GieKSa jest już trzy tygodnie w treningu, a także świeżo po obozie w Dzierżoniowie. W tym czasie katowiczanie rozegrali siedem gier kontrolnych, z których wygrali pięć oraz po jednej zremisowali i przegrali. W trakcie samego zgrupowania odbyły się cztery sparingi, z czego trzy były wygrane, a w jednym padł remis (bramki: 11-2).
Jak na początkowy okres przygotowań, gdzie głównym celem nie jest taktyka, a kwestie budowania siły i kondycji na cały rok, trzeba przyznać, że katowiczanie grali wyjątkowo ciekawie i skutecznie. Zarówno z zespołami z ekstraklasy, jak i z tymi z niższych lig więcej było momentów lepszych niż gorszych.
Mnogość testowanych zawodników, do tego czasem anonimowych, może powodować pewien chaos w głowach kibiców, zwłaszcza w momencie, kiedy nie mają okazji oglądać gier kontrolnych. Napiszmy więc kilka słów o testowanych.
Jak wiemy do domu zostali odesłani Damian i Bartosz Nowakowie. Obaj ofensywni, grali na pozycji ofensywnego pomocnika lub napastnika (Damian Nowak). Dołączając do tej dwójki napastnika Jewhena Radionowa, mamy trzech zawodników ofensywnych. I chyba m.in. w wyniku pewnej selekcji właśnie z dwóch Nowaków zrezygnowano. Trudno bowiem się spodziewać, aby sztab szkoleniowy i działacze zdecydowali się zakontraktować wszystkich testowanych – kogoś więc trzeba było wybrać. Z tej trójki najlepiej wypadł Radionow i dlatego dostał zaproszenie na dalsze treningi. Szkoleniowiec GieKSy Rafał Górak mówi, że napastników rozlicza się ze strzelanych bramek, a Radionow w Dzierżoniowie strzelił trzy, wszystkie jak rasowy snajper, m.in. wykorzystując bezlitośnie błędy bramkarzy. Ukrainiec dość szczęśliwie dla siebie pojechał na zgrupowanie, gdyż jeszcze przed nim w sparingu z Puszczą Niepołomice spisał się słabo, ale już na obozie swoją szansę – przynajmniej na tę chwilę – wykorzystał. Wracając jeszcze do Nowaków – na pozycji ofensywnego pomocnika bryluje Przemysław Pitry, jednak przydałby mu się pewien wartościowy zmiennik. Damian Nowak spisywał się mimo wszystko nieźle, ale jak widać zabrakło tego błysku, nie okazała się nim nawet strzelona z Polonią Świdnica bramka.
Trudno ocenić środkowych, testowanych obrońców, którzy sprawdzani byli albo razem, albo w duetach z Adrianem Napierałą i Mateuszem Kamiński. Zarówno Dawid Szwarga jak i Artur Jurkowski nie mieli specjalnie okazji się wykazać, gdyż rywale po prostu przez większą część sparingów byli kompletnie w odwrocie. Jedynie Chrobry postawił nieco większe warunki, ale też bez jakiegoś oblężenia naszej bramki. Dlatego też z rzeczywistą przydatnością tych piłkarzy trzeba będzie poczekać. Prawdopodobnie jednak jak już – to tylko jeden z nich trafi na Bukową, aby nie mnożyć bytów ponad potrzebę.
Łatwiej ocenić bocznych obrońców, którzy przy mocno ofensywnej grze GieKSy musieli również udzielać się w ataku. Widać, że zarówno Dominik Sadzawicki, jak i Jarosław Ratajczak nie są przyspawani do swojej połowy. Zwłaszcza Ratajczak błysnął w meczu z Lechią Dzierżoniów i po jego dwóch centrach padły bramki. Patrząc na to, że największym mankamentem naszego zespołu była lewa obrona, to taki zawodnik byłby jak znalazł na tę pozycję. Z ciekawością będziemy obserwowali jego postępy dalej. Choć trzeba przyznać, że Bartosz Sobotka również nie zaprezentował się źle, notując m.in. jedną asystę przy golu Radionowa. Miejmy więc nadzieję, że rywalizacja na tej pozycji wzrośnie.
Należy wspomnieć o Sławomirze Dudzie, który w środku boiska – jako defensywny pomocnik – radził sobie nieźle, ale bez większych fajerwerków oraz o bramkarzu Łukaszu Budziłku, do którego w tym meczach absolutnie nie można było mieć zastrzeżeń, ale – podobnie jak w przypadku obrońców – nie był wystawiany na ciężką próbę. Oczywiście na plus obroniony rzut karny w meczu z Polkowicami. No i Janusz Gancarczyk, który grał na razie bardzo krótko, ale zdążył zaliczyć asystę w meczu z Polkowicami.
A jak spisali się dotychczasowi zawodnicy GieKSy? Praktycznie w komplecie dobrze, ale ograniczmy się do tych, którzy się wyróżnili. Przede wszystkim z każdym tygodniem piłkarsko dojrzewa Arkadiusz Kowalczyk, który strzela bramki, ale potrafi też dograć piłkę. Zwraca uwagę to, że na boisku zachowuje się z dużą pewnością i wiarą w swoje umiejętności. To piłkarz, który chyba może być jeszcze lepszy i za chwilę może stać się naprawdę liderem GieKSy. Rafał Sadowski co prawda dostaje szansę w sparingach w niewielkim wymiarze, ale trzeba przyznać, że jego ruchliwość i żwawość to powiew świeżości na skrzydle, a z taką Puszczą nawet i w środku pomocy. Do tego strzelił już dwie bramki (jedną w Dzierżoniowie – głową!). Jeśli ten zawodnik solidnie przepracuje okres przygotowawczy, nabierze siły, to na skrzydłach możemy mieć kłopoty bogactwa. Pochwalmy także Denissa Rakelsa, który strzela gole i notuje asysty. Skutecznością błysnął też Grzegorz Fonfara.
Mankamentem GieKSy była skuteczność w praktycznie wszystkich meczach. Sytuacje, które marnowali Radionow, Fonfara czy Kowalczyk w lidze śniłyby się im po nocach. Na dobrą sprawę katowiczanie mogli na całym zgrupowaniu zdobyć drugie tyle bramek, bo sytuacji było prawdziwe multum. W grze o punkty sytuacji bramkowych już tyle nie będzie, dlatego nie będzie można sobie pozwolić na takie pudła.
Mimo wszystko podczas przenikliwych mrozów i zmęczenia treningami, nasi zawodnicy wykazali się sporą żwawością, nie wyglądali ospale (może poza ostatnim meczem z Chrobrym). Im bliżej do ligi, tym jednak większy nacisk będzie położony na kwestie bardziej taktyczne i na tym tle będziemy mogli więcej powiedzieć o postawie naszych zawodników w meczach kontrolnych.
I na koniec pamiętajmy – w GieKSie wyniki sparingów nigdy nijak nie przekładały się na ligę. Więc pod tym kątem nie ma sensu wyciągać jakichkolwiek wniosków. Co nie oznacza, że tym razem w końcu i gra o punkty będzie efektowna i skuteczna, ale na to musimy poczekać do marca.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Co GKS Katowice wraca na swój stadion po nieudanym wyjeździe to wygrywa. Podobnie było tym razem. Po wysokiej porażce w Szczecinie (choć zbyt wysokiej patrząc na samą grę), katowiczanie mieli zmierzyć się z walczącą o życie Puszczą Niepołomice.
W końcówce sezonu takie mecze zawsze są trudniejsze niż – po pierwsze wcześniej, a po drugie – niż wskazywałaby na to tabela. Zazwyczaj drużyny z dołu się po prostu budzą – wcześniej czy później. Nie zawsze i nie wszystkie – te które pobudki nie zrobią lub nie zrobią jej odpowiednio wcześnie – spadają z ligi. Mamy w tym sezonie aż nadto przykładów. Obudziła się Korona – na samym początku rundy wiosennej – i dziś jest praktycznie pewna utrzymania. Niedawno na wysokie obroty wskoczył Radomiak – i choć przegrał ostatnio dwa mecze – również ma niezłą pozycję w tabeli, a przecież startowali od 0:5 do przerwy w Białymstoku. Skazywane na pożarcie Zagłębie Lubin wygrało dwa mecze i znacząco poprawiło swoją sytuację. A Śląsk Wrocław? Ci to dopiero zaczęli grać. Zagrzebani na ostatnim miejscu, pod wodzą Alana Simundzy zaczęli punktować aż miło i po wielu, wielu kolejkach w końcu osiemnaste miejsce opuścili i są na styku jeśli chodzi o bezpieczną strefę!
Zamieszana w walkę o utrzymanie Puszcza również czeka na to przebudzenie. Był jeden moment, w którym wydawało się, że podopieczni Tomasza Tułacza wskoczyli na właściwe tory. Mowa o wygranej w Gdańsku 2:0. Ta wygrana z zespołem z dołu tabeli, ale też dobrze wówczas grającą Lechią, była pewna i wydawało się, że Puszcza może stać się takim Radomiakiem czy Koroną. Nic z tych rzeczy. Co prawda potem zdarzyło się jeszcze zwycięstwo z Piastem, ale poza tym było słabiutko. Sytuację mógł też trochę uratować Puchar Polski, gdzie niepołomiczanie wygrali na Konwiktorskiej, ale potem Pogoń zmiotła ich w półfinale. Tym motywacyjnym drygiem mógł być też uratowany w doliczonym czasie gry z Rakowem remis. Nie wyszło. Puszcza przegrała w Katowicach i choć jest minimalnie nad kreską, czeka ich niebywała i ciężka batalia o pozostanie w lidze. Za tydzień grają z niezłym Radomiakiem, potem mają Pogoń i Lecha, będą też bezpośrednie potyczki ze Stalą i Śląskiem. Oj, nie będzie u Żubrów nudno.
To jednak problemy naszych ligowych rywali. GieKSa z tą walczącą o życie drużyną sobie poradziła i to przegrywając do przerwy. Nawet trener Tułacz – zasadniczo nieszczędzący swoim podopiecznym słów krytyki – dziwił się, że nie było aż takiej determinacji. Za to w Lidze Plus eksperci mówili, że z Puszczą narzucającą swój styl gry, przejąć tę rolę jest trudno – a GieKSie się to udało. Nie da się ukryć, katowiczanie zdominowali rywali i w tym kontekście był to jeden z najlepszych meczów w tym sezonie – no, powiedzmy druga połowa, bo do pierwszej można się przyczepić.
To był pierwszy mecz w obecnych rozgrywkach, w którym GieKSa przegrywała i przechyliła szalę zwycięstwa na swoją korzyść. W 28. kolejce. Dla porównania powiedzmy, że w ostatnich pięciu meczach poprzedniego sezonu, taka sytuacja miała miejsce… trzy razy (z Polonią, Tychami i Wisłą). Dlatego nawet jeśli taka sytuacja zdarza się raz na jakiś czas, to jednak tyle meczów bez odwrócenia ich losów to sporo. W drugą stronę mieliśmy to trzy razy – z Legią, Koroną i Motorem. A jedynymi drużynami, które pozostają bez przechylenia szali na swoją korzyść są Piast, Puszcza, Śląsk, Lechia.
Żeby dołożyć łyżeczkę dziegciu co do wczorajszego spotkania, to trzeba przyznać, że do pewnego momentu aspirowało ono do jednego z najbardziej frustrujących w tym sezonie. Mam tu na myśli taką niemoc, pewnego rodzaju bezsilność, która – wydawało się – może mieć miejsce. Bo jak przegrywaliśmy wysoko, to GieKSa była ewidentnie słabsza. Jak przegrywaliśmy mecze, których nie powinniśmy przegrać, bo graliśmy dobrze, była irytacja i złość. Ale wczoraj to było jeszcze coś innego. GieKSa niby atakowała, niby stwarzała sytuacje, ale ostatecznie wszystko szło w ręce Komara, ewentualnie było niecelne, tak jak strzał Dawida Drachala z początku meczu. Dodatkowo było widać dużą determinację i dynamikę. To nie był chodzony mecz. Z jednej strony można było myśleć, że taka gra daje szansę na pozytywny rezultat, z drugiej te wykończenia były dość mizerne. No i przede wszystkim Puszcza prowadziła po naszym dość dużym błędzie. Więc trzeba było zdobyć nie jedną, a dwie bramki. Niewiadomą było, jak się to wszystko potoczy.
Ta łyżka dziegciu się zdematerializowała, bo ostatecznie GKS w drugiej połowie grał podobnie jak w pierwszej, a dodatkowo wzmocnił ten sposób gry i w końcu zaczęło wychodzić. Czyli wchodzić. Trzy bramki zdobyte po przerwie mają swoją wymowę. Najpierw Alan Czerwiński dosłownie wypatrzył Sebastiana Bergiera, który po prostu nie mógł tego zmarnować. Potem swoje firmowe zagranie zaliczył Bartosz Nowak i Bergi a la „Franek – łowca bramek” (skoro jesteśmy już przy wiślackich porównaniach trenera) podcinką trafił do siatki. Mało się mówi o trzecim golu, a to co zrobił Marcin Wasielewski przecież było bardzo klasowe. Minął rywala delikatnym podbiciem piłki, a potem to podbicie powtórzył nad bramkarzem, wystawiając piłkę do pustej bramki. To było doprawdy doskonałe i jeśli mówimy o Tsubasie Dawida Drachala w jego kapitalnej akcji w pierwszej połowie, to nie można tego japońskiego bohatera kreskówek nie przyrównać do Wasyla, przy czym Wasyl zrobił to błyskawicznie, a nie jak Tsubasa biegł z piłką przez boisko przez pół odcinka okrążając niemal całą kulę ziemską 😉
Swój sposób gry – to było coś, co trener powtarzał w rundzie jesiennej. Można powiedzieć, że jesienią to wychodziło w bardziej spektakularny sposób, choć nadal musimy pamiętać, że dawało to mniej punktów niż obecnie. Ale pod względem wizualnym, spotkanie z Puszczą rzeczywiście pokazało bardzo dużą dominację nad rywalem.
GieKSa jest w środku tabeli dlatego, że… nie zawsze nam wychodzi. Bartosz Nowak ma potencjał na to, by dawać jeszcze więcej. I ostatecznie coś mu w tych meczach zawsze wyjdzie – jakieś idealne podanie i asysta – bo to po prostu bardzo jakościowy zawodnik. Ale tu może być jeszcze lepiej. Sebastian Bergier nastrzelał już trochę tych bramek, ale ich też może być jeszcze więcej. Coraz lepiej prezentuje się Dawid Drachal i jakby tylko udało się wyciągnąć go z Rakowa, byłoby doskonale, bo ten zawodnik to bardzo duży talent. Naprawdę w tej drużynie drzemie spory potencjał. Na ten moment jest bardzo dobrze. A może być jeszcze lepiej. Tylko prośba do trenera – nie schodźcie z obranej drogi. Wychodźcie z założenia, że rozwój jak najbardziej, ale lepsze czasem jest wrogiem dobrego. Można i trzeba ulepszać i poprawiać, ale nie na siłę. Naprawdę jest dobrze.
Osiągnęliśmy magiczną granicę 38 punktów. Można już mieć absolutnie spokojną głowę. GieKSa w przyszłym sezonie będzie grać w ekstraklasie i dalej sławić Katowice w ligowej piłce. Nie mogliśmy sobie wymarzyć na początku sezonu – a już zwłaszcza po pierwszej kolejce z Radomiakiem – w jakim miejscu będziemy na sześć kolejek przed końcem. Pięknie.
A Dawid Abramowicz, ani żaden inny Craciun czy Atanasov nie okazali się Kojiro 😉
GKS Katowice utrzymał się w Ekstraklasie.
To, co od dłuższego czasu było „pewne” (dla jednych już po Górniku, dla innych po Puszczy, a dla każdego po Wrocławiu) dziś zostało formalnie potwierdzone. Po stracie punktów przez Puszczę Niepołomice w meczu z Pogonią Szczecin (4:5) GieKSa oficjalnie utrzymała się w Ekstraklasie.
Po wielkosoboniej wygranej we Wrocławiu Śląsk stracił szansę na dogonienie nas w tabeli. W miniony wtorek Stal Mielec, po remisie z Górnikiem Zabrze, także przestała nam „zagrażać”. Dziś do tej dwójki dołączyła Puszcza Niepołomice, która nie może nas już wyprzedzić w tabeli.
Przypomnijmy, że nasza drużyna ani razu w tym sezonie nie znajdowała się na miejscu spadkowym, a matematyczne utrzymanie na początku 30. kolejki to duże osiągnięcie, które potwierdza tylko, jak świetny sezon rozgrywa GieKSa.
W dzisiejszym spotkaniu nasza drużyna pokonała 3:1 Puszczę Niepołomice. Zapraszamy na drugą galerię z tego meczu, którą przygotował dla Was Kazik.
Najnowsze komentarze