Mecze ligowe rozgrywane pomiędzy GKS-em Katowice a Arką Gdynia sięgają początków istnienia Górniczego klubu, czyli 1964 roku. Pierwsze spotkanie zostało stoczone w ramach rozgrywek zaplecza ówczesnej I ligi (Ekstraklasa). Gospodarzem była Arka, grająca wówczas jako „MZKS Gdynia”. Choć mecz zakończył się remisem, to było się z czego cieszyć, ponieważ GieKSa była pierwszą ekipą, która w sezonie 64/65 zdobyła w Gdyni gole. Strzelcami byli Strzelczyk oraz Szmidt. Dla Arki trafiali Matyjek oraz Filipiak w 90 minucie, więc wygrana była blisko. W rewanżu GieKSa beniaminkowi nie dała już żadnych szans i wygrała wysoko 4:0. Bohaterem tamtego meczu okrzyknięto Rothera, która zapisał na swoje kontro dwa trafienia. Po jednym dołożyli Szmidt oraz Miller. Między innymi dzięki tym punktom GKS wywalczył historyczny awans do I ligi. Arka zajęła 11 miejsce, które dało jej utrzymanie.
Najwięcej pojedynków pomiędzy tymi zespołami stoczono w latach 70-tych. Były to dokładnie cztery dwumecze. Pierwsze dwa znów stoczono w ramach II ligi. W sezonie 71/72 spadkowicz z Katowic chciał od razu powrócić do najwyższej klasy rozgrywkowej. To się nie udało między innymi przez straty punktowe z Arką, która również miała ambicje awansować. Pierwszy mecz kolejny raz miał miejsce w Gdyni i znów zakończył się podziałem punktów. Tym razem bramek nie było. W Katowicach komplet punktów skasowali przyjezdni. Gola na wagę zwycięstwa zdobył popularny „Diabeł”, czyli reprezentant Polski Andrzej Szarmach. Żadna z drużyn nie wywalczyła promocji w konsekwencji, czego sezon później doszło do kolejnych bezpośrednich meczów. Nie ma jednak, nad czym się rozpisywać, ponieważ oba spotkania kończyli się bezbramkowymi remisami. Po tym sezonie system rozgrywek ligowych w Polsce objęła reforma. II liga została podzielona na dwie grupy, przez co GieKSa z Arką spotkały się dopiero w sezonie 78/79.
Tym razem zmagania miały już miejsce w I lidze. W Gdyni tak jak w poprzednich dwóch meczach działo się niewiele, o czym mógł świadczyć wynik 0:0. W Katowicach nareszcie wygrał GKS. Co ciekawe był to mecz inaugurujący sezon, w którym to kibice GieKsy po 7 latach mogli oglądać najlepszy drużyny w kraju. W składzie Arki występowały takie tuzy jak Janusz Kupcewicz, Adam Musiał, czy świetnie znany w Katowicach Bogusław „Bobo” Kaczmarek. Pomimo to, po szarży i atomowym strzale Henryka Górnika zwycięscy okazali się gospodarze. Oba kluby sezon skończyły w środku ligowej stawki. W sezonie 79/80 mecze były znacznie ciekawsze. W Katowicach, tak jak w roku 65 gospodarze wygrali 4:0. Strzelcami byli Bożyczko oraz Fait (hat-trick). Na wyjeździe lepsza okazała się Arka. Mecz zakończył się wynikiem 2:1. Dla GKS trafił Reszutek, a dla miejscowych dwukrotnie legenda Arki – Korynt. W 80 roku GieKSa pożegnała się z I ligą, przez co na kolejne mecze z Arką trzeba było czekać aż 27 lat!
Sezon 2007/2008 był powrotem GKS na centralny szczebel, jakim była II liga. Arka chociaż rok wcześniej utrzymała się w I lidze, to została zdegradowana za korupcję. Oba mecze w tym sezonie były arcyciekawe i oba kończyły się wynikiem 3:2 na korzyść gospodarzy. W Gdyni Arka prowadziła już 2:0 po golach Karwana i Moskalewicza. Przed przerwą z rzutu karnego kontaktowego gola zdobył Jaromin. W drugiej odsłonie długo nic się nie działo, aż do 84 minuty, kiedy to rzut karny tym razem drugą stronę wykorzystał Moskalewicz. W doliczonym czasie gry na 3:2 trafił jeszcze Prasnal. W Katowicach mecz cieszył się ogromnym zainteresowaniem, z trybun oglądało go 9500 ludzi. Scenariusz był podobny. Po 17 minutach gry było już 2:0, a strzelcami byli Wijas oraz Mikulenas. Przed przerwą Arka wyrównała po dwóch trafieniach Wachowicza. Kilka minut po wznowieniu drugiej połowy zwycięskiego gola zapisał na swoje konto Kaliciak. Mimo ujemnych punktów Arka zdołała wrócić do Ekstraklasy, a GKS zajął dobre, dziesiąte miejsce.
Następne spotkania oba zespoły rozegrały między sobą w sezonie 2011/2012 i znów miało to miejsce na zapleczu ekstraklasy. Oba spotkania zakończyły się podziałem punktów. W Katowicach po raz piąty w rywalizacji obu drużyn padł bezbramkowy remis, natomiast w Gdyni było 1:1 po dwóch golach w końcówce, które padły jeden po drugim.
Ostatnie spotkanie sobotnich rywali, rozegrane zostało 27 października 2012 roku w Gdyni i zakończyło się zwycięstwem „Trójkolorowych” 2:1. Podczas meczu mimo, iż był dopiero październik zaczął padać gęsty śnieg, a na stadionie zameldowało się 4207 widzów (w tym goście), mecz podobnie jak ten najbliższy transmitowała stacja Orange Sport. Spotkanie w pierwszej jego odsłonie nie miało prawa rzucać widza na kolana, z boiska wiało nudą, a gra była szarpana i chaotyczna. W 24. minucie gry kontuzjowanego Denisa Rakelsa zastąpił Arkadiusz Kowalczyk i to właśnie ten piłkarz w 43. minucie znakomicie zamknął dośrodkowanie Pitregoi kierując futbolówkę do bramki gospodarzy. Do przerwy w Gdyni niespodzianka i prowadzenie podopiecznych trenera Góraka. Zaledwie 7. minut po wznowieniu gry, Arka doprowadziła do wyrównania. Głupi błąd obrońców gości wykorzystał Kuklis, który z 16 metrów pokonał bezradnego Sabelę. Minęło 9 minut i padł kolejny gol. Gol autorstwa Przemysława Pitego, który wykazał się wspaniałym instynktem przejmując fatalne zagranie piłkarza Arki Krzysztofa Sobieraja. Pitry jak rasowy snajper pozbawiony układu nerwowego posłał piłkę obok bezradnego Michała Szromika. Do końca spotkania GKS grał bardzo mądrze i spokojnie, dzięki czemu dowiózł do końca korzystny, choć zaskakujący rezultat. W 82. minucie gry arbiter tego spotkania pan Krzysztof Jakubik z Siedlec musiał przerwać mecz, gdyż na stadionie pojawiła się chmura dymu pochodząca z odpalonych przez gospodarzy rac. Po końcowym gwizdku gwizdy na stadionie w Gdyni oraz wielka radość w sektorze gości i na ławce GieKSy.
Podsumowując historię rywalizacji tych dwóch zespołów w 15 dotychczasowych grach, GKS wygrał 5 razy, 7 razy był remis, natomiast ledwie 3 razy wygrała Arka. Bilans bramkowy 20-12 dla GieKSy.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Co GKS Katowice wraca na swój stadion po nieudanym wyjeździe to wygrywa. Podobnie było tym razem. Po wysokiej porażce w Szczecinie (choć zbyt wysokiej patrząc na samą grę), katowiczanie mieli zmierzyć się z walczącą o życie Puszczą Niepołomice.
W końcówce sezonu takie mecze zawsze są trudniejsze niż – po pierwsze wcześniej, a po drugie – niż wskazywałaby na to tabela. Zazwyczaj drużyny z dołu się po prostu budzą – wcześniej czy później. Nie zawsze i nie wszystkie – te które pobudki nie zrobią lub nie zrobią jej odpowiednio wcześnie – spadają z ligi. Mamy w tym sezonie aż nadto przykładów. Obudziła się Korona – na samym początku rundy wiosennej – i dziś jest praktycznie pewna utrzymania. Niedawno na wysokie obroty wskoczył Radomiak – i choć przegrał ostatnio dwa mecze – również ma niezłą pozycję w tabeli, a przecież startowali od 0:5 do przerwy w Białymstoku. Skazywane na pożarcie Zagłębie Lubin wygrało dwa mecze i znacząco poprawiło swoją sytuację. A Śląsk Wrocław? Ci to dopiero zaczęli grać. Zagrzebani na ostatnim miejscu, pod wodzą Alana Simundzy zaczęli punktować aż miło i po wielu, wielu kolejkach w końcu osiemnaste miejsce opuścili i są na styku jeśli chodzi o bezpieczną strefę!
Zamieszana w walkę o utrzymanie Puszcza również czeka na to przebudzenie. Był jeden moment, w którym wydawało się, że podopieczni Tomasza Tułacza wskoczyli na właściwe tory. Mowa o wygranej w Gdańsku 2:0. Ta wygrana z zespołem z dołu tabeli, ale też dobrze wówczas grającą Lechią, była pewna i wydawało się, że Puszcza może stać się takim Radomiakiem czy Koroną. Nic z tych rzeczy. Co prawda potem zdarzyło się jeszcze zwycięstwo z Piastem, ale poza tym było słabiutko. Sytuację mógł też trochę uratować Puchar Polski, gdzie niepołomiczanie wygrali na Konwiktorskiej, ale potem Pogoń zmiotła ich w półfinale. Tym motywacyjnym drygiem mógł być też uratowany w doliczonym czasie gry z Rakowem remis. Nie wyszło. Puszcza przegrała w Katowicach i choć jest minimalnie nad kreską, czeka ich niebywała i ciężka batalia o pozostanie w lidze. Za tydzień grają z niezłym Radomiakiem, potem mają Pogoń i Lecha, będą też bezpośrednie potyczki ze Stalą i Śląskiem. Oj, nie będzie u Żubrów nudno.
To jednak problemy naszych ligowych rywali. GieKSa z tą walczącą o życie drużyną sobie poradziła i to przegrywając do przerwy. Nawet trener Tułacz – zasadniczo nieszczędzący swoim podopiecznym słów krytyki – dziwił się, że nie było aż takiej determinacji. Za to w Lidze Plus eksperci mówili, że z Puszczą narzucającą swój styl gry, przejąć tę rolę jest trudno – a GieKSie się to udało. Nie da się ukryć, katowiczanie zdominowali rywali i w tym kontekście był to jeden z najlepszych meczów w tym sezonie – no, powiedzmy druga połowa, bo do pierwszej można się przyczepić.
To był pierwszy mecz w obecnych rozgrywkach, w którym GieKSa przegrywała i przechyliła szalę zwycięstwa na swoją korzyść. W 28. kolejce. Dla porównania powiedzmy, że w ostatnich pięciu meczach poprzedniego sezonu, taka sytuacja miała miejsce… trzy razy (z Polonią, Tychami i Wisłą). Dlatego nawet jeśli taka sytuacja zdarza się raz na jakiś czas, to jednak tyle meczów bez odwrócenia ich losów to sporo. W drugą stronę mieliśmy to trzy razy – z Legią, Koroną i Motorem. A jedynymi drużynami, które pozostają bez przechylenia szali na swoją korzyść są Piast, Puszcza, Śląsk, Lechia.
Żeby dołożyć łyżeczkę dziegciu co do wczorajszego spotkania, to trzeba przyznać, że do pewnego momentu aspirowało ono do jednego z najbardziej frustrujących w tym sezonie. Mam tu na myśli taką niemoc, pewnego rodzaju bezsilność, która – wydawało się – może mieć miejsce. Bo jak przegrywaliśmy wysoko, to GieKSa była ewidentnie słabsza. Jak przegrywaliśmy mecze, których nie powinniśmy przegrać, bo graliśmy dobrze, była irytacja i złość. Ale wczoraj to było jeszcze coś innego. GieKSa niby atakowała, niby stwarzała sytuacje, ale ostatecznie wszystko szło w ręce Komara, ewentualnie było niecelne, tak jak strzał Dawida Drachala z początku meczu. Dodatkowo było widać dużą determinację i dynamikę. To nie był chodzony mecz. Z jednej strony można było myśleć, że taka gra daje szansę na pozytywny rezultat, z drugiej te wykończenia były dość mizerne. No i przede wszystkim Puszcza prowadziła po naszym dość dużym błędzie. Więc trzeba było zdobyć nie jedną, a dwie bramki. Niewiadomą było, jak się to wszystko potoczy.
Ta łyżka dziegciu się zdematerializowała, bo ostatecznie GKS w drugiej połowie grał podobnie jak w pierwszej, a dodatkowo wzmocnił ten sposób gry i w końcu zaczęło wychodzić. Czyli wchodzić. Trzy bramki zdobyte po przerwie mają swoją wymowę. Najpierw Alan Czerwiński dosłownie wypatrzył Sebastiana Bergiera, który po prostu nie mógł tego zmarnować. Potem swoje firmowe zagranie zaliczył Bartosz Nowak i Bergi a la „Franek – łowca bramek” (skoro jesteśmy już przy wiślackich porównaniach trenera) podcinką trafił do siatki. Mało się mówi o trzecim golu, a to co zrobił Marcin Wasielewski przecież było bardzo klasowe. Minął rywala delikatnym podbiciem piłki, a potem to podbicie powtórzył nad bramkarzem, wystawiając piłkę do pustej bramki. To było doprawdy doskonałe i jeśli mówimy o Tsubasie Dawida Drachala w jego kapitalnej akcji w pierwszej połowie, to nie można tego japońskiego bohatera kreskówek nie przyrównać do Wasyla, przy czym Wasyl zrobił to błyskawicznie, a nie jak Tsubasa biegł z piłką przez boisko przez pół odcinka okrążając niemal całą kulę ziemską 😉
Swój sposób gry – to było coś, co trener powtarzał w rundzie jesiennej. Można powiedzieć, że jesienią to wychodziło w bardziej spektakularny sposób, choć nadal musimy pamiętać, że dawało to mniej punktów niż obecnie. Ale pod względem wizualnym, spotkanie z Puszczą rzeczywiście pokazało bardzo dużą dominację nad rywalem.
GieKSa jest w środku tabeli dlatego, że… nie zawsze nam wychodzi. Bartosz Nowak ma potencjał na to, by dawać jeszcze więcej. I ostatecznie coś mu w tych meczach zawsze wyjdzie – jakieś idealne podanie i asysta – bo to po prostu bardzo jakościowy zawodnik. Ale tu może być jeszcze lepiej. Sebastian Bergier nastrzelał już trochę tych bramek, ale ich też może być jeszcze więcej. Coraz lepiej prezentuje się Dawid Drachal i jakby tylko udało się wyciągnąć go z Rakowa, byłoby doskonale, bo ten zawodnik to bardzo duży talent. Naprawdę w tej drużynie drzemie spory potencjał. Na ten moment jest bardzo dobrze. A może być jeszcze lepiej. Tylko prośba do trenera – nie schodźcie z obranej drogi. Wychodźcie z założenia, że rozwój jak najbardziej, ale lepsze czasem jest wrogiem dobrego. Można i trzeba ulepszać i poprawiać, ale nie na siłę. Naprawdę jest dobrze.
Osiągnęliśmy magiczną granicę 38 punktów. Można już mieć absolutnie spokojną głowę. GieKSa w przyszłym sezonie będzie grać w ekstraklasie i dalej sławić Katowice w ligowej piłce. Nie mogliśmy sobie wymarzyć na początku sezonu – a już zwłaszcza po pierwszej kolejce z Radomiakiem – w jakim miejscu będziemy na sześć kolejek przed końcem. Pięknie.
A Dawid Abramowicz, ani żaden inny Craciun czy Atanasov nie okazali się Kojiro 😉
W dzisiejszym spotkaniu nasza drużyna pokonała 3:1 Puszczę Niepołomice. Zapraszamy na drugą galerię z tego meczu, którą przygotował dla Was Kazik.
Najbliższe spotkanie GieKSy poprowadzi Piotr Rzucidło. Jego asystentami będą Marcin Lisowski i Tomasz Niemirowski. Sędzią technicznym będzie Rafał Rokosz. Arbitrami VAR będą Szymon Marciniak i Tomasz Listkiewicz.
Piotr Rzucidło swoją sędziowską karierę rozpoczął w sezonie 2015/16 w 3. lidze i na tym poziomie pracował aż do sezonu 2021/22 kiedy to zadebiutował w 2. lidze. W kolejnych rozgrywkach poprowadził swój pierwszy mecz na zapleczu Ekstraklasy, a na najwyższym poziomie rozgrywkowym zadebiutował w bieżącym sezonie.
W sezonie 2024/25 Piotr Rzucidło poprowadził do tej pory 1 mecz towarzyski reprezentacji młodzieżowych, 1 mecz CLJ, 1 mecz w 3. lidze, 1 mecz w Pucharze Polski oraz 12 spotkań w 1. lidze. W Ekstraklasie poprowadził 2 mecze, w których pokazał 11 żółtych kartek, 1 czerwoną po dwóch żółtych i podyktował 1 rzut karny.
Mecze GieKSy, które poprowadził Piotr Rzucidło:
Sezon 2023/24
Wisła Płock – GKS Katowice 2:1 (3 żółte kartki, rzut karny wykorzystany przez Jędrycha)
Bilans: 0 zwycięstw, 0 remisów, 1 porażka. Bramki 1:2.
Raport kartkowy
Rafał Górak nie będzie mógł skorzystać z Mateusza Kowalczyka, który w Szczecinie obejrzał 4. żółtą kartkę w sezonie.
Oskar Repka – 5 ŻK
Mateusz Kowalczyk – 4 ŻK
Adrian Błąd – 3 ŻK
Borja Galán – 3 ŻK
Lukas Klemenz – 3 ŻK
Märten Kuusk – 3 ŻK
Marcin Wasielewski – 3 ŻK
Sebastian Bergier – 3 ŻK
Alan Czerwiński – 2 ŻK
Arkadiusz Jędrych – 2 ŻK
Aleksander Komor – 2 ŻK
Mateusz Mak – 2 ŻK
Adam Zreľák – 2 ŻK
Bartosz Nowak – 1 ŻK
Filip Szymczak – 1 ŻK
Dawid Kudła – 1 ŻK
Grzegorz Rogala – 1 ŻK
Pogoda
Nie przewiduje się opadów deszczu, prognozowana temperatura w trakcie meczu to 14 stopni Celsjusza przy zachmurzonym niebie.
Najnowsze komentarze