Siatkówka
Espadon Szczecin – zatrzeć niemiłe wrażenie z poprzedniej kampanii
Na kolejny wyjazd katowiczanie udadzą się do „starego” znajomego, jeszcze z czasów I ligi, do Szczecina.
Połowa zespołu jest taka sama, jak w zeszłym sezonie, więc można powiedzieć, że jego trzon został zachowany. Michał Gogol jest teraz w pełni odpowiedzialny za kształt zespołu i jego przygotowanie do sezonu ekstraklasy. Celem Espadonu na rok 2018 jest środek tabeli, ale przede wszystkim zatarcie złych wspomnień z pierwszego sezonu w ekstraklasie, gdy nieudane transfery doprowadziły do bałaganu, który trzeba było sprzątać przez cały ligowy sezon. Jeżeli gracze pokroju Menzela i Duffa udowodnią swoją przydatność dla zespołu, szczecinian stać na wiele.
Sprzątanie wśród rozgrywających rozpoczęto jeszcze w trakcie poprzedniego sezonu, gdy pożegnano Bułgara Georgi Bratojewa oraz Serba Veljko Petkovicia. Dokończono je przed bieżącym sezonem, żegnając się ze Słowakiem Michalem Sladeckiem, który przeszedł do klubu niemieckiego TSV Herrsching oraz z Michałem Kozłowskim, który zakotwiczył z Treflu Gdańsk. Podstawowym rozgrywaczem szczecinian został Eemi Tervaportti, występujący ostatnio w lidze francuskiej. Fin grał również w Turcji oraz w Belgii i rzec jasna we własnym kraju. Ten doświadczony i utytułowany gracz to wielokrotny reprezentant Finlandii. Na krajowych parkietach Tervaportti zdobył mistrzostwo oraz Puchar Finlandii, natomiast w Belgii w barwach Knack Randstad Roeselare był 3 razy mistrzem tego kraju oraz podniósł Puchar i dwa razy Superpuchar. Jego zmiennikiem został pozyskany z AZS-u Częstochowa Tomasz Kowalski, który niczym szczególnym nie wyróżnił się w poprzedniej kampanii, nie ratując częstochowian przed degradacją z ligi.
Na ataku został Bartłomiej Kluth, który ma za sobą całkiem przyzwoity poprzedni sezon, w którym zdobył łącznie 490 punktów. Pożegnano za to Bułgara Danaiła Miłuszewa grającego obecnie we Włoszech. Sprowadzono Mateusza Malinowskiego z Cuprum, gdzie również był tylko zmiennikiem.
Na pozycji środkowego nie zagrają już w barwach szczecińskich, Łukasz Perłowski, który wrócił do Resovii, Bartosz Cedzyński grający obecnie w BBTS-ie Bielsko-Biała oraz Maciej Zajder, który odszedł już w trakcie nowej kampanii i przeniósł się do Warty Zawiercie. Ostał się tylko Janusz Gałązka, chyba najrówniej grający siatkarz Espadonu na środku siatki. Na ich miejsce przyszli Justin Duff i Bartosz Gawryszewski. 29-letni Kanadyjczyk to prawdziwy siatkarski obieżyświat. Duff oprócz Kanady, grał wcześniej również w Austrii, Turcji, Rosji, Indonezji, Portugalii i Grecji. Reprezentant Kanady ma również za sobą jeden sezon na polskich parkietach (2014/15) w barwach Transferu Bydgoszcz. W klubowej siatkówce Duff zdobył trzecie miejsce w mistrzostwach Austrii, srebrny i złoty medal w Turcji, złoty w Rosji, a ostatnio w Grecji w barwach Olympiakosu Pireus osiągnął drugie miejsce w lidze i zdobył Puchar oraz Puchar Ligi Greckiej. W kadrze narodowej zajął trzecia lokatę w Pucharze Panamerykańskim, a w mistrzostwach Ameryki Północnej był trzeci, drugi i pierwszy. Gawryszewski z kolei to 32-letni bardzo doświadczony polski zawodnik. W swej karierze grał w Warszawie, Częstochowie, Radomiu, Rzeszowie, Jastrzębiu, a ostatnio w Treflu Gdańsk, gdzie był podstawowym graczem wobec kontuzji Wojciecha Grzyba. Gawryszewski był m.in. złotym, srebrnym i dwa razy brązowym medalistą mistrzostw Polski, ma na swym koncie również Puchar oraz Superpuchar Polski.
Na przyjęciu wymieniono kilku siatkarzy. Odeszli mało grający Maciej Wołosz i Ivan Borovnjak, Dominik Depowski wrócił z wypożyczenia do Resovii, Maciej Kowalonek do klubu z Kluczborka, a zostali bardzo doświadczeni, byli reprezentanci Polski – Michał Ruciak oraz Marcin Wika. Przyszedł 29-letni Jeffrey Menzel, który prócz gry w USA, pokazywał się na parkietach ligowych w Hiszpanii, Włoszech, Belgii, Zjednoczonych Emiratów Arabskich oraz Tunezji. Amerykanin zdobył wcześniej drugie miejsce w lidze hiszpańskiej oraz Superpuchar, trzecie miejsce w mistrzostwach Belgii, a także srebrny medal i Puchar Tunezji. W kadrze USA zdobył drugie miejsce w Pucharze Panamerykańskim oraz wygrał Mistrzostwa Ameryki Północnej, Środkowej i Karaibów. Jako uzupełnienie składu pozyskano 19-letniego Adriana Kacperkiewicza z drugoligowego MOS-u WOLA Warszawa, zdobywcę brązowego medalu w kategorii U23.
Na libero zostali gracze z poprzedniej kampanii, czyli bardzo doświadczony były reprezentant Polski, Dawid Murek grywający wcześniej na pozycji przyjmującego oraz Adrian Mihułka, grający wcześniej we Wrocławiu, w Pile, Ostrołęce, Wałbrzychu i Jastrzębiu. Dodatkowo pozyskano 19-letniego młodzieżowego reprezentanta Polski, Marcina Jaskułę, wychowanka MOS-u WOLA Warszawa, który grał ostatnio SMS-ie Spała.
Aktualna kadra Espadonu Szczecin
rozgrywający: Eemi Tervaportti (Finlandia – numer 14), Tomasz Kowalski (numer 4)
atakujący: Bartłomiej Kluth (numer 2), Mateusz Malinowski (numer 6)
środkowi: Justin Duff (Kanada – 3), Bartosz Gawryszewski (17), Janusz Gałązka (1)
przyjmujący: Jeffrey Menzel (USA – 19), Marcin Wika (13), Michał Ruciak (11), Adrian Kacperkiewicz (5)
libero: Dawid Murek (numer 10), Adrian Mihułka (numer 18), Marcin Jaskuła (numer 7)
trener: Michał Gogol
asystent trenera: Dariusz Król
trener przygotowania fizycznego: Maciej Michalik
fizjoterapeuta: Paweł Wojtuń
statystyk: Adam Tołoczko
Po meczu z Rakowem można było odnieść wrażenie, że ktoś przewinął taśmę o kilka kolejek wstecz i z powrotem wrzucił GieKSę w tryb „mecz do ukłucia, ale nie do wygrania”. To nie był występ fatalny, ale zdecydowanie taki, który pozostawia po sobie uczucie niedosytu.
Kilka naprawdę obiecujących momentów w pierwszej połowie, trzy sytuacje, które aż prosiły się o lepsze ostatnie podanie lub dokładniejszy strzał, a jednocześnie za mało konsekwencji, by z Częstochowy wywieźć choćby punkt. Raków – drużyna w formie, w gazie, z szeroką kadrą – przycisnął po przerwie i to wystarczyło na jedno trafienie. Problem w tym, że my nie wykorzystaliśmy swoich szans wtedy, gdy mieliśmy ku temu przestrzeń. Zapraszam na plusy i minusy po meczu z Rakowem.
Plusy:
+ Pomysł na mecz w pierwszej połowie
Raków nie dominował od początku. GieKSa bardzo dobrze wyglądała w pressingu i w szybkim wyprowadzaniu piłki. Były momenty, w których to katowiczanie wyglądali dojrzalej – szczególnie do 30. minuty. Szkoda tylko, że z tego pomysłu nie udało się „wcisnąć” bramki.
+ Jędrych i Klemenz
W pierwszych 30 minutach GieKSa miała sytuacje… po stałych fragmentach i dobitkach właśnie środkowych obrońców. Jędrych dwa razy huknął z powietrza tak, że gdyby piłka zeszła, choć o pół metra, mielibyśmy kandydata do gola kolejki. Klemenz czyścił kluczowe akcje Rakowa – chociażby Makucha z 19. minuty. Solidny występ tej dwójki, szczególnie w pierwszej połowie.
Minusy:
– Niewykorzystane setki
To jest największy grzech tego meczu. Sytuacja 3 na 1 w 37. minucie – Zrel’ák mógł strzelić albo wystawić, a nie zrobił… niczego. W drugiej połowie Marković z pięciu metrów trafił w poprzeczkę, mając przed sobą pół bramki. W takim spotkaniu, jeśli masz 2-3 okazje, to musisz coś z nich zrobić, jeśli chcesz myśleć o wygranej.
– Statyczna reakcja przy straconej bramce
To był gol, którego można było uniknąć, bo sama akcja nie była wybitnie skomplikowana. Niestety Galan był spóźniony, a Brunes zupełnie niekryty. Raków przyspieszył w drugiej połowie, ale to nie był jakiś huragan – po prostu konsekwentna i cierpliwa gra.
– Głęboko i chaotycznie w drugiej połowie
Po 60. minucie w zasadzie przestaliśmy utrzymywać piłkę. Oderwane akcje, straty, chaos, brak wyjścia do pressingu. Raków to wykorzystał i zamknął GieKSę na długie minuty. Paradoksalnie – nie tworzyli sytuacji seryjnie, ale całkowicie przejęli inicjatywę. A my nie potrafiliśmy odpowiedzieć.
Podsumowanie:
GKS nie zagrał w Częstochowie meczu złego. Zagrał mecz… do wzięcia. I właśnie dlatego jest tyle rozczarowania.
To spotkanie nie zmienia obrazu całej jesieni. Wręcz przeciwnie – potwierdza, że ta drużyna gra dobrze. 6 zwycięstw w 7 ostatnich meczach przed Rakowem to nie przypadek. 20 punktów po jesieni w tak spłaszczonej tabeli to naprawdę solidny wynik. GieKSa po fatalnym starcie wróciła do ligi z jakością.
Ten mecz można było zremisować. Można było nawet wygrać. Nie udało się – ale też nie ma tu powodu, by bić na alarm. Przy takiej dyspozycji, jak z Motoru, Korony, Niecieczy, Jagiellonii, Pogoni czy w pierwszej połowie z Rakowem – GKS będzie punktował. Wiosna zacznie się praktycznie od zera, bo cała dolna połowa tabeli wciągnęła się w walkę o utrzymanie.
GieKSiarz
Dziś w siedzibie TVP Sport odbyło się losowanie ćwierćfinałów Pucharu Polski. GKS Katowice zmierzy się w tej fazie z Widzewem Łódź. Mecz odbędzie się w Katowicach, a 1/4 Pucharu Polski zaplanowano na 3-5 marca.
Widzew obecnie zajmuje 13. miejsce w Ekstraklasie, mając w dorobku 20 punktów, czyli tyle samo co GKS. Na 18 meczów piłkarzy Igora Jovicevića (a wcześniej Żelijko Sopića i Patryka Czubaka) składa się 6 zwycięstw, 2 remisy i 10 porażek (bramki 26-28). We wcześniejszych rundach Widzew wyeliminował trzy drużyny z ekstraklasy: Termalikę, Zagłębie Lubin i Pogoń Szczecin.
Zanim dojdzie do pojedynku pucharowego, obie drużyny zmierzą się w lidze (także w Katowicach), w kolejce, która odbędzie się 6-8 lutego.
Pozostałe pary tej fazy to:
Lech Poznań – Górnik Zabrze
Zawisza Bydgoszcz – Chojniczanka Chojnice
Avia Świdnik – Raków Częstochowa
W niedzielny wieczór do Częstochowy, na ostatni mecz w tym roku, wybrał się komplet GieKSiarzy. Ultrasi zadbali o przedświąteczny klimat na sektorze.
Najnowsze komentarze