W zeszłym roku rozpoczęliśmy cykl artykułów pod nazwą „Kibicowska historia GieKSy według TMK”. Chodzi oczywiście o popularną w kibicowskim gronie gazetkę „To My Kibice” która na rynku ukazuje się co miesiąc nieprzerwanie od blisko 15 lat! Poprzednią, szóstą część naszego cyklu publikowaliśmy TUTAJ – wszystkie poprzednie części z łatwością wyszukacie wpisując „TMK” w wyszukiwarce na naszej stronie. Problemy techniczne i utrata skanów sprawiły, że musieliśmy wówczas przerwać prezentowanie naszego cyklu.
Teraz już zabieramy Was ponowie w podróż po naszej kibicowskiej historii. Przenosimy się do kwietnia 2009 roku i 91 numeru TMK, w którym ukazała się obszerna relacja z naszej inwazji na Opole. To właśnie wtedy Ultras GieKSa zaprezentowała oprawę „Jedynej sprawie oddani całkowicie”, a cała nasza grupa wykazała się solidarnością z miejscowymi śpiewając „Hej Odra nigdy nie zginie”.
Miesiąc później (numer 92, maj 2009) kibice GieKSy mogli przeczytać w TMK kibicowskie podsumowanie sezonu hokejowego, który w tamtym czasie był dla nas bardzo owocny. Kilka spotkań gdzie szczelnie wypełnialiśmy satelitę, kilka dobrych opraw tworzonych wówczas przez nastoletnią „ultraskę” z Brynowa zaowocowało tym, że tamta zima dla fanów GieKSy nudna nie była.
W czerwcowym wydaniu miesięcznika (numer 93) pojawiła się relacja z najlepszego meczu, który wówczas rozegrała nasza drużyna. Spotkanie z Widzewem Łódź odbywało się w Jaworznie, a nasza drużyna zwyciężyła 3:2 po fantastycznym meczu. Na trybunach pojawiła się sporych rozmiarów sektorówka oraz prezentacja naszego FC z Jaworzna.
Pojawiliśmy się też w 94 numerze (lipiec 2009) i nie mogło to nikogo dziwić, bowiem TMK opublikowało relację z naszego meczu w Jastrzębiu, po którym zapewniliśmy sobie utrzymanie w lidze, a na trybunach całkowicie zdominowaliśmy tych którzy chcieli nazywać się „GieKSą” i uważali się za godnego dla nas rywala pod kątem kibicowskim. Czas wszystko zweryfikował…
Jakiejkolwiek wzmianki o GieKSie zabrakło w 95 numerze, za to w kolejnym – 96 z września 2009 – pojawiły się relacje z pierwszego po ogłoszeniu zgody meczu z Górnikiem Zabrze, na który udało się ponad 3000 kibiców GieKSy oraz z naszego wyjazdu do Szczecina.
97 wydanie To My Kibice z października 2009 to relacja z jednego z najlepszych pod względem kibicowskim pojedynku przy Bukowej. Naszym rywalem był wówczas ŁKS Łódź, który licznie stawił się na północnej.
98 numer to brak informacji o GKS-ie, natomiast w 99 numerze znalazła się relacja i kilka zdjęć z meczu, który ja osobiście wspominam jako jeden z najlepszych w swojej kibicowskiej historii. Spotkanie z Pogonią Szczecin, w którym nasi zawodnicy wyszarpali remis 2:2 (bramkę dającą remis w 86 minucie zdobył Kaliciak) pomimo dwóch czerwonych kartek – dla Kamińskiego i Mikulenasa. Na trybunach – święto. Pełny Blaszok, a na sektorze D… 1000 kibiców Górnika Zabrze, którzy tamtego dnia dali nam niesamowite wsparcie. Do to flagi na kij i rzeka szali na Blaszoku, której później długo nie powtórzyliśmy.
Relacji związanych z GieKSą zabrakło jubileuszowym 100 numerze TMK oraz w 101. W 102 numerze (marzec 2010) pojawiła się krótka relacja z turnieju w Mysłowicach:
103 numer to relacja z meczu z Górnikiem, podczas którego Bukowa dosłownie pękała w szwach!
Maj 2010 przyniósł nam 104 wydanie „TMK”, a w nim obszerną relację z kolejnego ciekawego pojedynku pod względem kibicowskim, a mianowicie naszej inwazji na Łódź. Na ŁKS-ie pojawiliśmy się w 717 osób i wspierały nas zarówno ekipy Górnika i Banika, jak i JKS-u Jarosław.
Później aż przez trzy miesiące kibice wertujący w Empiku kolejne wydania „TMK” nie mogli znaleźć żadnej wzmianki o GieKSie. Dopiero we wrześniu 2010 roku (numer 108) pojawiły się relacja z naszej wizyty w Gliwicach (wówczas jeszcze na starym stadionie Piasta), recenzja popularnego Łukasza z drogi legionisty, który opisywał nasz wyjazdowy zin „SK1964” oraz zdjęcie z meczu w … Lubinie, gdzie wspieraliśmy Górnik w ponad 200 osób, wszyscy ubrani w jednakowe żółte koszulki.
109 numer to z kolei relacja z meczu w Radzionkowie, którego mile wspominać nie będą zarówno gospodarze, jak i fani… Poloni Bytom.
Dzisiejsze wspomnienia kończymy na 110 numerze To My Kibice ( listopad 2010). A w nim znalazł się opis naszego najazdu na Wodzisław Śląski (1435 osób na sektorze i kilkadziesiąt pod!) na którym zawisła wtedy między innymi flaga naszego FC z… Australii 😉
Na kolejną dawkę naszych kibicowskich wspomnień prezentowaną na podstawie skanów z miesięcznika „To My Kibice” zapraszamy na GieKSa.pl już w środę! Wtedy też zaprezentujemy skany z numerów 110-130, a w nich między innymi Remes Cup, 15 lat zgody z Banikiem, najazd na Elbląg czy „wejście smoka” w Bydgoszczy! Serdecznie zapraszamy!
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Zapraszamy do obszernej galerii z wyjazdu do Warszawy. GieKSa po szalonej końcówce pokonała Polonię 2:1. Zdjęcia przygotowała dla Was Madziara.
Prezentujemy zapis z konferencji po remisie 0:0 z Górnikiem Łęczna.
Pavol Stano: Uważam, że widzieliśmy dobre widowisko, choć bez bramek. Staraliśmy się eliminować te mocne strony GieKSy i grać tak, jak chcieliśmy. Zaangażowanie chłopaków było fajne, jakość adekwatna do meczu, wyglądało na to, że to zrobimy i doprowadzimy ten mecz do końca. Trzeba przyznać, że gospodarze też mieli sytuacje. Remis, każdy chciał więcej, trzeba ten punkt szanować.
***
Rafał Górak: Skończyło się meczem remisowym, wydaje się, że były momenty, gdzie Górnik Łęczna prowadził grę w sposób bardziej spójny. Nie można tu mówić jednak o czystych sytuacjach, a szkoda mi sytuacji Kuuska, najlepszej ze wszystkich. Widać progres w grze drużyny z Łęcznej, nie będę w jakiś sposób narzekał. Obawiam się o nasz stan kadrowy, mamy dwa treningi, a łatwy mecz nas nie czeka. Musimy ciężko pracować, by zawodników doprowadzić do dyspozycji, bo mamy dużo tych kontuzji. Dopadła nas grypa jelitowa. Trzeba szanować ten punkt i doceniam tę walkę z naprawdę dobrze grającym rywalem.
Urazy Rogali i Wasielewskiego?
Górak: Grzesiek to uraz mięśniowy, Marcin zmagał się z urazem od dłuższego czasu. Marcin, jak go znam, będzie robił wszystko, by być gotowym na następne spotkanie. Czasu mamy mało, trzeba myśleć o tym, kim ich zastąpimy.
Wracają demony jesieni?
Górak: Nigdy nie miałem demonów, nic mi się nie przypomina. Mocna liga i wymagający rywale, rzeczywiście dzisiaj ten punkt biorę do kieszeni, myślę o meczu w Warszawie.
Arek Jędrych stracił przytomność czy było to zwykłe zderzenie?
Górak: Nie stracił, natomiast otrzymał poważny cios. Nos jest złamany, ale to nie złamie Jędrycha.
Duża delegacja z GKS-u Tychy na trybunach. Było dziś jakieś ukrycie schematu?
Górak: Żadnego ukrycia schematu dzisiaj nie było.
Mecz z Polonią Warszawa to spotkanie z zespołem z dołu tabeli. Będzie to trudne spotkanie?
Górak: Zespół z Warszawy to zdeterminowany i niezły zespół. Mamy całkowity obraz tej drużyny, spodziewamy się naprawdę trudnego spotkania. Zdajemy sobie sprawę, że jest na co patrzeć i łatwo nie będzie.
Kończąc temat zawieszeń i nieobecnych zawodników. Ile meczów zawieszenia otrzymał Repka i jak powrót Komora?
Górak: Oskar dwa spotkania, więc nie będzie dostępny w Warszawie, a Komor można powiedzieć już w 80% wyleczony. Nie chcieliśmy dzisiaj ryzykować zawodnika, ale wydaje mi się, że te dwa dni doprowadzą go do 100% dyspozycji.
Prezentujemy zapis pomeczowej konferencji, po zwycięstwie GieKSy nad Polonią Warszawa 2:1.
Rafał Górak: Dzień dobry. Na pewno emocjonujące spotkanie, bo też sam scenariusz jego jest, można powiedzieć, dość specyficzny. Bramki jednak dla nas, w czasie już doliczonym, niewątpliwie te emocje podkręciły. Samo spotkanie było spotkaniem równym, myśmy dali się zaskoczyć, trochę niefrasobliwie weszliśmy w mecz. Daliśmy się zaskoczyć Polonii bramką, chcieliśmy odrobić tę bramkę w pierwszej połowie, ale tak jak mówię, spotkanie miało równy wymiar. Na pewno duży ciężar gatunkowy dla obu zespołów, chociaż wiadomo, że walczymy o ciut inne już dzisiaj cele. Ogromna determinacja, ogromna wiara w siebie mojego zespołu doprowadziła do tego, ze dzisiaj wyjeżdżamy stąd z trzema punktami, bardzo cennymi. Ja mogę tylko pogratulować zespołowi i temu, w jaki sposób reagował na boisku. Bardzo się cieszę z tego, że również nasi młodzi zawodnicy, również z naszej akademii, wnoszą jakąś cegiełkę do tego, że ten sezon z każdym meczem staje się dla nas coraz bardziej pasjonujący. Bardzo dziękuję mojej drużynie za ogromną determinację, za wolę walki, za zwycięstwo. Polonii życzę wszystkiego dobrego, bo to piękna historia i na pewno przepiękny klub.
GieKSa.pl: Czy jest pan zadowolony z postawy Bartosza Jaroszka? Był trochę zagubiony, jeśli chodzi o grę na wahadle.
Górak: To nie są oczywiste pozycje dla niektórych zawodników i rzeczywiście, rola Bartka dzisiaj na pozycji wahadłowego, a jednocześnie waga meczu i ciężar gatunkowy meczu, ja absolutnie nie powiem. Być może to są trudne momenty, wiadomo, że jesteśmy przyzwyczajeni do gry Marcina Wasielewskiego, czy Grześka Rogali, którzy są klasycznymi wahadłowymi. Liczyłem na doświadczenie Bartka, na jego ogromny charakter i na jego podejście do takich momentów. Zawsze można na niego liczyć, dzisiaj mnie absolutnie nie zawiódł w grze. Być może będą momenty, gdzie zwrócimy uwagę co poprawić, ale jestem zadowolony. Wasielewski nie grał z powodu czterech żółtych kartek, też zszedł ostatnio z drobnym urazem, Grzesiek Rogala również, no i walczymy z czasem. Wiem, że każdy dzień i praca naszych fizjoterapeutów na najwyższym poziomie będzie doprowadzała do tego, że w następnym meczu będę mógł na nich liczyć. Dzisiaj już też Komor w zasadzie wrócił do drużyny, a Oskar Repka skończył karę za czerwoną kartkę, Christian Aleman również, mam nadzieję, z każdym treningiem będzie bliższy i w każdym meczu będzie do naszej dyspozycji.
Pytanie o postawę Jakuba Araka, który wszedł i zdobył decydującego gola. Czy da mu ta bramka szansę na regularną grę?
Górak: Na pewno i Kuba i my, jako sztab, odczuwamy ogromną satysfakcję ze strzelonej bramki. Jestem bardzo zadowolony i zbudowany jego postawą. Jeśli napastnik nie dostaje minut, nie strzela bramek, to zawsze wokół niego robi się taka atmosfera ciężka, trudna. Trzeba się wykazywać ogromnym charakterem, gramy dla kibiców, oni nas po prostu oceniają. Taki jest nasz zawód, niekiedy ktoś jest za bardzo ktoś dotknięty, ale właśnie w takich momentach trzeba pokazywać swoją pasję do piłki. Moim zdaniem w niedalekiej przyszłości będzie świetnym trenerem, kapitalnie się z nim rozmawia o piłce, o tej sytuacji. On ją rozumie, wiem, że dzisiaj go to kosztowało dużo emocji, bo przecież to jest Warszawiak, tym bardziej bramka tutaj smakuje niesamowicie. Ja jestem ogromnie szczęśliwy, że zdobył tę bramkę.
***
Rafał Smalec: Myślę, że sporo czasu upłynie, zanim nie tylko ja, ale wszyscy zrozumiemy to, co się wydarzyło w końcówce spotkanie. Śmiało można powiedzieć, że graliśmy najlepszy mecz w ostatnim czasie, a zostajemy z niczym. Popełniliśmy katastrofalne błędy i straciliśmy wszystko, na co pracowaliśmy przez tak naprawdę 89 minut. Teraz jedyne, nad czym będziemy musieli się skupić, to żeby to zrozumieć i wyrzucić z głów, spokojnie przepracować następny mikrocykl. Co bym nie powiedział to i tak nie będzie miało znaczenia, bo zostajemy z niczym.
Pytanie: Kibice skandowali „Smalec do dymisji”. Czy taki scenariusz jest możliwy?
Smalec: Ja jestem trenerem Polonii i, z tego co wiem, nadal będę tę funkcję pełnił. Ja do dymisji się nie podam, władze nade mną ma prezes i jemu podlegam.
