Jutro swoim meczem ligowym GKS zakończy trzecią dziesiątkę rozegranych spotkań w tym sezonie. Katowiczanom do matematycznego utrzymania brakuje w tej chwili zaledwie jeden punkt. Okocimski natomiast ma bardzo trudną sytuację, bo znajduje się w strefie spadkowej ze stratą 7 punktów do bezpiecznego miejsca.
Katowiczanie po serii 4 remisów tydzień temu odnieśli efektowne zwycięstwo w Legnicy. GieKSa jest w tej chwili niepokonana w lidze od sześciu meczów, a ostatnim pogromcą była liderująca Nieciecza. Co prawda w meczu z Miedzią GKS miał sporo szczęścia, ale po pierwsze – tego szczęścia naszemu zespołowi brakowało w wielu meczach w tym sezonie, po drugie zaś – bramki nie strzeliły się same, zadecydował spryt Rakelsa przy pierwszej oraz dobra szybka akcja Cholerzyński – Rakels – Fonfara przy drugim trafieniu. Trzeba sobie jasno powiedzieć, że jeszcze na jesień GieKSa takie spotkania przegrywała. Teraz – jak słusznie zauważają kibice – jak GieKSa gra dobrze, wygrywa, jak gra słabo – remisuje.
Za żółte kartki w Brzesku nie będzie mógł wystąpić Sławomir Duda. Zastąpi go na pozycji defensywnego pomocnika zapewne Kamil Cholerzyński, który w przerwie meczu z Miedzią został przesunięty z obrony do pomocy i rozruszał naszą ofensywę. Gra Kamila od początku w pomocy to może być bardzo ciekawy wariant na spotkanie z Okocimskim.
Drużyna z Brzeska to bardzo specyficzny zespół z jednego powodu. Podopieczni Czesława Palika nie wygrali w tym sezonie bowiem ani jednego meczu u siebie! Bilans meczów na własnym boisku jest doprawdy słaby – 8 remisów i 6 porażek (bramki 14:24). Jedyne, co ratuje zespół w tym sensie, że jeszcze ma jakieś szanse na utrzymanie – są 4 wyjazdowe zwycięstwa. Brzeszczanie wygrywali w Łęcznej, Bytomiu, Jaworznie (z GKS Tychy) i… Katowicach. Spotkanie z GKS Tychy miało miejsca niedawno, bo 28 kwietnia i było to drugie wyjazdowe zwycięstwo z rzędu, po 3:0 w Bytomiu. Proforma dodajmy, że w Pucharze Polski Okocimski przeszedł aż 3 rundy. Najpierw po dogrywce wygrał na wyjeździe z Resovią, a potem w karnych pokonał Puszczę w Niepołomicach oraz Polonię Bytom u siebie. Poległ dopiero w starciu z Legią Warszawa (0:4 u siebie).
Wspomniany mecz w Katowicach długo odbijał się czkawką piłkarzom GKS i trenerowi Rafałowi Górakowi. Wydawało się, że nie ma innej opcji niż zwycięstwo. Piłkarze byli bowiem świeżo po bardzo korzystnych informacjach dotyczących informacji z klubu, pojawiła się szansa na normalności i oczekiwaliśmy, że naładowani zmiotą wręcz Okocimskiego z powierzchni ziemi, dodatkowo po słabym meczu z Miedzią, mieli okazję się zrehabilitować. Niestety dwa spore błędy w kryciu po bardzo podobnych stałych fragmentach gry doprowadziły do tego, że Piotr Darmochwał strzelił dwie bramki. Katowiczanie potrafili odpowiedzieć tylko trafieniem Mateusza Kamińskiego. W tym spotkaniu nie zagrał Przemysław Pitry i między innymi to był według pomeczowych opinii kibiców główny powód porażki.
Okocimski walczy twardo o utrzymanie i ma interesujący kalendarz. Po meczu z GieKSą zmierzy się w zaległym spotkaniu w Stróżach z Kolejarzem. Za ŁKS dostanie walkowera, w meczu z Dolcanem będzie musiał punktował, ale kluczowe mogą okazać się pojedynki ze Stomilem Olsztyn (wyjazd) i Wartą Poznań (u siebie). Nawet jednak wygrane z bezpośrednimi rywalami w walce o utrzymanie mogą nie wystarczyć. Okocimski musi liczyć na straty punktów przez rywali, bo o ile to że Warta będzie przegrywać jest niemal pewne, to Stomil prezentuje się na wiosnę z bardzo dobrej strony i tak naprawdę może nie oddać siedmiopunktowej przewagi. Faktem pozostaje to, że każda wygrana przedłuża nadzieje Okocimskiego na pozostanie w lidze, każdy remis lub porażka niestety praktycznie przesądza o spadku drużyny sympatycznego trenera, który prowadzi kluby w niższych ligach od lat 80., wykonując naprawdę często pracę u podstaw, a pewnie mało kto pamięta, że ten szkoleniowiec wprowadził w 1997 roku KSZO Ostrowiec do ekstraklasy.
GieKSa teraz ma za zadanie dograć ten sezon na przyzwoitym poziomie, który prezentuje przez całą wiosnę. Liczymy natomiast na to, że – jak zapowiada trener Rafał Górak – będziemy mogli przyjrzeć się szerszemu spektrum zawodników w ostatnich kolejkach. W GKS co roku powtarza się, że albo gramy na wiosnę o utrzymanie, albo budujemy zespół na przyszły sezon – zespół, który ma powalczyć o ekstraklasę. Te szumne zapowiedzi nieraz jednak były wiosną boleśnie i często w sposób kompromitujący sprowadzane na ziemię, łącznie z sześcioma porażkami na koniec sezonu (za Roberta Moskala) czy czterema przegranymi (Wojciech Stawowy). Wtedy z tego budowania wyszła ruina i kibice zamiast nadziei zyskali… niepokój i brak wiary w cokolwiek w przyszłym sezonie.
Ta runda jest inna. Naprawdę widać postęp i zalążek. GieKSa punktuje i GieKSa nie przegrywa. Oby taki schemat utrzymać do końca rundy, a nawet jeśli będą porażki z obecnością na boisku dublerów, to niech widać, że coś chcą pokazać.
Okocimski Brzesko – GKS Katowice, sobota 18 maja 2013, godz. 17.00
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Co GKS Katowice wraca na swój stadion po nieudanym wyjeździe to wygrywa. Podobnie było tym razem. Po wysokiej porażce w Szczecinie (choć zbyt wysokiej patrząc na samą grę), katowiczanie mieli zmierzyć się z walczącą o życie Puszczą Niepołomice.
W końcówce sezonu takie mecze zawsze są trudniejsze niż – po pierwsze wcześniej, a po drugie – niż wskazywałaby na to tabela. Zazwyczaj drużyny z dołu się po prostu budzą – wcześniej czy później. Nie zawsze i nie wszystkie – te które pobudki nie zrobią lub nie zrobią jej odpowiednio wcześnie – spadają z ligi. Mamy w tym sezonie aż nadto przykładów. Obudziła się Korona – na samym początku rundy wiosennej – i dziś jest praktycznie pewna utrzymania. Niedawno na wysokie obroty wskoczył Radomiak – i choć przegrał ostatnio dwa mecze – również ma niezłą pozycję w tabeli, a przecież startowali od 0:5 do przerwy w Białymstoku. Skazywane na pożarcie Zagłębie Lubin wygrało dwa mecze i znacząco poprawiło swoją sytuację. A Śląsk Wrocław? Ci to dopiero zaczęli grać. Zagrzebani na ostatnim miejscu, pod wodzą Alana Simundzy zaczęli punktować aż miło i po wielu, wielu kolejkach w końcu osiemnaste miejsce opuścili i są na styku jeśli chodzi o bezpieczną strefę!
Zamieszana w walkę o utrzymanie Puszcza również czeka na to przebudzenie. Był jeden moment, w którym wydawało się, że podopieczni Tomasza Tułacza wskoczyli na właściwe tory. Mowa o wygranej w Gdańsku 2:0. Ta wygrana z zespołem z dołu tabeli, ale też dobrze wówczas grającą Lechią, była pewna i wydawało się, że Puszcza może stać się takim Radomiakiem czy Koroną. Nic z tych rzeczy. Co prawda potem zdarzyło się jeszcze zwycięstwo z Piastem, ale poza tym było słabiutko. Sytuację mógł też trochę uratować Puchar Polski, gdzie niepołomiczanie wygrali na Konwiktorskiej, ale potem Pogoń zmiotła ich w półfinale. Tym motywacyjnym drygiem mógł być też uratowany w doliczonym czasie gry z Rakowem remis. Nie wyszło. Puszcza przegrała w Katowicach i choć jest minimalnie nad kreską, czeka ich niebywała i ciężka batalia o pozostanie w lidze. Za tydzień grają z niezłym Radomiakiem, potem mają Pogoń i Lecha, będą też bezpośrednie potyczki ze Stalą i Śląskiem. Oj, nie będzie u Żubrów nudno.
To jednak problemy naszych ligowych rywali. GieKSa z tą walczącą o życie drużyną sobie poradziła i to przegrywając do przerwy. Nawet trener Tułacz – zasadniczo nieszczędzący swoim podopiecznym słów krytyki – dziwił się, że nie było aż takiej determinacji. Za to w Lidze Plus eksperci mówili, że z Puszczą narzucającą swój styl gry, przejąć tę rolę jest trudno – a GieKSie się to udało. Nie da się ukryć, katowiczanie zdominowali rywali i w tym kontekście był to jeden z najlepszych meczów w tym sezonie – no, powiedzmy druga połowa, bo do pierwszej można się przyczepić.
To był pierwszy mecz w obecnych rozgrywkach, w którym GieKSa przegrywała i przechyliła szalę zwycięstwa na swoją korzyść. W 28. kolejce. Dla porównania powiedzmy, że w ostatnich pięciu meczach poprzedniego sezonu, taka sytuacja miała miejsce… trzy razy (z Polonią, Tychami i Wisłą). Dlatego nawet jeśli taka sytuacja zdarza się raz na jakiś czas, to jednak tyle meczów bez odwrócenia ich losów to sporo. W drugą stronę mieliśmy to trzy razy – z Legią, Koroną i Motorem. A jedynymi drużynami, które pozostają bez przechylenia szali na swoją korzyść są Piast, Puszcza, Śląsk, Lechia.
Żeby dołożyć łyżeczkę dziegciu co do wczorajszego spotkania, to trzeba przyznać, że do pewnego momentu aspirowało ono do jednego z najbardziej frustrujących w tym sezonie. Mam tu na myśli taką niemoc, pewnego rodzaju bezsilność, która – wydawało się – może mieć miejsce. Bo jak przegrywaliśmy wysoko, to GieKSa była ewidentnie słabsza. Jak przegrywaliśmy mecze, których nie powinniśmy przegrać, bo graliśmy dobrze, była irytacja i złość. Ale wczoraj to było jeszcze coś innego. GieKSa niby atakowała, niby stwarzała sytuacje, ale ostatecznie wszystko szło w ręce Komara, ewentualnie było niecelne, tak jak strzał Dawida Drachala z początku meczu. Dodatkowo było widać dużą determinację i dynamikę. To nie był chodzony mecz. Z jednej strony można było myśleć, że taka gra daje szansę na pozytywny rezultat, z drugiej te wykończenia były dość mizerne. No i przede wszystkim Puszcza prowadziła po naszym dość dużym błędzie. Więc trzeba było zdobyć nie jedną, a dwie bramki. Niewiadomą było, jak się to wszystko potoczy.
Ta łyżka dziegciu się zdematerializowała, bo ostatecznie GKS w drugiej połowie grał podobnie jak w pierwszej, a dodatkowo wzmocnił ten sposób gry i w końcu zaczęło wychodzić. Czyli wchodzić. Trzy bramki zdobyte po przerwie mają swoją wymowę. Najpierw Alan Czerwiński dosłownie wypatrzył Sebastiana Bergiera, który po prostu nie mógł tego zmarnować. Potem swoje firmowe zagranie zaliczył Bartosz Nowak i Bergi a la „Franek – łowca bramek” (skoro jesteśmy już przy wiślackich porównaniach trenera) podcinką trafił do siatki. Mało się mówi o trzecim golu, a to co zrobił Marcin Wasielewski przecież było bardzo klasowe. Minął rywala delikatnym podbiciem piłki, a potem to podbicie powtórzył nad bramkarzem, wystawiając piłkę do pustej bramki. To było doprawdy doskonałe i jeśli mówimy o Tsubasie Dawida Drachala w jego kapitalnej akcji w pierwszej połowie, to nie można tego japońskiego bohatera kreskówek nie przyrównać do Wasyla, przy czym Wasyl zrobił to błyskawicznie, a nie jak Tsubasa biegł z piłką przez boisko przez pół odcinka okrążając niemal całą kulę ziemską 😉
Swój sposób gry – to było coś, co trener powtarzał w rundzie jesiennej. Można powiedzieć, że jesienią to wychodziło w bardziej spektakularny sposób, choć nadal musimy pamiętać, że dawało to mniej punktów niż obecnie. Ale pod względem wizualnym, spotkanie z Puszczą rzeczywiście pokazało bardzo dużą dominację nad rywalem.
GieKSa jest w środku tabeli dlatego, że… nie zawsze nam wychodzi. Bartosz Nowak ma potencjał na to, by dawać jeszcze więcej. I ostatecznie coś mu w tych meczach zawsze wyjdzie – jakieś idealne podanie i asysta – bo to po prostu bardzo jakościowy zawodnik. Ale tu może być jeszcze lepiej. Sebastian Bergier nastrzelał już trochę tych bramek, ale ich też może być jeszcze więcej. Coraz lepiej prezentuje się Dawid Drachal i jakby tylko udało się wyciągnąć go z Rakowa, byłoby doskonale, bo ten zawodnik to bardzo duży talent. Naprawdę w tej drużynie drzemie spory potencjał. Na ten moment jest bardzo dobrze. A może być jeszcze lepiej. Tylko prośba do trenera – nie schodźcie z obranej drogi. Wychodźcie z założenia, że rozwój jak najbardziej, ale lepsze czasem jest wrogiem dobrego. Można i trzeba ulepszać i poprawiać, ale nie na siłę. Naprawdę jest dobrze.
Osiągnęliśmy magiczną granicę 38 punktów. Można już mieć absolutnie spokojną głowę. GieKSa w przyszłym sezonie będzie grać w ekstraklasie i dalej sławić Katowice w ligowej piłce. Nie mogliśmy sobie wymarzyć na początku sezonu – a już zwłaszcza po pierwszej kolejce z Radomiakiem – w jakim miejscu będziemy na sześć kolejek przed końcem. Pięknie.
A Dawid Abramowicz, ani żaden inny Craciun czy Atanasov nie okazali się Kojiro 😉
W dzisiejszym spotkaniu nasza drużyna pokonała 3:1 Puszczę Niepołomice. Zapraszamy na drugą galerię z tego meczu, którą przygotował dla Was Kazik.
Najbliższe spotkanie GieKSy poprowadzi Piotr Rzucidło. Jego asystentami będą Marcin Lisowski i Tomasz Niemirowski. Sędzią technicznym będzie Rafał Rokosz. Arbitrami VAR będą Szymon Marciniak i Tomasz Listkiewicz.
Piotr Rzucidło swoją sędziowską karierę rozpoczął w sezonie 2015/16 w 3. lidze i na tym poziomie pracował aż do sezonu 2021/22 kiedy to zadebiutował w 2. lidze. W kolejnych rozgrywkach poprowadził swój pierwszy mecz na zapleczu Ekstraklasy, a na najwyższym poziomie rozgrywkowym zadebiutował w bieżącym sezonie.
W sezonie 2024/25 Piotr Rzucidło poprowadził do tej pory 1 mecz towarzyski reprezentacji młodzieżowych, 1 mecz CLJ, 1 mecz w 3. lidze, 1 mecz w Pucharze Polski oraz 12 spotkań w 1. lidze. W Ekstraklasie poprowadził 2 mecze, w których pokazał 11 żółtych kartek, 1 czerwoną po dwóch żółtych i podyktował 1 rzut karny.
Mecze GieKSy, które poprowadził Piotr Rzucidło:
Sezon 2023/24
Wisła Płock – GKS Katowice 2:1 (3 żółte kartki, rzut karny wykorzystany przez Jędrycha)
Bilans: 0 zwycięstw, 0 remisów, 1 porażka. Bramki 1:2.
Raport kartkowy
Rafał Górak nie będzie mógł skorzystać z Mateusza Kowalczyka, który w Szczecinie obejrzał 4. żółtą kartkę w sezonie.
Oskar Repka – 5 ŻK
Mateusz Kowalczyk – 4 ŻK
Adrian Błąd – 3 ŻK
Borja Galán – 3 ŻK
Lukas Klemenz – 3 ŻK
Märten Kuusk – 3 ŻK
Marcin Wasielewski – 3 ŻK
Sebastian Bergier – 3 ŻK
Alan Czerwiński – 2 ŻK
Arkadiusz Jędrych – 2 ŻK
Aleksander Komor – 2 ŻK
Mateusz Mak – 2 ŻK
Adam Zreľák – 2 ŻK
Bartosz Nowak – 1 ŻK
Filip Szymczak – 1 ŻK
Dawid Kudła – 1 ŻK
Grzegorz Rogala – 1 ŻK
Pogoda
Nie przewiduje się opadów deszczu, prognozowana temperatura w trakcie meczu to 14 stopni Celsjusza przy zachmurzonym niebie.
Najnowsze komentarze