Nie ma, co ukrywać i owijać w bawełnę – trzeba stanąć przed lustrem i powiedzieć sobie szczerze „Jest źle, jeśli chodzi o GieKSę”. Wszystko to, co się dzieje ostatnio w klubie strasznie ciężko ogarnąć, szczególnie w sytuacji gdzie niemalże rok temu nasza drużyna powoli docierała się jeśli chodzi o grę, powoli osiągała wyniki na jakie liczyliśmy. Nieco ponad rok po super meczu w Bielsku z drużyny zostały zgliszcza a sytuacja organizacyjna w klubie jest daleka od tej do jakiej przywykliśmy w ostatnim czasie.
3 kolejki – jeden punkt. Takiego początku rozgrywek chyba nikt się nie spodziewał. Oczywiście można było zakładać, że będzie ciężko, że drużyna nie jest w komplecie, że sparingi były słabe, że nie strzelamy bramek – ale chyba nikt z nas kibiców nie spodziewał się, że drużyna zacznie gorzej niż w poprzednich sezonach. Kadrę mamy, jaką mamy – śmiem twierdzić, że to, co najlepsze na rynku transferowym pierwszej ligi już przespaliśmy, dobrzy jak na warunki I ligi gracze znaleźli inne kluby. Znalezienie teraz zawodnika, który zbawi nas zespół będzie niczym wygranie losu na loterii. Nie wyobrażam sobie jednak byśmy nawet w tym składzie personalnym, co mamy, z doświadczonym trenerem u sterów poddali się po trzech kolejkach. Obowiązkiem wszystkich jest walczyć do końca bo od strony piłkarskiej trzeba ratować w tej rundzie, co się da a potem się zobaczy. By to zrobić potrzebne są zmiany w kadrze. Tak więc pobudka trenerze, czas na zmiany.
Pierwszym do zmiany jest Sebastian Nowak- czas w końcu postawić na Mateusza Abramowicza. Nowak z całym szacunkiem do niego, niczego w trzech meczach nam nie wybronił. Jedna spektakularna interwencja to za mało by dać nam punkty w trudnych sytuacjach. Pora by do bramki wrócił Mateusz Abramowicz, który wiele razy ratował nasz zespół w zeszłym sezonie. Jak to mówił nasz były trener Artur Skowronek – „W tej lidze punkty daje bramkarz i napastnik”. Pora by Mateusz znowu pokazał swoją klasę.
Następna do zmiany jest obrona – O ile środkowi obrońcy jeszcze się obronią swoją grą ( stosunkowo popełniają najmniej błędów) o tyle boczni kompletnie zawodzą. Zachodzimy w głowę jak to jest możliwe, że Mokwa zalicza taki zjazd w dół. Jak z taką grą można było zagrać tyle spotkań w ekstraklasie. Tutaj sytuacji nie ułatwia fakt, że brakuje zmienników. Do obrony wejść może Frańczak, który formą ostatnio nie grzeszy. Jednak zmiany są potrzebne, więc dobrze by było by Adrian dostał swoją szansę na boku obrony. Szczególnie, że do zmiany jest również styl grania bocznych obrońców. Mokwa i Mączyński póki co niewiele dają zespołowi w ofensywie. Drużyna przyzwyczajona do rajdów Czerwińskiego i podłączającego się często Dawida Abramowicza ma spory problem w utrzymaniu piłki gdy nie robią tego Mokwa z Mączyńskim. A gdy do tego dodamy stosunkowo słabe rozegranie piłki tych graczy to nie dziwi nas fakt, że to Puszcza miała 55% posiadania piłki w meczu z naszym zespołem.
Ciekawym, ale mało realnym pomysłem byłaby możliwość grania 3 stoperów w obronie, wspieranych przez bocznych obrońców. W ten sposób do obrony wróciłbym Klemenz, który kompletnie nie jest przygotowany do gry na środku pomocy. Problem jest jednak taki, że nikt takiego ustawienia nawet nie próbował testować.
Kolejna zmiana musi nastąpić w pomocy i związana jest ona z osobą Łukasza Zejdlera. Chłopakowi, który pokazał, że kapitalnie panuje nad piłką i potrafi ją rozdzielać grając do przodu ktoś zablokował „głowę”. Zejdler od pół roku gra tylko do boku, wolno, schematycznie. Czas aby trener popracował nad tym zawodnikiem by Zejdler znów był Zejdlerem, którego wszyscy chwaliliśmy.
I najważniejsze – zmiana na którą wszyscy kibice czekają najbardziej. Andreja Prokic w ataku. Czas przestać się oszukiwać, że Wojciech Kędziora nagle wyskoczy z formą, że Plizga złapie wiatr w żagle i będzie mógł grać również jako napastnik. 3 mecze Yunisa pokazały, że fajnie się zastawia, ale nic więcej z jego gry nie mamy. Goncerz pokazał spryt pod bramką oraz to, że wobec słabszej formy Foszmańczyka czy też jego kontuzji może zagrać na 10stce. Podstawą jest jednak wystawienie Prokica na szpicy. Czas przestać marnować siły Serba na skrzydle, czas skończyć z tym by grał on również w obronie. Czas przestać się oszukiwać, że to my prowadzimy grę i Prokic ciężko ma w ataku pozycyjnym. W ciągu trzech ligowych spotkań w każdym z nich przeciwnik przeważał jeśli chodzi o posiadanie piłki, prowadzenie gry. Wszystkie bramki, jakie strzeliliśmy były efektem kontry, ba wszystkie okazje, jakie mieliśmy były efektem kontry czy też szybkiego ataku. Skoro sam trener Mandrysz przyznaje, że Prokic w tym czuje się najlepiej to najwyższy czas z tego skorzystać. Miejsce Prokica jest w ataku.
Czas zmian powinien dotknąć również styl grania. Trzeba sobie jasno powiedzieć. Obecna kadra i poziom umiejętności graczy nie gwarantuje nam utrzymywania się przy piłce i bawienia się w Barcelonę. Im szybciej zapomnimy o takiej grze tym szybciej zaczniemy wygrywać. Przy defensywnej taktyce i wykorzystaniu szybkiego ataku będziemy cierpieć, będziemy mieć mniej okazji, ale paradoksalnie zwiększą się nasze szanse na wygraną. Przy dobrej defensywie takiej jak w Legnicy jesteśmy w stanie zagrać na zero z tyłu i wygrać mecz jedną akcją. Przy takich wygranych o stylu nikt nie będzie pamiętać. Ratujmy, co się do z tej rundy a o pięknym stylu póki, co zapomnijmy.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Warchoły, bo tak potocznie nazywa się kibiców Radomiaka Radom, są naprawdę starą i solidną ekipą kibicowską na piłkarskiej mapie Polski. Ich wizerunkowy problem polegał na tym, że nie grali 36 lat w Ekstraklasie, więc nie było za bardzo możliwości, by o nich usłyszeć. W latach 90., kiedy kształtowały się wszystkie chuligańskie składy, Zieloni grali na poziomie obecnej II i III ligi, siejąc spustoszenie po okolicznych miejscowościach.
Ich żywot na trybunach zapoczątkował się pod koniec lat 70., a na dobre weszli w kibicowską mapę Polski w latach 80. Od zawsze byli pozytywni nastawieni do Legii Warszawa, natomiast wzajemna nienawiść między miastami Kielce – Radom, sprawiła, że z Koroniarzami mają do dziś największą kosę.
W sezonie 1984/1985, który był ich wtedy jednosezonowym epizodem, a my graliśmy ze sobą ostatni raz, zawarli zgodę z Legią, jadąc do stolicy w 1000 głów. Przyjaźń ta nie przetrwała ze względu na ostatnią kolejkę sezonu, w której Legia zremisowała z Pogonią Szczecin, przez co Portowcy utrzymali się w elicie, zaś Warchoły spadli z ligi.
W 1994 roku była ponowna próba nawiązania sztamy z Legią, jednak kością niezgody była Pogoń, z którą Legioniści kilka miesięcy wcześniej odnowili zgodę i fani z Radomia mieli w pamięci, przez kogo spadli z ligi, więc temat poszedł w zapomnienie.
Przez cały kolejny okres kibicowski fani Radomiaka związali się jedynie układem chuligańskim z GKS-em Bełchatów i Stalą Rzeszów, ale czas zweryfikował, że do siebie nie pasowali i relacje zostały zakończone. Okres bycia osamotnioną ekipą nie oznaczał, że stali w miejscu. Klub się piął w górę i grali na zapleczu Ekstraklasy, a dzięki temu, że polska scena kibicowska się mocno rozwijała, to dorobili się solidnych fan clubów takich ekip jak: Polonia Iłża, Proch Pionki czy Szydłowianka Szydłowiec (wszystkie już wymarły), które w swoim „primie” mocno się udzielały w regionie i trwała ciekawa regionalna rywalizacja z koalicją Broni Radom i Powiślanki Lipsko.
Odnośnie do derbowego rywala – Chłopców z placu Broni, którzy w latach 90. mieli naprawdę solidną bandę i dobrze funkcjonowali. W 2004 roku było apogeum wyjaśnienia kto „nosi spodnie” w mieście. Podczas derbów Broń – Radomiak, Zieloni wjechali na stadion gospodarzy i zajęli ich młyn, śpiewając: „Nie ma już Broni, w Radomiu nie ma już Broni”. Na uratowanie honoru gospodarzy wybiegła garstka kibiców Broni na przegrane starcie, ale było już po wszystkim. Po tym meczu ówczesna zgoda Broni – Hutnik Kraków podziękował im za przyjaźń.
Wiosną 2016 roku Radomiak zawarł układ chuligański z warszawską Legią, a finałem był mecz Radomiak – Siarka Tarnobrzeg jesienią 2017 roku, gdzie ogłoszono kibicowskiej Polsce, że Radom i Warszawę łączy sztama.
Nasze relacje z Radomiakiem ciężko opisać… Ostatni mecz ligowy na Bukowej graliśmy w październiku 1984 roku, czyli chwilę po tym jak Blaszok został oddany do użytku. Wtedy „luksusowa” trybuna i nikt nie zakładał, że będzie to siedlisko jednych z najwierniejszych grup kibicowskich w Polsce, które wyznaczą standardy, czym jest niezłomność w walce o swój klub.
W maju 1996 roku podczas meczu z Legią Warszawa, kiedy dostaliśmy sromotne lanie 0:5, doszło do zakończenia zgody z Avią Świdnik, która przyjeżdżając, usłyszała, że nic już nas nie łączy i nieświadoma tego dnia ekipa Radomiaka zawitała „po zgodę”, ale nie znalazła uznania ani chętnych do przybicia tej relacji, mimo bycia goszczonym wielokrotnie w Katowicach.
Jesienią 1996 roku na Bukowej odbył się mecz reprezentacji Polski z Mołdawią, który wygraliśmy 2:1, a samo spotkanie miało historyczny moment na naszym obiekcie, gdyż został wprowadzony przepis, że na meczach reprezentacji mogą obowiązywać tylko i wyłącznie biało-czerwone barwy, do których oczywiście nie wszyscy się zastosowali. Na Blaszoku (przy pełnym stadionie) zasiadło mnóstwo ekip, ale to chuligani GieKSy byli w tym dniu gospodarzami swojej trybuny i widząc 50-osobową ekipę Radomiaka w sektorze A, stojącą razem ze Stomilem Olsztyn i Polonią Bydgoszcz, wpadli w nich, przez co doszło do mocnej awantury, zaś „goście” musieli zostać wyprowadzeni przez policję ze stadionu. Na „pożegnanie” nasi chuligani wybili szyby w ich autokarze i niemal go wywrócili.
Jesienią 2016 roku los skrzyżował nas w Pucharze Polski, ale wtedy Szaleńcy z Bukowej nie mogli zawitać z powodu „remontu sektora gości”, co w późniejszych latach stało się mottem działaczy z Radomia. Obecnie Radomiak posiada nowy obiekt, powstał sektor gości, ale… nikt na nim nie zasiada. Miasto jest specyficznie uzależnione politycznie od służb mundurowych, które skutecznie wpływają na działaczy, przez co fani Radomiaka na meczach domowych bawią się sami. Jedynie mecz zgodowy z Legią Warszawa ma inny charakter widowiska, przez wspólny doping na jednej trybunie.
Do zobaczenia na Bukowej, bo Warchoły pierwszy i ostatni raz usłyszą huk z Blaszoka!
Ekstraklasa znowu na Bukowej. Pierwszy mecz GieKSa niestety przegrała z Radomiakiem Radom. Zapraszamy do fotorelacji z tego spotkania.
No i wielki mecz za nami. Doświadczyliśmy tego – niektórzy po raz pierwszy w życiu, inni po niemal jednej piątej wieku. Na Bukową zawitała ekstraklasa. Wspomniani w felietonie przedmeczowym Marcin Rosłoń i Kamil Kosowski musieli przeżyć niezły szok zasiadając na szczycie Trybuny Głównej, na miejscach prasowych. Obdrapanych z farby, z powiewem oldchoolu.
– To jest Bukowa, tu się żyje! – powiedział ten pierwszy na zakończenie transmisji Canal Plus, dając do zrozumienia, że poczuł ten już tak rzadki klimat dawnych czasów.
Morze ludzi na stadionie już długo przed meczem, ta żółta armia kibiców spragnionych wielkiego futbolu. Historia za chwilę miała dziać się na naszych oczach. Wielu kibiców spotykało dawno niewidziane twarze. Jak choćby autor tegoż felietonu, który mecz obserwował w towarzystwie swojego kolegi z podstawówki, z którym to przecież onegdaj na mecze ligowe się jeździło regularnie (pozdro Krzysiu!).
Piękna oprawa spotkania i mogliśmy grać. Niespotykane było to, że w początkowej fazie meczu nawet Główna stała, dopiero potem zaczęliśmy siadać. Czuć było, że to coś zupełnie innego niż te początki wszystkich poprzednich sezonów z 19 lat. No, może poza spotkaniem ze… Źródłem Kromołów w 2005 roku. Jakkolwiek by to dziwnie nie brzmiało, wtedy mieliśmy narodziny nowej GieKSy, które podczas tego czwartoligowego meczu zostały godnie uczczone.
Teraz to było ukoronowanie tego całego okresu i nagroda za te wszystkie lata. Będę utrzymywał, że wynik tego meczu miał drugorzędne znaczenie. Oczywiście punkty w lidze będą na pierwszy miejscu, ale ta inauguracja była po to, by ją po prostu przeżyć. Poczuć zapach ekstraklasy, poczuć klimat wielkiej piłki w Katowicach.
Dlatego apeluję o rozwagę przy ocenach za to spotkanie, bo czytając na forum wypowiedzi pomeczowe kibiców – oczy trochę więdły. Zasłużona krytyka po tym meczu – jak najbardziej, jednak defetystyczna narracja i rozprzestrzenianie widma bezdyskusyjnego spadku powodowała, że można było sobie zadać pytanie, czy niektórzy odnotowali w ogóle fakt awansu. Narracja ta niczym się bowiem nie różniła od wieloletnich na zapleczu elity. Można wręcz odnieść wrażenie, że choćbyśmy grali z Realem Madryt i przegrali np. 0:4, to psioczenie na tego czy tamtego, że się nie nadaje, że błędy trenera, byłoby wyraźne.
Nie chodzi o to, że chcę i zamierzam bronić kogokolwiek. Chodzi mi tylko o tę narrację. W meczu z Radomiakiem mieliśmy aspekty pozytywne i negatywne. I choć przed meczem mogliśmy oczekiwać wygranej z podobno zkryzysowanym Radomiakiem, to jednak ostatecznie – mimo przegranej – mecz ten pokazał, że z drużynami tego pokroju jesteśmy w stanie rywalizować.
Katowiczanie wykreowali sobie okazje bramkowe, stworzyli kilka dynamicznych, ciekawych akcji, a indywidualne wejście Rogali ze skrzydła było wręcz spektakularne. W drugiej połowie GKS zdominował Radomiak i przy odrobinie szczęścia mógł doprowadzić do wyrównania. Gra na czas rywali także dowodziła tego, że po prostu boją się o wynik. Choć i w ofensywie mogło być lepiej, to trzeba przyznać, że było całkiem nieźle.
Gorzej było z defensywą. Nasz zespół dawał się stłamsić i wepchnąć we własne pole karne, zawodnicy nie potrafili wybić piłki i zażegnać nawałnicy piłkarzy Baltazara. W zasadzie obie bramki padły po tego typu sytuacjach. Coraz bardziej pachniało bramką dla rywali, ten wskaźnik dochodził do czerwoności – aż następowało przesilenie – gol.
Nie chcę dywagować o personaliach, bo każdy widział, co się działo. Trener też starał się reagować (już w przerwie) i zapewne sam musi zobaczyć, kto się sprawdza na ekstraklasowym poziomie, a kto nie. Faktem jest, że na pierwszy mecz w ekstraklasie wyszliśmy tylko dwoma nowymi zawodnikami – Klemenzem i Galanem. No może trzema, bo Baranowicz był tak jakby nowy. Czy to była forma nagrody dla poszczególnych piłkarzy za awans – nie wiadomo. W kolejnych meczach jednak najprawdopodobniej proporcje nowych i starych zawodników będą już bardziej zbalansowane.
Widać było, że ekstraklasowe granie to inna para butów. W pierwszej połowie Radomiak pokazał ogranie, technicznie też byli niczego sobie. Trzeba się przystosować do nowych okoliczności. Pierwsza liga to był styl życia, Ekstraklasa też nim będzie – tylko innego rodzaju.
Nie ma co psioczyć, tylko zakasać rękawy i działać. Następne spotkanie gramy ze Stalą Mielec, rywalem wydaje się w naszym zasięgu. Ale to wszystko kwestia względna. Nie wiemy tak naprawdę, jaki poziom względem GKS mają rywale. Musimy więc organoleptycznie się o tym przekonać.
Mecza
15 sierpnia 2017 at 13:14
Mądrze napisane. Najlepsze zdanie „Obecna kadra i poziom umiejętności graczy nie gwarantuje nam utrzymywania się przy piłce” W poprzednim sezonie było identycznie ale stwarzaliśmy pozory bo boczni obrońcy grali wysoko i z rozegraniem było łatwiej ale za to obrony nie było wcale. Mandrysz to widział. Kadrę mamy słabą, słabszą nie w zeszłym sezonie. Zgadzam się że Abramowicz powinien bronić, w nim jest przyszłość a co może dać nam Nowak? Powinien siedzieć na ławce i awaryjnie być wystawianym. Klemenz jest środkowym obrońcą, koniec kropka. Z trójki Miedzierski, Kamiński, Klemenz jeden powinien siedzieć na ławce. Patrząc na Mokwe i Mączyńskiego, tęsknię za Pielorzem i Abramowiczem. Prokic tylko atak. Chciałbym w Częstochowie zobaczyć taki skład (zakładając że wszyscy zdrowi) Abramowicz-Frańczak, Midzierski, Kamiński, Zejdler – Mandrysz, Kalinkowski, Skrzecz, Słomka – Prokić. Ta liga jest mega słaba piłkarsko i młodzi nie będą odbiegać poziomem bo on jest równy zero. Skoro nasze najlepsze klubu kończą grę w europie w lipcu, co można sądzić o 1lidze? Co może dać piłkarz który nie łapie się do zespołu z dołu ekstraklasy i ma 30+ a my go bierzemy. Jak będzie jazda na tyłku przez 90minut to jest szansa na punkty. Dodatkowo zapunktujemy w projunior. Skrzecz i Słomka chyba nie zostali wypożyczeni aby przecierać bród z krzesełek.
Matti
16 sierpnia 2017 at 07:16
Popieram przedmówce dajmy szansę tym młodym bo napewno nie będą odbiegać od formy Plizgi i Kędziory. Co do tych dwóch to poszedłbym dalej i rozwiązał z nimi kontrakty bo to co oni robią na boisku to kpina. Nie mają umiejętnosci nawet na II ligę. Boczni obrońcy masakra! nie umieją kryć nie mówiąc już o ofensywie. I nasza największa bolączka środek pomocy tam mamy najwięcej strat i błędów. No i zgdazam się Prokić do napadu bo na skrzydle jest mało efektywny i widać że sie tam męczy. Ale poszedłbym dalej i zagrałbym 4-4-2. Myśle że na oboku obrony Kamiński również by sobie poradził i napewno nie zagrałbym gorzej od Mokwy ma warunki jest w miarę szybki i przynajmniej w defensywie dobry. Więc mój typ Abramowicz – Frańczak, Midzierski, Klemenz, Kamiński, Zejdler, Foszmańczyk, Mandrysz, Skrzecz, Yunis, Prokić
Irishman
16 sierpnia 2017 at 07:34
Błażej powtórzę to co napisałem na forum:
Piszecie ciągle, że Prokić ma grać w ataku. Ja też tak uważam. Tylko, że my mamy napastników, choć oczywiście żaden z nich się nie sprawdził póki co. A kto ma grać na lewym skrzydle??? A jak ma tam grać młody Mandrysz, to po pierwsze szkoda go, bo sobie z prawej strony znakomicie radzi, a po drugie kto ma grać na prawym skrzydle?
Irishman
16 sierpnia 2017 at 07:38
Słomka? Hmmm… może to jest jakiś pomysł? Tylko serio szkoda zabierać Mandrysza z prawej pomocy skoro sobie tak dobrze radzi.
No mamy efekt planu B Motały czyli „przykrótkiej kołdry”. No ale może faktycznie czas w takim razie na młodzież – Kuliński, Skrzecz, Słomka???
Marcin
16 sierpnia 2017 at 09:31
A może Frańczak nie wiem czy trener o nim zapomniał?
Mecza
16 sierpnia 2017 at 10:21
@Matti, też pomyślałem o rozwiązaniu kontraktu z nimi. Każdy jeden małolat który będzie tylko biegał i walczył więcej nam da niż oni.
fjodor
16 sierpnia 2017 at 10:27
No nie wiem, w kilku szpilach Kamyk grał na boku obrony i nie wyglądało to najlepiej. Ale chyba prawdą jest, że gorzej niż Mokwa nie zagra.
fjodor
16 sierpnia 2017 at 10:28
PS. Klemenz chyba też grywał na prawej, jeśli się mylę, to mnie poprawcie.
bce
16 sierpnia 2017 at 22:07
Pany możemy grać samymi małolatami i to da więcej niż zgraja emerytów. Zostawić ino Kamyka, Gonza i Prokicia żeby mądrze nimi dyrygowali a bedzie coś z tego.
Rafał
17 sierpnia 2017 at 22:17
Pewnie mecz z Rakowem i tak przegrają 2-1 i potem cały sztab szkoleniowy powinien podać się do dymisji, tak nieudolnego sztabu trenerskiego to chyba jeszcze nie było. Skoro trener mówi że on ponosi odpowiedzialność za styl i to co jest na boisku to nie wiem czemu obecny trener jest na swoim stanowisku do tej pory ile meczów musza przegrać by góra coś zrobiła!!!!!