Co GKS Katowice wraca na swój stadion po nieudanym wyjeździe to wygrywa. Podobnie było tym razem. Po wysokiej porażce w Szczecinie (choć zbyt wysokiej patrząc na samą grę), katowiczanie mieli zmierzyć się z walczącą o życie Puszczą Niepołomice.
W końcówce sezonu takie mecze zawsze są trudniejsze niż – po pierwsze wcześniej, a po drugie – niż wskazywałaby na to tabela. Zazwyczaj drużyny z dołu się po prostu budzą – wcześniej czy później. Nie zawsze i nie wszystkie – te które pobudki nie zrobią lub nie zrobią jej odpowiednio wcześnie – spadają z ligi. Mamy w tym sezonie aż nadto przykładów. Obudziła się Korona – na samym początku rundy wiosennej – i dziś jest praktycznie pewna utrzymania. Niedawno na wysokie obroty wskoczył Radomiak – i choć przegrał ostatnio dwa mecze – również ma niezłą pozycję w tabeli, a przecież startowali od 0:5 do przerwy w Białymstoku. Skazywane na pożarcie Zagłębie Lubin wygrało dwa mecze i znacząco poprawiło swoją sytuację. A Śląsk Wrocław? Ci to dopiero zaczęli grać. Zagrzebani na ostatnim miejscu, pod wodzą Alana Simundzy zaczęli punktować aż miło i po wielu, wielu kolejkach w końcu osiemnaste miejsce opuścili i są na styku jeśli chodzi o bezpieczną strefę!
Zamieszana w walkę o utrzymanie Puszcza również czeka na to przebudzenie. Był jeden moment, w którym wydawało się, że podopieczni Tomasza Tułacza wskoczyli na właściwe tory. Mowa o wygranej w Gdańsku 2:0. Ta wygrana z zespołem z dołu tabeli, ale też dobrze wówczas grającą Lechią, była pewna i wydawało się, że Puszcza może stać się takim Radomiakiem czy Koroną. Nic z tych rzeczy. Co prawda potem zdarzyło się jeszcze zwycięstwo z Piastem, ale poza tym było słabiutko. Sytuację mógł też trochę uratować Puchar Polski, gdzie niepołomiczanie wygrali na Konwiktorskiej, ale potem Pogoń zmiotła ich w półfinale. Tym motywacyjnym drygiem mógł być też uratowany w doliczonym czasie gry z Rakowem remis. Nie wyszło. Puszcza przegrała w Katowicach i choć jest minimalnie nad kreską, czeka ich niebywała i ciężka batalia o pozostanie w lidze. Za tydzień grają z niezłym Radomiakiem, potem mają Pogoń i Lecha, będą też bezpośrednie potyczki ze Stalą i Śląskiem. Oj, nie będzie u Żubrów nudno.
To jednak problemy naszych ligowych rywali. GieKSa z tą walczącą o życie drużyną sobie poradziła i to przegrywając do przerwy. Nawet trener Tułacz – zasadniczo nieszczędzący swoim podopiecznym słów krytyki – dziwił się, że nie było aż takiej determinacji. Za to w Lidze Plus eksperci mówili, że z Puszczą narzucającą swój styl gry, przejąć tę rolę jest trudno – a GieKSie się to udało. Nie da się ukryć, katowiczanie zdominowali rywali i w tym kontekście był to jeden z najlepszych meczów w tym sezonie – no, powiedzmy druga połowa, bo do pierwszej można się przyczepić.
To był pierwszy mecz w obecnych rozgrywkach, w którym GieKSa przegrywała i przechyliła szalę zwycięstwa na swoją korzyść. W 28. kolejce. Dla porównania powiedzmy, że w ostatnich pięciu meczach poprzedniego sezonu, taka sytuacja miała miejsce… trzy razy (z Polonią, Tychami i Wisłą). Dlatego nawet jeśli taka sytuacja zdarza się raz na jakiś czas, to jednak tyle meczów bez odwrócenia ich losów to sporo. W drugą stronę mieliśmy to trzy razy – z Legią, Koroną i Motorem. A jedynymi drużynami, które pozostają bez przechylenia szali na swoją korzyść są Piast, Puszcza, Śląsk, Lechia.
Żeby dołożyć łyżeczkę dziegciu co do wczorajszego spotkania, to trzeba przyznać, że do pewnego momentu aspirowało ono do jednego z najbardziej frustrujących w tym sezonie. Mam tu na myśli taką niemoc, pewnego rodzaju bezsilność, która – wydawało się – może mieć miejsce. Bo jak przegrywaliśmy wysoko, to GieKSa była ewidentnie słabsza. Jak przegrywaliśmy mecze, których nie powinniśmy przegrać, bo graliśmy dobrze, była irytacja i złość. Ale wczoraj to było jeszcze coś innego. GieKSa niby atakowała, niby stwarzała sytuacje, ale ostatecznie wszystko szło w ręce Komara, ewentualnie było niecelne, tak jak strzał Dawida Drachala z początku meczu. Dodatkowo było widać dużą determinację i dynamikę. To nie był chodzony mecz. Z jednej strony można było myśleć, że taka gra daje szansę na pozytywny rezultat, z drugiej te wykończenia były dość mizerne. No i przede wszystkim Puszcza prowadziła po naszym dość dużym błędzie. Więc trzeba było zdobyć nie jedną, a dwie bramki. Niewiadomą było, jak się to wszystko potoczy.
Ta łyżka dziegciu się zdematerializowała, bo ostatecznie GKS w drugiej połowie grał podobnie jak w pierwszej, a dodatkowo wzmocnił ten sposób gry i w końcu zaczęło wychodzić. Czyli wchodzić. Trzy bramki zdobyte po przerwie mają swoją wymowę. Najpierw Alan Czerwiński dosłownie wypatrzył Sebastiana Bergiera, który po prostu nie mógł tego zmarnować. Potem swoje firmowe zagranie zaliczył Bartosz Nowak i Bergi a la „Franek – łowca bramek” (skoro jesteśmy już przy wiślackich porównaniach trenera) podcinką trafił do siatki. Mało się mówi o trzecim golu, a to co zrobił Marcin Wasielewski przecież było bardzo klasowe. Minął rywala delikatnym podbiciem piłki, a potem to podbicie powtórzył nad bramkarzem, wystawiając piłkę do pustej bramki. To było doprawdy doskonałe i jeśli mówimy o Tsubasie Dawida Drachala w jego kapitalnej akcji w pierwszej połowie, to nie można tego japońskiego bohatera kreskówek nie przyrównać do Wasyla, przy czym Wasyl zrobił to błyskawicznie, a nie jak Tsubasa biegł z piłką przez boisko przez pół odcinka okrążając niemal całą kulę ziemską 😉
Swój sposób gry – to było coś, co trener powtarzał w rundzie jesiennej. Można powiedzieć, że jesienią to wychodziło w bardziej spektakularny sposób, choć nadal musimy pamiętać, że dawało to mniej punktów niż obecnie. Ale pod względem wizualnym, spotkanie z Puszczą rzeczywiście pokazało bardzo dużą dominację nad rywalem.
GieKSa jest w środku tabeli dlatego, że… nie zawsze nam wychodzi. Bartosz Nowak ma potencjał na to, by dawać jeszcze więcej. I ostatecznie coś mu w tych meczach zawsze wyjdzie – jakieś idealne podanie i asysta – bo to po prostu bardzo jakościowy zawodnik. Ale tu może być jeszcze lepiej. Sebastian Bergier nastrzelał już trochę tych bramek, ale ich też może być jeszcze więcej. Coraz lepiej prezentuje się Dawid Drachal i jakby tylko udało się wyciągnąć go z Rakowa, byłoby doskonale, bo ten zawodnik to bardzo duży talent. Naprawdę w tej drużynie drzemie spory potencjał. Na ten moment jest bardzo dobrze. A może być jeszcze lepiej. Tylko prośba do trenera – nie schodźcie z obranej drogi. Wychodźcie z założenia, że rozwój jak najbardziej, ale lepsze czasem jest wrogiem dobrego. Można i trzeba ulepszać i poprawiać, ale nie na siłę. Naprawdę jest dobrze.
Osiągnęliśmy magiczną granicę 38 punktów. Można już mieć absolutnie spokojną głowę. GieKSa w przyszłym sezonie będzie grać w ekstraklasie i dalej sławić Katowice w ligowej piłce. Nie mogliśmy sobie wymarzyć na początku sezonu – a już zwłaszcza po pierwszej kolejce z Radomiakiem – w jakim miejscu będziemy na sześć kolejek przed końcem. Pięknie.
A Dawid Abramowicz, ani żaden inny Craciun czy Atanasov nie okazali się Kojiro 😉
kejta
8 listopada 2017 at 19:50
Spoko pomysl ale dosluchalem tylko do tego jak zaczales mowic o awansie… kurwa uswiadomcie sobie wszyscy wkoncu ze awansu nie ma i jeszcze dlugo nie bedzie
Niko
9 listopada 2017 at 11:02
Może ktoś wyjaśnić jak to z tym Trochimem było na prawdę? Był jakiś wywiad podobno gdzie Trochim podał prawdziwy powód odejścia ale nie mogę go znaleźć.q
Marcin
9 listopada 2017 at 16:02
Dobry pomysł,Ja osobiście na miejscu T.Bartnika porozmawiał bym z W.Hermanem czy jakikolwiek nasz zawodnik bierze dodatkowe lekcje indywidualne tak jak to było z Czerwińskim bo chłopak chciał iść do przodu,czy komuś się chce a jak tak to komu,wtedy takiemu piłkarzowi trzeba wyciągnąć pomocną dłoń za jego starania a reszte wyśłać na dodatkowe zajęcia indywidualne bo to naprawdę może podziałać i skutkować awansami w tabeli ligowej.
tomassi
9 listopada 2017 at 16:02
Wywiad na 99% był w Przeglądzie Sportowym
Nie powiedział dlaczego-
ale dał do zrozumienia że”powody rodzinne” jak to wtedy było napisane
nie były prawdziwe.
Mecza
9 listopada 2017 at 18:46
Fajny pomysł ale przestańcie myśleć że jesteśmy jakimś potentatem finansowym i sportowym. Pół ligi ma ten sam budżet a wy mówicie o transferach przez duże T jakbyśmy byli jakimś PSG w 1ligowej piłce. Trzeba poukładać to co jest wymieniając cegiełki. Brakuje stabilizacji i trzeba niestety powiedzieć że gdyby Brzęczek został mielibyśmy więcej punktów teraz. Znowu chcecie trenera pogonić myśląc że to FM.
Mecza
9 listopada 2017 at 18:58
Co do transferów to trzeba je przede wszystkim robić pod kątem przydatności danych zawodników w Ekstraklasie. Nie może być sytuacji że zastanawiamy się czy danemu zawodnikowi zależało na awansie. Czy Kędziora, Nowak, Pleva itp. będą po awansie grali w ekstraklasie? Za chwilę nam Abramowicz ucieknie bo trener woli stawiać na gościa bez perspektyw który ma gdzieś w której lidze będzie GKS grał za rok, a może pozoruje grę jak z Kluczborkiem bo w ekstraklasowej Gieksie nie miałby miejsca. Niech się trener nie podnieca interwencją z Grudziądzem, został trafiony a nie wybronił nam mecz.
Niko
9 listopada 2017 at 20:13
Jeśli chodzi o obecny skład to zostawilbym następujących:
Abramowicz (koniecznie!!), Cerimagic, Prokic i wreszcie załatwić sprawę z tym obywatelstwem, żeby mogli razem grać.
Dalej Błąd, Plizga (Gieksiarz i jestem pewien, że w lepszym składzie pokazalby swoje umiejętności), może Skrzecz, Klemenz i Mandryszowi chyba warto dać szansę. Jeszcze Zejdler i chyba byłoby na tyle. Może Franczak i Midzierski ale musieliby wiosną wiele udowodnić. Reszta w zasadzie do wyjebania od zaraz. Szkoda tylko Gonzo ale nie możemy się kierować sentymentami. Co do trenera to błędem byłoby zwolnienie go po rundzie. Wątpię, żeby nowy trener zrobił dobry zespół z tej zbieraniny. Ważne, żeby już zima budować zespół na nowy sezon, bo jak w lecie znowu wymienimy 15 grajkow to może już być za późno. Mandrysz na pewno jest dobrym trenerem tylko za miękki się u nas zrobił i chyba dostosowal do poziomu kopaczy. Może dlatego ma takie zaburzenia rzeczywistości? Niech zejdzie na ziemię i zrobi porządek w szatni i pokaże kto w niej rządzi. Także wychodzi, że mamy obecnie 8-11 graczy jako tako przydatnych.
Seth
9 listopada 2017 at 22:53
Materiał bardzo dobry Błażej, graty….
Też licze na Bartnika,mam nadzieje że chłop wie po co do klubu przyszedł….
Co do opcji trenera Mandrysza hmmmmm sam przyznałeś że transfery jego nie bronią…Więc tym bardziej z nowymi prochu nie wymyśli, a jedynie może zaszkodzić błądząc w składzie i kłody pod nogi rzucać(nie bronię kopaczy, sami wiecie ile krzywdy robi nie wystawiając grajków na odpowiednich pozycjach)….Potrzebna zmiana na JUŻ!!!!!! Nam Trzeba Trenera z JAJAMI!!!! Zarząd i Elpresidento Krupa dali przysłowiowej dupy z obywatelstwem dla Prokica….Ten rok kalendarzowy jest jak najgorszy sen dla nas kibiców……Gdzie jest ta GieKSa z tamtych lat….???
oloGks
10 listopada 2017 at 14:37
Panie Bartnik brać przykład z Górnika i szukać w nizszych ligach dobrych młodych ambitnych zawodników takich jak np Kądzior a nie sciągać miernoty co sie w ekstraklasie już nie łapią bo z takich grajków już nic nie będzie szkoda kasy na nich
Mecza
10 listopada 2017 at 15:21
@oloGKS, ja bym napisał inaczej. Nie ściągać tych których już nikt nie chce w ekstraklasie (oj ilu ich było zaczynając od Piechniaka itd) a ścigać tych co są nadal w kadrach ekstraklasowych ale nie łapią, do tego młodzi w miarę. Kądzior jest takim przykładem bo zanim trafił do Wigier nie łapał się w Jadze.