Nasz zespół to ciągłe i systematyczne równanie w dół praktycznie wszystkich zawodników. Dlatego to niewdzięczna robota dla nas (i trenera chyba też), żeby z zawodników słabych, zmanierowanych i bez formy sklecać pierwszą jedenastkę. Kilka wskazówek już mu podsunęliśmy w poprzednich artykułach – czy będą one zbieżne z pomysłami trenera? Zobaczymy.
Sugerujemy, żeby w bramce stanął Mateusz Abramowicz. Sebastian Nowak choć bramek jakoś wybitnie nie zawala, to jednak nie wybronił nam chyba podczas swojego pobytu w GKS ani jednego meczu. Abram miał natomiast takie spotkania w zeszłym sezonie. Czas postawić na Mateusza, zanim Nowak popełni jakiegoś spektakularnego babola.
W obronie nie chcielibyśmy już oglądać żenująco spisujących się Mokwy i Mączyńskiego, ale…nie ma zmienników. Znaczy jedynie Adrian Frańczak może dostać szansę i powinien, najlepiej za Mokwę. W tej sytuacji Mączyński uchowa się w składzie.
Byłaby też opcja grania trzema środkowymi, czyli oprócz Midzierskiego i Kamińskiego także Lukasem Klemenzem, bo ten zawodnik na środku pomocy to pomyłka. Może sprawdziłby się na stoperze.
Środkowa linia i atak? Tu już nie ma czego bronić. Trzeba wyjść bardzo ofensywnie. Z przodu proponowalibyśmy więc Andreja Prokića na skrzydle i wspomagającego go Grzegorza Goncerza.
Na skrzydle jedyny zawodnik, do którego nie mamy zastrzeżeń – Paweł Mandrysz. Na drugiej stronie – może czas postawić na młodego Wojciecha Słomkę?
Problem pojawiłby się w pomocy, bo wszystko jest zależne od nastawienia defensywnego/ofensywnego i zdolności do gry Foszmańczyka i Zejdlera. Jeśli Fosa będzie zdrowy, może utworzyć duet np. z Rafałem Kulińskim. Ten ostatni zagrał niezłą pierwszą połowę z Puszczą, fatalną z drugą, ale przynajmniej ma niezłe stałe fragmenty. Ale może być wariant defensywny np. z Klemenzem i Kalinkowskim.
Przewidywany skład na Raków:
Abramowicz – Frańczak, Kamiński, Midzierski, Mączyński – Mandrysz, Kuliński, Klemenz (Foszmańczyk), Słomka – Goncerz, Prokić.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Warchoły, bo tak potocznie nazywa się kibiców Radomiaka Radom, są naprawdę starą i solidną ekipą kibicowską na piłkarskiej mapie Polski. Ich wizerunkowy problem polegał na tym, że nie grali 36 lat w Ekstraklasie, więc nie było za bardzo możliwości, by o nich usłyszeć. W latach 90., kiedy kształtowały się wszystkie chuligańskie składy, Zieloni grali na poziomie obecnej II i III ligi, siejąc spustoszenie po okolicznych miejscowościach.
Ich żywot na trybunach zapoczątkował się pod koniec lat 70., a na dobre weszli w kibicowską mapę Polski w latach 80. Od zawsze byli pozytywni nastawieni do Legii Warszawa, natomiast wzajemna nienawiść między miastami Kielce – Radom, sprawiła, że z Koroniarzami mają do dziś największą kosę.
W sezonie 1984/1985, który był ich wtedy jednosezonowym epizodem, a my graliśmy ze sobą ostatni raz, zawarli zgodę z Legią, jadąc do stolicy w 1000 głów. Przyjaźń ta nie przetrwała ze względu na ostatnią kolejkę sezonu, w której Legia zremisowała z Pogonią Szczecin, przez co Portowcy utrzymali się w elicie, zaś Warchoły spadli z ligi.
W 1994 roku była ponowna próba nawiązania sztamy z Legią, jednak kością niezgody była Pogoń, z którą Legioniści kilka miesięcy wcześniej odnowili zgodę i fani z Radomia mieli w pamięci, przez kogo spadli z ligi, więc temat poszedł w zapomnienie.
Przez cały kolejny okres kibicowski fani Radomiaka związali się jedynie układem chuligańskim z GKS-em Bełchatów i Stalą Rzeszów, ale czas zweryfikował, że do siebie nie pasowali i relacje zostały zakończone. Okres bycia osamotnioną ekipą nie oznaczał, że stali w miejscu. Klub się piął w górę i grali na zapleczu Ekstraklasy, a dzięki temu, że polska scena kibicowska się mocno rozwijała, to dorobili się solidnych fan clubów takich ekip jak: Polonia Iłża, Proch Pionki czy Szydłowianka Szydłowiec (wszystkie już wymarły), które w swoim „primie” mocno się udzielały w regionie i trwała ciekawa regionalna rywalizacja z koalicją Broni Radom i Powiślanki Lipsko.
Odnośnie do derbowego rywala – Chłopców z placu Broni, którzy w latach 90. mieli naprawdę solidną bandę i dobrze funkcjonowali. W 2004 roku było apogeum wyjaśnienia kto „nosi spodnie” w mieście. Podczas derbów Broń – Radomiak, Zieloni wjechali na stadion gospodarzy i zajęli ich młyn, śpiewając: „Nie ma już Broni, w Radomiu nie ma już Broni”. Na uratowanie honoru gospodarzy wybiegła garstka kibiców Broni na przegrane starcie, ale było już po wszystkim. Po tym meczu ówczesna zgoda Broni – Hutnik Kraków podziękował im za przyjaźń.
Wiosną 2016 roku Radomiak zawarł układ chuligański z warszawską Legią, a finałem był mecz Radomiak – Siarka Tarnobrzeg jesienią 2017 roku, gdzie ogłoszono kibicowskiej Polsce, że Radom i Warszawę łączy sztama.
Nasze relacje z Radomiakiem ciężko opisać… Ostatni mecz ligowy na Bukowej graliśmy w październiku 1984 roku, czyli chwilę po tym jak Blaszok został oddany do użytku. Wtedy „luksusowa” trybuna i nikt nie zakładał, że będzie to siedlisko jednych z najwierniejszych grup kibicowskich w Polsce, które wyznaczą standardy, czym jest niezłomność w walce o swój klub.
W maju 1996 roku podczas meczu z Legią Warszawa, kiedy dostaliśmy sromotne lanie 0:5, doszło do zakończenia zgody z Avią Świdnik, która przyjeżdżając, usłyszała, że nic już nas nie łączy i nieświadoma tego dnia ekipa Radomiaka zawitała „po zgodę”, ale nie znalazła uznania ani chętnych do przybicia tej relacji, mimo bycia goszczonym wielokrotnie w Katowicach.
Jesienią 1996 roku na Bukowej odbył się mecz reprezentacji Polski z Mołdawią, który wygraliśmy 2:1, a samo spotkanie miało historyczny moment na naszym obiekcie, gdyż został wprowadzony przepis, że na meczach reprezentacji mogą obowiązywać tylko i wyłącznie biało-czerwone barwy, do których oczywiście nie wszyscy się zastosowali. Na Blaszoku (przy pełnym stadionie) zasiadło mnóstwo ekip, ale to chuligani GieKSy byli w tym dniu gospodarzami swojej trybuny i widząc 50-osobową ekipę Radomiaka w sektorze A, stojącą razem ze Stomilem Olsztyn i Polonią Bydgoszcz, wpadli w nich, przez co doszło do mocnej awantury, zaś „goście” musieli zostać wyprowadzeni przez policję ze stadionu. Na „pożegnanie” nasi chuligani wybili szyby w ich autokarze i niemal go wywrócili.
Jesienią 2016 roku los skrzyżował nas w Pucharze Polski, ale wtedy Szaleńcy z Bukowej nie mogli zawitać z powodu „remontu sektora gości”, co w późniejszych latach stało się mottem działaczy z Radomia. Obecnie Radomiak posiada nowy obiekt, powstał sektor gości, ale… nikt na nim nie zasiada. Miasto jest specyficznie uzależnione politycznie od służb mundurowych, które skutecznie wpływają na działaczy, przez co fani Radomiaka na meczach domowych bawią się sami. Jedynie mecz zgodowy z Legią Warszawa ma inny charakter widowiska, przez wspólny doping na jednej trybunie.
Do zobaczenia na Bukowej, bo Warchoły pierwszy i ostatni raz usłyszą huk z Blaszoka!
Ekstraklasa znowu na Bukowej. Pierwszy mecz GieKSa niestety przegrała z Radomiakiem Radom. Zapraszamy do fotorelacji z tego spotkania.
No i wielki mecz za nami. Doświadczyliśmy tego – niektórzy po raz pierwszy w życiu, inni po niemal jednej piątej wieku. Na Bukową zawitała ekstraklasa. Wspomniani w felietonie przedmeczowym Marcin Rosłoń i Kamil Kosowski musieli przeżyć niezły szok zasiadając na szczycie Trybuny Głównej, na miejscach prasowych. Obdrapanych z farby, z powiewem oldchoolu.
– To jest Bukowa, tu się żyje! – powiedział ten pierwszy na zakończenie transmisji Canal Plus, dając do zrozumienia, że poczuł ten już tak rzadki klimat dawnych czasów.
Morze ludzi na stadionie już długo przed meczem, ta żółta armia kibiców spragnionych wielkiego futbolu. Historia za chwilę miała dziać się na naszych oczach. Wielu kibiców spotykało dawno niewidziane twarze. Jak choćby autor tegoż felietonu, który mecz obserwował w towarzystwie swojego kolegi z podstawówki, z którym to przecież onegdaj na mecze ligowe się jeździło regularnie (pozdro Krzysiu!).
Piękna oprawa spotkania i mogliśmy grać. Niespotykane było to, że w początkowej fazie meczu nawet Główna stała, dopiero potem zaczęliśmy siadać. Czuć było, że to coś zupełnie innego niż te początki wszystkich poprzednich sezonów z 19 lat. No, może poza spotkaniem ze… Źródłem Kromołów w 2005 roku. Jakkolwiek by to dziwnie nie brzmiało, wtedy mieliśmy narodziny nowej GieKSy, które podczas tego czwartoligowego meczu zostały godnie uczczone.
Teraz to było ukoronowanie tego całego okresu i nagroda za te wszystkie lata. Będę utrzymywał, że wynik tego meczu miał drugorzędne znaczenie. Oczywiście punkty w lidze będą na pierwszy miejscu, ale ta inauguracja była po to, by ją po prostu przeżyć. Poczuć zapach ekstraklasy, poczuć klimat wielkiej piłki w Katowicach.
Dlatego apeluję o rozwagę przy ocenach za to spotkanie, bo czytając na forum wypowiedzi pomeczowe kibiców – oczy trochę więdły. Zasłużona krytyka po tym meczu – jak najbardziej, jednak defetystyczna narracja i rozprzestrzenianie widma bezdyskusyjnego spadku powodowała, że można było sobie zadać pytanie, czy niektórzy odnotowali w ogóle fakt awansu. Narracja ta niczym się bowiem nie różniła od wieloletnich na zapleczu elity. Można wręcz odnieść wrażenie, że choćbyśmy grali z Realem Madryt i przegrali np. 0:4, to psioczenie na tego czy tamtego, że się nie nadaje, że błędy trenera, byłoby wyraźne.
Nie chodzi o to, że chcę i zamierzam bronić kogokolwiek. Chodzi mi tylko o tę narrację. W meczu z Radomiakiem mieliśmy aspekty pozytywne i negatywne. I choć przed meczem mogliśmy oczekiwać wygranej z podobno zkryzysowanym Radomiakiem, to jednak ostatecznie – mimo przegranej – mecz ten pokazał, że z drużynami tego pokroju jesteśmy w stanie rywalizować.
Katowiczanie wykreowali sobie okazje bramkowe, stworzyli kilka dynamicznych, ciekawych akcji, a indywidualne wejście Rogali ze skrzydła było wręcz spektakularne. W drugiej połowie GKS zdominował Radomiak i przy odrobinie szczęścia mógł doprowadzić do wyrównania. Gra na czas rywali także dowodziła tego, że po prostu boją się o wynik. Choć i w ofensywie mogło być lepiej, to trzeba przyznać, że było całkiem nieźle.
Gorzej było z defensywą. Nasz zespół dawał się stłamsić i wepchnąć we własne pole karne, zawodnicy nie potrafili wybić piłki i zażegnać nawałnicy piłkarzy Baltazara. W zasadzie obie bramki padły po tego typu sytuacjach. Coraz bardziej pachniało bramką dla rywali, ten wskaźnik dochodził do czerwoności – aż następowało przesilenie – gol.
Nie chcę dywagować o personaliach, bo każdy widział, co się działo. Trener też starał się reagować (już w przerwie) i zapewne sam musi zobaczyć, kto się sprawdza na ekstraklasowym poziomie, a kto nie. Faktem jest, że na pierwszy mecz w ekstraklasie wyszliśmy tylko dwoma nowymi zawodnikami – Klemenzem i Galanem. No może trzema, bo Baranowicz był tak jakby nowy. Czy to była forma nagrody dla poszczególnych piłkarzy za awans – nie wiadomo. W kolejnych meczach jednak najprawdopodobniej proporcje nowych i starych zawodników będą już bardziej zbalansowane.
Widać było, że ekstraklasowe granie to inna para butów. W pierwszej połowie Radomiak pokazał ogranie, technicznie też byli niczego sobie. Trzeba się przystosować do nowych okoliczności. Pierwsza liga to był styl życia, Ekstraklasa też nim będzie – tylko innego rodzaju.
Nie ma co psioczyć, tylko zakasać rękawy i działać. Następne spotkanie gramy ze Stalą Mielec, rywalem wydaje się w naszym zasięgu. Ale to wszystko kwestia względna. Nie wiemy tak naprawdę, jaki poziom względem GKS mają rywale. Musimy więc organoleptycznie się o tym przekonać.
tomassi
18 sierpnia 2017 at 19:45
NIE DO TEMATU ALE
Trochim. Odszedł. Potem jego wywiad dający do myślenia.
Dziś facet strzela bramkę Lechi na Ekstraklasowym poziomie w barwach Sandecji.
Coś trzeba dodać?????
lukasz
18 sierpnia 2017 at 20:04
Raz do roku to i kon na kopytach zagwizdze …
Irishman
18 sierpnia 2017 at 22:09
Układanie składu wyjściowego to trochę wróżenie z fusów, bo ani nie wiemy co jest ze zdrowiem Zejdlera i Foszmańczyka, ani za dużo możemy powiedzieć o formie nowych piłkarzach – Skrzecza, Słomkie i Sulka (choć on to raczej na pewno nie zagra).
Irishman
18 sierpnia 2017 at 22:10
Zaś co do obrony, to absolutnie na razie dajmy sobie spokój z Mączyńskim. To już wolę Mokwę na prawej obronie i Frańczaka na lewej. Zresztą na lewej podobno nieźle prezentował się Zejdler (tylko co z jego zdrowiem?), a na prawej grywał też Klemenz.
Irishman
18 sierpnia 2017 at 22:17
No i nie ma co z uporem trzymać się złych rozwiązań.
Na szpicy musi grać Prokić i kropka.
W tym wypadku niestety na lewą pomoc musi powędrować Mandrysz…no chyba, że Frańczak (???)
EEECH…kurde, tak w ogóle to nie pojmuje, jak można było tak niechlujnie zestawić kadre, która miała przecież PODOBNO (???) walczyć o awans!
Rafał
18 sierpnia 2017 at 22:24
Materiał jest średni a raczej nisko-średni,a wzmocnień jak niema tak niema a te transfery co były robione to chyba po to by zniszczyć a nie wzmocnić skład i to wygląda jak wygląda. Cały sztab do wywalenia, bo nie umieją nic z tym zrobić. A ci którzy odeszli z GKS o dziwo sobie lepiej radzą czyli trzeba przewietrzyć ławkę trenerską z zarządem i wziąć świeżą krew która ponaprawia to co pan Cygan ze swoimi ludkami popsuł wspólnie z prezydentem miasta panem Krupą. TO ich wina powiedzmy sobie jasno, a czemu bo czekali ale na zbawienie zamiast działać i tera też powinni działać. Wydaje się że im to pasuje co się dzieje i niech zmienią te PEDALSKIE STROJE W KOŃCU!!!
Mecza
19 sierpnia 2017 at 04:01
Nie kumam po co wypożyczać zawodników którzy następnie nie dostają szansy. Słomka i Skrzecz chyba nie po to zamienili lepsze kluby aby trenować tylko ze słabszymi. Może jednak są bardzo słabi, chociaż ciężko sobie wyobrazić słabszy poziom niż 1 liga. Jak są słabi tzn. Motała robił ruchy kadrowe na zasadzie aby była roszada, przecież za „aktywność” mu płacili i gdyby nikogo nie sprowadził ktoś by pomyślał że jest niepotrzebny. Niestety w polskiej skopanej piłce większość dyrektorów sportowych tak funkcjonuje, gra pozorów.
Marcin
19 sierpnia 2017 at 08:55
Kurwa mać GieKSa grać,normalnie mnie dziś rozpierdoli od środka jak dzisiejszego szpilu nie wygrają,jebane śmierdziele wczoraj wygrali teraz się dowiedziałem i już mam ranek spierdolony,oby GieKSa nie wbiła mi gwożdzia do trumny.CAŁE NASZE ŻYCIE TO GKS KATOWICE.
Krystian
19 sierpnia 2017 at 15:58
Dlaczego wszyscy co odchodzą z gieksy. Sobie radzą w innych klubach tylko u as sieroty