Dołącz do nas

Hokej Piłka nożna Piłka nożna kobiet Prasówka Siatkówka

Fraszko: To zwycięstwo pragnę zadedykować naszym kibicom

Avatar photo

Opublikowany

dnia

Zapraszamy do przeczytania doniesień mass mediów z ostatniego tygodnia, które dotyczą sekcji piłki nożnej, siatkówki oraz hokeja GieKSy. Prezentujemy, naszym zdaniem, najciekawsze z nich.

Drużyna kobieca rozegrała w sobotę ostatnie jesienne spotkanie ligowe, w którym pokonała TME SMS Łódź 1:0 (1:0). W sobotę, 25 listopada, w 1/16 finału Pucharu Polski, nasz zespół zmierzy się na Bukowej z Pogonią. Mecz rozpocznie się o godzinie 13:00. Piłkarze, również w najbliższą sobotę, rozegrają ligowe spotkanie z Wisłą Kraków. Początek meczu o godzinie 17:30. Bezpośrednią transmisję przeprowadzi Polsat Sport Extra.

Siatkarze przegrali dwa kolejne spotkania w identycznym stosunku 1:3 – z ZAKSĄ Kędzierzyn-Koźle oraz w niedzielę ze Stalą Nysa. Najbliższe spotkanie drużyna rozegra w następny poniedziałek z AZS-em Olsztyn.

Mistrzowie Polski w hokeju na lodzie zajęli pierwsze miejsce w turnieju półfinałowym Pucharu Kontynentalnego. W pierwszym meczu zespół pokonał Ferencvárosi TC 5:4. W drugim spotkaniu w turnieju, w sobotę drużyna pokonała  gospodarzy rozgrywek SG Cortina 8:0. W ostatnim spotkaniu hokeiści przegrali po dogrywce z Herning Blue Fox 2:3. Turniej finałowy zostanie rozegrany w połowie stycznia 2024 roku. W rozpoczętym tygodniu zespół rozegra dwa spotkania ligowe: w piątek, na wyjeździe z Unią Oświęcim oraz w niedzielę domowe z Cracovią Kraków. Mecze rozpoczną się odpowiednio o godzinie 18:00 i 17:00.

 

PIŁKA NOŻNA

dzienniklodzki.pl – Piłkarki UKS SMS postraszyły mistrzynie Polski

[…] Już w 8 minucie mistrzynie strzeliły pierwszego gola. Po wrzutce w pole karne łodzianek Patrycja Balcerzak nie zatrzymała Dżesiki Jaszek, piłkarka GKS Katowice znalazła się w sytuacji sam na sam z Moniką Sowalską i pokonała łódzką bramkarkę.

Mecz dobrze zaczęła świeżo upieczona kadrowiczka Natalia Krezyman, ale nie miała szczęścia w strzałach. Wiktoria Zieniewicz, Nadia Krezyman i Oliwia Domin zostały powołane na mecze pierwszej reprezentacji Polski w Lidze Narodów przeciwko Ukrainie (1.12 w Stalowej Woli, godz. 18) i Grecji (5.12 w Sosnowcu, godz. 19).

Podopieczne trenera Marka Chojnackiego przejęły inicjatywę i częściej zagrażały bramce gospodyń. W 25 minucie bardzo dobrze strzeliła głową po rzucie rożnym Patrycja Balcerzak, ale bramkarka GKS Katowice popisała się świetną interwencją.

Później, do końca pierwszej połowy, tempo meczu spadło.

Zaraz po przerwie Kinga Seweryn znów uratowała drużynę mistrzyń, broniąc strzał z bliska aktywnej Nadii Krezyman.

W 66 minucie zbyt długo zwlekała ze strzałem Paulina Filipczak i z dobrej akcji łodzianek nic nie wyszło.

Później Magdalena Dąbrowska została sfaulowana tuż przed polem karnym GKS. Z wolnego uderzała Wiktoria Zieniewicz, ale przeniosła piłkę wysoko nad poprzeczką.

Zaraz po wejściu na boisko Klaudia Maciejko mogła wyrównać, ale strzeliła wprost w bramkarkę mistrzyń. Łodzianki postraszyły mistrzynie, ale nie przeniosło się to na gole.

Łodzianki w końcówce meczu przebywały non stop na przedpolu mistrzyń Polski, ale pomysłu na strzelenie wyrównującego gola nie było. W przedłużonym czasie gry Magdalena Dąbrowska strzeliła z daleka tuż nad poprzeczką. Była blisko szczęścia Dominika Gąsieniec, ale wynik meczu nie uległ zmianie.

 

sportdziennik.com – Na celowniku

Pomimo przerwania złej passy kibice z Katowic oczekują zmiany na stanowisku trenera. Rafał Górak odejdzie?

GKS Katowice w końcu wygrał mecz. Na ten moment kibice czekali ponad dwa miesiące. Cierpliwość mimo wszystko została nadwyrężona. Fani ze stolicy województwa śląskiego w trakcie meczu z GKS-em Tychy wywiesili transparent z napisem „Nawet jak wygramy do zera, oczekujemy zmiany trenera”. Takie słowa kibiców nie mogą budzić zdziwienia.

Podopieczni Rafała Góraka w fatalnym okresie od początku września aż do niedzieli zgromadzili bardzo mało punktów. Przy życiu utrzymywała ich jedynie zaliczka z początkowej fazy rozgrywek. Rotacja na stanowisku trenera zawsze wydaje się najłatwiejszym rozwiązaniem problemów zespołu, który znajduje się w dołku i w tym przypadku miała, a może dalej ma, swoje uzasadnienie. W końcu jedna jaskółka (w postaci zwycięstwa derbowego) wiosny nie czyni, z czego trener Górak zdaje sobie sprawę.

– Jeżeli drużyna popadnie w kryzys, trzeba mocno pracować, żeby z niego wyjść. Wcale nie mówię, że teraz z niego wyszliśmy i temat jest zakończony. To by było śmieszne i absurdalne – powiedział na konferencji prasowej [Rafał Górak]. 50-latek po niedzielnym spotkaniu zdecydował się nie tyle podsumować mecz (jak mają to w zwyczaju trenerzy ligowi), co podsumować ostatnie dni w klubie. Przy Okazji niejako odnosząc się do słów kibiców przedstawionych na transparencie.

– Wiadomo, że to trudny moment. Nie wygraliśmy 8 spotkań ligowych z rzędu i miało to swój spory ciężar gatunkowy. Chciałem nadmienić, że GKS Katowice to klub czterosekcyjny. Są w nim dyrektorzy, trenerzy, pracownicy… Jest wiele osób bardzo oddanych i nie spodziewałem się, że będę spotykał się z tak wielkim zrozumieniem i wsparciem, będąc codziennie w pracy. Za to chciałbym wszystkim podziękować, bo drużyna to również czuła. Wszyscy w klubie bardzo nas w tym momencie wspierali, co nie jest oczywiste. Jeżeli zespół przegrywa, łatwo jest się od niego odwrócić.

– Tutaj jednak wszyscy, którzy mnie spotykali, czy to trenerzy innych sekcji, czy dyrektorzy, wszyscy pracownicy, mówili nam, że będzie dobrze, że na pewno wrócimy do wygrywania, tylko trzeba robić swoje i ciężko pracować. Również prezes odwiedził nas na jednym z treningów. Bardzo mocno wsparł drużynę i mnie. Za to też mu dziękuję. Zresztą dzisiaj po meczu również przyszedł do nas do szatni i widać, że wszyscy tego potrzebowaliśmy – zauważył szkoleniowiec GieKSy. Jego słowa mogą świadczyć o tym, że pomimo nacisków ze strony fanów, nie dojdzie do rotacji w sztabie szkoleniowym.

Za pozostaniem trenera na stanowisku opowiadają się również zawodnicy drużyny z Katowic. – Wspieramy trenera. Każdy z nas stoi za nim murem. Myślę, że zwycięstwo da nam trochę spokoju – stwierdził po wygranej w ostatniej kolejce Sebastian Bergier. Jednak okres, w którym zespół nie wygrywa ośmiu spotkań z rzędu – a wliczając mecz pucharowy z Górnikiem dziewięciu – z pewnością nadwyrężył zaufanie. Kolejne potknięcia mogą już nie być wybaczane. Szczególnie w klubie, który tak bardzo jest stęskniony za graniem na najwyższym szczeblu rozgrywkowym. Wszystkie bolączki jednym zwycięstwem z pewnością nie zostały zażegnane.

Teraz katowiczan czeka przerwa reprezentacyjna. Po niej będą musieli zmierzyć się z Wisłą Kraków, która – mimo ostatnich słabszych wyników – jest niebezpiecznym przeciwnikiem. To będzie prawdziwy sprawdzian dla GKS-u. – Teraz najważniejsze jest to, że zdobyliśmy 3 punkty w bardzo trudnym spotkaniu. Nie ma potrzeby, żeby wybiegać w przyszłość – odpowiedział krótko na pytanie o najbliższego przeciwnika trener Górak.

 

Czas na restart

Przerwa na mecze reprezentacji to dobry moment na to, żeby przygotować zespół do kolejnego etapu zmagań. Prawie dwa tygodnie wolnego od meczów o stawkę jest czasem, który szkoleniowcy mogą wykorzystać na to, aby znaleźć problemy zespołu i poprawić to, co działa źle. Sztab szkoleniowy GKS-u Katowice z pewnością ma o czym myśleć, bo drużyna spisuje się poniżej swojego potencjału. Wystarczy spojrzeć na wyniki zespołu w pierwszych 6 spotkaniach, żeby zauważyć, że wiele uległo zmianie.

GieKSa w pierwszej części sezonu przede wszystkim potrafiła niezwykle szybko przemieścić się z piłką ze swojej części boiska pod pole karne przeciwnika. Wystarczyło jej kilka podań, żeby stworzyć zagrożenie pod bramką rywala. Przede wszystkim potrafiła zdobywać bramki „z gry”. Widać to na przykładzie sierpniowego meczu z Resovią, ale także innych wygranych spotkań, m.in. ze Zniczem (2:0), Wisłą Płock (4:1) czy Chrobrym Głogów (3:1). Wszystkie te mecze odbyły się jeszcze podczas kalendarzowego lata. We wszystkich GKS był niezwykle groźny właśnie przez to, że potrafił szybko zbudować akcję, co było zaskakujące dla przeciwników.

Jednak z czasem ta umiejętność zespołowa powoli zanikała, a widzowie tylko raz na jakiś oglądali zalążki ciekawych akcji w ataku. 8 ligowych meczów bez zwycięstwa potwierdziło to, że zespół Rafała Góraka zagubił się. I nawet ostatnie, zeszłotygodniowe zwycięstwo z GKS-em Tychy pokazało, że przed katowiczanami jeszcze sporo pracy, żeby wyjść na prostą. Przede wszystkim spotkanie toczyło się powolnym tempem. Brakowało zrywów w ofensywie, przez co Maciej Kikolski nie miał zbyt wiele pracy. Jedyny raz, gdy bramkarz tyszan musiał wyciągać piłkę z siatki, miał miejsce po rzucie rożnym. Przy okazji – na plus na pewno zaliczyć należy to, że meczu z zespołem Dariusza Banasika (tydzień temu dowodzonego przez Bernarda Kapuścińskiego) GieKSa kilka razy potrafiła zamieszać w polu karnym właśnie po stałym fragmencie gry. Brakowało jednak podjęcia ryzyka przy ataku pozycyjnym czy przy możliwości budowania kontr.

Wcale nie jest tak, że drużyna z Katowic nie posiada odpowiednich umiejętności do tego, żeby kilkoma podaniami rozmontować defensywę rywala. Udowodniła, że wciąż stać ją na tworzenie ciekawych, zgranych akcji podczas spotkania w 14. kolejce, gdy grała na wyjeździe ze Stalą Rzeszów. Mecz co prawda zakończył się jedynie remisem 2:2, ale fragmentami, a przede wszystkim przy dwóch bramkach, piłkarze ze stolicy województwa śląskiego pokazali, że są w stanie konstruować szybkie ataki, które zaskakują defensywę. Gol na 1:0 rozpoczął się od długiego, płaskiego podania ze strefy obrony do ataku, żeby za chwilę, po dwóch zgraniach, Sebastian Bergier mógł cieszyć się ze strzelonej bramki. Później podobnie było przy trafieniu Dawida Brzozowskiego. Wahadłowy sam napędził akcję skrzydłem, zgrał do środka i po małym zamieszaniu w „szesnastce” wpisał się na listę strzelców.

Jest to z pewnością punkt wyjścia do zadbania o to, żeby takich sytuacji w kolejnych meczach było więcej. Podczas przerwy na spotkania reprezentacji GieKSa ma sporo czasu do namysłu oraz treningów. Zespół Rafała Góraka nie rozegrał, ani nie będzie rozgrywał żadnego sparingu, tak jak to było przy okazji poprzednich dwutygodniowych pauz. Czy przerwa od spotkań, nawet tych kontrolnych, zaowocuje powrotem do tego, co działało na początku sezonu? Przed GieKSą jeszcze 4 mecze przed zakończeniem rundy jesiennej, a co za tym idzie, sporo punktów do zdobycia.

 

SIATKÓWKA

siatka.org –ZAKSA z małymi problemami wygrała z GKS-em Katowice

Przeżywająca duże kłopoty kadrowe ZAKSA Kędzierzyn-Koźle wygrała 3:1 z GKS-em Katowice. Ekipa z Opolszczyzny wygrała pierwsze dwie partie, w trzeciej lepsi siatkarze ze stolicy Górnego Śląsk. W czwartej odsłonie meczu górą byli gospodarze, którzy odnieśli czwarte zwycięstwo w rozgrywkach. GKS w dalszym ciągu zajmuje przedostatnie miejsce w tabeli, ma zaledwie jeden punkt.

Katowiczanie rozpoczęli spotkanie od trzypunktowego prowadzenia po tym, jak kędzierzynianie seryjnie atakowali w aut (3:0). Wicemistrzowie Polski szybko jednak wyrównali po tym, jak atak skończył David Smith i zaserwował asa (3:3). Wymiana punkt za punkt nie trwała długo, a wraz z kolejnymi akcjami obie drużyny kończyły swoje pierwsze ataki. Po tym, jak akcje skończyli Łukasz Kaczmarek oraz Aleksander Śliwka kędzierzynianie prowadzili dwoma oczkami (8:6). Nie wystrzegali się jednak błędów w ofensywie gracze z Kędzierzyna-Koźla, po autowym ataku Andreasa Takvama to katowiczanie wygrywali 14:12. Obie drużyny były nieugięte i wymieniały się ciosami. Dobrze w defensywie prezentowali się katowiczanie, a Jakub Szymański wykorzystywał posyłane do niego piłki (20:19). Siatkarze GKS-u w końcowej fazie seta w sumie dwukrotnie wyszli na dwupunktowe prowadzenie, ale nie zdołali się na nim utrzymać. Nie inaczej niż na przewagi mogły zakończyć się losy inauguracyjnej odsłony, w której to Ślązacy mieli trzy piłki setowe, ale za każdym razem kończył ze środka Smith, który po chwili posłała asa. Jego dobra zagrywka przyczyniła się następnie do bloku na Szymańskim (28:26).

Kapitalnie, bo od prowadzenia 6:0 głównie po atakach Bartosza Bednorza i błędach przeciwnika rozpoczęli drugą odsłonę trzykrotni zwycięzcy Ligi Mistrzów. Konsekwentnie budowali swoją przewagę podopieczni trenera Sammelvuo. Bardzo dobrą serią w polu zagrywki popisał się Bednorz, który zaserwował w sumie trzy asy (12:3). Taka przewaga pozwoliła grać kędzierzynianom punkt za punkt. Katowiczanom z kolei brakowało zrywu oraz serii. Nie do zatrzymania wręcz byli siatkarze ZAKSY, a atakujący raz po raz Łukasz Kaczmarek został zablokowany dopiero w końcówce (13:20). Po chwili atakujący dołożył jeszcze dwa uderzenia, a dzieło zniszczenia zakończył blok na Jaroszu (25:15).

Początek trzeciej części to gra punkt za punkt z obu stron do stanu 4:4. Błędy własne gospodarzy oraz wrzucony szósty bieg przez Marcina Walińskiego dały GieKSie prowadzenie. As serwisowy Piotra Fenoszyna zmusił szkoleniowca ZAKSY do przerwania gry (5:9). Dalszy obraz rywalizacji to gra punkt za punkt z przewagą trzech-czterech punktów przez katowiczan. Kędzierzynianie jednak zaczęli odrabiać straty po tym, jak swoje ataki skończyli Bednorz i Smith, a błąd popełnił Waliński (15:16). Drużyna z Katowic szybko wróciła do swojego prowadzenia, zachowując wysoką skuteczność w ataku, podczas gdy ekipa z Opolszczyzny natrafiła na spore trudności w ofensywie. Zepsuta zagrywka Bednorza dała podopiecznym trenera Słabego kontakt w meczu (25:21).

Pierwsze fragmenty czwartej partii to również gra punkt za punkt, tym razem do stanu 6:6. Po stronie GKS-u nieustannie dawał o sobie znać Waliński, podczas gdy w szeregach ZAKSY Radosław Gil aktywował każde ogniwo, chociaż nie sposób nie wspomnieć o Kaczmarku i Bednorzu. Pierwszy z nich atakował, a drugi blokował. Atakujący dołożył jeszcze asa i wicemistrzowie prowadzili 12:8. Jeszcze przez dobrych kilka minut trwała przepychanka pomiędzy obiema ekipami, ale blok na Damianie Domagale oraz as Smitha zarysowały przewagę gospodarzy (19:14). O tym, że katowiczanie nie złożyli broni, przekonał zryw Domagały, który zaserwował dwa asy i dołożył atak (19:20). W samej końcówce wynik oscylował wokół remisu, ale to ZAKSA prowadziła i postawiła kropkę nad “i” dwoma skończonymi atakami Smitha.

Grupa Azoty ZAKSA Kędzierzyn-Koźle – GKS Katowice 3:1 (28:26, 25:15, 21:25, 25:23)

 

Emocji nie brakowało, ale komplet punktów z Katowic pojechał do Nysy

GKS Katowice mecz przeciwko PSG Stali Nysa rozpoczął od mocnego uderzenia i pewnie wygrał pierwszego seta. W kolejnych odsłonach podopieczni Daniela Plińskiego wrócili do swojej gry i oba zespoły toczyły walkę cios za cios. Jednak w decydujących momentach lepiej radzili sobie zawodnicy z Nysy, których liderem był Michał Gierżot.

Od pierwszej akcji na pozycji rozgrywającego pojawił się Piotr Fenoszyn. Katowiczanie dobrze rozpoczęli to spotkanie. Po asie serwisowym Sebastiana Adamczyka wyszli na dwupunktowe prowadzenie, które powiększyli Jakub Jarosz i Marcin Waliński (9:5). Gospodarze dobrze spisywali się w elemencie bloku i czytali zamiary atakujących rywali. Po skutecznej ,,czapie” Bartłomieja Krulickiego mieli pięciopunktową przewagę. Przyjezdni mieli spore problemy z pierwszą akcją. Brak kończącego ataku sprawiał, że miejscowi mogli grać kontry, w których byli skuteczni. Po wykorzystaniu przechodzącej piłki przez Lukáša Vašine zrobiło się 15:7. Czech był bardzo widoczny zarówno w ataku z lewego skrzydła, jak i bloku. Gracze GKS-u wyraźnie zdominowali swoich rywali. Niezłe wejście zanotował Wojciech Włodarczyk, ale to Michał Gierżot był liderem swojego zespołu. W końcówce premierowej odsłony spotkania nic się nie zmieniło. Podopieczni Grzegorza Słabego zwiększali dystans i po punktowym serwisie Walińskiego zakończyli seta (25:14).

W pierwszym secie w ekipie Gieksy jedynie Marcin Waliński miał problemy z kończącym atakiem. Po dwóch błędach tego zawodnika w ofensywie zrobiło się 3:6. Dodatkowo blokiem powstrzymany został Jakub Jarosz, a Zouheir El Graoui wykorzystał kontrę i przewaga gości wynosiła pięć ,,oczek”. Sytuacja na boisku odwróciła się, a podopieczni Daniela Plińskiego prezentowali się znacznie lepiej. U katowiczan zaczął zawodzić serwis, który był mocnym ich elementem w pierwszej partii. Element ten zaczął funkcjonować natomiast u graczy PSG Stali. Cztero bądź pięciopunktowe prowadzenie utrzymywało się przez dłuższy czas i dopiero po asie serwisowym Kamila Kosiby było 18:12. Gospodarze nie potrafili się zbliżyć, a luka w postaci Walińskiego na lewej flance była coraz bardziej widoczna. Przyjezdni mogli grać spokojnie w końcówce seta, gdyż ich prowadzenie nie było ani na moment zagrożone. Po zatrzymaniu Walińskiego prowadzili 23:16 i niewiele zmieniło się do końca. Seta zakończył dobry atak Remigiusza Kapicy (25:19).

Znacznie wyższa skuteczność w ataku zawodników PSG Stali przekładała się na wynik poprzedniej partii. Na początku trzeciej części meczu wyróżniał się Jakub Abramowicz, którego ataki oraz zagrywka sprawiły, że było 5:2. Od tego momentu rozpoczęła się gra punkt za punkt i dopiero wykorzystana kontra przez Jakuba Jarosza sytuację tą zmieniła. Siatkarze Plińskiego utknęli w jednym ustawieniu i po trafieniu z krótkiej przez Sebastiana Adamczyka było 10:9. Poziom zawodów wyrównał się, a wynik oscylował wokół remisu. Obu drużynom nie można było odmówić waleczności, ale popełniali sporo błędów w polu serwisowym. Prowadzący zmieniał się i po zagraniu blok-aut Lukáša Vašiny było 17:16, by po asach serwisowych Remigiusza Kapicy goście mieli dwa ,,oczka” więcej (21:19). Końcówka zapowiadała się emocjonująco, gdyż świetne wejście na zagrywkę zanotował Łukasz Kozub doprowadzając do wyrównania (21:21). Jednak miejscowi nie wykorzystali nadarzających się okazji i po błędach Marcina Walińskiego przegrywali 22:24. Do końca partii nie zapunktowali i trochę na własne życzenie przegrali seta.

Po wykorzystaniu przechodzącej piłki przez Lukáša Vašine katowiczanie mieli dwupunktowe prowadzenie. Jednak chwilę później zatrzymany został Jakub Jarosz i zrobiło się po 6. Dwa asy serwisowe Dominika Kramczyńskiego pozwoliły gościom uzyskać przewagę, ale także im nie udało się jej długo utrzymać. Przebieg tej partii wyglądał podobnie jak poprzedniej części. Obie drużyny szły łeb w łeb, a każda próba ucieczki była natychmiastowo niwelowana. Dobre zawody rozgrywali Jakub Jarosz oraz Michał Gierżot i to na ich barkach spoczywał głównie ciężar gry w ofensywie. Po raz kolejny końcówkę lepiej zagrali przyjezdni, którzy popisywali się lepszymi umiejętnościami indywidualnymi. Po ustrzeleniu zagrywką Marcina Walińskiego prowadzili 19:17, a gdy dłuższą wymianę skończył Zouheir El Graoui – 21:18. Zawodnicy Słabego nie potrafili wyciągnąć wniosków z poprzedniego seta, a dodatkowo cały czas mieli problemy z lewym skrzydłem. Od stanu 20:22 punktowała tylko ekipa Plińskiego i to oni mimo fatalnego początku wygrali to spotkanie. Odnieśli tym samym drugie zwycięstwo w sezonie i z dorobkiem dziesięciu punktów awansowali na ósme miejsce w tabeli PlusLigi.

GKS Katowice – PSG Stal Nysa 1:3 (25:14, 19:25, 22:25, 20:25)

 

HOKEJ

sportdziennik.com – Jedna zagadka

Kwartet finałowego turnieju Pucharu Polski w Krynicy-Zdroju jest już znany. Po reprezentacyjnej przerwie wyjaśni się tylko zagadka związana z lokatami GKS-u Tychy i JKH GKS-u Jastrzębie. Ten drugi zespół jest biernym obserwatorem, bo już zakończył drugą rundę. Pozycje nr 1 GKS-u Katowice oraz nr 2 Re-Plastu Unii są niezagrożone. Hokeistom z Oświęcimia potrzebny jest punkt w Toruniu, by startować z wyższego miejsca. I z jego zdobyciem nie powinno być kłopotu, bo ekipa Nika Zupancicia uchodzi za faworyta.

 

Po awans i premię

GKS Katowice przed półfinałem Pucharu Kontynentalnego. Hokeiści GieKSy wcale nie ukrywają swoich celów i lubimy tak jasno stawianie sprawy.

Węgierski Ferencvarosi TC, duński Herning Blue Fox oraz gospodarz Cortina d’Ampezzo – to rywale GKS-u Katowice w półfinale Pucharu Kontynentalnego. W poprzednim sezonie hokeiści z Katowice występowali z niezłym skutkiem w eliminacjach Ligi Mistrzów, ale w tym ilość uczestników został zredukowana i stąd też mistrz naszego kraju nie otrzymał zaproszenia. – Nic to, pokażemy się z dobrej strony w pucharze niższej rangi i pragniemy do finału – mówili hokeiści jeszcze na długo przed wyjazdem do włoskiego kurortu hokeiści GKS-u.

Tylko Jakub Wanacki i Igor Smal otrzymali nominacje do drużyny, która rozgrywała, z dobrym skutkiem, turniej O Puchar Niepodległości w Sosnowcu. – Mieliśmy trochę czasu na wypoczynek i oderwanie się od hokejowej codzienności – mówi trener GKS-u, Jacek Płachta. – Później przystąpiliśmy do mocniejszych treningów tak by jak najlepiej przygotować się do tej trzydniowej batalii oraz potem ligowych meczów. Ostatnie dni przed wylotem do Włoch i już przygotowywaliśmy się pod względem taktycznym.

– Sporo doświadczenia zdobyliśmy podczas ubiegłorocznych zmagań w Lidze Mistrzów i to na pewno będzie procentowało podczas tej imprezy. Niech nikt nie myśli, że to będzie sportowy spacerek w ładnym kurorcie. Umiejętności wszystkich drużyn są podobne i każda z nich ma szansę znaleźć na dwóch premiowanych miejscach. My jednak jedziemy z mocnym postanowieniem znaleźć w gronie szczęśliwców. Naszą dobrą postawę w lidze pragniemy przenieść na arenę międzynarodową.

Zespół GieKSy w ligowych zmaganiach nie poniósł porażki w 17. spotkaniach. Źródeł tego wyczynu można przytoczyć wiele, ale ekipa jest odpowiednio złożona i to spora zasługa działaczy oraz szkoleniowców. Oni nie działają na „łapu capu” i każdy kandydat jest odpowiednio „prześwietlany” nie tylko pod względem umiejętności technicznych, ale również charakteru. Obcokrajowcy od początku sezonu prezentują się zdecydowanie lepiej niż w poprzednim. Stąd też taka seria zwycięstw.

– Na co dzień gramy zupełnie nieźle, choć przegraliśmy spotkanie o Superpuchar Polski i podczas wewnętrznych rozmów ten mecz powraca – wyjawia kapitan i lider GKS-u, Grzegorz Pasiut. – Występ pucharowy to fajna przygoda, bo przecież spotkamy się z nieznanymi rywalami. Trenerzy już analizowali ich dokonania i podzielą się z nami wiedzą. Naszym celem jest awans i z optymizmem patrzę w najbliższą przyszłość. Gramy stabilnie, konsekwentnie i stawką jest finał, a więc nie potrzeba dodatkowej motywacji.

Czy przewidziano premie za awans do finału? W GKS-ie regulamin premii jest ustalany przed sezonem i półfinał oraz finał Pucharu Kontynentalnego został uwzględniony – to usłyszeliśmy od kapitana.

GKS w sezonie 2018/19 również występował w tych rozgrywkach i w ostatecznym rozrachunku zajął trzecie miejsce w Belfaście. Teraz ten wyczyn hokeiści chcieliby poprawić.

Najgroźniejszym rywalem wydają się być gospodarze, którzy na co dzień występują w Lidze Alpejskiej (zespołu z Austrii, Słowenii i Włoch). Nie można zapominać o drużynie z Herning, która w silnej lidze duńskiej odgrywa czołową rolę i na tę chwilę zajmuje drugie miejsce za „Piratami” z Aalborga (uczestnicy LM). Nie można lekceważyć ekipy węgierskiej, ale ona wydaje się być najsłabsza w tym gronie.

Finał zostanie rozegrany od 12 do 14 stycznia 2024 r., ale lokalizacji jeszcze nie ustalono.

 

Pasiut show i wygrana GieKSy!

Grzegorz Pasiut, kapitan i  lider GKS-u Katowice, w inauguracyjnym meczu półfinałowym turnieju Pucharu Kontynentalnego w Cortina d’Ampezzo z Ferencvarosi zdobył cztery gole i było „ojcem” wygranej z węgierską ekipą 5:4. GieKSa prowadziła już 5:1, ale w ostatniej odsłonie było sporo emocji. Ostatecznie liczy się końcowy rezultat.

Hokeiści GKS-u przez całą pierwsza tercję posiadali sporą przewagę, ale wynik był remisowy 1:1. Katowiczanie z impetem przystąpili do tego spotkania i już w pierwszej akcji zatrudnili węgierskiego bramkarza. Ich przewaga została udokumentowana bramką Grzegorza Pasiuta. W 13 min na strzał zdecydował się Bartosz Fraszko, zaś kapitan GieKSy przekierował krążek do siatki. Wszystko wydawało się być do kontrolą zespołu trenera Jacka Płachty, ale na początku 15 min karę za opóźnianie otrzymał Pasiut, ale w boksie kar przebywał zaledwie 9 sek., bowiem Adam Brady pokonał Johna Murraya. Po tej stracie wszystko wróciło do normy, czyli inicjatywa należała do GKS-u. W 20 min najpierw na ławie kar znalazł się Zsombor Galajda, zaś chwilę potem Josef Hrabal.

Tak więc przez 1:25 min katowiczanie mieli grać komplecie przeciwko trójce rywali. 11 sek. do końca odsłony węgierski zespół zdołał się obronić. Jednak 27 sek. drugie odsłony sprawiło, że GKS wyszedł na prowadzenie, bo Noah Delmas popisał się uderzeniem nie do obrony. Inicjatywa należała do katowiczan i było wiele ciekawych akcji w tercji węgierskiej drużyny. W 27 min niezawodny duet Fraszko – Pasiut przeprowadził udany akcję i w rezultacie ten drugi po raz kolejny trafił do siatki rywali. Ze spokojem czekaliśmy na kolejne minuty, bo inicjatywa należała do katowiczan, ale nie  doczekaliśmy się goli. Mistrzowie kraju prezentowali się niezwykle dojrzale i w pełni kontrolowali wydarzenia na lodzie.

I nic nie wskazywało, że będziemy mieli spore emocje w ostatniej odsłonie. W 45 min Pasiut po raz kolejny trafił do węgierskiej bramki i GieKSa prowadziła już 5:1. Jednak nagle nastąpiło złamanie pogody, bo goście najpierw za sprawą Atilli Nemetha, a potem Alana La Porte zmniejszyli rozmiary porażki. Węgierski zespół nadal nie rezygnował ze zdobycia gol i w końcu zdobył kontaktowego gola. Hokeiści GKS-u opanowali turbulencje i zdołali obronić korzystny rezultat. Wydawało się, że będzie łatwo, a tymczasem były problemy. Nolan LaPorte zdobył dwa gole i zrobiło się dla GKS-u gorąco. Ostatecznie zespół z Katowic wygrał i w teraz czeka go spotkanie z gospodarzami z Cortiny. Ono może zadecydować o awansie do finału.

 

GKS Katowice w finale!

– Chcemy awansować do finału Pucharu Kontynentalnego – tak zapowiedział trener obrońców tytułu mistrzowskiego, Jacek Płachta.

Chyba on i jego podopieczni nie spodziewali się, że to już nastąpi po drugim meczu w półfinale turnieju. „GieKSa”wywalcza awans do finału. A tymczasem się wręcz zaprezentowała się znakomicie i rozgromiła gospodarzy turnieju aż 8:0. Nic tylko się cieszyć tylko z tego osiągnięcia GKS-u Katowice!

Mało kto się spodziewał, że pierwsza odsłona będzie tak znakomita w wykonaniu hokeistów GKS-u. Zaczęli spotkanie ostrożnie tak jakby oczekiwali inicjatywy ze strony gospodarza turnieju. Worek z bramkami otworzył, podczas pierwszej przewagi gdy w boksie kar zasiadł Diego Cugleitta i po 56 sek. Sam Marklund po ładnej kombinacji zdobył pierwszego gola, a potem szybko były kolejne, w tym w przewadze uzyskany przez Szweda.

Katowiczanie grali jak w transie i po czwartej bramce Mateusza Michalskiego. Trener miejscowych hokeistów był zmuszony zmienić bramkarza. Na lodzie pojawił się Sandro Lancedalli, ale i on na 23 sek. przepuścił krążek po strzale ponownie Michalskiego. To był prawdziwy hokejowy nokaut w wykonaniu mistrzów Polski!

A w kolejnej odsłonie ekipa trenera Jacka Płachty szybko zdobyła kolejna bramkę, a potem pewnie kontrolowała wydarzenia na tafli. W końcu w 30 min Shigeki Hitosato zdobył kolejnego w przewadze gdy na ławie kar przebywał Francesco Adami. I już wszystko było pod kontrolą katowiczan. To był niemal perfekcyjny mecz w wykonaniu zespołu z Katowic.

 

Dogrywka wyłoniła zwycięzcę

Hokeiści GKS-u, mając zapewniony awans, w ostatnim spotkaniu z duńskim Herning już nie musieli forsować tempa.

W bramce zamiast Johna Murraya pojawił się Michał Kieler i również bronił z dużym wyczuciem. Skapitulował dopiero w ostatniej odsłonie. Katowiczanie po 40 min prowadzili po golu Japończyka Shigekiego Hitosato. Ale okazji było zdecydowanie więcej, ale krążek nie chciał wpaść do bramki. Kiedy Olli Iisakka podwyższył wynik na 2:0 chyba nikt nie przypuszczał, że w końcowych fragmentach będzie tyle emocji.

Najpierw Mathias Bau zaledwie po 5 sek. przewagi (w boksie kar Hampus Olsson) zdobył kontaktową bramkę, a potem Jesper Thornberg zaskoczył nieco zasłoniętego Kielera. W 58:05 min duńska bramkę opuścił Macmillan Carruth,ale ten manewr nie przyniósl efektu. O wygranej duńskiej drużyny zadecydował gol Pettera Hanssona w 62 min. Punkt zdobyty zapewnił GKS-owi pierwsze miejsce w tym turnieju.

 

hokej.net – Kacper Maciaś: Naszym założeniem jest wygrać każdy mecz

GKS Katowice w spotkaniu inaugurującym trzecią rundę Pucharu Kontynentalnego, pokonał Ferencvárosi TC 5:4. Choć mistrzowie Polski prowadzili już różnicą czterech bramek, to rywale w końcówce spotkania zdołali złapać kontakt. O przebiegu spotkania porozmawialiśmy z Kacprem Maciasiem, obrońcą GKS-u Katowice.

Dla wielu kibiców dyspozycja GieKSy w piątkowym spotkaniu była sporą niewiadomą. Drużyna Jacka Płachty pozostawała dwa tygodnie bez rozegranego meczu. Wszelkie obawy kibiców odeszły jednak wraz z pierwszym bulikiem. Trójkolorowi od pierwszych sekund przejęli inicjatywę nad wydarzeniami na lodzie, w pełni kontrolując przebieg spotkania. Jakie odczucia towarzyszyły Kacprowi Maciasiowi w związku z powrotem do rywalizacji?

–Ciężko trenowaliśmy przez te dwa tygodnie, właśnie po to, aby nie stracić naszej dobrej formy. Wiadomo, że rytm meczowy, to zupełnie inna sprawa, czego nie da się zastąpić treningami. Początkowe minuty przebiegały na odnalezieniu właściwego rytmu. Jednakgdy złapaliśmy swoje tempo, to aż do ostatnich 10 minut nasza gra wyglądała bardzo dobrze – wyjaśnił defensor 20-letni defensor.

Wynik spotkania otworzył GKS Katowice, jednak przed zakończeniem pierwszej tercji zawodnicy Ferencvárosi zdołali wyrównać wynik meczu. W ostatniej minucie pierwszej odsłony spotkania na mistrzów Węgier zostały nałożone dwie kary, których nie zdołali wybronić na początku drugiej tercji. Czy zdaniem Kacpra Maciasia, był to moment, który zadecydował o dalszym przebiegu spotkania ?

–Tak, to był bardzo ważny moment spotkania. Udało nam się ponownie wyjść na prowadzenie, a chwilę później „poszły” kolejne bramki. Myślę, że wykorzystanie tej przewagi zdeterminowało dalsze wydarzenia – zauważył zawodnik

GKS Katowice długimi momentami prezentował bardzo efektywny hokej, imponując szybkim rozegraniem krążka. Niestety w ostatnich dziesięciu minutach spotkania zawodnicy Ferencvárosi wykazali się niezwykłą determinacją, która pozwoliła im zdobyć bramkę kontaktową. Co przyczyniło się do tego, że w pełni kontrolowane spotkanie przerodziło się w nerwową końcówkę?

– Naszym założeniem jest wygrać każdy mecz. Niestety nie ustrzegliśmy się niedociągnięć, które pozwoliły przeciwnikowi wrócić do tego spotkania. Taka sytuacja nie powinna mieć miejsca, jednak nie da się całkowicie wyciąć z głowy tego, że prowadzisz czterema bramkami. Pod tym względem powinniśmy być lepiej przygotowani do rozgrywania końcówek ważnych spotkań – zakończył rozmowę Kacper Maciaś.

 

Pasiut: Chyba więcej mam bramek w tym turnieju niż w całej lidze w tym sezonie

Iście genialny i piorunujący mecz zagrał wczoraj Grzegorz Pasiut. „Profesor” w zwycięskim meczu 5:4 z Ferencvárosi TC w Pucharze Kontynentalnym miał udział przy każdej zdobytej bramce, inkasując cztery gole i asystę.

– Nie pamiętam kiedy ostatni raz strzeliłem cztery bramki w jednym meczu, bo chyba więcej mam w tym turnieju niż w całej lidze w tym sezonie. Sięgam pamięcią, ale nie pamiętam kiedy strzeliłem cztery bramki– powiedział Grzegorz Pasiut

Wynik spotkania otworzył GKS Katowice, jednak przed zakończeniem pierwszej tercji zawodnicy Ferencvárosi zdołali wyrównać wynik meczu. W drugiej tercji to jednak Polacy dwukrotnie ukłuli, co zrobili również potem na początku trzeciej odsłony, czym przechylili szalę zwycięstwa na swoją korzyść.

– Cieszy zwycięstwo, wiemy, że to jest turniej i każdy mecz będzie ważny, każdy punkt, więc na pewno cieszy to zwycięstwo. Z przebiegu tego meczu na pewno musimy lepiej musimy zachować się w osłabieniach, bo jednak te bramki wpadały. Bez względu na to, kto dzisiaj strzelał, wygraliśmy jako drużyna i chciałbym jutro to powtórzyć– zaznaczył napastnik mistrzów Polski.

– Staraliśmy się grać najlepiej jak potrafimy, robimy to w każdym meczu, może nie w każdym wychodzi to tak, jakbyśmy chcieli, ale my wiemy, że jutro też jest mecz i musimy się na nim koncentrować, a dzisiejszy mecz to historia– dodał.

Do Cortiny D’Ampezzo przyjechała również spora liczba kibiców GieKSy, a filmiki z ich dopingu możecie znaleźć na naszym facebooku.

– Znamy naszych kibiców z kibicowania i dopingowania w Satelicie czy z dalekich wyjazdów, tak jak tutaj we Włoszech, tak że cieszymy się, że po raz kolejny licznie przyjechali i nas wspierają– przyznał „Profesor”.

 

Fraszko: To zwycięstwo pragnę zadedykować naszym kibicom

Świetną dyspozycję w ostatnich dniach prezentuje GKS Katowice. Mistrzowie Polski w swoim drugim grupowym spotkaniu rozbili SGC Hafro Cortine 8:0. Imponujące zwycięstwo pozwoliło mistrzom Polski umocnić się na pozycji lidera grupy F. O wrażeniach pomeczowych oraz trudach turnieju porozmawialiśmy z Bartoszem Fraszko, jednym z głównych architektów zwycięstw GKS-u.

Grupowym rywalom GKS-u ciężko jest przeciwstawić się sile katowickiej ofensywy. W dwóch dotychczas rozegranych spotkaniach drużyna Jacka Płachty zdobyła 13 bramek. Podobnie jak w meczu przeciwko Ferencvárosi TC, w sobotnim spotkaniu mistrzowie Polski od pierwszych minut starali się narzucić swoje warunki gry. Co jednak najważniejsze – trójkolorowiw swoim drugim występie, zdołali utrzymać koncentracje do ostatnich minut, w pełni kontrolując wynik spotkania. Jak to spotkanie wyglądało z perspektywy Bartosza Fraszko?

– Cała drużyna dobrze się czuła na lodzie, dzięki czemu mogliśmy pokazać naszą prawdziwą siłę. Nie popełniliśmy błędów z wczoraj, kiedy niepotrzebnie doprowadziliśmy do nerwowej końcówki spotkania. Mając mecz pod absolutną kontrolą, oddaliśmy pole przeciwnikowi. Od pierwszej do ostatniej minuty walczyliśmy jeden za drugiego. Cieszy też na pewno to, że zagraliśmy na zero z tyłu – wyjaśnił skrzydłowy GKS-u.

Trudno nie odnieść wrażenia, że w momencie, kiedy pada bramka dla GKS-u, na lodzie musi znajdować Bartosz Fraszko. Przebojowy skrzydłowy, chociaż samemu nie wpisał się na listę strzelców, to asystował aż przy siedmiu bramkach. Najlepiej przekonali się o tym Grzegorz Pasiut oraz Sam Marklund, którzy najchętniej trafiali, po kluczowych podaniach Fraszki. Jaki jest sekret tak dobrej dyspozycji Bartosza i czy przepisem na pokaźny dorobek strzelecki jest po prostu gra z nim w jednej formacji?

– Nie wiem, czy to już jest dobra dyspozycja, ale mam nadzieję, że wszystko zmierza w tym kierunku. Fajnie, że przewagi zaczęły funkcjonować, tak jak powinny. Sam dzisiaj strzelił dwie bramki właśnie w przewagach, po naprawdę ładnych akcjach. Z Grzesiem gramy ze sobą, już naprawdę kilka dobrych lat. Rozumiemy się doskonale, czasami wręcz grając na siebie „w ciemno”. Cieszy to, że zarówno gra w piątce z Mateuszem nam się układa, jak i podczas formacji specjalnych. Oby tak dalej– zauważył Bartosz Fraszko.

Charakter turnieju sprawia, że czasu na wyciągnięcie wniosków i wdrożenie ewentualnych zmian, jest naprawdę niewiele. Czy zawodnikom GKS-u udało się znaleźć rozwiązanie problemu nerwowej końcówki z meczu przeciwko Ferencvárosi?

– Powiedzieliśmy sobie wczoraj po meczu, że takie rzeczy nie mogą się nam więcej przydarzać. Jesteśmy zbyt doświadczoną drużyną aby w takim sposób gubić wypracowaną przewagę. Potem w play-offach takie momenty mogą nas kosztować bardzo wiele, a przecież wiemy o co gramy w tym sezonie. Z takich słabszych momentów trzeba wyciągać wnioski. Po wczorajszym meczu, udało się to zrobić i dzisiaj zagraliśmy na zero z tyłu– wyjaśnił zawodnik.

W ostatnim spotkaniu GKS Katowice zmierzy się z duńskim Herning Blue Fox. Wicemistrzowie Danii mając na swoim koncie wygraną oraz porażkę sklasyfikowani są na trzecim miejscu w tabeli. Jeżeli myślą o zachowaniu szans na wyjście z grupy, w niedzielnym spotkaniu muszą zagrać trzy punkty. Jakiego spotkania spodziewa się Bartosz Fraszko?

– Przyjechaliśmy na ten turniej, z myślą o komplecie zwycięstw. Mamy niewiele czasu na regeneracje, bo tak na prawdę jest to tylko kilkanaście godzin. Ale ciężko trenowaliśmy przez ostatnie dwa tygodnie, aby być gotowym na taką intensywność i jutro wychodzimy po kolejne trzy punkty– dodał napastnik.

Nieodzownym elementem występów GKS-u Katowice, jest potężna, „żółta armia” kibiców, którzy podążają za swoją drużyną. Katowiccy fani gorącym dopingiem sprawiają, że podopieczni Jacka Płachty grając przeszło 1000 km od Katowic, mogą poczuć atmosferę podobną do tej, jaka panuje w „Satelicie”. Czy zawodnicy odczuwają tą energie na lodzie?

– Ja byłem już pod wrażeniem naszych kibiców w zeszłym sezonie, kiedy meldowali się na wyjazdowych spotkaniach Ligi Mistrzów. W każdym meczu są naszym siódmym zawodnikiem. Są takie momenty spotkania, kiedy naprawdę jest ciężko, pomimo tego, że dajesz z siebie absolutnie wszystko. Wtedy ta ściana, którą masz za plecami, napędza Cię aby walczyć jeszcze mocniej. Myślę, że to zwycięstwo należy zadedykować naszym kibicom– zakończył Bartosz Fraszko.

Osobną kwestią jest organizacja turnieju. Wczoraj zarówno szefostwo katowickiego klubu, podobnie jak i my, próbowaliśmy oficjalnie potwierdzić, czy wysokie zwycięstwo z mistrzem Włoch daje już awans katowiczanom do Turnieju Finałowego. Organizatorzy nie odnieśli się do zapytań, a dziś w mediach społecznościowych Międzynarodowej Federacji Hokeja na Lodzie poinformowali, że GieKSa oraz Nomad Astana awansowały do wielkiego finału.

 

GieKSa z porażką, ale z pierwszym miejscem w grupie! Awans do finału stał się faktem

Potrzebna była dogrywka, aby wyłonić zwycięzcę w spotkaniu GKS-u Katowice z Herning Blue Fox. Po niezwykle emocjonującym meczu, utrzymywanym w szybkim tempie, lepsi okazali się Duńczycy. Autorem złotego gola został Petter Hansson. Pomimo porażki GKS Katowice zdobywając jeden punkt zapewnił sobie pierwsze miejsce w grupie F i awans do turnieju finałowego, który odbędzie się w styczniu.

Od pierwszych sekund spotkania Duńczycy jednoznacznie dawali do zrozumienia, na jakich warunkach będą chcieli rozgrywać dzisiejsze spotkanie. Podopieczni Pera Hånberga wraz z pierwszym bulikiem ruszyli odważnie w katowicką tercję. Szczególnie aktywny był Cameron Brown, który dynamiczną jazdą na łyżwach potrafił zgubić krycie obrońców.

W 5. minucie arbitrzy odesłali na ławkę kar Kacpra Maciasia. Drużyna z Herning podczas rozgrywania przewagi pokazała wysoką kulturę gry i sprawnie operowala krążkiem. Zawodnicy, których trener Płachta oddelegował do obrony osłabienia, musieli zostawić sporo sił na lodzie, by zniwelować zagrożenie. To była jasna informacja dla drużyny z Katowic, że w dzisiejszym spotkaniu należy wystrzegać się niepotrzebnych wykluczeń.

W 8. minucie po raz kolejny świetnym dograniem popisał się Bartosz Fraszko. Wydawało się, że Sam Marklund ma w pełni otwartą drogę do bramki, jednak w ostatniej chwili jak spod lodu wyrósł parkan Macmillana Carrutha. W 10. minucie Duńczycy przeprowadzili kolejny szturm na katowicką bramkę, a chwilę później arbitrzy dopatrzyli się przewinienia Ryana Cooka

Na lodzie nie brakowało kontaktowych sytuacji, które podwyższały temperaturę pomiędzy zawodnikami, wszystkiemu jednak zapobiegali arbitrzy. W 18. minucie spotkania Olli Issaka świetnie dostrzegł na przeciwległym skrzydle Shigekiego Hitosato. Dynamiczny skrzydłowy zdołał urwać się obronie i pomknął wprost na bramkę „Niebieskich Lisów”. Z pierwszym strzałem Japończyka poradził sobie interweniujący Carruth, jednak wobec jego dobitki był już bezradny. Stracona bramka w żaden sposób jednak nie podcięła skrzydeł duńskiej drużyny. Podopieczni trenera Pera Hånberga momentalnie ruszyli do odrobienia strat. Ostatecznie zagrożeniu zażegnał Kacper Maciaś do spółki z Michałem Kielerem.

Otwarcie drugiej tercji spotkania należało do GKS-u Katowice. Mistrzowie Polski zdołali zagrozić duńskiej bramce, za sprawą Sokaya i Iisakki, jednak defensorzy z Blue Fox tym razem wywiązali się wzorowo ze swoich zadań. Chwilę później katowiczanie mieli sposobność rozegrania pierwszej przewagi. W 23. minucie spotkania na ławce kar zasiadł Magnus Carlsen. Najbliżej podwyższenia prowadzenia byli Pasiut i Hitosato, jednak ich strzały wybronił Carruth.

Intensywność i tempo spotkania robiły spore wrażenie. Gra toczyła się od bramki, do bramki. Każdy, kto myślał o przejęciu krążka musiał okupić to twardymi pojedynkami, od których aż trzeszczały bandy.

Na kolejnego gola trzeba było poczekać do początku trzeciej odsłony. Na listę strzelców wpisał się Olli Iisakka, który po profesorsku wykończył kontrę swojego zespołu. Mogło się wydawać, że jest już po meczu. Nic bardziej mylnego.

Nadzieję w serca ekipy z Danii wlał Mathias Bau Hansen, który zamienił na bramkę okres gry w przewadze. Popisał się przy tym bardzo precyzyjnym strzałem w krótki róg.

Ekipa z Herning poszła za ciosem i dwie minuty później wyrównała. Tym razem soczystym uderzeniem popisał się Jesper Thörnberg, który tym samym doprowadził do dogrywki. W tym momencie podopieczni Jacka Płachty byli pewni, że awansują do turnieju finałowego z pierwszego miejsca.

W dodatkowy czasie gry decydujący cios zadali Duńczycy, a sposób na Michała Kielera znalazł Petter Hansson. Wicemistrzowie Danii musieli uzbroić się w cierpliwość i czekać na wynik ostatniego meczu. Awans do finału dawało im zwycięstwo Ferencvárosi TC nad Cortiną.

 

dziennikzachodni.pl – GKS Katowice awansował do finału Pucharu Kontynentalnego, ale go nie zorganizuje

Hokeiści GKS Katowice wygrali półfinałowy turniej Pucharu Kontynentalnego w Cortina D’Ampezzo i awansowali do finału, ale już wiadomo, że go nie zorganizują. Mistrzowie Polski poznali wszystkich rywali w turnieju finałowym PK, który odbędzie się w styczniu 2024 r.

GKS Katowice wygrał półfinałowy turniej PK w Cortina D’Ampezzo i w wielkim stylu zakwalifikował się do finału zaplanowanego na 12-14 stycznia. Katowiczanie po raz drugi dotarli do decydującej rozgrywki Pucharu Kontynentalnego. W sezonie 2018/19 roku zajęli w nim w Belfaście trzecią lokatę.

Zagraliśmy we Włoszech dobre trzy mecze z naprawdę niezłymi drużynami, a sprawa awansu do samego końca była otwarta. Zrealizowaliśmy nasz cel i po kilku latach znów zagramy w finale PK – cieszył się Roch Bogłowski, dyrektor sekcji hokejowej katowickiego klubu.

Podopieczni Jacka Płachty pokonali we Włoszech Ferencvarosi TC 5:4 i gospodarzy SG Cortinę 8:0, a w ostatnim meczu prowadzili z Herning Blue Fox 2:0 i Duńczycy dopiero w ostatnich minutach doprowadzili do dogrywki, którą później wygrali awansując do finału razem z GKS. Wywalczony punkt zapewnił mistrzom Polski pierwsze miejsce.

Bartosz Fraszko wygrał punktację kanadyjską turnieju we Włoszech, a nagrody dla najlepszych zawodników poszczególnych meczów odebrali Grzegorz Pasiut, Sam Marklund oraz Shigeki Hitosato.

Skład finalistów uzupełniły dwie najlepsze ekipy drugiego półfinału: Nomad Astana i Cardiff Devils. Katowiczanie nie będą ubiegać się o organizację turnieju finałowego, bo w połowie stycznia Spodek jest zajęty, a Satelita jest za mała i nie spełnia wymogów IIHF. Z przyczyn proceduralnym finał nie może odbyć się w Kazachstanie, więc do wyboru jako gospodarz imprezy pozostaje władzom światowego hokeja Dania i Walia, a decyzję w tej sprawie poznamy niebawem.

GKS imponował na lodzie, a na trybunach Stadio Olimpico w Cortinie dominowali katowiccy kibice, których do Włoch pojechało aż 500 i stanowili w tym niewielkim miasteczku w Dolomitach bardzo barwną grupę.

– Jesteśmy dumni, że może-my grać przed takimi kibicami. To bardzo fajne uczucie, gdy jedziesz na wyjazd i wychodząc na lód słyszysz brawa. To bardzo miłe jak możesz usłyszeć po meczu skandowane przez fanów „dziękujemy”, bo to jest nagroda za naszą ciężką pracę – powiedział Jakub Wanacki, obrońca katowiczan, przed kamerą GIEKSA TV.

Na słowa pochwały zasłużył także GieKSik, który był we Włoszech razem z drużyną.

– To była zdecydowanie najciężej pracująca maskotka w tym turnieju nie tylko na chwałę klubu, ale także logo Poland.Travel, które tam promowaliśmy, a krówki rozdawane przez GieKSika w Cortinie smakowały wszystkim – stwierdził Michał Kajzerek, rzecznik GKS.

Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:

a/ przelew na konto bankowe:

SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533

b/ wpłatę na PayPal:

E-mail: [email protected]

c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.

Dziękujemy!

Kliknij, by skomentować
Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy, jednakże zastrzega sobie prawo do ich cenzurowania lub usuwania.

Odpowiedz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Kibice Piłka nożna

Radomiak Radom kibicowsko

Avatar photo

Opublikowany

dnia

Przez

Warchoły, bo tak potocznie nazywa się kibiców Radomiaka Radom, są naprawdę starą i solidną ekipą kibicowską na piłkarskiej mapie Polski. Ich wizerunkowy problem polegał na tym, że nie grali 36 lat w Ekstraklasie, więc nie było za bardzo możliwości, by o nich usłyszeć. W latach 90., kiedy kształtowały się wszystkie chuligańskie składy, Zieloni grali na poziomie obecnej II i III ligi, siejąc spustoszenie po okolicznych miejscowościach.

Ich żywot na trybunach zapoczątkował się pod koniec lat 70., a na dobre weszli w kibicowską mapę Polski w latach 80. Od zawsze byli pozytywni nastawieni do Legii Warszawa, natomiast wzajemna nienawiść między miastami Kielce – Radom, sprawiła, że z Koroniarzami mają do dziś największą kosę.

W sezonie 1984/1985, który był ich wtedy jednosezonowym epizodem, a my graliśmy ze sobą ostatni raz, zawarli zgodę z Legią, jadąc do stolicy w 1000 głów. Przyjaźń ta nie przetrwała ze względu na ostatnią kolejkę sezonu, w której Legia zremisowała  z Pogonią Szczecin, przez co Portowcy utrzymali się w elicie, zaś Warchoły spadli z ligi.

W 1994 roku była ponowna próba nawiązania sztamy z Legią, jednak kością niezgody była Pogoń, z którą Legioniści kilka miesięcy wcześniej odnowili zgodę i fani z Radomia mieli w pamięci, przez kogo spadli z ligi, więc temat poszedł w zapomnienie.

Przez cały kolejny okres kibicowski fani Radomiaka związali się jedynie układem chuligańskim z GKS-em Bełchatów i Stalą Rzeszów, ale czas zweryfikował, że do siebie nie pasowali i relacje zostały zakończone. Okres bycia osamotnioną ekipą nie oznaczał, że stali w miejscu. Klub się piął w górę i grali na zapleczu Ekstraklasy, a dzięki temu, że polska scena kibicowska się mocno rozwijała, to dorobili się solidnych fan clubów takich ekip jak: Polonia Iłża, Proch Pionki czy Szydłowianka Szydłowiec (wszystkie już wymarły), które w swoim „primie” mocno się udzielały w regionie i trwała ciekawa regionalna rywalizacja z koalicją Broni Radom i Powiślanki Lipsko.

Odnośnie do derbowego rywala – Chłopców z placu Broni, którzy w latach 90. mieli naprawdę solidną bandę i dobrze funkcjonowali. W 2004 roku było apogeum wyjaśnienia kto „nosi spodnie” w mieście. Podczas derbów Broń – Radomiak, Zieloni wjechali na stadion gospodarzy i zajęli ich młyn, śpiewając: „Nie ma już Broni, w Radomiu nie ma już Broni”. Na uratowanie honoru gospodarzy wybiegła garstka kibiców Broni na przegrane starcie, ale było już po wszystkim. Po tym meczu ówczesna zgoda Broni – Hutnik Kraków podziękował im za przyjaźń.

Wiosną 2016 roku Radomiak zawarł układ chuligański z warszawską Legią, a finałem był mecz Radomiak – Siarka Tarnobrzeg jesienią 2017 roku, gdzie ogłoszono kibicowskiej Polsce, że Radom i Warszawę łączy sztama.

Nasze relacje z Radomiakiem ciężko opisać… Ostatni mecz ligowy na Bukowej graliśmy w październiku 1984 roku, czyli chwilę po tym jak Blaszok został oddany do użytku. Wtedy „luksusowa” trybuna i nikt nie zakładał, że będzie to siedlisko jednych z najwierniejszych grup kibicowskich w Polsce, które wyznaczą standardy, czym jest niezłomność w walce o swój klub.

W maju 1996 roku podczas meczu z Legią Warszawa, kiedy dostaliśmy sromotne lanie 0:5, doszło do zakończenia zgody z Avią Świdnik, która przyjeżdżając, usłyszała, że nic już nas nie łączy i nieświadoma tego dnia ekipa Radomiaka zawitała „po zgodę”, ale nie znalazła uznania ani chętnych do przybicia tej relacji, mimo bycia goszczonym wielokrotnie w Katowicach.

Jesienią 1996 roku na Bukowej odbył się mecz reprezentacji Polski z Mołdawią, który wygraliśmy 2:1, a samo spotkanie miało historyczny moment na naszym obiekcie, gdyż został wprowadzony przepis, że na meczach reprezentacji mogą obowiązywać tylko i wyłącznie biało-czerwone barwy, do których oczywiście nie wszyscy się zastosowali. Na Blaszoku (przy pełnym stadionie) zasiadło mnóstwo ekip, ale to chuligani GieKSy byli w tym dniu gospodarzami swojej trybuny i widząc 50-osobową ekipę Radomiaka w sektorze A, stojącą razem ze Stomilem Olsztyn i Polonią Bydgoszcz, wpadli w nich, przez co doszło do mocnej awantury, zaś „goście” musieli zostać wyprowadzeni przez policję ze stadionu. Na „pożegnanie” nasi chuligani wybili szyby w ich autokarze i niemal go wywrócili.

Jesienią 2016 roku los skrzyżował nas w Pucharze Polski, ale wtedy Szaleńcy z Bukowej nie mogli zawitać z powodu „remontu sektora gości”, co w późniejszych latach stało się mottem działaczy z Radomia. Obecnie Radomiak posiada nowy obiekt, powstał sektor gości, ale… nikt na nim nie zasiada. Miasto jest specyficznie uzależnione politycznie od służb mundurowych, które skutecznie wpływają na działaczy, przez co fani Radomiaka na meczach domowych bawią się sami. Jedynie mecz zgodowy z Legią Warszawa ma inny charakter widowiska, przez wspólny doping na jednej trybunie.

Do zobaczenia na Bukowej, bo Warchoły pierwszy i ostatni raz usłyszą huk z Blaszoka!

Kontynuuj czytanie

Galeria Piłka nożna

Ekstraklasa zawitała na Bukową

Avatar photo

Opublikowany

dnia

Przez

Ekstraklasa znowu na Bukowej. Pierwszy mecz GieKSa niestety przegrała z Radomiakiem Radom. Zapraszamy do fotorelacji z tego spotkania.

Kontynuuj czytanie

Felietony Piłka nożna

Pierwsze śliwki – robaczywki

Avatar photo

Opublikowany

dnia

Przez

No i wielki mecz za nami. Doświadczyliśmy tego – niektórzy po raz pierwszy w życiu, inni po niemal jednej piątej wieku. Na Bukową zawitała ekstraklasa. Wspomniani w felietonie przedmeczowym Marcin Rosłoń i Kamil Kosowski musieli przeżyć niezły szok zasiadając na szczycie Trybuny Głównej, na miejscach prasowych. Obdrapanych z farby, z powiewem oldchoolu.

– To jest Bukowa, tu się żyje! – powiedział ten pierwszy na zakończenie transmisji Canal Plus, dając do zrozumienia, że poczuł ten już tak rzadki klimat dawnych czasów.

Morze ludzi na stadionie już długo przed meczem, ta żółta armia kibiców spragnionych wielkiego futbolu. Historia za chwilę miała dziać się na naszych oczach. Wielu kibiców spotykało dawno niewidziane twarze. Jak choćby autor tegoż felietonu, który mecz obserwował w towarzystwie swojego kolegi z podstawówki, z którym to przecież onegdaj na mecze ligowe się jeździło regularnie (pozdro Krzysiu!).

Piękna oprawa spotkania i mogliśmy grać. Niespotykane było to, że w początkowej fazie meczu nawet Główna stała, dopiero potem zaczęliśmy siadać. Czuć było, że to coś zupełnie innego niż te początki wszystkich poprzednich sezonów z 19 lat. No, może poza spotkaniem ze… Źródłem Kromołów w 2005 roku. Jakkolwiek by to dziwnie nie brzmiało, wtedy mieliśmy narodziny nowej GieKSy, które podczas tego czwartoligowego meczu zostały godnie uczczone.

Teraz to było ukoronowanie tego całego okresu i nagroda za te wszystkie lata. Będę utrzymywał, że wynik tego meczu miał drugorzędne znaczenie. Oczywiście punkty w lidze będą na pierwszy miejscu, ale ta inauguracja była po to, by ją po prostu przeżyć. Poczuć zapach ekstraklasy, poczuć klimat wielkiej piłki w Katowicach.

Dlatego apeluję o rozwagę przy ocenach za to spotkanie, bo czytając na forum wypowiedzi pomeczowe kibiców – oczy trochę więdły. Zasłużona krytyka po tym meczu – jak najbardziej, jednak defetystyczna narracja i rozprzestrzenianie widma bezdyskusyjnego spadku powodowała, że można było sobie zadać pytanie, czy niektórzy odnotowali w ogóle fakt awansu. Narracja ta niczym się bowiem nie różniła od wieloletnich na zapleczu elity. Można wręcz odnieść wrażenie, że choćbyśmy grali z Realem Madryt i przegrali np. 0:4, to psioczenie na tego czy tamtego, że się nie nadaje, że błędy trenera, byłoby wyraźne.

Nie chodzi o to, że chcę i zamierzam bronić kogokolwiek. Chodzi mi tylko o tę narrację. W meczu z Radomiakiem mieliśmy aspekty pozytywne i negatywne. I choć przed meczem mogliśmy oczekiwać wygranej z podobno zkryzysowanym Radomiakiem, to jednak ostatecznie – mimo przegranej – mecz ten pokazał, że z drużynami tego pokroju jesteśmy w stanie rywalizować.

Katowiczanie wykreowali sobie okazje bramkowe, stworzyli kilka dynamicznych, ciekawych akcji, a indywidualne wejście Rogali ze skrzydła było wręcz spektakularne. W drugiej połowie GKS zdominował Radomiak i przy odrobinie szczęścia mógł doprowadzić do wyrównania. Gra na czas rywali także dowodziła tego, że po prostu boją się o wynik. Choć i w ofensywie mogło być lepiej, to trzeba przyznać, że było całkiem nieźle.

Gorzej było z defensywą. Nasz zespół dawał się stłamsić i wepchnąć we własne pole karne, zawodnicy nie potrafili wybić piłki i zażegnać nawałnicy piłkarzy Baltazara. W zasadzie obie bramki padły po tego typu sytuacjach. Coraz bardziej pachniało bramką dla rywali, ten wskaźnik dochodził do czerwoności – aż następowało przesilenie – gol.

Nie chcę dywagować o personaliach, bo każdy widział, co się działo. Trener też starał się reagować (już w przerwie) i zapewne sam musi zobaczyć, kto się sprawdza na ekstraklasowym poziomie, a kto nie. Faktem jest, że na pierwszy mecz w ekstraklasie wyszliśmy tylko dwoma nowymi zawodnikami – Klemenzem i Galanem. No może trzema, bo Baranowicz był tak jakby nowy. Czy to była forma nagrody dla poszczególnych piłkarzy za awans – nie wiadomo. W kolejnych meczach jednak najprawdopodobniej proporcje nowych i starych zawodników będą już bardziej zbalansowane.

Widać było, że ekstraklasowe granie to inna para butów. W pierwszej połowie Radomiak pokazał ogranie, technicznie też byli niczego sobie. Trzeba się przystosować do nowych okoliczności. Pierwsza liga to był styl życia, Ekstraklasa też nim będzie – tylko innego rodzaju.

Nie ma co psioczyć, tylko zakasać rękawy i działać. Następne spotkanie gramy ze Stalą Mielec, rywalem wydaje się w naszym zasięgu. Ale to wszystko kwestia względna. Nie wiemy tak naprawdę, jaki poziom względem GKS mają rywale. Musimy więc organoleptycznie się o tym przekonać.

Kontynuuj czytanie

Zobacz również

Made with by Cysiu & Stęga