Dla GKS mecz z Łęczną był kolejnym składającym się z dwóch różnych połów. Nie oznacza to jednak tym razem podziału na dobrą/słabą połowę, ale raczej na podział ze względu na sposób gry. W pierwszej katowiczanie zagrali ciekawą dla oka ofensywną piłkę (choć de facto bez wielkiej ilości strzałów), w drugiej mocno się cofnęli, ale zaprezentowali solidną defensywę i nie dopuścili rywali do sytuacji bramkowych. Co najważniejsze – w tym spotkaniu praktycznie nie było słabych ogniw. Z notami natomiast nie szalejemy, bo wiemy, że wśród piłkarzy istnieją jeszcze spore rezerwy, ponadto pamiętajmy, że w drugiej połowie walory ofensywne praktycznie nie istniały.
Witold Sabela – 6
Trudno bramkarzowi dać wyższą notę niż wyjściową, ponieważ rywale nie zmusili go interwencji. Jednak jak w każdym meczu imponuje spokojem, wstrzelone piłki w pole karne wyłapuje pewnie. W jednej sytuacji – najlepszej dla gości – dobrze ustawiony, przez co został „trafiony” piłką.
Tomasz Rzepka – 6
Jak cała obrona, tak i on zagrał w tym meczu dobrze. Widać poprawę po pierwszych dwóch meczach w tej rundzie. Co prawda raz to jego stroną poszła akcja, po której było największe zagrożenie, natomiast dobrze ustawiał się przy stałych fragmentach GKS i raz nawet dobrze uderzył z dystansu po rzucie rożnym. Wydaje się, że taka wycofywana piłka mogłaby się zdarzać do Rzepki częściej. Nota oznacza normalny występ, a wierzymy, że będzie jeszcze lepiej.
Jacek Kowalczyk – 7
Tym razem praktycznie bezbłędnie, piłkarze gości nie potrafili przedostać się pod bramkę GKS, nawet gdy pojawił się Nildo bardzo absorbujący naszych środkowych obrońców.
Kamil Szymura – 8
Wyrasta na prawdziwą opokę defensywy. Czyści, jak się patrzy, nie tylko nogami, ale także potrafi i głowa w groźnej sytuacji zdecydowanie zainterweniować. Wskoczył do składu na meczu z Flotą i trzeba powiedzieć, że zdecydowanie wykorzystuje swoją szansę.
Bartosz Sobotka – 7,5
Pierwsza połowa w jego wykonaniu była rewelacyjna. Zdecydowane odbiory, wyprzedzanie przeciwnika, walczenie przy linii bocznej. To mogło się podobać. Potem łęcznianie nieco mu odpuścili, ale i tak gdy zaatakowali prawym skrzydłem – nie mogli się przedrzeć. Tym razem próby ofensywne co prawda nie były tak udane – ale i tak z każdym meczem zawodnik umacnia swoją pozycję na lewej stronie obrony.
Mateusz Zachara – 7
Jak zawsze ambitny, waleczny, zmieniający strony. Także w końcówce meczu nie widać po nim zmęczenia, piłkarz haruje cały czas. Dobra ofensywna gra w pierwszej połowie, no i przede wszystkim gol, po bardzo dobrym ustawieniu się w polu karnym.
Jan Beliancin – 7
Bardzo duże zaskoczenie – pozytywne. Tym razem nie było głupich strat, było „czyszczenie”, nieodstawianie nogi i spore zaangażowanie. Przede wszystkim próby normalnego rozegrania akcji, a nie „dzid”. To był ten Beliancin z meczu choćby z Sandecją Nowy Sącz. Plus asysta przy bramce.
Tomasz Hołota – 6,5
Również nie pozwalał na przedostawanie się piłkarzom Łęcznej pod pole karne, tym razem obyło się bez żółtej kartki. Kilka prób indywidualnych akcji, widać, że zawodnik chce się udzielać ofensywnie. Niby cichy występ, ale bardzo solidny.
Damian Chmiel – 6,5
Kolejny cichy zawodnik tego meczu, który jednak oddał dwa bardzo groźne strzały z dystansu. Do jego postawy w zasadzie nie można się przyczepić, a dlaczego 6,5? Nie, nie oznacza to, że był jakiś słabszy od partnerów. Od Damiana po prostu wymagamy jeszcze więcej!
Przemysław Pitry – 7
Zdarza mu się zbyt dużo kombinować w akcjach ofensywnych, a czasem przydałoby się uderzenie z dystansu. Tym razem jednak zawodnik wykonał świetną pracę w defensywie, zwłaszcza odbiory w pierwszej połowie i zapoczątkowywanie akcji – dwa czyściutkie wślizgi powodowały, że GKS miał szansę na kontrę. Dodatkowo mądre przepuszczenie piłki przy golu Zachary.
Deniss Rakels – 6,5
Ciągle szwankuje oddawanie strzałów na bramkę, których jest bardzo mało. Zawodnik wykonuje pracę, a tym razem jeszcze lepiej utrzymywał się przy piłce. Bardzo pożyteczny dla drużyny, ale właśnie te strzały…
Patryk Stefański (grał od 54. minuty) – 6,5
Wszedł na boisko i wykazał się sporą walecznością. GieKSa była cofnięta i na nim spoczywało przejmowanie piłek i próby zrobienia z nimi czegoś. Dodatkowo bardzo szybki. Słowo „napastnik” w tym meczu do niego nie pasuje, raczej „utrzymywacz piłki”.
Bartłomiej Chwalibogowski (grał od 74. minuty) – niesklas.
Wszedł na boisko na ostatni kwadrans i niczym specjalnie się nie wyróżnił – uczestniczył w grze defensywnej… jak wszyscy.
Kamil Cholerzyński (grał od 90. minuty) – niesklas.
Wszedł praktycznie w doliczonym czasie gry, a i tak zdołał kilka razy utrzymać piłkę w posiadaniu GKS.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Zapraszamy do kolejnego tekstu o Nowej Bukowej, który przygotował dla Was Matma85. Nie zabraknie ciekawych informacji, a całość została okraszona wieloma zdjęciami. Przeczytajcie (i zobaczcie), jak wiele zmieniło się przez ostatnie trzy lata. Oddajemy głos autorowi.
W połowie października 2024 roku minęły dokładnie trzy lata od bardzo ważnego momentu w historii GKS Katowice – wbicia pierwszej łopaty pod budowę nowego domu. W uroczystości uczestniczyli: Prezydent Miasta Katowice Marcin Krupa, Prezes zarządu Grupy NDI Małgorzata Winiarek-Gajewsk oraz Prezes Zarządu Stowarzyszenia Kibiców GKS-u Katowice „SK 1964” Piotr Koszecki. Po 36 miesiącach w miejscu, które klasyfikowane było jako grunty pod wodami stojącymi, nieużytkami rolnymi, a w mniejszym stopniu pastwiskami oraz gruntami zadrzewionymi, została rozłożona pierwsza rolka murawy, co pokazuje, jak diametralnie zmieniło się to miejsce.
Ostatnie miesiące prac przy obiekcie to przede wszystkim gigantyczny wzrost zainteresowania kibiców, ciekawych jak prezentuje się nasz nowy obiekt, którego budowa już się zakończyła i który już niedługo, będzie gościł ponad 15 tysięcy fanów.
Dosyć istotne i co można podkreślić to samo miejsce, w którym powstał stadion. Lokalizacja bardzo wyraźnie nawiązuje do górniczej historii i charakteru klubu. Dlaczego? Może warto przytoczyć kilka faktów na temat tego terenu, na którym GieKSa już za moment będzie gospodarzem.
Nowy stadion znajduje się na terenie Załęskiej Hałdy, tuż przy autostradzie A4, która niewątpliwie dodaje atrakcyjności tej lokalizacji. Lokalizacji, która ma bardzo bogatą historię przemysłową. Na przełomie XIX i XX wieku w tym miejscu zlokalizowana była huta o nazwie Joanna, która eksploatowała glin ceramiczny metodą odkrywkową. Znajdowały się tu budynki huty oraz składowisko odpadów pohutniczych. W późniejszym czasie rozpoczęto w tym miejscu wieloletnią eksploatację, w pokładach na różnych głębokościach, złoża węgla kamiennego. Płytka eksploatacja prowadzona była w latach… 1865-1867 przez dawne kopalnie Charlotte i Wiktor, czyli poprzedniczki KWK „Wujek”.
Przykładowa mapa pokładu KWK Wujek z naniesionym obrysem inwestycji. GIG
Co wynika z wielu dostępnych map, część północna naszego nowego obiektu znajduje się na terenie dawnej huty, pod którym nie prowadzono eksploatacji węgla. Natomiast część południowa stadionu, w tym trybuna dopingowa Blaszok, znajduje się na terenie eksploatacji węgla w kilku pokładach. Były tutaj zarówno dukle jak i szyby wydobywcze – naliczono 16 wyrobisk o głębokości od kilku do dwudziestu kilku metrów. Można śmiało przypuszczać, że Skarbnik, który kiedyś ostrzegał górników, a teraz jest na emeryturze, będzie miał na mecze GieKSy jakieś tajemne, ukryte wejście.
Załęska Hałda, dzięki okolicznym lasom, od zawsze charakteryzowała się znacznym zazielenieniem. Pomimo tak dużej inwestycji, teren nadal pozostanie w zdecydowanej większości „zielony”. Podczas ostatnich trzech lat otoczenie diametralnie się zmieniło, co najlepiej pokażą poniższe fotografie.
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Pierwszy rok od uroczystego wbicia pierwszej łopaty to były głównie roboty ziemne, wycinka drzew, budowa zbiorników retencyjnych, odwierty, wykonanie sieci kanalizacyjnej, części fundamentów. Pod koniec 2022 roku, spod leżącego wszędzie śniegu, pojawiły się pierwsze elementy kubatury stadionu miejskiego. Konkretnie 3-kondygnacyjne klatki schodowe hali sportowej. W pierwszych cieplejszych dniach 2023 roku obiekt prezentował się następująco.
Źródło: K.Kalkowski
Od tego momentu prace nabrały prędkości, a dzięki bardzo dobremu zarządzaniu przez wykonawcę dostawami elementów żelbetowych – montaż przebiegał bardzo sprawnie. W maju pojawiły się pierwsze konstrukcje stalowych kratownic dachu nad trybunami stadionu piłkarskiego, a dokładnie 29 czerwca 2023 roku uroczyście została zawieszona wiecha na jej konstrukcji.
Jak wiele zmieniło się w krótkim czasie, pokazują kompilacje fotografii:
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
31 października 2024 roku oficjalnie wykonawca (firma NDI_ zakończył prace budowlane na obiekcie i od 1 listopada trwają odbiory. Obiekt w ostatnim dniu października posiadał już bramki, siatki, a nawet namalowane linie na murawie.
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Mamy teraz głęboką nadzieję, że odbiory odbędą się beż żadnych przeszkód i z początkiem rundy wiosennej spotkamy się przy sztucznym świetle na meczu otwarcia stadionu, na który czekaliśmy tak długo. Stadionu, który da nam wielkie perspektywy.
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Matma85
Za nami kolejny wyjazd na stadion Cracovii, tym razem na mecz z prawdziwym gospodarzem tego obiektu. Czas na tradycyjne „Post scriptum”.
Lech Poznań to rywal, z którym – z obecnego grona ekstraklasowiczów – nie graliśmy najdłużej. Od czasu spadku w 2005 roku nie było nam dane spotkać się w żadnej lidze, a w losowaniach Pucharu Polski także nie mieliśmy szczęścia. Na przebudowanym stadionie Lecha GieKSa wystąpi po raz pierwszy w spotkaniu z gospodarzami, ale wizytowaliśmy go już przy okazji spotkań z Wartą Poznań w I lidze.
#1 – Da Silva – Wiele osób pamięta mecz i bramkę, w której było coś „magicznego”. GieKSa przed sezonem sprowadziła do ataku Brazylijczyka Leonardo Da Silvę i z miejsca stał się on ulubieńcem Bukowej. Wielu miało nadzieję, że rodzi nam się wielki talent na miarę możliwości R9.
Da Silva jedną z kilku bramek, strzelił właśnie w spotkaniu z Lechem. Zimowy wieczór na Bukowej uatrakcyjnił jednym z najładniejszych goli w historii spotkań pomiędzy ekipami. Zobaczcie poniżej, jak pięknie uderzył z popularnej „kapy”.
#2 – Ecik ogrywa Mistrza – Do sezonu 1992/93 Lech Poznań przystępował jako Mistrz Polski. Spotkanie rozgrywane było w marcu w Poznaniu i GieKSa po niezłym meczu pokonała Lecha 2:1. Ozdobą były bramki Maciejewskiego oraz Ecika Janoszki, który tradycyjnie już uderzeniem głową zapewnił GieKSie punkty i wygraną w ostatniej sekundzie spotkania. Nie mielibyśmy nic przeciwko, by to GieKSa w sobotni wieczór cieszyła się z wygranej w takich okolicznościach.
#3 Wojciech Show i zielone koszulki – Końcówka sezonu 1994/95 to remis GieKSy z Lechem na Bukowej. Mecz warty zapamiętania z uwagi na bramkę Wojciechowskiego, który po raz kolejny potwierdził, że był wielkim specjalistą, jeśli chodzi o rzuty wolne. Warte zapamiętania były również wyjazdowe koszulki z tamtego okresu. U siebie graliśmy tego dnia w zielonych trykotach i trzeba przyznać, że prezentowały się one świetnie.
#4 – Gajtkowski pokarał Lecha – W sezonie 2003/2004 GieKSa była przez niektórych skazywana na spadek, a mimo to całkiem nieźle radziła sobie w lidze. W 7. kolejce graliśmy na stadionie Lecha Poznań i mecz ten był wyjątkowy dla Krzysztofa Gajtkowskiego. Zawodnik, jeszcze kilka kolejek wcześniej był zawodnikiem Lecha Poznań, ale nie spełnił pokładanych w nim nadziei i wrócił w trakcie sezonu do Katowic. Powrót był całkiem udany, choć nie aż tak bardzo, jak wszyscy sobie tego życzyli. Gajtkowski zdobył kilka bramek, w tym na Lechu, która dała nam wygraną 2:1. Był to jeden z tych momentów, w których to rywale narzekali, że „byli gracze strzelają im bramki”.
#5 – Półfinał Pucharu Polski – Sezon 2003/04 to jeden z ostatnich „sukcesów” GieKSy w Pucharze Polski. Drużyna, która w sezonie zajęła 10. miejsce z trzema punktami przewagi nad strefą spadkową, dotarła do półfinału Pucharu Polski. Biorąc pod uwagę dzisiejsze realia i nasze występy w tych rozgrywkach, to wynik ten jest abstrakcją. Abstrakcją tym większą, jeśli spojrzy się skład, którym graliśmy w tamtym okresie. Katowiczanie półfinał rozegrali z Lechem i pierwszy mecz przegraliśmy 1:2 (bramka Gajtka), a w rewanżu przegraliśmy 2:4. Nasz skład z tego drugiego mecz: Klytta – Sadzawicki, Pluta, Markowski, Adżem, Fonfara, Adamczyk, Widuch, Bała, Brożek, Gajtkowski.
***
Bilans spotkań z Lechem jest całkiem niezły – 17-13-18. Co ciekawe, mamy dodatni bilans bramkowy – 60-55. Był taki okres w historii naszej rywalizacji, w którym wygraliśmy wynikami 4:1, 3:0, 4:0. Miejmy nadzieję, że w sobotę zdobędziemy kolejne punkty w ligowej tabeli.
SteveG
15 kwietnia 2012 at 15:05
Do oceny Sabeli trzeba dodać że bardzo słabo wznawia piłki z „5”
i brak mi teraz w grze GieKSy taki podań prostopadłych do napastnika albo przerzutów piłki otwierających droge do bramki…
mxm
15 kwietnia 2012 at 15:27
Pitry najsłabszy na boisku, a tu tak wysoka nota. Tak samo w wywiadzie z nim napisano „jeden z najlepszych na boisku”. Chyba oceniać nie powinny osoby, które mecz komentują bo jak widać ucieka im wiele złych zagrań. Bardzo wybiórcze te oceny i prawie po każdym meczu jakaś kontrowersja. Chyba że to specjalnie by nabić wejścia?