W rundzie jesiennej sezonu 2017/18 broniło dwóch bramkarzy – Mateusz Abramowicz i Sebastian Nowak. Mimo, że dysproporcja występów była stosunkowo niewielka (12-8 na korzyść Nowaka), to przez większą część rundy jasno dało się wyczuć, że to Sebastian jest postrzegany przez szkoleniowców jako numer jeden.
Na niekorzyść obu golkiperów świadczy to, w sumie zachowali zaledwie trzy czyste konta na dwadzieścia meczów. Raz udało się to Abramowiczowi, dwa razy Nowakowi. We wszystkich pozostałych siedemnastu golkiperzy puszczali bramki. Abramowicz czterokrotnie jedną, raz – dwie i dwa razy – trzy gole. Nowak natomiast oprócz dwóch czystych kont wyciągał piłkę z siatki siedmiokrotnie raz i trzykrotnie – dwa razy.
Było jasne, że Nowak będzie jedynką w lidze na początek, dlatego w Pucharze Polski w Tarnobrzegu wystąpił Abramowicz. Większych zastrzeżeń nie mieliśmy, ale tego jednego gola puścił. Potem na trzy kolejki do bramki wskoczył Nowak, a Abram pojawił się dopiero w czwartej – w Częstochowie. To było bardzo dobre spotkanie golkipera, który znacząco przyczynił się do zwycięstwa. Poprawił równie dobrym meczem przeciw Chojniczance, kiedy zachował czyste konto. Wydawało się, że może być solidnym punktem drużyny w dalszych spotkaniach. Niestety w meczu z Odrą Opole w końcówce pogubił się kompletnie i na spółkę z Midzierskim zawalił gola, a potem w wyniku kolejnego nieporozumienia – mógł być drugi dla gości. W kolejnym meczu z Wigrami zaskoczył go własny obrońca – Damian Garbacik. Być może Abram za wolno wracał do bramki, ale nie mógł przewidzieć, że stoper zachowa się tak nieodpowiedzialnie.
To co najgorsze było jednak przed Mateuszem. W ciągu kilku dni puścił sześć goli w dwóch wyjazdach. W Sosnowcu jednak w zasadzie był bez szans, natomiast w Mielcu jego niepewne wyjścia nie dawały spokoju kibicom oglądającym spotkanie w telewizji. Trener Piotr Mandrysz jeszcze wystawił Mateusza w meczu z Chrobrym Głogów. Zawodnik – wydawało się – puścił babola, jednak patrząc na powtórki, piłka podskoczyła tuż przed nim na nierówności boiska. Mimo to nie utrzymał pozycji. W późniejszej fazie rundy były nawet takie mecze, w których nie pojawiał się na ławce rezerwowych. Uraz nie uraz, ale trudno nieraz było nie odnieść wrażenia, że golkiper nie jest zbyt chętnie widziany w składzie.
Sebastian Nowak zaczął od pierwszej kolejki. Puścił dwie bramki z dystansu, ale strzały były bardzo precyzyjne. W Legnicy – karny wiadomo. Z Puszczą znów dał się dwa razy pokonać i znów ciężko było go obwiniać. Mimo to nie mieliśmy wrażenia, że w jakikolwiek sposób pomaga drużynie. Co miał puścić to puścił, nic nie wybronił groźnego. Zawodnik usiadł na ławce i do składu wrócił dopiero w Bytowie, pozostając już w nim aż do końca.
To był poprawny powrót, z puszczoną bramką. Dużo lepiej było w Bielsku, gdzie zawodnik w końcu dał więcej od siebie i kilkoma interwencjami – wyciągając strzały spod poprzeczki – uchronił nasz zespół przed stratą gola. Ze Stomilem bezrobotny, znów gol z karnego. Niestety w meczu z Ruchem puścił dziwnego gola, po uderzeniu rywala dziwnym wysokim łukiem. Zdania obserwatorów były podzielone, na ile w tej sytuacji dało się zareagować. Faktem jest, że dwa gole w pierwszej połowie puścił, natomiast w ostatnich minutach przed przerwą wybronił podwójną sytuację, która praktycznie była pewnym gole. W Tychach – znów stracony gol z jedenastki. Tym razem jednak mimo, że rzucił się w dobrą stronę zrobił to ślamazarnie i mimo kiepskiego strzału Ćwielonga – piłka wtoczyła się do bramki. Z Olimpią w końcu na zero z tyłu i kluczowa interwencja pod koniec pierwszej połowy. W końcu w Łęcznej zagrał kapitalne zawody. Wybronił kilka groźnych sytuacji, a także uruchomił kontrę, po której padł gol wyrównujący. To był najlepszy mecz zawodnika w GKS. W Siedlcach już tak dobrze nie było, znów stracił gola z karnego (w Łęcznej też), ale też nic nie zawalił. W końcu z Miedzią na koniec nie puścił gola i zaliczył kolejne udane zawody.
Niestety podsumowanie bramkarzy wypada bardzo blado. Mimo niezłych meczów Nowaka na koniec, trudno powiedzieć, że jakoś specjalnie wybronił, któreś ze spotkań. Najlepsze były pojedynki w Bielsku i Łęcznej, jednak to pierwsze spotkanie też nie było wybitne, choć dobre. W Łęcznej fakt – był głównym autorem wygranej. Ponadto jednak sporo puszczonych bramek, często nie dawał spokoju, ale też właśnie nie notował kluczowych interwencji. Do tego te karne…Zawodnik ani razu nie był nawet o krok od obrony. To jest mankament, nad którym trzeba pracować, bo może i karne to loteria, ale skoro jest ich aż tyle, to wypadałoby coś obronić.
Abramowicz mimo tych ośmiu meczów nie zaistniał w tej rundzie specjalnie. Jedynym jasnym punktem były wspomniane mecze z Rakowem i Chojniczanką. Ponadto puszczał sporo goli, zdarzały się błędy, a ostatecznie poszedł w odstawkę…
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Prezentujemy zapis z konferencji po remisie 0:0 z Górnikiem Łęczna.
Pavol Stano: Uważam, że widzieliśmy dobre widowisko, choć bez bramek. Staraliśmy się eliminować te mocne strony GieKSy i grać tak, jak chcieliśmy. Zaangażowanie chłopaków było fajne, jakość adekwatna do meczu, wyglądało na to, że to zrobimy i doprowadzimy ten mecz do końca. Trzeba przyznać, że gospodarze też mieli sytuacje. Remis, każdy chciał więcej, trzeba ten punkt szanować.
***
Rafał Górak: Skończyło się meczem remisowym, wydaje się, że były momenty, gdzie Górnik Łęczna prowadził grę w sposób bardziej spójny. Nie można tu mówić jednak o czystych sytuacjach, a szkoda mi sytuacji Kuuska, najlepszej ze wszystkich. Widać progres w grze drużyny z Łęcznej, nie będę w jakiś sposób narzekał. Obawiam się o nasz stan kadrowy, mamy dwa treningi, a łatwy mecz nas nie czeka. Musimy ciężko pracować, by zawodników doprowadzić do dyspozycji, bo mamy dużo tych kontuzji. Dopadła nas grypa jelitowa. Trzeba szanować ten punkt i doceniam tę walkę z naprawdę dobrze grającym rywalem.
Urazy Rogali i Wasielewskiego?
Górak: Grzesiek to uraz mięśniowy, Marcin zmagał się z urazem od dłuższego czasu. Marcin, jak go znam, będzie robił wszystko, by być gotowym na następne spotkanie. Czasu mamy mało, trzeba myśleć o tym, kim ich zastąpimy.
Wracają demony jesieni?
Górak: Nigdy nie miałem demonów, nic mi się nie przypomina. Mocna liga i wymagający rywale, rzeczywiście dzisiaj ten punkt biorę do kieszeni, myślę o meczu w Warszawie.
Arek Jędrych stracił przytomność czy było to zwykłe zderzenie?
Górak: Nie stracił, natomiast otrzymał poważny cios. Nos jest złamany, ale to nie złamie Jędrycha.
Duża delegacja z GKS-u Tychy na trybunach. Było dziś jakieś ukrycie schematu?
Górak: Żadnego ukrycia schematu dzisiaj nie było.
Mecz z Polonią Warszawa to spotkanie z zespołem z dołu tabeli. Będzie to trudne spotkanie?
Górak: Zespół z Warszawy to zdeterminowany i niezły zespół. Mamy całkowity obraz tej drużyny, spodziewamy się naprawdę trudnego spotkania. Zdajemy sobie sprawę, że jest na co patrzeć i łatwo nie będzie.
Kończąc temat zawieszeń i nieobecnych zawodników. Ile meczów zawieszenia otrzymał Repka i jak powrót Komora?
Górak: Oskar dwa spotkania, więc nie będzie dostępny w Warszawie, a Komor można powiedzieć już w 80% wyleczony. Nie chcieliśmy dzisiaj ryzykować zawodnika, ale wydaje mi się, że te dwa dni doprowadzą go do 100% dyspozycji.
Ostatnie spotkanie finałowe nie zawiodło nikogo. Obie drużyny prezentowały dojrzały hokej, o czym świadczy fakt, że w regulaminowym czasie gry nie obejrzeliśmy bramek i o tym, która drużyna została Mistrzem Polski, rozstrzygnęła dogrywka. W niej złotego gola zdobył Kaleinikovas zapewniając Re-Plast Unii Oświęcim tytuł Mistrza Polski w hokeju na lodzie.
Świadome wagi spotkania obie drużyny od początku starały się narzucić przeciwnikowi swój styl gry, jednak dobrze w obu ekipach spisywały się formacje defensywne. W 5. minucie Kaleinikovas i Dziubiński sprawdzili dyspozycję Murraya. W odpowiedzi Kovalchuk, który rozgrywał bardzo dobre zawody, dograł do Hitosato, lecz uderzenie Japończyka obronił Lundin. Z upływem czasu częściej przy krążku utrzymywali się katowiczanie, a oświęcimianie próbowali wyprowadzać szybkie kontry. Mimo prób Maciasia, Iisakki, Pasiuta po stronie GieKSy oraz Heikkinena, Ackereda, Denyskina i Dyukova po stronie Re-Plast Unii Oświęcim bramek w pierwszej tercji nie obejrzeliśmy. Natomiast równo z syreną za grę wysokim kijem do boksu kar został odesłany Marklund.
Drugą tercję rozpoczęliśmy od gry w osłabieniu. Pierwszą minutę dobrze się broniliśmy, ale w drugiej minucie tego osłabienia groźne strzały oddali Sadłocha i Ahopelto, które obronił Murray. Po wyrównaniu sił na lodzie mecz się wyrównał, a obie drużyny grały uważnie w defensywie. W 30. minucie na ławkę kar został odesłany Heikkinen. Podczas okresu gry w przewadze Lundina próbowali pokonać Hitosato i Monto. W ostatnich pięciu minutach drugiej tercji mecz nabrał rumieńców. Najpierw w 36. minucie Marklund trafił w słupek, a w odpowiedzi Heikkinen przegrał pojedynek sam na sam z bramkarzem GieKSy. Dwie minuty później Murray z kłopotami obronił strzał Ackereda. Druga tercja zakończyła się także wynikiem bezbramkowym.
Początek trzeciej tercji należał do GieKSy, ale krążek po uderzeniach Michalskiego i Isakki minął bramkę Lundina, ale podobnie jak to było w poprzednich tercjach, z biegiem czasu mecz się wyrównał. W 50. minucie Murray obronił uderzenia Karjalajnen, Kowalówki i Sołtysa. Podobnie jak dwie poprzednie tercje, również trzecia zakończyła się wynikiem 0:0, a zatem o tytule Mistrza Polski rozstrzygnęła dogrywka.
Dogrywkę rozpoczęliśmy od dwóch niewykorzystanych sytuacji. Najpierw bliski pokonania Lundina był Koponen, a chiwlę później po uderzeniu Iisakki krążek minimalnie minął oświęcimską bramkę. W odpowiedzi Ackered trafił w obramowanie naszej bramki. Sytuacja ta była jeszcze sprawdzana na wideo. W 66. minucie groźnie strzelał Ackered, a chwilę później Murray uprzedził Sadłochę, który znalazłby się w sytuacji sam na sam. O tytule Mistrza Polski zdecydowała sytuacja z68. minucie, kiedy Kaleinikovas strzałem po dalszym słupku pokonał Murraya.
GKS Katowice – Re Plast Unia Oświęcim 0:1 (0:0, 0:0, 0:0 d. 0:1)
0:1 Mark Kaleinikovas (Elliot Lorraine) 66:21
GKS Katowice: Murray, (Kieler) – Delmas, Kruczek, Bepierszcz, Pasiut, Fraszko – Varttinen, Koponen, Iisakka, Monto, Lehtimaki – Wanacki, Cook, Smal, Michalski, Marklund – Lebek, Chodor, Hitosato, Maciaś, Kovalchuk.
Re-Plast Unia Oświęcim: Lundin, (Kowalówka R.) – Dyukov, Jakobsons, Sadłocha, Dziubiński, Kaleinikovas – Valtola, Uimonen, Ahopelto, Heikkinen, Karjalainen – Bezuska, Ackered, Kowalówka S., Lorraine, Denyskin – Noworyta, Łukawski, Wanat, Krzemień, Sołtys.
Zapraszamy do przeczytania zapisu konferencji prasowej po remisie 2:2 z Termalicą Bruk-Bet Niecieczą.
Rafał Górak: Dobry wieczór. Niewątpliwie, mecz jakby o dwóch historiach i nad tym ubolewam, bo wydaje mi się, że gdyby nas było po równo, to wyjechalibyśmy stąd z trzema punktami. Wyjeżdżamy z jednym punktem i również, wydaje mi się, należy to w jakiś sposób przyjąć. Wszelkie złości i wszelkie jakieś trudności trzeba wystudzić, schować dzisiaj do kieszeni i zabrać punkt z trudnego terenu. Po prostu przeanalizować spotkanie, w czwartek już kolejne i trzeba, wydaje mi się, pozytywnie nastawiać na to, co przed nami. Niestety, każdy popełnia jakieś błędy, myśmy się ich nie ustrzegli. Ta czerwona kartka, podyktowana oczywiście słusznie, to błąd naszego zawodnika, no i cóż zrobić. Nie jestem od tego, aby go ganić, wprost przeciwnie, zawsze będę zawodników podnosił na duchu i w jakiś sposób rozumiał emocje. Szkoda, bo wydaje mi się, tak jak powiedziałem na początku, że wyjeżdżalibyśmy stąd z trzema punktami.
Pytanie: Ten mecz pan traktuje jako wygrany jeden punkt, czy jednak mimo wszystko przegrane dwa, biorąc pod uwagę tę pierwszą połowę? 2:0 wynik, praktycznie czerwona kartka już w doliczonym czasie, ale patrząc stricte na statystyki z całego meczu, to GieKSa powinna się cieszyć z tego, że wywozi stąd jeden punkt. Czy tym spotkaniem Dawid Kudła troszeczkę odkupił winy ze spotkania z Odrą Opole?
Górak: Sumarycznie, gdyby zobaczyć, to tak, jak mówię: gdyby mówić tylko o samej grze i o samej historii tego spotkania to wydaje mi się, że grę mieliśmy pod kontrolą, w szczególności, że prowadziliśmy 2:0 do przerwy. Jeżeli utrzymalibyśmy równowagę, osobową wydaje mi się, że nie udałoby się rywalom zdobyć dwóch bramek, a wydaje mi się, ze my byśmy cały czas dążyli do tego, by strzelić kolejną. To jest finał tych dywagacji, po prostu przyjmuję ten punkt, biorę go na klatę, bo zdaję sobie sprawę, że statystyki całego meczu po stracie zawodnika leciały na łeb, na szyję i na pewno tutaj należy podkreślić dominację Termaliki i to, że stwarzała sytuację, że było bardzo, bardzo groźnie. Dawid dzisiaj zagrał bardzo dobre spotkanie, ja nie winiłem go z punktu widzenia zero-jedynkowego za to spotkanie z Odrą, myśmy tam też zawalili w innych aspektach. Tam nie było akurat tej bezpośredniej winy Dawida, a dzisiaj bronił bardzo dobrze i na pewno to był jego dobry występ. Bierzemy ten punkt z pokorą, nie cieszymy się i nie jest to dla nas jakaś wielka sprawa, ale tez nie popadamy w jakiś smutek. Po prostu skończyło się remisem i taki jest stan faktyczny.
***
Marcin Brosz: Oglądaliśmy naprawdę emocjonujące widowisko i to tak naprawdę od pierwszej do ostatniej minuty, aż szkoda, że się skończyło. Patrząc na przebieg meczu, graliśmy z jednym z zespołów, który aspiruje do tego, by w przyszłym sezonie występować w Ekstraklasie. To, co łączy ten mecz i poprzedni, to mieliśmy dużo sytuacji bramkowych z meczu, i to strzałów groźnych, i to stwarzanych takich groźnych sytuacji. Bardzo dużo. To, co podkreślam, posiadanie piłki, tak chcemy grać. Wiadomo, na końcu jest ta najważniejsza rubryczka: bramki i jedna droga: tu trzeba konsekwentnie pracować nad wykończeniem, bo widać, że jesteśmy w stanie stwarzać sytuacje, natomiast ta finalizacja to jest praca na treningach. Widać progres, natomiast to nie jest tak, że z treningu na trening będzie tak łatwo wykonywany, więc to jest moment, nad którym pracujemy. Podsumowując: ciekawe widowisko, dużo emocji, dużo pojedynków jeden na jeden, to co kibice lubią. Do końca mecz trzymał w napięciu i w emocjach.
Pytanie: Po pierwszej połowie wydawało się, że trudno wam będzie wrócić do gry. Było 2:0, po przerwie przejęliście inicjatywę. Bramka w 93. minucie, daje dużo radości, czy niedosyt zostaje?
Brosz: Wartość dodana, to to, że po raz któryś do końca gonimy, wierzymy w to, że jesteśmy w stanie odwrócić wynik meczu i tu widać, że jest duży progres. Ta pierwsza połowa, przegrywaliśmy 2:0, te bramki… Też wiemy, jak padały, jakby je wziąć, ten mecz był bardzo dobry, z jednej i drugiej strony. Naprawdę to było dobre widowisko na dobrym poziomie. Były te sytuacje, których musimy zdecydowanie unikać, i pierwsza i druga bramka. Oczywiście, to nas nie usprawiedliwia. Podział punktów, i my i GKS walczyliśmy o trzy, nie rozpatrywałbym w tych kategoriach. Dla nas jest ważne to, że po raz kolejny z zespołem, który walczy o najwyższe cele, byliśmy w stanie i nawiązać na boisku bardzo równą walkę, jak również udało nam się strzelić dwie bramki. Mieliśmy sytuację na zdobycie kolejnych.
Jurgen
6 grudnia 2017 at 14:28
Chciałbym mieć Abramowicza w formie z zeszłego sezonu sami pamiętamy ile razy uratował nam dupę. Jerzy Brzęczek w zeszłym sezonie pozwolił na zdrową rywalizację w bramce GieKSy. Początkowo bronił Nowak wydaje się on lepszym zawodnikiem ze względu na doświadczenie oraz warunki fizyczne, lecz po kontuzji Sebastiana do bramki wskoczył Abramowicz, którego sam przez pewną chwilę nazywałem Abra-kadabra, ponieważ potrafił zaczarować bramkę, a jego interwencje były wręcz magiczne. Mateusz mimo, że nie ma super warunków jak dla bramkarza to jego refleks i ambicja jest niebywała. Daleko szukać… można porównać to do Budziłka i Dobrolińskiego ale to już było 😀 Nie będę się rozpisywał, ale uważam , że trener nie powinien zamykać się tylko i wyłącznie na Sebastiana bo Mateusz to ukryty smok… POZDrO
Mecza
7 grudnia 2017 at 08:14
Też przyrównuję Abramowicza do Budziłka z czasów jak grał u nas. Łączy ich jeszcze jedno – dzięki ich fenomenalnej grze uwierzyliśmy że mamy zespół zdolny awansować a za każdym razem gdy przestali łapać setki wszystko wróciło do normy. O Dobrolińskim nawet nie wspominaj, gościu za słaby na poziom 1 ligi.