Po meczu z Podbeskidziem Bielsko-Biała w konferencji brali udział trener Piotr Jawny i Kamil Biliński oraz trener Rafał Górak z Arkadiuszem Jędrychem.
Piotr Jawny: Myślę, że dzisiejsze spotkanie było prowadzone w niezłym tempie i myślę, że kibice mogli być zadowoleni z tego spotkania. Zaangażowane dwa zespoły, ofensywnie grające. Cały nasz zespół świetnie zareagował po ostatnich dwóch spotkaniach. Weszliśmy w mecz bardzo dobrze, naliczyłem w pierwszej połowie około 5-6 sytuacji groźnych lub bardzo groźnych. Jedna bramka, za chwilę druga, więc mieliśmy tę sytuację wyjściową bardzo dobrą. Na pewno zespół GKSu do końca nie odpuszczał i grał bardzo ofensywnie, starał się, dążył do strzelenia bramki. Nam zabrakło troszeczkę doświadczenia, to jest dość młody zespół. Stadion GKSu wiadomo, jaki jest, do tego doping wpływał na młodszych zawodników. Dlatego szkoda, że tego zwycięstwa w dramatycznych okolicznościach nie udało się utrzymać, więc na koniec nie jesteśmy zadowoleni i rozczarowani. Zespół dał z siebie wszystko. Teraz potrzebna jest szybka regeneracja, bo za chwilę gramy kolejne spotkanie. Ale też drużyna pokazała, że idzie do przodu, że potrafi sobie stwarzać dużo sytuacji, natomiast musimy iść bardzo szybko skróconą lekcję doświadczenia łapać, bo mamy bardzo dużo młodych zawodników i kolejne lekcje będą takie same.
Kamil Biliński: Myślę, że trener już w wielu słowach określił to spotkanie. Przyjechaliśmy po zwycięstwo, mało brakowało i byśmy wywieźli 3 punkty. Po raz kolejny w drugim meczu z rzędu tracimy bramkę w 90. minucie i to jest trochę niedopuszczalne w tej sytuacji. Co tu można więcej powiedzieć, za 3 dni kolejne spotkanie. Nie można spuszczać głów w dół. Ja się będę powtarzał, ten zespół potrzebuje wiary w nas wszystkich i dzisiaj wydaje mi się, że zrobiliśmy krok do przodu i pokazaliśmy, że ten trybik zaczyna zaskakiwać i idziemy do góry. Oczywiście punkty gdzieś uciekają, ale wierzę w to, że za chwilę będziemy punktować pełną pulą.
Pytanie 1: do trenera PBB, jak Pan skomentuje kartkę dla siebie
W ten sposób, że nie dostałem żadnej kartki, tylko II trener. To trzeba się sędziego zapytać za co.
Rafał Górak: No cóż, na pewno wydaje mi się, że byliśmy świadkami dzisiaj kawału dobrego meczu piłkarskiego. Piłka i mecz to szereg działań taktycznych, które są oparte na atakowaniu i na obronie. Niestety w tych pierwszych minutach w tych działaniach obronnych, jeżeli chodzi o pierwszy zespół, zabrakło trochę takich działań. Bardzo dobrze atakowaliśmy, świetnie byliśmy ułożeni do tego. Niestety Podbeskidzie nas dopadło i zdobyło 2 bramki i było trudno. Natomiast bardzo mnie to cieszy, że drużyna nawet bez ingerencji w szatni po tych 20 minutach się ogarnęła i wyglądało to przyzwoicie, a w drugiej połowie wyglądało i bardzo dobrze w działaniach defensywnych i ofensywnych, gdzie dążyliśmy cały czas, żeby ta drugą bramkę co najmniej zdobyć. Gratuluje zespołowi hartu ducha i rzeczywiście tego, że do końca cierpliwie zgodnie z naszym planem działaliśmy, mimo że zmienialiśmy również i ustawienia i zawodników, którzy dali bardzo dobre zmiany. Dwunastym zawodnikiem była dzisiaj nasza publiczność, która cały mecz fantastycznie dopingowała zawodników. Ja to czułem, a wyobrażam to sobie, że wszyscy zawodnicy również. Bardzo wam za to dziękuje, proszę tak dalej, a my w następnym meczu postaramy się zrobić tak, żeby nasze działania ofensywne i defensywne dały w następnym meczu zwycięstwo.
Arkadiusz Jędrych: Myślę, ze ciężko cos więcej powiedzieć, bo trener wyczerpał temat. Chciałbym zwrócić uwagę odnośnie do atmosfery, bo faktycznie w „dwunastu” gra się łatwiej i łatwiej walczy się o punkty. Myślę, że można dzisiaj to zadedykować, szczególnie tę końcówkę, bo zespół od 2 do 0 się dźwignął, bo tak jak mówię: graliśmy w dwunastu i to jest wielka sprawa dla nas.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Warchoły, bo tak potocznie nazywa się kibiców Radomiaka Radom, są naprawdę starą i solidną ekipą kibicowską na piłkarskiej mapie Polski. Ich wizerunkowy problem polegał na tym, że nie grali 36 lat w Ekstraklasie, więc nie było za bardzo możliwości, by o nich usłyszeć. W latach 90., kiedy kształtowały się wszystkie chuligańskie składy, Zieloni grali na poziomie obecnej II i III ligi, siejąc spustoszenie po okolicznych miejscowościach.
Ich żywot na trybunach zapoczątkował się pod koniec lat 70., a na dobre weszli w kibicowską mapę Polski w latach 80. Od zawsze byli pozytywni nastawieni do Legii Warszawa, natomiast wzajemna nienawiść między miastami Kielce – Radom, sprawiła, że z Koroniarzami mają do dziś największą kosę.
W sezonie 1984/1985, który był ich wtedy jednosezonowym epizodem, a my graliśmy ze sobą ostatni raz, zawarli zgodę z Legią, jadąc do stolicy w 1000 głów. Przyjaźń ta nie przetrwała ze względu na ostatnią kolejkę sezonu, w której Legia zremisowała z Pogonią Szczecin, przez co Portowcy utrzymali się w elicie, zaś Warchoły spadli z ligi.
W 1994 roku była ponowna próba nawiązania sztamy z Legią, jednak kością niezgody była Pogoń, z którą Legioniści kilka miesięcy wcześniej odnowili zgodę i fani z Radomia mieli w pamięci, przez kogo spadli z ligi, więc temat poszedł w zapomnienie.
Przez cały kolejny okres kibicowski fani Radomiaka związali się jedynie układem chuligańskim z GKS-em Bełchatów i Stalą Rzeszów, ale czas zweryfikował, że do siebie nie pasowali i relacje zostały zakończone. Okres bycia osamotnioną ekipą nie oznaczał, że stali w miejscu. Klub się piął w górę i grali na zapleczu Ekstraklasy, a dzięki temu, że polska scena kibicowska się mocno rozwijała, to dorobili się solidnych fan clubów takich ekip jak: Polonia Iłża, Proch Pionki czy Szydłowianka Szydłowiec (wszystkie już wymarły), które w swoim „primie” mocno się udzielały w regionie i trwała ciekawa regionalna rywalizacja z koalicją Broni Radom i Powiślanki Lipsko.
Odnośnie do derbowego rywala – Chłopców z placu Broni, którzy w latach 90. mieli naprawdę solidną bandę i dobrze funkcjonowali. W 2004 roku było apogeum wyjaśnienia kto „nosi spodnie” w mieście. Podczas derbów Broń – Radomiak, Zieloni wjechali na stadion gospodarzy i zajęli ich młyn, śpiewając: „Nie ma już Broni, w Radomiu nie ma już Broni”. Na uratowanie honoru gospodarzy wybiegła garstka kibiców Broni na przegrane starcie, ale było już po wszystkim. Po tym meczu ówczesna zgoda Broni – Hutnik Kraków podziękował im za przyjaźń.
Wiosną 2016 roku Radomiak zawarł układ chuligański z warszawską Legią, a finałem był mecz Radomiak – Siarka Tarnobrzeg jesienią 2017 roku, gdzie ogłoszono kibicowskiej Polsce, że Radom i Warszawę łączy sztama.
Nasze relacje z Radomiakiem ciężko opisać… Ostatni mecz ligowy na Bukowej graliśmy w październiku 1984 roku, czyli chwilę po tym jak Blaszok został oddany do użytku. Wtedy „luksusowa” trybuna i nikt nie zakładał, że będzie to siedlisko jednych z najwierniejszych grup kibicowskich w Polsce, które wyznaczą standardy, czym jest niezłomność w walce o swój klub.
W maju 1996 roku podczas meczu z Legią Warszawa, kiedy dostaliśmy sromotne lanie 0:5, doszło do zakończenia zgody z Avią Świdnik, która przyjeżdżając, usłyszała, że nic już nas nie łączy i nieświadoma tego dnia ekipa Radomiaka zawitała „po zgodę”, ale nie znalazła uznania ani chętnych do przybicia tej relacji, mimo bycia goszczonym wielokrotnie w Katowicach.
Jesienią 1996 roku na Bukowej odbył się mecz reprezentacji Polski z Mołdawią, który wygraliśmy 2:1, a samo spotkanie miało historyczny moment na naszym obiekcie, gdyż został wprowadzony przepis, że na meczach reprezentacji mogą obowiązywać tylko i wyłącznie biało-czerwone barwy, do których oczywiście nie wszyscy się zastosowali. Na Blaszoku (przy pełnym stadionie) zasiadło mnóstwo ekip, ale to chuligani GieKSy byli w tym dniu gospodarzami swojej trybuny i widząc 50-osobową ekipę Radomiaka w sektorze A, stojącą razem ze Stomilem Olsztyn i Polonią Bydgoszcz, wpadli w nich, przez co doszło do mocnej awantury, zaś „goście” musieli zostać wyprowadzeni przez policję ze stadionu. Na „pożegnanie” nasi chuligani wybili szyby w ich autokarze i niemal go wywrócili.
Jesienią 2016 roku los skrzyżował nas w Pucharze Polski, ale wtedy Szaleńcy z Bukowej nie mogli zawitać z powodu „remontu sektora gości”, co w późniejszych latach stało się mottem działaczy z Radomia. Obecnie Radomiak posiada nowy obiekt, powstał sektor gości, ale… nikt na nim nie zasiada. Miasto jest specyficznie uzależnione politycznie od służb mundurowych, które skutecznie wpływają na działaczy, przez co fani Radomiaka na meczach domowych bawią się sami. Jedynie mecz zgodowy z Legią Warszawa ma inny charakter widowiska, przez wspólny doping na jednej trybunie.
Do zobaczenia na Bukowej, bo Warchoły pierwszy i ostatni raz usłyszą huk z Blaszoka!
Ekstraklasa znowu na Bukowej. Pierwszy mecz GieKSa niestety przegrała z Radomiakiem Radom. Zapraszamy do fotorelacji z tego spotkania.
No i wielki mecz za nami. Doświadczyliśmy tego – niektórzy po raz pierwszy w życiu, inni po niemal jednej piątej wieku. Na Bukową zawitała ekstraklasa. Wspomniani w felietonie przedmeczowym Marcin Rosłoń i Kamil Kosowski musieli przeżyć niezły szok zasiadając na szczycie Trybuny Głównej, na miejscach prasowych. Obdrapanych z farby, z powiewem oldchoolu.
– To jest Bukowa, tu się żyje! – powiedział ten pierwszy na zakończenie transmisji Canal Plus, dając do zrozumienia, że poczuł ten już tak rzadki klimat dawnych czasów.
Morze ludzi na stadionie już długo przed meczem, ta żółta armia kibiców spragnionych wielkiego futbolu. Historia za chwilę miała dziać się na naszych oczach. Wielu kibiców spotykało dawno niewidziane twarze. Jak choćby autor tegoż felietonu, który mecz obserwował w towarzystwie swojego kolegi z podstawówki, z którym to przecież onegdaj na mecze ligowe się jeździło regularnie (pozdro Krzysiu!).
Piękna oprawa spotkania i mogliśmy grać. Niespotykane było to, że w początkowej fazie meczu nawet Główna stała, dopiero potem zaczęliśmy siadać. Czuć było, że to coś zupełnie innego niż te początki wszystkich poprzednich sezonów z 19 lat. No, może poza spotkaniem ze… Źródłem Kromołów w 2005 roku. Jakkolwiek by to dziwnie nie brzmiało, wtedy mieliśmy narodziny nowej GieKSy, które podczas tego czwartoligowego meczu zostały godnie uczczone.
Teraz to było ukoronowanie tego całego okresu i nagroda za te wszystkie lata. Będę utrzymywał, że wynik tego meczu miał drugorzędne znaczenie. Oczywiście punkty w lidze będą na pierwszy miejscu, ale ta inauguracja była po to, by ją po prostu przeżyć. Poczuć zapach ekstraklasy, poczuć klimat wielkiej piłki w Katowicach.
Dlatego apeluję o rozwagę przy ocenach za to spotkanie, bo czytając na forum wypowiedzi pomeczowe kibiców – oczy trochę więdły. Zasłużona krytyka po tym meczu – jak najbardziej, jednak defetystyczna narracja i rozprzestrzenianie widma bezdyskusyjnego spadku powodowała, że można było sobie zadać pytanie, czy niektórzy odnotowali w ogóle fakt awansu. Narracja ta niczym się bowiem nie różniła od wieloletnich na zapleczu elity. Można wręcz odnieść wrażenie, że choćbyśmy grali z Realem Madryt i przegrali np. 0:4, to psioczenie na tego czy tamtego, że się nie nadaje, że błędy trenera, byłoby wyraźne.
Nie chodzi o to, że chcę i zamierzam bronić kogokolwiek. Chodzi mi tylko o tę narrację. W meczu z Radomiakiem mieliśmy aspekty pozytywne i negatywne. I choć przed meczem mogliśmy oczekiwać wygranej z podobno zkryzysowanym Radomiakiem, to jednak ostatecznie – mimo przegranej – mecz ten pokazał, że z drużynami tego pokroju jesteśmy w stanie rywalizować.
Katowiczanie wykreowali sobie okazje bramkowe, stworzyli kilka dynamicznych, ciekawych akcji, a indywidualne wejście Rogali ze skrzydła było wręcz spektakularne. W drugiej połowie GKS zdominował Radomiak i przy odrobinie szczęścia mógł doprowadzić do wyrównania. Gra na czas rywali także dowodziła tego, że po prostu boją się o wynik. Choć i w ofensywie mogło być lepiej, to trzeba przyznać, że było całkiem nieźle.
Gorzej było z defensywą. Nasz zespół dawał się stłamsić i wepchnąć we własne pole karne, zawodnicy nie potrafili wybić piłki i zażegnać nawałnicy piłkarzy Baltazara. W zasadzie obie bramki padły po tego typu sytuacjach. Coraz bardziej pachniało bramką dla rywali, ten wskaźnik dochodził do czerwoności – aż następowało przesilenie – gol.
Nie chcę dywagować o personaliach, bo każdy widział, co się działo. Trener też starał się reagować (już w przerwie) i zapewne sam musi zobaczyć, kto się sprawdza na ekstraklasowym poziomie, a kto nie. Faktem jest, że na pierwszy mecz w ekstraklasie wyszliśmy tylko dwoma nowymi zawodnikami – Klemenzem i Galanem. No może trzema, bo Baranowicz był tak jakby nowy. Czy to była forma nagrody dla poszczególnych piłkarzy za awans – nie wiadomo. W kolejnych meczach jednak najprawdopodobniej proporcje nowych i starych zawodników będą już bardziej zbalansowane.
Widać było, że ekstraklasowe granie to inna para butów. W pierwszej połowie Radomiak pokazał ogranie, technicznie też byli niczego sobie. Trzeba się przystosować do nowych okoliczności. Pierwsza liga to był styl życia, Ekstraklasa też nim będzie – tylko innego rodzaju.
Nie ma co psioczyć, tylko zakasać rękawy i działać. Następne spotkanie gramy ze Stalą Mielec, rywalem wydaje się w naszym zasięgu. Ale to wszystko kwestia względna. Nie wiemy tak naprawdę, jaki poziom względem GKS mają rywale. Musimy więc organoleptycznie się o tym przekonać.
As
15 sierpnia 2021 at 10:50
„Kawał dobrego piłkarskiego meczu” – niech ktoś mnie uszczypnie. Dramat. 3 mecze bez zwycięstwa po każdym trener zadowolony. Z taką mentalnością nic nie osiągniemy. Dobór składu conajmniej zastanawiający, Kozłowski, Woźniak, Urynowicz ławka – trenerze dobierz Pan taktykę pod ludzi jakich masz a nie na odwrót. Aż się prosi o 4-4-2
KaTe
15 sierpnia 2021 at 15:46
Typowe pieprzenie polskich trenerów. Stadion prawie pusty, a oni czują atmosferę jak na Maracanie. Trafią na Widzew to chyba od razu wybiorą walkower. Górak widział jakiś „hart ducha”, a nie zauważył że zupełnie bez formy są Rogala i Sanocki. Kościelniak rozegrał nagorszy mecz w tym roku. Cała formacja obronna jest jedną z najsłabszych w ostatnich 10 latach. Gdyby nie Kudła to nie mielibyśmy na koncie nawet punktu. Drugi jedyny jasny punkt to Szymczak, który przypomina młodego Brożka.
Reasumując: bez prawdziwych wzmocnień – czeka nas dramatyczna walka o utrzymanie.
Kato
15 sierpnia 2021 at 16:13
Na najważniejsze mecze to niestety mało, dużo do poprawy. Ale pościg za wynikiem należy docenić i być może gdyby było więcej czasu to nawet po zwycięstwo.
Tyle właśnie do poprawy, walka od początku do końca, tak aby nie brakło minut w meczu.
Zgrać obronę z atakiem, bo te początki akcji są za bardzo statyczne i powolne a co za tym czytelne. Szybkie wyprowadzenie ataku po obronie.
Arkadiusz
15 sierpnia 2021 at 18:54
Punkt jest punktem. No ale tak jak mówicie, w tym składzie celem głównym jest utrzymanie. Niemniej trzeba pochwalić chopców za walkę… Tylko na remisikach daleko nie
zajedziemy. Sandecja jest w naszym zasięgu – mogą być wreszcie 3 punkty:)
Gieksiorz
15 sierpnia 2021 at 19:01
Brawo za walkę, Trenerze jaki 12 zawodnik? nie wiem co robi zarząd, marketing itd nikogo nie obchodzi że od lat frekwencja slaba, każdy ma to w dupie, przecież nikt nie powie mi że teraz jest 2000 kibiców Gieksy?! zobaczcie jaka jest atmosfera, klimat za miedzą w chorzowie,klub upadl i się podnosi, tutaj marazm od lat i frekwencja poleciała na łeb!!!
sołtys
15 sierpnia 2021 at 20:49
No i proszę sprawdza się to co mówiłem już dużo przed startem ligi, że z tym składem i górakiem to raczej będzie dramatyczna walka o utrzymanie. Trzy mecze zero zwycięstw. Niestety ale przespano okres transferowy i poza Szymczakiem nikogo wybijającego się nie sprowadzono. Kolejny temat to Górak, który jest kiepskim trenerem a jedzie tylko na atmosferce. To kolejny trener w stylu Urbana. W zabrzu tez go pogonią to kwestia czasu. Górakowi daję maks 5 meczy i jeżeli nie będzie pkt to poleci.
As
15 sierpnia 2021 at 22:45
Skład uważam jest spokojnie na baraże, jeden z lepszych w tej lidze, tylko są zestawieni beznadziejnie. Figiel i Jaroszek w środku – o jednego defensywnego pomocnika za dużo – gdyby jeszcze grali na 0 z tyłu. Szymczak z Urynowiczem lub Kozłowskim z przodu, skrzydła (Woźniak/Kościelniak) i obsługujący ich Błąd i rozwalamy tą śmieszną ligę. Tu się nie ma czego bać, trzeba iść po swoje.
Roh
16 sierpnia 2021 at 00:28
Z tym tremeren niestety czeka GKS ciężka walka o utrzymanie. Brehmer jest chyba jeszcze wolny, wiec warto sie zastanowić, bo szybko może GKS wrócic tam gdzie grał w zeszłym sezonie.
Kato
16 sierpnia 2021 at 07:02
Mamy trenera któremu zależy, więc trenerze do dzieła.
Drużyna jest spoko, widać po sytuacjach bramkowych, fajne gole. Tylko szybsze zgranie-wyprowadzanie ataku z obrony. Wiele tu tracimy, a możemy kolosalnie zyskać. Jeżeli oczywiście takie szybkie prowadzenie piłki (jeszcze) ogarniają zawodnicy.
Na razie pierwszy z ważnych meczy przed nami (niedziela), a i ten w czwartek obecnie punktowo ważny. Grać i nie odpuszczać, również kibice.
INO GIEKSA!
KaTe
16 sierpnia 2021 at 11:25
@Roh Brehmer jest w Kotwicy Kołobrzeg. Razem z Gonzem…
U nas to raczej nie trener jest problemem, ale cały system szkoleniowo-transferowo-skautingowy. Nikt mnie nie przekona, że Samiec-Talar, Repka czy Gierach byli miesiącami obserwowani przez naszych przedstawicieli. To, niestety, typowe „zapchajdziury” podrzucane przez menadżerów na hasło: „brakuje mi takiego zawodnika”!
Wypożyczonych wciskają nam Lech, Śląsk i Pogoń, a my łykamy ich jak pelikany. Później zdziwimy się, że Szymczak już w zimie wróci do Poznania.
Niestety, osoby twierdzące, że mamy mocny skład – mijają się z prawdą. Muszą na zimno poobserwować powtórki i przeanalizować statystyki.