W środę 6 września piłkarki GKS-u podejmą u siebie Anderlecht w ramach kwalifikacji do Ligi Mistrzyń. Jest to pierwszy raz, kiedy nasze futbolistki zagrają w europejskich pucharach. Oprócz nich zagrać w Lidze Mistrzów udało się sekcji hokeja w zeszłym roku.
Niestety męskiej piłkarskiej sekcji nigdy się ta sztuka nie udała, ponieważ uprawnione do rozgrywek są tylko drużyny, które zdobyły mistrzostwo kraju – a niestety upragnionego “majstra” w piłce jeszcze nie było. To nie znaczy, że GieKSa nigdy nie grała w europejskich pucharach. Wiele europejskich wielkich marek grało przy Bukowej. Przed debiutem piłkarek w pucharze przypomnijmy kilka domowych spotkań, które były rozgrywane przy Bukowej.
Galatasaray Stambuł 0:0 Puchar UEFA (16.09.1992)
Grę w Pucharze UEFA GKS zagwarantował sobie poprzez zdobycie wicemistrzostwa Polski. Od razu w pierwszej rundzie trafili na wymagającego rywala znad Bosforu – Galatasaray. Stawka dla piłkarzy była o tyle duża, że prezes Marian Dziurowicz obiecał każdemu zawodnikowi z pierwszego składu po tysiąc dolarów premii za awans do następnej rundy. Turcy najbardziej obawiali się polskiej wrześniowej pogody i groźnych strzałów z dystansu Romana Szewczyka. Na szczęście dla gości w obliczu kontuzji Piotra Piekarczyka trener Adolf Blutsch przesunął Szewczyka do obrony skąd miał daleko pod bramkę rywali. Pomimo zamurowania bramki przez Janusza Jojke, ofensywa GieKSy nie zdobyła żadnego gola i mecz zakończył się bez bramek. Niestety po porażce 1:2 w Stambule piłkarze musieli się obejść bez premii i odpadli z rozgrywek.
Benfica Lizbona 1:1 Puchar Zdobywców Pucharu (29.09.1993)
W Lizbonie gospodarze wygrali 1:0, jednak nie obyło się tam bez kontrowersji, gdyż nie zaliczono bramki Adama Kucza, którą bezpośrednio wkręcił z rzutu rożnego. Przy obecnej technologii tak ważny na wyjeździe gol byłby zaliczony. Przyszedł czas na rewanż. Stadion pękał w szwach. W drużynie Benfiki między innymi grali Abel Xavier, Joao Pinto czy Rui Costa. Jednak nie wystraszyli oni piłkarzy GieKSy, która zaczęła grać swoje bez kompleksów. Wynik otworzył ten, któremu należał się gol w Lizbonie, czyli Adam Kucz – w 45. minucie dobijając z bliska strzał Grzegorza Borawskiego. W drugiej połowie Zdzisław Strojek oddał strzał ze skrzydła, bramkarz Benfiki odbił go prosto pod nogi Dariusza Wolnego, jednak ten nie trafił. Zanosiło się na dogrywkę. Niestety w 70. minucie Portugalczycy wyrównali i mecz ostatecznie zakończył się wynikiem 1:1, co oznaczało, że GKS żegna się z pucharem. Pomimo odpadnięcia gra GieKSy była bardzo wychwalana nawet przez trenera Benfiki Toniego, który w wywiadzie powiedział: “To dobry zespół, sprawił nam trochę kłopotów. W lidze portugalskiej nie miałby problemu z zajęciem miejsca w środku tabeli”. Portugalczyk później jeszcze raz zjawił się na Bukowej, tym razem jako trener Bordeaux.
Girondins Bordeaux 1:0 Puchar UEFA (18.10.1994)
Po szalonym dwumeczu z Arisem Saloniki, który rozstrzygnęły dopiero rzuty karne, przyszedł czas na kolejnego rywala – i to nie byle jakiego – Girondins Bordeaux będącego wówczas 4. siłą we Francji. To oni byli faworytem do dalszego awansu. W ich składzie znajdowali się tacy zawodnicy jak: obrońca Bixente Lizarazu, napastnik Christophe Duggary czy młody pomocnik Zinedine Zidane. W dzień meczu piłkarze GieKSy oglądali kasety video z grą Bordeaux, zaś cenne informacje przekazał były kapitan GKS-u Roman Szewczyk, który grał wtedy we francuskim FC Sochaux. Od początku meczu Francuzi ruszyli na bramkę Janusza Jojki. Zauważyli, że Adam Ledwoń ma problem z grą, ponieważ odnowiła mu się kontuzja pleców i to właśnie stroną Ledka drużyna z Francji przeprowadzała groźne akcje. Kluczowa była postawa linii obrony z Markiem Świerczewskim i Kazimierzem Węgrzynem oraz bramkarza Janusza Jojki. Z czasem GKS otrząsnął się z przewagi gości i sam zaczął atakować. Nadeszła 87. minuta. Do przodu ruszył Marek Świerczewski, następnie zagrał do Adama Kucza, ten odegrał mu piłkę, a stoper GKS wpadł w pole karne i zacentrował. Piłka trafiła w Daniela Dutuela, który zupełnie przypadkowo idealnie wystawił ją nadbiegającemu Zdzisławowi Strojkowi. Piłkarz GKS strzelił nie do obrony. Nasi prowadzili 1:0. Wynik nie zmienił się już do końca. Francuzi byli zawiedzeni wynikiem. “GKS okazał się trudniejszym przeciwnikiem, niż myśleliśmy. Przed rewanżem to my jesteśmy optymistami” – powiedział Zizu. Z Francji to jednak GieKSa wróciła w optymistycznych nastojach, remisując w Bordeaux 1:1. Tym samym po raz pierwszy w historii GKS awansował do IV rundy Pucharu UEFA, gdzie wylosował bardzo silny Bayer 04 Leverkusen.
Bayer 04 Leverkusen 1:4 Puchar UEFA (22.11.1994)
Drużyna Bayeru miała już doświadczenie w meczach z GKSem. Też w ramach Pucharu UEFA jesienią 1990, tylko że w pierwszej rundzie. Wówczas chłodne powitanie dostał Andrzej Buncol (grał wcześniej dla Ruchu i Legii, a aby grać dla Bayeru, przyjął niemieckie obywatelstwo). Tym razem stawka była dużo większa, gdyż walka toczyła się o ćwierćfinał. Kibice GieKSy oczekiwali, że po sensacyjnym wyeliminowaniu ekipy Bordeaux ich ulubieńcy sprawią kolejną niespodziankę. Srodze się jednak zawiedli. Już do przerwy goście zdobyli trzy bramki, jasno dając do zrozumienia, kto tu rządzi. GKS przystąpił do meczu bez swoich liderów Kazimierza Węgrzyna i Marka Świerczewskiego, którzy pauzowali za żółte kartki. Trener Piekarczyk jako ich zastępstwo postawił na Dariusza Grzesika i Andrzeja Nikodema. To właśnie ten drugi strzelił honorowego gola dla GieKSy. “Bayer zagrał bardzo dobrze i obnażył wszystkie nasze braki. W tej chwili nie mamy nic do stracenia w Pucharze UEFA. W rewanżu zagramy tak, aby zachować twarz” – mówił po meczu Węgrzyn. Nie udało się. Aptekarze wygrali aż 4:0 i tak oto piękna przygoda GieKSy w Pucharze UEFA się zakończyła.
Club Brugge 0:1 Puchar Zdobywców Pucharu (23.10.1991)
Po przejściu Motherwell FC przyszedł czas na kolejnego rywala. W drużynie Club Brugge pojawił się polski akcent w postaci Tomasza Dziubińskiego, zakupionego za milion dolarów. Kibice gości otrzymali na trybunach nieoczekiwane wsparcie kibiców Wisły Kraków, ponieważ to u nich przed sezonem grał Polak. Na nieszczęście GieKSy to po jego rajdzie i centrze trafił do siatki Staelens. Za tę akcję z trybun poleciała solidna porcja gwizdów i wyzwisk, a fani Białej Gwiazdy przez całe spotkanie dopingujący drużynę z Bruggi – głośno bili mu brawo. Nie zabrakło też wymiany “uprzejmości” z Wiślakami. Z “Blaszoka” słyszalne były znane już przyśpiewki “gorole, gorole”, a w odpowiedzi “hanysy, hanysy”. Zaś kibice Clubu Brugge niejako w podzięce, nie krzyczeli nic innego tylko: „Dziubi! Dziubi!”. A Dziubek? Niespeszony do końca grał na najwyższych obrotach. W Belgii drużynie GieKSy również nie udało się strzelić chociaż jednej bramki i przegrała 0:3.
***
Nieprzerwana passa GieKSy w pucharach trwała aż 10 lat. Po tym nastała 8-letnia posucha. W 2003 odbył się ostatni mecz pucharowy na Bukowej z Cementarnica Skopje, którego większość kibiców wolałaby nie pamiętać. Choć GKS nie odniósł wielu spektakularnych sukcesów na europejskich arenach, to umożliwił on kibicom i zawodnikom doświadczenie rywalizacji z wielkimi markami z innych krajów. Warto się wybrać na środowy mecz z uwagi na to, że może być to jeden z ostatnich pucharowych spotkań na tym obiekcie, z uwagi na przeprowadzkę. Naszym piłkarkom życzymy awansu do Ligi Mistrzyń i w końcu strzelenia pierwszego gola przeciwko drużynie z Belgii.
Dżejkob
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Prezentujemy zapis z konferencji po remisie 0:0 z Górnikiem Łęczna.
Pavol Stano: Uważam, że widzieliśmy dobre widowisko, choć bez bramek. Staraliśmy się eliminować te mocne strony GieKSy i grać tak, jak chcieliśmy. Zaangażowanie chłopaków było fajne, jakość adekwatna do meczu, wyglądało na to, że to zrobimy i doprowadzimy ten mecz do końca. Trzeba przyznać, że gospodarze też mieli sytuacje. Remis, każdy chciał więcej, trzeba ten punkt szanować.
***
Rafał Górak: Skończyło się meczem remisowym, wydaje się, że były momenty, gdzie Górnik Łęczna prowadził grę w sposób bardziej spójny. Nie można tu mówić jednak o czystych sytuacjach, a szkoda mi sytuacji Kuuska, najlepszej ze wszystkich. Widać progres w grze drużyny z Łęcznej, nie będę w jakiś sposób narzekał. Obawiam się o nasz stan kadrowy, mamy dwa treningi, a łatwy mecz nas nie czeka. Musimy ciężko pracować, by zawodników doprowadzić do dyspozycji, bo mamy dużo tych kontuzji. Dopadła nas grypa jelitowa. Trzeba szanować ten punkt i doceniam tę walkę z naprawdę dobrze grającym rywalem.
Urazy Rogali i Wasielewskiego?
Górak: Grzesiek to uraz mięśniowy, Marcin zmagał się z urazem od dłuższego czasu. Marcin, jak go znam, będzie robił wszystko, by być gotowym na następne spotkanie. Czasu mamy mało, trzeba myśleć o tym, kim ich zastąpimy.
Wracają demony jesieni?
Górak: Nigdy nie miałem demonów, nic mi się nie przypomina. Mocna liga i wymagający rywale, rzeczywiście dzisiaj ten punkt biorę do kieszeni, myślę o meczu w Warszawie.
Arek Jędrych stracił przytomność czy było to zwykłe zderzenie?
Górak: Nie stracił, natomiast otrzymał poważny cios. Nos jest złamany, ale to nie złamie Jędrycha.
Duża delegacja z GKS-u Tychy na trybunach. Było dziś jakieś ukrycie schematu?
Górak: Żadnego ukrycia schematu dzisiaj nie było.
Mecz z Polonią Warszawa to spotkanie z zespołem z dołu tabeli. Będzie to trudne spotkanie?
Górak: Zespół z Warszawy to zdeterminowany i niezły zespół. Mamy całkowity obraz tej drużyny, spodziewamy się naprawdę trudnego spotkania. Zdajemy sobie sprawę, że jest na co patrzeć i łatwo nie będzie.
Kończąc temat zawieszeń i nieobecnych zawodników. Ile meczów zawieszenia otrzymał Repka i jak powrót Komora?
Górak: Oskar dwa spotkania, więc nie będzie dostępny w Warszawie, a Komor można powiedzieć już w 80% wyleczony. Nie chcieliśmy dzisiaj ryzykować zawodnika, ale wydaje mi się, że te dwa dni doprowadzą go do 100% dyspozycji.
Ostatnie spotkanie finałowe nie zawiodło nikogo. Obie drużyny prezentowały dojrzały hokej, o czym świadczy fakt, że w regulaminowym czasie gry nie obejrzeliśmy bramek i o tym, która drużyna została Mistrzem Polski, rozstrzygnęła dogrywka. W niej złotego gola zdobył Kaleinikovas zapewniając Re-Plast Unii Oświęcim tytuł Mistrza Polski w hokeju na lodzie.
Świadome wagi spotkania obie drużyny od początku starały się narzucić przeciwnikowi swój styl gry, jednak dobrze w obu ekipach spisywały się formacje defensywne. W 5. minucie Kaleinikovas i Dziubiński sprawdzili dyspozycję Murraya. W odpowiedzi Kovalchuk, który rozgrywał bardzo dobre zawody, dograł do Hitosato, lecz uderzenie Japończyka obronił Lundin. Z upływem czasu częściej przy krążku utrzymywali się katowiczanie, a oświęcimianie próbowali wyprowadzać szybkie kontry. Mimo prób Maciasia, Iisakki, Pasiuta po stronie GieKSy oraz Heikkinena, Ackereda, Denyskina i Dyukova po stronie Re-Plast Unii Oświęcim bramek w pierwszej tercji nie obejrzeliśmy. Natomiast równo z syreną za grę wysokim kijem do boksu kar został odesłany Marklund.
Drugą tercję rozpoczęliśmy od gry w osłabieniu. Pierwszą minutę dobrze się broniliśmy, ale w drugiej minucie tego osłabienia groźne strzały oddali Sadłocha i Ahopelto, które obronił Murray. Po wyrównaniu sił na lodzie mecz się wyrównał, a obie drużyny grały uważnie w defensywie. W 30. minucie na ławkę kar został odesłany Heikkinen. Podczas okresu gry w przewadze Lundina próbowali pokonać Hitosato i Monto. W ostatnich pięciu minutach drugiej tercji mecz nabrał rumieńców. Najpierw w 36. minucie Marklund trafił w słupek, a w odpowiedzi Heikkinen przegrał pojedynek sam na sam z bramkarzem GieKSy. Dwie minuty później Murray z kłopotami obronił strzał Ackereda. Druga tercja zakończyła się także wynikiem bezbramkowym.
Początek trzeciej tercji należał do GieKSy, ale krążek po uderzeniach Michalskiego i Isakki minął bramkę Lundina, ale podobnie jak to było w poprzednich tercjach, z biegiem czasu mecz się wyrównał. W 50. minucie Murray obronił uderzenia Karjalajnen, Kowalówki i Sołtysa. Podobnie jak dwie poprzednie tercje, również trzecia zakończyła się wynikiem 0:0, a zatem o tytule Mistrza Polski rozstrzygnęła dogrywka.
Dogrywkę rozpoczęliśmy od dwóch niewykorzystanych sytuacji. Najpierw bliski pokonania Lundina był Koponen, a chiwlę później po uderzeniu Iisakki krążek minimalnie minął oświęcimską bramkę. W odpowiedzi Ackered trafił w obramowanie naszej bramki. Sytuacja ta była jeszcze sprawdzana na wideo. W 66. minucie groźnie strzelał Ackered, a chwilę później Murray uprzedził Sadłochę, który znalazłby się w sytuacji sam na sam. O tytule Mistrza Polski zdecydowała sytuacja z68. minucie, kiedy Kaleinikovas strzałem po dalszym słupku pokonał Murraya.
GKS Katowice – Re Plast Unia Oświęcim 0:1 (0:0, 0:0, 0:0 d. 0:1)
0:1 Mark Kaleinikovas (Elliot Lorraine) 66:21
GKS Katowice: Murray, (Kieler) – Delmas, Kruczek, Bepierszcz, Pasiut, Fraszko – Varttinen, Koponen, Iisakka, Monto, Lehtimaki – Wanacki, Cook, Smal, Michalski, Marklund – Lebek, Chodor, Hitosato, Maciaś, Kovalchuk.
Re-Plast Unia Oświęcim: Lundin, (Kowalówka R.) – Dyukov, Jakobsons, Sadłocha, Dziubiński, Kaleinikovas – Valtola, Uimonen, Ahopelto, Heikkinen, Karjalainen – Bezuska, Ackered, Kowalówka S., Lorraine, Denyskin – Noworyta, Łukawski, Wanat, Krzemień, Sołtys.
Zapraszamy do przeczytania zapisu konferencji prasowej po remisie 2:2 z Termalicą Bruk-Bet Niecieczą.
Rafał Górak: Dobry wieczór. Niewątpliwie, mecz jakby o dwóch historiach i nad tym ubolewam, bo wydaje mi się, że gdyby nas było po równo, to wyjechalibyśmy stąd z trzema punktami. Wyjeżdżamy z jednym punktem i również, wydaje mi się, należy to w jakiś sposób przyjąć. Wszelkie złości i wszelkie jakieś trudności trzeba wystudzić, schować dzisiaj do kieszeni i zabrać punkt z trudnego terenu. Po prostu przeanalizować spotkanie, w czwartek już kolejne i trzeba, wydaje mi się, pozytywnie nastawiać na to, co przed nami. Niestety, każdy popełnia jakieś błędy, myśmy się ich nie ustrzegli. Ta czerwona kartka, podyktowana oczywiście słusznie, to błąd naszego zawodnika, no i cóż zrobić. Nie jestem od tego, aby go ganić, wprost przeciwnie, zawsze będę zawodników podnosił na duchu i w jakiś sposób rozumiał emocje. Szkoda, bo wydaje mi się, tak jak powiedziałem na początku, że wyjeżdżalibyśmy stąd z trzema punktami.
Pytanie: Ten mecz pan traktuje jako wygrany jeden punkt, czy jednak mimo wszystko przegrane dwa, biorąc pod uwagę tę pierwszą połowę? 2:0 wynik, praktycznie czerwona kartka już w doliczonym czasie, ale patrząc stricte na statystyki z całego meczu, to GieKSa powinna się cieszyć z tego, że wywozi stąd jeden punkt. Czy tym spotkaniem Dawid Kudła troszeczkę odkupił winy ze spotkania z Odrą Opole?
Górak: Sumarycznie, gdyby zobaczyć, to tak, jak mówię: gdyby mówić tylko o samej grze i o samej historii tego spotkania to wydaje mi się, że grę mieliśmy pod kontrolą, w szczególności, że prowadziliśmy 2:0 do przerwy. Jeżeli utrzymalibyśmy równowagę, osobową wydaje mi się, że nie udałoby się rywalom zdobyć dwóch bramek, a wydaje mi się, ze my byśmy cały czas dążyli do tego, by strzelić kolejną. To jest finał tych dywagacji, po prostu przyjmuję ten punkt, biorę go na klatę, bo zdaję sobie sprawę, że statystyki całego meczu po stracie zawodnika leciały na łeb, na szyję i na pewno tutaj należy podkreślić dominację Termaliki i to, że stwarzała sytuację, że było bardzo, bardzo groźnie. Dawid dzisiaj zagrał bardzo dobre spotkanie, ja nie winiłem go z punktu widzenia zero-jedynkowego za to spotkanie z Odrą, myśmy tam też zawalili w innych aspektach. Tam nie było akurat tej bezpośredniej winy Dawida, a dzisiaj bronił bardzo dobrze i na pewno to był jego dobry występ. Bierzemy ten punkt z pokorą, nie cieszymy się i nie jest to dla nas jakaś wielka sprawa, ale tez nie popadamy w jakiś smutek. Po prostu skończyło się remisem i taki jest stan faktyczny.
***
Marcin Brosz: Oglądaliśmy naprawdę emocjonujące widowisko i to tak naprawdę od pierwszej do ostatniej minuty, aż szkoda, że się skończyło. Patrząc na przebieg meczu, graliśmy z jednym z zespołów, który aspiruje do tego, by w przyszłym sezonie występować w Ekstraklasie. To, co łączy ten mecz i poprzedni, to mieliśmy dużo sytuacji bramkowych z meczu, i to strzałów groźnych, i to stwarzanych takich groźnych sytuacji. Bardzo dużo. To, co podkreślam, posiadanie piłki, tak chcemy grać. Wiadomo, na końcu jest ta najważniejsza rubryczka: bramki i jedna droga: tu trzeba konsekwentnie pracować nad wykończeniem, bo widać, że jesteśmy w stanie stwarzać sytuacje, natomiast ta finalizacja to jest praca na treningach. Widać progres, natomiast to nie jest tak, że z treningu na trening będzie tak łatwo wykonywany, więc to jest moment, nad którym pracujemy. Podsumowując: ciekawe widowisko, dużo emocji, dużo pojedynków jeden na jeden, to co kibice lubią. Do końca mecz trzymał w napięciu i w emocjach.
Pytanie: Po pierwszej połowie wydawało się, że trudno wam będzie wrócić do gry. Było 2:0, po przerwie przejęliście inicjatywę. Bramka w 93. minucie, daje dużo radości, czy niedosyt zostaje?
Brosz: Wartość dodana, to to, że po raz któryś do końca gonimy, wierzymy w to, że jesteśmy w stanie odwrócić wynik meczu i tu widać, że jest duży progres. Ta pierwsza połowa, przegrywaliśmy 2:0, te bramki… Też wiemy, jak padały, jakby je wziąć, ten mecz był bardzo dobry, z jednej i drugiej strony. Naprawdę to było dobre widowisko na dobrym poziomie. Były te sytuacje, których musimy zdecydowanie unikać, i pierwsza i druga bramka. Oczywiście, to nas nie usprawiedliwia. Podział punktów, i my i GKS walczyliśmy o trzy, nie rozpatrywałbym w tych kategoriach. Dla nas jest ważne to, że po raz kolejny z zespołem, który walczy o najwyższe cele, byliśmy w stanie i nawiązać na boisku bardzo równą walkę, jak również udało nam się strzelić dwie bramki. Mieliśmy sytuację na zdobycie kolejnych.
