Ostatnio głośno jest o strajku pracowników PLL LOT w mediach krajowych. Patrząc na wydarzenia na lotnisku im. Chopina oraz na naszą sytuację w klubie też przez chwilę pomyślałem o strajku. Aby na jakiś czas zaprzestać pisać felietony, bo w sumie od jakichś 2 miesięcy piszę o tym samym. Co nowego można jeszcze, po tej jesiennej masakrze napisać? Jednak podejmę rękawicę i spróbuję.

R jak Rewolucja, czyli wymiana prawie całego zespołu w letnim okienku.

Powoli uważam, że to może być główna przyczyna obecnej sytuacji. W żadnym zespole, w żadnej firmie nie zmienia się 90% pracowników w krótkim terminie. Zawsze musi zostać kręgosłup. Jeśli jest on nawet w nienajlepszym stanie, to nie można nagle wymienić wszystkich kręgów tegoż kręgosłupa, bo pacjent po prostu się wypierdoli przy pierwszym kroku.

Tęsknię już za Dudą w środku pola, za Wróblem na prawym skrzydle i za Pitrym, który potrafił zrobić różnicę. Nie tak dawno jeszcze takie Garbarnie czy inne Jastrzębia na Bukowej dostałyby trzy gongi w 90 minut, prysznic i do domu. A teraz? Bałbym się, jakby przyjechała do nas drużyna Sokoła Aleksandrów Łódzki (z całym szacunkiem do tej ekipy), bo mogliby naszym spuścić niezły łomot. Nie ma w tej chwili chyba zespołu, który mógłby mieć problem z wywiezieniem punktu z naszej Twierdzy Bukowa. Zagrajmy sparing z KTS Weszło (w tym przypadku też miałbym obawy o wynik) i zobaczmy, gdzie my obecnie jesteśmy na piłkarskiej mapie Polski.

K jak Klątwa, czyli masz herb GieKSy na koszulce – nie potrafisz prosto kopnąć piłki.

Trochę retrospekcji w tym ponurym felietonie może się przyda, aby zobaczyć, jak niektóre nazwiska działały w Katowicach, a jak gdzie indziej.

Przemek Pitry: niby hamulcowy, niby mu się nie chciało, ale jak poszedł do Łęcznej, to nawet na lewej obronie w eklapie dawał sobie nieźle radę

Rafał Kujawa: w miarę szybko „odpalony”, a teraz nieźle sobie daje radę w swoim klubie w Łodzi

Kazimierz Moskal: u nas dobry początek, łącznie z głośnym skandowaniem jego nazwiska podczas wygranego meczu w Niecieczy, potem delikatna zadyszka, ale teraz jego ŁKS jest na 3. miejscu

Artur Skowronek: u nas nazywany „wuefistą” i „mikrocykl”, potem w Wigrach niezła robota, a teraz w Mielcu bez szału, ale i tak milion razy lepiej gra jego drużyna niż nasza

Jerzy Brzęczek: za jego czasów GKS grał najlepszą piłkę od lat, pechowo przegrywał (niektórzy twierdzą inaczej), ale wtedy jakieś Znicze Pruszków czy inne Wisły Puławy wciągaliśmy nosem i to na ich na terenie! Potem kapitalna robota w Wiśle Płock i w końcu Jurek wylądował na „gorącym”, ale jednak eksponowanym, krześle pod tytułem „Selekcjoner”.

Takich przykładów w ostatnich latach możemy tu umieścić więcej. Dobry piłkarz gra gdzieś dobrze, przychodzi jednak na Bukową i gaśnie mu „światło” w głowie i nogach. To mniej więcej tak jakbyś był specjalistą od pisania programów w języku C++ ale non stop przychodzisz nawalony jak szpadel do roboty i nie potrafisz dobrze wpisać odpowiedniej komendy. Zagrajmy młodzieżą, błagam! Oni nie mają żadnych zahamowań, świeżą głowę i polot. To może być ratunek dla naszej sytuacji w tabeli.

M jak Można, czyli Niepołomice wygrywają z wiceliderem, a ŁKS pechowo remisuje w Częstochowie.

O Puszczy pisałem w poprzednim felietonie. O ŁKS-ie też dość często. I w tej zaległej kolejce oba zespoły pokazały charakter. Puszcza odprawia z kwitkiem Sandecję, a łódzka drużyna w ostatnich minutach remisuje po karnym dla Rakowa.

Da się? Można? No jak nie jak tak! Tylko amatorzy z Bukowej potrafią przegrać 9 z 15 meczów, mając mega silną pakę zawodników. Monitor mój powoli zaczyna być wilgotny od tego pisania, to chyba takie elektroniczne łzy od przenoszenia liter wstukiwanych na klawiaturze do pliku w formacie word. Naprawdę mi się już nie chce. Obym po sobocie mógł napisać jedno pozytywne zadanie. Tylko tyle chcę. Tylko…