Piłkarze GKS rozegrali niezły mecz w Ząbkach. Niestety wynik nie jest korzystny dla naszego zespołu. Zawodnicy zagrali na umiarkowanie zbliżonym poziomie – nikt nie zagrał katastrofalnie, nikt też znacząco się nie wybił – dlatego też noty są podobne.
Witold Sabela – 5,5
Średni mecz naszego bramkarza. Przy bramkach raczej nie zawinił, być może przy pierwszej mógł się lepiej zachować. Jeden poważny kiks, gdy po strzale z dystansu piłka prześliznęła mu się przez ręce i wylądowała tuż przy słupku na rzucie rożnym. Dlaczego w doliczonym czasie gry nie pobiegł w pole karne, podczas gdy już w tej rundzie kilka razy to robił, a sam doświadczył na swojej skórze, co to jest gol strzelony przez bramkarza rywali?
Michal Farkas – 6,5
Pewna gra w obronie i dobre akcje ofensywne. Jeden niezły kąśliwy strzał z dystansu, po drugim Kowalczyk strzelił gola (niestety ze spalonego). Farkas w tej chwili jest jedną z najjaśniejszych postaci w naszej drużynie.
Mateusz Kamiński – 6
Zwłaszcza w pierwszej połowie dużo dobrych interwencji, czyścił jak należy. Przy pierwszej bramce nie zdążył wślizgiem do zagrywanej do przeciwnika piłki. Ponadto jednak niezły występ zawodnika.
Adrian Napierała – 5,5
Przydarzyło się kilka błędów, ale obyło się bez kiksów. Na minus niewykorzystana bardzo dobra sytuacja w pierwszej połowie po rzucie rożnym. Przeciętny występ.
Bartłomiej Chwalibogowski – 6
Ogólnie był to jeden z lepszych meczów Bartłomieja ostatnio, jednak znów jego błąd (na spółkę z Kowalczykiem) zadecydował o utracie bramki. Nie można dać z taką łatwością wedrzeć się przeciwnikowi pomiędzy dwóch naszych zawodników. W defensywie słabiutko, w ofensywie dobrze, co podnosi mu notę, ale po raz enty piszemy i mówimy, że wystawianie go na obronie to krzywda dla zawodnika.
Alan Czerwiński – 5,5
Znów widoczny, znów szukający gry i znów bez większych efektów (choć pamiętamy o dwóch asystach ze Stomilem). Ala musi dobrze przepracować okres przygotowawczy, bo widać, że ma talent, ale brakuje mu jeszcze doświadczenia i większej odpowiedzialności za akcje ofensywne. Nie wykorzystał znakomitej okazji na zdobycie gola (wspaniała interwencja bramkarza Dolcanu, ale też zły strzał).
Grzegorz Fonfara – 5
Dużo więcej spodziewamy się po zawodniku z takich doświadczeniem w ekstraklasie. Co prawda pomagając obrońcom często robi za piątego defensora, jednak czasem zbyt długo chce się utrzymać przy piłce. Mimo wszystko oczekujemy też otwierających podań, takich jakie pokazywał w pierwszych meczach. Tym razem tego nie było, raczej niecelne długie podania. Nie pokrył zawodnika Dolcanu przy pierwszej bramce.
Rafał Kujawa – 6
Zawodnik defensywno-ofensywny ostatnio wykonuje bardzo dobrą pracę w środku boiska. Nie unika odpowiedzialności, w tym spotkaniu również kilka razy dobrze rozprowadzał ataki. Gra Kujawy w ostatnich meczach może się podobać.
Przemysław Pitry – 5,5
Jeden ze słabszych meczów Pitrego ostatnio. Nie było strzałów z dystansu, nie było w ogóle dobrych uderzeń. Także i w środku boiska nie widzieliśmy tego „dzielenia i rządzenia”, do którego nas w tej rundzie przyzwyczaił.
Arkadiusz Kowalczyk – 6
Jeden z najaktywniejszych naszych zawodników. Kilka razy znalazł się w dobrych sytuacjach – strzelił gola ze spalonego, miał też bardzo dobrą okazję po podaniu Rakelsa, ale zrobił o jeden zwód za dużo. Gonił zawodnika Dolcanu przy pierwszym golu, ale nagle po prostu odpuścił i padł gol. Plus za pogoń, minus za odpuszczenie.
Deniss Rakels – 6,5
Mimo, że nie strzelił gola warto docenić jego pracę. Kilka razy podawał tak, że jego koledzy powinni strzelić gola. Sam też miał kilka dość klarownych sytuacji, ale zbiegał nieco na zbyt ostry kąt i ciężko było już z tego zaliczyć trafienie.
Kamil Cholerzyński (grał od 53. minuty) – 5,5
Zawodnik wszedł nieoczekiwanie za kontuzjowanego Napierałę i spisał się nieźle na środku obrony, choć nie ustrzegł się błędów. Miał też okazje na zdobycie gola.
Rafał Sadowski (grał od 80. minuty) – niesklas.
Grał zaledwie 10 minut, ale jak na ten czas spisał się dobrze. Już w pierwszej akcji rozpoczął akcję, w której Rakels ostatecznie znalazł się w bardzo dobrej sytuacji. Potem wywalczył „krótki rzut rożny”, po szybkim zwodzie na boku boiska. Nieco brakuje mu siły fizycznej, ale dobrze że w ogóle zagrał.
Krzysztof Wołkowicz (grał od 83. minuty) – niesklas.
Nic praktycznie nie można powiedzieć o występie tego zawodnika. Wszedł i nic nie wniósł.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Zapraszamy do kolejnego tekstu o Nowej Bukowej, który przygotował dla Was Matma85. Nie zabraknie ciekawych informacji, a całość została okraszona wieloma zdjęciami. Przeczytajcie (i zobaczcie), jak wiele zmieniło się przez ostatnie trzy lata. Oddajemy głos autorowi.
W połowie października 2024 roku minęły dokładnie trzy lata od bardzo ważnego momentu w historii GKS Katowice – wbicia pierwszej łopaty pod budowę nowego domu. W uroczystości uczestniczyli: Prezydent Miasta Katowice Marcin Krupa, Prezes zarządu Grupy NDI Małgorzata Winiarek-Gajewsk oraz Prezes Zarządu Stowarzyszenia Kibiców GKS-u Katowice „SK 1964” Piotr Koszecki. Po 36 miesiącach w miejscu, które klasyfikowane było jako grunty pod wodami stojącymi, nieużytkami rolnymi, a w mniejszym stopniu pastwiskami oraz gruntami zadrzewionymi, została rozłożona pierwsza rolka murawy, co pokazuje, jak diametralnie zmieniło się to miejsce.
Ostatnie miesiące prac przy obiekcie to przede wszystkim gigantyczny wzrost zainteresowania kibiców, ciekawych jak prezentuje się nasz nowy obiekt, którego budowa już się zakończyła i który już niedługo, będzie gościł ponad 15 tysięcy fanów.
Dosyć istotne i co można podkreślić to samo miejsce, w którym powstał stadion. Lokalizacja bardzo wyraźnie nawiązuje do górniczej historii i charakteru klubu. Dlaczego? Może warto przytoczyć kilka faktów na temat tego terenu, na którym GieKSa już za moment będzie gospodarzem.
Nowy stadion znajduje się na terenie Załęskiej Hałdy, tuż przy autostradzie A4, która niewątpliwie dodaje atrakcyjności tej lokalizacji. Lokalizacji, która ma bardzo bogatą historię przemysłową. Na przełomie XIX i XX wieku w tym miejscu zlokalizowana była huta o nazwie Joanna, która eksploatowała glin ceramiczny metodą odkrywkową. Znajdowały się tu budynki huty oraz składowisko odpadów pohutniczych. W późniejszym czasie rozpoczęto w tym miejscu wieloletnią eksploatację, w pokładach na różnych głębokościach, złoża węgla kamiennego. Płytka eksploatacja prowadzona była w latach… 1865-1867 przez dawne kopalnie Charlotte i Wiktor, czyli poprzedniczki KWK „Wujek”.
Przykładowa mapa pokładu KWK Wujek z naniesionym obrysem inwestycji. GIG
Co wynika z wielu dostępnych map, część północna naszego nowego obiektu znajduje się na terenie dawnej huty, pod którym nie prowadzono eksploatacji węgla. Natomiast część południowa stadionu, w tym trybuna dopingowa Blaszok, znajduje się na terenie eksploatacji węgla w kilku pokładach. Były tutaj zarówno dukle jak i szyby wydobywcze – naliczono 16 wyrobisk o głębokości od kilku do dwudziestu kilku metrów. Można śmiało przypuszczać, że Skarbnik, który kiedyś ostrzegał górników, a teraz jest na emeryturze, będzie miał na mecze GieKSy jakieś tajemne, ukryte wejście.
Załęska Hałda, dzięki okolicznym lasom, od zawsze charakteryzowała się znacznym zazielenieniem. Pomimo tak dużej inwestycji, teren nadal pozostanie w zdecydowanej większości „zielony”. Podczas ostatnich trzech lat otoczenie diametralnie się zmieniło, co najlepiej pokażą poniższe fotografie.
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Pierwszy rok od uroczystego wbicia pierwszej łopaty to były głównie roboty ziemne, wycinka drzew, budowa zbiorników retencyjnych, odwierty, wykonanie sieci kanalizacyjnej, części fundamentów. Pod koniec 2022 roku, spod leżącego wszędzie śniegu, pojawiły się pierwsze elementy kubatury stadionu miejskiego. Konkretnie 3-kondygnacyjne klatki schodowe hali sportowej. W pierwszych cieplejszych dniach 2023 roku obiekt prezentował się następująco.
Źródło: K.Kalkowski
Od tego momentu prace nabrały prędkości, a dzięki bardzo dobremu zarządzaniu przez wykonawcę dostawami elementów żelbetowych – montaż przebiegał bardzo sprawnie. W maju pojawiły się pierwsze konstrukcje stalowych kratownic dachu nad trybunami stadionu piłkarskiego, a dokładnie 29 czerwca 2023 roku uroczyście została zawieszona wiecha na jej konstrukcji.
Jak wiele zmieniło się w krótkim czasie, pokazują kompilacje fotografii:
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
31 października 2024 roku oficjalnie wykonawca (firma NDI_ zakończył prace budowlane na obiekcie i od 1 listopada trwają odbiory. Obiekt w ostatnim dniu października posiadał już bramki, siatki, a nawet namalowane linie na murawie.
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Mamy teraz głęboką nadzieję, że odbiory odbędą się beż żadnych przeszkód i z początkiem rundy wiosennej spotkamy się przy sztucznym świetle na meczu otwarcia stadionu, na który czekaliśmy tak długo. Stadionu, który da nam wielkie perspektywy.
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Matma85
Za nami kolejny wyjazd na stadion Cracovii, tym razem na mecz z prawdziwym gospodarzem tego obiektu. Czas na tradycyjne „Post scriptum”.
Lech Poznań to rywal, z którym – z obecnego grona ekstraklasowiczów – nie graliśmy najdłużej. Od czasu spadku w 2005 roku nie było nam dane spotkać się w żadnej lidze, a w losowaniach Pucharu Polski także nie mieliśmy szczęścia. Na przebudowanym stadionie Lecha GieKSa wystąpi po raz pierwszy w spotkaniu z gospodarzami, ale wizytowaliśmy go już przy okazji spotkań z Wartą Poznań w I lidze.
#1 – Da Silva – Wiele osób pamięta mecz i bramkę, w której było coś „magicznego”. GieKSa przed sezonem sprowadziła do ataku Brazylijczyka Leonardo Da Silvę i z miejsca stał się on ulubieńcem Bukowej. Wielu miało nadzieję, że rodzi nam się wielki talent na miarę możliwości R9.
Da Silva jedną z kilku bramek, strzelił właśnie w spotkaniu z Lechem. Zimowy wieczór na Bukowej uatrakcyjnił jednym z najładniejszych goli w historii spotkań pomiędzy ekipami. Zobaczcie poniżej, jak pięknie uderzył z popularnej „kapy”.
#2 – Ecik ogrywa Mistrza – Do sezonu 1992/93 Lech Poznań przystępował jako Mistrz Polski. Spotkanie rozgrywane było w marcu w Poznaniu i GieKSa po niezłym meczu pokonała Lecha 2:1. Ozdobą były bramki Maciejewskiego oraz Ecika Janoszki, który tradycyjnie już uderzeniem głową zapewnił GieKSie punkty i wygraną w ostatniej sekundzie spotkania. Nie mielibyśmy nic przeciwko, by to GieKSa w sobotni wieczór cieszyła się z wygranej w takich okolicznościach.
#3 Wojciech Show i zielone koszulki – Końcówka sezonu 1994/95 to remis GieKSy z Lechem na Bukowej. Mecz warty zapamiętania z uwagi na bramkę Wojciechowskiego, który po raz kolejny potwierdził, że był wielkim specjalistą, jeśli chodzi o rzuty wolne. Warte zapamiętania były również wyjazdowe koszulki z tamtego okresu. U siebie graliśmy tego dnia w zielonych trykotach i trzeba przyznać, że prezentowały się one świetnie.
#4 – Gajtkowski pokarał Lecha – W sezonie 2003/2004 GieKSa była przez niektórych skazywana na spadek, a mimo to całkiem nieźle radziła sobie w lidze. W 7. kolejce graliśmy na stadionie Lecha Poznań i mecz ten był wyjątkowy dla Krzysztofa Gajtkowskiego. Zawodnik, jeszcze kilka kolejek wcześniej był zawodnikiem Lecha Poznań, ale nie spełnił pokładanych w nim nadziei i wrócił w trakcie sezonu do Katowic. Powrót był całkiem udany, choć nie aż tak bardzo, jak wszyscy sobie tego życzyli. Gajtkowski zdobył kilka bramek, w tym na Lechu, która dała nam wygraną 2:1. Był to jeden z tych momentów, w których to rywale narzekali, że „byli gracze strzelają im bramki”.
#5 – Półfinał Pucharu Polski – Sezon 2003/04 to jeden z ostatnich „sukcesów” GieKSy w Pucharze Polski. Drużyna, która w sezonie zajęła 10. miejsce z trzema punktami przewagi nad strefą spadkową, dotarła do półfinału Pucharu Polski. Biorąc pod uwagę dzisiejsze realia i nasze występy w tych rozgrywkach, to wynik ten jest abstrakcją. Abstrakcją tym większą, jeśli spojrzy się skład, którym graliśmy w tamtym okresie. Katowiczanie półfinał rozegrali z Lechem i pierwszy mecz przegraliśmy 1:2 (bramka Gajtka), a w rewanżu przegraliśmy 2:4. Nasz skład z tego drugiego mecz: Klytta – Sadzawicki, Pluta, Markowski, Adżem, Fonfara, Adamczyk, Widuch, Bała, Brożek, Gajtkowski.
***
Bilans spotkań z Lechem jest całkiem niezły – 17-13-18. Co ciekawe, mamy dodatni bilans bramkowy – 60-55. Był taki okres w historii naszej rywalizacji, w którym wygraliśmy wynikami 4:1, 3:0, 4:0. Miejmy nadzieję, że w sobotę zdobędziemy kolejne punkty w ligowej tabeli.
Najnowsze komentarze