Media nie pozostawiają suchej nitki na GieKSie. Rozbitych w drobny mak Katowiczan nie usprawiedliwia nawet czerwona kartka Janusza Garncarczyka, która miała być głównym powodem porażki. Chciałbym tylko przypomnieć, że do momenty tej kartki, GieKSa już przegrywała 0-1, a jej gra nie wskazywała na to, że piłkarze przyjechali do Bełchatowa po zwycięstwo.
Jak ten mecz opisywały media, poniżej:
gkskatowice.eu: Wysoka wtopa
Tego nie spodziewał się nikt. GKS Katowice po bezbarwnej grze musiał uznać wyższość gospodarzy z GKS-u Bełchatów i przegrał wysoko 0:5. GieKSiarze w podłych nastrojach wracają do Katowic.
Bełchatowianie od pierwszego gwizdka rzucili się na GieKSę. Wiele zagrożenia stwarzali po akcjach skrzydłami. Brylował w nich duet braci Mak, który nękał katowiczan raz po raz. Łukasz Budziłek miał pełne ręce roboty, ratował kilkukrotnie ekipe z Bukowej, ale na niewiele się to zdało. Zmasowany atak „Brunatnych”przyniósł wreszcie skutek. W 10. minucie dośrodkował Michał, a Mateusz tylko dołożył nogę i pokonał bezradnego Budziłka z najbliższej odległości. – Dążyliśmy od początku do agresywnej gry, co nam się udało, bo moi zawodnicy walczyli i stwarzali sobie dużo sytuacji, jedną przed końcem pierwszej połowy wykorzystaliśmy. Po pierwszym golu jednak katowiczanie też walczyli, a moi piłkarze nie byli już tak pozytywnie nastawieni do walki z przodu, mecz wyrównał się – twierdził Kamil Kiereś, trener gospodarzy.
Na domiar złego po dwóch kwadransach GKS z Katowic grał w dziesiątkę. Po kontrowersyjnej decyzji arbitra z boiska wyleciał Janusz Gancarczyk za faul. Nasi piłkarze nie załamywali się, próbowali zagrozić rywalom po stałych fragmentach i kontrowali, ale wśród nielicznych prób pudłowali Rafał Figiel oraz Przemysław Pitry. – Mam ogromne pretensje do Janusza za to nieodpowiedzialne zachowanie. Przez to musieliśmy grać przez 60 minut w osłabieniu i naraziliśmy się na szereg nieprzyjemnych rzeczy ze strony rywali – irytował się trener GKS-u Rafał Górak.
Po zmianie stron kibice liczyli, że ich GieKSa przegrupuje się i ugryzie przeciwników w jednej z kontr. Spełniły się jednak najczarniejsze sny katowiczan. Gospodarze wrzucili piąty bieg, rzucili się na osłabiony katowicki GKS i rozpoczęli kanonadę. Rozmontowali obronę trenera Rafała Góraka prostopadłymi podaniami i urządzili sobie polowanie na Łukasza Budziłka, który robil co mógł i uratował zespół przed jeszcze gorszym wymiarem kary. Niestety, skończyło się na czterech zaaplikowanych golach i katowiccy piłkarze, który marzą o czołówce w tabeli, zostali sprowadzeni boleśnie na ziemię. – Nie tak wyobrażaliśmy sobie wyjazd do Bełchatowa z różnych aspektów tego, co nas czeka. Bełchatowscy zawodnicy obnażyli nasze słabości. Nie chcę używać tutaj dosadniejszych słów.Po stracie drugiego gola odkryliśmy się, ale wynik do przerwy nie był zły.Potem gospodarze nas wypunktowali – dodał Górak.
slask.sport.pl: GKS Katowice na kolanach! Kompromitująca klęska w Bełchatowie
Wbrew szumnym zapowiedziom , katowiczanie zaprezentowali się fatalnie i dali sobie strzelić aż pięć goli.
Sam początek meczu dawał nadzieję na dobry wynik. GieKSa miała szansę na objęcie prowadzenia już w pierwszej akcji spotkania. Po dośrodkowaniu z rzutu rożnego głową strzelał Przemysław Pitry, ale fatalnie spudłował. Potem inicjatywę przejęli gospodarze. W ich szeregach – tradycyjnie – brylowali bracia Michał i Mateusz Mak. To po ich dwójkowej akcji padł pierwszy gol.
To nie był koniec nieszczęść katowickiego zespołu. Jeszcze w pierwszej połowie czerwoną kartką za niesportowe zachowanie został ukarany Janusz Gancarczyk. Pomocnik GKS-u, po tym jak został ostro sfaulowany, kopnął rywala. W efekcie szanse gości na osiągnięcie korzystnego wyniku zostały znacznie zredukowane.
Na początku drugiej połowy GKS Bełchatów wywalczył rzut karny. Łukasz Budziłek genialną paradą zatrzymał jednak uderzenie Grzegorza Barana. Na wiele się to jednak nie zdało, bo po chwili gospodarze i tak strzelili drugiego, a potem trzeciego, czwartego i piątego gola…
Wynik jak najbardziej sprawiedliwy, bo GieKSa grała bez ambicji i do tego popełniała fatalne błędy.
dziennikzachodni.pl: I liga: GKS Bełchatów – GKS Katowice 5:0. Klęska GieKSy
W meczu 4. kolejki I ligi GKS Bełchatów wygrał z GKS-em Katowice 5:0. Bramki strzelili: Mateusz Mak (11 minuta), Adrian Basta (54), Paweł Baranowski (58), Michał Mak (66). Andreja Prokić (75). Katowiczanie od 32 minuty grali w dziesiątkę po czerwonej kartce dla Janusza Gancarczyka. Bramkarz GieKSy Łukasz Budziłek w 51 minuicie obronił rzut karny wykonywany przez Grzegorza Barana.
Katowiczanie powinni objąć prowadzenie już w drugiej minucie, kiedy po rzucie rożny z pola bramkowego główkował Przemysław Pitry. Piłka poszybowała nad poprzeczką, a napastnik GieKSy mógł tylko z rozpaczy złapać się za głowę.
Potem było już tylko gorzej. Wychowanek bełchatowskiego klubu w bramce GieKSy Łukasz Budziłek uratował gości przed utratą gola w dziewiątej minucie – w świetnym stylu obronił strzał z bliska Kamila Poźniaka.
∨ Czytaj dalej
Sytuację wypracowali bracia Makowie, którzy chwilę później wystąpili już w pierwszoplanowych rolach – Michał ograł Alana Czerwińskiego i podał spod końcowej linii do Mateusza, który strzelił na 1:0.
Drużyna Rafała Góraka po półgodzinie gry musiała sobie radzić w dziesiątkę. W środku boiska, przy bocznej linii Janusz Gancarczyk ostro potraktował Mateusza Maka. Szymon Sawala odepchnął zawodnika gości, który będąc już na ziemi, wykonał ruch nogą, jakby chcąc kopnąć Sawalę. Sędzia Łukasz Bednarek z Koszalina za ten zamiar ukarał Gancarczyka czerwoną kartką. Sawala zasłużył na żółtą, ale mu się wtedy jeszcze upiekło, ale wkrótce dostał żółtko za faul na Bartłomieju Chwalibogowskim. Tak naprawdę w 35. minucie były zawodnik Polonii Bytom też powinien udać się do szatni… Osłabiona GieKSa nie składała broni, a szansę na wyrównanie miał Rafał Figiel (43 minuta), jednak strzelił minimalnie obok słupka.
W 51. minucie wydawało się, że gości natchnie Budziłek, który obronił rzut karny wykonywany przez Grzegorza Barana (bramkarz sfaulował Bartłomieja Bartosiaka). Nic z tych rzeczy… W następnej akcji Budziłek obronił strzał Mateusza Maka, ale był bezradny wobec dobitki Adriana Basty, bo został zmylony przez rykoszet od nogi Chwalibogowskiego – 54 minuta.
Gospodarze poszli za ciosem – rzut wolny wykonał Michał Mak, a Paweł Baranowski głową z pięciu metrów umieścił piłkę w siatce – 3:0 (58 minuta). Drużynie Kamila Kieresia było ciągle mało. Michał Mak, po podaniu z głębi pola od Barana, wykorzystał sytuację sam na sam z Budziłkiem (66). Podobne podanie wykorzystał też rezerwowy Andreja Prokić, który przed strzałem w długi róg, ośmieszył jeszcze Czerwińskiego (75).
katowice.naszemiasto.pl: GKS Bełchatów – GKS Katowice 5:0!
Tak srogiej porażki chyba nikt się nie spodziewał. Mająca ekstraklasowe aspiracje katowicka GieKSa została rozbita przez inny Górniczy Klub Sportowy – z Bełchatowa, aż 0:5! Katowiczanie od 32. minuty grali w dziesiątkę. GKS Bełchatów – GKS Katowice 5:0!
Goście grali w dziesiątkę od 32. minuty, kiedy to sędzia Łukasz Bednarek wyrzucił z boiska Janusza Gancarczyka, za faul na Szymonie Sawali.
Łukasz Budziłek na początku drugiej połowy obronił rzut karny wykonywany przez Grzegorza Barana.
W czterech spotkaniach obecnego sezonu GKS Katowice zgromadził na razie cztery punkty.
sport.pl: GKS Bełchatów strzelił pięć goli GKS Katowice. A mógł więcej
W meczu dwóch mających wielkie aspiracje GKS-ów zdecydowanie lepszy okazał się ten z Bełchatowa. Goście powinni się cieszyć, że stracili tylko pięć goli.
W obu klubach nie ukrywają, że ich celem jest awans do ekstraklasy. W Katowicach muszą chyba zweryfikować plany, bo silna drużyna nie może pozwolić sobie na tak słaby występ. Tylko w pierwszych kilku minutach bełchatowianie mogli obawiać się rywala, który mógł objąć prowadzenie, lecz Przemysław Pitry z bliska nie trafił w bramkę.
Przyjezdni szybko zostali jednak ostudzeni, bo po akcji braci Maków Mateusz z bliska otworzył wynik. Wyrównać mógł w 15. min Rafał Figiel po błędzie asystującego przy golu Michała Maka. Wkrótce goście stracili Janusza Gancarczyka, wyrzuconego z boiska za próbę kopnięcia rywala, a następnie nadzieję na osiągnięcie dobrego wyniku. Po przerwie przewaga GKS-u Bełchatów była już tak duża, że praktycznie każde wejście w pole karne mogło zakończyć się golem. Wynik mógł być jeszcze wyższy, ale Grzegorz Baran nie wykorzystał rzutu karnego. Jego strzał obronił Łukasz Budziłek, który karierę zaczynał w Bełchatowie. Pechowiec zrehabilitował się jednak świetną grą i kapitalnymi podaniami, po których jego koledzy zdobywali bramki.
Po czterech kolejkach GKS Bełchatów zajmuje drugie miejsce w tabeli, ustępując Dolcanowi Ząbki tylko gorszą różnicą goli. W niedzielę zagra na wyjeździe z Olimpią Grudziądz.
sportslaski.pl: GKS Bełchatów – GKS Katowice 5-0. Wstyd, hańba, kompromitacja…
Wydarzenie
Mecz z GKS-em Bełchatów był dla GKS-u Katowice próbą generalną wartości drużyny przed zapowiadaną walką o awans do ekstraklasy. Po dobrym w swoim wykonaniu meczu z Podbeskidziem Bielsko-Biała drużyna Rafała Góraka została boleśnie sprowadzona na ziemię, inkasując aż pięć bramek.
Bohaterowie
Bracia Mak byli po raz kolejny motorami napędowymi ekipy z Bełchatowa. Ich łupem padła bramka pierwsza w tym meczu bramka. Michał dograł piłkę doskonale do Mateusza, a ten z bliska nie mógł się pomylić. Kolejny udany występ bliźniaków z Suchej Beskidzkiej z trybun stadionu przy Sportowej obserwował dyrektor sportowy KGHM Zagłębia Lubin Paweł Wojtala. Żaden piłkarz z Katowic w oczy rzucić mu się nie mógł…
Rozczarowanie
W poprzednich kolejkach Janusz Gancarczyk był motorem napędowym ofensywy GKS-u Katowice. W meczu w Bełchatowie jednak totalnie zawiódł, łapiąc bardzo głupią czerwoną kartkę za kopnięcie bez piłki Szymona Sawali. In minus też należy zaliczyć występ Bartłomieja Chwalibogowskiego, który miał udział przy dwóch trafieniach dla gospodarzy. Najpierw źle pokrył Maka, a potem spóźnionym wślizgiem totalnie zmylił Budziłka.
Co ciekawego
– Do Bełchatowa udało się ok. 200 kibiców GieKSy. Fani ze Śląska nie zdążyli co prawda na pierwszy gwizdek sędziego, ale stopniowo pojawiali się na trybunach w pierwszym kwadransie gry.
– Już w pierwszych fragmentach gry kunsztem bramkarskim musiał wykazać się Budziłek, który w świetnym stylu obronił uderzenie Kamila Poźniaka.
– W odpowiedzi na bramkę Arkadiusza Malarza uderzali Przemysław Pitry i Rafał Figiel, ale obaj mylili się nieznacznie. Kto wie, czy gdyby piłka za którymś razem do siatki wpadła, to meczu nie udałoby się uratować.
– W końcówce pierwszej połowy kibice Brunatnych zaprezentowali efektowną oprawę pirotechniczną. Niestety wkrótce race z sektora najzagorzalszych fanów bełchatowian poleciały w kierunku murawy.
– Jeszcze przed przerwą drugą bramkę dla bełchatowian mógł zdobyć Michał Mak, ale uderzył nieznacznie obok słupka.
– Od początku drugiej połowy drużyna Kamila Kieresia stłamsiła GieKSę, co szybko wpłynęło na zmianę wyniku meczu.
– Zanim padła druga bramka po błędzie defensywy katowiczan Budziłek sfaulował we własnym polu karnym Bartłomieja Bartosiaka. Bramkarz GKS-u zrehabilitował się jednak za niefortunną interwencję, broniąc strzał Grzegorza Barana z „jedenastki”.
– Krótko po tej akcji golkiper naszego zespołu skapitulował jednak po raz drugi. W ogromnym zamieszaniu bitą przez Adriana Bastę piłkę wślizgiem trafił jeszcze wcześniej wspomniany Chwalibogowski, czym zupełnie zmylił własnego bramkarza.
– Nie minęła jeszcze godzina gry, a trzecią bramkę dla ekipy z Bełchatowa zdobył strzałem głową Paweł Baranowski, wykorzystując dogranie z rzutu wolnego.
– Gospodarze nie zamierzali zwalniać tempa i kilka minut później Michał Mak, po profesorsku wykańczając sytuację sam na sam z Budziłkiem zdobył czwartą w tym meczu bramkę.
– Na kwadrans przed końcowym gwizdkiem sędziego wynik meczu ustalił wprowadzony na boisko po przerwie Andreja Prokić.
– Po piątej bramce prezes katowickiego klubu Wojciech Cygan opuścił stadion z telefonem w ręku. Czyżby przy Bukowej miała nastąpić zmiana trenera?
1-liga.przegladsportowy.pl: Gieksa rozbita w Bełchatowie
Piłkarze Kamila Kieresia dali koncert, choć pomogli im w tym goście. Nie wiadomo, jak skończyłoby się to spotkanie, gdyby nie zachowanie Janusza Gancarczyka, który został wyrzucony z boiska za niesportowe zachowanie już w 32. minucie. Osłabiony zespół z Katowic przegrywał 0:1 i taki rezultat utrzymał się do przerwy. Po zmianie gospodarze strzelili cztery gole, a mogli więcej, ale Grzegorz Baran nie wykorzystał rzutu karnego.
gks.net.pl: Katowiczanie rozbici w drobny Mak
Prawdziwy pokaz gry dali piłkarze Kamila Kieresia w prestiżowym starciu z GKS Katowice i jednocześnie pokazali kto z tych dwóch zespołów jest faworytem w walce o awans do ekstraklasy. Pierwszoplanowe role w środę odgrywali bracia Mateusz i Michał Makowie. Jeśli tak będą grać dalej władze klubu nie powinny ich oddawać w tym sezonie za żadne pieniądze.
21 sierpnia o godzinie 18:00 rozbrzmiał pierwszy gwizdek arbitra, który dał sygnał piłkarzom GKS-Bełchatów i GKS-u Katowice, że mecz właśnie się rozpoczął. Pierwsze minuty to zdecydowana dominacja piłkarzy prowadzonych przez trenera Kamila Kieresia. Zespół prezentował futbol do którego byliśmy przyzwyczajeni w rundzie rewanżowej poprzedniego sezonu. W pierwszych minutach spotkania dobrą okazję miał Kamil Poźniak, ale fenomenalną interwencją popisał się były giekaesiak Łukasz Budziłek, który intuicyjnie, a przy tym bardzo widowiskowo obronił strzał popularnego „Poziego”. Bełchatowianie nie spuścili z tonu i dalej atakowali bramkę gości. Postawa „Torfiorzy” została wynagrodzona w 11. minucie na listę strzelców wpisał się Mateusz Mak, który wykończył dośrodkowanie swojego brata bliźniaka. Zdobywca gola zadedykował to trafienie niedawno zmarłej mamie. Chwilę później swoją okazję na podwyższenie wyniku miał Michał Mak, jednak jego strzał nieznacznie chybił celu.
Bardzo groźne były stałe fragmenty gry w wykonaniu „Brunatnych”. Dowodem na to była szansa Pawła Baranowskiego, który tym razem nie zdołał skierować piłki do siatki. Pozytywne wrażenie na kibicach i ekspertach wywarł Marcin Flis, który był jedną z jaśniejszych postaci w drużynie GKS-u. „Flisu” grał dobrze w defensywie, ponadto świetnie współpracował z Michałem Makiem i przysparzał wiele kłopotów obronie katowiczan. Od około 25. minuty inicjatywę przejęli piłkarze GKS-u Katowice. Natarczywe ataki przyjezdnych zmusiły do błędu Adriana Bastę. Jego niepowodzenie chcieli wykorzystać zawodnicy z Katowic, jednak nie zdołali zdobyć bramki. Podpowiedzi z ławki trenerskiej sprawiły, że piłkarze Bełchatowa co raz częściej dochodzili do głosu. W 32. minucie czerwonym kartonikiem ukarany został Janusz Gancarczyk, który bezpardonowym wejściem poturbował Mateusza Maka. W tym zajściu „żółtko” powinien ujrzeć Szymon Sawala, który niesportowo wywrócił „wykluczonego” zawodnika.
W końcówce pierwszej odsłony spotkania na boisku wylądowało kilka rac, rzuconych przez „kibiców” klubu z „Brunatnej Stolicy”. Wiodącą postacią w zespole Rafała Góraka był zawodnik, który w przeszłości strzegł biało-zielono-czarnych barw – Grzegorz Fonfara. Jego gra mogła się podobać. Po pierwszej połowie na tablicy wyników widniał jednak rezultat 1:0 na korzyści „Torfiorzy”.
W 51. minucie rzutu karnego nie wykorzystał Grzegorz Baran, którego strzał z jedenastu metrów fenomenalnie wybronił „Budził”, nota bene wcześniej prokurujący „jedenastkę”. Chwilę później w zamieszaniu w polu karnym na strzał zdecydował się Basta, a lot piłki zmienił Bartłomiej Chwalibogowski, który niefortunnie skierował futbolówkę do własnej bramki. Moment później było już 3:0! Fenomenalnym strzałem głową popisał się Paweł Baranowski. W 66. minucie w sytuacji sam na sam po wybornym podaniu Grzegorza Barana znalazł się Michał Mak, który wykorzystał wyśmienitą sytuację i zamienił ją na bramkę. „Brunatni” mieli chrapkę na podwyższenie rezultatu spotkania. I stało się to za sprawą Andrei Prokicia w 76. minucie piłkarskiego spektaklu, który chwilę wcześniej zmienił Mateusza Maka. W końcówce spotkania stadion przy Sportowej był zadymiony przez race, które odpalali kibice obydwu klubów. Arbiter zdecydował się na przerwanie meczu na parę chwil, ze względu na małą widoczność. Do końca meczu nic nie uległo zmianie. Podopieczni Kamila Kieresia pokonali zespół GKS-u Katowice aż 5:0!
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Warchoły, bo tak potocznie nazywa się kibiców Radomiaka Radom, są naprawdę starą i solidną ekipą kibicowską na piłkarskiej mapie Polski. Ich wizerunkowy problem polegał na tym, że nie grali 36 lat w Ekstraklasie, więc nie było za bardzo możliwości, by o nich usłyszeć. W latach 90., kiedy kształtowały się wszystkie chuligańskie składy, Zieloni grali na poziomie obecnej II i III ligi, siejąc spustoszenie po okolicznych miejscowościach.
Ich żywot na trybunach zapoczątkował się pod koniec lat 70., a na dobre weszli w kibicowską mapę Polski w latach 80. Od zawsze byli pozytywni nastawieni do Legii Warszawa, natomiast wzajemna nienawiść między miastami Kielce – Radom, sprawiła, że z Koroniarzami mają do dziś największą kosę.
W sezonie 1984/1985, który był ich wtedy jednosezonowym epizodem, a my graliśmy ze sobą ostatni raz, zawarli zgodę z Legią, jadąc do stolicy w 1000 głów. Przyjaźń ta nie przetrwała ze względu na ostatnią kolejkę sezonu, w której Legia zremisowała z Pogonią Szczecin, przez co Portowcy utrzymali się w elicie, zaś Warchoły spadli z ligi.
W 1994 roku była ponowna próba nawiązania sztamy z Legią, jednak kością niezgody była Pogoń, z którą Legioniści kilka miesięcy wcześniej odnowili zgodę i fani z Radomia mieli w pamięci, przez kogo spadli z ligi, więc temat poszedł w zapomnienie.
Przez cały kolejny okres kibicowski fani Radomiaka związali się jedynie układem chuligańskim z GKS-em Bełchatów i Stalą Rzeszów, ale czas zweryfikował, że do siebie nie pasowali i relacje zostały zakończone. Okres bycia osamotnioną ekipą nie oznaczał, że stali w miejscu. Klub się piął w górę i grali na zapleczu Ekstraklasy, a dzięki temu, że polska scena kibicowska się mocno rozwijała, to dorobili się solidnych fan clubów takich ekip jak: Polonia Iłża, Proch Pionki czy Szydłowianka Szydłowiec (wszystkie już wymarły), które w swoim „primie” mocno się udzielały w regionie i trwała ciekawa regionalna rywalizacja z koalicją Broni Radom i Powiślanki Lipsko.
Odnośnie do derbowego rywala – Chłopców z placu Broni, którzy w latach 90. mieli naprawdę solidną bandę i dobrze funkcjonowali. W 2004 roku było apogeum wyjaśnienia kto „nosi spodnie” w mieście. Podczas derbów Broń – Radomiak, Zieloni wjechali na stadion gospodarzy i zajęli ich młyn, śpiewając: „Nie ma już Broni, w Radomiu nie ma już Broni”. Na uratowanie honoru gospodarzy wybiegła garstka kibiców Broni na przegrane starcie, ale było już po wszystkim. Po tym meczu ówczesna zgoda Broni – Hutnik Kraków podziękował im za przyjaźń.
Wiosną 2016 roku Radomiak zawarł układ chuligański z warszawską Legią, a finałem był mecz Radomiak – Siarka Tarnobrzeg jesienią 2017 roku, gdzie ogłoszono kibicowskiej Polsce, że Radom i Warszawę łączy sztama.
Nasze relacje z Radomiakiem ciężko opisać… Ostatni mecz ligowy na Bukowej graliśmy w październiku 1984 roku, czyli chwilę po tym jak Blaszok został oddany do użytku. Wtedy „luksusowa” trybuna i nikt nie zakładał, że będzie to siedlisko jednych z najwierniejszych grup kibicowskich w Polsce, które wyznaczą standardy, czym jest niezłomność w walce o swój klub.
W maju 1996 roku podczas meczu z Legią Warszawa, kiedy dostaliśmy sromotne lanie 0:5, doszło do zakończenia zgody z Avią Świdnik, która przyjeżdżając, usłyszała, że nic już nas nie łączy i nieświadoma tego dnia ekipa Radomiaka zawitała „po zgodę”, ale nie znalazła uznania ani chętnych do przybicia tej relacji, mimo bycia goszczonym wielokrotnie w Katowicach.
Jesienią 1996 roku na Bukowej odbył się mecz reprezentacji Polski z Mołdawią, który wygraliśmy 2:1, a samo spotkanie miało historyczny moment na naszym obiekcie, gdyż został wprowadzony przepis, że na meczach reprezentacji mogą obowiązywać tylko i wyłącznie biało-czerwone barwy, do których oczywiście nie wszyscy się zastosowali. Na Blaszoku (przy pełnym stadionie) zasiadło mnóstwo ekip, ale to chuligani GieKSy byli w tym dniu gospodarzami swojej trybuny i widząc 50-osobową ekipę Radomiaka w sektorze A, stojącą razem ze Stomilem Olsztyn i Polonią Bydgoszcz, wpadli w nich, przez co doszło do mocnej awantury, zaś „goście” musieli zostać wyprowadzeni przez policję ze stadionu. Na „pożegnanie” nasi chuligani wybili szyby w ich autokarze i niemal go wywrócili.
Jesienią 2016 roku los skrzyżował nas w Pucharze Polski, ale wtedy Szaleńcy z Bukowej nie mogli zawitać z powodu „remontu sektora gości”, co w późniejszych latach stało się mottem działaczy z Radomia. Obecnie Radomiak posiada nowy obiekt, powstał sektor gości, ale… nikt na nim nie zasiada. Miasto jest specyficznie uzależnione politycznie od służb mundurowych, które skutecznie wpływają na działaczy, przez co fani Radomiaka na meczach domowych bawią się sami. Jedynie mecz zgodowy z Legią Warszawa ma inny charakter widowiska, przez wspólny doping na jednej trybunie.
Do zobaczenia na Bukowej, bo Warchoły pierwszy i ostatni raz usłyszą huk z Blaszoka!
Ekstraklasa znowu na Bukowej. Pierwszy mecz GieKSa niestety przegrała z Radomiakiem Radom. Zapraszamy do fotorelacji z tego spotkania.
No i wielki mecz za nami. Doświadczyliśmy tego – niektórzy po raz pierwszy w życiu, inni po niemal jednej piątej wieku. Na Bukową zawitała ekstraklasa. Wspomniani w felietonie przedmeczowym Marcin Rosłoń i Kamil Kosowski musieli przeżyć niezły szok zasiadając na szczycie Trybuny Głównej, na miejscach prasowych. Obdrapanych z farby, z powiewem oldchoolu.
– To jest Bukowa, tu się żyje! – powiedział ten pierwszy na zakończenie transmisji Canal Plus, dając do zrozumienia, że poczuł ten już tak rzadki klimat dawnych czasów.
Morze ludzi na stadionie już długo przed meczem, ta żółta armia kibiców spragnionych wielkiego futbolu. Historia za chwilę miała dziać się na naszych oczach. Wielu kibiców spotykało dawno niewidziane twarze. Jak choćby autor tegoż felietonu, który mecz obserwował w towarzystwie swojego kolegi z podstawówki, z którym to przecież onegdaj na mecze ligowe się jeździło regularnie (pozdro Krzysiu!).
Piękna oprawa spotkania i mogliśmy grać. Niespotykane było to, że w początkowej fazie meczu nawet Główna stała, dopiero potem zaczęliśmy siadać. Czuć było, że to coś zupełnie innego niż te początki wszystkich poprzednich sezonów z 19 lat. No, może poza spotkaniem ze… Źródłem Kromołów w 2005 roku. Jakkolwiek by to dziwnie nie brzmiało, wtedy mieliśmy narodziny nowej GieKSy, które podczas tego czwartoligowego meczu zostały godnie uczczone.
Teraz to było ukoronowanie tego całego okresu i nagroda za te wszystkie lata. Będę utrzymywał, że wynik tego meczu miał drugorzędne znaczenie. Oczywiście punkty w lidze będą na pierwszy miejscu, ale ta inauguracja była po to, by ją po prostu przeżyć. Poczuć zapach ekstraklasy, poczuć klimat wielkiej piłki w Katowicach.
Dlatego apeluję o rozwagę przy ocenach za to spotkanie, bo czytając na forum wypowiedzi pomeczowe kibiców – oczy trochę więdły. Zasłużona krytyka po tym meczu – jak najbardziej, jednak defetystyczna narracja i rozprzestrzenianie widma bezdyskusyjnego spadku powodowała, że można było sobie zadać pytanie, czy niektórzy odnotowali w ogóle fakt awansu. Narracja ta niczym się bowiem nie różniła od wieloletnich na zapleczu elity. Można wręcz odnieść wrażenie, że choćbyśmy grali z Realem Madryt i przegrali np. 0:4, to psioczenie na tego czy tamtego, że się nie nadaje, że błędy trenera, byłoby wyraźne.
Nie chodzi o to, że chcę i zamierzam bronić kogokolwiek. Chodzi mi tylko o tę narrację. W meczu z Radomiakiem mieliśmy aspekty pozytywne i negatywne. I choć przed meczem mogliśmy oczekiwać wygranej z podobno zkryzysowanym Radomiakiem, to jednak ostatecznie – mimo przegranej – mecz ten pokazał, że z drużynami tego pokroju jesteśmy w stanie rywalizować.
Katowiczanie wykreowali sobie okazje bramkowe, stworzyli kilka dynamicznych, ciekawych akcji, a indywidualne wejście Rogali ze skrzydła było wręcz spektakularne. W drugiej połowie GKS zdominował Radomiak i przy odrobinie szczęścia mógł doprowadzić do wyrównania. Gra na czas rywali także dowodziła tego, że po prostu boją się o wynik. Choć i w ofensywie mogło być lepiej, to trzeba przyznać, że było całkiem nieźle.
Gorzej było z defensywą. Nasz zespół dawał się stłamsić i wepchnąć we własne pole karne, zawodnicy nie potrafili wybić piłki i zażegnać nawałnicy piłkarzy Baltazara. W zasadzie obie bramki padły po tego typu sytuacjach. Coraz bardziej pachniało bramką dla rywali, ten wskaźnik dochodził do czerwoności – aż następowało przesilenie – gol.
Nie chcę dywagować o personaliach, bo każdy widział, co się działo. Trener też starał się reagować (już w przerwie) i zapewne sam musi zobaczyć, kto się sprawdza na ekstraklasowym poziomie, a kto nie. Faktem jest, że na pierwszy mecz w ekstraklasie wyszliśmy tylko dwoma nowymi zawodnikami – Klemenzem i Galanem. No może trzema, bo Baranowicz był tak jakby nowy. Czy to była forma nagrody dla poszczególnych piłkarzy za awans – nie wiadomo. W kolejnych meczach jednak najprawdopodobniej proporcje nowych i starych zawodników będą już bardziej zbalansowane.
Widać było, że ekstraklasowe granie to inna para butów. W pierwszej połowie Radomiak pokazał ogranie, technicznie też byli niczego sobie. Trzeba się przystosować do nowych okoliczności. Pierwsza liga to był styl życia, Ekstraklasa też nim będzie – tylko innego rodzaju.
Nie ma co psioczyć, tylko zakasać rękawy i działać. Następne spotkanie gramy ze Stalą Mielec, rywalem wydaje się w naszym zasięgu. Ale to wszystko kwestia względna. Nie wiemy tak naprawdę, jaki poziom względem GKS mają rywale. Musimy więc organoleptycznie się o tym przekonać.
Najnowsze komentarze