Chłodny wieczór, schyłek lata. Dla tych, którzy wakacyjny wypoczynek mają już za sobą, monotonia tygodnia pracy powoli zaczyna na powrót stawać się dojmującą. Na szczęście mamy Bukową 1 i ukochaną drużynę, a terminarz rozgrywek, w której przyszło jej zagrać, rozpieszcza nas na tyle, że czasem nawet w środku tygodnia mamy okazję, by zgromadzić się wokół boiska i spędzić trochę czasu w swoim świecie. Choć los nas czasem „rzuca gdzieś w daleki świat” – zarówno w sensie dosłownym, jak i metaforycznym — zawsze wracamy.

Środowy mecz z Olimpią Elbląg zgromadził nieco więcej widzów niż weekendowa potyczka z Bytovią sprzed dwunastu dni. Doping stał na dobrym poziomie, a moment po zdobyciu bramki był naprawdę kapitalny — przynajmniej tak się to odczuwało na trybunach. Długie, radosne, głośne i — co ważne — melodyjne wykonanie jednej z przyśpiewek zasługuje tu na wspomnienie. Naprawdę dobry moment! Wokalnie Blaszok nie wyszedł w ogóle z formy. Nie ma zniechęcenia, nie wyczuwa się marazmu. Zahartowała nas ta pierwsza liga, ech, zahartowała… Lekkie obniżenie oczekiwań — mierzone, chociażby skalą entuzjazmu, jaki wywołała jedna z niezłych akcji, ale zakończona niecelnym strzałem — chyba wyjdzie nam na zdrowie. Ambicje oczywiście są i niejeden kibic wychodząc wczoraj ze stadionu sprawdzał układ tabeli w telefonie. Niemniej jednak jakoś tak lżej się kibicuje tej drużynie. Nie ma (na razie i oby jak najdłużej) kwasu, nie ma mieszanych uczuć. Liczba zawodników „skażonych” graniem w GieKSie w poprzednich sezonach jest minimalna, poza nimi występują w naszej drużynie raczej zawodnicy młodzi, do tego prowadzeni przez darzonego sympatią trenera Góraka. No i grają. Jakie to proste, prawda?

Gdy po meczu podrzuciłem do domu M., który mnie ostatnio zastępował w tej rubryce (jeszcze raz dzięki!), pogłośniłem radio, by ostatniego odcinka drogi do domu nie pokonywać w ciszy. W głośnikach pojawił się niejaki Rea Garvey, śpiewający skoczny refren, w którym pojawiają się słowa:

I’m never wanna get enough
I’m never gonna get enough

i tak sobie pomyślałem, że to się nigdy nie znudzi. Kolejny sezon, kolejne nadzieje. I tak już chyba będzie zawsze.

Podsumowanie:
Oprawa: brak.
Frekwencja: 2020.
Goście: 28.
Wydarzenia: brak.