Felietony
Jeżdżąc na dupach można… góry przenosić!
Od niedzieli do soboty czas mija bardzo szybko, więc mimo, że jest środa – bliżej nam do meczu z Miedzią niż tego, który miał miejsce w niedzielę. Spotkanie z zespołem z Legnicy będzie kolejnym z cyklu bardzo trudnych, ale terminarza nikt sobie nie wybierał, więc grać trzeba z każdym.
Myliłby się ten, kto powiedziałby, że po meczu z Bełchatowem „wszystko jest w jak najlepszym porządku”. Kibice owszem, zobaczyli niesamowitą walkę w niedzielę, ale na razie – jest to jeszcze zdecydowanie za mało, czemu nadal dają wyraz w swoich opiniach. Nie ma już co prawda „kubła pomyj” jak ostatnio (to już jest postęp), ale nadal zawodnicy GKS są chłodno traktowani (oprócz meczu, podczas którego doping był wspaniały). Jednak postawa GKS daje promyk nadziei. Promyk, który trzeba mocno i systematycznie powiększać.
Trudno się dziwić sympatykom GKS, że po meczu z drugim GKS-em nadal są sceptyczni. Po pierwsze bowiem – GieKSa nie wygrała u siebie z jednym z głównych rywali do awansu. Tym samym na dziewięć możliwych punktów katowiczanie zdobyli jeden, co jest bilansem bardzo złym, bo rywale wygrywają swoje mecze, zwłaszcza Arka, która notuje kapitalny początek wiosny i już jest w strefie awansu. Po drugie – kibice zadają sobie słuszne i bardzo zasadne pytanie – skoro dało się zagrać na takiej intesywności z Bełchatowem, to dlaczego nie z Okocimskim? Ktoś powiedział, że jakby GieKSa zagrała przeciw ekipie z Brzeska na 30% tego, co w niedzielę, to pewnie wygrałaby mecz.
Właśnie, dlaczego nie dało się spiąć na mecz z Okocimskim? Przecież liga nie polega na tym, aby wybierać sobie mecze, w których gramy na maxa i inne, w których gramy na pół gwizdka. Skoro dało się z silnym piłkarsko Bełchatowem, to jest jeden tylko wniosek – da się! Da się tak grać w każdym meczu i z każdym rywalem! Nie chodzi o kwestie piłkarskie, ale właśnie o intensywność. Pressing, doskok, stłamszenie rywala, jazda na dupach. Trzeba tylko umieć się odpowiedno przed meczem nastawić, zmobilizować, może się nawzajem opierdolić w szatni nie w przerwie, a już przed pierwszym gwizdkiem, żeby na pełnej (sportowej) agresji grać od pierwszej minuty, a nie wyczekiwać, co zrobi rywal. Bo jeśli rywal będzie miał takie założenie, które tu przedstawiłem, to może być pozamiatane w przedbiegach. A jeśli obie ekipy wyjdą z taką agresją, to w najgorszym wypadku może to być walka na noże i piłkarska wojna, a to… lubią kibice.
Szczerze mówiąc oglądanie GieKSy w drugiej połowie meczu z Bełchatowem to była czysta przyjemność, biła z boiska bardzo duża energia. Pomijam kwestie techniczne, bo nie jest to artykuł o umiejętnościach. Jak się walczy, to nawet gdy tych umiejętności zabraknie, można osiągnąć korzystny rezultat.
Nic więc straconego, ale pod warunkiem, że katowiczanie nie zregresują się do poziomu z Okocimskiego, a utrzymają mobilizację z niedzieli. Wtedy możemy być umiarkowanie spokojni. Owszem – z taką Miedzią, Łęczną czy Arką samą walką niekoniecznie musi się wygrać, ale już z takimi zespołami jak Kolejarz czy Puszcza, jak najbardziej jest na to szansa. A poza tym, gdy jest walka, to i umiejętności wychodzą na jaw, bo piłkarz zmobilizowany jak widzi, że raz i drugi wyszarpał piłkę, zaczyna znów wierzyć w swoje umiejętności i zagrania zaczynają mu po prostu coraz bardziej wychodzić.
Gdzieś to Brzesko tkwi w naszych sercach, ale pierwszy krok (kroczek) został zrobiony. Teraz czas na następne, Miedź jest po pucharowej dogrywce, więc to chyba dobra szansa, żeby spróbować ten zespół od początku zabiegać. Niech się piłkarze Fedoruka trochę pomęczą, a wy piłkarze GieKSy już wiecie z poprzedniego sezonu, że i tam można wygrywać. Zróbcie więc to samo w sobotę, bo czas w końcu zacząć punktować na poważnie – czyli za trzy, a nie za jeden.
Po meczu z Rakowem można było odnieść wrażenie, że ktoś przewinął taśmę o kilka kolejek wstecz i z powrotem wrzucił GieKSę w tryb „mecz do ukłucia, ale nie do wygrania”. To nie był występ fatalny, ale zdecydowanie taki, który pozostawia po sobie uczucie niedosytu.
Kilka naprawdę obiecujących momentów w pierwszej połowie, trzy sytuacje, które aż prosiły się o lepsze ostatnie podanie lub dokładniejszy strzał, a jednocześnie za mało konsekwencji, by z Częstochowy wywieźć choćby punkt. Raków – drużyna w formie, w gazie, z szeroką kadrą – przycisnął po przerwie i to wystarczyło na jedno trafienie. Problem w tym, że my nie wykorzystaliśmy swoich szans wtedy, gdy mieliśmy ku temu przestrzeń. Zapraszam na plusy i minusy po meczu z Rakowem.
Plusy:
+ Pomysł na mecz w pierwszej połowie
Raków nie dominował od początku. GieKSa bardzo dobrze wyglądała w pressingu i w szybkim wyprowadzaniu piłki. Były momenty, w których to katowiczanie wyglądali dojrzalej – szczególnie do 30. minuty. Szkoda tylko, że z tego pomysłu nie udało się „wcisnąć” bramki.
+ Jędrych i Klemenz
W pierwszych 30 minutach GieKSa miała sytuacje… po stałych fragmentach i dobitkach właśnie środkowych obrońców. Jędrych dwa razy huknął z powietrza tak, że gdyby piłka zeszła, choć o pół metra, mielibyśmy kandydata do gola kolejki. Klemenz czyścił kluczowe akcje Rakowa – chociażby Makucha z 19. minuty. Solidny występ tej dwójki, szczególnie w pierwszej połowie.
Minusy:
– Niewykorzystane setki
To jest największy grzech tego meczu. Sytuacja 3 na 1 w 37. minucie – Zrel’ák mógł strzelić albo wystawić, a nie zrobił… niczego. W drugiej połowie Marković z pięciu metrów trafił w poprzeczkę, mając przed sobą pół bramki. W takim spotkaniu, jeśli masz 2-3 okazje, to musisz coś z nich zrobić, jeśli chcesz myśleć o wygranej.
– Statyczna reakcja przy straconej bramce
To był gol, którego można było uniknąć, bo sama akcja nie była wybitnie skomplikowana. Niestety Galan był spóźniony, a Brunes zupełnie niekryty. Raków przyspieszył w drugiej połowie, ale to nie był jakiś huragan – po prostu konsekwentna i cierpliwa gra.
– Głęboko i chaotycznie w drugiej połowie
Po 60. minucie w zasadzie przestaliśmy utrzymywać piłkę. Oderwane akcje, straty, chaos, brak wyjścia do pressingu. Raków to wykorzystał i zamknął GieKSę na długie minuty. Paradoksalnie – nie tworzyli sytuacji seryjnie, ale całkowicie przejęli inicjatywę. A my nie potrafiliśmy odpowiedzieć.
Podsumowanie:
GKS nie zagrał w Częstochowie meczu złego. Zagrał mecz… do wzięcia. I właśnie dlatego jest tyle rozczarowania.
To spotkanie nie zmienia obrazu całej jesieni. Wręcz przeciwnie – potwierdza, że ta drużyna gra dobrze. 6 zwycięstw w 7 ostatnich meczach przed Rakowem to nie przypadek. 20 punktów po jesieni w tak spłaszczonej tabeli to naprawdę solidny wynik. GieKSa po fatalnym starcie wróciła do ligi z jakością.
Ten mecz można było zremisować. Można było nawet wygrać. Nie udało się – ale też nie ma tu powodu, by bić na alarm. Przy takiej dyspozycji, jak z Motoru, Korony, Niecieczy, Jagiellonii, Pogoni czy w pierwszej połowie z Rakowem – GKS będzie punktował. Wiosna zacznie się praktycznie od zera, bo cała dolna połowa tabeli wciągnęła się w walkę o utrzymanie.
GieKSiarz
Dziś w siedzibie TVP Sport odbyło się losowanie ćwierćfinałów Pucharu Polski. GKS Katowice zmierzy się w tej fazie z Widzewem Łódź. Mecz odbędzie się w Katowicach, a 1/4 Pucharu Polski zaplanowano na 3-5 marca.
Widzew obecnie zajmuje 13. miejsce w Ekstraklasie, mając w dorobku 20 punktów, czyli tyle samo co GKS. Na 18 meczów piłkarzy Igora Jovicevića (a wcześniej Żelijko Sopića i Patryka Czubaka) składa się 6 zwycięstw, 2 remisy i 10 porażek (bramki 26-28). We wcześniejszych rundach Widzew wyeliminował trzy drużyny z ekstraklasy: Termalikę, Zagłębie Lubin i Pogoń Szczecin.
Zanim dojdzie do pojedynku pucharowego, obie drużyny zmierzą się w lidze (także w Katowicach), w kolejce, która odbędzie się 6-8 lutego.
Pozostałe pary tej fazy to:
Lech Poznań – Górnik Zabrze
Zawisza Bydgoszcz – Chojniczanka Chojnice
Avia Świdnik – Raków Częstochowa
W niedzielny wieczór do Częstochowy, na ostatni mecz w tym roku, wybrał się komplet GieKSiarzy. Ultrasi zadbali o przedświąteczny klimat na sektorze.
Najnowsze komentarze