Osiemnasty numer programu meczowego „GieKSa.pl Plus” jest już dostępny. W najnowszym numerze dwa ciekawe wywiady – Przemysław Pitry krótko opowie o nastawieniu w szatni i spotkaniu ze Stomilem, a Olga Bieganowska (kierownik ds. marketingu klubu GKS Katowice) w obszernym wywiadzie zdradzi marketingowe plany GieKSy do końca roku. Dowiemy się także kiedy i w jakich okolicznościach powstał pomysł na maskotkę (czyli popularnego GieKSika), a co więcej – kto był jego pierwowzorem! Oprócz tego nie zabraknie wszystkiego co potrzebuje kibic na mecz, czyli pełnej informacji o naszej drużynie, jak i rywalach.
Program meczowy do kupienia jest w dwóch opcjach. Pierwsza, dostępna od wczoraj, to zakup ebooka (format pdf) na tej stronie (tutaj). Gazetka jest wtedy w kolorze. Drugą, bardziej tradycyjną, metodą jest kupno na meczu na stoiskach zlokalizowanych przed Trybuną Główną jak i Blaszokiem. Na meczu program jest czarno-biały, ale z dołączonym pamiątkowym biletem w kolorze. W obu wypadkach cena jest ta sama – 2 złote. Kupując nasz program meczowy wspierasz stronę GieKSa.pl – najlepszy i największy serwis o GKS Katowice w sieci.
Chcą zachęcić Was do zakupów ebooków wrzuciliśmy trzy wcześniejsze numery za darmo (kliknij tutaj). Tam gdzie widnieje cena 0 złotych, to wystarczy tylko kliknąć i ściągnąć na swój komputer lub urządzenie mobilne. Od kibiców dla kibiców!
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Zapraszamy serdecznie do odsłuchania ponad dwugodzinnej rozmowy, którą przeprowadziliśmy z trenerem GKS Katowice – Rafałem Górakiem. Szkoleniowiec GieKSy podzielił się z nami swoimi spostrzeżeniami na temat rundy jesiennej.
Podczas wywiadu przeanalizowaliśmy każdy mecz, który nasz zespół rozegrał w tym sezonie, pogadaliśmy o zawodnikach i wszelkich nurtujących kibiców kwestiach. Dowiecie się jakie zadania mają zawodnicy… bezpośrednio po meczach, co powiedział Jakub Arak trenerowi Gonçalo Feio po wiosennym spotkaniu z Motorem, dlaczego najtrudniejszym momentem jesieni były Skierniewice, będzie rozwinięcie tematu „frycowego” i dlaczego trener uśmiechał się na myśl o Jagiellonii. Nie zabraknie także naszego redakcyjnego przekazu do trenera, który to przekaz czekał na to, żeby go wygłosić, całe pięć lat 😉 Wybaczcie pewne niedociągnięcia techniczne, natomiast nasza stara, kochana Bukowa, dała o sobie znać i nic nie mogliśmy zrobić. Wierzymy, że wartość merytoryczna wywiadu wynagrodzi Wam to. Zapraszamy!
Podcastu posłuchasz na YouTubie, Spotify, Spreakerze, a także na większości pozostałych platform.
„Bukowa – Nasz Dom” to najnowszy film, którego prapremiera odbyła się niedawno w Multikinie w Katowicach. Gdy otrzymałem zadanie napisać dla Was recenzję z tego, co widziałem, to pomyślałem, że będzie mi nadzwyczaj trudno to opisać. Zwłaszcza nazwać emocje, które towarzyszyły mi podczas seansu w kinie. Film trwał 100 minut i przez cały ten czas byłem przepełniony różnymi nastrojami, ale zdecydowanie najsilniejsze było… wzruszenie.
„Bukowa – Nasz Dom” to opowieść, która spina klamrą nadchodzące pożegnanie ze stadionem, jubileuszowy rok dla klubu, sukces w postaci upragnionego awansu do ekstraklasy, a także pożegnanie klubowej Legendy – śp. Jana Furtoka. Całość obudowana jest historią pewnej rodziny z Bogucic. Historia, jakich zapewne wiele na Śląsku. Wielopokoleniowa rodzina: ojciec, syn i wnuk w jednym rzędzie na stadionowej trybunie. Historia opowiedziana oczami seniora, który pamięta czasy powstania klubu czy budowy stadionu, to nic innego jak lekcja historii dla większości osób obecnych na seansie. W międzyczasie wplatane były wywiady i anegdoty byłych zawodników GKS-u (między innymi Henryka Górnika, Lechosława Olszy). Historia Maćka – czyli „średniego” członka rodziny to zaś przelane na obraz to, co sami już mogliśmy w większości przeżywać. Czasy świetności – tłuste lata (tak zwana „Dekada GieKSy”), a potem kilkanaście chudych. Oprócz opisu emocji sportowych Maciej w fenomenalny sposób wprowadził widzów w świat społeczności kibicowskiej w Katowicach. To, jak była ona budowana i od czego się to zaczęło, zostało uzupełnione wypowiedziami wielu innych osób, które na pewno wszyscy odwiedzający Bukową kojarzą z trybun. Najmłodszy z rodu – Szymon to młody adept futbolu, zawodnik Młodej GieKSy. Na początku mówi on o tym, jak była w nim budowana miłość do futbolu, która przerodziła się w miłość do Klubu. Dla tego młodego chłopaka z Katowic największymi sportowymi marzeniami jest zadebiutowanie w seniorskiej drużynie GKS-u i transfer do Premier League.
Całość zwieńczona jest niepublikowanymi wcześniej archiwalnymi materiałami, zdjęciami i urywkami filmów, które gwarantuję Wam – będziecie oglądać z zapartym tchem. Do tego dziesiątki historii, oraz anegdot opowiedzianych przez ludzi, dla których GKS przez długie lata był i dalej jest częścią życia.
Premiera na klubowych kanale YouTube odbędzie się już w nadchodzące Święta Bożego Narodzenia i zapewniam, że wspólne oglądanie będzie wspaniałą rozrywką dla Was i Waszych rodzin. Jestem pewny, że odnajdziecie wiele wspólnych mianowników pomiędzy Wami a rodziną narratorów tego filmu. Produkcja ma potencjał, by zebrać dobre recenzje wśród kibiców i dziennikarzy z całej Polski, bo jest przepiękną historią o mieszkańcach, kibicach i zawodnikach. O przyjaźniach na całe życie, o sukcesach i porażkach i o całej społeczności budowanej przez lata wokół katowickiego Klubu.
Wszystkim z całego serca polecam film „Bukowa. Nasz Dom”. Reżyserem jest świetnie znany z „Dekady GieKSy” Michał Muzyczuk. Pozycja obowiązkowa dla każdego kibica GKS-u Katowice.
Foto: Grzegorz Bargieła/WKATOWICACH.eu.
W ostatnich kilkunastu dniach mogliście przeczytać na stronie moje opinie na temat tego, jak Ekstraklasa zweryfikowała poszczególnych piłkarzy GKS Katowice. Dziś przyjrzę się pracy trenera Rafała Góraka i zastanowię się nad tym, jak „zweryfikowała” go Ekstraklasa.
Rafał Górak – debiutancki bilans w Ekstraklasie wygląda nieźle. Nie było większych wpadek, ponieważ przegrane z Legią czy Lechem były wkalkulowane. Były pozytywne zaskoczenia, jak np. wygrane z Jagą i Cracovią czy zdemolowanie Puszczy. Mieliśmy też mecze, które powinniśmy wygrać, a które przegraliśmy – Korona i Zagłębie. Resztę raczej można ocenić normalnie, czyli dostawaliśmy taki rezultat, jaki wynikał z boiska. Samo wejście trenera w ligę oceniam pozytywnie. Ogarnął zespół po pierwszej porażce, drużyna dobrze przeszła przez tryb adaptacji. Odpowiednio zarządzamy szatnią i zawodnikami, którzy wywalczyli awans. Myślę, że nikt nie może się czuć pominięty, że nie dostał swojej szansy.
GieKSa w Ekstraklasie pokazała różne oblicze i dobrze byłoby, by trener Górak starał się równać do tego, które docenili inni, czyli „Bandy Zakapiorów”. Niestety kilka spotkań odbiegło od tego wizerunku i w tym rola trenera byśmy się prezentowali tak cały czas. Cieszy to, że pozostaliśmy wierni swojej taktyce, a nie przeszliśmy nagle na obronę i „lagę” do przodu. Brakuje trochę stabilności w zespole wobec kontuzji i zmian w składzie, ale nie można powiedzieć, że Górak nie próbuje i nie szuka nowych rozwiązań. W przypadku niektórych eksperymentów potrzeba ostatecznej decyzji, ponieważ wydaje mi się, że zawodnicy tacy jak Galan, Czerwiński, Kuusk, Klemenz będą lepiej prezentować się w momencie, w którym będą przywiązani do jednej pozycji.
Na plus stałe fragmenty, po których stwarzaliśmy zagrożenie i strzeliliśmy parę bramek. Na minus fatalnie przegrane derby z Górnikiem. Tutaj trener Górak powinien znaleźć receptę, by takich spotkań GieKSa nie przegrywała już w szatni. To, co może się jeszcze podobać to wychodzenie z kłopotów. W drugiej oraz pierwszej lidze szkoleniowiec przeszedł przez wszystkie możliwe kryzysy z drużyną. Ekstraklasa nie wybacza błędów i kiedy – po kilku ligowych porażkach oraz odpadnięciu w Pucharze Polski – mieliśmy zalążki kryzysu, to trener ogarnął to dość spokojnie. Brawo.
Ogólnie brawa za rundę, ale nie spoczywajmy na laurach. Weryfikacja pozytywna.
ursus
23 października 2014 at 18:40
Z GieKSikiem to dość łatwo odgadnąć – nikt nie potrafił poradzić sobie z normalną maskotką, a konkretniej z tygryskiem, to spróbowali odzwierciedlić podobiznę prezesa. Tylko czekać na angaż w kampanię wyborczą, szał w trampkach.
Moim zdaniem to była bardziej porażka, ale wiadomo uśmiech, duże gały i udana kampania PR zrobiły swoje. Nie rozwiązano jednak głównego problemu dot. tego co zrobić, by ta cała ganiająca zbieranina wyglądała bardziej jak zawodowa i profesjonalna drużyna, bo przy obecnym podejściu sportowo-organizacyjnym zwyczajnie nie jest to możliwe. Bez ciężkiej pracy nikt w drugiej połowie biegać nie będzie, nie mówiąc już o nadrabianiu braku umiejętności dyscypliną taktyczną.
Podsumowując: czekają nas dalsze lata 1-ligowej wegetacji, ale przynajmniej kilka gadżetów jeszcze się sprzeda. Polityka „game over” trwa w najlepsze, a na trybunach sukcesywnie ubywa. Żal serce ściska, ale tu na to się liczy, że pęknie i stadion w końcu będzie można zaorać.
antek1964
24 października 2014 at 09:40
Popieram wpis ursusa Nasz klub jest po cichu wykańczany 🙁
Zielu88
24 października 2014 at 11:51
uwielbiam wpisy takie jak ursus-a czy antka1964 – incognito ponapierdalać na necie i upuścić jakieś swoje kompleksy. Lepiej wam ? Tak, zarząd klubu robi wszystko żeby zaorać klub a SK1964 się na to zgadza…. ja pierdole ludzie zacznijcie troszkę myśleć.
ursus
24 października 2014 at 19:11
Zielu88 – cały ten zaklęty geniusz procesu rozkładu, tego zakłamania, manipulacji opiera się na tym, że wszyscy patrzą, ale mało kto widzi, bo ogólnie chcemy zobaczyć pozytyw i wmawiamy sobie, że jest lepiej. Nie jest. To co widzimy, to jest mały kroczek w przód i dwa w tył – drobna doraźna pomoc, po to, by podtrzymać marazm i zwiększyć zniechęcenie.
SK1964 – trzeba oddać, że próbowało na ile mogło, ale zostało „zjedzone”. Kibiców na trybunach coraz mniej, więc i siła przebicia Stowarzyszenia topnieje. Pozostało już tylko koncentrowanie się na dopingu, bo ochłapy wegetacyjne z miasta uznano za całkowicie zadowalające. Można protestować, ale tak to z mojego punktu widzenia wygląda i nie jest moją intencją nikogo tu obrażać. Szanse SK1964 na wywalczenie czegokolwiek, np. nowego stadionu, oceniam na max. 5% (choć akurat, przy kompletnie nowym podejściu tj. nowym projekcie o połowę tańszego stadionu na 10-15 tys. lub budowy tylko ze 2 trybun z obecnego projektu być może coś by ruszyło).
Zarząd – w moim przekonaniu czysto marionetkowy, a do tego zasiadają w nim osoby myślące głównie o własnych karierach politycznych… (czyt. brak pomysłu, perspektyw rozwoju i lepszego zarobku w klubie). O klubie można powiedzieć, że ma niezły marketing, raczej mocno średnie szkolenie, a reszta to czysta amatorka. Wszystkim jest wygodnie i nie ma komu w stół rąbnąć… zarząd, owszem, robi „wszystko”, ale raczej, by nic się nie zmieniło. Spłacanie zaległości nie tłumaczy braku sił na bieganie. Skoro kopacze nie mają sił potrzebnych do uzyskiwania lepszych wyników, a zarząd nie robi niczego, by to zmienić, to znaczy, że zarząd ma gdzieś wyniki.
Odczuwam raczej rosnące przybicie aniżeli poprawę samopoczucia.