Dołącz do nas

Piłka nożna

Skorzysta na zawieszeniu rozgrywek i uratuje honor trzecioligowców?

Avatar photo

Opublikowany

dnia

Można już było o tym fakcie zapomnieć, ale jest w kadrze pierwszej drużyny GieKSy taki zawodnik, jak Dominik Bronisławski. Do GieKSy trafił w lecie 2018 wraz z trójką innych ówczesnych trzecioligowców i żadnego poza nim już nie ma w Katowicach – Daniel Rumin i Konrad Andrzejczak grają razem, ale w Skrze Częstochowa, a Sławomir Musiolik spadł aż na piąty poziom rozgrywkowy do Odry Wodzisław Śląski.

Bronisławski ostatni raz w oficjalnym meczu wystąpił ponad rok temu – 9 marca 2019 roku wszedł z ławki rezerwowych w przegranym meczu z Rakowem Częstochowa. U Rafała Góraka grał w sparingach, lecz tuż przed startem ligi zerwał więzadło krzyżowe. W okolicach października/listopada zaczęły pojawiać się pozytywne informacje, że może niedługo być gotowy do wznowienia treningów. Skończyła się jednak runda jesienna, zaczęły się przygotowania do wiosny… a Dominik wciąż nie mógł trenować na 100%. Można było usłyszeć o komplikacjach w jego kolanie, przez które przedłużał się jego powrót na boisko.

W obecnej sytuacji na świecie wręcz nie wypada powiedzieć, że dla kogoś może ona być ,,dobra”. Pomijając jednak aspekt przyzwoitości, nie da się ukryć, że niektórym przerwa w rozgrywkach pomoże. Mateusz Broda wypadł na dłużej i on raczej prędzej będzie celować w gotowość na początek nowego sezonu (kiedykolwiek nie miałby on nastąpić), ale kto wie, czy gotowy na ewentualne wznowienie rozgrywek nie byłby Radek Dejmek. Ciężko jednak porównywać te dwie sytuacje – czeski obrońca jest postacią dobrze znaną w polskiej piłce i jest już zdecydowanie bliżej końca niż początku swojej kariery, czego nie można powiedzieć o Bronisławskim. Oczywiście nie będę tu naginać rzeczywistości i mówić o 24-latku, że jest młody i perspektywiczny, ale krzywa wieku dalej działa na jego korzyść i ma jeszcze wiele do udowodnienia na boisku.

Bronisławski przychodził do GieKSy jako ofensywny pomocnik. W letnich sparingach trener Górak sprawdzał go jednak na trzech różnych pozycjach: skrzydle, ,,dziesiątce” i ,,ósemce”. Oczywiście sam zapis na papierze niewiele tu znaczy, bo różne są zadania zawodników i cały układ formacji podczas gry w ataku, gry w obronie, a jeszcze inne w fazach przejścia. Gdzie mógłby się odnaleźć w naszym aktualnym systemie?

Zacznijmy od jego nominalnej pozycji, czyli tuż za napastnikiem. Zdecydowanie najczęściej grał tu Adrian Błąd, ale odnoszę wrażenie, że nawet w trakcie tego sezonu jego rola ewoluowała. Czy to wynikało tylko z założeń taktycznych, czy po prostu nasz kapitan musiał się przyzwyczaić do nowej roli? Nie mi oceniać. Na początku sezonu znacznie częściej podczas gry w ataku poruszał się po całej długości i szerokości boiska – szukał miejsca tam, gdzie najbardziej mógłby się w danym momencie przydać, można było nazwać go raumdeuterem. Z czasem zaczął grać coraz bliżej linii obrony, tworząc parę z Maciejem Stefanowiczem. Ich zadaniem było przeniesienie gry w stronę bramki przeciwnika. Widać to dobrze po jego heatmapach (źródło Wyscout) – z lewej strony mamy mecz z Błękitnymi w rundzie jesiennej, po prawej spotkanie z tym samym rywalem, ale już wiosną, gdy rywale GieKSy poznali już jej potencjał i grali bardziej zachowawczo.

.

.

Nie zmieniły się natomiast zadania Błąda w defensywie – tutaj dalej najczęściej tworzy parę z napastnikiem w pierwszej linii i wspólnie pressują na defensorów rywala, starając się utrudniać rozgrywanie.

Skoro już wspomnieliśmy o Stefanowiczu – przejdziemy do pozycji numer 8. Praktycznie przez cały sezon pełnił on funkcję łącznika pomiędzy trójką z tyłu a zawodnikami operującymi wysoko w ofensywie. W odróżnieniu od Błąda miał on jednak znacznie bardziej odpowiedzialną rolę w defensywie – wraz z Michałem Gałecki współtworzył środek drugiej linii. Jeśli piłka przejdzie przez dwóch napastników – ok, nie wciąż to nie jest problem, bo dalej jest jeszcze ośmiu broniących zawodników z pola; jeśli piłka przejdzie przez drugą linię – to już gorzej. Nie jestem przekonany, czy Bronisławski potrafiłby grać w defensywie na tyle odpowiedzialnie, by sprawdzić się w takiej roli.

Na koniec o roli skrzydłowego. O ile w defensywie jego zadania są dosyć jasne, o tyle w ofensywie jest nieco ciekawiej. Skrzydłowi, którzy mają minąć rywala przy linii bocznej boiska i dośrodkować w pole karne, wychodzą już z mody i nie inaczej jest w przypadku GKS-u. Za rozciąganie pola gry odpowiedzialni są boczni obrońcy, a skrzydłowi schodzą w tak zwane ,,półprzestrzenie”. Można pod tym względem szukać podobieństw do dwóch ,,dziesiątek” w systemie Jacka Paszulewicza, który to Bronisławskiego ściągnął na Bukową właśnie z planem gry nim na tej pozycji. Przy schodzeniu Błąda bliżej koła środkowego – to właśnie na skrzydłowych spada ciężar kreowania sytuacji bramkowych. Można zobaczyć podobieństwa pomiędzy heatmapą Bronisławskiego z jego ostatniego pełnego meczu i Woźniaka w meczu ze Zniczem w Pruszkowie, gdzie ostatni raz zagrał pełne 90 minut na jednej pozycji.

.

.

To właśnie na pozycji skrzydłowego najchętniej widziałbym Bronisławskiego. Mamy tam Woźniaka, Wrońskiego, Kiebzaka i Pavlasa, ale pierwszej dwójce, podobnie zresztą jak Dominikowi, kończą się kontrakty (Wroński ma opcję przedłużenia, ale w tym sezonie zdecydowanie zawodzi), Kiebzak jest wypożyczony, a Pavlas jeszcze nie miał okazji zadebiutować w GieKSie. Woźniak rozgrywa dobry sezon, ale trzeba pamiętać, że niedługo będzie obchodzić już 30 urodziny. Dominik zdecydowanie najwięcej może dać drużynie w ostatniej 1/3 boiska. Grając głębiej – na miejscu Stefanowicza czy Błąda, nie mógłby dać drużynie tego, co ma najlepsze. Można dostrzec kilka podobieństw statystycznych pomiędzy Bronisławskim a naszą dwójką podstawowych skrzydłowych w tym sezonie. Trzeba pamiętać, że w przypadku Dominika są to liczby z wyższej ligi, dlatego jako ciekawostkę dorzuciłem także statystyki Kiebzaka z zeszłego sezonu, gdy był zawodnikiem Garbarni, która także spadła.

.

Wszystkie liczby są podane w przeliczeniu na 90 minut. Postanowiłem nie dorzucać zeszłorocznego Woźniaka, ponieważ występował on wtedy głównie jako napastnik i uważam, że nie byłoby to w żaden sposób miarodajne. Oczywiście i tak trzeba uwzględniać pewien kontekst: Bronisławski spędził na boisku zaledwie 717 minut i był to bardzo zły okres dla GieKSy. Ciężko obiektywnie ocenić, ile sam dołożył swojej winy do tego, a jak dalece nie pomagali mu partnerzy. Trzeba także uwzględnić różne filozofie futbolu – przy stylu gry drużyny Rafała Góraka Bronisławski gdziekolwiek i jakkolwiek by nie grał – po prostu musiałby mieć więcej podań. Inna byłaby także jego rola w defensywie – procent odzyskanych piłek na połowie przeciwnika na pewno nie byłby taki wysoki, bo zamiast pressować rywala w systemie 4-3-2-1, musiałby wspierać bocznego obrońcę w 4-4-2. Niemniej jednak myślę, że można się tu dopatrzyć paru pozytywnych sygnałów, jak chociażby liczba podań prowadzących do strzału czy liczba i skuteczność dryblingów. Warto też zwrócić uwagę na wyraźną poprawę liczb u Kiebzaka. Kto wie, czy Bronisławskiego, który jest tylko kilka miesięcy starszy, nie byłoby stać na podobny skok, choć na pewno nie będzie mu łatwo wrócić po niemal roku bez gry.

Podsumowując – myślę, że przedłużenie umowy z Bronisławskim to byłby ruch w stylu low risk-high reward. Mogę znaleźć u niego mały pozytyw nawet w trakcie okresu leczenia kontuzji – zawsze był na meczu przy Bukowej, a wiemy, że niektórzy zawodnicy mają problem z czymś tak podstawowym i wolą wrzucać na Instagrama, że w trakcie naszego spotkania grają w Fifę. Piłkarz po tak długiej kontuzji i bez wyrobionej renomy raczej nie będzie mieć podstaw do wygórowanych wymagań co do nowego kontraktu, więc gdyby jednak nie poradził sobie pod względem sportowym – klub niewiele by stracił. Jeśli natomiast Dominik dałby radę wejść na wysoki poziom – obie strony mocno na tym zyskają.

Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:

a/ przelew na konto bankowe:

SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533

b/ wpłatę na PayPal:

E-mail: [email protected]

c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.

Dziękujemy!

Kliknij, by skomentować
Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy, jednakże zastrzega sobie prawo do ich cenzurowania lub usuwania.

Odpowiedz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Stadion

Trzy lata wielkich zmian

Avatar photo

Opublikowany

dnia

Przez

Zapraszamy do kolejnego tekstu o Nowej Bukowej, który przygotował dla Was Matma85. Nie zabraknie ciekawych informacji, a całość została okraszona wieloma zdjęciami. Przeczytajcie (i zobaczcie), jak wiele zmieniło się przez ostatnie trzy lata. Oddajemy głos autorowi.

W połowie października 2024 roku minęły dokładnie trzy lata od bardzo ważnego momentu w historii GKS Katowice – wbicia pierwszej łopaty pod budowę nowego domu. W uroczystości uczestniczyli: Prezydent Miasta Katowice Marcin Krupa, Prezes zarządu Grupy NDI Małgorzata Winiarek-Gajewsk oraz Prezes Zarządu Stowarzyszenia Kibiców GKS-u Katowice „SK 1964” Piotr Koszecki. Po 36 miesiącach w miejscu, które klasyfikowane było jako grunty pod wodami stojącymi, nieużytkami rolnymi, a w mniejszym stopniu pastwiskami oraz gruntami zadrzewionymi, została rozłożona pierwsza rolka murawy, co pokazuje, jak diametralnie zmieniło się to miejsce.

Ostatnie miesiące prac przy obiekcie to przede wszystkim gigantyczny wzrost zainteresowania kibiców, ciekawych jak prezentuje się nasz nowy obiekt, którego budowa już się zakończyła i który już niedługo, będzie gościł ponad 15 tysięcy fanów.

Dosyć istotne i co można podkreślić to samo miejsce, w którym powstał stadion. Lokalizacja bardzo wyraźnie nawiązuje do górniczej historii i charakteru klubu. Dlaczego? Może warto przytoczyć kilka faktów na temat tego terenu, na którym GieKSa już za moment będzie gospodarzem.

Nowy stadion znajduje się na terenie Załęskiej Hałdy, tuż przy autostradzie A4, która niewątpliwie dodaje atrakcyjności tej lokalizacji. Lokalizacji, która ma bardzo bogatą historię przemysłową. Na przełomie XIX i XX wieku w tym miejscu zlokalizowana była huta o nazwie Joanna, która eksploatowała glin ceramiczny metodą odkrywkową. Znajdowały się tu budynki huty oraz składowisko odpadów pohutniczych. W późniejszym czasie rozpoczęto w tym miejscu wieloletnią eksploatację, w pokładach na różnych głębokościach, złoża węgla kamiennego. Płytka eksploatacja prowadzona była w latach… 1865-1867 przez dawne kopalnie Charlotte i Wiktor, czyli poprzedniczki KWK „Wujek”.

Przykładowa mapa pokładu KWK Wujek z naniesionym obrysem inwestycji. GIG

Co wynika z wielu dostępnych map, część północna naszego nowego obiektu znajduje się na terenie dawnej huty, pod którym nie prowadzono eksploatacji węgla. Natomiast część południowa stadionu, w tym trybuna dopingowa Blaszok, znajduje się na terenie eksploatacji węgla w kilku pokładach. Były tutaj zarówno dukle jak i szyby wydobywcze – naliczono 16 wyrobisk o głębokości od kilku do dwudziestu kilku metrów. Można śmiało przypuszczać, że Skarbnik, który kiedyś ostrzegał górników, a teraz jest na emeryturze, będzie miał na mecze GieKSy jakieś tajemne, ukryte wejście.

Załęska Hałda, dzięki okolicznym lasom, od zawsze charakteryzowała się znacznym zazielenieniem. Pomimo tak dużej inwestycji, teren nadal pozostanie w zdecydowanej większości „zielony”. Podczas ostatnich trzech lat otoczenie diametralnie się zmieniło, co najlepiej pokażą poniższe fotografie.

Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85

Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85

Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85

Pierwszy rok od uroczystego wbicia pierwszej łopaty to były głównie roboty ziemne, wycinka drzew, budowa zbiorników retencyjnych, odwierty, wykonanie sieci kanalizacyjnej, części fundamentów. Pod koniec 2022 roku, spod leżącego wszędzie śniegu, pojawiły się pierwsze elementy kubatury stadionu miejskiego. Konkretnie 3-kondygnacyjne klatki schodowe hali sportowej. W pierwszych cieplejszych dniach 2023 roku obiekt prezentował się następująco.

Źródło: K.Kalkowski

Od tego momentu prace nabrały prędkości, a dzięki bardzo dobremu zarządzaniu przez wykonawcę dostawami elementów żelbetowych – montaż przebiegał bardzo sprawnie. W maju pojawiły się pierwsze konstrukcje stalowych kratownic dachu nad trybunami stadionu piłkarskiego, a dokładnie 29 czerwca 2023 roku uroczyście została zawieszona wiecha na jej konstrukcji.

Jak wiele zmieniło się w krótkim czasie, pokazują kompilacje fotografii:

Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85

Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85

Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85

Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85

Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85

31 października 2024 roku oficjalnie wykonawca (firma NDI_ zakończył prace budowlane na obiekcie i od 1 listopada trwają odbiory. Obiekt w ostatnim dniu października posiadał już bramki, siatki, a nawet namalowane linie na murawie.

Foto. Matma85

Foto. Matma85

Foto. Matma85

Foto. Matma85

Mamy teraz głęboką nadzieję, że odbiory odbędą się beż żadnych przeszkód i z początkiem rundy wiosennej spotkamy się przy sztucznym świetle na meczu otwarcia stadionu, na który czekaliśmy tak długo. Stadionu, który da nam wielkie perspektywy.

Foto. Matma85

Foto. Matma85

Matma85

Kontynuuj czytanie

Felietony Piłka nożna

Post scriptum z wyjazdu do Krakowa

Avatar photo

Opublikowany

dnia

Przez

Za nami kolejny wyjazd na stadion Cracovii, tym razem na mecz z prawdziwym gospodarzem tego obiektu. Czas na tradycyjne „Post scriptum”.

  1. Na wyjazd do Krakowa złożyliśmy cztery wnioski o akredytację i bez problemu zostały nam przyznane: Madziara i Kazik (foto), Shellu i ja (press).
  2. Dzień przed wyjazdem napisał do mnie Łukasz, który w zeszłym sezonie kilkukrotnie pisał dla Was relację tekstową na żywo z pierwszoligowych boisk. Później w oczekiwaniu na nowe okulary musiał na chwile zaprzestać jeżdżenia. Oznajmił, że mógłby czasami pomóc, na co mu odpisałem – że będę miał go na uwadze i jakby była taka potrzeba, to będę dzwonił.
  3. Chciałbym widzieć jego zdziwienie, gdy w sobotę przed godziną ósmą dostał ode mnie wiadomość: czy nie chciałby pojechać do Krakowa? Shellu obudził się z wysoką gorączką. W momencie, kiedy Łukasz wyraził chęć, zacząłem ogarniać mu akredytację.
  4. Równo o godzinie dziewiątej wykręciłem numer do Marzeny Młynarczyk-Warwas, która pełni rolę rzecznika pasowego w Cracovii. Przedstawiłem jej sytuację i poprosiłem o przyznanie akredytacji Łukaszowi, a anulowanie Shellowi. Muszę przyznać, że wiele klubów powinno się uczyć od tej pani podejścia do człowieka. Była bardzo życzliwa i nie widziała żadnych problemów, aby podmienić akredytację. W wielu klubach zostalibyśmy zrugani, że w ogóle dzwonimy.
  5. Do Krakowa dojechaliśmy godzinę przed meczem, sprawnie zaparkowaliśmy samochód i udaliśmy się po akredytację. Ja z Łukaszem odebraliśmy je bardzo szybko, ale Magda z Kazikiem mieli je w innym miejscu, którego musieli się trochę naszukać.
  6. W tym dniu pod stadionem odbywały się obchody z okazji 106. rocznicy odzyskania przez Polskę Niepodległości. Dla kibiców była grochówka z kotła, sporo pojazdów wojskowych i żołnierzy w pełnym umundurowaniu. Dodatkowy akcent mieliśmy jeszcze przed pierwszym gwizdkiem: żołnierze wynieśli na murawę 80-metrową biało-czerwoną flagę i zostały odśpiewane trzy zwrotki Mazurka Dąbrowskiego.
  7. Z Łukaszem udałem się na sektor prasowy, a Madziara z Kazikiem postanowili jeszcze pokrążyć pod stadionem, aby popstrykać trochę fotek i polatać dronem.
  8. Spotkanie rozpoczęło się dla nas bardzo dobrze i z niedowierzaniem oglądaliśmy poczynania naszych piłkarzy, którzy bez problemu stwarzali sobie sytuacje bramkowe, a to, co robił Mateusz Mak, przechodziło nasze najśmielsze oczekiwania.
  9. W drugiej połowie Adrian Błąd zdobył bramkę kolejki, którą zobaczyłem dopiero z odtworzenia, bo w trakcie meczu mi umknęła.
  10. Końcówka spotkania to istny rollercoaster, z którego wyszliśmy obronną ręką. Chyba nikt o zdrowych zmysłach nie spodziewał się, po utracie bramki w 93. minucie, że jeszcze wygramy ten mecz.
  11. Po meczu poszedłem do mix zony, aby przeprowadzić wywiad z Adrianem Błądem, który możecie przeczytać TUTAJ, a reszta ekipy udała się na konferencję.
  12. Po konferencji podszedłem do pani rzecznik, aby osobiście podziękować za przyznanie akredytacji na ostatnią chwilę – co ją niezmiernie zdziwiło. Stwierdziła, że takie drobnostki to ona załatwia od ręki i była zdziwiona, że w innych klubach tak to nie działa.
  13. Następnie udaliśmy się w kierunku Katowic. Ostatnia osoba (ja ;)) zameldowała się w domu po godzinie 20:00.
  14. Teraz trochę przerwy na mecze naszych „Orłów”, a następnie udamy się na wyjazd do Poznania.
Kontynuuj czytanie

Piłka nożna

Czas odświeżyć pamięć #16 – Lech Poznań

Avatar photo

Opublikowany

dnia

Przez

Lech Poznań to rywal, z którym – z obecnego grona ekstraklasowiczów – nie graliśmy najdłużej. Od czasu spadku w 2005 roku nie było nam dane spotkać się w żadnej lidze, a w losowaniach Pucharu Polski także nie mieliśmy szczęścia. Na przebudowanym stadionie Lecha GieKSa wystąpi po raz pierwszy w spotkaniu z gospodarzami, ale wizytowaliśmy go już przy okazji spotkań z Wartą Poznań w I lidze. 

#1 – Da Silva – Wiele osób pamięta mecz i bramkę, w której było coś „magicznego”. GieKSa przed sezonem sprowadziła do ataku Brazylijczyka Leonardo Da Silvę i z miejsca stał się on ulubieńcem Bukowej. Wielu miało nadzieję, że rodzi nam się wielki talent na miarę możliwości R9.

Da Silva jedną z kilku bramek, strzelił właśnie w spotkaniu z Lechem. Zimowy wieczór na Bukowej uatrakcyjnił jednym z najładniejszych goli w historii spotkań pomiędzy ekipami. Zobaczcie poniżej, jak pięknie uderzył z popularnej „kapy”.

#2 – Ecik ogrywa Mistrza – Do sezonu 1992/93 Lech Poznań przystępował jako Mistrz Polski. Spotkanie rozgrywane było w marcu w Poznaniu i GieKSa po niezłym meczu pokonała Lecha 2:1. Ozdobą były bramki Maciejewskiego oraz Ecika Janoszki, który tradycyjnie już uderzeniem głową zapewnił GieKSie punkty i wygraną w ostatniej sekundzie spotkania. Nie mielibyśmy nic przeciwko, by to GieKSa w sobotni wieczór cieszyła się z wygranej w takich okolicznościach.

#3 Wojciech Show i zielone koszulki – Końcówka sezonu 1994/95 to remis GieKSy z Lechem na Bukowej. Mecz warty zapamiętania z uwagi na bramkę Wojciechowskiego, który po raz kolejny potwierdził, że był wielkim specjalistą, jeśli chodzi o rzuty wolne. Warte zapamiętania były również wyjazdowe koszulki z tamtego okresu. U siebie graliśmy tego dnia w zielonych trykotach i trzeba przyznać, że prezentowały się one świetnie.

#4 – Gajtkowski pokarał Lecha – W sezonie 2003/2004 GieKSa była przez niektórych skazywana na spadek, a mimo to całkiem nieźle radziła sobie w lidze. W 7. kolejce graliśmy na stadionie Lecha Poznań i mecz ten był wyjątkowy dla Krzysztofa Gajtkowskiego. Zawodnik, jeszcze kilka kolejek wcześniej był zawodnikiem Lecha Poznań, ale nie spełnił pokładanych w nim nadziei i wrócił w trakcie sezonu do Katowic. Powrót był całkiem udany, choć nie aż tak bardzo, jak wszyscy sobie tego życzyli. Gajtkowski zdobył kilka bramek, w tym na Lechu, która dała nam wygraną 2:1. Był to jeden z tych momentów, w których to rywale narzekali, że „byli gracze strzelają im bramki”.

#5 – Półfinał Pucharu Polski – Sezon 2003/04 to jeden z ostatnich „sukcesów” GieKSy w Pucharze Polski. Drużyna, która w sezonie zajęła 10. miejsce z trzema punktami przewagi nad strefą spadkową, dotarła do półfinału Pucharu Polski. Biorąc pod uwagę dzisiejsze realia i nasze występy w tych rozgrywkach, to wynik ten jest abstrakcją. Abstrakcją tym większą, jeśli spojrzy się skład, którym graliśmy w tamtym okresie. Katowiczanie półfinał rozegrali z Lechem i pierwszy mecz przegraliśmy 1:2 (bramka Gajtka), a w rewanżu przegraliśmy 2:4. Nasz skład z tego drugiego mecz: Klytta – Sadzawicki, Pluta, Markowski, Adżem, Fonfara, Adamczyk, Widuch, Bała, Brożek, Gajtkowski.

***

Bilans spotkań z Lechem jest całkiem niezły – 17-13-18. Co ciekawe, mamy dodatni bilans bramkowy – 60-55. Był taki okres w historii naszej rywalizacji, w którym wygraliśmy wynikami 4:1, 3:0, 4:0. Miejmy nadzieję, że w sobotę zdobędziemy kolejne punkty w ligowej tabeli.

Kontynuuj czytanie

Zobacz również

Made with by Cysiu & Stęga