Zapraszamy do przeczytania fragmentów doniesień mediów na temat wczorajszego meczu GKS Katowice – Wigry Suwałki. Po raz kolejny GieKSa przegrała u siebie – tym razem 0:1.
sportowefakty.wp.pl – Nice I liga: wielka ulga Wigier Suwałki. Przełamały się po kuriozalnym golu
Wigry Suwałki wygrały pierwszy mecz w sezonie. W 8. kolejce drużyna Artura Skowronka pokonała 1:0 z GKS Katowice.
[…] To była sentymentalna sobota. Trzej trenerzy zmierzyli się ze swoim byłym klubem. Wszyscy dobrze zmotywowali podopiecznych, którzy zwyciężyli 1:0. Wigry Suwałki prowadzone przez Artura Skowronka pokonały GKS Katowice, ekipa Mirosława Smyły z Opola rozprawiła się z Zagłębiem Sosnowiec, a Adam Łopatko poprowadził Pogoń Siedlce do wygranej ze Stomilem Olsztyn.
Wigry odniosły pierwsze zwycięstwo w sezonie. Pomógł im Damian Garbacik. W 11. minucie obrońca strzelił kuriozalnego gola samobójczego. Chciał podać piłkę do Dawida Abramowicza, tymczasem bramkarz GieKSy Katowice stał w zupełnie innym miejscu i nie zdążył uratować sytuacji. Suwalczanom pomogli w utrzymaniu prowadzenie sprowadzeni w końcówce okienka transferowego Łukasz Budziłek, Laurentiu Iorga oraz Siergiej Pilipczuk.
sportslaski.pl – „GieKSa” jako pierwsza przegrywa z Wigrami! Koszmar Garbacika
Artur Skowronek triumfuje, „GieKSa” znowu zawodzi! Po kuriozalnym golu katowiczanie przegrali na swoim boisku z grającymi nadspodziewalnie solidnie Wigrami. Ekipa z Bukowej jest pierwszą, która dała się pokonać najsłabiej dotychczas punktującym piłkarzom z Suwałk.
Pierwsze minuty wystarczyły, by Mateusz Abramowicz dwukrotnie wyciągal piłkę z siatki. Najpierw do jego bramki trafił Mateusz Radecki, ale sędzia Marek Opaliński odgwizdał pozycję spaloną gracza Wigier. W 11. minucie „GieKSa” w kuriozalny sposób dała prowadzenie przyjezdnym. Damian Garbacik, który na boisku pojawił się pierwszy raz w sezonie, chciał podawać do własnego golkipera, zrobił to jednak tak fatalnie, że piłka po jego zagraniu wtoczyła się do siatki katowiczan.
Piłkarze trenera Piotra Mandrysza szybko skomplikowali sobie sobotni wieczór i choć do końca pierwszej połowy przeważali, mieli ogromne problemy z konsekwentnie broniącą się ekipą Wigier.
[…] Niewiele zmieniało się po przerwie. Wigry umiejętnie trzymały rywala z daleka od swojej bramki. Raz na jakiś czas coś podziało się pod bramką Budziłka, ale generalnie obraz gry wciąż był daleki od tego, czego oczekiwała publiczność przy Bukowej. Aktywny był Adrian Błąd, który najpierw nieznacznie pomylił się z dystansu, a później próbował uderzać z lewej strony pola karnego dając się wykazać bramkarzowi przyjezdnych. Do wyrównania mogło dojść również w 74. minucie, ale po rzucie wolnym Wojciech Kędziora przeniósł piłkę nad bramką.
[…] Tuż przed końcem aż trzy znakomite szanse miał rezerwowy Grzegorz Goncerz. W 86. minucie ładnie przyjął piłkę w polu karnym rywala po czym trafił nią prosto w Budziłka, w 90. minucie nie trafił do bramki z najbliższej odległości, a w doliczonym czasie po koszmarnym błędzie defensorów Wigier stanął oko w oko z golkiperem przyjezdnych i… znowu popsuł okazję na remis.
Po obiecującej serii, w której podopieczni trenera Piotra Mandrysza w trzech meczach sięgnęli po 7 punktów, przy Bukowej znowu robi się gorąco. Porażka z Wigrami sprawia, że mająca ekstraklasowe aspiracje „GieKSa” jest tuż nad strefą spadkową I-ligowej tabeli.
dziennikzachodni.pl – Kuriozalny gol Garbacika
GKS Katowice przegrał trzeci w tym sezonie (z pięciu rozegranych) mecz na własnym boisku. Tym razem pogromcą zespołu Piotra Mandrysza okazała się ekipa Wigier Suwałki, dla których było to pierwsze zwycięstwo w rozgrywkach.
W 11 minucie meczu Damian Garbacik z 25 metrów kopnął piłkę w środek własnej bramki chociaż Mateusz Abramowicz znajdował się w narożniku pola karnego. Ten kuriozalny samobójczy gol był najlepszą ilustracją słabości GKS-u Katowice w sobotnim spotkaniu z Wigrami Suwałki, zespołem, który w tym sezonie nie miał jeszcze na koncie ligowego zwycięstwa i przedostatnie miejsce zajmował tylko dlatego, że Ruch Chorzów wciąż znajduje się na minusie.
Bezradność drużyny Piotra Mandrysza w pierwszej połowie była obezwładniająca. Cierpliwości kibicom – a trzeba zaznaczyć, że przybyło ich niewielu – starczyło na mniej więcej pół godziny. Później zagrania gospodarzy kwitowane były ironicznymi owacjami i szyderczymi oklaskami. Sytuację próbował ratować syn szkoleniowca, Paweł Mandrysz, najszybciej biegający zawodnik GKS-u, ale jego ambicja nie przynosiła wymiernego efektu.
[…] Na drugą połowę Mandrysz senior wypuścił taką samą jedenastkę, jaka zaczynała to spotkanie. Za zaufanie dostał szybszą grę i momenty, w których jego zespół zamykał rywali na ich połowie, co rozbudziło też doping z trybun. Wciąż jednak brakowało mocnego ostatniego akcentu, w dodatku goście wciąż próbowali wykorzystywać powtarzające się błędy katowiczan i wyprowadzać z nich kontrataki.
W końcu jednak trenerzy zaczęli dokonywać zmian – większe emocje wzbudziły te dokonane przez szkoleniowca GKS-u, bo ściągnięcie Adriana Błąda, który stawał się silnikiem akcji ofensywnych, a potem Mandrysza juniora, było posunięciem niejasnym
[…] Trzecia porażka w pięciu meczach rozegranych na własnym stadionie sprawiła, że dystans katowiczan do miejsc premiowanych awansem wzrósł już do dziewięciu punktów, za to ich zapas nad strefą spadkową jest o jedną trzecią mniejszy…
suwalki24.pl – Nareszcie z podniesioną głową
Huk kamienia, jaki spadł z serca Biało-Niebieskich na stadionie przy Bukowej, słychać było aż w Suwałkach. Wigry wygrały swój pierwszy mecz w tym sezonie, nie są już najgorsze w I lidze i to jest najważniejsze.
[…] Po zmianie stron suwalski zespół oddał pola katowiczanom, ale ci nie potrafili sforsować obrony, którą bardzo dobrze dyrygował kapitan Wigier Adrian Jurkowski, były wieloletni stoper GieKSy. W końcówce ekipa ze Śląska miała dwie strzeleckie okazje, ale świetnie interweniował wypożyczony na trzy miesiące z Lechii Gdańsk bramkarz Łukasz Budziłek, trzeci – obok Laurentiu Iorgi i Serhija Pyłypczuka – nowy gracz sprowadzony w ubiegłym tygodniu.
[…] Arturowi Skowronkowi i jego asystentowi Grzegorzowi Mokremu nie udało się wprowadzić GKS-u na miejsca premiowane awansem, a teraz trener Wigier uratował siebie i swój zespół przed utknięciem na przedostatniej pozycji, a zarazem okrutnie skomplikował sytuację szkoleniowcowi katowiczan Piotrowi Mandryszowi. Od 2004 r. kibice GieKSy powtarzają „ekstraklasa albo śmierć” i wygląda na to, że to hasło będzie obowiązywało także w następnym sezonie.
katowickisport.pl – „Jakie piękne samobójstwo”… GieKSiarze podarowali wygraną rywalom
Po trzech meczach, w których GKS zdobył siedem punktów, znów zdarzyła się katowiczanom wpadka. Przy Bukowej wygrał zespół, który w tym sezonie nie potrafił zgarnąć kompletu „oczek” w żadnym z sześciu dotychczasowych spotkań.
Mocno wstrząsnął składem – choć głównie z powodu kontuzji części podstawowych dotąd graczy oraz nadziei związanych z kontraktami „last minute” (Adrian Błąd, Dalibor Pleva) – trener Piotr Mandrysz. Po raz pierwszy na przykład w tym sezonie pojawił się na murawie w ligowym meczu Damian Garbacik. Była to jednak wyjątkowo pechowa decyzja szkoleniowca…
[…] Gospodarze mogli odpowiedzieć szybko, Wojciech Kędziora nie sięgnął jednak na 8. metrze piłki dogrywanej przez Dawida Plizgę. Później gra przypominała dobrze znane obrazki z wielu poprzednich starć przy Bukowej: bezskuteczne próby rozerwania defensywy rywala. Schematy na niewiele się w takich sytuacjach zdają, a na nieschematyczne zagranie – indywidualną szarżę i strzał, w ostatniej chwili „dzióbnięty” przez Adriana Jurkowskiego na róg (którego nie było, bo nie zauważył tego arbiter) – zdecydował się w tej odsłonie tylko Dawid Plizga.
Przerwa zmieniła tyle, że Wigry… jeszcze uważniej zaczęły pilnować tyłów. Katowiczanie szukali szansy w rozciąganiu gry na boki.
[…] Mimo przewagi w tej połowie, miejscowi straty z I części nie odrobili. Wigry wygrały w ten sposób pierwsze spotkanie w tym sezonie, a Artur Skowronek wciąż pozostaje niepokonany w starciach ze swym byłym klubem.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Po wygranym 3:0 sparingu ze Stalą Rzeszów porozmawialiśmy z trenerem Rafałem Górakiem. Zapytaliśmy o ubiegły i nadchodzący sezon, uchylony przepis o młodzieżowcu, a także o nowego napastnika.
Wakacje spędził pan aktywnie?
Rafał Górak: Aktywnie, byłem bardzo aktywny: chodziłem po górach, dużo pływałem, siedziałem trochę nad morzem. Fajnie nam się udało pojechać trochę w nieznane, zatrzymywaliśmy się tam, gdzie nas kierowała intuicja. Byliśmy trochę tam, to tu. Wszędzie aktywnie – rowerki i spacery.
Pan jest w stanie odciąć się od piłki?
Wy to doskonale wiecie – piłka to jest całe moje życie, nigdy się nie odetnę. Próbuję się resetować, natomiast piłka mnie nie zabija. Nie powoduje, że jak coś robię, to mnie to męczy. Lubię odpoczywać, np. czytając, ale bez piłki się nie da.
Jak żyje się cały czas pod okiem kamer?
Powiem szczerze, że bardzo mocno zaryzykowałem. Byłem odważny, żeby ten serial „Trenerzy” tyle pokazał od środka. Starałem się nic nie wycinać i w zasadzie mogliście zobaczyć mnie takiego, jakim jestem. To na pewno jest całkiem inny wymiar, bo pierwsza czy druga liga to jest zupełnie inne zainteresowanie medialne. Wydaje mi się, że to, co można w tym wszystkim zobaczyć, to że praca w GKS-ie Katowice idzie bardzo dobrym nurtem. Nie mamy się czego wstydzić, wprost przeciwnie – wykonujemy świetną pracę jako sztab, piłkarze i zespół.
Zostanie jakiś przebłysk po sezonie?
Nie, cały sezon został mi w pamięci. To jest pierwszy sezon od dawna dla GKS-u Katowice w Ekstraklasie, a mój debiutancki. Każdy moment, każda chwila dla mnie była wyjątkowa i zostanie w mojej pamięci bardzo mocno. Ale to już jest za nami, trzeba patrzeć do przodu.
Jaki był najtrudniejszy moment?
Szukałem czegoś takiego, ale powiem szczerze: dobrze rozwiązywaliśmy te nasze problemy. Nawet ten moment, gdy przegraliśmy tę drugą połowę w Zabrzu i zastanawiałem się, w jaki sposób będziemy gotowi w następnych meczach. Okazało się, że drużyna świetnie reagowała na wszystko. Zdaliśmy egzamin tego debiutanckiego sezonu i ważne jest to, że nie dopuściliśmy do sytuacji, gdzie moglibyśmy się naprawdę trwożyć. Bardzo mocno pracowaliśmy, żeby drużynę ciągnąć, oni też byli świetni. To dało takie, a nie inne efekty.
Udało się sprostać założeniom i można oceniać sezon pozytywnie?
Na pewno nie możemy mówić, że „się udało”. To byśmy musieli mówić o jakimś elemencie przypadkowości. Wydaje mi się, że właśnie wypracowaliśmy to ogromną, ciężką robotą, że dziś w Katowicach mamy takie żółte serca. Kibice się zbudzili, kochają ten zespół, Klub, stadion, wszystko, co się wydarzyło. To jest piękne, że wstaliśmy z tego mułu, w którym byliśmy wszyscy razem.
Wasze dobre występy podniosły poprzeczkę?
Także nas rozwinęły, jesteśmy dzisiaj lepsi. To też jest ważne, bo wszystko na plus, jeśli człowiek jest ambitny, to nie może po prostu powiedzieć: „to było takie świetne, teraz jestem najlepszy”. Nie, nas to rozwinęło i w związku tym trzeba sobie odpowiedzieć na pytanie: czy we mnie, w Rafale Góraku, jeszcze jest miejsce na rozwój? No jest! Ja to zawsze mówię moim piłkarzom, tu nie ma co myśleć, że się jest 32-letnim piłkarzem, czas na rozwój jest zawsze. Nie wolno stanąć, bo wtedy momentalnie jest regres, a nam chodzi o progres.
Drugi sezon dla beniaminka podobno jest najtrudniejszy, a niektórzy kibice rozmarzyli się o pucharach.
Bardzo bym tonował rozważania o europejskich pucharach. One są na pewno czymś pięknym i byłyby czymś wyjątkowym, natomiast Ekstraklasa jest bardzo silna i ma mocne zespoły. Poziom idzie do góry, trzeba z respektem i szacunkiem podchodzić do tego wszystkiego. Tamten sezon był dobry, ale też bardzo trudny, a w ostatnich latach beniaminkowie wylatywali z hukiem. Myśmy się w niej dobrze usadowili, trzeba kontynuować pracę.
Połowa drużyn bije się o rozgrywki międzynarodowe.
To świadczy o tym, że nie stało się to, co często dzieje się na świecie, że są te siły. U nas trzeba szczerze powiedzieć, że jest te pięć zespołów, które będą się o to biły i tam jest ich miejsce. Czy my dzisiaj o tę piątkę walczymy? Ja bym powiedział, że po prostu musimy dążyć do tego krok po kroku, by wiele lat GKS grał w Ekstraklasie. Być może przyjdzie taki moment, gdy powiem z otwartym sercem, że jestem gotowy na walkę o czołowe lokaty.
Co będzie największym wyzwaniem?
Każdy sezon jest inny. Dzisiaj jesteśmy bez Sebastiana i Oskara – to są wyrwy, poważne ubytki w drużynie. Każdemu, kto mnie pyta o naszą największą siłą, odpowiadam: zespołowość. To Sebastian się zbudował w GKS-ie, to Oskar się zbudował w GKS-ie, to my ich wyprodukowaliśmy. U nas eksplodował Antek Kozubal, świetnie zaczął grać Mateusz Kowalczyk. Dawid Kudła stał się bardzo porządnym bramkarzem. Ta zespołowość jest siłą tego zespołu, ja bym chciał w tym kierunku iść, by ci dochodzący stawali się coraz lepszymi zawodnikami. Stąd pomysł na to okienko, by byli to zawodnicy trochę po prostu młodsi.
Zawodnicy muszą się lubić, czy wystarczy po prostu kultura i szacunek?
Nie, nie muszą się wcale lubić. Muszą mieć kult rozmawiania o piłce nożnej. Nie chodzi mi o to, że mają czytać gazetę albo oglądać mecze, tylko rozmawiać o tym, w jaki sposób chcą realizować swoje zadania na boisku, jak my mamy grać. Ty słuchasz heavy metalu, a ja disco-polo, tu mamy dwa inne światy – ale piłka nas łączy i musimy w klubie rozmawiać o piłce, bo to jest miejsce naszej pracy, pasji. Na wczasy może ze sobą nie pojedziemy i możemy nie pałać do siebie miłością, natomiast o piłce musimy umieć rozmawiać, to jest nasz obowiązek. My reprezentujemy klub, a klub jest ważniejszy niż nasze ego. Te disco-polo lub metal nie są istotne, najważniejszy jest GKS.
Są jakieś zmiany w przygotowaniach, czy trzyma się pan wypracowanych przez lata schematów?
Staramy się być coraz bardziej intensywni. W naszym zespole intensywność jest, a ona wynika z rozumienia gry. Chciałbym, aby GieKSa była jeszcze bardziej zażarta, jeszcze bardziej upierdliwa dla przeciwników i jeszcze bardziej spektakularna w atakowaniu. W pierwszym sezonie pokazaliśmy dużo dobrego, daliśmy dużo radości – o to chodzi. Nie chcemy być drużyną, która w Ekstraklasie cierpi. Chcemy, by mówiono o nas, że jesteśmy po prostu jacyś, bo to już znaczy, że mamy kulturę gry. To jest dla mnie istotne.
Czyli na to będzie pan zwracał uwagę, że macie walczyć i zostawić serce na murawie?
Nie da się walczyć, jeśli nie rozumie się gry. Powoduje to masę czerwonych kartek i zamieszania, ja to trochę inaczej rozumiem. Mamy walczyć, ale rozumiejąc, co chcemy zrobić. Jeśli będziemy realizować założenia, oddamy serducho, do tego umiejętności piłkarskie – mamy szansę być spektakularnymi i wygrywać, po prostu.
Jak dotąd wszystko idzie zgodnie z planem?
W miarę idzie zgodnie z przewidywaniami. Wiadomo, są trochę przemęczeniowe sprawy, mniejsze i większe urazy, dopinamy kwestie dojść samych zawodników. Obóz w Opalenicy był naprawdę na najwyższym poziomie i jestem bardzo zadowolony.
Do zespołu dołączyli młodzi zawodnicy. To część strategii?
Po awansie chciałem piłkarzy bardzo doświadczonych, którzy przyjdą i dadzą nam w szatni uspokojenie emocji. Zrelak, Czerwiński i Nowak, to byli dla mnie bardzo ważni zawodnicy. Przyszli i dali w szatni bufor bezpieczeństwa, że w trudnym momencie powiedzą: spokojnie, wychodzimy z tego. Zawodnicy ze sobą rozmawiają. Wiadomo, nie możemy iść tylko w takich zawodników, bo wszyscy jesteśmy coraz starsi, dlatego planowaliśmy to, by przyszli do nas piłkarze z dużymi umiejętnościami i „dwójką” z przodu. O takich zawodnikach myślałem najbardziej.
Przepis o młodzieżowcu się zmienił.
Dla mnie to upiorny przepis, niemający nic wspólnego z logiką i grą fair play. Drużyny niekorzystające z tego były karane. To jest dla mnie chore. Nie mam nic przeciwko Pro Junior System i nagradzaniu drużyn za stawianie na młodych Polaków. Nie powinien to być jednak przepis, który daje mi nakaz wystawienia na boisko zawodnika, który ma jakiś rocznik. Dla mnie wskazanie, że młodzieżowiec musi być z rocznika 2003, to jakby powiedziano: „ale musisz mieć też jednego z 1973!”. No i co, ja zagram? Dla mnie to jest bez sensu, nie wolno nakazywać, trzeba po prostu promować młodych ludzi. GKS jest oparty o polskich zawodników i daje sobie radę. Ja tego nie rozumiem, jeszcze trzeba zapłacić karę. Pro Junior System świetny, a ten przepis o młodzieżowcu to dobrze, że zniknął.
To był problem, że ktoś na przykład wiedział, że gra tylko przez ten przepis?
Właśnie, to również mogło doprowadzać do tego, że dochodziło do takich absurdów. Zawodnicy starsi mogli czuć się pokrzywdzeni, że młodzieżowiec musi grać. My zawsze mieliśmy w składzie młodzieżowców pełną gębą, bardzo się z tego cieszyłem. Każdy z nich był świetnym zawodnikiem, ale nie wszyscy taki komfort mieli.
Wielu kibiców podchodzi z dużą rezerwą do sprowadzenia Macieja Rosołka.
Na pewno do nas pasuje, takiego nieoczywistego zawodnika szukaliśmy. Na rynku jest wielu zawodników, natomiast trzeba być racjonalnym. Nie zawodziliśmy się na zawodnikach, którzy nie byli tymi z topu na tej pozycji. Przychodzili piłkarze, o których wiedziałem, że ich sposób gry może nam pomóc. Maciej jest właśnie takim piłkarzem.
Jakie są cele na ten sezon?
Ekstraklasa w Katowicach ma być na lata – to jest moje motto pracy z tą drużyną. Chciałbym być maksymalnie przygotowany do pierwszego meczu i wyjść na Raków z pewnością, że możemy wygrać.
Najbardziej wyczekiwany mecz to…
Chyba zawsze tak będzie: każdy kolejny. Naprawdę się nie mogę doczekać spotkania z Rakowem.
Oskar Repka zdecydował się na przejście do Rakowa i podpisał tam 5-letnią umowę. Klub z Częstochowy aktywował klauzulę wykupu zawodnika.
Repka odchodzi na zasadzie transferu definitywnego. GieKSa z tytułu transferu otrzyma rekordową kwotę, według medialnych spekulacji będzie to około 3 milionów złotych (700 tys. euro).
Pomocnik dołączył do GKS Katowice w 2021 roku. W sezonie 2023/24 pomógł w awansie do Ekstraklasy, a następnie na najwyższym szczeblu rozgrywkowym rozegrał 33 spotkania, w których strzelił 8 bramek. Ogółem koszulkę GieKSy zakładał 113 razy, zdobywając 13 bramek. W czerwcu po raz pierwszy został powołany do reprezentacji Polski, ale nie wystąpił w oficjalnym spotkaniu.
Zawodnikowi życzymy powodzenia w nowych barwach i dziękujemy za grę w naszym klubie.
Zapraszamy do lektury ocen defensywnych zawodników GieKSy w sezonie 2024/25. Przy wystawianiu not w skali szkolnej (1-6) regularnie grającym zawodnikom kierowaliśmy się średnią Waszych ocen za miniony sezon. Za wiosnę uznaliśmy wszystkie spotkania rozgrywane w 2025 roku, tj. od meczu ze Stalą Mielec.
Dawid Kudła: Sezon potwierdził jego klasę, choć nie obyło się bez poważnych wpadek, które na początku rundy jesienne skłoniły kibiców nawet do rozważań zmiany podstawowego golkipera. Było to raczej spowodowane czystymi emocjami, a nie chłodnymi przemyśleniami i nic takiego nie miało racji bytu. Było kilka błędów w komunikacji i wyjściu na przedpole, które bezpośrednio przekładały się na zagrożenie pod bramką. Po kilku spotkaniach w Ekstraklasie odnalazł jednak swój rytm i stał się prawdziwą opoką, ratując zespół w wielu akcjach, a najbardziej pamiętną będzie chyba parada w sytuacji sam na sam ze Shkurinem. Interwencje niemożliwe to właśnie jego specjalność. Przy wyprowadzeniu piłki jeszcze nieraz przyprawiał nas o szybsze bicie serca, ale zwykle już uchodziło mu to na sucho i koniec końców był ważnym elementem budowy akcji. Demony powróciły jeszcze przy niefortunnej interwencji w Gdańsku w końcówce sezonu, ale był to już raczej odosobniony wybryk na tle niezwykle pracowitej rundy wiosennej. Ze smaczków pozasportowych – potrafił wprowadzić uśmiech na twarzach wszystkich dziennikarzy, rzucając prześmiewcze komentarze w stronę kolegów udzielających wypowiedzi. Ostatecznie słusznie był przez Was wielokrotnie wybierany MVP spotkań, zapewniał drużynie niezbędny spokój na tyłach. Adrian Błąd prawdopodobnie mógłby częściej udzielać takich wywiadów, jak ten po meczu z Górnikiem: “Jak powiem, że dzisiejszy mecz wybronił nam Kudi, to nie będzie nic odkrywczego.”
🍁Jesień: 5
🌱Wiosna: 5+
Rafał Strączek: W pucharze spisywał się przyzwoicie, może przyzwoicie z plusem – zależy od interpretacji parady przy feralnym rzucie wolnym. Na pewno jest cenną rywalizacją dla Dawida Kudły, choć wiosną nie dostał ani minuty. Ostatecznie pozostał w naszym klubie na kolejny sezon.
🍁Jesień: 3+
🌱Wiosna: Brak oceny
Arkadiusz Jędrych: Był ważnym spoiwem naszej defensywy, nawet jeśli sporadycznie zdarzały mu się proste błędy i czasem zbyt długo zwlekał z doskokiem, przez co na sumieniu ma parę groźnych akcji i bramek. Jego gra w powietrzu była wręcz niezawodna, a jego waleczność doskonale obrazuje podwójna interwencja, gdy już z poziomu murawy zdołał wybić nadlatującą piłkę. Umiejętność czytania gry i asekuracja kolegów sprawiały, że cały zespół czuł się stabilniej, a napastnicy rywali musieli szukać innych rozwiązań, nie mogąc korzystać z blokowanych przez niego wrzutek. Jego kluczowe wślizgi zapadają w pamięć: był zdolnym na pełnym ryzyku wyłuskać piłkę spod nóg rywala, albo i samą swoją obecnością zmusić go do błędu. Nie ograniczał się jednak tylko do roli tradycyjnego obrońcy: potrafił też posyłać jego rozpoznawcze długie piłki, które pozwalały szybko przejść do ataku. Prawdziwy Pan Kapitan, jako jedyny zawodnik z pola w całej lidze rozegrał każdą minutę tego sezonu.
🍁Jesień: 5-
🌱Wiosna: 5-
Lukas Klemenz: W kilku przypadkach to właśnie on, przy pomocy szybkości i zmysłu napastnika, wyprowadzał kontrę, która przeradzała się w groźną akcję semi-skrzydłowego. Po stałych fragmentach również potrafił kreować zagrożenie, czego wymaga od obrońców Rafał Górak. Ofensywny Lukas Klemenz z pierwszej rundy może być oceniony pozytywnie, niestety dużo więcej można powiedzieć o powtarzających się błędach w prostej grze piłką i nawet jej przyjęciu, pasywnym kryciu i brakach szybkościowych. Nie był pewnym punktem naszej defensywy na wiosnę, choć na papierze ma odpowiednie do tego umiejętności. Zazwyczaj spisywał się przyzwoicie lub nawet dobrze – po prostu w kluczowych chwilach zbyt często przydarzały mu się błędy, co rzutuje na jego ogólnym odbiorze.
🍁Jesień: 4+
🌱Wiosna: 3-
Alan Czerwiński: W końcówce sezonu prezentował się bardzo solidnie, rzadko przegrywał pojedynki i był po prostu kluczowym elementem drużyny, także w szatni. Był ważnym punktem w grze defensywnej – nie unikał odpowiedzialności, wspierał rozegranie i wielokrotnie asekurował swoich kolegów, często subtelną zmianą ustawienia zapobiegając kontrze lub ułatwiając zapoczątkowanie akcji. Dokładał do tego swoje w fazie ofensywnej, gdy z Marcinem Wasielewskim zaczęli stosować manewr wymiany pozycjami, w końcu nominalnie jest wahadłowym. Od czasu tej zmiany taktycznej mógł pokazywać pełnię swoich możliwości. Na początku kampanii momentami brakowało mu odwagi – nawet gdy miał przestrzeń do podłączenia się do akcji, wybierał podanie wstecz zamiast odważnego wejścia na wolne pole. Zdarzały mu się też proste błędy techniczne, zwłaszcza tuż po przenosinach: złe przyjęcia, niecelne zagrania na kilkanaście metrów, czy brak wyczucia przy pressingu rywali, których częstotliwość malała z biegiem czasu. Jako półboczny obrońca zdawał się czuć niekomfortowo, ale finalnie wyrósł na pewny punkt defensywy, jako wahadłowy dobrze sobie radził niemal od początku. Podobno proces adaptacji do nowego stylu gry trwa ponad pół roku, co zdaje się potwierdzać jego przypadek.
🍁Jesień: 4
🌱Wiosna: 5
Marten Kuusk: Jego atutem była siła fizyczna i zdecydowane wejścia w pojedynki – potrafił wygrać walkę o piłkę, postawić twarde warunki i wyczyścić pole karne w klasyczny, prosty sposób. Kilka razy źle wybierał moment na wyskoczenie z formacji, tworząc tym samym lukę w obronie. Potrafił dołożyć swoje w kreacji, ale raczej były to prostsze (lecz skuteczne) rozwiązania. Choć nie popełniał wielu rażących błędów, czasami trudno było mówić o pewności i spokoju, które powinien gwarantować środkowy obrońca. Wydaje się, że musi popracować tylko nad decyzyjnością i koncentracją, by rozwiać wszelkie wątpliwości co do swojej osoby – w kilku meczach stawał na wysokości zadania i zamykał swoją stronę.
🍁Jesień: 4
🌱Wiosna: 4-
Aleksander Komor: W ataku dołożył całkiem sporo jak na stopera (raz nawet próbował strzału przewrotką), w rozegraniu na pressing reagował raczej ekspediowaniem piłki. Potrafił wykazać się walecznością i wygrać pojedynek fizyczny. W obronie popełnił kilka błędów i sprawiał wrażenie bardzo zestresowanego grą w Ekstraklasie.
🍁Jesień: 3
🌱Wiosna: Brak oceny
Bartosz Jaroszek: Z Unią zagrał bardzo nerwowo i niestabilnie. Z Pogonią (przynajmniej na chwilę) uratował nas przed utratą bramki wybiciem z linii, a jego najlepszy występ to starcie z Niecieczą – został wybrany MVP, bardzo dobry był to mecz. Pomagał drugiemu zespołowi, a kibice już wiążą jego przyszłość, choć jeszcze sezon zostanie w pierwszym zespole, z działem marketingu.
🍁Jesień: 3+
🌱Wiosna: Brak oceny
Najnowsze komentarze