STATYSTYKI MECZOWE GKS-u
Czas trwania spotkania – Mecz GKS-u z Łuczniczką trwał 112 minut, z czego I set 25 min. – II set 29 min. – III set 27 min. – IV set 31 min.
Punkty zdobyte z błędów przeciwnika – GKS 22: zagrywka 14, atak 3, siatka 2, inne 3.
Punkty oddane przez błędy własne – GKS 32: zagrywka 23, atak 6, siatka 1, inne 2.
Ilość zdobytych punktów – GKS 75: Butryn 23, Quiroga 18, Kapelus 14, Pietraszko 10, Sobański 3, Krulicki 2, Komenda 2, Kalembka 1, Fijałek 1, Kohut 1.
Ilość zdobytych punktów w fazie zagrywki – GKS 19: Butryn 5, Kapelus 4, Pietraszko 4, Quiroga 3, Komenda 1, Kohut 1, Sobański 1.
Ilość punktów zdobytych po przyjęciu zagrywki – GKS 56: Butryn 18, Quiroga 15, Kapelus 10, Pietraszko 6, Krulicki 2, Sobański 2, Komenda 1, Kalembka 1, Fijałek 1.
Bilans punktów zdobytych do straconych – GKS 34: Quiroga 14, Butryn 12, Kapelus 8, Pietraszko 5, Krulicki 1, Kalembka 1, Fijałek -1, Sobański -1, Witczak -2, Kohut -3.
Ilość zagrywek – GKS 98: Kapelus 17, Pietraszko 15, Quiroga 15, Butryn 13, Komenda 10, Krulicki 8, Kohut 7, Fijałek 6, Sobański 3, Witczak 2, Kalembka 2.
Ilość błędów na zagrywce – GKS 23: Pietraszko 5, Butryn 4, Kapelus 4, Komenda 2, Fijałek 2, Kohut 2, Quiroga 2, Krulicki 1, Sobański 1.
Ilość asów serwisowych – GKS 1: Quiroga 1.
Ilość przyjęć – GKS 87: Kapelus 44, Quiroga 26, Stańczak 13, Sobański 4.
Ilość błędów w przyjęciu – GKS 2: Kapelus 1, Sobański 1.
Procent przyjęcia dokładnego (perfekcyjne oraz dobre) – GKS 59%: Kapelus 64%, Stańczak 62%, Sobański 50%, Quiroga 50%.
Procent przyjęcia perfekcyjnego – GKS 36%: Kapelus 39%, Stańczak 38%, Quiroga 31%, Sobański 25%.
Ilość ataków – GKS 124: Butryn 38, Quiroga 31, Kapelus 24, Pietraszko 8, Sobański 6, Krulicki 5, Kohut 4, Witczak 3, Komenda 2, Kalembka 2, Fijałek 1.
Ilość błędów w ataku – GKS 6: Butryn 4, Witczak 1, Quiroga 1.
Ilość ataków zablokowanych – GKS 10: Butryn 3, Kohut 2, Sobański 2, Witczak 1, Kapelus 1, Quiroga 1.
Ilość zdobytych punktów w ataku – GKS 64: Butryn 21, Quiroga 16, Kapelus 14, Pietraszko 6, Krulicki 2, Sobański 2, Kalembka 1, Fijałek 1, Kohut 1.
Procent punktów w stosunku do wszystkich ataków – GKS 52%: Fijałek 100%, Pietraszko 75%, Kapelus 58%, Butryn 55%, Quiroga 52%, Kalembka 50%, Krulicki 40%, Sobański 33%, Kohut 25%, Witczak 0%, Komenda 0%.
Ilość bloków punktowych – GKS 10: Pietraszko 4, Komenda 2, Butryn 2, Sobański 1, Quiroga 1.
Ilość błędów dotknięcia siatki – GKS 1: Quiroga 1.
Mecz zaczął się zgodnie z oczekiwaniami i od początku to GKS miał inicjatywę, prowadzenie od 3:0 poprzez 7:3 i 8:5 do 14:12. Świetnie zaczęliśmy grę blokiem mając w tym początkowym okresie aż 5 punktów zdobytych w tym elemencie, czyli połowę z całego spotkania! Niestety im dalej w las, tym nasza gra wyglądała coraz gorzej. Wystarczy nadmienić, że od tego momentu aż do końce tego seta, zdobyliśmy zaledwie 3 punkty po własnych skutecznych atakach! Gdyby nie błędy w zagrywce gości, to mogliśmy przegrać tę partię jeszcze wyżej. Skuteczność w ataku GKS miał tylko 36% przy 48% Łuczniczki, co w punktach dało wynik 10:12. Obie ekipy miały po 5 bloków. W błędach własnych GieKSa 8, a bydgoszczanie 7. Przyjęcie lepsze po naszej stronie – dokładne na poziomie 65% do 50%, a perfekcyjne na poziomie 35% do 44%. Ciężar punktowy wzięli na swe barki Pietraszko i Butryn po 6 oczek.
Druga partia w sumie była bardzo wyrównana, prowadzenie zmieniało się kilkukrotnie. Zaczęło się od prowadzenia gości 6:7, potem było 11:10 dla GKS-u, następnie znów górą byli bydgoszczanie 14:15 i ponownie lepsza GieKSa 18:17. Potem był „pechowy” challenge wywołany przez rywali, gdy Quiroga skutecznie zakończył naszą kontrę, ale wideo wykazało dotknięcie siatki przez Argentyńczyka. I tak zdeprymowała ta zmiana decyzji sędziowskiej naszych siatkarzy, że od tego momentu znów mieli problem ze skończeniem własnych ataków (zaledwie 3 takie punkty do końca tego seta), co goście skrzętnie wykorzystali. Skuteczność w ataku i tak była lepsza niż w poprzednim secie – GKS miał 58% przy 64% Łuczniczki, ale w punktach mieliśmy oczko więcej – 19:18. Obie drużyny nie radziły sobie na zagrywce i w bloku, tu GieKSa miała tylko 1 blok, a goście 1 blok i as serwisowy, czyli łącznie w zdobytych punktach po własnych akcjach był remis 20:20. Zdecydowały błędy własne, których GKS miał 5, a bydgoszczanie tylko 3. W przyjęciu stabilniej u naszych siatkarzy – dokładne na poziomie 50% do 33%, a perfekcyjne na poziomie 32% do 24%. Najlepiej punktowali Kapelus (7 oczek) i Quiroga (6 oczek).
Trzeci set znów wyrównany, ale pełen kontrastów. Lepiej zaczęli goście (5:6), w środkowej części mecz z naszą małą przewagą (13:10 i 16:14). Na chwilę straciliśmy prowadzenie (17:18), by od razu je odzyskać (19:18). Od stanu 20:20 tym razem to bydgoszczanie się pogubili w ataku, nie kończąc już żadnej własnej akcji do końca tej partii! I gdyby nie nasza zagrywka, a właściwie to jej brak, wynik tej partii byłby korzystniejszy dla naszego zespołu. Skuteczność w ataku ze sporą przewagą dla nas – GKS miał 64% przy 50% Łuczniczki – w punktach wyliczono aż 18:13. Jeden as serwisowy oraz dwa bloki przy zerowym dorobku gości, dały nam ogromną przewagę w skończeniu własnych akcji na 21:13! Niestety błędami własnymi wciąż trzymaliśmy naszych rywali „w grze”. GieKSa miała aż 10 (w tym 7 z zagrywki) przy tylko 4 Łuczniczki. I stąd nasza minimalna wygrana w tej partii. Przyjęcie tym razem się wyrównało – dokładne na poziomie 48% do 47%, a perfekcyjne na poziomie 33% do 24%. Za punktowanie odpowiedzialni byli Butryn (8 oczek) i Quiroga (7 oczek).
Czwarta partia od początku z małą przewagą Łuczniczki i wciąż z goniącym GKS-em wynik. Wystarczy nadmienić, że w tym secie GieKSa prowadziła tylko 1 raz! i to w decydującej grze na przewagi. Goście prowadzili 2-4 oczkami z rzadka dopuszczając do wyniku remisowego. Przy rezultacie 21:24 już mało który z kibiców wierzył w odwrócenie losów tej partii. Cudem wyszliśmy na remis z tej sytuacji, gdy Butryn na kontrze skończył z trudnej piłki, a potem zablokował atak MVP tego spotkania Pawła Gryca. Emocje sięgnęły zenitu gdy Sobański zablokował atak Rohnki i wyszliśmy na wspomniane wyżej prowadzenie 26:25, tie break wydawał się na wyciągnięcie ręki. Niestety sytuacja szybko się odwróciła, gdy po asie serwisowym przyjmującego gości, straciliśmy tę przewagę na skończenie seta (26:27). Może byłaby jeszcze szansa na powalczenie gdyby dwóch ostatnich piłek nie dostał w ataku mało grający w tym meczu Rafał Sobański, gdyby…
Ogólnie pierwszy mecz nowego sezonu na domowym parkiecie trzeba uznać za rozczarowujący, tym bardziej, że kilka dni wcześniej zagraliśmy dobre spotkanie w Radomiu i tym bardziej, że rywale z Bydgoszczy byli ewidentnie w zasięgu naszego zespołu. Trzeba to sobie jasno powiedzieć, że gra GieKSy była słaba (wyniki setów są troszkę mylące), tylko momentami pokazując duży potencjał który drzemie w tej drużynie. Spotkanie to przegraliśmy głównie z powodu zbyt dużej ilości błędów własnych, których było 32 w tym aż 23 w zagrywce! No jeszcze tylko 2 oczka i oddalibyśmy rywalom jednego, całego seta zepsutym serwisem w prezencie! Mieliśmy też problem ze skończeniem ataków po własnej zagrywce, innymi słowy „po kontrze”, takich akcji zmarnowaliśmy zbyt dużo. Zagrywka jeśli już przeszła na stronę rywala to była zbyt łatwa do odbioru i stąd utrudniona była też gra na siatce oraz dodatkowo mieliśmy ogromne problemy aby zatrzymać atakującego Łuczniczki. Tylko za przyjęcie można naszych graczy pochwalić, ale zupełnie nie przełożyło się to na wynik końcowy.
Końcowe liczby wyglądały tak. Skuteczność w ataku w GKS-ie 52% do 54% Łuczniczki – w punktach 64:58. Asy serwisowe – GKS 1 i goście 2, w blokach punktowych remis po 10. Łączna punktacja po skończonych własnych akcjach – 75:70 dla GKS-u. Błędy własne: GieKSa 32, a Łuczniczka 22. Przyjęcie: dokładne na poziomie 59% do 45%, a perfekcyjne na poziomie 36% do 32%. Nasi najrówniej grający siatkarze w tym meczu to Karol Butryn – 23 punkty (55% skuteczności w ataku) i Gonzalo Quiroga – 18 punktów (52% skuteczności) oraz Serhij Kapelus – 14 punktów (58% skuteczności).
ŁĄCZNE STATYSTYKI MECZOWE GKS-u – po 2 meczach (8 setów)
Bilans meczów łącznie – 1:1 – Bilans punktów – 3:3 – Bilans setów – 4:4 – Bilans małych punktów – 191:181
Bilans meczów „u siebie” – 0:1 – Bilans punktów – 0:3 – Bilans setów – 1:3 – Bilans małych punktów – 97:102
Bilans meczów „na wyjeździe” – 1:0 – Bilans punktów – 3:0 – Bilans setów 3:1 – Bilans małych punktów – 94:79
Rozegrane mecze – 2: Stańczak, Witczak, Komenda, Butryn, Kapelus, Pietraszko, Fijałek, Kohut, Stelmach, Quiroga, 1: Mariański, Krulicki, Kalembka, Sobański
Rozegrane sety – 8: Stańczak, Butryn, Kapelus, Pietraszko, Quiroga, 7: Komenda, 6: Kohut, 5: Fijałek, Stelmach, 4: Witczak, 3: Krulicki, 2: Mariański, Sobański, 1: Kalembka
Widzów na meczach GKS-u – „u siebie” / „na wyjeździe” – 1850:1300
Czas trwania spotkań – Mecze GKS-u trwały 205 minut, z czego I set 45 min. – II set 50 min. – III set 51 min. – IV set 59 min.
Punkty zdobyte z błędów przeciwnika – GKS 57: zagrywka 37, atak 15, siatka 2, inne 3.
Punkty oddane przez błędy własne – GKS 56: zagrywka 39, atak 12, siatka 3, inne 2.
Ilość zdobytych punktów – GKS 134: Butryn 34, Quiroga 30, Kapelus 25, Pietraszko 21, Kohut 11, Komenda 6, Sobański 3, Krulicki 2, Kalembka 1, Fijałek 1.
Ilość zdobytych punktów w fazie zagrywki – GKS 47: Butryn 12, Kapelus 9, Pietraszko 8, Kohut 7, Quiroga 6, Komenda 4, Sobański 1.
Ilość punktów zdobytych po przyjęciu zagrywki – GKS 87: Quiroga 24, Butryn 22, Kapelus 16, Pietraszko 13, Kohut 4, Komenda 2, Krulicki 2, Sobański 2, Kalembka 1, Fijałek 1.
Bilans punktów zdobytych do straconych – GKS 60: Quiroga 23, Kapelus 13, Butryn 11, Pietraszko 11, Kohut 5, Krulicki 1, Kalembka 1, Sobański -1, Fijałek -2, Witczak -2.
Ilość zagrywek – GKS 191: Butryn 32, Pietraszko 32, Kapelus 29, Quiroga 27, Komenda 26, Kohut 24, Krulicki 8, Fijałek 6, Sobański 3, Witczak 2, Kalembka 2.
Ilość błędów na zagrywce – GKS 39: Pietraszko 10, Butryn 7, Komenda 5, Kapelus 5, Kohut 4, Quiroga 4, Fijałek 2, Krulicki 1, Sobański 1.
Ilość asów serwisowych – GKS 6: Komenda 2, Butryn 1, Kapelus 1, Kohut 1, Quiroga 1.
Ilość przyjęć – GKS 144: Kapelus 67, Quiroga 37, Stańczak 33, Sobański 4, Komenda 1, Fijałek 1, Kohut 1.
Ilość błędów w przyjęciu – GKS 5: Kapelus 3, Fijałek 1, Sobański 1.
Przyjęcie negatywne – GKS 24: Kapelus 11, Quiroga 7, Stańczak 5, Komenda 1.
Przyjęcie perfekcyjne – GKS 41: Kapelus 19, Quiroga 12, Stańczak 9, Sobański 1.
Procent przyjęcia perfekcyjnego – GKS 28%: Quiroga 32%, Kapelus 28%, Stańczak 27%, Sobański 25%, Komenda 0%, Fijałek 0%, Kohut 0%.
Ilość ataków – GKS 216: Butryn 63, Quiroga 58, Kapelus 40, Pietraszko 19, Kohut 13, Sobański 6, Komenda 6, Krulicki 5, Witczak 3, Kalembka 2, Fijałek 1.
Ilość błędów w ataku – GKS 12: Butryn 8, Kapelus 2, Witczak 1, Quiroga 1.
Ilość ataków zablokowanych – GKS 18: Butryn 8, Kohut 2, Sobański 2, Kapelus 2, Quiroga 2, Komenda 1, Witczak 1.
Ilość zdobytych punktów w ataku – GKS 109: Butryn 30, Quiroga 28, Kapelus 22, Pietraszko 14, Kohut 7, Komenda 2, Krulicki 2, Sobański 2, Kalembka 1, Fijałek 1.
Procent punktów w stosunku do wszystkich ataków – GKS 50%: Fijałek 100%, Pietraszko 74%, Kapelus 55%, Kohut 54%, Kalembka 50%, Quiroga 48%, Butryn 48%, Krulicki 40%, Komenda 33%, Sobański 33%, Witczak 0%,
Ilość bloków punktowych – GKS 19: Pietraszko 7, Kohut 3, Butryn 3, Kapelus 2, Komenda 2, Sobański 1, Quiroga 1.
Ilość błędów dotknięcia siatki – GKS 3: Quiroga 2, Kohut 1.
MVP – GKS 1: Komenda 1.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Warchoły, bo tak potocznie nazywa się kibiców Radomiaka Radom, są naprawdę starą i solidną ekipą kibicowską na piłkarskiej mapie Polski. Ich wizerunkowy problem polegał na tym, że nie grali 36 lat w Ekstraklasie, więc nie było za bardzo możliwości, by o nich usłyszeć. W latach 90., kiedy kształtowały się wszystkie chuligańskie składy, Zieloni grali na poziomie obecnej II i III ligi, siejąc spustoszenie po okolicznych miejscowościach.
Ich żywot na trybunach zapoczątkował się pod koniec lat 70., a na dobre weszli w kibicowską mapę Polski w latach 80. Od zawsze byli pozytywni nastawieni do Legii Warszawa, natomiast wzajemna nienawiść między miastami Kielce – Radom, sprawiła, że z Koroniarzami mają do dziś największą kosę.
W sezonie 1984/1985, który był ich wtedy jednosezonowym epizodem, a my graliśmy ze sobą ostatni raz, zawarli zgodę z Legią, jadąc do stolicy w 1000 głów. Przyjaźń ta nie przetrwała ze względu na ostatnią kolejkę sezonu, w której Legia zremisowała z Pogonią Szczecin, przez co Portowcy utrzymali się w elicie, zaś Warchoły spadli z ligi.
W 1994 roku była ponowna próba nawiązania sztamy z Legią, jednak kością niezgody była Pogoń, z którą Legioniści kilka miesięcy wcześniej odnowili zgodę i fani z Radomia mieli w pamięci, przez kogo spadli z ligi, więc temat poszedł w zapomnienie.
Przez cały kolejny okres kibicowski fani Radomiaka związali się jedynie układem chuligańskim z GKS-em Bełchatów i Stalą Rzeszów, ale czas zweryfikował, że do siebie nie pasowali i relacje zostały zakończone. Okres bycia osamotnioną ekipą nie oznaczał, że stali w miejscu. Klub się piął w górę i grali na zapleczu Ekstraklasy, a dzięki temu, że polska scena kibicowska się mocno rozwijała, to dorobili się solidnych fan clubów takich ekip jak: Polonia Iłża, Proch Pionki czy Szydłowianka Szydłowiec (wszystkie już wymarły), które w swoim „primie” mocno się udzielały w regionie i trwała ciekawa regionalna rywalizacja z koalicją Broni Radom i Powiślanki Lipsko.
Odnośnie do derbowego rywala – Chłopców z placu Broni, którzy w latach 90. mieli naprawdę solidną bandę i dobrze funkcjonowali. W 2004 roku było apogeum wyjaśnienia kto „nosi spodnie” w mieście. Podczas derbów Broń – Radomiak, Zieloni wjechali na stadion gospodarzy i zajęli ich młyn, śpiewając: „Nie ma już Broni, w Radomiu nie ma już Broni”. Na uratowanie honoru gospodarzy wybiegła garstka kibiców Broni na przegrane starcie, ale było już po wszystkim. Po tym meczu ówczesna zgoda Broni – Hutnik Kraków podziękował im za przyjaźń.
Wiosną 2016 roku Radomiak zawarł układ chuligański z warszawską Legią, a finałem był mecz Radomiak – Siarka Tarnobrzeg jesienią 2017 roku, gdzie ogłoszono kibicowskiej Polsce, że Radom i Warszawę łączy sztama.
Nasze relacje z Radomiakiem ciężko opisać… Ostatni mecz ligowy na Bukowej graliśmy w październiku 1984 roku, czyli chwilę po tym jak Blaszok został oddany do użytku. Wtedy „luksusowa” trybuna i nikt nie zakładał, że będzie to siedlisko jednych z najwierniejszych grup kibicowskich w Polsce, które wyznaczą standardy, czym jest niezłomność w walce o swój klub.
W maju 1996 roku podczas meczu z Legią Warszawa, kiedy dostaliśmy sromotne lanie 0:5, doszło do zakończenia zgody z Avią Świdnik, która przyjeżdżając, usłyszała, że nic już nas nie łączy i nieświadoma tego dnia ekipa Radomiaka zawitała „po zgodę”, ale nie znalazła uznania ani chętnych do przybicia tej relacji, mimo bycia goszczonym wielokrotnie w Katowicach.
Jesienią 1996 roku na Bukowej odbył się mecz reprezentacji Polski z Mołdawią, który wygraliśmy 2:1, a samo spotkanie miało historyczny moment na naszym obiekcie, gdyż został wprowadzony przepis, że na meczach reprezentacji mogą obowiązywać tylko i wyłącznie biało-czerwone barwy, do których oczywiście nie wszyscy się zastosowali. Na Blaszoku (przy pełnym stadionie) zasiadło mnóstwo ekip, ale to chuligani GieKSy byli w tym dniu gospodarzami swojej trybuny i widząc 50-osobową ekipę Radomiaka w sektorze A, stojącą razem ze Stomilem Olsztyn i Polonią Bydgoszcz, wpadli w nich, przez co doszło do mocnej awantury, zaś „goście” musieli zostać wyprowadzeni przez policję ze stadionu. Na „pożegnanie” nasi chuligani wybili szyby w ich autokarze i niemal go wywrócili.
Jesienią 2016 roku los skrzyżował nas w Pucharze Polski, ale wtedy Szaleńcy z Bukowej nie mogli zawitać z powodu „remontu sektora gości”, co w późniejszych latach stało się mottem działaczy z Radomia. Obecnie Radomiak posiada nowy obiekt, powstał sektor gości, ale… nikt na nim nie zasiada. Miasto jest specyficznie uzależnione politycznie od służb mundurowych, które skutecznie wpływają na działaczy, przez co fani Radomiaka na meczach domowych bawią się sami. Jedynie mecz zgodowy z Legią Warszawa ma inny charakter widowiska, przez wspólny doping na jednej trybunie.
Do zobaczenia na Bukowej, bo Warchoły pierwszy i ostatni raz usłyszą huk z Blaszoka!
Ekstraklasa znowu na Bukowej. Pierwszy mecz GieKSa niestety przegrała z Radomiakiem Radom. Zapraszamy do fotorelacji z tego spotkania.
No i wielki mecz za nami. Doświadczyliśmy tego – niektórzy po raz pierwszy w życiu, inni po niemal jednej piątej wieku. Na Bukową zawitała ekstraklasa. Wspomniani w felietonie przedmeczowym Marcin Rosłoń i Kamil Kosowski musieli przeżyć niezły szok zasiadając na szczycie Trybuny Głównej, na miejscach prasowych. Obdrapanych z farby, z powiewem oldchoolu.
– To jest Bukowa, tu się żyje! – powiedział ten pierwszy na zakończenie transmisji Canal Plus, dając do zrozumienia, że poczuł ten już tak rzadki klimat dawnych czasów.
Morze ludzi na stadionie już długo przed meczem, ta żółta armia kibiców spragnionych wielkiego futbolu. Historia za chwilę miała dziać się na naszych oczach. Wielu kibiców spotykało dawno niewidziane twarze. Jak choćby autor tegoż felietonu, który mecz obserwował w towarzystwie swojego kolegi z podstawówki, z którym to przecież onegdaj na mecze ligowe się jeździło regularnie (pozdro Krzysiu!).
Piękna oprawa spotkania i mogliśmy grać. Niespotykane było to, że w początkowej fazie meczu nawet Główna stała, dopiero potem zaczęliśmy siadać. Czuć było, że to coś zupełnie innego niż te początki wszystkich poprzednich sezonów z 19 lat. No, może poza spotkaniem ze… Źródłem Kromołów w 2005 roku. Jakkolwiek by to dziwnie nie brzmiało, wtedy mieliśmy narodziny nowej GieKSy, które podczas tego czwartoligowego meczu zostały godnie uczczone.
Teraz to było ukoronowanie tego całego okresu i nagroda za te wszystkie lata. Będę utrzymywał, że wynik tego meczu miał drugorzędne znaczenie. Oczywiście punkty w lidze będą na pierwszy miejscu, ale ta inauguracja była po to, by ją po prostu przeżyć. Poczuć zapach ekstraklasy, poczuć klimat wielkiej piłki w Katowicach.
Dlatego apeluję o rozwagę przy ocenach za to spotkanie, bo czytając na forum wypowiedzi pomeczowe kibiców – oczy trochę więdły. Zasłużona krytyka po tym meczu – jak najbardziej, jednak defetystyczna narracja i rozprzestrzenianie widma bezdyskusyjnego spadku powodowała, że można było sobie zadać pytanie, czy niektórzy odnotowali w ogóle fakt awansu. Narracja ta niczym się bowiem nie różniła od wieloletnich na zapleczu elity. Można wręcz odnieść wrażenie, że choćbyśmy grali z Realem Madryt i przegrali np. 0:4, to psioczenie na tego czy tamtego, że się nie nadaje, że błędy trenera, byłoby wyraźne.
Nie chodzi o to, że chcę i zamierzam bronić kogokolwiek. Chodzi mi tylko o tę narrację. W meczu z Radomiakiem mieliśmy aspekty pozytywne i negatywne. I choć przed meczem mogliśmy oczekiwać wygranej z podobno zkryzysowanym Radomiakiem, to jednak ostatecznie – mimo przegranej – mecz ten pokazał, że z drużynami tego pokroju jesteśmy w stanie rywalizować.
Katowiczanie wykreowali sobie okazje bramkowe, stworzyli kilka dynamicznych, ciekawych akcji, a indywidualne wejście Rogali ze skrzydła było wręcz spektakularne. W drugiej połowie GKS zdominował Radomiak i przy odrobinie szczęścia mógł doprowadzić do wyrównania. Gra na czas rywali także dowodziła tego, że po prostu boją się o wynik. Choć i w ofensywie mogło być lepiej, to trzeba przyznać, że było całkiem nieźle.
Gorzej było z defensywą. Nasz zespół dawał się stłamsić i wepchnąć we własne pole karne, zawodnicy nie potrafili wybić piłki i zażegnać nawałnicy piłkarzy Baltazara. W zasadzie obie bramki padły po tego typu sytuacjach. Coraz bardziej pachniało bramką dla rywali, ten wskaźnik dochodził do czerwoności – aż następowało przesilenie – gol.
Nie chcę dywagować o personaliach, bo każdy widział, co się działo. Trener też starał się reagować (już w przerwie) i zapewne sam musi zobaczyć, kto się sprawdza na ekstraklasowym poziomie, a kto nie. Faktem jest, że na pierwszy mecz w ekstraklasie wyszliśmy tylko dwoma nowymi zawodnikami – Klemenzem i Galanem. No może trzema, bo Baranowicz był tak jakby nowy. Czy to była forma nagrody dla poszczególnych piłkarzy za awans – nie wiadomo. W kolejnych meczach jednak najprawdopodobniej proporcje nowych i starych zawodników będą już bardziej zbalansowane.
Widać było, że ekstraklasowe granie to inna para butów. W pierwszej połowie Radomiak pokazał ogranie, technicznie też byli niczego sobie. Trzeba się przystosować do nowych okoliczności. Pierwsza liga to był styl życia, Ekstraklasa też nim będzie – tylko innego rodzaju.
Nie ma co psioczyć, tylko zakasać rękawy i działać. Następne spotkanie gramy ze Stalą Mielec, rywalem wydaje się w naszym zasięgu. Ale to wszystko kwestia względna. Nie wiemy tak naprawdę, jaki poziom względem GKS mają rywale. Musimy więc organoleptycznie się o tym przekonać.
Najnowsze komentarze