Niestety nasza przygoda w Pucharze Polski dobiegła już końca. Przegraliśmy w dogrywce z Bruk-Bet Termalicą Nieciecza. Patrząc na to, że graliśmy z rywalem z dolnych rejonów tabeli ekstraklasy, na boisku nie było widać różnicy. W meczu było wiele błędów z obu stron, poniżej oceny poszczególnych graczy.
Dawid Kudła – 6,5 (7,17)
Znowu obronił karnego, ale nie przypilnował linii przy interwencji. Wielka, wielka szkoda, bo to byłby piękny handicap, jeżeli mecz skończyłby się remisem i mielibyśmy konkurs jedenastek. Oprócz tego miał trochę niepewności, odnosiłem wrażenie, że zdarzało mu się czekać do ostatniej chwili z interwencją, przez co wyglądało to dość nerwowo.
Arkadiusz Woźniak – 5,5 (5,65)
Zapisałem go jako prawego wahadłowego, ale grał głównie na szpicy. Mógł zdobyć bramkę, a nawet powinien ją zdobyć w pierwszej połowie. Wielka szkoda, Miał w tym meczu sporo złych i niecelnych zagrań, ale trzeba przyznać, że bardzo mocno angażował się w grę i dał z siebie tyle, ile mógł.
Arkadiusz Jędrych – 6,0 (6,26)
Nie zanotowałem ani jednego wybijającego się zagrania, ani jednego rażącego błędu, więc zagrał bardzo poprawnie.
Hubert Sadowski – 5,0 (5,56)
Wielki szacun, że zagrał praktycznie całą dogrywkę na jednej nodze, ale jednak fakt jest taki, że w tym ustawieniu rywale wykorzystywali jego problemy i tak też niestety była rozegrana akcja, po której był karny. Ogólnie mecz poprawny w regulaminowym czasie gry.
Grzegorz Janiszewski – 6,5 (7,51)
Trochę błędów w rozegraniu mu się przydarzyło, ale fakt jest taki, że bierze na siebie odpowiedzialność. W obronie gra od kilku meczów bardzo dobrze, a w tym spotkaniu prezentował się kapitalnie fizycznie na przestrzeni całego spotkania i dogrywki. Tak grający Janiszewski to pierwszy wybór trenera w obronie przy ustalaniu składu.
Grzegorz Rogala – 5,0 (5,90)
Średni występ z kilkoma słabszymi akcentami. Pavlas obecnie jest dużo wyżej w hierarchii na lewej stronie, przez co w tym meczu po przerwie nie miał takiego przekonania o własnych umiejętnościach. Niestety tym występem też nie dał argumentów trenerowi do grania w pierwszym składzie.
Krystian Sanocki – 3,0 (5,90)
Jak dla mnie bardzo słaby występ, niestety bazuje w grze na swoich byłych atutach, których nie było widać. Ani szybkości, ani dynamiki, ani skutecznego dryblingu, niestety Termalica dobrze sobie z nim radziła.
Marcin Urynowicz – 3,5 (5,65)
Miał przejąć rolę głównego rozgrywającego, a kompletnie sobie z tym nie poradził. Niestety w ofensywie było bardzo źle, w defensywie miał kilka dobrych interwencji wślizgiem z rozpoczęciem kontry.
Oskar Repka – 5,5 (6,26)
Ocena podwyższona za asystę i dobre podanie do Samiec-Talara. Notował dobre interwencje, ale notował też bardzo złe. W tym spotkaniu tych negatywnych było minimalnie więcej niż pozytywnych. Jednak na tle rywala ekstraklasowego poradził sobie całkiem dobrze w swojej roli.
Szymon Kiebzak – 5,0 (5,51)
Pierwsza połowa do zapomnienia, uznajmy, że jej nie było. W drugiej parę razy widziałem ten błysk, jak zabierał się z piłką na pełnym gazie i miałem wrażenie, że wraca do siebie w tym meczu. Niestety później miał skurcze i problemy jak Sadowski i zgasł. Widziałem w nim jednak w tym spotkaniu momentami starego chwalonego Kiebzaka, oby to był dobry prognostyk.
Patryk Szwedzik – 6,5 (6,57)
Najbardziej aktywny nasz zawodnik w ofensywie. To, że znajduje się w dobrych okazjach, nie jest przypadkiem, bo robi kapitalną robotę bez piłki. Myślę, że jak wróci Szymczak do pełni dyspozycji, to mogą razem zdziałać coś ciekawego.
Rafał Figiel – 6,0 (6,09) (zagrał od 63. minuty)
Niezły występ, ale bez konkretów. Szkoda, że musiał wielokrotnie zwalniać i wycofywać akcję do tyłu, ale faktycznie niestety często nie miał z kim tej piłki rozegrać i nie chciał grać Repce ryzykownych zagrań.
Adrian Błąd – 6,0 (6,56) (zagrał od 63, minuty)
Robi totalny szum z przodu z Pavlasem, jak przycisnęliśmy, to był bardzo aktywny. Dziwi mnie, że nie podchodzi do stałych fragmentów, tylko wykonuje je Figiel, bo Adrian ciekawie podkręca piłkę, co może zmylić bramkarza rywali.
Filip Kozłowski – 5,5 (6,85) (zagrał od 68. minuty)
Był aktywny, ale paradoksalnie zagrał najgorzej ze zmienników, co wcale nie było złym występem. Trochę tych piłek przyjął i zgrał, ale nie miał dobrych okazji do strzelenia bramki.
Danian Pavlas – 6,5 (6,63) (zagrał od 68. minuty)
Wszedł typowo na dzika i rozpędzał się na tej lewej stronie. Coraz więcej myśli na boisku, wierzę, że to efekt pracy z trenerami. Jego zagrania nie są już takie chaotyczne, tylko kierowane w poszczególne miejsca w polu karnym.
Piotr Samiec-Talar – 7,0 (7,58) (zagrał od 78. minuty)
Biję się w pierś, bo napisałem w relacji live – lek na całe zło przy jego wejściu, mając w pamięci jego ostatnie występy. Wszedł świetnie w ten mecz, piękna bramka, miał jeszcze swoje okazje, tylko brakło trochę szczęścia. Miał w tym meczu taką bardzo dużą pewność siebie, której wcześniej nie widziałem, tak jakby od tego spotkania zależała jego przyszłość. Niestety to on faulował na karnego w dogrywce, więc mały kamyczek do ogródka.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Zapraszamy do kolejnego tekstu o Nowej Bukowej, który przygotował dla Was Matma85. Nie zabraknie ciekawych informacji, a całość została okraszona wieloma zdjęciami. Przeczytajcie (i zobaczcie), jak wiele zmieniło się przez ostatnie trzy lata. Oddajemy głos autorowi.
W połowie października 2024 roku minęły dokładnie trzy lata od bardzo ważnego momentu w historii GKS Katowice – wbicia pierwszej łopaty pod budowę nowego domu. W uroczystości uczestniczyli: Prezydent Miasta Katowice Marcin Krupa, Prezes zarządu Grupy NDI Małgorzata Winiarek-Gajewsk oraz Prezes Zarządu Stowarzyszenia Kibiców GKS-u Katowice „SK 1964” Piotr Koszecki. Po 36 miesiącach w miejscu, które klasyfikowane było jako grunty pod wodami stojącymi, nieużytkami rolnymi, a w mniejszym stopniu pastwiskami oraz gruntami zadrzewionymi, została rozłożona pierwsza rolka murawy, co pokazuje, jak diametralnie zmieniło się to miejsce.
Ostatnie miesiące prac przy obiekcie to przede wszystkim gigantyczny wzrost zainteresowania kibiców, ciekawych jak prezentuje się nasz nowy obiekt, którego budowa już się zakończyła i który już niedługo, będzie gościł ponad 15 tysięcy fanów.
Dosyć istotne i co można podkreślić to samo miejsce, w którym powstał stadion. Lokalizacja bardzo wyraźnie nawiązuje do górniczej historii i charakteru klubu. Dlaczego? Może warto przytoczyć kilka faktów na temat tego terenu, na którym GieKSa już za moment będzie gospodarzem.
Nowy stadion znajduje się na terenie Załęskiej Hałdy, tuż przy autostradzie A4, która niewątpliwie dodaje atrakcyjności tej lokalizacji. Lokalizacji, która ma bardzo bogatą historię przemysłową. Na przełomie XIX i XX wieku w tym miejscu zlokalizowana była huta o nazwie Joanna, która eksploatowała glin ceramiczny metodą odkrywkową. Znajdowały się tu budynki huty oraz składowisko odpadów pohutniczych. W późniejszym czasie rozpoczęto w tym miejscu wieloletnią eksploatację, w pokładach na różnych głębokościach, złoża węgla kamiennego. Płytka eksploatacja prowadzona była w latach… 1865-1867 przez dawne kopalnie Charlotte i Wiktor, czyli poprzedniczki KWK „Wujek”.
Przykładowa mapa pokładu KWK Wujek z naniesionym obrysem inwestycji. GIG
Co wynika z wielu dostępnych map, część północna naszego nowego obiektu znajduje się na terenie dawnej huty, pod którym nie prowadzono eksploatacji węgla. Natomiast część południowa stadionu, w tym trybuna dopingowa Blaszok, znajduje się na terenie eksploatacji węgla w kilku pokładach. Były tutaj zarówno dukle jak i szyby wydobywcze – naliczono 16 wyrobisk o głębokości od kilku do dwudziestu kilku metrów. Można śmiało przypuszczać, że Skarbnik, który kiedyś ostrzegał górników, a teraz jest na emeryturze, będzie miał na mecze GieKSy jakieś tajemne, ukryte wejście.
Załęska Hałda, dzięki okolicznym lasom, od zawsze charakteryzowała się znacznym zazielenieniem. Pomimo tak dużej inwestycji, teren nadal pozostanie w zdecydowanej większości „zielony”. Podczas ostatnich trzech lat otoczenie diametralnie się zmieniło, co najlepiej pokażą poniższe fotografie.
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Pierwszy rok od uroczystego wbicia pierwszej łopaty to były głównie roboty ziemne, wycinka drzew, budowa zbiorników retencyjnych, odwierty, wykonanie sieci kanalizacyjnej, części fundamentów. Pod koniec 2022 roku, spod leżącego wszędzie śniegu, pojawiły się pierwsze elementy kubatury stadionu miejskiego. Konkretnie 3-kondygnacyjne klatki schodowe hali sportowej. W pierwszych cieplejszych dniach 2023 roku obiekt prezentował się następująco.
Źródło: K.Kalkowski
Od tego momentu prace nabrały prędkości, a dzięki bardzo dobremu zarządzaniu przez wykonawcę dostawami elementów żelbetowych – montaż przebiegał bardzo sprawnie. W maju pojawiły się pierwsze konstrukcje stalowych kratownic dachu nad trybunami stadionu piłkarskiego, a dokładnie 29 czerwca 2023 roku uroczyście została zawieszona wiecha na jej konstrukcji.
Jak wiele zmieniło się w krótkim czasie, pokazują kompilacje fotografii:
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
31 października 2024 roku oficjalnie wykonawca (firma NDI_ zakończył prace budowlane na obiekcie i od 1 listopada trwają odbiory. Obiekt w ostatnim dniu października posiadał już bramki, siatki, a nawet namalowane linie na murawie.
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Mamy teraz głęboką nadzieję, że odbiory odbędą się beż żadnych przeszkód i z początkiem rundy wiosennej spotkamy się przy sztucznym świetle na meczu otwarcia stadionu, na który czekaliśmy tak długo. Stadionu, który da nam wielkie perspektywy.
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Matma85
Za nami kolejny wyjazd na stadion Cracovii, tym razem na mecz z prawdziwym gospodarzem tego obiektu. Czas na tradycyjne „Post scriptum”.
Lech Poznań to rywal, z którym – z obecnego grona ekstraklasowiczów – nie graliśmy najdłużej. Od czasu spadku w 2005 roku nie było nam dane spotkać się w żadnej lidze, a w losowaniach Pucharu Polski także nie mieliśmy szczęścia. Na przebudowanym stadionie Lecha GieKSa wystąpi po raz pierwszy w spotkaniu z gospodarzami, ale wizytowaliśmy go już przy okazji spotkań z Wartą Poznań w I lidze.
#1 – Da Silva – Wiele osób pamięta mecz i bramkę, w której było coś „magicznego”. GieKSa przed sezonem sprowadziła do ataku Brazylijczyka Leonardo Da Silvę i z miejsca stał się on ulubieńcem Bukowej. Wielu miało nadzieję, że rodzi nam się wielki talent na miarę możliwości R9.
Da Silva jedną z kilku bramek, strzelił właśnie w spotkaniu z Lechem. Zimowy wieczór na Bukowej uatrakcyjnił jednym z najładniejszych goli w historii spotkań pomiędzy ekipami. Zobaczcie poniżej, jak pięknie uderzył z popularnej „kapy”.
#2 – Ecik ogrywa Mistrza – Do sezonu 1992/93 Lech Poznań przystępował jako Mistrz Polski. Spotkanie rozgrywane było w marcu w Poznaniu i GieKSa po niezłym meczu pokonała Lecha 2:1. Ozdobą były bramki Maciejewskiego oraz Ecika Janoszki, który tradycyjnie już uderzeniem głową zapewnił GieKSie punkty i wygraną w ostatniej sekundzie spotkania. Nie mielibyśmy nic przeciwko, by to GieKSa w sobotni wieczór cieszyła się z wygranej w takich okolicznościach.
#3 Wojciech Show i zielone koszulki – Końcówka sezonu 1994/95 to remis GieKSy z Lechem na Bukowej. Mecz warty zapamiętania z uwagi na bramkę Wojciechowskiego, który po raz kolejny potwierdził, że był wielkim specjalistą, jeśli chodzi o rzuty wolne. Warte zapamiętania były również wyjazdowe koszulki z tamtego okresu. U siebie graliśmy tego dnia w zielonych trykotach i trzeba przyznać, że prezentowały się one świetnie.
#4 – Gajtkowski pokarał Lecha – W sezonie 2003/2004 GieKSa była przez niektórych skazywana na spadek, a mimo to całkiem nieźle radziła sobie w lidze. W 7. kolejce graliśmy na stadionie Lecha Poznań i mecz ten był wyjątkowy dla Krzysztofa Gajtkowskiego. Zawodnik, jeszcze kilka kolejek wcześniej był zawodnikiem Lecha Poznań, ale nie spełnił pokładanych w nim nadziei i wrócił w trakcie sezonu do Katowic. Powrót był całkiem udany, choć nie aż tak bardzo, jak wszyscy sobie tego życzyli. Gajtkowski zdobył kilka bramek, w tym na Lechu, która dała nam wygraną 2:1. Był to jeden z tych momentów, w których to rywale narzekali, że „byli gracze strzelają im bramki”.
#5 – Półfinał Pucharu Polski – Sezon 2003/04 to jeden z ostatnich „sukcesów” GieKSy w Pucharze Polski. Drużyna, która w sezonie zajęła 10. miejsce z trzema punktami przewagi nad strefą spadkową, dotarła do półfinału Pucharu Polski. Biorąc pod uwagę dzisiejsze realia i nasze występy w tych rozgrywkach, to wynik ten jest abstrakcją. Abstrakcją tym większą, jeśli spojrzy się skład, którym graliśmy w tamtym okresie. Katowiczanie półfinał rozegrali z Lechem i pierwszy mecz przegraliśmy 1:2 (bramka Gajtka), a w rewanżu przegraliśmy 2:4. Nasz skład z tego drugiego mecz: Klytta – Sadzawicki, Pluta, Markowski, Adżem, Fonfara, Adamczyk, Widuch, Bała, Brożek, Gajtkowski.
***
Bilans spotkań z Lechem jest całkiem niezły – 17-13-18. Co ciekawe, mamy dodatni bilans bramkowy – 60-55. Był taki okres w historii naszej rywalizacji, w którym wygraliśmy wynikami 4:1, 3:0, 4:0. Miejmy nadzieję, że w sobotę zdobędziemy kolejne punkty w ligowej tabeli.
Najnowsze komentarze