Kolejnym przeciwnikiem GKS-u w PlusLidze jest drużyna z Olsztyna.
Początki klubu datowane są na rok 1950, gdy sekcja siatkówki powstała w ramach Akademickiego Związku Sportowego Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie. Drużyna funkcjonowała pod nazwą Klub Uczelniany (KU) AZS Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie i w tym okresie najlepszym osiągnięciem było zajęcie 4 miejsca w III Akademickich Mistrzostwach Polski. Pierwszy awans sportowy drużyna uzyskała w 1961 roku uzyskując promocję do II ligi. W sezonie 1964/65 olsztynianie awansowali do 1 ligi (najwyższej wtedy klasy rozgrywkowej), ale zagrali w niej tylko jeden sezon. Po roku ponownie znaleźli się w I lidze i zagościli w niej na dłużej. Pierwszy znaczący sukces na parkietach krajowych, klub osiągnął w 1970 roku zdobywając Puchar Polski. Stało się to już pod nową nazwą KU AZS Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie.
Lata siedemdziesiąte XX wieku to bardzo dobry okres w historii klubu. Przez kolejne dwa lata AZS Olsztyn zdobywa Puchar Polski, a w lidze plasuje się coraz wyżej osiągając trzecie i drugie miejsce. Aż w roku 1973 po raz pierwszy olsztyński AZS zdobył złoto i został mistrzem Polski. Kolejne dwa sezony to dwa kolejne medale – srebrny i brązowy. Jednakże w sezonie 1975/1976 akademicy po raz kolejny zostali mistrzami Polski. Rok później musieli zadowolić się 2. miejscem na podium, ale za to w sezonie 1977/1978 po raz trzeci zdobyli mistrzostwo Polski. Był to ósmy sezon z rzędu, który zakończył się zdobyciem medalu. Passa została przerwana dopiero w sezonie 1978/1979, który zakończył się zajęciem 5. miejsca w tabeli. W tym czasie klub osiągnął swój jedyny sukces na arenie międzynarodowej, gdy w sezonie 1977/1978 akademicy uplasowali się na drugiej pozycji w Pucharze Europy Zdobywców Pucharów. W turnieju finałowym (final four) olsztynianie przegrali 1:3 z włoską drużyną Paoletti Katania oraz wygrali 3:1 z tureckim Eczacibasi Stambuł i z czeską Rudą Hvezdą Praga, która w ostatecznym rozrachunku okazała się lepsza od AZS-u o jeden set.
To również bardzo dobry czas dla reprezentacji Polski, która była wtedy mistrzem świata oraz mistrzem olimpijskim, w którym grali również siatkarze z Olsztyna – Mirosław Rybaczewski i Zbigniew Lubiejewski. Następna dekada rozpoczęła się od kolejnych sukcesów AZS-u, ale już bez tytułów mistrzowskich. W sezonie 1981/1982 wywalczony został po raz czwarty Puchar Polski. Jednakże sezon 1986/1987 okazał się być kryzysowy. Po 20 latach gry w I lidze i odniesieniu wielu sukcesów klub spadł do II ligi. Na szczęście powrót do I ligi nastąpił po roku absencji i kolejny sezon 1988/1989 okazał się bardzo udany i zakończył zdobyciem srebrnego medalu oraz wywalczenia piątego Pucharu Polski. Sezony 1990/1991 oraz 1991/1992 zakończyły się wywalczeniem dwa razy z rzędu „podwójnej korony”, czyli jednocześnie zdobyciem Pucharu Polski oraz złotego medalu Mistrzostw Polski. Sezon 1993/1994 okazał się powrotem kryzysu. Kłopoty finansowe i odejście kilku podstawowych graczy spowodowało, że klub spadł do I ligi serii B. Kolejne lata to naprzemienna gra w I lidze serii B i I lidze serii A. Sytuacja ustabilizowała się dopiero w sezonie 1998/1999, kiedy to klub na dobre powrócił do najwyżej klasy rozgrywkowej. W 1998/99 roku klub nosił nazwę – Klub Sportowy AZS Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego (UWM) Olsztyn.
XXI wiek to już zawodowa liga siatkarska w Polsce, która wymusiła założenie spółki akcyjnej, jej początek to rok 2005 wrzesień, w której głównym akcjonariuszem jest Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie. W międzyczasie klub kilkukrotnie zmieniał swą nazwę w zależności od tego, która firma była największym sponsorem drużyny. Rozpoczęło się od roku 2000 i nazwy Indykpol AZS Olsztyn, następne to PZU AZS Olsztyn (2001), KS PZU AZS Olsztyn (2005), Mlekpol AZS Olsztyn (2007), AZS UWM Olsztyn (2008), Indykpol AZS UWM Olsztyn (2010) i od roku 2011 obecna nazwa Indykpol AZS Olsztyn.
Ostatnie piętnastolecie to dwa drugie miejsca w lidze, trzy brązowe medale oraz trzy drugie pozycje w Pucharze Polski. Przez te lata przewinęło się przez drużynę wielu świetnych siatkarzy, takich jak: Paweł Papke, Paweł Zagumny, Michał Bąkiewicz, Michał Ruciak, Wojciech Grzyb, Grzegorz Szymański, czy obecny trener GKS-u – Piotr Gruszka, który grał w Olsztynie w sezonie 2005/06 oraz 2012/13, który okazał się jego ostatnim w karierze zawodniczej. W AZS-ie grało również kilkunastu obcokrajowców z całego świata, na Słowacji i Niemczech zaczynając, a na Brazylii i USA kończąc. Również lista trenerów jest równie bogata, a są na niej m.in. Wojciech Drzyzga, Grzegorz Ryś, Waldemar Wspaniały czy Ireneusz Mazur.
Sukcesy:
5 razy mistrz Polski (1973, 76, 78, 91, 92)
8 razy srebrny medal (1972, 74, 77, 80, 89, 93, 2004, 05)
9 razy brązowy medal (1971, 75, 82, 83, 85, 90, 2006, 07, 08)
7 razy Puchar Polski (1970, 71, 72, 82, 89, 91, 92)
2 miejsce w Pucharze Europy Zdobywców Pucharów (1978)
Piłka Siatkowa AZS-UWM S.A. w Olsztynie / Indykpol AZS Olsztyn
barwy: biało- zielone
data założenia: 1950
adres: ul. Oczapowskiego 12, 10-718 Olsztyn
hala: „Urania” al. Piłsudskiego 44, 10-450 Olsztyn
maskotka: indyk Induś
Prezes: Tomasz Jankowski
Rada nadzorcza: Andrzej Koncicki, Anna Wasilewska, Mirosław Gornowicz, Zdzisław Binerowski, Piotr Kulikowski
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
13.04.2023 Katowice
GKS Katowice – Odra Opole 1:3 (0:1)
Bramki: Jaroszek (55) – Piroch (26), Continella (74), Sarmiento (76)
GKS Katowice: Kudła – Wasielewski, Jaroszek, Jędrych, Repka, Rogala– Błąd (86. Ćwielong), Kozubal, Shibata (77. Mak), Marzec (86. Pietrzyk) – Bergier
Odra Opole: Haluch – Szrek, Piroch, Spychała, Kamiński M. – Kamiński W. (59. Continella), Niziołek, Galan, Antczak (78. Surzyn), Hebel (59. Sarmiento) – Czapliński
Żółte kartki: Marzec, Kozubal, Mak – W. Kamiński, Antczak, Continella, Czapliński
Sędzia: Piotr Urban (Warszawa)
Widzów: 5467
|
|
Kolejne spotkanie GieKSa rozgrywała przy Bukowej, tym razem w Katowicach zjawiła się Odra Opole. Mecz przy akompaniamencie głośnego dopingu rozpoczął się o godzinie 15:00.
Rafa Górak musiał dokonać dwóch zmian w swojej żelaznej wiosennej jedenastce. Kontuzjowanego Komora zastąpił Jaroszek, natomiast za pauzującego Kuuska pojawił się Shibata, który rozpoczął mecz na pozycji 6, a Repka został przesunięty na stopera. Mecz od pierwszych minut nie porywał, w jednej z pierwszych akcji ucierpiał zawodnik Odry, który dłuższą chwilę był opatrywany na murawie. Co ważne każde wyjście z piłką z własnej połowy bardzo mocno ożywiało trybuny, które wierzyły, że są w stanie wpłynąć na zespół głośnym dopingiem. Pierwszy groźny strzał oddali Trójkolorowi, po rzucie rożnym głową strzelił Repka, ale prosto w bramkarza, który pewnie złapał piłkę. Arbiter po chwili użył gwizdka i wskazał na przewinienie zawodnika gospodarzy. Było to pierwsze ostrzeżenie dla Halucha. W kolejnej akcji ponownie uderzył Repka zza pola karnego, ale nad bramką. W 18. minucie groźną stratę zanotował ten sam zawodnik na lewej stronie. Po szybkiej kontrze opolanie oddali strzał, ale piłka powędrowała daleko od bramki Kudły. W 26. minucie Odra przerwała passę 12 bramek z rzędu katowiczan. Po wrzuceniu piłkę w polu karnym i zamieszaniu najbardziej zorientowany był Piroch, który wpakował piłkę w okienko bramki. GieKSa dalej starał się grać swoje. W 33. minucie ładną dla oka kombinacyjną akcję na strzał zamienił Bergier, jednak ponownie w tym spotkaniu zabrakło precyzji. Odra miała w dalszej fazie dwa groźne strzały – z jednym Kudła spokojnie sobie poradził, ale drugi wypluł przed siebie, jednak naprawił błąd, wyjmując piłkę spod nóg nabiegającego rywala. W doliczonym czasie świetną akcję na lewej stronie rozegrali katowiczanie, ale ostatecznie podanie Rogali na niecelny strzał zamienił Błąd, a był już blisko bramki rywala.
Drugą połowę rozpoczęli ci sami zawodnicy z obu stron, trenerzy spokojnie podeszli w przerwie do korygowania swojego planu na to spotkanie. Po rzucie rożnym groźnie uderzył z ostrego kąta Repka, ale piłka nieznacznie minęła przeciwny słupek bramki. GieKSa starała się atakować, ale korzystając z prowadzenia regularnie i dość często kradli czas goście, leżąc na murawie po starciach. W 52. minucie Wasielewski doszedł do piłki na prawej stronie i dośrodkował spod końcowej linii, piłka przelobowała bramkarza, ale nie wpadła do siatki mimo dobrej rotacji. W 56. minucie po ogromnym zamieszaniu w polu karnym tym razem GieKSa zdobyła bramkę, piłka wręcz spadła pod nogi Jaroszka, a ten wpakował piłkę do siatki. Odra w drugiej połowie raczej nie zatrudniała Kudły, to katowiczanie mieli częściej piłkę pod nogą i raz po raz próbowali sforsować dobrze dysponowaną w tym dniu obronę gości. W 74. minucie po odbiorze na własnej połowie Kozubalowi piłki w dość agresywny sposób Odra wyprowadziła ten jeden atak w drugiej połowie, który doskonałym, technicznym strzałem zza pola karnego zamienił na bramkę Continella. Dwie minuty później po zagraniu na wolne pole sytuację sam na sam z ostrego kąta wykorzystał Sarmiento. Kudła popełnił błąd, był bardzo niezdecydowany przy wyjściu do piłki. Na Bukowej zapadła konsternacja po tych dwóch szybkich, mocnych ciosach. W 83. minucie Błąd, chcąc uspokoić grę, zagrał do Kudły tak, że piłka po koźle przelobowała naszego bramkarza, ale szczęśliwie nie leciała w światło bramki. Zamieszanie we własnym polu karnym w 88. minucie cudem wybronili gospodarze, których każda minuta oddalała od odrobienia dwubramkowej straty. Do końca doliczonego czasu gry żaden z zespołów nie stworzył okazji. Świetna seria GieKSy dobiegła końca.
13.04.2023, Katowice
GKS Katowice – Odra Opole 1:3 (0:1)
Bramki: Jaroszek (56) – Piroch (26), Continella (74), Sarmiento (76).
GKS Katowice: Kudła – Wasielewski, Jaroszek, Jędrych, Repka, Rogala – Błąd (87. Ćwielong), Kozubal, Shibata (77. Mak), Marzec (87. Pietrzyk) – Bergier.
Odra Opole: Haluch – Szrek, Piroch, Spychała, Kamiński M. – Kamiński W. (59. Continella), Niziołek, Galan, Antczak (78. Surzyn), Hebel (59. Sarmiento) – Czapliński.
Żółte kartki: Marzec, Kozubal, Mak – W. Kamiński, Antczak, Continella, Czapliński.
Sędzia: Piotr Urban (Warszawa).
Widzów: 5467.
Ostatnie spotkanie finałowe nie zawiodło nikogo. Obie drużyny prezentowały dojrzały hokej, o czym świadczy fakt, że w regulaminowym czasie gry nie obejrzeliśmy bramek i o tym, która drużyna została Mistrzem Polski, rozstrzygnęła dogrywka. W niej złotego gola zdobył Kaleinikovas zapewniając Re-Plast Unii Oświęcim tytuł Mistrza Polski w hokeju na lodzie.
Świadome wagi spotkania obie drużyny od początku starały się narzucić przeciwnikowi swój styl gry, jednak dobrze w obu ekipach spisywały się formacje defensywne. W 5. minucie Kaleinikovas i Dziubiński sprawdzili dyspozycję Murraya. W odpowiedzi Kovalchuk, który rozgrywał bardzo dobre zawody, dograł do Hitosato, lecz uderzenie Japończyka obronił Lundin. Z upływem czasu częściej przy krążku utrzymywali się katowiczanie, a oświęcimianie próbowali wyprowadzać szybkie kontry. Mimo prób Maciasia, Iisakki, Pasiuta po stronie GieKSy oraz Heikkinena, Ackereda, Denyskina i Dyukova po stronie Re-Plast Unii Oświęcim bramek w pierwszej tercji nie obejrzeliśmy. Natomiast równo z syreną za grę wysokim kijem do boksu kar został odesłany Marklund.
Drugą tercję rozpoczęliśmy od gry w osłabieniu. Pierwszą minutę dobrze się broniliśmy, ale w drugiej minucie tego osłabienia groźne strzały oddali Sadłocha i Ahopelto, które obronił Murray. Po wyrównaniu sił na lodzie mecz się wyrównał, a obie drużyny grały uważnie w defensywie. W 30. minucie na ławkę kar został odesłany Heikkinen. Podczas okresu gry w przewadze Lundina próbowali pokonać Hitosato i Monto. W ostatnich pięciu minutach drugiej tercji mecz nabrał rumieńców. Najpierw w 36. minucie Marklund trafił w słupek, a w odpowiedzi Heikkinen przegrał pojedynek sam na sam z bramkarzem GieKSy. Dwie minuty później Murray z kłopotami obronił strzał Ackereda. Druga tercja zakończyła się także wynikiem bezbramkowym.
Początek trzeciej tercji należał do GieKSy, ale krążek po uderzeniach Michalskiego i Isakki minął bramkę Lundina, ale podobnie jak to było w poprzednich tercjach, z biegiem czasu mecz się wyrównał. W 50. minucie Murray obronił uderzenia Karjalajnen, Kowalówki i Sołtysa. Podobnie jak dwie poprzednie tercje, również trzecia zakończyła się wynikiem 0:0, a zatem o tytule Mistrza Polski rozstrzygnęła dogrywka.
Dogrywkę rozpoczęliśmy od dwóch niewykorzystanych sytuacji. Najpierw bliski pokonania Lundina był Koponen, a chiwlę później po uderzeniu Iisakki krążek minimalnie minął oświęcimską bramkę. W odpowiedzi Ackered trafił w obramowanie naszej bramki. Sytuacja ta była jeszcze sprawdzana na wideo. W 66. minucie groźnie strzelał Ackered, a chwilę później Murray uprzedził Sadłochę, który znalazłby się w sytuacji sam na sam. O tytule Mistrza Polski zdecydowała sytuacja z68. minucie, kiedy Kaleinikovas strzałem po dalszym słupku pokonał Murraya.
GKS Katowice – Re Plast Unia Oświęcim 0:1 (0:0, 0:0, 0:0 d. 0:1)
0:1 Mark Kaleinikovas (Elliot Lorraine) 66:21
GKS Katowice: Murray, (Kieler) – Delmas, Kruczek, Bepierszcz, Pasiut, Fraszko – Varttinen, Koponen, Iisakka, Monto, Lehtimaki – Wanacki, Cook, Smal, Michalski, Marklund – Lebek, Chodor, Hitosato, Maciaś, Kovalchuk.
Re-Plast Unia Oświęcim: Lundin, (Kowalówka R.) – Dyukov, Jakobsons, Sadłocha, Dziubiński, Kaleinikovas – Valtola, Uimonen, Ahopelto, Heikkinen, Karjalainen – Bezuska, Ackered, Kowalówka S., Lorraine, Denyskin – Noworyta, Łukawski, Wanat, Krzemień, Sołtys.
