Siatkówka
Cuprum Lubin – znaleźć się w pierwszej szóstce ligi
Kolejne spotkanie „u siebie” zagramy w Szopienicach, a rywalem będą miedziowi z Lubina.
Lubinianie również wystąpią w nadchodzącym sezonie pod wodzą nowego szkoleniowca. Po trzech świetnych latach z klubem rozstał się Gheorge Cretu, trener reprezentacji Estonii. Zespół z Lubina w nowych rozgrywkach za sprawą nowego trenera i rozgrywającego zapewne zaprezentuje nieco inny styl niż ten, do którego przyzwyczaił nas przez ostatnie lata. Wciąż będzie jednak groźny. Czy na tyle, aby skutecznie powalczyć o pierwszą szóstkę w tabeli? Dotychczasowy przebieg ligi wskazuje, że nie będzie to łatwe zadanie dla Cuprum.
Największą stratę lubinianie ponieśli na rozegraniu. Reprezentant Polski Grzegorz Łomacz postanowił przejść do Skry Bełchatów. W jego miejsce przyszedł bardzo doświadczony Słowak, Michal Masny. Ten 38-letni siatkarz już od roku 2007 występuje na polskich parkietach. Zaczynał jeszcze w barwach Płomienia Sosnowiec, a potem grał w ZAKSIE, Delekcie Bydgoszcz, Jastrzębskim Węglu i ostatnio w LOTOSIE Treflu Gdańsk. Wcześniej grywał w klubach słowackich, austriackim i czeskich. W swej kolekcji ma zdobyty tytuł mistrza Czech, wicemistrza Austrii oraz brąz z Jastrzębskim Węglem. Zmiennikiem pozostał Maciej Gorzkiewicz.
Za punktowanie w ataku odpowiada Łukasz Kaczmarek, który w zeszłym sezonie uzbierał aż 559 oczek! Odszedł rezerwowy Mateusz Malinowski do Espadonu Szczecin, gdzie również pełni tę samą rolę. Nową twarzą w zespole jest Adrian Patucha. Ten doświadczony 34-latek po 9 sezonach wrócił do Polski grając ostatnio w czeskiej Dukli Liberec. Wcześniej grał również we Francji, a nawet w… Bahrajnie! Na polskich boiskach oglądano go w barwach AZS-u Częstochowa, Stali Nysa oraz ZAKSY. Największe sukcesy odnosił właśnie w Dukli Liberec,będąc dwa razy mistrzem Czech, a raz zdobył trzecie miejsce oraz Puchar tego kraju. W polskiej lidze zdobył tylko brązowy medal z AZS-em Częstochowa w roku 2005.
Ze środkowych pozostało trzech siatkarzy. Podstawowy gracz Piotr Hain, zmiennik Dawid Gunia oraz grający bardzo sporadycznie Adam Michalski. Drugi podstawowy zawodnik – Niemiec Marcus Boehme – odszedł z drużyny i gra obecnie w greckim Olympiakosie Pireus. W jego miejsce ściągnięto Przemysława Smolińskiego z ONICO AZS-u Politechniki Warszawskiej, który grywał w tym klubie bardzo rzadko. Ten wychowanek MOS-u Wola Warszawa, przez zdecydowaną większość swej przygody z siatkówką związany właśnie ze stolicą, z roczną tylko przerwą na występy w Ślepsku Suwałki.
Na przyjęciu w drużynie z Lubina pozostała dwójka podstawowych graczy z Estonii. Robert Taeht i Keith Pupart stanowili sporą siłę w ataku, zdobywając w poprzedniej kampanii, odpowiednio 452 punkty oraz 284 oczka. Pożegnano rezerwowych, bardzo mało grających, Greka Rafaela Koumentakisa (do Nantes VB – Francja) oraz Igora Grobelnego (do Hypo Volleys Innsbruck – Austria). Przeszedł za to Milos Terzić, 30-latek z Serbii. Jest to reprezentant swojego kraju, który razem ze swoją kadrą zdobył brązowy medal mistrzostw świata w 2010 roku oraz mistrzostwo Europy rok później. Ostatnie sezony przyjmujący spędził w lidze francuskiej. W latach 2013-2016 grał w Chaumont Volley-Ball, natomiast w minionych rozgrywkach reprezentował barwy Nice Volley-Ball. Oprócz początkowej gry w Crvenej Zvezdzie Belgrad, zaliczył również sezon w rumuńskim Tomisie Constanca. Jego największe sukcesy to mistrzostwo i wicemistrzostwo Serbii i dwa razy trzecie miejsce oraz dwa razy Puchar tego kraju. Zdobył również mistrzostwo Francji w 2012 roku z Tours VB, a rok później mistrzostwo Rumunii wraz z Pucharem tego kraju. Czwartym do brydża jest dobrze znany naszym kibicom, Filip Biegun, który w sezonie 2015/16 był w GKS-ie Katowice, ale nie był wtedy podstawowym graczem na parkietach pierwszoligowych. Przyjmujący występował już w lubińskiej drużynie, reprezentując zespół w rozgrywkach Młodej Ligi. A ostatni sezon spędził na wypożyczeniu w ukraińskim klubie – Barkom Każany Lwów, z którym wywalczył wicemistrzostwo kraju, zdobył także Puchar i Superpuchar kraju.
Miedziowi na libero stracili znaczącą postać, czyli Pawła Ruska, który przeniósł się do Resovii Rzeszów. Pierwszym graczem na tej pozycji jest teraz zeszłosezonowy zmiennik, Marcin Kryś. A nowym rezerwowym został 19-letni Bartosz Makoś, który przez trzy ostatnie sezony bronił barw Jastrzębskiego Węgla, jednak swoje kroki stawiał na parkietach Młodej Ligi.
Dotychczasowy przebieg rozgrywek pokazał dobitnie, że trudno będzie siatkarzom Cuprum powtórzyć wynik z zeszłej kampanii (6 miejsce). Strata Łomacza, Boehme oraz Ruska odbiła się mocno na formie sportowej miedziowych.
Aktualna kadra Cuprum Lubin
rozgrywający: Michal Masny (Słowacja – numer 13), Maciej Gorzkiewicz (numer 7)
atakujący: Łukasz Kaczmarek (numer 2), Adrian Patucha (numer 8)
środkowi: Dawid Gunia (10), Piotr Hain (16), Adam Michalski (5), Przemysław Smoliński (12)
przyjmujący: Keith Pupart (Estonia – 3), Robert Taeht (Estonia – 9), Milos Terzić (Serbia – 6), Filip Biegun (11)
libero: Marcin Kryś (numer 17), Bartosz Makoś (numer 18)
trener: Patrick Duflos (Francja)
asystent trenera: Tomasz Wasilkowski
trener przygotowania fizycznego: Łukasz Łojas
fizjoterapeuta: Mateusz Kowalik
statystyk: Mateusz Musiał
Po meczu z Rakowem można było odnieść wrażenie, że ktoś przewinął taśmę o kilka kolejek wstecz i z powrotem wrzucił GieKSę w tryb „mecz do ukłucia, ale nie do wygrania”. To nie był występ fatalny, ale zdecydowanie taki, który pozostawia po sobie uczucie niedosytu.
Kilka naprawdę obiecujących momentów w pierwszej połowie, trzy sytuacje, które aż prosiły się o lepsze ostatnie podanie lub dokładniejszy strzał, a jednocześnie za mało konsekwencji, by z Częstochowy wywieźć choćby punkt. Raków – drużyna w formie, w gazie, z szeroką kadrą – przycisnął po przerwie i to wystarczyło na jedno trafienie. Problem w tym, że my nie wykorzystaliśmy swoich szans wtedy, gdy mieliśmy ku temu przestrzeń. Zapraszam na plusy i minusy po meczu z Rakowem.
Plusy:
+ Pomysł na mecz w pierwszej połowie
Raków nie dominował od początku. GieKSa bardzo dobrze wyglądała w pressingu i w szybkim wyprowadzaniu piłki. Były momenty, w których to katowiczanie wyglądali dojrzalej – szczególnie do 30. minuty. Szkoda tylko, że z tego pomysłu nie udało się „wcisnąć” bramki.
+ Jędrych i Klemenz
W pierwszych 30 minutach GieKSa miała sytuacje… po stałych fragmentach i dobitkach właśnie środkowych obrońców. Jędrych dwa razy huknął z powietrza tak, że gdyby piłka zeszła, choć o pół metra, mielibyśmy kandydata do gola kolejki. Klemenz czyścił kluczowe akcje Rakowa – chociażby Makucha z 19. minuty. Solidny występ tej dwójki, szczególnie w pierwszej połowie.
Minusy:
– Niewykorzystane setki
To jest największy grzech tego meczu. Sytuacja 3 na 1 w 37. minucie – Zrel’ák mógł strzelić albo wystawić, a nie zrobił… niczego. W drugiej połowie Marković z pięciu metrów trafił w poprzeczkę, mając przed sobą pół bramki. W takim spotkaniu, jeśli masz 2-3 okazje, to musisz coś z nich zrobić, jeśli chcesz myśleć o wygranej.
– Statyczna reakcja przy straconej bramce
To był gol, którego można było uniknąć, bo sama akcja nie była wybitnie skomplikowana. Niestety Galan był spóźniony, a Brunes zupełnie niekryty. Raków przyspieszył w drugiej połowie, ale to nie był jakiś huragan – po prostu konsekwentna i cierpliwa gra.
– Głęboko i chaotycznie w drugiej połowie
Po 60. minucie w zasadzie przestaliśmy utrzymywać piłkę. Oderwane akcje, straty, chaos, brak wyjścia do pressingu. Raków to wykorzystał i zamknął GieKSę na długie minuty. Paradoksalnie – nie tworzyli sytuacji seryjnie, ale całkowicie przejęli inicjatywę. A my nie potrafiliśmy odpowiedzieć.
Podsumowanie:
GKS nie zagrał w Częstochowie meczu złego. Zagrał mecz… do wzięcia. I właśnie dlatego jest tyle rozczarowania.
To spotkanie nie zmienia obrazu całej jesieni. Wręcz przeciwnie – potwierdza, że ta drużyna gra dobrze. 6 zwycięstw w 7 ostatnich meczach przed Rakowem to nie przypadek. 20 punktów po jesieni w tak spłaszczonej tabeli to naprawdę solidny wynik. GieKSa po fatalnym starcie wróciła do ligi z jakością.
Ten mecz można było zremisować. Można było nawet wygrać. Nie udało się – ale też nie ma tu powodu, by bić na alarm. Przy takiej dyspozycji, jak z Motoru, Korony, Niecieczy, Jagiellonii, Pogoni czy w pierwszej połowie z Rakowem – GKS będzie punktował. Wiosna zacznie się praktycznie od zera, bo cała dolna połowa tabeli wciągnęła się w walkę o utrzymanie.
GieKSiarz
Dziś w siedzibie TVP Sport odbyło się losowanie ćwierćfinałów Pucharu Polski. GKS Katowice zmierzy się w tej fazie z Widzewem Łódź. Mecz odbędzie się w Katowicach, a 1/4 Pucharu Polski zaplanowano na 3-5 marca.
Widzew obecnie zajmuje 13. miejsce w Ekstraklasie, mając w dorobku 20 punktów, czyli tyle samo co GKS. Na 18 meczów piłkarzy Igora Jovicevića (a wcześniej Żelijko Sopića i Patryka Czubaka) składa się 6 zwycięstw, 2 remisy i 10 porażek (bramki 26-28). We wcześniejszych rundach Widzew wyeliminował trzy drużyny z ekstraklasy: Termalikę, Zagłębie Lubin i Pogoń Szczecin.
Zanim dojdzie do pojedynku pucharowego, obie drużyny zmierzą się w lidze (także w Katowicach), w kolejce, która odbędzie się 6-8 lutego.
Pozostałe pary tej fazy to:
Lech Poznań – Górnik Zabrze
Zawisza Bydgoszcz – Chojniczanka Chojnice
Avia Świdnik – Raków Częstochowa
W niedzielny wieczór do Częstochowy, na ostatni mecz w tym roku, wybrał się komplet GieKSiarzy. Ultrasi zadbali o przedświąteczny klimat na sektorze.
Najnowsze komentarze