Ostatnie spotkanie w 2. lidze rozegraliśmy w sobotę 12 czerwca 2021 roku. Naszym przeciwnikiem był Sokół Ostróda, który przed meczem był już pewny utrzymania. Wszystko wskazywało na dobre widowisko czysto piłkarskie, ponieważ żaden z zespołów nie miał możliwości ugrać nic więcej w tych rozgrywkach.
Trener Górak zdecydował się praktycznie na żelazną ekipę, która wykonała plan awansu. Brakowało Jaroszka, który pauzował za kartki i Kozłowskiego, którego trener nie zabrał ze sobą na ten ostatni mecz wyjazdowy. Doskonale rozpoczął się dla GieKSy mecz. Długo rozgrywaliśmy piłkę, aż w końcu Sanocki na lewej stronie dostał dobre podanie i po przełożeniu piłki na lewą nogę dośrodkował idealnie na nogę wbiegającego na długi słupek Woźniaka, któremu nie pozostało nic innego, jak posłać futbolówkę do siatki. Sokół odpowiadał kontrami, aż w końcu wyrównał z rzutu wolnego. Kapitalnym uderzeniem w 29. minucie popisał się Dawid Wolny, a Patryk Królczyk jedynie mógł odprowadzić piłkę wzrokiem.
Na drugą połowę trener Górak dokonał jednej zmiany – Patryk Szwedzik zastąpił Arkadiusza Woźniaka. Świetnie zagrała GieKSa od początku, a po dobrej kontrze Adrian Błąd strzelił fantastyczną bramkę zza pola karnego po długim rogu w okienko. Nic nie zapowiadało tego, że parę minut później Sokół zdominuje to spotkanie. W 67. minucie Dobosz świetnie znalazł się w polu karnym i dobił do pustej bramki strzał w słupek kolegi z drużyny. Parę minut później gola na wagę zwycięstwa dał gospodarzom Karol Żwir po świetnym dograniu z lewej strony. Nasza drużyna została w tej sytuacji ograna w sposób książkowy. Do końca spotkania na boisku dominował Sokół i zasłużenie wygrał to spotkanie.
12.06.2021, Ostróda
Sokół Ostróda – GKS Katowice 3:2 (1:1)
Bramki: Wolny (29), Dobosz (66), Żwir (73) – Woźniak (3), Błąd (49).
Sokół Ostróda: Niezgoda – Wicki, Dobosz, Brzuzy (77. Rugowski), Żwir, Siemaszko (65. Czajkowski), Zalewski, Więcek (90. Mozler), Maj, Zimmer, Wolny (66. Okuniewicz).
GKS Katowice: Królczyk – Grychtolik, Jędrych, Janiszewski (79. Broda), Pavlas – Kościelniak, Figiel (79. Wojciechowski), Urynowicz (66. Rogala), Błąd (65. Gałecki), Sanocki – Woźniak (46. Szwedzik).
Żółte kartki: Dobosz – Pavlas, Urynowicz, Broda.
Sędzia: Karol Iwanowicz.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Warchoły, bo tak potocznie nazywa się kibiców Radomiaka Radom, są naprawdę starą i solidną ekipą kibicowską na piłkarskiej mapie Polski. Ich wizerunkowy problem polegał na tym, że nie grali 36 lat w Ekstraklasie, więc nie było za bardzo możliwości, by o nich usłyszeć. W latach 90., kiedy kształtowały się wszystkie chuligańskie składy, Zieloni grali na poziomie obecnej II i III ligi, siejąc spustoszenie po okolicznych miejscowościach.
Ich żywot na trybunach zapoczątkował się pod koniec lat 70., a na dobre weszli w kibicowską mapę Polski w latach 80. Od zawsze byli pozytywni nastawieni do Legii Warszawa, natomiast wzajemna nienawiść między miastami Kielce – Radom, sprawiła, że z Koroniarzami mają do dziś największą kosę.
W sezonie 1984/1985, który był ich wtedy jednosezonowym epizodem, a my graliśmy ze sobą ostatni raz, zawarli zgodę z Legią, jadąc do stolicy w 1000 głów. Przyjaźń ta nie przetrwała ze względu na ostatnią kolejkę sezonu, w której Legia zremisowała z Pogonią Szczecin, przez co Portowcy utrzymali się w elicie, zaś Warchoły spadli z ligi.
W 1994 roku była ponowna próba nawiązania sztamy z Legią, jednak kością niezgody była Pogoń, z którą Legioniści kilka miesięcy wcześniej odnowili zgodę i fani z Radomia mieli w pamięci, przez kogo spadli z ligi, więc temat poszedł w zapomnienie.
Przez cały kolejny okres kibicowski fani Radomiaka związali się jedynie układem chuligańskim z GKS-em Bełchatów i Stalą Rzeszów, ale czas zweryfikował, że do siebie nie pasowali i relacje zostały zakończone. Okres bycia osamotnioną ekipą nie oznaczał, że stali w miejscu. Klub się piął w górę i grali na zapleczu Ekstraklasy, a dzięki temu, że polska scena kibicowska się mocno rozwijała, to dorobili się solidnych fan clubów takich ekip jak: Polonia Iłża, Proch Pionki czy Szydłowianka Szydłowiec (wszystkie już wymarły), które w swoim „primie” mocno się udzielały w regionie i trwała ciekawa regionalna rywalizacja z koalicją Broni Radom i Powiślanki Lipsko.
Odnośnie do derbowego rywala – Chłopców z placu Broni, którzy w latach 90. mieli naprawdę solidną bandę i dobrze funkcjonowali. W 2004 roku było apogeum wyjaśnienia kto „nosi spodnie” w mieście. Podczas derbów Broń – Radomiak, Zieloni wjechali na stadion gospodarzy i zajęli ich młyn, śpiewając: „Nie ma już Broni, w Radomiu nie ma już Broni”. Na uratowanie honoru gospodarzy wybiegła garstka kibiców Broni na przegrane starcie, ale było już po wszystkim. Po tym meczu ówczesna zgoda Broni – Hutnik Kraków podziękował im za przyjaźń.
Wiosną 2016 roku Radomiak zawarł układ chuligański z warszawską Legią, a finałem był mecz Radomiak – Siarka Tarnobrzeg jesienią 2017 roku, gdzie ogłoszono kibicowskiej Polsce, że Radom i Warszawę łączy sztama.
Nasze relacje z Radomiakiem ciężko opisać… Ostatni mecz ligowy na Bukowej graliśmy w październiku 1984 roku, czyli chwilę po tym jak Blaszok został oddany do użytku. Wtedy „luksusowa” trybuna i nikt nie zakładał, że będzie to siedlisko jednych z najwierniejszych grup kibicowskich w Polsce, które wyznaczą standardy, czym jest niezłomność w walce o swój klub.
W maju 1996 roku podczas meczu z Legią Warszawa, kiedy dostaliśmy sromotne lanie 0:5, doszło do zakończenia zgody z Avią Świdnik, która przyjeżdżając, usłyszała, że nic już nas nie łączy i nieświadoma tego dnia ekipa Radomiaka zawitała „po zgodę”, ale nie znalazła uznania ani chętnych do przybicia tej relacji, mimo bycia goszczonym wielokrotnie w Katowicach.
Jesienią 1996 roku na Bukowej odbył się mecz reprezentacji Polski z Mołdawią, który wygraliśmy 2:1, a samo spotkanie miało historyczny moment na naszym obiekcie, gdyż został wprowadzony przepis, że na meczach reprezentacji mogą obowiązywać tylko i wyłącznie biało-czerwone barwy, do których oczywiście nie wszyscy się zastosowali. Na Blaszoku (przy pełnym stadionie) zasiadło mnóstwo ekip, ale to chuligani GieKSy byli w tym dniu gospodarzami swojej trybuny i widząc 50-osobową ekipę Radomiaka w sektorze A, stojącą razem ze Stomilem Olsztyn i Polonią Bydgoszcz, wpadli w nich, przez co doszło do mocnej awantury, zaś „goście” musieli zostać wyprowadzeni przez policję ze stadionu. Na „pożegnanie” nasi chuligani wybili szyby w ich autokarze i niemal go wywrócili.
Jesienią 2016 roku los skrzyżował nas w Pucharze Polski, ale wtedy Szaleńcy z Bukowej nie mogli zawitać z powodu „remontu sektora gości”, co w późniejszych latach stało się mottem działaczy z Radomia. Obecnie Radomiak posiada nowy obiekt, powstał sektor gości, ale… nikt na nim nie zasiada. Miasto jest specyficznie uzależnione politycznie od służb mundurowych, które skutecznie wpływają na działaczy, przez co fani Radomiaka na meczach domowych bawią się sami. Jedynie mecz zgodowy z Legią Warszawa ma inny charakter widowiska, przez wspólny doping na jednej trybunie.
Do zobaczenia na Bukowej, bo Warchoły pierwszy i ostatni raz usłyszą huk z Blaszoka!
Ekstraklasa znowu na Bukowej. Pierwszy mecz GieKSa niestety przegrała z Radomiakiem Radom. Zapraszamy do fotorelacji z tego spotkania.
No i wielki mecz za nami. Doświadczyliśmy tego – niektórzy po raz pierwszy w życiu, inni po niemal jednej piątej wieku. Na Bukową zawitała ekstraklasa. Wspomniani w felietonie przedmeczowym Marcin Rosłoń i Kamil Kosowski musieli przeżyć niezły szok zasiadając na szczycie Trybuny Głównej, na miejscach prasowych. Obdrapanych z farby, z powiewem oldchoolu.
– To jest Bukowa, tu się żyje! – powiedział ten pierwszy na zakończenie transmisji Canal Plus, dając do zrozumienia, że poczuł ten już tak rzadki klimat dawnych czasów.
Morze ludzi na stadionie już długo przed meczem, ta żółta armia kibiców spragnionych wielkiego futbolu. Historia za chwilę miała dziać się na naszych oczach. Wielu kibiców spotykało dawno niewidziane twarze. Jak choćby autor tegoż felietonu, który mecz obserwował w towarzystwie swojego kolegi z podstawówki, z którym to przecież onegdaj na mecze ligowe się jeździło regularnie (pozdro Krzysiu!).
Piękna oprawa spotkania i mogliśmy grać. Niespotykane było to, że w początkowej fazie meczu nawet Główna stała, dopiero potem zaczęliśmy siadać. Czuć było, że to coś zupełnie innego niż te początki wszystkich poprzednich sezonów z 19 lat. No, może poza spotkaniem ze… Źródłem Kromołów w 2005 roku. Jakkolwiek by to dziwnie nie brzmiało, wtedy mieliśmy narodziny nowej GieKSy, które podczas tego czwartoligowego meczu zostały godnie uczczone.
Teraz to było ukoronowanie tego całego okresu i nagroda za te wszystkie lata. Będę utrzymywał, że wynik tego meczu miał drugorzędne znaczenie. Oczywiście punkty w lidze będą na pierwszy miejscu, ale ta inauguracja była po to, by ją po prostu przeżyć. Poczuć zapach ekstraklasy, poczuć klimat wielkiej piłki w Katowicach.
Dlatego apeluję o rozwagę przy ocenach za to spotkanie, bo czytając na forum wypowiedzi pomeczowe kibiców – oczy trochę więdły. Zasłużona krytyka po tym meczu – jak najbardziej, jednak defetystyczna narracja i rozprzestrzenianie widma bezdyskusyjnego spadku powodowała, że można było sobie zadać pytanie, czy niektórzy odnotowali w ogóle fakt awansu. Narracja ta niczym się bowiem nie różniła od wieloletnich na zapleczu elity. Można wręcz odnieść wrażenie, że choćbyśmy grali z Realem Madryt i przegrali np. 0:4, to psioczenie na tego czy tamtego, że się nie nadaje, że błędy trenera, byłoby wyraźne.
Nie chodzi o to, że chcę i zamierzam bronić kogokolwiek. Chodzi mi tylko o tę narrację. W meczu z Radomiakiem mieliśmy aspekty pozytywne i negatywne. I choć przed meczem mogliśmy oczekiwać wygranej z podobno zkryzysowanym Radomiakiem, to jednak ostatecznie – mimo przegranej – mecz ten pokazał, że z drużynami tego pokroju jesteśmy w stanie rywalizować.
Katowiczanie wykreowali sobie okazje bramkowe, stworzyli kilka dynamicznych, ciekawych akcji, a indywidualne wejście Rogali ze skrzydła było wręcz spektakularne. W drugiej połowie GKS zdominował Radomiak i przy odrobinie szczęścia mógł doprowadzić do wyrównania. Gra na czas rywali także dowodziła tego, że po prostu boją się o wynik. Choć i w ofensywie mogło być lepiej, to trzeba przyznać, że było całkiem nieźle.
Gorzej było z defensywą. Nasz zespół dawał się stłamsić i wepchnąć we własne pole karne, zawodnicy nie potrafili wybić piłki i zażegnać nawałnicy piłkarzy Baltazara. W zasadzie obie bramki padły po tego typu sytuacjach. Coraz bardziej pachniało bramką dla rywali, ten wskaźnik dochodził do czerwoności – aż następowało przesilenie – gol.
Nie chcę dywagować o personaliach, bo każdy widział, co się działo. Trener też starał się reagować (już w przerwie) i zapewne sam musi zobaczyć, kto się sprawdza na ekstraklasowym poziomie, a kto nie. Faktem jest, że na pierwszy mecz w ekstraklasie wyszliśmy tylko dwoma nowymi zawodnikami – Klemenzem i Galanem. No może trzema, bo Baranowicz był tak jakby nowy. Czy to była forma nagrody dla poszczególnych piłkarzy za awans – nie wiadomo. W kolejnych meczach jednak najprawdopodobniej proporcje nowych i starych zawodników będą już bardziej zbalansowane.
Widać było, że ekstraklasowe granie to inna para butów. W pierwszej połowie Radomiak pokazał ogranie, technicznie też byli niczego sobie. Trzeba się przystosować do nowych okoliczności. Pierwsza liga to był styl życia, Ekstraklasa też nim będzie – tylko innego rodzaju.
Nie ma co psioczyć, tylko zakasać rękawy i działać. Następne spotkanie gramy ze Stalą Mielec, rywalem wydaje się w naszym zasięgu. Ale to wszystko kwestia względna. Nie wiemy tak naprawdę, jaki poziom względem GKS mają rywale. Musimy więc organoleptycznie się o tym przekonać.
szmato
12 czerwca 2021 at 14:06
Awans jest, ale 10 porażek też… Uważam, że z Górakiem nic nie ugramy w 1. lidze, czas pomyśleć o jakimś lepszym trenerze
Roh
12 czerwca 2021 at 14:57
10 porażek, a zobacz ile szczesliwych i wymeczonych zwyciestw. Szczeście Góraka to że Chojniczanka zagrała słaby mecz z GKS po którym trener stracil prace, to samo Slal Rzeszów, dzisiaj 0-2 z rezewami Lecha. Jeżeli zostawia Goraka to czeka GieKSe ciezka walka o utrzymanie.
Roh
12 czerwca 2021 at 14:10
Nigdy nie byłem i dalej, mimo awansu, nie jestem przekonany do Góraka. To jest słaby trener. Jeżeli GKS chce grać dłużej niż rok w 1 lidze to zatrudnić Brehmera i to szybko póki jest wolny. To najlepsza opcja.
3kolory
12 czerwca 2021 at 15:29
Tak tak Brehmer to pewnie wspaniały trener z wieloma sukcesami
Tylko Brehmer !!!…ja pierdole
Roh
12 czerwca 2021 at 15:43
A jaki trener z sukcesami przyjdzie do GKS? Żaden. Brehmer to chłop stąd, trener z takimi wymaganiami finansowymi, na ktore GKS może sobie pozwolić. Był asystentem Kosticza w Pogoni, na pewno dużo się od niego nauczyl. Półtora roku temu przejął zdewastowana i walcząca o utrzymanie Odre, ktora byla blisko spadku. Utrzymał ja. W tym roku Odra byla w czubie tabeli i biła się o awanas. Brehmera zwolniono z Odry nie za slabe wyniki tylko nie za to ze nie dogadywal się z zarzadem. Dla mnie to najlepszy traner dla GisKSy który gwarantuje dobra jakość druzyny.
Ino GieKSa
12 czerwca 2021 at 17:22
Roh mosz browara u mnie za ostatni wpis świnto prowda
ja
12 czerwca 2021 at 20:04
Dajmy Gorakowi popracować ja bym to nie zwalnia tylko zrobił dobre wzmocnienia i to wzmocnienia A nie uzupełnienie składu
GKS Siemce
12 czerwca 2021 at 22:31
Jak zawsze biadolenie!!! Jak zrobiliśmy awans to było parę wpisów i to wszystko a jak przegrywamy mecz o nic to już się wszyscy uruchamiają trochę pokory i szacunku a od ciebie Roh to trąci jakimś niebieskim gów… m
Roh
13 czerwca 2021 at 00:49
Jak ktoś merytorycznie dyskutuje i próbuje dawac jakieś rady to zaraz mu się zarzuca ze jest smrodem. Dobra kurwa niech zostawia tego trenerskiego amatora. Tylko nie miej w przyszłym sezonie pretensji ze w Sosnowcu 3-0 przrgrywaja. A ja to już stad znikam. Odezwe sie za pare miesiecy i pogadamy.
Lizak
12 czerwca 2021 at 23:21
Poczekajmy kilka dni, po euro będzie Sousa wolny to go brać do GieKSy
potf
13 czerwca 2021 at 14:34
Ja wiem, że mecz z Sokołem Ostróda już nic nie zmieniał, ale jednak wypadało go nie przegrać…
AWANS JEST NASZ!
Kato
13 czerwca 2021 at 16:10
Ten mecz można była grać innym składem. Przegrana była by wkalkulowana bo i nic by nie zmieniła a i inni by pograli.
Kto wie może by nawet wygrali.
Teraz moc pracy i naprawdę przemyślanych decyzji. Czekam na ogłoszenie celu na przyszły sezon, bo po tym sezonie wyszło na plus i planowana 2-latka powrotu się sprawdziła. Można gratulować dotrzymania założeń, choć było niezwykle nerwowo.
Na szczęście udało się wyrwać z tej 2ligi i będzie ciężko ale tak należało i brawa za okazanie umiejętności w najważniejszych meczach.
Czekam na następny sezon i wiarę w walkę naszej drużyny.
Oby przygotowanie, założenia a następnie walka o te cele dały nam dużo radości i pozwoliły nam w pełni cieszyć się z kibicowania GieKSie.
patryk
13 czerwca 2021 at 17:56
Też uważam że gorak to kiepski trener i nalezy mu podziekowac i szukac kogos sensownego