GKS pokonał Stomil w ostatniej akcji meczu. Mimo że katowiczanie zdobyli w tym spotkaniu więcej bramek, to sędzia z pomocą wozu VAR anulował dwie bramki. Niesamowicie ciężki mecz do analizy, zapraszam do oceny poszczególnych zawodników.
Dawid Kudła – 6,0 (6,23)
W zasadzie to nie miał nic do roboty. Przy bramce zachował się najlepiej jak mógł i był bliski poprawnej interwencji, ale niestety strzał sparował tylko na słupek.
Zbigniew Wojciechowski – 4,0 (5,34)
Za leżenie na koniec przy naszej ostatniej akcji to ocena leci w dół o 1. Nie można tak grać, po prostu nie można, kiedy jest remis i w zasadzie od ciebie zależy czy wygrasz, czy zostanie remis. Ogólnie to nie był najgorszy występ naszego wahadłowego, ale mam takie odczucie, że nie czuje do końca tej pozycji. Miał kilka naprawdę fajnych ofensywnych zagrań.
Arkadiusz Jędrych – 6,5 (5,65)
Figiel wisi mu dobrą flaszkę za uratowanie skóry po podaniu prosto pod nogi napastnika Stomilu. Na szczęście Jędrych czujnie uratował sytuację. W tym spotkaniu był pewny i dobrze się ustawiał, wygrywał główki i pojedynki siłowe. Pasuje mu granie na 3 stoperów – przynajmniej tak to wyglądało na tle Stomilu.
Michał Kołodziejski – 4,0 (4,97)
Mało obrońcy mieli do roboty w tym meczu, a i tak dał o sobie znać tym, że fatalnie się ustawił i rywal strzelił głową bramkę. To nie była jego jedyna zła decyzja w tym meczu, bo miał też kilka niecelnych podań i błędnych rozegrań.
Grzegorz Janiszewski – 6,0 (5,89)
Wydaje mi się, że Janiszewski zagrał całkiem dobre spotkanie. Zanotowałem u niego najwięcej dobrych odbiorów ze wszystkich obrońców. Natomiast przydarzyło mu się również kilka błędów, co zbilansowało trochę pozytywny aspekt. Nie zmienia to faktu, że wyglądał poprawnie w obronie przebudowanej w taki sposób.
Danian Pavlas – 7,0 (7,18)
Strzelił taką bramkę, że nawet się po niej nie cieszył, tylko śmiał, jak to jest, że jak piłka zejdzie po dośrodkowaniu, to poleci idealnie do bramki. Ogólnie bardzo dobry mecz, robił szum, a jego dośrodkowania były w końcu groźne, a nie dogrywane poniżej kolan i bez adresata. Najlepszy nasz zawodnik w tym spotkaniu.
Arkadiusz Woźniak – 6,0 (5,81)
Szkoda, że jego próbę strzału sędzia zakwalifikował jako spalonego, ale był dużo pod grą i brał na siebie odpowiedzialność. Zbierał też na siebie obrońców bez piłki, co pomagało kolegom i powodowało, że mieliśmy więcej miejsca. Wiem, że stać go na więcej, ale ten występ był poprawny.
Rafał Figiel – 6,5 (6,57)
Za to podanie na swojej połowie do rywala, to chce mu się łeb ukręcić, ale za to, co daje w skali meczu drużynie, to już złość uchodzi. To m.in. jego determinacja w końcówce doprowadziła do bramki, asystował też przy nieuznanej bramce. Musi trzymać koncentrację, bo nie może być tak, że zdarzają mu się aż tak katastrofalne wpadki, jak to podanie do przeciwnika.
Oskar Repka – 6,0 (5,82)
Poprawny występ, wydaje się, że na dzisiaj może dać więcej niż Jaroszek, chociaż w tym spotkaniu tego nie powiem z uwagi na jego zakończenie. Walczył dużo w środku i nie oddawał do najbliższego kolegi, tylko razem z Figielem również ryzykował długimi, celnymi podaniami.
Adrian Błąd – 5,5 (6,23)
Bez niego nasza gra nie istnieje – zdarza mi się czytać takie komentarze naszych kibiców. Poniekąd się z nimi zgadzam, bo ten zawodnik ma po prostu taką ogromną charyzmę i nie boi się grać odważnych piłek, a co najważniejsze celnych. Akurat w tym meczu na ocenę ma wpływ duża niedokładność, która była i staram się być w tym konsekwentny, ale ja wiem i widzę, co Błąd daje drużynie na boisku.
Filip Szymczak – 6,5 (6,88)
W sumie to strzelił te 2 bramki, w pierwszej na spalonym, ale w drugiej sędzia uznał, że Woźniak brał udział w akcji, przez co obie nie zostały uznane. Wielka szkoda, ale był aktywny w tym meczu. Głupia żółta kartka za ściąganie koszulki, w dodatku po nieuznanym golu, pozostawia niesmak. Uważam, że dobrze się ustawiał z przodu i mógł coś jeszcze strzelić.
Krystian Sanocki – bez oceny (zagrał od 78. min)
Wygrał kilka pojedynków biegowych, trochę się kilka razy zawahał w obronie, ale głównym jego zadaniem było robienie wiatru.
Bartosz Jaroszek – bez oceny (zagrał od 78. min)
Panie Jaroszek, dziękujemy! Świetne ustawienie i strzał głową w polu karnym, który dał nam bardzo ważne zwycięstwo. Klasa, straciłem głos przez to! Oprócz gola to wszedł za Repkę i w zasadzie mało brał udziału w akcjach, bo dużo rozgrywaliśmy skrzydłami z Figielem, który rozrzucał piłkę.
Patryk Szwedzik – bez oceny (zagrał od 84. min)
Odegrał kluczową rolę przy golu Jaroszka, doskonale przyjął i podbił piłkę na głowę kolegi. Powiem szczerze, że czapki z głów, takie zachowanie z utrzymaniem rywala na plecach. Oprócz tego miał jeszcze jedno fajne wyjście, ale bez efektu.
Filip Kozłowski – bez oceny (zagrał od 90. min)
Bardzo mało zagrał, ale też zrobił swoje przy tej akcji bramkowej i ściągnął na siebie rywali w polu karnym.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Zapraszamy do kolejnego tekstu o Nowej Bukowej, który przygotował dla Was Matma85. Nie zabraknie ciekawych informacji, a całość została okraszona wieloma zdjęciami. Przeczytajcie (i zobaczcie), jak wiele zmieniło się przez ostatnie trzy lata. Oddajemy głos autorowi.
W połowie października 2024 roku minęły dokładnie trzy lata od bardzo ważnego momentu w historii GKS Katowice – wbicia pierwszej łopaty pod budowę nowego domu. W uroczystości uczestniczyli: Prezydent Miasta Katowice Marcin Krupa, Prezes zarządu Grupy NDI Małgorzata Winiarek-Gajewsk oraz Prezes Zarządu Stowarzyszenia Kibiców GKS-u Katowice „SK 1964” Piotr Koszecki. Po 36 miesiącach w miejscu, które klasyfikowane było jako grunty pod wodami stojącymi, nieużytkami rolnymi, a w mniejszym stopniu pastwiskami oraz gruntami zadrzewionymi, została rozłożona pierwsza rolka murawy, co pokazuje, jak diametralnie zmieniło się to miejsce.
Ostatnie miesiące prac przy obiekcie to przede wszystkim gigantyczny wzrost zainteresowania kibiców, ciekawych jak prezentuje się nasz nowy obiekt, którego budowa już się zakończyła i który już niedługo, będzie gościł ponad 15 tysięcy fanów.
Dosyć istotne i co można podkreślić to samo miejsce, w którym powstał stadion. Lokalizacja bardzo wyraźnie nawiązuje do górniczej historii i charakteru klubu. Dlaczego? Może warto przytoczyć kilka faktów na temat tego terenu, na którym GieKSa już za moment będzie gospodarzem.
Nowy stadion znajduje się na terenie Załęskiej Hałdy, tuż przy autostradzie A4, która niewątpliwie dodaje atrakcyjności tej lokalizacji. Lokalizacji, która ma bardzo bogatą historię przemysłową. Na przełomie XIX i XX wieku w tym miejscu zlokalizowana była huta o nazwie Joanna, która eksploatowała glin ceramiczny metodą odkrywkową. Znajdowały się tu budynki huty oraz składowisko odpadów pohutniczych. W późniejszym czasie rozpoczęto w tym miejscu wieloletnią eksploatację, w pokładach na różnych głębokościach, złoża węgla kamiennego. Płytka eksploatacja prowadzona była w latach… 1865-1867 przez dawne kopalnie Charlotte i Wiktor, czyli poprzedniczki KWK „Wujek”.
Przykładowa mapa pokładu KWK Wujek z naniesionym obrysem inwestycji. GIG
Co wynika z wielu dostępnych map, część północna naszego nowego obiektu znajduje się na terenie dawnej huty, pod którym nie prowadzono eksploatacji węgla. Natomiast część południowa stadionu, w tym trybuna dopingowa Blaszok, znajduje się na terenie eksploatacji węgla w kilku pokładach. Były tutaj zarówno dukle jak i szyby wydobywcze – naliczono 16 wyrobisk o głębokości od kilku do dwudziestu kilku metrów. Można śmiało przypuszczać, że Skarbnik, który kiedyś ostrzegał górników, a teraz jest na emeryturze, będzie miał na mecze GieKSy jakieś tajemne, ukryte wejście.
Załęska Hałda, dzięki okolicznym lasom, od zawsze charakteryzowała się znacznym zazielenieniem. Pomimo tak dużej inwestycji, teren nadal pozostanie w zdecydowanej większości „zielony”. Podczas ostatnich trzech lat otoczenie diametralnie się zmieniło, co najlepiej pokażą poniższe fotografie.
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Pierwszy rok od uroczystego wbicia pierwszej łopaty to były głównie roboty ziemne, wycinka drzew, budowa zbiorników retencyjnych, odwierty, wykonanie sieci kanalizacyjnej, części fundamentów. Pod koniec 2022 roku, spod leżącego wszędzie śniegu, pojawiły się pierwsze elementy kubatury stadionu miejskiego. Konkretnie 3-kondygnacyjne klatki schodowe hali sportowej. W pierwszych cieplejszych dniach 2023 roku obiekt prezentował się następująco.
Źródło: K.Kalkowski
Od tego momentu prace nabrały prędkości, a dzięki bardzo dobremu zarządzaniu przez wykonawcę dostawami elementów żelbetowych – montaż przebiegał bardzo sprawnie. W maju pojawiły się pierwsze konstrukcje stalowych kratownic dachu nad trybunami stadionu piłkarskiego, a dokładnie 29 czerwca 2023 roku uroczyście została zawieszona wiecha na jej konstrukcji.
Jak wiele zmieniło się w krótkim czasie, pokazują kompilacje fotografii:
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
31 października 2024 roku oficjalnie wykonawca (firma NDI_ zakończył prace budowlane na obiekcie i od 1 listopada trwają odbiory. Obiekt w ostatnim dniu października posiadał już bramki, siatki, a nawet namalowane linie na murawie.
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Mamy teraz głęboką nadzieję, że odbiory odbędą się beż żadnych przeszkód i z początkiem rundy wiosennej spotkamy się przy sztucznym świetle na meczu otwarcia stadionu, na który czekaliśmy tak długo. Stadionu, który da nam wielkie perspektywy.
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Matma85
Za nami kolejny wyjazd na stadion Cracovii, tym razem na mecz z prawdziwym gospodarzem tego obiektu. Czas na tradycyjne „Post scriptum”.
Lech Poznań to rywal, z którym – z obecnego grona ekstraklasowiczów – nie graliśmy najdłużej. Od czasu spadku w 2005 roku nie było nam dane spotkać się w żadnej lidze, a w losowaniach Pucharu Polski także nie mieliśmy szczęścia. Na przebudowanym stadionie Lecha GieKSa wystąpi po raz pierwszy w spotkaniu z gospodarzami, ale wizytowaliśmy go już przy okazji spotkań z Wartą Poznań w I lidze.
#1 – Da Silva – Wiele osób pamięta mecz i bramkę, w której było coś „magicznego”. GieKSa przed sezonem sprowadziła do ataku Brazylijczyka Leonardo Da Silvę i z miejsca stał się on ulubieńcem Bukowej. Wielu miało nadzieję, że rodzi nam się wielki talent na miarę możliwości R9.
Da Silva jedną z kilku bramek, strzelił właśnie w spotkaniu z Lechem. Zimowy wieczór na Bukowej uatrakcyjnił jednym z najładniejszych goli w historii spotkań pomiędzy ekipami. Zobaczcie poniżej, jak pięknie uderzył z popularnej „kapy”.
#2 – Ecik ogrywa Mistrza – Do sezonu 1992/93 Lech Poznań przystępował jako Mistrz Polski. Spotkanie rozgrywane było w marcu w Poznaniu i GieKSa po niezłym meczu pokonała Lecha 2:1. Ozdobą były bramki Maciejewskiego oraz Ecika Janoszki, który tradycyjnie już uderzeniem głową zapewnił GieKSie punkty i wygraną w ostatniej sekundzie spotkania. Nie mielibyśmy nic przeciwko, by to GieKSa w sobotni wieczór cieszyła się z wygranej w takich okolicznościach.
#3 Wojciech Show i zielone koszulki – Końcówka sezonu 1994/95 to remis GieKSy z Lechem na Bukowej. Mecz warty zapamiętania z uwagi na bramkę Wojciechowskiego, który po raz kolejny potwierdził, że był wielkim specjalistą, jeśli chodzi o rzuty wolne. Warte zapamiętania były również wyjazdowe koszulki z tamtego okresu. U siebie graliśmy tego dnia w zielonych trykotach i trzeba przyznać, że prezentowały się one świetnie.
#4 – Gajtkowski pokarał Lecha – W sezonie 2003/2004 GieKSa była przez niektórych skazywana na spadek, a mimo to całkiem nieźle radziła sobie w lidze. W 7. kolejce graliśmy na stadionie Lecha Poznań i mecz ten był wyjątkowy dla Krzysztofa Gajtkowskiego. Zawodnik, jeszcze kilka kolejek wcześniej był zawodnikiem Lecha Poznań, ale nie spełnił pokładanych w nim nadziei i wrócił w trakcie sezonu do Katowic. Powrót był całkiem udany, choć nie aż tak bardzo, jak wszyscy sobie tego życzyli. Gajtkowski zdobył kilka bramek, w tym na Lechu, która dała nam wygraną 2:1. Był to jeden z tych momentów, w których to rywale narzekali, że „byli gracze strzelają im bramki”.
#5 – Półfinał Pucharu Polski – Sezon 2003/04 to jeden z ostatnich „sukcesów” GieKSy w Pucharze Polski. Drużyna, która w sezonie zajęła 10. miejsce z trzema punktami przewagi nad strefą spadkową, dotarła do półfinału Pucharu Polski. Biorąc pod uwagę dzisiejsze realia i nasze występy w tych rozgrywkach, to wynik ten jest abstrakcją. Abstrakcją tym większą, jeśli spojrzy się skład, którym graliśmy w tamtym okresie. Katowiczanie półfinał rozegrali z Lechem i pierwszy mecz przegraliśmy 1:2 (bramka Gajtka), a w rewanżu przegraliśmy 2:4. Nasz skład z tego drugiego mecz: Klytta – Sadzawicki, Pluta, Markowski, Adżem, Fonfara, Adamczyk, Widuch, Bała, Brożek, Gajtkowski.
***
Bilans spotkań z Lechem jest całkiem niezły – 17-13-18. Co ciekawe, mamy dodatni bilans bramkowy – 60-55. Był taki okres w historii naszej rywalizacji, w którym wygraliśmy wynikami 4:1, 3:0, 4:0. Miejmy nadzieję, że w sobotę zdobędziemy kolejne punkty w ligowej tabeli.
KaTe
6 października 2021 at 09:45
Kołodziejskiego trzeba wysłać do okulisty.
Kolejny raz nie trafia w lecącą 30 metrów piłkę.