Dołącz do nas

Piłka nożna Prasówka

GKS Katowice rozgromił Wisłę Kraków i myśli już nie tylko o barażach!

Avatar photo

Opublikowany

dnia

Zapraszamy do przeczytania fragmentów doniesień mediów na temat wczorajszego meczu GKS Katowice –Wisła Kraków 5:2 (2:1). Piłkarkom gratulujemy zdobycia Pucharu Polski. 

 

1liga.org – GKS rozbija Wisłę
Miedź Legnica pomimo początkowych problemów pokonała Zagłębie Sosnowiec 2:1. Piłkarze z Katowic pewnie pokonali grającą w osłabieniu Wisłę Kraków 5:2
[…] GKS Katowice – Wisła Kraków (2:1)
Bramki: Arkadiusz Jędrych 22′, Adrian Błąd 33′, Grzegorz Rogala 47′, Marc Carbo (s) 63′, Mateusz Maczec 90′ – Angel Rodado 19′, Angel Rodado 82′
Fatalnie rozpoczęło się to spotkanie dla piłkarzy Wisły Kraków, bo już w 5. minucie czerwoną kartkę otrzymał Eneko Satrustegui. Niespodziewanie kilkanaście minut później to goście wyszli na prowadzenie za sprawą bramki Angela Rodado. Szybko w 22. minucie wyrównał Arkadiusz Jędrych, a prowadzenie do przerwy zapewnił katowiczanom Adrian Błąd. GKS mógł prowadzić 3:1, jednak sędzia odgwizdał pozycję spaloną. Strzelanie w drugich 45. minutach rozpoczął Grzegorz Rogala, który popisał się pięknym trafieniem. Czwarte trafienie dla gospodarzy to samobójcze trafienie Marca Carbo w 63. minucie. Tlen wiślakom dał jeszcze w 82. minucie Angel Rodado, dla ktorego było to drugie trafienie w tym meczu, ale ostateczny cios w meczu zadał Mateusz Marzec.

 

katowickisport.pl – Wielki mecz GKS-u Katowice
GKS Katowice jest pewny, że sezon skończy na trzecim miejscu. Katowiczanie nadal mają szansę na awans bezpośredni. Wszystko zależy od niedzielnego wyniku meczu Arki Gdynia z Lechią Gdańsk.
Wisła grała w osłabieniu już od piątej minuty, ale i tak dosyć nieoczekiwanie wyszła na prowadzenie.
Angel Rodado dostał piłkę w polu karnym i uderzył. Futbolówka odbiła się od pięty obrońcy GKS-u, zmieniła tor lotu i wpadła do bramki.
Krakowianie nie cieszyli się długo. GKS wznowił, wywalczył rzut wolny. Dogranie ze stałego fragmentu gry wykorzystał Arkadiusz Jędrych. Ataki katowiczan nie ustępowały.
Minęło pół godziny i krakowianie stracili kolejnego obrońcę. Boisko z urazem opuścił Igor Łasicki. Zastąpił go Igor Sapała, który w tym sezonie gra niewiele. Piłka dosyć przypadkowo spadła pod nogi Adriana Błąda. Mocnym strzałem wyprowadził GKS na prowadzenie. Przed przerwą mogło być 1:3, ale po analizie VAR, sędzia nie uznał gola Oskara Repki.

 

weszlo.pl – Wisła Kraków sama się zaorała. Była dziś jak zespół z okręgówki
Wiele wskazuje na to, że w europejskich pucharach będzie nas reprezentował pierwszoligowiec. Wisła Kraków potrafiła zdominować Pogoń Szczecin na Stadionie Narodowym, a w I lidze nie wygrała w tym sezonie 20 (!) z 33 meczów i przed ostatnią kolejką ma minimalne szanse na udział w barażach. Gdy myślisz, że Wisła bardziej w tym sezonie nie może się już skompromitować, jej piłkarze mówią: „Tak? To potrzymajcie nam piwo!”. Dziś przegrała 2:5 z GKS-em w Katowicach i był to zdecydowanie najniższy wymiar kary. Zaraz będziemy pewnie słyszeć z krakowskiego obozu kolejne wymówki. Pech. Szybko stracony gol. Kontuzje. Rywal w formie. Te wymówki można tylko wyśmiać. Wisła Kraków to za duża firma, by tak kompromitować się na drugim szczeblu rozgrywek.
Wisła w najważniejszym meczu sezonu musiała ratować się Mariuszem Kutwą. Tak, nie przesłyszeliście się – Mariuszem Kutwą. Nic nie mamy do chłopaka, nie on dzisiaj najbardziej zawalił, ale sytuacja z pierwszej połowy, gdy Wisła grała już w dziesiątkę i on, trochę przerażony, musiał pojawić się na boisku, to trochę taki symbol drużyny z Krakowa. Przecież Kutwa do tego meczu w całym sezonie rozegrał ledwie 40 minut.
Oczywiście będziemy teraz słyszeć, że Wisłę dotknął w ostatnim czasie największy pech świata.
„Nie sądziliśmy, że będzie tyle kontuzji”
„Szybko straciliśmy piłkarza, w dziesiątkę gra się ciężko”
„Co można zrobić, jak w drugiej połowie tak szybko dostajesz gola?”

„Trafiliśmy na GKS, który teraz wyśmienicie gra”

Idziemy o zakład, że z krakowskiego obozu usłyszymy tego typu wymówki, a prawda jest taka, że to, co dzieje się z tym klubem w ostatnich kolejkach, to publiczne ośmieszanie się drużyny, która ludziom w średnim wieku kojarzy się z wielką piłką i wspaniałą grą. Z Henrykiem Kasperczakiem. Z akcjami Kamila Kosowskiego i Macieja Żurawskiego. Z Kalu Uche. Z reprezentantami Polski w składzie. Tymczasem Wisła w I lidze jest nijaka, a momentami bezradna jak dzieci we mgle. Współczujemy tylko kibicom.
Niby Wisła, grając w osłabieniu, potrafiła wyjść w Katowicach na prowadzenie, ale każdy człowiek orientujący się choć trochę w futbolu widział, że więcej w tym było przypadku. Strzał Angela Rodado, zadziwiający rykoszet i piłka w bramce. GKS nic sobie z tego nie robił, zaatakował i słabiutka dziś Wisła, grająca momentami jak klub z okręgówki, zaczęła przyjmować kolejne gongi. Najpierw Arkadiusz Jędrych, głową. Kto go pilnował? To dla nas zagadka. Później Adrian Błąd, ładnym strzałem, po tym, jak Angel Baena niespecjalnie chętnie blokował rywala. Przed przerwą padł jeszcze trzeci gol, ale Wisła znów miała szczęście (minimalny spalony).
Zobaczcie, jak to w ogóle brzmi – Wisła, grając o życie, miała masę szczęścia, że do przerwy przegrywała tylko jednym golem. Reszta niech będzie milczeniem. W drugiej połowie stało się to, co musiało się stać – GKS wypunktował gości. Do zdobycia trzeciej bramki (co za strzał Grzegorza Rogali w okienko!) potrzebował półtorej minuty. A później w to samo okienko, co Rogala, trafił Marc Carbo, tyle że Hiszpan władował samobója. W kolejnych minutach Wisła miała trochę szczęścia. Odpowiedziała drugim trafieniem Rodado, po fatalnym zachowaniu obrony GKS-u, ale później straciła jeszcze kolejnego gola. Skończyło się 2:5, choć wydarzenia na boisku lepiej oddawałby wynik 1:7.
[…] I jeszcze ta ironia losu – że Eneko Satrestegui, który na Stadionie Narodowym był bohaterem, bo to on w ostatniej chwili doprowadził do wyrównania, dziś okazał się największym dzbanem meczu, bo już na samym początku za głupi faul, wynikający trochę z roztargnienia, wyłapał czerwoną kartkę. W GKS-ie po raz kolejny podobał nam się 19-letni Antoni Kozubal, który bawił się z Hiszpanami z Wisły jak z amatorami. To on zaliczył 10. asystę w sezonie przy golu Jędrycha.
Kozubal, wielki talent, który po sezonie wróci pewnie do Lecha Poznań, to w tym sezonie jeden z najlepszych zawodników I ligi. Pomocnik ma wokół siebie może nie równie utalentowanych, ale solidnych piłkarzy. GKS wystawił dziś w pierwszym składzie dziewięciu Polaków, a Wisła? Tam po raz kolejny mieliśmy więcej Hiszpanów (sześciu) niż naszych rodaków (czterech) i zwłaszcza u tych pierwszych, poza skutecznym Rodado, nie widzieliśmy jakiejś wielkiej ambicji, gdy Wisła traciła piłkarza, a później kolejne gole. To chyba nie jest najbardziej rozsądna metoda odbudowywania wielkiego klubu.
[…] Dla porównania – GKS Katowice w ostatnich czterech meczach odniósł same zwycięstwa, strzelając w nich … 18 goli. Dwa razy, w Warszawie i Tychach, zapewniał sobie zwycięstwo w doliczonym czasie gry. Można mieć jaja, a można, jak Wisła, w trudnych momentach grać z przerażeniem i chować głowę w piasek.
Nie ma żadnego przypadku w tym, że GKS po tej wygranej ma jeszcze szanse na bezpośredni awans do Ekstraklasy, z drugiego miejsca. Musi liczyć na porażkę Arki w Gdańsku, a później ograć ją w Gdyni. To całkiem możliwy scenariusz. Zespół z Krakowa musi natomiast pokonać w ostatniej kolejce Bruk-Bet Termalikę i liczyć na korzystne rozstrzygnięcia innych spotkań.
Trener Wisły, Albert Rude, przyznawał przed spotkaniem, że to mecz o wszystko. Po czwartym golu dla GKS-u stał przy ławce i powtarzał tylko po hiszpańsku: „To niemożliwe”. Prezes klubu Jarosław Królewski, zajął się przed spotkaniem strofowaniem dziennikarza, Marka Wawrzynowskiego, stwierdzając, że o ile on zarządza klubem, o tyle jego adwersarz zarządza co najwyżej dojściem jego kota do kuwety

 

dziennizachodni.pl – GKS Katowice rozgromił Wisłę Kraków i myśli już nie tylko o barażach! To był mecz, który przejdzie do historii klubu
Piłkarze GKS Katowice odegrali w sobotnie popołudnie prawdziwy koncert rozbijając Wisłę Kraków 5:2. Bukowa buzowała radością, a kibice wierzą, że możlliwy jest jeszcze nawet bezpośredni awans do PKO Ekstraklasy!x
Takiej atmosfery na Bukowej nie było od lat. Na trybunach pojawiło się blisko 7,5 tysiąca kibiców, którzy mieli już pewność, że ich zespół wystąpi co najmniej w barażach o Ekstraklasę. W dodatku naprzeciw stawała Wisła Kraków, dla której był to mecz o być albo nie być w strefie barażowej.

W 5 minucie kocioł na Bukowej zawrzał. Eneko Satrustegui sfaulkował wybiegającego z własnej połowy z kontrą Sebastiana Bergiera i Paweł Raczkowski słusznie wyrzucił wislaka z boiska. Falowe ataki gospodarzy skłoniły Alberta Rude do dokonania pierwszej zmiany w… 12 minucie, a to oznaczało, że ze składu, jakie otrzymali dziennikarze przed spotkaniem na murawie ubyło już trzech zawodników. Jeszcze przed pierwszym gwizdkiem arbitra wypadł bowiem Dawid Szot, którego zastapił Jakub Krzyżanowski.

Wiśle jednak dopisało w końcu szczęście. W 19 minucie Angel Rodado oddał strzał z 15 metrów, a piłka trafiła w Martena Kuuska, co całkowicie zmyliło Dawida Kudłę. Konsternacja katowiczan trwała niespełna dwie minuty. Wtedy Antoni Kozubal wykonał rzut wolny niemal ze środka boiska, a Arkadiusz Jędrych zamienił go w wyrównującego gola.
W 29 minucie goście stracili kolejnego zawodnika z wyjściowej jedenastki. Kontuzji doznał Igor Łasicki. A chwilę później Bukowa znów eksplodowała szczęściem. Grzegorz Rogala wrzucił piłkę w pole karne, a ta po pokonaniu całej jego szerokości została kopnięta przez Arkadiusza Błąda do siatki za plecami Antona Chichkana.
GKS dążył do zamknięcia meczu. Kapitalną okazję zmarnował Mateusz Mak, ale jeszcze większy błąd popełnił sędzia nie dyktując rzutu karnego za ewidentne zagranie ręką przez Jakuba Krzyżanowskiego. Festiwal pomyłek kontyunuował Bergier mijając się tuż przed linią bramkową z piłką podawaną przez Oskara Repkę. W 45+3 sprawiedliwości niemal stalo się zadość, jednak Raczkowski anulował trafienie Repki, uznając, że Arkadiusz Jędrych był na spalonym, chociaż kapitan gospodarzy błyskawicznie wycofał się z akcji, którą zakończył gol.
Co się odwlecze to nie uciecze. Wkrótce po rozpoczęciu drugiej połowy przepięknym strzałem bramkę zdobył Grzegorz Rogala i tym razem nawet VAR nie mógł juz Wiśle pomóc. Dominacja GKS był bezdyskusyjna, ale kolejnego gola krakowianie strzelili sobie sami, a dokładniej Marc Carbo, efektownie zamykając dośrodkowanie Repki! Humorów gospodarzom nie mógł już nawet popsuć drugi gol Rodado, zwłaszcza, że w doliczonym czasie Białą Gwiazdę ostatecznie dobił Mateusz Marzec.
Rozgromienie Wisły oznacza, że GKS zachował szansę nawet na bezpośredni awans do PKO Ekstraklasy. Aby tak się stało Arka Gdynia najpierw musi przegrać w niedzielnych derbach z Lechią Gdańsk, a potem katowiczanie muszą ją pokonać w bezpośrednim starciu w Gdyni w ostatniej kolejce.

 

wislaportal.pl – Szanse już tylko iluzoryczne… GKS Katowice – Wisła 5-2
Piłkarze krakowskiej Wisły zaliczają kolejny katastrofalny występ na finiszu pierwszoligowych zmagań sezonu 2023/2024, bo grając przez niemal cały mecz w „dziesiątkę” – po czerwonej kartce Eneko Satrústeguiego już w 5. minucie – przegrywamy z GKS-em Katowice aż 2-5. Obydwa gole dla „Białej Gwiazdy” zdobył jedyny, który ostatnio nie zawodzi, a więc Ángel Rodado.
Szalenie ważny dla losów bieżącego sezonu mecz w Katowicach jeszcze się dla nas nie zaczął, a już mogliśmy mówić o ogromny, pechu. Na mecz z „Gieksą” pojechaliśmy bowiem bez kontuzjowanego Bartosza Jarocha oraz bez pauzujących za kartki Josepha Colleya i Davida Junki, a jakby tego było mało – na rozgrzewce kontuzji doznał awizowany do gry Dawid Szot. Za mało problemów? No to zrobiliśmy sobie sami kolejny, bo już w 5. minucie po niedokładnym podaniu Alana Urygi – próbując ratować sytuację Eneko Satrústegui sfaulował wychodzącego na czystą pozycję Sebastiana Bergiera i przyszło nam grać w „dziesiątkę”! No i trener Albert Rudé musiał jeszcze bardziej żonglować składem, bo nie mając zbyt wielu możliwości do gry na środku obrony wprowadził niedoświadczonego Mariusza Kutwę.
Taka sytuacja sprawiła, że także i GKS musiał na chwilę przyzwyczaić się do mniejszej liczby zawodników na murawie, stąd też na pierwszą poważniejszą akcję spotkania czekaliśmy do 16. minuty, kiedy to celnie z dystansu uderzył Antoni Kozubal, ale futbolówkę pewnie wyłapał Anton Cziczkan.
No i całkiem niespodziewanie to Wisła zadała chyba zbyt pewnym siebie gospodarzom. Kacper Duda odszukał podaniem w polu karnym Ángela Rodado, a ten huknął z rykoszetem od nogi próbującego zatrzymać piłkę Märtena Kuuska i „Biała Gwiazda” wyszła w 19. minucie na prowadzenie. 1-0!
Niestety z niego nie cieszyliśmy się długo, bo już trzy minuty później stały fragment gry i dośrodkowanie na głowę Arkadiusza Jędrycha daje gospodarzom wyrównanie! 1-1… Zresztą w 25. minucie powinniśmy już przegrywać, ale Kozubal z dobrej okazji nie trafił w naszą bramkę. Zrobił to natomiast idealnie Arkadiusz Błąd w minucie 33. Katowiczanie bardzo dobrze wykorzystali więc grę w przewadze oraz kolejny kadrowy problem Wisły, bo chwilę wcześniej z urazem kolana murawę opuścił Igor Łasicki. To tak, jakby pecha Wisły było w tym spotkaniu za mało.
Mimo tych kłopotów wiślacy starali się odrabiać stratę, ale strzał z 37. minuty z dystansu Igora Sapały został zablokowany przez obrońcę gospodarzy. Po kolejnych zaś dwóch minutach GKS znów miał znakomitą okazję do podwyższenia wyniku, ale Cziczkan zatrzymał w sytuacji sam na sam Mateusza Maka, a także poprawę w wykonaniu Oskara Repki. Po chwili gospodarze domagali się jeszcze od sędziego Pawła Raczkowskiego podyktowania rzutu karnego za zagranie ręką Jakuba Krzyżanowskiego, ale arbiter wyraźnie wskazał, że jego zdaniem przewinienia wiślaka nie było.
Nie było też gola dla wciąż atakujących gospodarzy w 42. minucie, bo Cziczkan kapitalnie odbił piłkę po strzale głową Repki, a z dobitką nie zdążył Bergiel. Zanim zaś obydwa zespoły zeszły do szatni gospodarze zdobyli wprawdzie trzeciego gola za sprawą Repki, tyle że wcześniej był spalony, stąd też do przerwy nasza strata była tylko jednobramkowa.
Jeszcze jednak dobrze nie zaczęła się II połowa, a było już 1-3. Nikt z wiślaków nie doskoczył bowiem do Grzegorza Rogali, a ten huknął z dystansu i jeśli ktokolwiek mógł się łudzić, że Wisła będzie jeszcze w stanie odwrócić losy tych zawodów, to mógł o tym zapomnieć. Kolejne minuty to zresztą wciąż wyraźna przewaga gospodarzy, ale w 56. minucie to Rodado miał swoją okazję na strzał, ale obrońca gospodarzy zdołał zablokować uderzenie Hiszpana. Od 63. minuty było już jednak aż 1-4, bo niefortunnie zagraną ze skrzydła piłkę wybijać próbował Marc Carbó, trafiając do własnej bramki!
Wynik mógł być dla nas po chwili jeszcze gorszy, ale błąd Cziczkana uratował Uryga. W odpowiedzi w 72. minucie rozmiary naszej porażki po podaniu od Rodado zmniejszyć powinien Jesús Alfaro, ale nie wykorzystał sytuacji sam na sam z Dawidem Kudłą.
W końcówce meczu wynik dla gości poprawić miał szansę w 79. minucie Mateusz Marzec, tyle że uderzył z dystansu niecelnie. Celnie uderzył za to wykorzystując błąd obrony w 82. minucie Rodado, doprowadzając do wyniku 2-4.
Wisła jeszcze starała się coś w tym spotkaniu zdziałać, ale choćby strzał Dudy z 86. minuty z dystansu był niecelny. Za to w doliczonym czasie gry Marzec wykończył już pewnie składną akcję gospodarzy i ustalił wynik tego jednostronnego meczu na 5-2.
Ostatecznie Wisła przegrywa w Katowicach różnicą trzech bramek, ale od goli ważniejsza jest kolejna strata punktów! Ta dzisiejsza oznacza, że aby zagrać w barażach liczyć musielibyśmy na szalenie korzystny splot wydarzeń w meczach, które pozostaną do rozegrania nie tylko w 33. kolejce, ale także za tydzień w ostatniej serii gier. Taka matematyka to już jednak chyba zbyt wiele, tym bardziej, że sami nie pomagamy sobie w grze o wymarzoną Ekstraklasę. Plany na nią odkładać należy niestety na raczej bliżej nieokreśloną przyszłość…

 

polsatsport.pl – Koszmar Wisły Kraków! „Biała Gwiazda” rozbita w Katowicach
Aż siedem goli zobaczyli kibice w Katowicach. GKS pokonał przed własną publicznością Wisłę Kraków 5:2 w spotkaniu 33. kolejki Fortuna 1 Ligi. Warto wspomnieć, że przez niemal cały mecz goście musieli radzić sobie w osłabieniu.
Kluczowa dla losów spotkania była sytuacja z piątej minuty gry. Szansę, by wyjść na sytuację „sam na sam” z bramkarzem Wisły, miał Sebastian Bergier. Napastnik GKS został jednak sfaulowany przez Eneko Satrusteguiego. Sędzia Paweł Raczkowski postanowił ukarać Hiszpana czerwoną kartką. Od tamtej pory drużyna Alberta Rude musiała radzić sobie w dziesiątkę.
Niespodziewanie jednak to piłkarze „Białej Gwiazdy” zdobyli bramkę na 1:0. Do siatki w 20. minucie spotkania do siatki trafił Angel Rodado. Radość krakowian nie trwała jednak długo. 120 sekund później do wyrównania strzałem głową doprowadził Arkadiusz Jędrych. Grająca w przewadze „GieKSa” wyszła na prowadzenie w 33. minucie gry. Gola na 2:1 strzelił Adrian Błąd.

Przed przerwą gospodarze mieli jeszcze szansę na podwyższenie prowadzenia. Ostatecznie jednak podopieczni Rafała Góraka zeszli na do szatni z jednobramkową przewagą.
Tuż po wznowieniu gry zawodnicy GKS zdobyli trzecią bramkę. Świetnym strzałem z dystansu popisał się Grzegorz Rogala. Kwadrans później padł gol na 4:1 i było to trafienie samobójcze. Bramkarza swojej drużyny pokonał Marc Carbo.
Wówczas stało się jasne, że Wisła nie ma szans na wywiezienie z Katowic korzystnego rezultatu. „Białą Gwiazdę” stać było jednak na strzelenie gola na 2:4. Po raz drugi na listę strzelców wpisał się Rodado. Wynik meczu na 5:2 w doliczonym czasie gry ustalił Mateusz Marzec. GKS wygrał umocnił się na trzecim miejscu w tabeli i przynajmniej do niedzieli zachował matematyczne szanse na wyprzedzenie drugiej Arki Gdynia. Z kolei Wisła straciła punkty po raz trzeci z rzędu i jej sytuacja w kontekście gry w barażach o awans do PKO BP Ekstraklasy znacząco się utrudniła.

 

sportowefakty.wp.pl – Niewiarygodny gol w Katowicach. Wisła Kraków na kolanach
Grzegorz Rogala popisał się fantastycznym strzałem w meczu GKS-u Katowice z Wisłą Kraków. Być może była to jego najładniejsza bramka w karierze.
Przed tym meczem sprawa była prosta: GKS Katowice musiał pokonać Wisłę Kraków, żeby zachować szansę na zajęcie drugiego miejsca w Fortuna I lidze, co będzie oznaczać bezpośredni awans do PKO Ekstraklasy.
Spotkanie w Katowicach było nieprawdopodobne. Eneko Satrustegui został usunięty z boiska już w 5. minucie za faul taktyczny. Co więcej, to Wisła wyszła na prowadzenie po strzale Angela Rodado (i wyraźnym rykoszecie), ale później to gospodarze dali popis ofensywnej gry.
Wyrównał niezawodny Arkadiusz Jędrych, później bramkę zdobył Adrian Błąd, ale fajerwerki GKS zatrzymał na drugą połowę. Dosłownie, bo Grzegorz Rogala odpalił prawdziwą petardę zza pola karnego.
28-latek raczej nie jest kojarzony ze strzelania dużej liczby goli, natomiast po tym meczu na pewno nie ucieknie od haseł, że potrafi uderzyć z dystansu. Oj, zdecydowanie potrafi.
Dostał podanie przed „szesnastką”, poprawił sobie piłkę i po prostu huknął lewą nogą ile sił. Wyszło perfekcyjnie i piłka wpadła w samo okienko bramki Wisły. Było to jego czwarte trafienie w obecnym sezonie.

 

gazetakrakowska.pl – Wisła Kraków beznadziejna w Katowicach. GKS zmiótł „Białą Gwiazdę” i jej marzenia o ekstraklasie
To czarny dzień dla Wisły Kraków jak koszulki GKS-u Katowice, który zdemolował „Białą Gwiazdę” w meczu, który miał przedłużyć szanse tej ostatniej na grę w barażach o awans do ekstraklasy. Teraz są one tylko matematyczne, ale powiedzmy sobie szczerze, po tak kompromitującym meczu, jaki rozegrali podopieczni Alberta Rude mało kto wierzy, że taki scenariusz może w ogóle się jeszcze zrealizować.
Dla Wisły w tym meczu problemy rozpoczęły się już przed pierwszym gwizdkiem. Kontuzji na rozgrzewce doznał Dawid Szot i w wyjściowym składzie musiał na szybko zastąpić go Jakub Krzyżanowski. Wprowadziło to też zmiany w ustawieniu obrony Wisły, w której ostatecznie na prawej stronie rozpoczął Igor Łasicki, w środku Alan Uryga z Eneko Satrusteguim, a na lewej wspomniany Krzyżanowski.
Mecz na dobre jeszcze się nie zaczął, a Wisła już grała… w dziesiątkę. Alan Uryga niedokładnie zagrał do Eneko Satrusteguiego, tego uprzedził Sebastian Bergier, który pierwszy dotknął piłkę i został sfaulowany przez Hiszpana. Decyzja mogła być tylko jedna, czerwona kartka i „Biała Gwiazda” od 5 min grała w dziesiątkę. Pamiętając jak Wisła radziła sobie w tym sezonie w osłabionym składzie, kibice mieli prawo w tym momencie mocni zwątpić w wygraną krakowian czy choćby remis…
Na brak jednego ze środkowych obrońców Albert Rude zareagował szybko. Zdjął z boiska Mikiego Villara i wpuścił Mariusza Kutwę. GKS tymczasem cisnął od pierwszych minut bardzo mocno. Zamykał wręcz krakowian na ich połowie. Ci bronili się jednak dobrze, nie dopuszczali do bardzo groźnych sytuacji pod swoją bramką. Do czasu, jak się miało okazać…
W 19 min Wisła wyprowadziła jeden z nielicznych ataków. W końcu piłka trafiła do Angela Rodado, a ten zdecydował się na strzał z pola karnego. Miał w tym wszystkim trochę szczęścia, bo po drodze był rykoszet od Martena Kuuska, ale lobem piłka poleciała do bramki GKS-u.
„Biała Gwiazda” miała zatem prowadzenia, mogła nim wprowadzić nieco nerwowości w szyki gospodarzy. Problem w tym, że nie pocieszyła się nim zbyt długo. Już w 22 min było bowiem 1:1. GKS miał rzut wolny. Daleko od bramki Wisły, więc Antoni Kozubal posłał dalekie dośrodkowanie w pole karne. A tutaj krakowscy obrońcy dopuścili do strzału głową, czy raczej lekkiego trącenia piłki Arkadiusza Jędrycha. To wystarczyło. Katowice wyrównały.
Na tym nieszczęścia Wisły się nie skończyły, bo po 30 minutach gry z boiska musiał zejść Igor Łasicki. Wszystko z powodu kontuzji.
Niewiele później Katowice już prowadziły. Po akcji lewą stroną i zagraniu do środka piłka trafiła do Adriana Błąda, który uderzył z dystansu idealnie, przy słupku. Wisła leżała na deskach. To, że miała jeszcze nadzieję na to, że może z nich wstać, zawdzięczała Antonowi Cziczkanowi, który w dwóch przypadkach bronił strzały z bliska, do których dopuszczali jego koledzy z obrony. W doliczonym czasie gry nawet Białorusin nie był nic w stanie zrobić, ale na szczęście dla wiślaków chwilę wcześniej na spalonym był Arkadiusz Jędrych, więc sędzia Paweł Raczkowski gola nie uznał. W ten sposób pozostawił Wiśle cień szansy, że po przerwie może coś jeszcze się zmienić. Biorąc pod uwagę przebieg pierwszej połowy, był to właśnie zaledwie cień…
Nadzieje beznadziejnie grającej w sobotę Wisły rozwiane zostały jednak już na początku drugiej połowy, gdy po rzucie rożnym nie udało się na dłużej zażegnać niebezpieczeństwa i Grzegorz Rogala potężnym strzałem z dystansu w samo okienko dał już dwie bramki zapasu Katowicom. Gospodarzom było mało. Atakowali z rozmachem, szukali kolejnych goli. I znaleźli w 63 min. A może inaczej, dostali kolejny prezent od Wisły, bo Marc Carbo tak wybijał piłkę wślizgiem, że zapakował ją idealnie pod poprzeczkę.
Ze strony krakowskiej honor próbował ratować Angel Rodado, chyba jedyny piłkarz, do którego po tym meczu trudno mieć o cokolwiek pretensje. Jego gol na 4:2 mógł jednak tylko nieznacznie osłodzić smak tej porażki. Na moment, bo GKS jeszcze strzelił piątą bramkę. Wisła zagrała w Katowicach koszmarny mecz. W niczym nie przypominała drużyny, która walczy o życie. Porażki w sporcie się zdarzają, ale to, co zaprezentowali krakowianie, to po prostu kompromitacja! Przejdą do historii jako najgorszy zespół w blisko 120-letniej historii klubu z ul. Reymonta. Nigdy wcześniej Wisła nie kończyła bowiem sezonu tak nisko, jak to się stanie obecnie.

 

Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:

a/ przelew na konto bankowe:

SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533

b/ wpłatę na PayPal:

E-mail: [email protected]

c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.

Dziękujemy!

Kliknij, by skomentować
Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy, jednakże zastrzega sobie prawo do ich cenzurowania lub usuwania.

Odpowiedz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Kibice Piłka nożna

Radomiak Radom kibicowsko

Avatar photo

Opublikowany

dnia

Przez

Warchoły, bo tak potocznie nazywa się kibiców Radomiaka Radom, są naprawdę starą i solidną ekipą kibicowską na piłkarskiej mapie Polski. Ich wizerunkowy problem polegał na tym, że nie grali 36 lat w Ekstraklasie, więc nie było za bardzo możliwości, by o nich usłyszeć. W latach 90., kiedy kształtowały się wszystkie chuligańskie składy, Zieloni grali na poziomie obecnej II i III ligi, siejąc spustoszenie po okolicznych miejscowościach.

Ich żywot na trybunach zapoczątkował się pod koniec lat 70., a na dobre weszli w kibicowską mapę Polski w latach 80. Od zawsze byli pozytywni nastawieni do Legii Warszawa, natomiast wzajemna nienawiść między miastami Kielce – Radom, sprawiła, że z Koroniarzami mają do dziś największą kosę.

W sezonie 1984/1985, który był ich wtedy jednosezonowym epizodem, a my graliśmy ze sobą ostatni raz, zawarli zgodę z Legią, jadąc do stolicy w 1000 głów. Przyjaźń ta nie przetrwała ze względu na ostatnią kolejkę sezonu, w której Legia zremisowała  z Pogonią Szczecin, przez co Portowcy utrzymali się w elicie, zaś Warchoły spadli z ligi.

W 1994 roku była ponowna próba nawiązania sztamy z Legią, jednak kością niezgody była Pogoń, z którą Legioniści kilka miesięcy wcześniej odnowili zgodę i fani z Radomia mieli w pamięci, przez kogo spadli z ligi, więc temat poszedł w zapomnienie.

Przez cały kolejny okres kibicowski fani Radomiaka związali się jedynie układem chuligańskim z GKS-em Bełchatów i Stalą Rzeszów, ale czas zweryfikował, że do siebie nie pasowali i relacje zostały zakończone. Okres bycia osamotnioną ekipą nie oznaczał, że stali w miejscu. Klub się piął w górę i grali na zapleczu Ekstraklasy, a dzięki temu, że polska scena kibicowska się mocno rozwijała, to dorobili się solidnych fan clubów takich ekip jak: Polonia Iłża, Proch Pionki czy Szydłowianka Szydłowiec (wszystkie już wymarły), które w swoim „primie” mocno się udzielały w regionie i trwała ciekawa regionalna rywalizacja z koalicją Broni Radom i Powiślanki Lipsko.

Odnośnie do derbowego rywala – Chłopców z placu Broni, którzy w latach 90. mieli naprawdę solidną bandę i dobrze funkcjonowali. W 2004 roku było apogeum wyjaśnienia kto „nosi spodnie” w mieście. Podczas derbów Broń – Radomiak, Zieloni wjechali na stadion gospodarzy i zajęli ich młyn, śpiewając: „Nie ma już Broni, w Radomiu nie ma już Broni”. Na uratowanie honoru gospodarzy wybiegła garstka kibiców Broni na przegrane starcie, ale było już po wszystkim. Po tym meczu ówczesna zgoda Broni – Hutnik Kraków podziękował im za przyjaźń.

Wiosną 2016 roku Radomiak zawarł układ chuligański z warszawską Legią, a finałem był mecz Radomiak – Siarka Tarnobrzeg jesienią 2017 roku, gdzie ogłoszono kibicowskiej Polsce, że Radom i Warszawę łączy sztama.

Nasze relacje z Radomiakiem ciężko opisać… Ostatni mecz ligowy na Bukowej graliśmy w październiku 1984 roku, czyli chwilę po tym jak Blaszok został oddany do użytku. Wtedy „luksusowa” trybuna i nikt nie zakładał, że będzie to siedlisko jednych z najwierniejszych grup kibicowskich w Polsce, które wyznaczą standardy, czym jest niezłomność w walce o swój klub.

W maju 1996 roku podczas meczu z Legią Warszawa, kiedy dostaliśmy sromotne lanie 0:5, doszło do zakończenia zgody z Avią Świdnik, która przyjeżdżając, usłyszała, że nic już nas nie łączy i nieświadoma tego dnia ekipa Radomiaka zawitała „po zgodę”, ale nie znalazła uznania ani chętnych do przybicia tej relacji, mimo bycia goszczonym wielokrotnie w Katowicach.

Jesienią 1996 roku na Bukowej odbył się mecz reprezentacji Polski z Mołdawią, który wygraliśmy 2:1, a samo spotkanie miało historyczny moment na naszym obiekcie, gdyż został wprowadzony przepis, że na meczach reprezentacji mogą obowiązywać tylko i wyłącznie biało-czerwone barwy, do których oczywiście nie wszyscy się zastosowali. Na Blaszoku (przy pełnym stadionie) zasiadło mnóstwo ekip, ale to chuligani GieKSy byli w tym dniu gospodarzami swojej trybuny i widząc 50-osobową ekipę Radomiaka w sektorze A, stojącą razem ze Stomilem Olsztyn i Polonią Bydgoszcz, wpadli w nich, przez co doszło do mocnej awantury, zaś „goście” musieli zostać wyprowadzeni przez policję ze stadionu. Na „pożegnanie” nasi chuligani wybili szyby w ich autokarze i niemal go wywrócili.

Jesienią 2016 roku los skrzyżował nas w Pucharze Polski, ale wtedy Szaleńcy z Bukowej nie mogli zawitać z powodu „remontu sektora gości”, co w późniejszych latach stało się mottem działaczy z Radomia. Obecnie Radomiak posiada nowy obiekt, powstał sektor gości, ale… nikt na nim nie zasiada. Miasto jest specyficznie uzależnione politycznie od służb mundurowych, które skutecznie wpływają na działaczy, przez co fani Radomiaka na meczach domowych bawią się sami. Jedynie mecz zgodowy z Legią Warszawa ma inny charakter widowiska, przez wspólny doping na jednej trybunie.

Do zobaczenia na Bukowej, bo Warchoły pierwszy i ostatni raz usłyszą huk z Blaszoka!

Kontynuuj czytanie

Galeria Piłka nożna

Ekstraklasa zawitała na Bukową

Avatar photo

Opublikowany

dnia

Przez

Ekstraklasa znowu na Bukowej. Pierwszy mecz GieKSa niestety przegrała z Radomiakiem Radom. Zapraszamy do fotorelacji z tego spotkania.

Kontynuuj czytanie

Felietony Piłka nożna

Pierwsze śliwki – robaczywki

Avatar photo

Opublikowany

dnia

Przez

No i wielki mecz za nami. Doświadczyliśmy tego – niektórzy po raz pierwszy w życiu, inni po niemal jednej piątej wieku. Na Bukową zawitała ekstraklasa. Wspomniani w felietonie przedmeczowym Marcin Rosłoń i Kamil Kosowski musieli przeżyć niezły szok zasiadając na szczycie Trybuny Głównej, na miejscach prasowych. Obdrapanych z farby, z powiewem oldchoolu.

– To jest Bukowa, tu się żyje! – powiedział ten pierwszy na zakończenie transmisji Canal Plus, dając do zrozumienia, że poczuł ten już tak rzadki klimat dawnych czasów.

Morze ludzi na stadionie już długo przed meczem, ta żółta armia kibiców spragnionych wielkiego futbolu. Historia za chwilę miała dziać się na naszych oczach. Wielu kibiców spotykało dawno niewidziane twarze. Jak choćby autor tegoż felietonu, który mecz obserwował w towarzystwie swojego kolegi z podstawówki, z którym to przecież onegdaj na mecze ligowe się jeździło regularnie (pozdro Krzysiu!).

Piękna oprawa spotkania i mogliśmy grać. Niespotykane było to, że w początkowej fazie meczu nawet Główna stała, dopiero potem zaczęliśmy siadać. Czuć było, że to coś zupełnie innego niż te początki wszystkich poprzednich sezonów z 19 lat. No, może poza spotkaniem ze… Źródłem Kromołów w 2005 roku. Jakkolwiek by to dziwnie nie brzmiało, wtedy mieliśmy narodziny nowej GieKSy, które podczas tego czwartoligowego meczu zostały godnie uczczone.

Teraz to było ukoronowanie tego całego okresu i nagroda za te wszystkie lata. Będę utrzymywał, że wynik tego meczu miał drugorzędne znaczenie. Oczywiście punkty w lidze będą na pierwszy miejscu, ale ta inauguracja była po to, by ją po prostu przeżyć. Poczuć zapach ekstraklasy, poczuć klimat wielkiej piłki w Katowicach.

Dlatego apeluję o rozwagę przy ocenach za to spotkanie, bo czytając na forum wypowiedzi pomeczowe kibiców – oczy trochę więdły. Zasłużona krytyka po tym meczu – jak najbardziej, jednak defetystyczna narracja i rozprzestrzenianie widma bezdyskusyjnego spadku powodowała, że można było sobie zadać pytanie, czy niektórzy odnotowali w ogóle fakt awansu. Narracja ta niczym się bowiem nie różniła od wieloletnich na zapleczu elity. Można wręcz odnieść wrażenie, że choćbyśmy grali z Realem Madryt i przegrali np. 0:4, to psioczenie na tego czy tamtego, że się nie nadaje, że błędy trenera, byłoby wyraźne.

Nie chodzi o to, że chcę i zamierzam bronić kogokolwiek. Chodzi mi tylko o tę narrację. W meczu z Radomiakiem mieliśmy aspekty pozytywne i negatywne. I choć przed meczem mogliśmy oczekiwać wygranej z podobno zkryzysowanym Radomiakiem, to jednak ostatecznie – mimo przegranej – mecz ten pokazał, że z drużynami tego pokroju jesteśmy w stanie rywalizować.

Katowiczanie wykreowali sobie okazje bramkowe, stworzyli kilka dynamicznych, ciekawych akcji, a indywidualne wejście Rogali ze skrzydła było wręcz spektakularne. W drugiej połowie GKS zdominował Radomiak i przy odrobinie szczęścia mógł doprowadzić do wyrównania. Gra na czas rywali także dowodziła tego, że po prostu boją się o wynik. Choć i w ofensywie mogło być lepiej, to trzeba przyznać, że było całkiem nieźle.

Gorzej było z defensywą. Nasz zespół dawał się stłamsić i wepchnąć we własne pole karne, zawodnicy nie potrafili wybić piłki i zażegnać nawałnicy piłkarzy Baltazara. W zasadzie obie bramki padły po tego typu sytuacjach. Coraz bardziej pachniało bramką dla rywali, ten wskaźnik dochodził do czerwoności – aż następowało przesilenie – gol.

Nie chcę dywagować o personaliach, bo każdy widział, co się działo. Trener też starał się reagować (już w przerwie) i zapewne sam musi zobaczyć, kto się sprawdza na ekstraklasowym poziomie, a kto nie. Faktem jest, że na pierwszy mecz w ekstraklasie wyszliśmy tylko dwoma nowymi zawodnikami – Klemenzem i Galanem. No może trzema, bo Baranowicz był tak jakby nowy. Czy to była forma nagrody dla poszczególnych piłkarzy za awans – nie wiadomo. W kolejnych meczach jednak najprawdopodobniej proporcje nowych i starych zawodników będą już bardziej zbalansowane.

Widać było, że ekstraklasowe granie to inna para butów. W pierwszej połowie Radomiak pokazał ogranie, technicznie też byli niczego sobie. Trzeba się przystosować do nowych okoliczności. Pierwsza liga to był styl życia, Ekstraklasa też nim będzie – tylko innego rodzaju.

Nie ma co psioczyć, tylko zakasać rękawy i działać. Następne spotkanie gramy ze Stalą Mielec, rywalem wydaje się w naszym zasięgu. Ale to wszystko kwestia względna. Nie wiemy tak naprawdę, jaki poziom względem GKS mają rywale. Musimy więc organoleptycznie się o tym przekonać.

Kontynuuj czytanie

Zobacz również

Made with by Cysiu & Stęga