Po wpadce w ostatniej kolejce z Puszczą Niepołomice, zawodnicy GKS Katowice udają się do województwa pomorskiego, by zmierzyć z Chojniczanką Chojnice – absolutnym beniaminkiem na drugim szczeblu piłkarskich rozgrywek. Cel jest oczywisty – wygrać i przerwać serię bez zwycięstwa na obcych boiskach.
Kubeł zimnej wody na rozpalone głowy zarówno piłkarzy, jak i kibiców GKS, wylali zawodnicy Puszczy Niepołomice. Wskazywani przed pierwszym gwizdkiem na pożarcie piłkarze Niepołomic dzielnie stawiali opór katowiczanom. Ba, tuż przed przerwą zdołali uzyskać prowadzenie po rzucie karnym sprokurowanym przez Alana Czerwińskiego. Na „raty” Łukasza Budziłka pokonał sam poszkodowany – Sebastian Janik. W drugiej części spotkania gra zrobiła się bardziej otwarta, a goście upatrywali swoich szans w kontrach, które mogły ostatecznie pogrążyć piłkarzy GKS. Jednak w końcówce meczu do wyrównania doprowadził Janusz Gancarczyk, a podział punktów przy Bukowej przyjęto z pokorą i chęcią poprawy w następnym spotkaniu. O możliwość zgarnięcia 3 punktów gracze GieKSy muszą się udać do Chojnic, by skonfrontować się z Chojniczanką.
Rywal z północy Polski po raz pierwszy w historii mierzy się na tym szczeblu rozgrywek. W poprzednim sezonie Chojniczanka Chojnice awansowała z drugiego miejsca, plasując się tuż za ROW Rybnik. Teraźniejszość dla beniaminka nie rysuje się w czarnych barwach. Z 15 punktami na koncie „Żółto-Biało-Czerwoni” zajmują 10. miejsce z bilansem bramkowym 10-9. Dotychczas zdołali pokonać Kolejarza Stróże (3:1), Wisłę Płock (2:0), Sandecję Nowy Sącz (1:0) oraz – ostatniego rywala GKS – Puszczą, wygrywając w Niepołomicach 2:1. Jest to także jedyne zwycięstwo w meczach wyjazdowych. Rezultaty remisowe gospodarze uzyskali w potyczkach z Olimpią Grudziądz (1:1), Termaliką Bruk-Bet Nieciecza (0:0) i GKS Tychy (1:1). Wyższość przeciwnika chojniczanie musieli uznać w rywalizacji z GKS Bełchatów (0:1), Stomilem Olsztyn (0:1), Flotą Świnoujście (0:2) oraz OKS Brzesko (0:1).
Kadra zespołu trenera Mariusza Pawlaka jest pozbawiona wielkich nazwisk, natomiast jest zbilansowana i wyrównana. O skuteczność pomorskiej ekipy ma zadbać Maciej Ropiejko, który 4-krotnie pokonywał bramkarzy przeciwników w bieżących rozgrywkach. 27-latek w poprzednim sezonie grał w Górniku Łęczna, jednak nie był tak skuteczny, gdy grał jeszcze w Pogoni Szczecin czy Kotwicy Kołobrzeg. Jednak dobra skuteczność wynikała z gry na boiskach… drugiej ligi (trzeci poziom rozgrywek). Drugim zawodnikiem z pary napastników jest Tomasz Mikołajczak – strzelec dwóch bramek. W dotychczasowej karierze 25-letniego wychowanka Obry Kościan największym sukcesem jest Mistrzostwo Polski w barwach Lecha Poznań w sezonie 2009/2010, gdzie rozegrał aż 24 mecze na boiskach T-Mobile Ekstraklasy i zdobył 4 gole. Napastnik jednak nie wystąpi w jutrzejszym spotkaniu z powodu czwartej żółtej kartki, uzyskanej w potyczce z OKS Brzesko. Spokój i dyscyplinę w obronie ma zagwarantować Błażej Radler. Stoper jest dobrze kojarzony z występów w Górniku Zabrze, dla którego rozegrał 105 meczy w Ekstraklasie. Wiosną tego roku grał w ROW Rybnik, przyczyniając się do awansu rybniczan do Pierwszej Ligi. Kolejnym zawodnikiem z bogatym doświadczeniem jest 34-letni Robert Bednarek. Amica Wronki, Korona Kielce i Arka Gdynia – to są kluby, w których rozegrał łącznie 114 spotkań na najwyższym poziomie rozgrywek, okraszając jedynie… 1 golem. Jedynym zawodnikiem mającym komplet 11 meczy w pełnym wymiarze czasowym jest Daniel Chyła. 25-letni pomocnik, mający w przeszłości występy w Górniku Polkowice, Flocie Świnoujście i OKS Brzesko, nierzadko jest ustawiany w formacji defensywnej, dbając o utrudnienie przeciwnikowi dostępu do bramki Konrada Jałochy.
Chojniczanka – pomimo debiutu w Pierwszej Lidze – prezentuje się poprawnie. Osiągane przez chojniczan rezultaty nie gwarantują jej walkę o awans, ale też nie grożą spadkiem. Jest to zespół ze średniej półki, który należy zdominować od początku meczu. Potrzebna jest kreatywność i mobilność zawodników ofensywnych, taką jaką choćby katowiczanie prezentowali podczas rywalizacji z Arką Gdynia czy też Dolcanem Ząbki. Wystarczy tylko puścić w niepamięć ostatnie niepowodzenie z Puszczą i wrócić na właściwe tory. Zwycięstwo w Chojnicach umocniłoby GKS Katowice w czołówce tabeli, a także przerwałoby passę bez wygranej na wyjazdach, która trwa od 7 spotkań.
Chojniczanka Chojnice – GKS Katowice, 12 października, godz. 15:00.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Co GKS Katowice wraca na swój stadion po nieudanym wyjeździe to wygrywa. Podobnie było tym razem. Po wysokiej porażce w Szczecinie (choć zbyt wysokiej patrząc na samą grę), katowiczanie mieli zmierzyć się z walczącą o życie Puszczą Niepołomice.
W końcówce sezonu takie mecze zawsze są trudniejsze niż – po pierwsze wcześniej, a po drugie – niż wskazywałaby na to tabela. Zazwyczaj drużyny z dołu się po prostu budzą – wcześniej czy później. Nie zawsze i nie wszystkie – te które pobudki nie zrobią lub nie zrobią jej odpowiednio wcześnie – spadają z ligi. Mamy w tym sezonie aż nadto przykładów. Obudziła się Korona – na samym początku rundy wiosennej – i dziś jest praktycznie pewna utrzymania. Niedawno na wysokie obroty wskoczył Radomiak – i choć przegrał ostatnio dwa mecze – również ma niezłą pozycję w tabeli, a przecież startowali od 0:5 do przerwy w Białymstoku. Skazywane na pożarcie Zagłębie Lubin wygrało dwa mecze i znacząco poprawiło swoją sytuację. A Śląsk Wrocław? Ci to dopiero zaczęli grać. Zagrzebani na ostatnim miejscu, pod wodzą Alana Simundzy zaczęli punktować aż miło i po wielu, wielu kolejkach w końcu osiemnaste miejsce opuścili i są na styku jeśli chodzi o bezpieczną strefę!
Zamieszana w walkę o utrzymanie Puszcza również czeka na to przebudzenie. Był jeden moment, w którym wydawało się, że podopieczni Tomasza Tułacza wskoczyli na właściwe tory. Mowa o wygranej w Gdańsku 2:0. Ta wygrana z zespołem z dołu tabeli, ale też dobrze wówczas grającą Lechią, była pewna i wydawało się, że Puszcza może stać się takim Radomiakiem czy Koroną. Nic z tych rzeczy. Co prawda potem zdarzyło się jeszcze zwycięstwo z Piastem, ale poza tym było słabiutko. Sytuację mógł też trochę uratować Puchar Polski, gdzie niepołomiczanie wygrali na Konwiktorskiej, ale potem Pogoń zmiotła ich w półfinale. Tym motywacyjnym drygiem mógł być też uratowany w doliczonym czasie gry z Rakowem remis. Nie wyszło. Puszcza przegrała w Katowicach i choć jest minimalnie nad kreską, czeka ich niebywała i ciężka batalia o pozostanie w lidze. Za tydzień grają z niezłym Radomiakiem, potem mają Pogoń i Lecha, będą też bezpośrednie potyczki ze Stalą i Śląskiem. Oj, nie będzie u Żubrów nudno.
To jednak problemy naszych ligowych rywali. GieKSa z tą walczącą o życie drużyną sobie poradziła i to przegrywając do przerwy. Nawet trener Tułacz – zasadniczo nieszczędzący swoim podopiecznym słów krytyki – dziwił się, że nie było aż takiej determinacji. Za to w Lidze Plus eksperci mówili, że z Puszczą narzucającą swój styl gry, przejąć tę rolę jest trudno – a GieKSie się to udało. Nie da się ukryć, katowiczanie zdominowali rywali i w tym kontekście był to jeden z najlepszych meczów w tym sezonie – no, powiedzmy druga połowa, bo do pierwszej można się przyczepić.
To był pierwszy mecz w obecnych rozgrywkach, w którym GieKSa przegrywała i przechyliła szalę zwycięstwa na swoją korzyść. W 28. kolejce. Dla porównania powiedzmy, że w ostatnich pięciu meczach poprzedniego sezonu, taka sytuacja miała miejsce… trzy razy (z Polonią, Tychami i Wisłą). Dlatego nawet jeśli taka sytuacja zdarza się raz na jakiś czas, to jednak tyle meczów bez odwrócenia ich losów to sporo. W drugą stronę mieliśmy to trzy razy – z Legią, Koroną i Motorem. A jedynymi drużynami, które pozostają bez przechylenia szali na swoją korzyść są Piast, Puszcza, Śląsk, Lechia.
Żeby dołożyć łyżeczkę dziegciu co do wczorajszego spotkania, to trzeba przyznać, że do pewnego momentu aspirowało ono do jednego z najbardziej frustrujących w tym sezonie. Mam tu na myśli taką niemoc, pewnego rodzaju bezsilność, która – wydawało się – może mieć miejsce. Bo jak przegrywaliśmy wysoko, to GieKSa była ewidentnie słabsza. Jak przegrywaliśmy mecze, których nie powinniśmy przegrać, bo graliśmy dobrze, była irytacja i złość. Ale wczoraj to było jeszcze coś innego. GieKSa niby atakowała, niby stwarzała sytuacje, ale ostatecznie wszystko szło w ręce Komara, ewentualnie było niecelne, tak jak strzał Dawida Drachala z początku meczu. Dodatkowo było widać dużą determinację i dynamikę. To nie był chodzony mecz. Z jednej strony można było myśleć, że taka gra daje szansę na pozytywny rezultat, z drugiej te wykończenia były dość mizerne. No i przede wszystkim Puszcza prowadziła po naszym dość dużym błędzie. Więc trzeba było zdobyć nie jedną, a dwie bramki. Niewiadomą było, jak się to wszystko potoczy.
Ta łyżka dziegciu się zdematerializowała, bo ostatecznie GKS w drugiej połowie grał podobnie jak w pierwszej, a dodatkowo wzmocnił ten sposób gry i w końcu zaczęło wychodzić. Czyli wchodzić. Trzy bramki zdobyte po przerwie mają swoją wymowę. Najpierw Alan Czerwiński dosłownie wypatrzył Sebastiana Bergiera, który po prostu nie mógł tego zmarnować. Potem swoje firmowe zagranie zaliczył Bartosz Nowak i Bergi a la „Franek – łowca bramek” (skoro jesteśmy już przy wiślackich porównaniach trenera) podcinką trafił do siatki. Mało się mówi o trzecim golu, a to co zrobił Marcin Wasielewski przecież było bardzo klasowe. Minął rywala delikatnym podbiciem piłki, a potem to podbicie powtórzył nad bramkarzem, wystawiając piłkę do pustej bramki. To było doprawdy doskonałe i jeśli mówimy o Tsubasie Dawida Drachala w jego kapitalnej akcji w pierwszej połowie, to nie można tego japońskiego bohatera kreskówek nie przyrównać do Wasyla, przy czym Wasyl zrobił to błyskawicznie, a nie jak Tsubasa biegł z piłką przez boisko przez pół odcinka okrążając niemal całą kulę ziemską 😉
Swój sposób gry – to było coś, co trener powtarzał w rundzie jesiennej. Można powiedzieć, że jesienią to wychodziło w bardziej spektakularny sposób, choć nadal musimy pamiętać, że dawało to mniej punktów niż obecnie. Ale pod względem wizualnym, spotkanie z Puszczą rzeczywiście pokazało bardzo dużą dominację nad rywalem.
GieKSa jest w środku tabeli dlatego, że… nie zawsze nam wychodzi. Bartosz Nowak ma potencjał na to, by dawać jeszcze więcej. I ostatecznie coś mu w tych meczach zawsze wyjdzie – jakieś idealne podanie i asysta – bo to po prostu bardzo jakościowy zawodnik. Ale tu może być jeszcze lepiej. Sebastian Bergier nastrzelał już trochę tych bramek, ale ich też może być jeszcze więcej. Coraz lepiej prezentuje się Dawid Drachal i jakby tylko udało się wyciągnąć go z Rakowa, byłoby doskonale, bo ten zawodnik to bardzo duży talent. Naprawdę w tej drużynie drzemie spory potencjał. Na ten moment jest bardzo dobrze. A może być jeszcze lepiej. Tylko prośba do trenera – nie schodźcie z obranej drogi. Wychodźcie z założenia, że rozwój jak najbardziej, ale lepsze czasem jest wrogiem dobrego. Można i trzeba ulepszać i poprawiać, ale nie na siłę. Naprawdę jest dobrze.
Osiągnęliśmy magiczną granicę 38 punktów. Można już mieć absolutnie spokojną głowę. GieKSa w przyszłym sezonie będzie grać w ekstraklasie i dalej sławić Katowice w ligowej piłce. Nie mogliśmy sobie wymarzyć na początku sezonu – a już zwłaszcza po pierwszej kolejce z Radomiakiem – w jakim miejscu będziemy na sześć kolejek przed końcem. Pięknie.
A Dawid Abramowicz, ani żaden inny Craciun czy Atanasov nie okazali się Kojiro 😉
W dzisiejszym spotkaniu nasza drużyna pokonała 3:1 Puszczę Niepołomice. Zapraszamy na drugą galerię z tego meczu, którą przygotował dla Was Kazik.
W wielkanocną sobotę GieKSa na wyjeździe pokonała Śląsk Wrocław 2:0. Zdjęcia zrobiła dla Was Madziara.
Najnowsze komentarze