W środowym spotkaniu z Górnikiem Łęczna zawodnicy Rafała Góraka szczególną uwagę powinni skupić na rozgrywającym bardzo dobry sezon w klubie z Lubelszczyzny Pawle Wojciechowskim. Świetna dyspozycja Wojciechowskiego miała spory wpływ na wysoką formę Górnika Łęczna w rundzie jesiennej.

Dla 30-letniego napastnika jest to drugi sezon w zespole prowadzonym przez Kamila Kieresia. Wojciechowski w barwach Górnika Łęczna rozegrał do tej pory 43 oficjalne spotkania i zdobył 23 bramki. W aktualnie trwających rozgrywkach II ligi poprawił już swój dorobek strzelecki z całego poprzedniego sezonu, wpisując się 11 razy na listę strzelców. Jest to dla niego także najlepszy wynik w całej karierze, który oczywiście może jeszcze śmiało poprawić, bo do zakończenia sezonu pozostało aż 12 kolejek.

Szybki wyjazd za granicę

Zanim jednak kariera Pawła Wojciechowskiego znalazła się w tym miejscu, w którym jest teraz, czyli zaledwie na trzecim poziomie rozgrywkowym w Polsce, napastnik próbował swoich sił za granicą. Wyjechał z Polski, mając zaledwie 17 lat, a trafił do akademii piłkarskiej klubu Murcia Deportivo FC. Półroczny pobyt w Hiszpanii i udane występy w młodzieżowych reprezentacjach Polski zaowocowały przeprowadzką do holenderskiego Heerenveen. Początkowo Wojciechowski występował w klubie z Fryzji w drużynie młodzieżowej, ale prezentował się na tyle dobrze, że już 6 miesięcy później został przesunięty do pierwszego zespołu prowadzonego przez norweskiego trenera Tronda Sollieda. Na swój debiut czekał do 9. kolejki sezonu 2008/09. Wtedy dość nieoczekiwanie wyszedł w podstawowej jedenastce na mecz z AZ Alkmaar, wykorzystując nieobecność kontuzjowanego Roya Beerensa. Wojciechowski zaliczył debiut marzenie, bo już w 11. minucie otworzył wynik spotkania w meczu z ówczesnym liderem ligowej tabeli. Co ciekawe bramkarzem, któremu Polak strzelił gola w swoim premierowym występie w Eredivisie, był Sergio Romero aktualnie zawodnik Manchesteru United i wielokrotny reprezentant Argentyny. Wojciechowski nie ukrywał ogromnej radości ze swojego debiutu w pomeczowych wypowiedziach:

”Ależ ja byłem szczęśliwy. Trochę denerwowałem się przed meczem z AZ, jednak trener powiedział mi, że muszę się wyluzować i podejść do meczu tak jak w juniorach. Tak właśnie zrobiłem i do momentu, kiedy musiałem opuścić plac gry z powodu kontuzji, wychodziło mi to bardzo dobrze”

Niestety były to tylko dobre złego początki. Do końca sezonu Wojciechowski pojawił się na murawie jeszcze tylko dwa razy. Wystąpił 11 minut we wstydliwej porażce Heerenveen z Twente Enschede (0:6), a także zmienił Geralda Sibona w ostatnich sekundach zremisowanego meczu z PSV Eindhoven (2:2). Zespół Pawła Wojciechowskiego w tamtym sezonie sięgnął po Puchar Holandii, ale polski napastnik nie wystąpił w ani jednym spotkaniu w tych rozgrywkach.

W kolejnym sezonie nadal zmagał się z ogromnymi kłopotami z wywalczeniem miejsca w podstawowym składzie i zaliczył jedynie 6 meczów w Eredivisie i jedno w rozgrywkach Pucharu Holandii. Tak samo, jak w swoim pierwszym sezonie udało mu się zdobyć tylko jednego gola. Zdobył bramkę na wagę remisu w meczu 32. kolejki z PSV Eindhoven, dosłownie kilka chwil po tym, jak pojawił się na boisku w drugiej połowie spotkania (gol od 1:38).

Pierwsza poważna kontuzja

We wspomnianym meczu kontrolnym Wojciechowski zerwał więzadła krzyżowe w lewym kolanie. Sezon 2010/11 nawet się nie rozpoczął, a dla niego był już skończony. 8-9 miesięcy przerwy to był praktycznie wyrok dla kariery młodego napastnika. Co gorsza, w czasie gdy Wojciechowski leczył kontuzję, jego zespół spadł z najwyższej klasy rozgrywkowej. Wrócił na boisko w 1. kolejce sezonu 2011/12 w meczu przeciwko Veendam. Pojawił się na murawie w 59. minucie spotkania i był to jego pierwszy oficjalny mecz od 15 miesięcy(!). W całym sezonie Wojciechowski pełnił w zespole Willem II rolę rezerwowego i tylko sporadycznie pojawiał się w pierwszej jedenastce. Wystąpił w sumie 20 spotkaniach i zdobył zaledwie 2 bramki. Obie w meczu z AGOVV Apeldoorn (od 1:30).

Próba powrotu do Polski

Wojciechowski podejmuje decyzje, by spróbować swoich sił w Ekstraklasie. Najpierw trafia na testy do Lechii Gdańsk, a następnie do Cracovii, lecz żaden z klubów nie zdecydował się na zaoferowanie kontraktu napastnikowi. Paweł Wojciechowski miał później spore pretensje do ówczesnego trenera „Pasów” – Wojciecha Stawowego, za to w jak nieprofesjonalny sposób go potraktował. Oto dwa fragmenty z wywiadu Wojciechowskiego dla portalu 2×45 z sierpnia 2012 roku na temat trenera Stawowego:

“Przez ten czas nie było żadnego „witam”, „co tam słychać”. Żadnego zainteresowania, skąd się wziąłem, co i jak. Nic, zero. Trener Wojciech Stawowy nie rozmawiał ze mną ani razu. Jedynie pewnego wieczoru zapytałem go, dlaczego panuje taka cisza, jak wychodzą mi treningi, co myśli o mojej przydatności.”

“Powiedział, że jestem ciekawym zawodnikiem, ale jeszcze nie wie, co ze mną zrobi i w związku z tym w sparingu nie zagram. Ja mu na to, że w takim razie jeszcze dziś jadę do domu, bo nie będę tracił więcej czasu. […] Stawowy tylko popatrzył na mnie z wielkim zdziwieniem, że tak mu odpowiedziałem.”

Nieudane próby zakotwiczenia w klubach z Ekstraklasy popchnęły Wojciechowskiego do podpisania umowy z białoruskim FK Mińsk.

Białoruska trauma

Na Białorusi gra się systemem wiosna-jesień, dlatego Wojciechowski trafił tam dopiero w połowie sezonu. Swoją przygodę za wschodnią granicą rozpoczął bardzo dobrze, szybko wywalczając sobie miejsce w pierwszym składzie. W 12 rozegranych meczach uzbierał całkiem niezły dorobek, zdobywając 5 bramek i notując 3 asysty. Wszystko wyglądało na to, że napastnik jest na dobrej drodze do odbudowania formy w klubie z Mińska. Początek kolejnego sezonu zdawał się tylko to potwierdzać. Wojciechowski został bohaterem swojej drużyny w spotkaniu ćwierćfinału Pucharu Białorusi. Jego klub przegrywał 0:2 z FK Gomel na niespełna 20 minut do końca, a polski napastnik najpierw wywalczył rzut karny, po którym padł gol kontaktowy, następnie zdobył bramkę wyrównującą i asystował przy trafieniu dającym zwycięstwo (od 2:09).

Dalsze losy

Po powrocie do pełni sprawności Wojciechowski znalazł zatrudnienie w ekstraklasowym Zawiszy. Nie odegrał tam jednak większej roli i odszedł po jednym sezonie do białoruskiego Szachtiora Soligorsk. Na Białorusi wiodło mu się już zdecydowanie gorzej, niż to było za pierwszym razem i po niespełna roku rozwiązał kontrakt z klubem za porozumieniem stron. Przed sezonem 2016/17 znalazł zatrudnienie w pierwszoligowym Chrobrym Głogów, gdzie spędził kolejne dwa lata. Zwłaszcza drugi sezon w barwach klubu z Dolnego Śląska miał naprawdę udany. Zakończył go z 7 bramkami i 9 asystami na koncie, będąc wyróżniającym się zawodnikiem w ekipie Ireneusza Mamrota. Z Głogowa trafił do Odry Opole, gdzie w przeciągu pół roku zagrał tylko w 3 spotkaniach. Niewiele lepiej pod tym względem było po transferze do Ruchu Chorzów. Wystąpił tam 9 razy i spadł z tym zespołem z 1. ligi, a następnie odszedł do Górnika Łęczna.

Mecze przeciwko GieKSie

Środowe spotkanie będzie trzecią wizytą Pawła Wojciechowskiego na Bukowej, a w sumie szóstym meczem przeciwko GieKSie. Jak dotąd napastnik Górnika Łęczna najlepiej z tych rywalizacji wspomina mecz z rundy jesiennej tego sezonu, kiedy to jego bramka dała bardzo ważne zwycięstwo ekipie Kamila Kieresia. Jego występ na jesień przeciwko “Trójkolorowym” mógł być jeszcze bardziej okazały, ale w drugiej połowie tego meczu rzut karny świetnie wybronił mu Bartosz Mrozek. Wojciechowski przyjeżdżał na Bukową dwukrotnie, będąc zawodnikiem Chrobrego Głogów i żadna z tych eskapad nie zakończyła się dla niego kompletem punktów ani nawet zdobytą bramką.

Wszystkie mecze

2015/16
Chrobry Głogów – GKS Katowice 0:0 (grał 12 minut)
GKS Katowice – Chrobry Głogów 0:0 (grał 45 minut)

2016/17
Chrobry Głogów – GKS Katowice 0:2 (grał 23 minuty)
GKS Katowice – Chrobry Głogów 2:1 (grał 90 minut)

2019/20
Górnik Łęczna – GKS Katowice 1:0 (bramka, grał 90 minut)

Bilans: 1 zwycięstwo, 2 remisy, 2 porażki (260 minut i 1 bramka)