W rundzie jesiennej mieliśmy do czynienia z dwoma bramkarzami GKS – Witoldem Sabelą i Maciejem Wierzbickim. Po zakończeniu pierwszej części rozgrywek trenerzy GKS – Rafał Górak i Janusz Jojko wypowiadali się, że golkiperzy nie wybronili naszemu zespołowi ani jednego meczu. Poczęto więc poszukiwania nowego zawodnika na tę pozycję i zakontraktowano Łukasza Budziłka z GKS Bełchatów. Piłkarz w barwach bełchatowian rozegrał 3 mecze w ekstraklasie, ale to było w poprzednich sezonach. W obecnym oprócz rozgrywek Młodej Ekstraklasy dostał szansę jedynie w meczu Pucharu Polski ze Śląskiem Wrocław (przegrana na wyjeździe 0:3). Zimą trafił do GKS Katowice.
Już w sparingach było widać, że Łukasz jest szykowany do pozycji nr 1 w bramce. Spisywał się solidnie i z wielkim zainteresowaniem czekaliśmy na jego pierwsze mecze w lidze.
Rzeczywistość okazała się… trudna do przewidzenia. Byliśmy optymistami, ale nie spodziewaliśmy się, że będzie to na początku wyglądać tak dobrze. Budziłek w pierwszych pięciu meczach puścił zaledwie jedną bramkę, a w siedmiu pierwszych dwie. Gdy dodamy do tego, że pierwszy gol (z Cracovią) padł po rykoszecie, a drugi po kapitalnym i niemal nie do obrony strzale Pawlusińskiego z Niecieczy, mamy obraz, że bramkarz spisywał się znakomicie. Już w meczu inauguracyjnym z ŁKS pokazał klasę, gdyż nie będąc zatrudnianym zbyt często, po błędzie Mateusza Kamińskiego musiał ratować drużynę w sytuacji sam na sam. Oczywiście zdarzały się mecze, w których Budził zachowywał czyste konto nie mając przesadnie dużo pracy (raczej wyłapywanie/piąstkowanie dośrodkowań), ale solidnie pomagała mu w tym obrona. Ale oczywiście kilka bardzo dobrych interwencji miał.
Potem było już trochę gorzej, ale to nie znaczy, że źle. Najpierw co prawda kolejny strzał bardzo trudny do obrony – Bartosza Nowaka z Polonii – nikt Łukasza za tę bramkę nie winił, ponieważ uderzenie było niezwykle precyzyjne i znów – podobnie jak w przypadku Pawlusińskiego – od poprzeczki, a takie piłki są najtrudniejsze. Chyba najsłabszy mecz Budziłek rozegrał kolejkę później – w Stróżach. Tam zawodnik miał swój udział przy utracie dwóch bramek. Najpierw po uderzeniu Adama Giesy (fakt, bardzo mocnym) piłka przeleciała między nim, a krótkim słupkiem, a przy golu Macieja Kowalczyka nasz bramkarz bardzo źle obliczył tor lotu piłki, przez co napastnik Kolejarza miał przed sobą pustą bramkę, co skrzętnie wykorzystał. I tak naprawdę to by było na tyle, jeśli chodzi o „przyczepienie się” do puszczonych bramek. Strzały Bartłomieja Babiarza (Tychy), Tomasza Jarzębowskiego i Dawida Kubowicza (Arka), Dariusza Gawęckiego i Macieja Rogalskiego (Olimpia Grudziądz) były trudne do obrony. Jedynie przy tym ostatnim golu można było mieć pretensje o brak reakcji, choć uderzenie było precyzyjne. Ponadto puszczony gol Wojciecha Wojcieszyńskiego (Okocimski) z rzutu karnego, który sprokurował Budziłek. No właśnie, sprokurował? Wydaje się, że sędzia w tamtej sytuacji się pomylił, a piłkarz rywala po prostu wpadł na naszego golkipera.
Bramkarz puścił więc w tej rundzie 11 bramek, z czego tak naprawdę przyczepić się można jedynie do tych ze Stróży. 11 puszczonych goli w 17 meczach daje średnią 0,65 bramki na mecz. Golkiper średnio pozwalał piłce wpaść do siatki raz na 139 minut, czyli rzadziej niż raz na półtora meczu. Gdy dodamy do tego 9 czystych kont, czyli więcej niż w połowie meczów, mamy obraz bramkarza, który zaliczył bardzo udaną rundę. Mogła być ona jeszcze lepsza, jednak o ile obrońcy pomagali Budziłkowi na początku rundy, to potem ich forma nieco spadła.
Oczywiście pamiętajmy także o obronionym rzucie karnym w meczu z Arką Gdynia, gdy niefortunnym strzelcem okazał się Piotr Kuklis. Budziłek świetnie wyczuł intencje strzelca i dał GieKSie nadzieję na korzystny rezultat w tamtym meczu.
Co można po wiośnie zaliczyć na plus Łukasza? Na pewno pewność w bramce przez większą część rundy, a także odwagę w wyjściach i czasem interweniowaniu niczym stoper. W końcówce rundy jednak zdarzyły się momenty zawahania, nie do końca dobre i pewne piąstkowania, a także golkiper nie ustrzegł się „dziwnych” wybić, jak w meczu z Tychami, po którym rywal miał dobrą sytuację. Kilka razy też zdarzyły się nie do końca dobrze obliczone wyjścia, jak np. w Grudziądzu, po którym rywal omal nie strzelił do de facto opuszczonej bramki. Te rzeczy negatywne były jednak stosunkowo rzadkie w obliczu pozytywów, które bramkarz zaprezentował w tej rundzie.
I jeszcze jeden mankament, choć bardziej humorystyczny, ale coś musiało być na rzeczy. W końcówce sezonu przy dalekich wykopach Łukasz wielokrotnie zaliczył „glebę”. To oczywiście było bez konsekwencji, ale aż strach pomyśleć, co by było, gdyby taki upadek (poślizg) zdarzył się w trakcie jakiejś interwencji. Dlatego czy to była kwestia butów czy czego innego nie wnikamy, ale mamy nadzieję, że takie sytuacje nie będą miały miejsca.
Ogólnie trzeba jasno powiedzieć, że Łukasz Budziłek to bardzo znaczące wzmocnienie GieKSy. Mało puszczonych bramek, mało błędów, pewność. Po rundzie jesiennej z kilkoma klopsami naszych bramkarzy wydaje się, że GKS może mieć solidnego golkipera na dłużej. Łukasz wysoko zawiesił poprzeczkę i teraz będzie musiał udowodnić, że pierwsza bardzo dobra runda nie była przypadkiem.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Prezentujemy zapis z konferencji po remisie 0:0 z Górnikiem Łęczna.
Pavol Stano: Uważam, że widzieliśmy dobre widowisko, choć bez bramek. Staraliśmy się eliminować te mocne strony GieKSy i grać tak, jak chcieliśmy. Zaangażowanie chłopaków było fajne, jakość adekwatna do meczu, wyglądało na to, że to zrobimy i doprowadzimy ten mecz do końca. Trzeba przyznać, że gospodarze też mieli sytuacje. Remis, każdy chciał więcej, trzeba ten punkt szanować.
***
Rafał Górak: Skończyło się meczem remisowym, wydaje się, że były momenty, gdzie Górnik Łęczna prowadził grę w sposób bardziej spójny. Nie można tu mówić jednak o czystych sytuacjach, a szkoda mi sytuacji Kuuska, najlepszej ze wszystkich. Widać progres w grze drużyny z Łęcznej, nie będę w jakiś sposób narzekał. Obawiam się o nasz stan kadrowy, mamy dwa treningi, a łatwy mecz nas nie czeka. Musimy ciężko pracować, by zawodników doprowadzić do dyspozycji, bo mamy dużo tych kontuzji. Dopadła nas grypa jelitowa. Trzeba szanować ten punkt i doceniam tę walkę z naprawdę dobrze grającym rywalem.
Urazy Rogali i Wasielewskiego?
Górak: Grzesiek to uraz mięśniowy, Marcin zmagał się z urazem od dłuższego czasu. Marcin, jak go znam, będzie robił wszystko, by być gotowym na następne spotkanie. Czasu mamy mało, trzeba myśleć o tym, kim ich zastąpimy.
Wracają demony jesieni?
Górak: Nigdy nie miałem demonów, nic mi się nie przypomina. Mocna liga i wymagający rywale, rzeczywiście dzisiaj ten punkt biorę do kieszeni, myślę o meczu w Warszawie.
Arek Jędrych stracił przytomność czy było to zwykłe zderzenie?
Górak: Nie stracił, natomiast otrzymał poważny cios. Nos jest złamany, ale to nie złamie Jędrycha.
Duża delegacja z GKS-u Tychy na trybunach. Było dziś jakieś ukrycie schematu?
Górak: Żadnego ukrycia schematu dzisiaj nie było.
Mecz z Polonią Warszawa to spotkanie z zespołem z dołu tabeli. Będzie to trudne spotkanie?
Górak: Zespół z Warszawy to zdeterminowany i niezły zespół. Mamy całkowity obraz tej drużyny, spodziewamy się naprawdę trudnego spotkania. Zdajemy sobie sprawę, że jest na co patrzeć i łatwo nie będzie.
Kończąc temat zawieszeń i nieobecnych zawodników. Ile meczów zawieszenia otrzymał Repka i jak powrót Komora?
Górak: Oskar dwa spotkania, więc nie będzie dostępny w Warszawie, a Komor można powiedzieć już w 80% wyleczony. Nie chcieliśmy dzisiaj ryzykować zawodnika, ale wydaje mi się, że te dwa dni doprowadzą go do 100% dyspozycji.
Ostatnie spotkanie finałowe nie zawiodło nikogo. Obie drużyny prezentowały dojrzały hokej, o czym świadczy fakt, że w regulaminowym czasie gry nie obejrzeliśmy bramek i o tym, która drużyna została Mistrzem Polski, rozstrzygnęła dogrywka. W niej złotego gola zdobył Kaleinikovas zapewniając Re-Plast Unii Oświęcim tytuł Mistrza Polski w hokeju na lodzie.
Świadome wagi spotkania obie drużyny od początku starały się narzucić przeciwnikowi swój styl gry, jednak dobrze w obu ekipach spisywały się formacje defensywne. W 5. minucie Kaleinikovas i Dziubiński sprawdzili dyspozycję Murraya. W odpowiedzi Kovalchuk, który rozgrywał bardzo dobre zawody, dograł do Hitosato, lecz uderzenie Japończyka obronił Lundin. Z upływem czasu częściej przy krążku utrzymywali się katowiczanie, a oświęcimianie próbowali wyprowadzać szybkie kontry. Mimo prób Maciasia, Iisakki, Pasiuta po stronie GieKSy oraz Heikkinena, Ackereda, Denyskina i Dyukova po stronie Re-Plast Unii Oświęcim bramek w pierwszej tercji nie obejrzeliśmy. Natomiast równo z syreną za grę wysokim kijem do boksu kar został odesłany Marklund.
Drugą tercję rozpoczęliśmy od gry w osłabieniu. Pierwszą minutę dobrze się broniliśmy, ale w drugiej minucie tego osłabienia groźne strzały oddali Sadłocha i Ahopelto, które obronił Murray. Po wyrównaniu sił na lodzie mecz się wyrównał, a obie drużyny grały uważnie w defensywie. W 30. minucie na ławkę kar został odesłany Heikkinen. Podczas okresu gry w przewadze Lundina próbowali pokonać Hitosato i Monto. W ostatnich pięciu minutach drugiej tercji mecz nabrał rumieńców. Najpierw w 36. minucie Marklund trafił w słupek, a w odpowiedzi Heikkinen przegrał pojedynek sam na sam z bramkarzem GieKSy. Dwie minuty później Murray z kłopotami obronił strzał Ackereda. Druga tercja zakończyła się także wynikiem bezbramkowym.
Początek trzeciej tercji należał do GieKSy, ale krążek po uderzeniach Michalskiego i Isakki minął bramkę Lundina, ale podobnie jak to było w poprzednich tercjach, z biegiem czasu mecz się wyrównał. W 50. minucie Murray obronił uderzenia Karjalajnen, Kowalówki i Sołtysa. Podobnie jak dwie poprzednie tercje, również trzecia zakończyła się wynikiem 0:0, a zatem o tytule Mistrza Polski rozstrzygnęła dogrywka.
Dogrywkę rozpoczęliśmy od dwóch niewykorzystanych sytuacji. Najpierw bliski pokonania Lundina był Koponen, a chiwlę później po uderzeniu Iisakki krążek minimalnie minął oświęcimską bramkę. W odpowiedzi Ackered trafił w obramowanie naszej bramki. Sytuacja ta była jeszcze sprawdzana na wideo. W 66. minucie groźnie strzelał Ackered, a chwilę później Murray uprzedził Sadłochę, który znalazłby się w sytuacji sam na sam. O tytule Mistrza Polski zdecydowała sytuacja z68. minucie, kiedy Kaleinikovas strzałem po dalszym słupku pokonał Murraya.
GKS Katowice – Re Plast Unia Oświęcim 0:1 (0:0, 0:0, 0:0 d. 0:1)
0:1 Mark Kaleinikovas (Elliot Lorraine) 66:21
GKS Katowice: Murray, (Kieler) – Delmas, Kruczek, Bepierszcz, Pasiut, Fraszko – Varttinen, Koponen, Iisakka, Monto, Lehtimaki – Wanacki, Cook, Smal, Michalski, Marklund – Lebek, Chodor, Hitosato, Maciaś, Kovalchuk.
Re-Plast Unia Oświęcim: Lundin, (Kowalówka R.) – Dyukov, Jakobsons, Sadłocha, Dziubiński, Kaleinikovas – Valtola, Uimonen, Ahopelto, Heikkinen, Karjalainen – Bezuska, Ackered, Kowalówka S., Lorraine, Denyskin – Noworyta, Łukawski, Wanat, Krzemień, Sołtys.
Zapraszamy do przeczytania zapisu konferencji prasowej po remisie 2:2 z Termalicą Bruk-Bet Niecieczą.
Rafał Górak: Dobry wieczór. Niewątpliwie, mecz jakby o dwóch historiach i nad tym ubolewam, bo wydaje mi się, że gdyby nas było po równo, to wyjechalibyśmy stąd z trzema punktami. Wyjeżdżamy z jednym punktem i również, wydaje mi się, należy to w jakiś sposób przyjąć. Wszelkie złości i wszelkie jakieś trudności trzeba wystudzić, schować dzisiaj do kieszeni i zabrać punkt z trudnego terenu. Po prostu przeanalizować spotkanie, w czwartek już kolejne i trzeba, wydaje mi się, pozytywnie nastawiać na to, co przed nami. Niestety, każdy popełnia jakieś błędy, myśmy się ich nie ustrzegli. Ta czerwona kartka, podyktowana oczywiście słusznie, to błąd naszego zawodnika, no i cóż zrobić. Nie jestem od tego, aby go ganić, wprost przeciwnie, zawsze będę zawodników podnosił na duchu i w jakiś sposób rozumiał emocje. Szkoda, bo wydaje mi się, tak jak powiedziałem na początku, że wyjeżdżalibyśmy stąd z trzema punktami.
Pytanie: Ten mecz pan traktuje jako wygrany jeden punkt, czy jednak mimo wszystko przegrane dwa, biorąc pod uwagę tę pierwszą połowę? 2:0 wynik, praktycznie czerwona kartka już w doliczonym czasie, ale patrząc stricte na statystyki z całego meczu, to GieKSa powinna się cieszyć z tego, że wywozi stąd jeden punkt. Czy tym spotkaniem Dawid Kudła troszeczkę odkupił winy ze spotkania z Odrą Opole?
Górak: Sumarycznie, gdyby zobaczyć, to tak, jak mówię: gdyby mówić tylko o samej grze i o samej historii tego spotkania to wydaje mi się, że grę mieliśmy pod kontrolą, w szczególności, że prowadziliśmy 2:0 do przerwy. Jeżeli utrzymalibyśmy równowagę, osobową wydaje mi się, że nie udałoby się rywalom zdobyć dwóch bramek, a wydaje mi się, ze my byśmy cały czas dążyli do tego, by strzelić kolejną. To jest finał tych dywagacji, po prostu przyjmuję ten punkt, biorę go na klatę, bo zdaję sobie sprawę, że statystyki całego meczu po stracie zawodnika leciały na łeb, na szyję i na pewno tutaj należy podkreślić dominację Termaliki i to, że stwarzała sytuację, że było bardzo, bardzo groźnie. Dawid dzisiaj zagrał bardzo dobre spotkanie, ja nie winiłem go z punktu widzenia zero-jedynkowego za to spotkanie z Odrą, myśmy tam też zawalili w innych aspektach. Tam nie było akurat tej bezpośredniej winy Dawida, a dzisiaj bronił bardzo dobrze i na pewno to był jego dobry występ. Bierzemy ten punkt z pokorą, nie cieszymy się i nie jest to dla nas jakaś wielka sprawa, ale tez nie popadamy w jakiś smutek. Po prostu skończyło się remisem i taki jest stan faktyczny.
***
Marcin Brosz: Oglądaliśmy naprawdę emocjonujące widowisko i to tak naprawdę od pierwszej do ostatniej minuty, aż szkoda, że się skończyło. Patrząc na przebieg meczu, graliśmy z jednym z zespołów, który aspiruje do tego, by w przyszłym sezonie występować w Ekstraklasie. To, co łączy ten mecz i poprzedni, to mieliśmy dużo sytuacji bramkowych z meczu, i to strzałów groźnych, i to stwarzanych takich groźnych sytuacji. Bardzo dużo. To, co podkreślam, posiadanie piłki, tak chcemy grać. Wiadomo, na końcu jest ta najważniejsza rubryczka: bramki i jedna droga: tu trzeba konsekwentnie pracować nad wykończeniem, bo widać, że jesteśmy w stanie stwarzać sytuacje, natomiast ta finalizacja to jest praca na treningach. Widać progres, natomiast to nie jest tak, że z treningu na trening będzie tak łatwo wykonywany, więc to jest moment, nad którym pracujemy. Podsumowując: ciekawe widowisko, dużo emocji, dużo pojedynków jeden na jeden, to co kibice lubią. Do końca mecz trzymał w napięciu i w emocjach.
Pytanie: Po pierwszej połowie wydawało się, że trudno wam będzie wrócić do gry. Było 2:0, po przerwie przejęliście inicjatywę. Bramka w 93. minucie, daje dużo radości, czy niedosyt zostaje?
Brosz: Wartość dodana, to to, że po raz któryś do końca gonimy, wierzymy w to, że jesteśmy w stanie odwrócić wynik meczu i tu widać, że jest duży progres. Ta pierwsza połowa, przegrywaliśmy 2:0, te bramki… Też wiemy, jak padały, jakby je wziąć, ten mecz był bardzo dobry, z jednej i drugiej strony. Naprawdę to było dobre widowisko na dobrym poziomie. Były te sytuacje, których musimy zdecydowanie unikać, i pierwsza i druga bramka. Oczywiście, to nas nie usprawiedliwia. Podział punktów, i my i GKS walczyliśmy o trzy, nie rozpatrywałbym w tych kategoriach. Dla nas jest ważne to, że po raz kolejny z zespołem, który walczy o najwyższe cele, byliśmy w stanie i nawiązać na boisku bardzo równą walkę, jak również udało nam się strzelić dwie bramki. Mieliśmy sytuację na zdobycie kolejnych.
