Po meczu z Puszczą Niepołomice odbyła się konferencja prasowa z udziałem trenerów obu drużyn – Piotra Mandrysza i Tomasza Tułacza.
Tomasz Tułacz (trener Puszczy Niepołomice):
Jest mi bardzo miło gościć tutaj po tylu latach, bo grałem na Bukowej jako zawodnik w ekstraklasie i to był mój powrót tutaj. Powrót udany. Chciałem podziękować chłopakom, bo zrealizowali – może nie w stu procentach, ale w większości, zadania, które sobie zakładaliśmy i nad którymi pracowaliśmy w tygodniu. Mieliśmy trudny moment po ostatnim meczu, w którym straciliśmy trochę bramek. Chcieliśmy wrócić do tej równowagi, która nas cechowała wcześniej, do dyscypliny taktycznej i pomysłu, który mamy na ten zespół. To zafunkcjonowało, szczególnie w drugiej połowie. Jestem zadowolony z tego jak to wyglądało. Pracujemy dalej, ale stąpamy twardo po ziemi, wiemy że każdy kolejny mecz będzie tak ciężki, jak dzisiejszy. Chciałbym, żeby kończyły się one takimi wynikami jak dzisiaj, o co będzie szalenie trudno. Ale dzisiaj potrafiliśmy przeciwstawić się rywalowi, który jest marką w tej lidze.
Piotr Mandrysz (trener GKS Katowice):
Drugi mecz u siebie i powtarza się scenariusz z pierwszego spotkania. Wychodzimy na prowadzenie i oddajemy inicjatywę przeciwnikowi. Przeciwnik wyrównał po naszym błędzie z lewej strony. I nagle znowu zaczęliśmy grać do przodu… Nadzialiśmy się na jedną z kontr przeciwnika i mój były podopieczny Dawid Ryndak zapewnił zespołowi Niepołomic trzy punkty. Ugrzęźliśmy w dole tabeli i taka jest prawda na chwilę obecną. Winę za taki stan rzeczy ponoszę ja jako trener. (…) Co do Prokića to Andreja lepiej spisuje się w ataku szybkim. Ponieważ w spotkaniu w Legnicy osiągnęliśmy niezły występ, chciałem nagrodzić piłkarza występem u siebie. Generalnie w ataku pozycyjnym lepiej spisuje się Armin Cerimagić, a obaj nie mogą grać naraz. Wprowadziłem więc później bardziej kreatywnego Cerimagića, co jak życie pokazało nie okazało się do końca rozwiązaniem trafnym.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Stal Mielec jest starą i zasłużoną podkarpacką ekipą, która na początku lat 70. zapoczątkowała swój ruch kibicowski. To właśnie wtedy mielczanie sięgnęli dwukrotnie po Mistrzostwo Polski (w 1973 i 1976 roku), a przyjazd takich firm jak Crvena Zvezda Belgrad, Real Madryt czy Hamburger SV ściągnął tłumy kibiców, z których wyrosło grono fanatyków – tworzące młyn i jeżdżące za Stalą po Polsce.
Lata 80. to rozruch polskich trybun. W większych miastach powstawały kluby kibica, także zawierano pierwsze sojusze. Mielec, mimo niespełna 80 tys. mieszkańców, już wtedy miał swoich szalikowców. Chłopcy ze Stali starali się trwać przy klubie i udawało im się to z różnymi skutkami (np. w 2018 roku tymczasowo postanowili zawiesić działalność na trybunach, ale szybko wyszli z kryzysu). W początkowych latach potrafili, jako jedni z pierwszych w kraju, zorganizować ogólnopolski zjazd kibiców.
Po spadku Stali z Ekstraklasy w 1996 roku zaczęła się piłkarska nędza i równa pochyła, która dla fanów FKS-u była nie do zaakceptowania. W sezonie 1997/1998 doszło nawet do sytuacji, że klub, po wycofaniu się z ligi, zniknął z piłkarskiej mapy Polski. Wtedy banda Stali, aby nie popaść w kryzys, zaczęła udzielać się na… siatkówce oraz wspierać zgody, z którymi miała wtedy sztamę (Cracovia, Czarni Jasło, Korona Kielce, Polonia Warszawa i Sandecja Nowy Sącz).
Rok później Stal przystąpiła do ligi, zaczynając w klasie okręgowej. Jeżdżenie po okolicznych wioskach, w których sympatie były skierowane ku lokalnym kosom Stali, sprawiły, że na każdym wyjeździe coś się działo. Nadszedł złoty chuligański okres dla bandy CHMK ’99 (Chuligani Miasta Kryzysu), która mimo grania w niskiej lidze, zapewniała na peronie w Mielcu sporo atrakcji ekipom przejeżdżającym przez ich miasto (tym z ekstraklasy i ligi niżej). Było o nich głośno nie tylko na Podkarpaciu, na którym urośli do miana jednej z najmocniejszych ekip regionu. Później, już takiej bandy jak CHMK ’99 nie było, więc do głosu zaczęła dochodzić Stalówka oraz Resovia, które – po utworzeniu tzw. Podkarpackiej Ośmiornicy – na długie lata zdominowały cały region.
Inne dawne zgody Stali to między innymi GKS Tychy, Zawisza Bydgoszcz, Tarnovia czy ŁKS Łódź. Z obecnych zgód zostały im dwie regionalne, ale bardzo dobrze scementowane – Czarni oraz Sandecja.
Z nami wiąże się jedna historia, gdzie teoretycznie była zgoda, ale… w dzisiejszym nazewnictwie to słowo byłoby zdecydowanie wyolbrzymione. W 1985 roku zagraliśmy swój pierwszy finał Pucharu Polski w Warszawie z Widzewem Łódź. Finały w tamtych czasach wyglądały tak, że zjeżdżało się mnóstwo ekip z całego kraju. Jedną z tych ekip, która na stadionie Legii nas wspierała, była właśnie mielecka Stal.
Nasza rywalizacja trwała od początku powstania GieKSy. Od 1964 do 1996 roku regularnie, acz z przerwami, graliśmy ze sobą w lidze.
Pierwszy odnotowany wyjazd do Mielca miał miejsce wiosną 1990 roku – wybrało się tam wtedy 30 GieKSiarzy.
Wiosną 1992 roku zremisowaliśmy u siebie 0:0, ale atrakcją dla widzów był leczący kontuzję Jan Furtok, który zaczynał robić karierę w Bundeslidze.
W październiku 1992 roku Mielec ponownie odwiedziło 30 fanów GKS-u, którzy postanowili obić i rozgonić kibiców Stali, przez co nasza delegacja miała przeboje z mundurowymi.
Wiosną 1993 roku pod koniec ligi u siebie zremisowaliśmy 2:2.
W sezonie 1993/1994 do Mielca (w sierpniu) wybrało się dokładnie 46 fanatyków, co na tamte lata było bardzo dobrym wynikiem, biorąc pod uwagę mocno skomplikowaną podróż z kilkoma przesiadkami.
Sezon 1994/1995 to ten, którym fani Stali Mielec pierwszy raz pojawili się na Bukowej. W październiku przyjechali w 10 osób, co na środowy termin, było przyzwoitą liczbą.
W kwietniu 1995 roku zagraliśmy ponownie, tym razem w ramach Pucharu Polski. Fani Stali, pojawili się w środę w liczbie 10 głów, z czego połowa nie weszła przez brak biletów i została pod kasami. Od strony piłkarskiej warto odnotować, że gola zdobył Mirosław Widuch, który dla GieKSy strzelił dwie bramki, a nie, jak podają wszystkie archiwa, jedną (wspominając trafienie z meczu z Górnikiem Zabrze).
W maju 1995 roku do Mielca wybrało się rekordowe 50 osób, a swoją historię na wyjazdach z flagą zaczynało pisać FC Jaworzno.
Sezon 1995/1996 to nasza ostatnia wspólna rywalizacja ze Stalą w Ekstraklasie. W październiku przyjechało 10 fanatyków Stali, którzy byli świadkiem pierwszego zwycięstwa (1:0) ich klubu na stadionie GieKSy.
W maju 1996 roku do Mielca wybrało się 30 kibiców GieKSy, którzy obejrzeli zwycięstwo (1:0).
Nasza rozłąka trwała 20 lat i spotkaliśmy się w pierwszej lidze.
Jesienią 2016 roku podejmowaliśmy Stal na Bukowej. Goście przyjechali w 108 osób, w tym 13 Czarni Jasło. GieKSa wygrała 1:0.
W kwietniu 2017 nie mogliśmy, po 21 latach, udać się do Mielca. Obok stadionu trwała budowa hali, która stała się pretekstem do tego, by nas nie wpuścić na stadion. Piłkarze zremisowali 3:3.
W sezonie 2017/2018 mieliśmy powtórkę z rozrywki. We wrześniu graliśmy na wyjeździe ze Stalą, ale tym razem powód inny – kostka brukowa przy sektorze gości. GieKSa przegrała 2:3.
W kwietniu 2018 roku podejmowaliśmy Stal u siebie. Tym razem mielczanie zawitali w 97 osób. Blaszok robił, co mógł, ale piłkarze przegrali 0:2, koncertowo odpuszczając końcówkę ligi.
W sezonie 2018/2019 nastąpił przełom, ale łatwo nie było… W październiku pojechaliśmy, wówczas rekordowym składem, do Mielca w 343 osoby, w tym 60 JKS Jarosław. Niestety do klatki weszło jedynie 210 osób, a część ekipy, wraz ze Świrami, oglądała mecz zza płotu. Na tym meczu gospodarze nie wystawili młynu, ze względu na zawieszenie działalności kibicowskiej.
Ostatni nasz mecz na Bukowej to maj 2019 roku. Niecałe 2000 widzów jeszcze nie było świadome, że niedługo spadniemy do drugiej ligi (na trzeci poziom rozgrywkowy). Piłkarze przegrali 0:2, a mecz oglądało 5 kibiców gości, którzy pojawili się w Katowicach bez flag. Pomału wychodzili z wielkiego kryzysu, jakim było zawieszenie działalności na trybunach.
Po awansie do Ekstraklasy w 2024 roku to właśnie Stal Mielec była naszym pierwszym wyjazdem, ale znowu nie było łatwo… Już na dzień dobry „pogratulować” postanowił nam PZPN, dając zakaz wyjazdowy. Na szczęście, dzięki uprzejmości kibiców Stali, mogliśmy pojawić się w Mielcu po 6 latach przerwy. Obok, pustej tego dnia klatki, zasiadło 384 fanatyków GieKSy, w tym 1 Banik Ostrava. Była to nasza najlepsza liczba w historii na stadionie Stali.
Czy Stal pobije swój rekord wyjazdowy z 2016 roku, kiedy pojawili się w 108 osób? Tego dowiemy się w piątek. Ostatnie chwile na Bukowej…
Część materiałów została zaczerpnięta ze strony www.GzG64.pl. – najlepszej kroniki kibiców GieKSy.
18 lat temu – 5 kwietnia 2007 roku na katowickim rynku odbyła się manifestacja kibiców GieKSy. Fani domagali się wówczas natychmiastowych działań Urzędu Miasta w sprawie przejęcia stadionu GKS-u, uregulowania jego kwestii administracyjnych oraz natychmiastowego remontu. Ze względu na zły stan obiektu rozgrywany dwa dni później mecz 20. kolejki III ligi z Gawinem Królewska Wola odbył się przy zamkniętych trybunach…
Z kolei siedem lat później – w 2014 roku – kibice GieKSy rozkręcili akcję „Stadion Dla Katowic”. Powstał specjalny fanpage na Facebooku, na którym publikowane były zdjęcia znanych osób ze świata sportu, muzyki czy show-biznesu, które trzymały specjalną grafikę popierającą naszą akcję.
Dziś mamy rok 2025 i z tego co słyszymy, za chwilę w końcu po raz pierwszy obejrzymy mecz GieKSy na nowym, pięknym obiekcie. Jednak im bliżej tego dnia, tym bardziej… smutno.
Podczas wspomnianej manifestacji miałem 16 lat. Pamiętam tamtą akcję doskonale, bo jeszcze tego samego dnia wykonaliśmy z kolegami na Brynowie drugie graffiti sławiące GKS. Byliśmy małolatami zakochanymi w GieKSie do szaleństwa. Wydawało nam się wówczas, że sprawa stadionu rozwiąże się lada moment, a my będziemy mogli chodzić na mecze rozgrywane na nowym obiekcie tak, jak kibice klubów w większości dużych miast w Polsce. Nie sądziliśmy wówczas, że podobnie jak nasz rozbrat z Ekstraklasą, tak i walka o nowy stadion zajmie blisko dwadzieścia długich lat.
Stare, podobno chińskie, przysłowie mówi „uważaj czego sobie życzyć, bo może się to spełnić”. Dziś, kiedy patrzę na te wszystkie lata z perspektywy czasu, samemu mając lat 33, nie mogę się z tym powiedzeniem nie zgodzić. Chcieliśmy tego stadionu ze wszystkich sił, manifestowaliśmy, organizowaliśmy akcje, przekonywaliśmy władze miasta, braliśmy udział w konsultacjach społecznych, chodziliśmy na spotkania, agitowaliśmy i każdego dnia podnosiliśmy tę kwestię. Po latach nasze starania przyniosły upragniony skutek. To znamienne, że trzy lata temu uroczystego wbicia pierwszej łopaty pod budowę nowego stadionu wraz z Prezydentem Miasta dokonywał Piotr Koszecki Prezes Stowarzyszenia Kibiców GKS-u Katowice „SK 1964”. Nie Prezes Klubu, a właśnie Prezes Stowarzyszenia Kibiców!
Trzy lata temu, mimo iż budowa miała się szybko rozpocząć, plac budowy został przygotowany, a ekipa firmy NDI rozstawiała pierwsze sprzęty i tworzyła zaplecze, większość z nas mimo wszystko wciąż powątpiewała i miała obawy. A bo teren powydobywczy, a bo w Nowym Sączu też przerwali budowę, a bo może pieniędzy zabraknąć i tak dalej. Wszystko jednak potoczyło się (prawie) zgodnie z harmonogramem i prace zostały zakończone. Powołana do życia „Spółka Stadion”ma za sobą ostatnie odbiory i – według słów prezydenta Krupy – na „Nowej Bukowej” oficjalnie spotkamy się po raz pierwszy pod koniec marca, podczas derbowego spotkania z Górnikiem Zabrze.
No i właśnie. Spełnia się to, czego sobie życzyliśmy. GKS niewątpliwie tego stadionu potrzebuje, jako społeczność zasłużyliśmy na niego, a miastu Katowice po prostu nie przystoi mieć gorszego obiektu. Ja jednak nie umiem się w pełni z tego cieszyć. Kiedy patrzę na starą Bukową, myślę o wszystkich meczach, które tam rozgrywaliśmy, o ławkach na Blaszoku, o nieistniejącej już Północnej, o zegarze, o organizowanych odśnieżaniach murawy czy sprzątaniach stadionu, o wszystkich meczach, oprawach, pięknych chwilach i gorzkich porażkach to po prostu nie umiem przyswoić informacji, że to już koniec. Że wychodząc z meczu z Zagłębiem Lubin, wyjdziemy z Bukowej po raz ostatni. Że dom, w którym tak dobrze znam każdy kąt i w którym tak dobrze się czuję, trzeba będzie opuścić…
Chyba trzeba zacząć sobie życzyć, by atmosfera i klimat Bukowej wraz z nami przeniosły się na nowy obiekt. A nuż się spełni.
Po wygranym meczu inaugurującym 2025 rok w Ekstraklasie przeprowadziliśmy rozmowę z Bartoszem Nowakiem, który zanotował pięknej urody asystę.
Co powiesz o tak krótkiej przerwie – stęskniłeś się za grą, czy wolałbyś dłuższą przerwę na przepracowanie pewnych rzeczy?
Bartosz Nowak: Nie, jak najbardziej chcemy jak najszybciej, jak najwięcej grać. Ja miałem troszkę dłuższą przerwę przez kontuzję pod koniec rundy, także już czekałem z utęsknieniem, aż będę mógł wyjść na boisko, trenować i grać. Fajnie, że ta liga ruszała szybko, bo ten okres przygotowawczy był dość krótki, intensywny, ale fajny. Fajnie, że zaczynamy nowy rok zwycięstwem, to zawsze jest cenne. Myślę, że w dobrym i niezłym stylu, o to chodzi.
Ciężko się przestawić na nasze warunki po zgrupowaniu?
Nie, zupełnie nie. Wiemy, jakie mamy warunki, już tyle tych zgrupowań było, tyle tych startów rund. Bardzo dobre boisko było, nic więcej nie trzeba.
Zanotowałeś naprawdę piękną asystę, a kilka sekund później bliźniacze podanie. Trenowaliście takie rozegranie, czy po prostu tak wyszło?
Dużo rzeczy trenujemy na treningach. Wiele akcji na jeden, dwa kontakty nam wyszło i gdzieś tam w którymś momencie akcja się urywała. Dużo było zalążków, fajnych podań i wyjść spod pressingu, akcji kombinacyjnych. Cieszymy się, staramy się być niejednowymiarowi. Czasami będą takie mecze, gdzie będziemy grać bardziej z kontrataku. Są mecze, gdzie, jak dzisiaj, przeciwnik gra wysoko i wtedy trzeba robić przewagę sprytem, to się dziś udało.
Czyli Banda Zakapiorów potrafi też grać technicznie?
No tak, tak! Ja się śmieję, że na tym plakacie „Bandy Zakapiorów” to się przypadkiem chyba znalazłem, bo ze mnie taki zakapior, że ostatniego by mnie wymienili w drużynie (śmiech). Fajnie, fajnie, że jako cała drużyna jesteśmy zgrani. Jeden za drugiego idzie, każdy zna swoje atuty, wie, czego się spodziewać po koledze.
Miałeś bardzo udany mecz pod względem dryblingów, możesz powiedzieć, że to Twoja mocna strona?
Nie wiem, myślę, że moje mocne strony są raczej z piłką, niż bez piłki. Cieszę się, że wróciłem, że nie było widać tego braku grania. Łącznie to będą jakoś dwa miesiące od mojego ostatniego meczu i cieszę się, że w tych sparingach i na treningach poczułem piłkę, dzisiaj to myślę, było widać, nie tylko u mnie.
Myślisz, że Jakub Arak zabłyśnie w Polonii?
Trzymam kciuki, jak najbardziej! Kuba już był królem strzelców bodajże drugiej ligi. Zawsze w tej lidze grał tylko chwilę i wybijał się w górę, więc myślę, że Kuba jeszcze zamiesza. Trzymam kciuki, żeby zdrowie mu dopisało, bo rozumienie gry i chęć to nie spotkałem drugiej tak pozytywnej postaci. Myślę, że nawet się na jakiś mecz wybiorę, szczególnie że sam tam grałem – trzymam podwójnie kciuki.
Kibol
12 sierpnia 2017 at 06:34
A mowiłem że mandrysz to brzeczek 2 a kopacze swoją drogą wstyd na całą POLSKE
bce
12 sierpnia 2017 at 11:23
Kibol jak masz papiery trenera to zapraszam na ławę.
Brzęczek przy Mandryszu to żółto-dziub.
tomek
12 sierpnia 2017 at 14:09
Odkrył Pan ameryke panie trenerze ze ponosi wine za wyniki
Kibol
12 sierpnia 2017 at 14:37
Co boli porownanie mandrysza do brzeczka niestety jakie wyniki takie opisy bedziemy ich niszczyć słownie cały czas chyba że zaskocza takie życie
tomek
12 sierpnia 2017 at 15:13
Mandrysz szrotu nasciagales i co okazalo sie ze szrot nie gra
tomek
12 sierpnia 2017 at 15:14
bce tylko brzeczek potrafil grac ze dalo sie to ogladac a mandrysz nic nie potrafi
MARCIN
12 sierpnia 2017 at 15:46
Po co ściągać Kędziorę i Yunisa , już lepiej Prokicia dać na szpice zamiast ktoregoś z nich !
MARCIN
12 sierpnia 2017 at 16:16
TRENER może poprostu bardziej ofensywniej drużynę ustawić, 4-4-2 np? i w dodatku boczni pomocnicy wysunięci do przodu, zastanów się chłopie bo robi ci się gorąco, co masz do stracenia !!! Prokić, Goncerz atak . Szkoda że nie ma co najmniej dwóch, trzech takich jak Trochim..
Mario1964
12 sierpnia 2017 at 16:53
Kurwa widze w nastepnym szpilu Abramowicza w bramce ten Nowak jest cięki jak dupa węża trenerze gdzie jest Abramowicz!!!
Mario1964
12 sierpnia 2017 at 16:56
Nowak jest cienki* jak dupa węża pozdro!!!
tauzen
12 sierpnia 2017 at 18:41
Nie da sie kur*wa tego ogladac !!!!!!!!!!
Greg
12 sierpnia 2017 at 20:51
Kurwa obudźmy sie wkoncu ze nie mamy drużyny na awans i żadne ciśnienie tego nie zmieni piłkarze są poprostu słabi połowa z nich powinna grać na szczeblu niżej jeżeli ktoś oglądał ostatni mecz to rozumie ze oni maja problem skleić 2 ,3 akcje
Nasza Gieksa juz nie jest wielka i ten sezon to dosadnie pokaże powinnismy dać spokojnie Mandryszowi pracować Motale tego nieudacznika zwolnić tego kedxiore i mokwe pozbyć sie bo po co nimi grać jak to drewno Cygan obudź sie bo ludzie juz maja dość tej padaki co z sensownymi transferami Nima kurwa czemu pieniędzy nima czy miastu zależy zeby nasz klub został średniakiem w tej śmiesznej lidze jak stadion nie wypali z budowa to nie będzie awansu za huja. zobaczymy ze w tym sezonie tyskie dzbany awansują my środek tabeli przy dobrych wiatrach a nasze ciśnienie na nich nic nie da jeszcze będzie gorzej Mandrysz nie jest ślepy i wie jaka drużynę mamy i kogo trzeba sie pozbyć a jakie pozycje wzmocnić tylko kurwa zwolnijmy tego Motala On to co najwyżej moze jabłka z drzewa ściągać a nie zawodników jeszcze wypożyczenia na huj nam wypożyczać młodych zawodników naszych trzeb aogrywac a jak nie mamy ściągać z niższych lig kurwa my nie mamy scoutingu w naszym klubie czy jaki huj
tomek
12 sierpnia 2017 at 23:55
Do Greg. No nie mamy druzyny z winy cygana i motaly. I co teraz mamy sie temu dziadostwu spokojnie przygladac. Recepta jest prosta Cygan aut motala aut i mandrysz aut. Jesli on sciagnal takich pilkarzy to niech spierdala fachowiec za 2 dychy
bce
13 sierpnia 2017 at 14:42
Tomek masz jakieś propozycje na miejsce Cygana i Motały? A kto za Mandrysza nie widzę kandydatów żeby się pchali oknami i drzwiami? Mandrysz robił awanse nie raz. Walczymy o utrzymanie. Ewentualnie miejsce max 10-11.
tomek
13 sierpnia 2017 at 20:48
Na miejsce Cygana nie bedzie problemu. Wystarczy rozpisac konkurs. Zbadac przy okazji kompetencje kierownicze aby nie trafila sie podobna ciamajda. Co do motały to nie sadze by byl problem z jego zastapieniem.A co to u nas nie ma byłych piłkarzy którzy potrafią rozeznac rynek. Z trenerem moze byc gorzej bo kto tu przyjdzie i po co. Chyba tylko po to by zszargac sobie opinie. Pewnie ktos sie znajdzie ale raczej trener na dorobku a nie z doswiadczeniem. Rzecz polega na tym ze na to dziadostwonie mozna sie zgadzac. Chocby bylo chwilowo gorzej to ta banda od prezesa po pilkarzykow musi zobaczyc konkretne reakcje. Inaczej nic sie zmieni na lepsze. Zastanawia mnie tylko na czym to polega ze w innych zespolach ci ludzie grali i byli przydatni. Co jest nie tak w GKS. Chyba wlasnie to ze nie trzeba sie starac bo i tak kasa jest. Chcialbym zobaczyc te kontrakty i to by mi duzo powiedzialo. Zapewniam Cie ze na zarzadzaniu sie znam bo zarzadzam firma i to nie mala ktora dobrze sobie radzi na rynku. w GKS tez bym porzadek zaprowadzil szybko tylko niestety kasa sie nie bedzie zgadzala.