GKS Katowice zagrał dobry mecz z Podbeskidziem. Katowiczanie potrafili grać krótką grę, zagrać do skrzydeł i przeprowadzić niekonwencjonalną akcję. W destrukcji było średnio, Podbeskidzie zbyt często przedostawało się pod nasze pole karne. Oto jak spisali się nasi zawodnicy w starciu z ekstraklasowym rywalem.
Łukasz Budziłek – 7
Zawodnik bronił dobrze i pewnie. Często wykozywał się sporym refleksem i… miał trochę szczęścia. Klasowe wyjście w dogrywce, gdy Podbeskidzie wychodziło z kontrą, a Budziłek nagle znalazł się na 30 metrze i zapobiegł sytuacji sam na sam. Na minus niestety stracona bramka, źle obliczył tor lotu piłki i zaliczył klopsa a la Woźniak na Wembley w 1996 roku.
Alan Czerwiński – 7
Brawo, kolejny dobry mecz obrońcy. Umówmy się, jeśli zawodnik nie będzie popełniał błędów w obronie, a w ofensywie będzie grał tak jak gra – będzie dobrze. A błędów w obonie zbyt wiele nie popełnia. Duża ambicja, nawet w dogrywce włączał się do ofensywy. Efektem świetna asysta przy golu Pitrego.
Mateusz Kamiński – 6
Średni mecz stopera. Zaliczył kilka dobrych zagrań, potrafi wejść przed przeciwnika, wyprzedzić go i uruchomić kontrę. Popełnił też parę błędów. Za dużo wybić ze swojej strefy daleko do przodu, nieprzemyślanych.
Adrian Jurkowski – 6
Poprawnie, ale bez fajerwerków. Również zdarzają się złe wybicia do przodu. Zdarzają momenty pogubienia się, ale nie było najgorzej.
Rafał Pietrzak – 6,5
Wcześniej zagrał tylko kilkanaście minut w Świnoujściu, teraz nagle i niespodziewanie dostał szansę od pierwszej minuty. Bez kompleksów, próbował sił w ofensywie i jak najbardziej pozytywnie, choć w końcówce chyba nieco zabrakło sił.
Janusz Gancarczyk – 6,5
Pomocnik bardzo dobrze się pokazuje na skrzydle, ale… nie zawsze dostaje podania. Jeśli już dostaje to rozpędza się i jest kilka opcji, z których najczęściej wybiera pojedynki 1 na 1 i nie zawsze jest to korzystne, bo niejednokrotnie te pojedynki przegrywa. Zbyt rzadko decyduje się ostatnio na dośrodkowania. Natomiast jeśli ma partnera do gry kombinacyjnej, a w szczególności Figiela w ostatnich meczach – pokazuje, że ma niesamowity zmysł i oczy dookoła głowy. Szybkość przy prostopadłych podaniach, dzięki której zarobił karnego. Niestety nie strzelił…
Sławomir Duda – 7,5
Od początku meczu niezła postawa, ale tak naprawdę błyszczeć zaczął w drugiej połowie. Dobra gra w destruckji, kilka naprawdę efektownych wślizgów w defensywie, zwłaszcza wygarnięcie piłki rywalowi w polu karnym już w 46. minucie. Pewnie wykorzystał rzut karny. Mecz naprawdę na wysokim poziomie, ale kilka błędów jednak się pojawiło. Mimo wszystko to był ten Duda z początku wiosny, czyli dobry.
Grzegorz Fonfara – 6
Nasi zawodnicy są chimeryczni w ciągu jednego meczu i taki też był Fonfara. Momentami bardzo fajna gra kombinacyjna, udzielał się mocno w rozgrywaniu piłki i dobrze podawał. Momentami – fatalne straty w środku boiska. Rozgrzeszamy, bo wrócił po kontuzji, ale takie straty nie mogą się przydarzać. Podsumowując – średnio.
Rafał Figiel – 8
Rewelacja. Ten zawodnik z marszu pokazuje, że musi grać w pierwszej jedenastce. W środku kręci kółeczka, ale takie, które potrafią wymanewrować rywala, przyspiesza grę, potrafi grać na jeden kontakt. Pokazuje się bardzo dobrze na pozycje, zwłaszcza obiegi za plecami Gancarczyka były znakomite. Próbował strzelać z dystansu, ale niecelnie. Do tego wytrzymałość. Nic tylko bić brawo. Mamy nadzieję, że to nie tylko dobry początek, a stała tendencja.
Krzysztof Wołkowicz – 6,5
Kolejny młodzian (choć najbardziej doświadczony), który dostał szansę. Odnalazł się dobrze w tej krótkiej grze z Pietrzakiem, Figielem, Fonfarą. Odważne wejścia z lewej strony. Zabrakło jednak nieco efektu, ale również należy się pochwała.
Przemysław Pitry – 7
Zawodnik tym razem w ataku. Niezłe przyjęcia po długich wybiciach, na klatkę, ale można poprawić zgrywanie głową. Ogólnie dobrze się czuł w akcjach ofensywnych, może czasem brakowało dokładności. Kapitalny gol, wyskoczył bardzo wysoko i precyzyjnie zmieścił piłkę w siatce.
Tomasz Wróbel (grał od 68. minuty) – 6
Wydawało się, że zawodnik z doświadczeniem wejdzie na boisko, na zmęczonego przeciwnika i skrzydła będą hulać jeszcze lepiej. Nie było jednak rewelacji. Piłkarz owszem grał na skrzydle z partnerami, ale jakichś super zagrań nie zaobserwowaliśmy. Nie tracił też głupio piłek. Szkoda niewykorzystanej sytuacji w dogrywce, kiedy nie trafił do pustej bramki.
Kamil Cholerzyński (grał od 79. minuty) – 5,5
Zmienił Fonfarę i niezbyt wiele wniósł do gry. Nie zepsuł jej też, ale znowu spisał się dość przeciętnie.
Bartłomiej Chwalibogowski (grał od 85. minuty) – 6
Tym razem na ławce, a na boisku pojawił się 5 minut przed końcem meczu. Wszedł na pomoc, miał więc więcej zadań ofensywnych. Kilka dośrodkowań z lewej strony, po jednym z nich (chyba po rykoszecie) piłka trafiła w słupek. Czasem brakowało pokazania się na pozycji w momencie, gdy atakowaliśmy (zamiast przesunąć się do przodu i zasugerować podanie, zawodnik zostawał w blokach).
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Co GKS Katowice wraca na swój stadion po nieudanym wyjeździe to wygrywa. Podobnie było tym razem. Po wysokiej porażce w Szczecinie (choć zbyt wysokiej patrząc na samą grę), katowiczanie mieli zmierzyć się z walczącą o życie Puszczą Niepołomice.
W końcówce sezonu takie mecze zawsze są trudniejsze niż – po pierwsze wcześniej, a po drugie – niż wskazywałaby na to tabela. Zazwyczaj drużyny z dołu się po prostu budzą – wcześniej czy później. Nie zawsze i nie wszystkie – te które pobudki nie zrobią lub nie zrobią jej odpowiednio wcześnie – spadają z ligi. Mamy w tym sezonie aż nadto przykładów. Obudziła się Korona – na samym początku rundy wiosennej – i dziś jest praktycznie pewna utrzymania. Niedawno na wysokie obroty wskoczył Radomiak – i choć przegrał ostatnio dwa mecze – również ma niezłą pozycję w tabeli, a przecież startowali od 0:5 do przerwy w Białymstoku. Skazywane na pożarcie Zagłębie Lubin wygrało dwa mecze i znacząco poprawiło swoją sytuację. A Śląsk Wrocław? Ci to dopiero zaczęli grać. Zagrzebani na ostatnim miejscu, pod wodzą Alana Simundzy zaczęli punktować aż miło i po wielu, wielu kolejkach w końcu osiemnaste miejsce opuścili i są na styku jeśli chodzi o bezpieczną strefę!
Zamieszana w walkę o utrzymanie Puszcza również czeka na to przebudzenie. Był jeden moment, w którym wydawało się, że podopieczni Tomasza Tułacza wskoczyli na właściwe tory. Mowa o wygranej w Gdańsku 2:0. Ta wygrana z zespołem z dołu tabeli, ale też dobrze wówczas grającą Lechią, była pewna i wydawało się, że Puszcza może stać się takim Radomiakiem czy Koroną. Nic z tych rzeczy. Co prawda potem zdarzyło się jeszcze zwycięstwo z Piastem, ale poza tym było słabiutko. Sytuację mógł też trochę uratować Puchar Polski, gdzie niepołomiczanie wygrali na Konwiktorskiej, ale potem Pogoń zmiotła ich w półfinale. Tym motywacyjnym drygiem mógł być też uratowany w doliczonym czasie gry z Rakowem remis. Nie wyszło. Puszcza przegrała w Katowicach i choć jest minimalnie nad kreską, czeka ich niebywała i ciężka batalia o pozostanie w lidze. Za tydzień grają z niezłym Radomiakiem, potem mają Pogoń i Lecha, będą też bezpośrednie potyczki ze Stalą i Śląskiem. Oj, nie będzie u Żubrów nudno.
To jednak problemy naszych ligowych rywali. GieKSa z tą walczącą o życie drużyną sobie poradziła i to przegrywając do przerwy. Nawet trener Tułacz – zasadniczo nieszczędzący swoim podopiecznym słów krytyki – dziwił się, że nie było aż takiej determinacji. Za to w Lidze Plus eksperci mówili, że z Puszczą narzucającą swój styl gry, przejąć tę rolę jest trudno – a GieKSie się to udało. Nie da się ukryć, katowiczanie zdominowali rywali i w tym kontekście był to jeden z najlepszych meczów w tym sezonie – no, powiedzmy druga połowa, bo do pierwszej można się przyczepić.
To był pierwszy mecz w obecnych rozgrywkach, w którym GieKSa przegrywała i przechyliła szalę zwycięstwa na swoją korzyść. W 28. kolejce. Dla porównania powiedzmy, że w ostatnich pięciu meczach poprzedniego sezonu, taka sytuacja miała miejsce… trzy razy (z Polonią, Tychami i Wisłą). Dlatego nawet jeśli taka sytuacja zdarza się raz na jakiś czas, to jednak tyle meczów bez odwrócenia ich losów to sporo. W drugą stronę mieliśmy to trzy razy – z Legią, Koroną i Motorem. A jedynymi drużynami, które pozostają bez przechylenia szali na swoją korzyść są Piast, Puszcza, Śląsk, Lechia.
Żeby dołożyć łyżeczkę dziegciu co do wczorajszego spotkania, to trzeba przyznać, że do pewnego momentu aspirowało ono do jednego z najbardziej frustrujących w tym sezonie. Mam tu na myśli taką niemoc, pewnego rodzaju bezsilność, która – wydawało się – może mieć miejsce. Bo jak przegrywaliśmy wysoko, to GieKSa była ewidentnie słabsza. Jak przegrywaliśmy mecze, których nie powinniśmy przegrać, bo graliśmy dobrze, była irytacja i złość. Ale wczoraj to było jeszcze coś innego. GieKSa niby atakowała, niby stwarzała sytuacje, ale ostatecznie wszystko szło w ręce Komara, ewentualnie było niecelne, tak jak strzał Dawida Drachala z początku meczu. Dodatkowo było widać dużą determinację i dynamikę. To nie był chodzony mecz. Z jednej strony można było myśleć, że taka gra daje szansę na pozytywny rezultat, z drugiej te wykończenia były dość mizerne. No i przede wszystkim Puszcza prowadziła po naszym dość dużym błędzie. Więc trzeba było zdobyć nie jedną, a dwie bramki. Niewiadomą było, jak się to wszystko potoczy.
Ta łyżka dziegciu się zdematerializowała, bo ostatecznie GKS w drugiej połowie grał podobnie jak w pierwszej, a dodatkowo wzmocnił ten sposób gry i w końcu zaczęło wychodzić. Czyli wchodzić. Trzy bramki zdobyte po przerwie mają swoją wymowę. Najpierw Alan Czerwiński dosłownie wypatrzył Sebastiana Bergiera, który po prostu nie mógł tego zmarnować. Potem swoje firmowe zagranie zaliczył Bartosz Nowak i Bergi a la „Franek – łowca bramek” (skoro jesteśmy już przy wiślackich porównaniach trenera) podcinką trafił do siatki. Mało się mówi o trzecim golu, a to co zrobił Marcin Wasielewski przecież było bardzo klasowe. Minął rywala delikatnym podbiciem piłki, a potem to podbicie powtórzył nad bramkarzem, wystawiając piłkę do pustej bramki. To było doprawdy doskonałe i jeśli mówimy o Tsubasie Dawida Drachala w jego kapitalnej akcji w pierwszej połowie, to nie można tego japońskiego bohatera kreskówek nie przyrównać do Wasyla, przy czym Wasyl zrobił to błyskawicznie, a nie jak Tsubasa biegł z piłką przez boisko przez pół odcinka okrążając niemal całą kulę ziemską 😉
Swój sposób gry – to było coś, co trener powtarzał w rundzie jesiennej. Można powiedzieć, że jesienią to wychodziło w bardziej spektakularny sposób, choć nadal musimy pamiętać, że dawało to mniej punktów niż obecnie. Ale pod względem wizualnym, spotkanie z Puszczą rzeczywiście pokazało bardzo dużą dominację nad rywalem.
GieKSa jest w środku tabeli dlatego, że… nie zawsze nam wychodzi. Bartosz Nowak ma potencjał na to, by dawać jeszcze więcej. I ostatecznie coś mu w tych meczach zawsze wyjdzie – jakieś idealne podanie i asysta – bo to po prostu bardzo jakościowy zawodnik. Ale tu może być jeszcze lepiej. Sebastian Bergier nastrzelał już trochę tych bramek, ale ich też może być jeszcze więcej. Coraz lepiej prezentuje się Dawid Drachal i jakby tylko udało się wyciągnąć go z Rakowa, byłoby doskonale, bo ten zawodnik to bardzo duży talent. Naprawdę w tej drużynie drzemie spory potencjał. Na ten moment jest bardzo dobrze. A może być jeszcze lepiej. Tylko prośba do trenera – nie schodźcie z obranej drogi. Wychodźcie z założenia, że rozwój jak najbardziej, ale lepsze czasem jest wrogiem dobrego. Można i trzeba ulepszać i poprawiać, ale nie na siłę. Naprawdę jest dobrze.
Osiągnęliśmy magiczną granicę 38 punktów. Można już mieć absolutnie spokojną głowę. GieKSa w przyszłym sezonie będzie grać w ekstraklasie i dalej sławić Katowice w ligowej piłce. Nie mogliśmy sobie wymarzyć na początku sezonu – a już zwłaszcza po pierwszej kolejce z Radomiakiem – w jakim miejscu będziemy na sześć kolejek przed końcem. Pięknie.
A Dawid Abramowicz, ani żaden inny Craciun czy Atanasov nie okazali się Kojiro 😉
W dzisiejszym spotkaniu nasza drużyna pokonała 3:1 Puszczę Niepołomice. Zapraszamy na drugą galerię z tego meczu, którą przygotował dla Was Kazik.
Najbliższe spotkanie GieKSy poprowadzi Piotr Rzucidło. Jego asystentami będą Marcin Lisowski i Tomasz Niemirowski. Sędzią technicznym będzie Rafał Rokosz. Arbitrami VAR będą Szymon Marciniak i Tomasz Listkiewicz.
Piotr Rzucidło swoją sędziowską karierę rozpoczął w sezonie 2015/16 w 3. lidze i na tym poziomie pracował aż do sezonu 2021/22 kiedy to zadebiutował w 2. lidze. W kolejnych rozgrywkach poprowadził swój pierwszy mecz na zapleczu Ekstraklasy, a na najwyższym poziomie rozgrywkowym zadebiutował w bieżącym sezonie.
W sezonie 2024/25 Piotr Rzucidło poprowadził do tej pory 1 mecz towarzyski reprezentacji młodzieżowych, 1 mecz CLJ, 1 mecz w 3. lidze, 1 mecz w Pucharze Polski oraz 12 spotkań w 1. lidze. W Ekstraklasie poprowadził 2 mecze, w których pokazał 11 żółtych kartek, 1 czerwoną po dwóch żółtych i podyktował 1 rzut karny.
Mecze GieKSy, które poprowadził Piotr Rzucidło:
Sezon 2023/24
Wisła Płock – GKS Katowice 2:1 (3 żółte kartki, rzut karny wykorzystany przez Jędrycha)
Bilans: 0 zwycięstw, 0 remisów, 1 porażka. Bramki 1:2.
Raport kartkowy
Rafał Górak nie będzie mógł skorzystać z Mateusza Kowalczyka, który w Szczecinie obejrzał 4. żółtą kartkę w sezonie.
Oskar Repka – 5 ŻK
Mateusz Kowalczyk – 4 ŻK
Adrian Błąd – 3 ŻK
Borja Galán – 3 ŻK
Lukas Klemenz – 3 ŻK
Märten Kuusk – 3 ŻK
Marcin Wasielewski – 3 ŻK
Sebastian Bergier – 3 ŻK
Alan Czerwiński – 2 ŻK
Arkadiusz Jędrych – 2 ŻK
Aleksander Komor – 2 ŻK
Mateusz Mak – 2 ŻK
Adam Zreľák – 2 ŻK
Bartosz Nowak – 1 ŻK
Filip Szymczak – 1 ŻK
Dawid Kudła – 1 ŻK
Grzegorz Rogala – 1 ŻK
Pogoda
Nie przewiduje się opadów deszczu, prognozowana temperatura w trakcie meczu to 14 stopni Celsjusza przy zachmurzonym niebie.
Najnowsze komentarze