Zapraszamy do przeczytania doniesień mass mediów, które obejmują informacje z ubiegłego tygodnia dotyczące sekcji piłki nożnej, siatkówki i hokeja na lodzie GieKSy.
Drużyna kobieca w minionym tygodniu rozegrała jedno spotkanie. Przeciwnikiem była ostatnia drużyna w tabeli ekstraligi, Rolnik Biedrzychowice. GieKSa wygrała 6:2 (5:0). Następny mecz drużyna kobiet rozegra w sobotę, z liderem rozgrywek Czarnymi Sosnowiec, w Katowicach. Piłkarze rozegrali dwa spotkania, w obu padł remis. We wtorek, w Stargardzie z Błękitnymi 0:0 oraz w sobotę, w Katowicach z Wigrami 2:2 (0:2). Prasówki po tych meczach znajdziecie odpowiednio TUTAJ i TUTAJ. Portal weszlo.com w obszernym artykule próbuje rozstrzygnąć czy GieKSa awansuje na zaplecze ekstraklasy.
Siatkarze oraz hokeiści zakończyli swoje rozgrywki. Trwają ruchy/rozmowy kadrowe w obu drużynach.
PIŁKA NOŻNA
kobiecyfutbol.pl – Katowice z punktami. Hat-trick Maciążki
GKS Katowice w Głogówku odnoszą pewne zwycięstwo nad miejscowym Rolnikiem aplikując już gospodynią do przerwy pięć bramek a Klaudia Maciążka potrzebowała 22 minut na skompletowanie swojego hat-tricka.
W 11 minucie spotkania nieprzepisowo w polu karnym Żaneta Sobota przytrzymuje swoją przeciwniczkę i sędzia spotkania Magdalena Syta bez wahania wskazała na wapno. Rzut karnym pewnie wykorzystuje Kinga Kozak otwierając wynik spotkania. Zaledwie 6. minut później Karolina Maciążka podwyższa na 2:0 wykorzystując podanie od Kingi Kozak z lewej strony boiska. Dwie minuty później Pani Magdalena Syta ukarała Żanetę Sobotę żółtą kartka za faul w środkowej strefie boiska. W 30. minucie spotkania przyjezdne podwyższają na 3:0. Kamila Tkaczyk dalekim podaniem mijającym defensywę Rolnika zagrywa do Kingi Kozak, która w sytuacji sam na sam umieszcza piłkę w bramce Rolnika. 60. sekund później Katowiczanki za sprawą Klaudii Maciążka zdobywają kolejną bramkę. W 39. minucie spotkania po raz trzeci Klaudia Maciążka pokonuje bramkarkę Rolnika wykorzystując asystę Ani Konkol.
Druga odsłona spotkania to nieco odważniejsza gra Rolnika. W 50. minucie spotkania po dośrodkowaniu z rzutu wolnego Aleksandry Misiak, Żaneta Sobota minimalnie główkuje nad bramką Klimek. Zaledwie pięć minut później faulowana nieprzepisowo w polu karnym zostaje Agata Sobkowicz a jedenastkę na bramkę zamieniła Aleksandra Misiak . Po zdobyciu bramki zawodniczki z gospodarzy wykonały cieszynkę w stronę Ilony Kujawskiej zasiadającej na trybunach, która w ostatnich dniach oznajmiła, że spodziewa się dziecka W. 60 minucie spotkania przyjezdne podwyższają na 6:1 po bramce Anity Turkiewicz, W doliczonym czasie sędzia spotkania Pani Magdalena Syta za faul na Agacie Sobkowicz podyktowała rzut karny dla Rolnika. Do piłki podeszła sama poszkodowana i zdobywa druga bramkę dla gospodyń. Zawodniczki z Katowic dzięki zdobyciu kompletu punktów awansują na piąte miejsce w tabeli.
weszlo.com – Czy GKS Katowice jest jeszcze w stanie to spartolić?
Od parunastu dni zadają sobie to pytanie wszyscy fani II ligi, wszyscy fani klubów z czołówki tej klasy rozgrywkowej. Czy GKS Katowice jest w stanie to spieprzyć? Czy GKS Katowice jest w stanie wzbić się na wyżyny… No właśnie. Na wyżyny bycia GKS-em Katowice? Może wypadałoby napisać wprost, czy GKS Katowice jest jeszcze w stanie to wszystko skatowiczyć?
Wydawało się to właściwie niemożliwe. 24 kwietnia GKS zgrabnie wrócił po krótkiej przerwie koronawirusowej i pokonał 2:1 rewelację ligi, Skrę Częstochowa. Co więcej – zrobił to w wybitnie nie-gieksiarskim stylu. Skra prowadziła 1:0, miała karnego na 2:0, ale zamiast zabić mecz – na 10 minut przed końcem, jeszcze przy stanie 1:0, straciła ukaranego czerwoną kartką Gołębiowskiego. To natychmiast wykorzystali gospodarze, którzy w końcówce zdobyli dwie bramki i ostatecznie dopisali sobie 3 punkty w ligowej tabeli.
GKS miał na koncie 56 punktów zgromadzonych w 25 meczach. Punkt straty do Górnika Polkowice, który też miał 25 spotkań. Ale dalej?
Chojniczanka – dwa punkty mniej, trzy mecze więcej
Wigry – sześć punktów mniej, dwa mecze więcej
Skra – jedenaście punktów mniej, trzy mecze więcej
Niżej nawet nie było sensu spoglądać. GKS był na autostradzie do I ligi, a przed sobą miał jeszcze maraton meczów z ekipami ze środka tabeli. Na tym etapie sezonu wydają się najłatwiejsze – rywal już niemal pewny utrzymania, tylko kataklizm mógłby go zepchnąć do strefy spadkowej, to nie to co ekipy zażarcie walczące o ligowy byt. Tempo letnie, stopień trudności umiarkowany. GKS rozpędzony, bo wygrał 5 z ostatnich 6 spotkań, a przy tym wyszarpał w dramatycznych okolicznościach 3 punkty jednemu z bezpośrednich rywali w czubie tabeli.
Ale to GKS Katowice. Zanim omówimy, co się stało po tym szczęśliwie wygranym spotkaniu ze Skrą Częstochowa, zerknijmy w przeszłość. Dlaczego ten klub niemalże stał się memem?
[…] GKS od wspomnianego meczu ze Skrą Częstochowa przegrał 3 z 4 rozegranych spotkań. Wyłożył się u siebie z rezerwami Śląska Wrocław, wrócił bez punktu z meczu z Garbarnią Kraków i z KKS-em Kalisz. Przewaga, wydawałoby się bezpieczna, stopniała do jednego punktu – właśnie tyle w tym momencie traci do katowiczan Chojniczanka. Co gorsza – równolegle GKS tracił też przewagę zaległych spotkań. Dzisiaj, po meczu z Błękitnymi, GKS będzie miał tyle samo rozegranych meczów co trzecia, czwarta i piąta drużyna w tabeli. Pozorny bufor bezpieczeństwa, swoiste koło ratunkowe, zostanie wykorzystane.
Dlatego tak ważne jest zwycięstwo nad Błękitnymi, które dałoby oddech i impuls. Przede wszystkim – odgoniło przynajmniej na jakiś czas te wszystkie czarne wspomnienia, których nad Katowicami krąży zdecydowanie zbyt wiele.
Wróćmy jednak do tytułowego pytania. Czy GKS może to jeszcze zgieksić? Odpowiedź brzmi: nie ma tak dobrej sytuacji w tabeli, której GKS nie mógłby sobie własnoręcznie zepsuć. Natomiast – mimo wszystko trudno nam sobie taki meltdown wyobrazić. Po pierwsze – Chojniczanka wcale nie goni wybitnie zażarcie, zremisowała z Wigrami i Motorem, gdyby nie to – już byłaby nad GKS-em. Po drugie – GKS ma w sumie sprzyjający terminarz. Mini-maraton meczowy zaczyna właśnie dzisiaj, od outsidera tabeli, 19. zespołu w ligowej stawce. Potem ma jeszcze u siebie Bytovię Bytów, która wiosną przegrywa mecz za meczem. Trudniejsze mecze? Pewnie ze Stalą Rzeszów i Wigrami Suwałki, bo jedni i drudzy mierzą w baraże, ale znowu – oba te spotkania GieKSa zagra na własnym terenie.
Z wyjazdów zostały jej te przyjemniejsze – Lublin czy Ostróda to dość spokojny środek tabeli. Zostaje jeszcze ten jeden mecz, który celowo ominęliśmy – bo już teraz śmierdzi nam w terminarzu ewentualnym katowiczeniem własnych kibiców (takie katowanie przez katowiczan, a co). Chojniczanka na wyjeździe. 28 maja, trzecia kolejka od końca. Kto zna GKS dobrze, kto z nim przeżył ostatnie lata, pyta już tylko – gol z połowy czy jednak bramkarz nożycami?
Natomiast – no ludzie kochani. Przecież kiedyś ta czarna passa musi się skończyć. Rozumiemy, raz, dwa, pięć razy zniszczyć psychicznie własnych kibiców. Ale ten GKS wygląda na ekipę, która powinna to dźwignąć pod czysto piłkarskimi względami. GieKSiarze po koronawirusowej przerwie są pod formą, to fakt, nawet zwycięstwo nad Olimpią było wymęczone, ale to wciąż zespół o wysokiej jakości jak na standardy II ligi. Mówiąc wprost: Woźniak, Błąd czy Figiel po prostu powinni to pociągnąć, mimo że kibice mają do nich sporo słusznych pretensji, a już przede wszystkim do tego ostatniego.
Poza tym… Wiemy jak to zabrzmi w kontekście ubiegłego sezonu, gdy GKS po zajęciu 3. miejsca przegrał już w półfinale barażowym. Ale mimo wszystko – w lidze widać, że czołowa trójka jest po prostu lepsza od peletonu. Nawet jeśli jakimś cudem GKS zostanie wyprzedzony przez Chojniczankę, to jego obowiązkiem będzie wywalczyć awans w barażach. Inaczej ci biedni kibice naprawdę będą się musieli przerzucić na hokej…
SIATKÓWKA
siatka.org – Micah Ma’a oficjalnie w GKS-ie Katowice
GKS Katowice powoli odkrywa karty na kolejną edycję rozgrywek PlusLigi. Pierwszym nowym zawodnikiem klubu na sezon 2021/22 został amerykański rozgrywający Micah Ma’a.
To drugi gracz ze Stanów Zjednoczonych, jaki wystąpi w barwach siatkarskiego GKS-u Katowice. Micah Ma’a (24 lata, 192 cm wzrostu) pochodzi z miasta Kāneʻohe położonego na Hawajach i jest absolwentem Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles (UCLA), w którego barwach w 2018 roku sięgnął po srebro prestiżowych akademickich rozgrywek NCAA i znalazł się w najlepszej drużynie turnieju.
Co ciekawe, Ma’a w swojej dotychczasowej karierze występował zarówno na pozycji rozgrywającego, jak i przyjmującego. Ponadto w okresie szkoły średniej czterokrotnie zdobywał siatkarskie mistrzostwo stanu Hawaje i próbował swoich sił w koszykówce oraz futbolu amerykańskim. Ostatnie dwa sezony spędził we francuskim Stade Poitevin Poitiers, z którym zajmował w Ligue A kolejno 7. i 8. miejsce.
Nowy rozgrywający GKS-u miał okazję zadebiutować w seniorskiej kadrze USA w 2019 roku, a jego pierwszym turniejem reprezentacyjnym były zmagania Ligi Narodów 2019 w katowickim Spodku, gdzie Polska mierzyła się w zespołami USA, Brazylii i Australii. Ma’a był powoływany w tamtym roku także na mistrzostwa strefy NORCECA, z których przywiózł srebro, a także na Puchar Świata w Japonii, zakończony przez kadrę USA zdobyciem trzeciego miejsca.
HOKEJ
hokej.net – Rohtla odchodzi. Wymiana obcokrajowców w GieKSie
To już przesądzone – Jesse Rohtla pożegna się z ekipą GKS-u Katowice. W ekipie ze stolicy województwa śląskiego szykuje się wiele korekt wśród obcokrajowców.
Zawodnik, który urodził się w Lahti, nie zaliczy swojej drugiej przygody z GieKSą do udanych. Choć grał w formacjach specjalnych, to w 46 spotkaniach zdobył tylko 24 punkty za 8 bramek i 16 asyst.
Z różnych powodów nie nawiązał do produktywności ze swoich poprzednich lat, na co liczyli działacze i sztab szkoleniowy ekipy z alei Korfantego. Przypomnijmy, że 33-letni Fin w latach 2017-2020 rozegrał 142 ligowe spotkania, w których zaksięgował 148 „oczek” za 52 gole i 96 kluczowych zagrań. Był przy tym graczem ciężko pracującym po obu stronach tafli i jednym z najlepszych specjalistów od gry w osłabieniach.
– Prawdopodobnie zostanę już w Finlandii – zaznaczył Rohtla.
To nie wszystko – z GieKSą mogą rozstać się niemal wszyscy obcokrajowcy. Nowych klubów już teraz mogą sobie szukać Jānis Andersons, Tomáš Kubalík i Mikael Kuronen.
Agencje menedżerskie od pewnego czasu oferują innym klubom usługi Andrieja Stiepanowa. Były reprezentant Białorusi w 25 ligowych meczach strzelił 9 bramek i zaliczył 12 asyst.
Warto też zaznaczyć, że trener Jacek Płachta jest zwolennikiem północnoamerykańskiego stylu gry i zapewne tam będzie szukał wzmocnień do swojej drużyny.
Zgodnie z przewidywaniami. Nowy kontrakt Krężołka
Dobre informacje dla kibiców GKS-u Katowice. W drużynie zostaje Patryk Krężołek, najlepszy strzelec katowiczan w dwóch ostatnich sezonach.
Starzyński zmienia klub
[…] Poprzedni sezon był dla wychowanka KTH Krynica słodko-gorzki. W fazie zasadniczej rozegrał 36 spotkaniach, w których strzelił 18 bramek i 15 asyst. Był wówczas najlepszym strzelcem GieKSy i drugim – po Grzegorzu Pasiucie – najlepiej punktującym graczem.
W starciu z Comarch Cracovią (1:10) złamał obojczyk i musiał przejść zabieg. Kontuzja wyłączyła go z gry w fazie play-off.
Warto dodać, że 22-letni kryniczanin już od dwóch lat jest czołowym snajperem GieKSy. Przypomnijmy, że sezon 2019/2020 zakończył z dorobkiem 19 goli i wspólnie z Damianem Tyczyńskim został uznany jednym z odkryć tamtych rozgrywek.
Filip Starzyński pożegna się z GKS-em Katowice. 28-letni środkowy nie wyjeżdża z Polski, ale dołączy do lokalnego rywala.
Starzyński spędził w Katowicach trzy ostatnie sezony. Z ekipą z alei Korfantego sięgnął po dwa brązowe medale mistrzostw Polski, a w rozgrywkach Pucharu Kontynentalnego zajął trzecie miejsce.
[…] Z naszych informacji wynika, że nowym klubem Filipa Starzyńskiego będzie GKS Tychy.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Warchoły, bo tak potocznie nazywa się kibiców Radomiaka Radom, są naprawdę starą i solidną ekipą kibicowską na piłkarskiej mapie Polski. Ich wizerunkowy problem polegał na tym, że nie grali 36 lat w Ekstraklasie, więc nie było za bardzo możliwości, by o nich usłyszeć. W latach 90., kiedy kształtowały się wszystkie chuligańskie składy, Zieloni grali na poziomie obecnej II i III ligi, siejąc spustoszenie po okolicznych miejscowościach.
Ich żywot na trybunach zapoczątkował się pod koniec lat 70., a na dobre weszli w kibicowską mapę Polski w latach 80. Od zawsze byli pozytywni nastawieni do Legii Warszawa, natomiast wzajemna nienawiść między miastami Kielce – Radom, sprawiła, że z Koroniarzami mają do dziś największą kosę.
W sezonie 1984/1985, który był ich wtedy jednosezonowym epizodem, a my graliśmy ze sobą ostatni raz, zawarli zgodę z Legią, jadąc do stolicy w 1000 głów. Przyjaźń ta nie przetrwała ze względu na ostatnią kolejkę sezonu, w której Legia zremisowała z Pogonią Szczecin, przez co Portowcy utrzymali się w elicie, zaś Warchoły spadli z ligi.
W 1994 roku była ponowna próba nawiązania sztamy z Legią, jednak kością niezgody była Pogoń, z którą Legioniści kilka miesięcy wcześniej odnowili zgodę i fani z Radomia mieli w pamięci, przez kogo spadli z ligi, więc temat poszedł w zapomnienie.
Przez cały kolejny okres kibicowski fani Radomiaka związali się jedynie układem chuligańskim z GKS-em Bełchatów i Stalą Rzeszów, ale czas zweryfikował, że do siebie nie pasowali i relacje zostały zakończone. Okres bycia osamotnioną ekipą nie oznaczał, że stali w miejscu. Klub się piął w górę i grali na zapleczu Ekstraklasy, a dzięki temu, że polska scena kibicowska się mocno rozwijała, to dorobili się solidnych fan clubów takich ekip jak: Polonia Iłża, Proch Pionki czy Szydłowianka Szydłowiec (wszystkie już wymarły), które w swoim „primie” mocno się udzielały w regionie i trwała ciekawa regionalna rywalizacja z koalicją Broni Radom i Powiślanki Lipsko.
Odnośnie do derbowego rywala – Chłopców z placu Broni, którzy w latach 90. mieli naprawdę solidną bandę i dobrze funkcjonowali. W 2004 roku było apogeum wyjaśnienia kto „nosi spodnie” w mieście. Podczas derbów Broń – Radomiak, Zieloni wjechali na stadion gospodarzy i zajęli ich młyn, śpiewając: „Nie ma już Broni, w Radomiu nie ma już Broni”. Na uratowanie honoru gospodarzy wybiegła garstka kibiców Broni na przegrane starcie, ale było już po wszystkim. Po tym meczu ówczesna zgoda Broni – Hutnik Kraków podziękował im za przyjaźń.
Wiosną 2016 roku Radomiak zawarł układ chuligański z warszawską Legią, a finałem był mecz Radomiak – Siarka Tarnobrzeg jesienią 2017 roku, gdzie ogłoszono kibicowskiej Polsce, że Radom i Warszawę łączy sztama.
Nasze relacje z Radomiakiem ciężko opisać… Ostatni mecz ligowy na Bukowej graliśmy w październiku 1984 roku, czyli chwilę po tym jak Blaszok został oddany do użytku. Wtedy „luksusowa” trybuna i nikt nie zakładał, że będzie to siedlisko jednych z najwierniejszych grup kibicowskich w Polsce, które wyznaczą standardy, czym jest niezłomność w walce o swój klub.
W maju 1996 roku podczas meczu z Legią Warszawa, kiedy dostaliśmy sromotne lanie 0:5, doszło do zakończenia zgody z Avią Świdnik, która przyjeżdżając, usłyszała, że nic już nas nie łączy i nieświadoma tego dnia ekipa Radomiaka zawitała „po zgodę”, ale nie znalazła uznania ani chętnych do przybicia tej relacji, mimo bycia goszczonym wielokrotnie w Katowicach.
Jesienią 1996 roku na Bukowej odbył się mecz reprezentacji Polski z Mołdawią, który wygraliśmy 2:1, a samo spotkanie miało historyczny moment na naszym obiekcie, gdyż został wprowadzony przepis, że na meczach reprezentacji mogą obowiązywać tylko i wyłącznie biało-czerwone barwy, do których oczywiście nie wszyscy się zastosowali. Na Blaszoku (przy pełnym stadionie) zasiadło mnóstwo ekip, ale to chuligani GieKSy byli w tym dniu gospodarzami swojej trybuny i widząc 50-osobową ekipę Radomiaka w sektorze A, stojącą razem ze Stomilem Olsztyn i Polonią Bydgoszcz, wpadli w nich, przez co doszło do mocnej awantury, zaś „goście” musieli zostać wyprowadzeni przez policję ze stadionu. Na „pożegnanie” nasi chuligani wybili szyby w ich autokarze i niemal go wywrócili.
Jesienią 2016 roku los skrzyżował nas w Pucharze Polski, ale wtedy Szaleńcy z Bukowej nie mogli zawitać z powodu „remontu sektora gości”, co w późniejszych latach stało się mottem działaczy z Radomia. Obecnie Radomiak posiada nowy obiekt, powstał sektor gości, ale… nikt na nim nie zasiada. Miasto jest specyficznie uzależnione politycznie od służb mundurowych, które skutecznie wpływają na działaczy, przez co fani Radomiaka na meczach domowych bawią się sami. Jedynie mecz zgodowy z Legią Warszawa ma inny charakter widowiska, przez wspólny doping na jednej trybunie.
Do zobaczenia na Bukowej, bo Warchoły pierwszy i ostatni raz usłyszą huk z Blaszoka!
Ekstraklasa znowu na Bukowej. Pierwszy mecz GieKSa niestety przegrała z Radomiakiem Radom. Zapraszamy do fotorelacji z tego spotkania.
No i wielki mecz za nami. Doświadczyliśmy tego – niektórzy po raz pierwszy w życiu, inni po niemal jednej piątej wieku. Na Bukową zawitała ekstraklasa. Wspomniani w felietonie przedmeczowym Marcin Rosłoń i Kamil Kosowski musieli przeżyć niezły szok zasiadając na szczycie Trybuny Głównej, na miejscach prasowych. Obdrapanych z farby, z powiewem oldchoolu.
– To jest Bukowa, tu się żyje! – powiedział ten pierwszy na zakończenie transmisji Canal Plus, dając do zrozumienia, że poczuł ten już tak rzadki klimat dawnych czasów.
Morze ludzi na stadionie już długo przed meczem, ta żółta armia kibiców spragnionych wielkiego futbolu. Historia za chwilę miała dziać się na naszych oczach. Wielu kibiców spotykało dawno niewidziane twarze. Jak choćby autor tegoż felietonu, który mecz obserwował w towarzystwie swojego kolegi z podstawówki, z którym to przecież onegdaj na mecze ligowe się jeździło regularnie (pozdro Krzysiu!).
Piękna oprawa spotkania i mogliśmy grać. Niespotykane było to, że w początkowej fazie meczu nawet Główna stała, dopiero potem zaczęliśmy siadać. Czuć było, że to coś zupełnie innego niż te początki wszystkich poprzednich sezonów z 19 lat. No, może poza spotkaniem ze… Źródłem Kromołów w 2005 roku. Jakkolwiek by to dziwnie nie brzmiało, wtedy mieliśmy narodziny nowej GieKSy, które podczas tego czwartoligowego meczu zostały godnie uczczone.
Teraz to było ukoronowanie tego całego okresu i nagroda za te wszystkie lata. Będę utrzymywał, że wynik tego meczu miał drugorzędne znaczenie. Oczywiście punkty w lidze będą na pierwszy miejscu, ale ta inauguracja była po to, by ją po prostu przeżyć. Poczuć zapach ekstraklasy, poczuć klimat wielkiej piłki w Katowicach.
Dlatego apeluję o rozwagę przy ocenach za to spotkanie, bo czytając na forum wypowiedzi pomeczowe kibiców – oczy trochę więdły. Zasłużona krytyka po tym meczu – jak najbardziej, jednak defetystyczna narracja i rozprzestrzenianie widma bezdyskusyjnego spadku powodowała, że można było sobie zadać pytanie, czy niektórzy odnotowali w ogóle fakt awansu. Narracja ta niczym się bowiem nie różniła od wieloletnich na zapleczu elity. Można wręcz odnieść wrażenie, że choćbyśmy grali z Realem Madryt i przegrali np. 0:4, to psioczenie na tego czy tamtego, że się nie nadaje, że błędy trenera, byłoby wyraźne.
Nie chodzi o to, że chcę i zamierzam bronić kogokolwiek. Chodzi mi tylko o tę narrację. W meczu z Radomiakiem mieliśmy aspekty pozytywne i negatywne. I choć przed meczem mogliśmy oczekiwać wygranej z podobno zkryzysowanym Radomiakiem, to jednak ostatecznie – mimo przegranej – mecz ten pokazał, że z drużynami tego pokroju jesteśmy w stanie rywalizować.
Katowiczanie wykreowali sobie okazje bramkowe, stworzyli kilka dynamicznych, ciekawych akcji, a indywidualne wejście Rogali ze skrzydła było wręcz spektakularne. W drugiej połowie GKS zdominował Radomiak i przy odrobinie szczęścia mógł doprowadzić do wyrównania. Gra na czas rywali także dowodziła tego, że po prostu boją się o wynik. Choć i w ofensywie mogło być lepiej, to trzeba przyznać, że było całkiem nieźle.
Gorzej było z defensywą. Nasz zespół dawał się stłamsić i wepchnąć we własne pole karne, zawodnicy nie potrafili wybić piłki i zażegnać nawałnicy piłkarzy Baltazara. W zasadzie obie bramki padły po tego typu sytuacjach. Coraz bardziej pachniało bramką dla rywali, ten wskaźnik dochodził do czerwoności – aż następowało przesilenie – gol.
Nie chcę dywagować o personaliach, bo każdy widział, co się działo. Trener też starał się reagować (już w przerwie) i zapewne sam musi zobaczyć, kto się sprawdza na ekstraklasowym poziomie, a kto nie. Faktem jest, że na pierwszy mecz w ekstraklasie wyszliśmy tylko dwoma nowymi zawodnikami – Klemenzem i Galanem. No może trzema, bo Baranowicz był tak jakby nowy. Czy to była forma nagrody dla poszczególnych piłkarzy za awans – nie wiadomo. W kolejnych meczach jednak najprawdopodobniej proporcje nowych i starych zawodników będą już bardziej zbalansowane.
Widać było, że ekstraklasowe granie to inna para butów. W pierwszej połowie Radomiak pokazał ogranie, technicznie też byli niczego sobie. Trzeba się przystosować do nowych okoliczności. Pierwsza liga to był styl życia, Ekstraklasa też nim będzie – tylko innego rodzaju.
Nie ma co psioczyć, tylko zakasać rękawy i działać. Następne spotkanie gramy ze Stalą Mielec, rywalem wydaje się w naszym zasięgu. Ale to wszystko kwestia względna. Nie wiemy tak naprawdę, jaki poziom względem GKS mają rywale. Musimy więc organoleptycznie się o tym przekonać.
Najnowsze komentarze