Pruszków chyba dla nikogo w kibicowskiej Polsce nie jest wyjazdowym marzeniem. Mały sektor gości, który wyglądem przypomina klatkę w zoo. Nieprzystający do dzisiejszych czasów działacze. Do granic możliwości upierdliwa policja. Tak, wyjazdy na Znicz nie są kibicowskim marzeniem. Ale kibicowanie to nie bujanie w obłokach, więc trzeba było pojawić się w Pruszkowie.
Zamówienie na bilety wysłaliśmy tradycyjnie zaraz po ukazaniu się terminarza. Ze strony Znicza nie było żadnej reakcji. Im bliżej wyjazdu, tym częściej próbowaliśmy dodzwonić się do miejscowego klubu lub przypomnieć mailowo, ale cały czas odpowiadało nam echo. Dopiero przed samym meczem udało nam się uzyskać informacje o liczbie dostępnych wejściówek (100), a wydrukowana wymiana mailowa z osobą podpisującą się „Marketing Znicz Pruszków” już na zawsze będzie wisieć na naszych ścianach i przypominać nam, że zawsze można w życiu mieć pecha i trafić na wszystkowiedzących działaczy.
Do Pruszkowa udaliśmy się w dwa autokary i 120 osób. Tym razem bez wsparcia zgód i układów. Po dojechaniu pod sektor gości, zostaliśmy szczelnie otoczeni przez policję i udaliśmy się kilkadziesiąt metrów pod klatkę. Naprzeciw nam wyszedł kierownik ds. bezpieczeństwa, który przedstawił się ksywką („Czarny”), a swoim zachowaniem, ubraniem i wyglądem przywodził nam na myśl wszystkie kryminalne polskie filmy. Na szczęście okazał się też najbardziej prokibicowski z całego antykibicowskiego klubu Znicz i na sektor weszło 115 osób. Samo wpuszczanie trochę trwało, ale po kilkunastu minutach od rozpoczęcia meczu byliśmy w komplecie w klatce. Flagi zostały wywieszone na górze sektora, mieliśmy ze sobą też jedną fanę na kiju. Doping w naszym wykonaniu był ciągły i dobry, a w drugiej połowie już bardzo dobry. Szczególnie dobrze wyszło nam śpiewanie „I, II, III liga…”. Miejscowi bez dopingu czy nawet okrzyków — totalna mizeria. Z humorystycznych akcentów warto wspomnieć o „Lipinach goniących małych goroli” czy cateringu, który najpierw nie wierzył, że coś od nich kupimy, a potem nie umiał doliczyć się sprzedanych produktów. Zaraz po spotkaniu dziękujemy piłkarzom za walkę, wychodzimy z sektora i udajemy się w podróż powrotną.
W tym roku kalendarzowym został nam już tylko jeden wyjazd – 1 grudnia do Bytowa. Trwają zapisy na dzielnicach, FC i w Stowarzyszeniu Kibiców GKS-u Katowice „SK 1964”. Zakończmy rundę kolejnym nadkompletem!
Najnowsze komentarze