Piłka nożna Wywiady
[WYWIAD] „Sytuacja z Grudziądza nie może się powtórzyć” – Dariusz Motała dla GieKSa.pl
Po nieudanym sezonie 2016/17 porozmawialiśmy z Dariuszem Motałą. Jest to pierwszy tak długi wywiad z menedżerem klubu, podczas którego poruszyliśmy wiele kwestii związanych z jego pracą w GieKSie. Jest to też jedna z dłuższych rozmów, którą przeprowadzili nasi redaktorzy – trwała prawie trzy godziny. Wywiad podzieliliśmy na dwie części. Dziś prezentujemy pierwszą, z której dowiecie się wszystkiego o poprzednim sezonie. Dlaczego przegraliśmy awans? Co się wydarzyło podczas meczu z Kluczborkiem i po spotkaniu w Grudziądzu? Czy trener Jerzy Brzęczek to był dobry wybór dla klubu? Jak ważny jest charakter, mentalność i psycholog? Po odpowiedzi na te pytania zapraszamy do lektury poniższego tekstu. Za kilka dni możecie spodziewać się kolejnej części. Z Dariuszem Motałą rozmawiali Błażej i kosa.
GieKSa.pl: Zacznijmy od pytania, które zadają sobie chyba wszyscy, którzy są związani z naszym klubem: dlaczego nie udało się awansować?
Dariusz Motała: Nie można dziś powiedzieć o jednej przyczynie, że akurat to czy tamto jest głównym powodem. Złożyło się kilka rzeczy. Pierwszą są na pewno mecze u siebie, gdzie nasz bilans był bardzo słaby w tej rundzie wiosennej. Po drugie w żadnym momencie, kiedy była możliwość zaakcentowania swojej dobrej formy i wskoczenia na wyższy poziom – to my tej możliwości nie umieliśmy wykorzystać. Trzecia sprawa to myślę, że trochę uśpiła nas jesień, gdzie po dobrej rundzie wszyscy nas chwalili za grę, bo ona rzeczywiście była dobra. W takim momencie być może straciliśmy czujność, ponieważ byliśmy chwaleni za tę pracę. Od początku pracy do rundy jesiennej wszystko to, co sobie założyliśmy z trenerem Brzęczkiem, było realizowane tak, jak powinno. W pierwszym sezonie wyciągnęliśmy maksa z tego zespołu, potem był czas na zmiany i transfery – 35 punktów, jakie zdobyliśmy, potwierdzało to, że idziemy w dobrym kierunku. W zimie niczego nam nie brakowało, jeśli chodzi o przygotowania i transfery. Wydawało się, że idziemy w jeszcze lepszą stronę, bo podniesiona została wartość zespołu. Życie na wiosnę zweryfikowało nasze myśli i oczekiwania. Moja osoba oczywiście jest współodpowiedzialna za taką sytuację, identyfikuje się z tym klubem, z wynikiem, i ta porażka będzie mnie długo uwierała. Gdy przychodziłem do GieKSy, to myślałem, że w sezonie 2017/18 będę w ekstraklasie wraz z klubem. Tak się jednak nie stało i musimy walczyć o ten cel kolejny raz. Taka jest smutna prawda i niestety z tym już nic nie zrobimy.
Czy gdzieś tam była obawa przed meczem z Bytovią, że do awansu może nam brakować tego punktu z Kluczborkiem?
Nie. My awans przegraliśmy, nie umiejąc zremisować z Sandecją, Miedzią, Górnikiem, Podbeskidziem itd. Nie umieliśmy odstawić zespołów, które walczyły z nami o awans. Ba, my im dawaliśmy nadzieję i je napędzaliśmy. To było przyczyną braku awansu. Nawet nie musieliśmy wygrywać — wystarczyły nam remisy…
W najważniejszym momencie zabrakło tego charakteru, o którym mówiono, gdy dobierano zawodników w lecie?
Nie sprowadzałbym tego tylko do charakteru. Trzeba zdać sobie sprawę z jednej rzeczy – ta grupa na jesień była w stanie zdobyć 35 punktów. Czy ona na wiosnę była słabsza? Moim zdaniem nie była. Nie zabrakło charakteru – zabrakło koncentracji i pazerności w chęci wejścia na szczyt. My mając przewagę i pozycję startową, będąc na szczycie, musieliśmy pokazywać swoją jakość, ponieważ od tego momentu byliśmy faworytem. Zawodnicy jednak tego nie unieśli, nie unieśli tego, że trzeba było obronić swoją pozycję. Nie powiedziałbym jednak, że w tym momencie zabrakło charakteru. Pojawiała się blokada, gdy przegrywaliśmy — traciliśmy pewność siebie. Wszystkie przegrane spotkania u siebie to pokazały. Osobną sprawą jest nasza gra w tych spotkaniach. Mieliśmy mnóstwo sytuacji bramkowych, nie strzelaliśmy goli. Bramki, które traciliśmy, nie powinny się zdarzyć. Rozumiem, jakbyśmy tracili gole po strzałach życia z 25-ciu metrów, nam się jednak zdarzyło parę razy wystawiać piłkę rywalowi. Zabrakło nam wyrachowania w pewnych momentach spotkań. Zawiedliśmy kibiców, samych siebie. Zaprzepaściliśmy doskonałą okazję.
Być może brakowało jednak w zespole jednostki, która potrafiłaby przemówić do zespołu w trudnych momentach? Już pod koniec jesieni był problem przy dwóch porażkach z rzędu.
Przegraliśmy te dwa spotkania i myśleliśmy, że może coś nam się wymyka, ale potem pokonaliśmy w trudnym spotkaniu Chrobrego. Drużyna pokazała, że jednak potrafiła się podnieść w tamtym okresie. Sztuką jest jednak, by nie pokazać tego w jednym meczu jak np. my w Mielcu. Sztuką jest tak się nakręcić, że w najważniejszym momencie sezonu jesteś rozpędzony i wygrywasz kilka spotkań. My nie mieliśmy takiego rytmu. Wszyscy przegrywali, a my, zamiast robić przewagę, to gubiliśmy punkty. Być może rzeczywiście zabrakło nam silnej jednostki. Presja? Daleki jestem od mówienia o presji. Jeśli ktoś sobie z tym nie radzi, to taki ktoś nie może przyjść do GieKSy. Są kluby mniejsze, gdzie można tak grać, ale nie u nas.
Czy jakiś piłkarz w trakcie sezonu przyszedł i powiedział, że nie radzi sobie z presją lub oczekiwaniami kibiców?
Nie, ale to nie znaczy, że tak nie było. Ba, sytuacja pokazała, że gdzieś musiał być problem, bo jeśli nikt nie zgłaszał trudności radzenia sobie z presją, a potem okazywało się na boisku, że jest inaczej, to znaczy, że jednak gdzieś ten problem był.
Rozmawialiśmy o mentalności, charakterze zawodników, ale może zabrakło po prostu psychologa? Może ten strach przed wygraną siedzi w głowach piłkarzy?
Ja się dziś zastanawiam nad wieloma rzeczami. Co mogliśmy zrobić inaczej, dlaczego przegraliśmy. Poziom organizacyjny, który stworzył nam klub, był perfekcyjny i do tego nie można mieć żadnych strzeżeń. Może jednak coś przeoczyłem? Może mogliśmy coś zrobić lepiej? Teraz czeka mnie wiele rozmów z trenerem i będziemy się zastanawiać jak zaradzić temu, co spotkało GKS w poprzednim sezonie. Na pewno będę chciał zmienić swoje podejście, by być bardziej stanowczym w niektórych relacjach z piłkarzami.
Spotkania z zespołami z czołówki, które teraz przegraliśmy, to nie jest kwestia jedynie tego sezonu. Od dawna nasz bilans w takich spotkaniach jest dramatycznie słaby. Kręgosłup zespołu oparty na Czerwińskim, Kamińskim, Goncerzu i Pielorzu się jednak nie zmienia. Wiadomo, że odejdzie Czerwiński – co z pozostałą trójką?
Kamiński ma nowy kontrakt, więc hipokryzją byłoby go teraz pożegnać i obarczyć winą za cały sezon.
Można jednak ograniczyć im role w zespole? W opinii wielu osób np. Goncerz nie powinien być kapitanem.
To jest jednak rola trenera z wyborem kapitana. Jeśli chodzi o tych zawodników, to oni nie mają patentu na granie w tym klubie. Uważam ich za profesjonalistów, jeśli chodzi o podejście do zawodu, ale będą musieli się pogodzić z tym, że jeśli przyjdą lepsi, to oni nie będą grać. Dziś moją rolą jest to, by tych teoretycznie lepszych ściągnąć do klubu. Jeśli jednak ktoś będzie chciał odejść, to droga wolna.
Czy nie było jednak takich sygnałów, że ten trzon zespołu nie jest w stanie utrzymać takiego poziomu? Nieoficjalnie niektórzy z piłkarzy przyznawali, że mentalnie ten zespół jest słaby.
Nie słyszałem takich wypowiedzi. Kiedy z nimi rozmawiam, to zawsze każdy jest pewny swego. Ściągnęliśmy do zespołu Nowaka i Foszmańczyka, by swoją postawą i doświadczeniem pomogli.
Cały czas pojawia się pytanie, czy nie zabrakło w tej szatni osoby z mniejszymi umiejętnościami, ale większym charakterem?
Na pewno nam zabrakło. Jednak nie było na rynku piłkarza o takiej charakterystyce, którego moglibyśmy pozyskać.
Kto jest takim zawodnikiem z charakterem?
Na przykład Sobolewski. Nie błyszczał w mediach, ale gdy trzeba było, to przemawiał w szatni oraz udzielał się na boisku. Takim liderem jest również Głowackim w Wiśle.
Wyjaśnijmy przy tej okazji, co z Trochimem. Komunikaty są różne po 1,5 roku. Trochim jasno powiedział w ostatnim wywiadzie, że nie odchodził z przyczyn rodzinnych.
Nie będę wchodzić w polemikę z piłkarzami przy okazji wywiadów, którzy po upływie czasu zmieniają wersje swoich wypowiedzi. To nie jest mój styl.
Przejdźmy do meczów z Kluczborkiem i Grudziądzem. Każdy wie, co się wydarzyło w tych spotkaniach.
To spotkanie jest dla mnie nie do wytłumaczenia. Choćbyście mnie pytali o nie cały dzień, to ja nie wiem, co się w nim wydarzyło. Nie znajduje na to uzasadnienia. Grudziądz? Chciałbym tutaj jedno stanowczo przekazać – to, co się wydarzyło po tym meczu, to jest coś, co się nie może powtórzyć. Celebrowanie radości po meczu, wywiad Tomasza Foszmańczyka. Pewne rzeczy, które się wydarzyły, są tutaj dla mnie nauczką. Także kilka sytuacji, które miały miejsca w mediach społecznościowych, nie powinny się powtórzyć. Wydawało mi się, że to, co przekazujemy z działem komunikacji piłkarzom, wystarczy do tego, by takie sytuacje nie miały miejsca. Okazuje się jednak, że nie zrobiliśmy wszystkiego w tej kwestii. Piłkarze są nieprzewidywalni. Żeby była jasność — takie wypowiedzi nie przeszkadzają na boisku, ale odpowiadają za to, jak my jesteśmy potem odbierani. Przegraliśmy na boisku i trzeba było zwiesić głowy i po prostu zejść do szatni. Krytyka była, jest i będzie częścią piłki. Ja sam dostałem wiele obelg za decyzje, które podjąłem i nie mam z tym problemu. Trzeba to przyjąć na siebie.
Wielu kibiców było przekonanych, że taka sytuacja może mieć miejsce w Grudziądzu, bo już raz tak piłkarze GieKSy zrobili (po wygranej w Rybniku za trenera Moskala). Jak to odebrano w klubie?
Dla mnie to był szok. Dobrze się stało, że tego nie widziałem na żywo, mimo iż byłem w Grudziądzu. Nie umiem powiedzieć, jakbym wtedy zareagował. Sprawa jest jasna – zawodnicy zrobili bardzo źle, ciesząc się na boisku. Taka rzecz się nie powtórzy.
Zawodnicy są w stanie zrozumieć ten błąd i go nie popełnić w przyszłości?
Tak, ja już z nimi o tym rozmawiałem. Trzeba mieć świadomość pewnych rzeczy. W tym zawodzie nie przyjmujesz jedynie dobrych stron, ale trzeba się zmierzyć również z tymi cięższymi. Mam swój pomysł jak to zmienić.
Ostra krytyka ze strony GieKSa.pl, z którą kibice się identyfikowali, była przesadzona?
Padły ostre słowa. Musimy jednak mieć świadomość, jaką my szansę przegraliśmy. Krytyka się należała – przegrywasz w klubie grającym o awans, to należy się krytyka. Ja odnośnie do tej sprawy nie chce stawać po stronie, czy to piłkarzy, czy waszej strony. Będę w tej ocenie neutralny, bo z jednej strony krytyka też musi być konstruktywna, a nie jedynie pisanie, że piłkarze nie mają ambicji. Z drugiej strony piłkarze nie mogą mówić, że się nic nie stało, bo przegraliśmy wielką szansę. Zawodnicy muszą w tej sytuacji mieć pokorę. Obie strony powinny się jednak zrozumieć. Będę zawsze bronić piłkarzy, bo z nimi pracuje cały czas. Będę z piłkarzami rozmawiać o tej sytuacji, niektóre oceny w moim odczuciu były przesadzone, ale ja potrafię z tym żyć. Być może to dla niektórych kwestia doświadczenia. Przed nami nowy sezon i idea tej rozmowy jest również taka, by pewne sprawy wyjaśnić. Nie chodzi o to, by to, co było minęło i uznać, że zamykany stare rany i gramy dalej, a ja zadzwonię do piłkarzy i powiem im, że pogadaliśmy i jest fajnie. Nie jest fajnie, bo ta porażka będzie tkwiła we wszystkich przez długi czas. Czasu jednak nie cofniemy. Rozpoczynamy nowy sezon, i to się liczy. Musimy się pozbierać i znowu walczyć o awans.
Może piłkarze, chcąc zakończyć krytykę, to powinni po prostu zacząć wygrywać i walczyć na boisku, a nie…
Na pewno przed pierwszym meczem Pucharu Polski przeprowadzimy poważną rozmowę z całym zespołem. Może nie wychowawczą, ale bardzo ważną, bo to od tego momentu zaczynamy walkę. Chcę, byście zrozumieli, że to nie chodzi o to, żeby się odciąć i zapomnieć, bo porażka jest czymś normalnym w sporcie. Jeśli ktoś ma charakter, to motywuje go to do pracy. Ja po prostu nie mogę się doczekać początku nowego sezonu, bo przez to niepowodzenie jestem jeszcze bardziej zmotywowany. Każdy GieKSiarz wie, że walczymy o awans i ja nie muszę składać żadnych deklaracji. Mnie często wkurza takie gadanie piłkarzy pod publiczkę o awansie. Przecież każdy, kogo sprowadzamy i mamy w drużynie wie, że gramy o awans i nie musi składać żadnych deklaracji. Takie tweety i rozmowy po wygranych meczach mnie strasznie wkurzają. Dopiero po trzydziestym czwartym meczu skaczmy z radości. To kibice i dziennikarze są od oceniania na bieżąco, a nie piłkarze. Naprawdę dla mnie nie liczy się wygrana np. z Sosnowcem w 10. kolejce. Bo co to za cel wygranie jednego meczu? Przecież to żaden cel. Cieszmy się po sezonie.
My się trochę piłkarzom nie dziwimy, bo media i kibice wymuszają poniekąd takie deklaracje o awansie. Wychodzi na to, że lepiej byłoby z nimi rozmawiać dopiero po ostatniej kolejce.
Nie! Mnie po prostu chodzi o to, że za dużo jest u nas radości po wygranej w pojedynczym meczu, ale też za dużo „jazdy” po jednej przegranej. Nie jest to wypośrodkowane, są skrajne emocje. Jednak nie jest to problem jedynie GKS Katowice, tylko w całym sporcie. Mało kto patrzy całościowo i nie skupia się na celu.
Proszę wyjaśnić kibicom, jak to było z zatrudnieniem trenera Brzęczka i rolą Dariusz Motały w tym zakresie. Czy szkoleniowiec został narzucony w pakiecie?
Trener Brzęczek był na rozmowach wcześniej. Moja kandydatura pojawiła się w późniejszych rozmowach i nie miałem wpływy na zatrudnienie trenera. To nawet trener Brzęczek, gdy dowiedział się, że jestem kandydatem do objęcia takiej funkcji w klubie, to wsparł moją kandydaturę. W tamtym momencie myślę, że trener Brzęczek był dobrym wyborem. Miał doświadczenie z ekstraklasy, miał doświadczenie na boisku.
Czy w trakcie rundy rozmawiano w klubie o możliwości zmiany trenera?
Nie było takich rozmów. Po fakcie można to oceniać, że ta zmiana była potrzebna, ale w którym momencie? Moim zdaniem był jeden taki moment, w którym można było o tym myśleć. Chodzi o spotkanie w Mielcu, gdybyśmy je przegrali. Jednak tam się podnieśliśmy w nieprawdopodobny sposób. Cały czas mieliśmy jednak kontakt z miejscem premiowanym awansem. Dla mnie takiej możliwości nie było i biorę odpowiedzialność co do tej decyzji na siebie.
Trener Brzęczek zostałby na stanowisku, gdyby jednak udało nam się doczłapać do ekstraklasy?
Tak. Specyfika gry w ekstraklasie jest zupełnie inna. Wiedzieliśmy, że gralibyśmy inaczej w tej lidze jako beniaminek, doszliby też nowi zawodnicy. Margines błędu były inny niż w I lidze. Dziś na trenera Brzęczka patrzy się przez pryzmat tego wyniku, ale mogę powiedzieć to z pełną świadomością – ten trener był w 100 proc. skupiony na tym awansie. Mam wrażenie, że czasem ta obsesja w awansie była większa niż u piłkarzy. Dla wszystkich awans wiązałby się ze skokiem wyżej w hierarchii sportowej. Myślę, że jego ekspresyjna decyzja po Kluczborku była właśnie związana z tym, że ten awans mu uciekł. Ja wiem, że wszyscy patrzą na to wszystko z perspektywy wyniku w tej rundzie i nie mam z tym problemu, ale czasem trzeba patrzeć szerzej i nie podejmować decyzji na gorąco.
Może jednak trzeba było podjąć w którymś momencie takie twarde decyzje?
Dziś można o tym mówić. Ludzie podpowiadają — tam wyrzucili i lepiej zaczęli grać. Moim zdaniem jednak nie tędy droga, by stosować takie środki. Nie mogę wyrzucić zawodnika po jednym meczu, podczas gdy daje im zaufanie przez wcześniejsze 20 miesięcy. Oczywiście, może zdarzyć się skrajna sytuacja jak w innych klubach, ale model karania w czasie rundy, to nie jest model kierowania zespołem, który ja chce reprezentować i wprowadzać. U nas problemem był fakt, że w kluczowych momentach kolejni zawodnicy popełniali błędy. Przegraliśmy wszystko z czołówką. Dla mnie mentalnie nie potrafiliśmy wejść na wyższy poziom wiosną.
Czy były próby wpłynięcia na trenera, aby nie rotował składem w tak dużym stopniu i nie zmieniał pozycji zawodnikom takim jak Foszmańczyk, Mandrysz, Prokić i Abramowicz?
Zawsze rozmawiam z trenerem o takich zmianach, ale nie na zasadzie: „trzeba było tego wstawić i by się udało”. Interesuje mnie, dlaczego trener tak zadecydował, gdy wystawiał danego zawodnika w konkretnym spotkaniu. W mojej strategii zarządzania to trener jest szefem drużyny i on wybiera 11-stkę na mecz. Om podejmuje decyzje i ponosi tego konsekwencje. Ja mam mu pomóc w budowaniu kadry i mogę się z nim spierać w tym zakresie. Kto potem będzie w 11-stce lub 18-stce meczowej, to już rola trenera. Ja nigdy nie będę sugerować rozwiązań. Oczywiście kibice mają prawo oceny tych decyzji – często wracał temat Foszmańczyka. Był sprowadzany na pozycję dziesiątki, ale trener widział to inaczej. Wiedzieliśmy, że Czerwiński gra wysoko i Foszmańczyk może schodzić do środka przez to. Taka była decyzja trenera. Trener chciał znaleźć miejsce również dla Goncerza oraz Lebedyńskiego. My tę wizję akceptowaliśmy i gdyby Foszmańczyk miał np. jedną bramkę i asystę, to byśmy powiedzieli od razu, że to nie ma sensu. Jednak on miał dziewięć bramek i kilka asyst.
Trzy z nich strzelił z karnych.
Tak, trzy zostały zdobyte z rzutów karnych, ale strzelanie karnych to też duża umiejętność. Patrząc na cały sezon, był to dla niego jeden z lepszych okresów pod względem statystyk.
Co z resztą? Prokić strzela tylko z kontry, Goncerz tylko słabym i jego wynik w rundzie, to zaledwie cztery bramki. Natomiast Lebedyński zdobył dwa gole z dobitki.
Jeśli mamy analizować ofensywę w tej rundzie, to wyróżnił się jedynie Prokić. Jóźwiak może grać jeszcze lepiej, wrócił teraz do Lecha, ale uważam, że jeśli zostałby z nami, to poszedłby jeszcze bardziej do przodu. Już teraz mogę powiedzieć, że będę czynić starania, by do nas wrócił. Zadanie będzie trudne, ale to nie jest niemożliwe. Nie jesteśmy zadowoleni z Lebedyńskiego, jeśli chodzi o statystyki bramkowe. Nie mam zastrzeżeń do jego gry i pracy na boisku, ale to liczby bronią napastników. Tak samo jest z Goncerzem, który strzelał tylko słabszym rywalom. Napastnicy to jest jedna kwestia, drugą jest nasza gra w obronie, do której mam spore pretensje po tej rundzie. Znowu musimy tutaj patrzeć na wszystkich, bo cały zespół gra w obronie. Zabrakło nam odpowiedzialności defensywnej w każdej postaci.
Prokić zagrał najlepiej, zostaje Goncerz i jest chęć ściągnięcia Lebedyńskiego. Czy to nie błąd, że znowu zamkniemy się w tych trzech nazwiskach? Goncerz i Lebedyński niewiele wnieśli do zespołu walczącego o awans. Mamy obawy, czy ta formacja nie potrzebuje większych zmian.
Dużo tutaj zależy od trenera i sposobu, w jaki będzie chciał grać. Mikołaj Lebedyński ma potencjał, by zdobyć 10-12 goli w sezonie. Być może pomoże mu, jeśli zmienimy system gry i on się w nim odnajdzie. Dla mnie zawodnik, o którym wiem, że ma potencjał, dobre podejście do treningu i gry, ale przydarzy mu się słabszy okres, jest lepszym wyborem niż sprowadzenie nowego napastnika za wszelką cenę. Popatrzmy na I ligę, ona jest mocno wymagająca i mało kto chce zejść do niej z ekstraklasy. Jest więcej przypadku, szczęścia. Na tę chwilę nie ma szans, by z wyższej ligi pozyskać takiego napastnika, który da gwarancje 15-20 goli w sezonie. Chciałbym bardzo np. Śpiączkę w GieKSie, ale to jest nierealne w tym momencie.
Jakie są opcje dla tej trójki? Czy ktoś z nich może odejść? Czy będzie czwarty napastnik?
Czwarty napastnik jest jedną z opcji. Możliwe jest również, że ktoś z tej trójki nie będzie grać w nowym sezonie w naszym zespole. Wiadomo, największy znak zapytania jest z Mikołajem Lebedyńskim. Informacja na dziś jest taka, że Wisła Płock go nie chce.
Jak wygląda sytuacja z obywatelstwem Prokicia?
Złożyliśmy wszystkie wymagane dokumenty do urzędu. Teraz wszystko jest w gestii osób decyzyjnych w tej sprawie. Nie mogę jednak powiedzieć, czy decyzja zapadnie przed pierwszym meczem, czy np. w środku sezonu. Nie ma sztywnych ram, jeśli chodzi o odpowiedź w tej sprawie. Prokić ma żonę Polkę i dzieci, pracuje tutaj oraz płaci podatki. Chciałbym, aby dostał obywatelstwo, ale to niestety nie moja decyzja.
Tego jeszcze nie grali. GieKSa chyba lubi być pionierem. We współpracy z drugą Gieksą, która Gieksą oczywiście nie jest, bo „GieKSa je yno jedna”, jak mawiał niegdysiejszy prezes GKS Katowice Jacek Krysiak. Więc ten drugi klub to Gie Ka Es Tychy. Klub z ulicy Edukacji. W Tychach.
Miesiąc temu katowiczanie rozegrali sparing z Górnikiem Zabrze. Ten towarzyski Śląski Klasyk przyciągnął na Bukową rekordową liczbę kilku dziennikarzy. Był zamknięty dla kibiców, do czego się już przyzwyczailiśmy w przeszłości, natomiast nie było żadnych problemów z relacjonowaniem, pojawiły się nawet później na telewizji klubowej bramki.
Teraz we wtorek czy środę klub poinformował, że GieKSa zagra z Tychami mecz kontrolny w czwartek. Mecz zamknięty dla publiczności i przedstawicieli mediów. Okej – pomyślałem. Choć nadal wydaje mi się to dość absurdalnym rozwiązaniem, to tak jak wspomniałem – przywykliśmy.
Każdy jednak w tenże czwartek był ciekawy, jaki wynik padł w tych niesamowitych sparingowych bojach. Ja sprawdzałem sobie co jakiś czas w internecie, czy jest już podany rezultat. Dzień mijał, mijał, a wyniku nie było. Pomyślałem – kurde, może grają o 20.45 jak Polska z Nową Zelandią. Przy jupiterach, bo wiadomo, derby, mecz na noże i tak dalej. Odświętna atmosfera, tyle że bez kibiców i mediów.
No ale i po zakończeniu meczu „Orłów Urbana” z finalistą przyszłorocznego Mundialu, wyniku nie było. Kibicie już zaczęli się zastanawiać, czy sparing w ogóle się odbył. Zaczęły się pierwsze „śmiechy , chichy”. Że grają dogrywkę. Potem, że strzelają karne. Potem, że grają tak długo, aż ktoś strzeli bramkę, ale nikt nie może trafić do siatki… to akurat byłoby bardzo pozytywne, bo w końcu kilka godzin umielibyśmy zachować zero z tyłu.
No i nie doczekaliśmy się.
Za to w piątek po południu czy wczesnym wieczorem na Facebooku klubowym w KOMENTARZU do informacji zapowiadającej sparing kilka dni temu, czyli nawet nie w nowym, osobnym wpisie, pojawiła się informacja, że oba kluby uzgodniły, że nie będą do wiadomości publicznej podawały wyniku oraz składów.
I szczęka mi opadła i leży na podłodze do teraz.
W czasach czwartej czy trzeciej ligi trener Henryk Górnik prosił nas lub miał pretensje (już nie pamiętam dokładnie), że napisaliśmy o jakiejś czerwonej kartce, którą nasz piłkarz dostał w sparingu. Innym razem któryś trener w klubie miał pretensje, że wrzucamy bramki – chyba nawet z meczów ligowych (sic!), jak jeszcze prawa telewizyjne w niższych ligach nie były określone i była wolna amerykanka z tym. Trener Górnik na jednej z konferencji mówił, że gdzieś tam „może i nawet być k… sto kamer i coś tam”… Spoglądaliśmy na siebie wtedy z ludźmi z GKS porozumiewawczo. Już wtedy wygłaszałem twierdzenia, że przecież taka „Barcelona i Real znają się jak łyse konie, a my próbujemy ukryć, jak kopiemy się po czołach – i to jeszcze nieudanie”.
Żeby nie było – trener Górnik to legenda i GieKSiarz z krwi i kości, a wspomnianą sytuację przypominam z lekkim uśmiechem na tamte dziwne czasy.
Nie sądziłem, że w czasach nowoczesnych, w ekstraklasie, po tylu latach, jeszcze coś przebije tamten pomysł.
Jak po meczu z Lechem napisałem krytyczny wobec kibiców tekst dotyczący zbyt dużej „jazdy” po zespole i trenerze, tak tutaj trudno decyzję o niepodawaniu wyniku ocenić inaczej niż kabaret. Przecież tu nawet nikt nie oczekiwałby szczegółów przebiegu meczu czy materiału filmowego. Po prostu kibic jeśli wie, że jego drużyna gra mecz, chce poznać przynajmniej wynik i strzelców bramek. Ewentualnie składy. Nawet jakby był jakiś testowany zawodnik, to można to jakoś ukryć i po prostu dać info, że „zawodnik testowany”. Też śmieszne, ale to absolutnie nie ten kaliber, co całkowite odcięcie wiedzy o wyniku.
I tu nawet nie chodzi o sam fakt podania czy niepodania rezultatu. Tu chodzi o całą otoczkę i PR tej sytuacji. Przecież to jest tak absurdalne, że za chwilę wszystkie Paczule i Weszło będą miały niesamowite używanie po naszym klubie. To się kwalifikuje do czegoś, co jest określane „polskim uniwersum piłkarskim”, czyli wszelkie kradzieże znaków przez sędziów z ekstraklasy, dyskusje Haditagiego czy Królewskiego z kibicami i wiele innych.
Kibice już zaczęli drwić, że pewnie „Rosołek strzelił cztery bramki i żeby Legia go z powrotem nie wzięła, zrobiliśmy blokadę wyniku”. Ktoś inny, że zagraniczne kluby zaraz wykupią nam zawodników po tym wybitnym występie. Przecież taka informacja o… braku informacji to pożywka dla szyderców. Co przecież w kontekście słabych wyników w tym sezonie jest oczywiste, bo jakby GKS był w czubie tabeli, to wszyscy by machnęli ręką.
Strategia klubu też jest jakaś pomylona, bo przecież można byłoby o tym sparingu nie informować w ogóle. Wtedy nikt by o niczym nie wiedział, chyba że jakiś piłkarz by się pochwalił na swoich social mediach. A tak poszła jedna informacja o meczu, który się odbędzie i druga, że nie podamy wyniku. PR-owy strzał w stopę. Naprawdę chcemy w ekstraklasie klubu poważnego, ale też poważnego sztabu trenerskiego i piłkarzy.
Teraz można snuć domysły, dlaczego nie chcą podawać wyniku. Czy znów ktoś odniósł bardzo poważną kontuzję, tak jak Aleksander Paluszek ostatnio? A może GKS przegrał 0:5 i nie chcą podgrzewać negatywnych nastrojów? A może jeszcze coś innego? Tego na razie nie wiemy. Co może być tak istotnego w suchym wyniku spotkania, że aż trzeba go ukryć?
Mnie osobiście takie akcje niepokoją. Już mówię, dlaczego. Mam wrażenie i poczucie, że w futbolu, cokolwiek by się nie działo, czynnikiem, który pomaga, jest transparentność, a to, co zdecydowanie przeszkadza – tej transparentności brak. Ja nie mówię, że my musimy wszystko wiedzieć. Wiadomo, że są kwestie choćby taktyczne, które dla kibica i przede wszystkim przeciwników – mają być tajemnicą. Nikt też nie wymaga ujawniania rozmów transferowych z piłkarzami. Jednak są pewne podstawy.
I właśnie to mnie niepokoi, bo takie ukrycie wyniku dla mnie świadczy o dużej nerwowości, która panuje w zespole. Że po prostu to jest taki poziom lęku czy spięcia, że zaczynamy wymyślać jakieś dziwne zabiegi, w swojej istocie kuriozalne. To mało kiedy się kończy dobrze. Ostatnio zademonstrował to mistrz strategii Eduard Iordanescu, który wystawił mocno rezerwowy skład w Lidze Konferencji i efekt był taki, że co prawda z Samsunsporem przegrał, ale za to nie wygrał, ani nie zremisował z Górnikiem.
Nie oceniam tego komunikatu jako złego samego w sobie. Sam ten fakt niewiele zmienia w życiu piłkarzy, trenerów i kibiców. Bardziej chodzi o kuriozalność tej sytuacji i przyczynek do spekulacji. Kompletnie niepotrzebnych, bo ta drużyna przede wszystkim potrzebuje spokoju. Z Wisłą Płock i Lechem Poznań zagrali naprawdę niezłe mecze w porównaniu z poprzednimi. Po co to psuć głupotami?
Wiadomo, że jak GKS wygra z Motorem, to nie będzie tematu i wszyscy o tym zapomną. Ale jeśli naszemu zespołowi powinie się noga, to jestem przekonany, że ci kibice, którzy tak mocno jechali ostatnio po zespole i szkoleniowcu, teraz znów będą mieli mocne używanie.
Nie tędy droga.
Czekamy na piątek i to arcyważne starcie w Lublinie. Oby mimo wszystko ten sparing – cokolwiek się w nim nie wydarzyło – miał pozytywne przełożenie na mecz z Motorem. Punktów potrzebujemy jak tlenu.
PS Tytuł tego felietonu zapożyczony oczywiście od kibica GieKSy – Krista. Pasuje idealnie!
Z alfabetycznego obowiązku (czyli jak się powiedziało A, to trzeba powiedzieć B) zamieszczamy wytłumaczenie zaistniałej sytuacji ze sparingiem z GKS Tychy. Po wczorajszym artykule na GieKSa.pl (tutaj) do sprawy odniósł się Michał Kajzerek – rzecznik prasowy klubu.
Błędy zdarzają się każdemu, a rzecznik GieKSy – jak wyjaśnił w twitcie, kierował się dobrą współpracą z tyskim klubem na poziomie klubowych mediów. Też został de facto postawiony w niezbyt komfortowej sytuacji.
Dlatego jeśli chodzi o naszą stronę sportową, czyli sztab szkoleniowy, uznajemy temat za zamknięty. I mamy nadzieję, że nigdy naszemu pionowi sportowemu nie przyjedzie do głowy zatajać tego typu rzeczy. Jednocześnie, jeśli istnieje jakiś tyski Shellu, to mógłby spokojnie artykuł w podobnym tonie, jak nasz, napisać w stosunku do swojego klubu. Mogą sobie nawet skopiować, tylko zmienić nazwę klubu. To taki żart.
Co prawda nadal istnieją niedomówienia i podejrzenia co do wyniku, choć idą one w drugą stronę – być może to Tychy mogły sromotnie ten mecz przegrać, co w kontekście fatalnej atmosfery naszego sparingowego derbowego rywala, mogło być przyczynkiem do zatajenia wyniku. Ale to tylko takie luźne domysły. I w zasadzie sportowo, nie ma to żadnego znaczenia.
Tak więc, działamy dalej i – to się akurat w kontekście wczorajszego artykułu nie zmienia – z niecierpliwością czekamy na piątkowy mecz z Motorem!
Początkowo ten felieton miał dotyczyć stricte meczu z Lechem Poznań. Meczu przegranego, kolejnej porażki na swoim boisku w tym sezonie. Spotkania, które wcale nie musiało się tak zakończyć.
I kilka słów temu pojedynkowi poświęcę. Środek ciężkości zostanie jednak umiejscowiony gdzie indziej. Bo po meczu niepotrzebnie otworzyłem internet i…
Każdy z nas był rozgoryczony końcowym rezultatem tego starcia. Do końca wierzyliśmy, że katowiczanie odrobią jednobramkową stratę i przynajmniej jeden punkt zostanie na Nowej Bukowej. Nasz zespół walczył, gryzł trawę i w zasadzie – zwłaszcza w drugiej połowie – grał bez kompleksów. W końcu kilka swoich okazji mieliśmy, ale albo kapitalnie interweniował Bartosz Mrozek, jak w sytuacji, gdy z refleksem wybronił „strzał” swojego kolegi z zespołu, albo fatalnie przy dobitce swojego własnego uderzenia skiksował aktywny Borja Galan. Hiszpan trafił też w poprzeczkę i wcale nie jestem przekonany, że gdyby piłka szła pod obramowanie bramki, to golkiper Lecha by ją odbił.
Wiadomo, że naszym zawodnikom brakuje trochę okrzesania w końcówce akcji ofensywnej, gramy za bardzo koronkowo, a nie zawsze na to starcza umiejętności, zwłaszcza z tak silnym przeciwnikiem. A gdy już decydujemy się na prostą grę – co kilka razy miało miejsce – od razu są sytuacje. Mimo wszystko jednak spodziewałem się, że z gry będziemy mieli mniej. Że Lech nas zje taktycznie i piłkarsko. To się nie stało i naprawdę nie ma tu znaczenia, czy Lech – jak sugerują niektórzy – zagrał na pół gwizdka i pół-rezerwowym składem. Na konferencji pomeczowej trener Lecha Nils Frederiksen powiedział, że absolutnie nie miał odczucia , że jego zespół kontrolował to spotkanie. To rzadkość, bo zazwyczaj trenerzy lubią mówić, że kontrolowali. Jak choćby trener Rafał Górak po tym meczu, co dziwnie brzmi w przypadku porażki. To jest po prostu złe słowo, nieadekwatne, tak jak ostatnio trener Iordanescu, który stwierdził, że Legia kontrolowała mecz z Samsunsporem przez 90 minut z wyjątkiem sytuacji, gdy stracili gola…
Jednak jeśli jesteśmy już przy tym nazewnictwie, to tak – trener Kolejorza powiedział, że tej kontroli swojego zespołu nie czuł. I nie było widać, że to jakaś nadmierna kurtuazja. Przysłuchuję się od lat wypowiedziom trenerów przeciwników GKS i nieraz w głowie łapałem się… za głowę, słysząc tę cukierkową, fałszywą kurtuazję mówiącą o tym, z jakim to silnym przeciwnikiem się ich zespół mierzył, podczas gdy katowiczanie zagrali mecz fatalny. Więc słowa Duńczyka są cenne, podobnie jak w poprzednim sezonie Marka Papszuna po meczu w Katowicach.
Daleki jestem od tego, żeby nasz zespół jakoś specjalnie chwalić po tym meczu, bo jednak tych punktów potrzebujemy jak tlenu, była szansa Lecha ukąsić, a tego nie zrobiliśmy. Jesteśmy w strefie spadkowej z mizerną liczbą punktów – zaledwie ośmioma. Kilka drużyn nam w tabeli odskoczyło, stworzył się peleton drużyn środka tabeli. Ten środek jest płaski, ale może być taki scenariusz, że wkrótce zostanie np. pięć drużyn zamieszanych w walkę o utrzymanie. I bycie w takiej grupie i wyżynanie się wzajemne byłoby najgorszym, co może nam się przydarzyć. Kolejne okienko międzyreprezentacyjne będzie niesamowicie istotne w tym zakresie, o czym pod koniec.
Jest frustrujące, że jako cała drużyna nie możemy zagrać na tyle dobrego meczu, żeby zarówno w defensywie, jak i ofensywie być efektywnymi. Piszę o tym dlatego, że zarówno w Płocku, jak i wczoraj ogólna gra defensywna była już lepsza niż w praktycznie wszystkich poprzednich spotkaniach (może poza meczem z Arką). Nadal to nie wystarcza do gry na zero z tyłu i jest mocno irytujące, że w każdym meczu tracimy gola. Katowiczanie nie ustrzegli się błędów. Bramka Fiabemy ostatecznie była jakaś… dziwna. Najpierw na radar go pilnował Jesse Bosch, i zawodnik był totalnie sam przed polem karnym, co było karygodne. Żaden z naszych zawodników nie zdołał go zablokować. Dodatkowo można zapytać, co zrobił w tej sytuacji Rafał Strączek. Może to jest jakaś szkoła bramkarska, by nie stać w środku światła bramki tylko gdzieś w ¾… W każdym razie przez to strzał w miarę w środek bramki został przepuszczony, przy czym dodatkowo Rafał interweniował tak, jakby piłka mu przeleciała pod brzuchem, schował ręce…
Można tego meczu było nie przegrać, można było w końcówce wyrównać i nie dać Lechowi czasu na strzelenie zwycięskiej bramki. Jednak to nie jest tak, że Kolejorz nic nie grał. Goście mieli swoje sytuacje. W pierwszej połowie kilkukrotnie rozpędzili się niczym Pendolino i było naprawdę widać sporo jakości, jak i… niedokładności. W drugiej części w końcówce, gdy GKS się odkrył, mieli już doskonałe sytuacje na 2:0. Nie strzelili.
Ostatecznie był to taki mecz, w którym wynik w każdą z dwóch stron – lub remis – byłby sprawiedliwy. Nie ma więc co na ten temat dywagować. Wygrała drużyna, która wykorzystała swoje doświadczenie i najwidoczniej – minimalnie była lepsza.
I na tym mógłbym zakończyć…
Niestety przejrzałem komentarze po meczu, czy to na naszym Facebooku czy na forum. I o ile byłem dość spokojny po meczu, to po tej – jakże fascynującej lekturze – ciśnienie mi się podniosło do granic możliwości. Wiele jestem w stanie wybaczyć, emocje, sam dałem im się nieraz ponosić w przeszłości. Jedno, czego jednak nie mogę dzisiaj opanować i chyba to nigdy nie nastąpi, to uodpornić się na… czystą głupotę.
W swojej dwudziestoletniej „karierze” przy mediach GieKSy miałem różne okresy i różnie byłem oceniany. W czasach trzeciej ligi (tak, był taki czas) byłem ochrzczony „obrońcą piłkarzy”. Wtedy gdy po remisie z Pogonią Świebodzin czy Stilonem Gorzów (tak, byli tacy rywale) nasz awans zawisł na włosku, uspokajałem, mówiłem, że będzie dobrze. Jechano po mnie za to. Były też inne momenty, kiedy mówiono mi, że przesadzam. Gdy za Jerzego Brzęczka dzwoniłem na alarm, od początku wiosny, że przegrywamy awans, twierdzono, że niepotrzebnie zaogniam atmosferę. Raz obrażali się na mnie piłkarze, raz kibice.
Nie dbam więc o to, co sobie krytykanci, których niestety jest bardzo wielu, pomyślą. O ile po Cracovii mój ton był jeszcze w stylu „niech się niektórzy pukną w głowę” to dzisiaj cisną mi się na usta zdecydowanie mocniejsze i nieparlamentarne epitety.
Pogrzebowa atmosfera, jaka rozpętała się po wczorajszym meczu w tych opiniach to jest takie kuriozum, że żadna taka czy inna bramka Strączka lub fatalne błędy w obronie w poprzednich meczach nie mają podjazdu. Po minimalnej przegranej z Mistrzem Polski, w której GKS nie był zespołem gorszym, naczytałem się, że jesteśmy na autostradzie do pierwszej ligi, większość składu jest „do wypierdolenia”, łącznie z „taktykiem Górakiem”. Już nie będę mówił o populizmach, żeby dać szanse „chłopakom z Akademii”, bo osoba która taki farmazon wymyśliła to zapewne zabetonowany i odporny na wiedzę wyborca jednej czy drugiej głównej opcji politycznej… Podobny poziom argumentacji.
Jest taka maksyma, że jeżeli nie znasz historii jesteś skazany na jej powtarzanie. Wiele osób zachowuje się tak, jakby jej naprawdę nie znało. A przecież to fałsz. To nie jest tak, że te osoby rzeczywiście nie wiedzą, w jakiej sytuacji była GieKSa choćby jeszcze dwa lata temu. I w jakiej byliśmy rok temu. Natomiast ta zbiorowa amnezja jest zatrważająca. Ja wiem, że łaska kibica na pstrym koniu jeździ, ale są pewne granice realizacji tego powiedzenia.
Przypomnę, gdzie byliśmy. Sześć lat temu GieKSa z hukiem jak stąd do Bytowa spadła do drugiej ligi. W ostatniej minucie ostatniego meczu po golu bramkarza. W dwóch poprzedzających sezonach walczyliśmy o awans do ekstraklasy i w końcowych fazach sezonów spektakularnie te awanse przewalaliśmy. Był gol z połowy zdegradowanego Kluczborka w doliczonym czasie gry. Była porażka z gimnazjalistami z Chorzowa, poprawiona porażką u siebie w następnym meczu z Tychami. Ale to spadek na trzeci poziom rozgrywkowy to była wyprawa w prawdziwą otchłań. Nie mieliśmy już nawet Tychów czy Podbeskidzia. Naszymi przeciwnikami była Legionovia, Gryf czy Błękitni. Pewnie wielu nowych kibiców nawet by nie potrafiła powiedzieć, z jakich miejscowości są wspomniane ekipy. Na Bukową nawet przyjechał Lech Poznań! Problem polegał na tym, że były to rezerwy wielkopolskiego klubu, które nawet Bułgarskiej nie powąchały, a swoje mecze rozgrywały we Wronkach. Stadiony, które dzisiaj są dla nas przygodą w Pucharze Polski – wtedy były codziennością.
I w pierwszym spotkaniu po spadku do tej drugiej ligi, będącym jednocześnie pierwszym meczem Rafała Góraka w drugiej jego kadencji, GKS Katowice przegrywał u siebie do przerwy ze Zniczem Pruszków 0:3. Do przerwy. Ze Zniczem. Zero trzy. W drugiej lidze.
Ostatecznie nasz zespół przegrał to spotkanie 1:3. To był początek próby wyjścia z otchłani. Z totalnej otchłani polskiej piłki. W pierwszym sezonie nie udało się awansować. Nie strzeliliśmy w końcówce z Resovią. W kiepskim stylu przegraliśmy baraż ze Stalą Rzeszów. Po roku z tą Stalą katowiczanie przypieczętowali powrót na zaplecze ekstraklasy.
I przez kolejne dwa lata awansu do ekstraklasy nadal nie było. Zbliżaliśmy się do dwóch dekad bez najwyższej klasy rozgrywkowej w Katowicach. W sezonie 2023/24 w pewnym momencie jesieni GKS złapał kryzys. Przez chyba dziewięć meczów nasza drużyna nie potrafiła wygrać meczu. Zaczęły się psuć nastroje, kibice tracili cierpliwość do trenera, pojawiło się słynne „pakuj walizki” i „licznik Góraka” odmierzający dni od ostatniego zwycięstwa GieKSy. Trener był przegrany, sam – ze swoją drużyną – przeciw wszystkim. Nie podał się do dymisji. A potem spektakularnie awansował do ekstraklasy.
Człowiek inteligentny wyciąga wnioski. Człowiek inteligentny na podstawie jednej sytuacji odpowiednio ustosunkowuje się do podobnej w przyszłości.
GieKSa doświadcza takich problemów jak obecnie po raz pierwszy od dwóch lat. Mówiąc inaczej – od 24 miesięcy. W piłce do bardzo długo. Po latach upokorzeń, ostatnie dwa lata żyliśmy jak pączki w maśle. Cała wiosna 2024 zakończona awansem to był sen. A potem był cały sezon w ekstraklasie, w którym ani przez moment nie drżeliśmy o utrzymanie i zdobyliśmy niemal pół setki punktów. Nawet po matematycznym zapewnieniu sobie pozostania w lidze, GieKSa potrafiła wygrywać – z Cracovią czy Lechią, zremisowaliśmy z Lechem.
I teraz po 11 kolejkach czytam, że „wszyscy do wyjebania”, bo znaleźliśmy się w strefie spadkowej.
W dupach się poprzewracało od dobrobytu.
Jesienią 2023 byliśmy powiedzmy w podobnej sytuacji, ileś tam meczów niewygranych, kilka fatalnych spotkań i duży zawód. Wydawało się, że kolejny sezon spiszemy na straty. Przegrywaliśmy u siebie ze słabiutką Polonią Warszawa. I czy naprawdę tamta sytuacja – z której w taki sposób wyszedł trener z drużyną nie nauczyła was, że należy się z pewnymi opiniami wstrzymać? I przede wszystkim – tak po ludzku – dać mu szansę na to, żeby wyciągnął drużynę z dołka?
Nie mówię, że krytyki ma nie być. Sam jestem poirytowany niektórymi zawodnikami i niektórymi decyzjami trenera. Jednak jak znowu czytam, że „Górak ma wypierdalać”, to nie tyle poddaję w wątpliwość, co jestem pewien, że mam do czynienia z osobą niezbyt lotną, która jest w stanie takie coś ze swoich ust czy palców wyprodukować. Taka osoba musi mieć naprawdę smutne życie…
Niektórzy domagali się zwolnienia połowy drużyny w sytuacji, kiedy GKS byłby dwa razy z rzędu mistrzem, a w trzecim kolejnym zajął piąte miejsce. Albo gdyby zespół grał w Lidze Mistrzów i przegrałby u siebie np. 0:4 z Arsenalem. Jestem pewien, że znalazłoby się kilka osób, które by wylało wiadro pomyj, że przynieśliśmy wstyd i kilku piłkarzom powinniśmy podziękować.
Ja wyciągam wnioski. Wyciągam wnioski z tego, że jeśli ktoś, w kogo zwątpiłem, udowodnił raz, że się myliłem, to drugi raz nie popełnię tego błędu. Nie mówię, że nigdy już nie będę nawoływał do zmiany trenera. Nawet tego trenera. Jednak ten moment jest tak kompletnie nieadekwatny do tego, że trzeba być ostatnim frustratem, żeby takie tezy – jeszcze w taki bezceremonialny sposób – wygłaszać.
Czytałem opinię, że powinniśmy spojrzeć na taką Arkę, która potrafiła wygrać z Cracovią, z którą my przecież dostaliśmy srogie bęcki. Na Boga… Przecież my tę „wspaniałą” Arkę roznieśliśmy w puch i w pył i jesteśmy ich koszmarem z dwóch ostatnich meczów. Trzeba naprawdę mieć intelektualny tupet i pustkę, żeby takiego argumentu użyć.
Oczywiście, że to obecnie wiadro pomyj jest związane nie tylko z Lechem, ale całym obecnym sezonem, który jest na razie bardzo słaby. I nasza pozycja oraz dorobek punktowy też są słabe. Nie jest jednak to żadna sytuacja dramatyczna, w której mielibyśmy do kreski pięć punktów straty. Jesteśmy pod kreską, ale cały czas w kontakcie. Teraz trzeba zrobić wszystko, żeby tego kontaktu nie stracić. Gra ciągle daje duże nadzieje, że tak się stanie. Wszystko zależy od głów piłkarzy.
Jazda po drużynie stricte po meczu z Lechem jest kompletnie nieadekwatna. Bardziej uzasadniona krytyka byłaby wtedy, gdybyśmy znów przegrali 0:3, względnie zagrali jakieś fatalne spotkanie. Tymczasem GieKSa zagrała na tle Mistrza Polski naprawdę nieźle i było blisko zdobyczy punktowej.
Więc nakładają się tu dwie rzeczy, za które mam pretensje do kibiców. Od razu zaznaczę – nie wierzę, że to się zmieni i niektórzy pójdą po rozum do głowy. Liczę jednak, że pojawią się takie osoby, które jednak przypomną sobie właśnie – gdzie byliśmy jeszcze pięć lat temu, w jak głębokiej dupie – i gdzie jesteśmy teraz. I dzięki komu cały ten projekt istnieje, dzięki komu w ostatnich dwóch latach byliśmy w piłkarskim raju. Nie, to nie jest podziękowanie za zasługi. To jest z jednej strony ludzkie, a z drugiej ciągle merytoryczne podejście do tematu.
Ten mecz ze Zniczem… Przecież patrząc na samo tamto spotkanie, obawialiśmy się, że to pójdzie jeszcze dalej i GKS będzie się bronił przed spadkiem do… trzeciej ligi. Wtedy wydawało się, że – mimo przyjścia nowego-starego trenera – jesteśmy autentycznie pogrzebani. A to był początek czegoś wielkiego. Czegoś, czego owoce dzisiaj mamy – mogąc w ogóle emocjonować się szansą potyczek z największymi polskimi drużynami. Jesteśmy w czymś wielkim, a jednocześnie jesteśmy w trudnej sytuacji.
Teraz przed zespołem około półtora tygodnia przerwy. A potem przyjdą kluczowe mecze dla tej jesieni. Jakbym na ten moment miał typować ekipy do walki – wraz z nami – o utrzymanie i te które po prostu są dość słabe, to byłyby to Termalika, Motor i Piast. Dodałbym jeszcze Arkę.
I to właśnie zarówno z Motorem, jak i Piastem oraz Niecieczą będziemy się mierzyli w czterech najbliższych kolejkach. Tam już bezwzględnie będzie trzeba punktować za trzy. Nie wiem czy zdobędziemy komplet, raczej wątpię, bo będzie o to bardzo ciężko. Ale co najmniej dwa z tych trzech spotkań należałoby wygrać, żeby zyskać minimum spokoju. Pamiętajmy, że tam nie tylko chodzi o zdobywanie punktów, ale także o odbieranie ich rywalom. Klasyczne mecze o sześć oczek. Dodatkowo będzie spotkanie z mocną Koroną, która jest w górze tabeli, ale drużynie Jacka Zielińskiego mamy coś do udowodnienia.
Apeluję. Dajmy im pracować. To nie jest tak, że przegrywamy z kretesem mecz za meczem. Tak naprawdę zawaliliśmy totalnie dwa mecze – z Zagłębiem u siebie i Lechią na wyjeździe. Gdybyśmy mieli w tych spotkaniach 3-5 punktów więcej nasza sytuacja byłaby dużo lepsza.
To jednak przeszłość. Trochę nam ta nasza GieKSa nawarzyła piwa i w komplecie teraz ich głowa w tym, żeby to piwo wypić. Z naszym wsparciem. A nie bezsensowną jazdą.
Na koniec dodam, że ten felieton dotyczy zmasowanego „ataku” w sieci. Jeśli chodzi o to, co się dzieje na żywo – czyli stadion i trybuny – nie mam nic do zarzucenia. Doping zarówno u siebie, jak i na wyjazdach jest kapitalny. Wsparcie z trybun po nieudanych meczach – również wielkie. I oby tak dalej. W piłce decydują szczegóły. Jak VAR odwołujący karnego w derbach Trójmiasta. Tutaj takim szczegółem może być jedna przyśpiewka, po której zawodnikowi zadrży noga. Lub nie zadrży.
Jacek M.
20 czerwca 2017 at 10:27
Bla, bla, bla. Mam nadzieje że w drugiej części będą jakieś konkrety.
Siemianowiczanin67
20 czerwca 2017 at 11:09
Panie Motała a mnie zależy na pokonaniu zagłębia i to bardzo !!!!
Dlaczego Pan się nie podał do Dymisji ? To Pan odpowiada za te transfery !!!
tomek
20 czerwca 2017 at 11:48
Co za bełkot. mnóstwo tekstu zero konkretów. podobnie jak z gra gks.Podziekowac motale bo to sltousty i nic wiecej
Mecza
20 czerwca 2017 at 12:43
Ja go będę bronił, jeszcze pół roku temu większość go wychwalała. Udane transfery przed sezonem i wzmocnienia przed rundą rewanżową. Na papierze wszystko wyglądało bardzo dobrze oczywiście na miarę możliwości klubu. Każdy mądry po fakcie ale to nie Motała biegał po boisku ani nie ustawiał taktycznie zespołu.
Jacek M.
20 czerwca 2017 at 14:18
Jakie są opcje dla tej trójki? Czy ktoś z nich może odejść? Czy będzie czwarty napastnik?
Czwarty napastnik jest jedną z opcji. Możliwe jest również, że ktoś z tej trójki nie będzie grać w nowym sezonie w naszym zespole. Wiadomo, największy znak zapytania jest z Mikołajem Lebedyńskim. Informacja na dziś jest taka, że Wisła Płock go nie chce.
—
Czy pan menadżer nie widzi problemu jak drużyna całą runde źle gra? Nieszło już szukać napastników? Skoro Lebedyńskiemu sie skończył kontrakt i Wisła go niechce to czemu my mamy chcieć? OUT, to będzie przestroga dla kopaczy że tak sie kończy olewanie swojej pracy.
tyta
20 czerwca 2017 at 16:34
…a ja też mam pytania do p.Motały:
1/ po co do klubu ściągnięto Ceremagicia skoro znane były zasady w 1 lidze ?
2/ czy dyrektor Motała nie przesadza mówiąc o zrobionych wzmocnieniach na awans na wiosnę ? Prócz Czerwińskiego, ktore ogniwo ze „wzmocnień” na wiosnę się sprawdziło ?
3/ czy dyrektor Motała może powiedzieć wprost że w klubie panuje atmosfera koleżeńska pomiędzy wszystkimi szczeblami w strukturze klubu ?
MilowiceZS
20 czerwca 2017 at 17:54
Co to za wasz cyganski Matol buhahaha
Eda67
20 czerwca 2017 at 18:13
Zaufajmy trenerowi Mandryszowi. Przyszedł do klubu, zna się na swojej robocie. Mam nadzieję ,że widzi to inaczej niż Motała czy Cygan. Moim zdaniem nie tylko Brzęczek zawinił. Niekompetencja wielu osób miała wpływ na marny wynik zespołu. Jeśli Mandrysz nie da się wciągnąć w te gierki wewnątrzklubowe tylko zastosuje własne środki to będzie dobrze. W innym przypadku przeżyjemy powtórkę z wiosny 2017. Moim zdaniem Cygana i Motały nie powinno już w tym klubie być. Mówienie o ich zasługach to czysty bełkot. Ruszy nowy sezon to zobaczymy jak będzie. Nie jestem optymistą choć osoba nowego trenera jest mi miła. Uważam, że to był dobry wybór. Tylko, że to piłkarze muszą ten awans chcieć wywalczyć. Trener może im tylko w tym pomóc.
tombotleg
20 czerwca 2017 at 18:53
Na razie to Prezes zostaje, Dyrektor zostaje, dobra ok, ale jak za chwilę się dowiemy że cała kadra tych opierdalaczy na czele z Goncerzem zostaje to ja wysiadam, kurwa wietrzenie tej szatni ma być, gdzie jest jakieś pierdolnięcie?, pogadanka przed pucharem Polski?, bez jaj, transfery!, a jak nie mamy kasy to grać juniorami trudno.
Irishman
21 czerwca 2017 at 07:39
Bardzo dyplomatyczn7y6 ten wywiad, dużo trzeba wyczytać między wierszami.
No ale w sumie z jednej strony dyrektor nie będzie przecież nadawał na tych, z którymi będzie nadal współpracował, a z drugiej zrzucić wszystko na Brzęczka, którego już nie ma (właśnie pod jego nieobecność) też byłoby nie do końca fair.
Z resztą było minęło i co by nie powiedzieć to już nie wróci. Dlatego bardziej interesuje mnie co dalej. Mam nadzieję, że o tym przeczytamy w drugiej części.
Kibic
21 czerwca 2017 at 10:29
Czysty bełkot zero konkretów i brania odpowiedzialności na siebie za słabe wyniki nieudane transfery (bezsensowne wypożyczenia ci zawodnicy mają gdzieś nasz klub)brak kontroli nad drużyna (trener powinien być zwolniony w trakcie sezonu jak i brak ukarania piłkarzy za brak zaangażowania się )jedno wielkie kolesiostwo i nowy trener tu nic nie zmieni i na koniec co ze sztabem szkoleniowym rezerw przeciesz od przegonienia tego towarzystwa trzeba zacząć
Irishman
21 czerwca 2017 at 11:38
@Kibic, przesadzasz. Moim zdaniem oczywiście dyrektor mówi tak trochę „na okrągło” ale wręcz za dużo odpowiedzialności bierze na siebie.
Mógłby np. przyznać otwarcie, że nie mógł nic zrobić w tym układzie, w którym się znalazł, a zamiast tego twierdzi, że jest współwinny. Przez to trzeba się raczej domyślać jak było.
Natomiast pełna zgoda, że chyba wszyscy mamy nadzieję na poważne zmiany także w drużynie rezerw. No i oczywiście, że tutaj dyrektor Motała powinien wziąć sprawy w swoje ręce. Nie może tak być, żeby była to jakaś „cicha przystań” dla kogokolwiek jeśli chcemy uchodzić za profesjonalny klub.
Moim zdaniem drużynę rezerw powinien prowadzić po prostu II trener, tak aby był na bieżąco jeśli chodzi o formę piłkarzy tam występujących, a z drugiej strony, aby realizował polecenia I trenera w stosunku do nich. Tylko wtedy będzie to w 100% zaplecze I drużyny, a nie jakiś osobny byt, nie wiadomo po co istniejący.
Johnny
21 czerwca 2017 at 13:21
Bełkot bełkot bełkot, praznowsky odchdzi wisio odchodzi, alan odchodzi kto w sandecji awansował dobrze wiemy. Jesteśmy bez obrony, może my kurwa barceloną jesteśmy? Czystki tak i dobrze że co nie którzy odchodzą, sam poszedł bym dużo dalej gdybym był szejkiem, oby miał pomysł, chciałem ich odejścia chce odejścia, i chce odejścia jeszcze więcej pseudo grajków i tak powinniśmy zrobić w tym roku spaść ale wrócić z ludźmi z jajami tylko 2 liga to nie jest ta sama co przed reformą, 1 2 liga jest nieraz trudniejsza niż ekstraklasa i pokazują to ligi zachodnie tu trzeba mieć jaja a my co mamy – kurwa jebany kabaret
Max
21 czerwca 2017 at 15:26
Analizując wypowiedzi pomeczowe najczęściej było mówione „nie patrzymy na innych-gramy swoje” . Gdyby nie sytuacja, że cała reszta ligi też traciła kupę punktów sytuacja awansu rozwiązałaby się długo w wcześniej. Jeśli umielibyśmy obiektywnie spojrzeć na grę na wiosnę to zmiany byłyby dużo wcześniej – co może przyniosłoby efekty. W przerwie zimowej priorytetem powinien być zakup napastnika, bo tego najbardziej brakowalo tej drużynie.
Mecza
21 czerwca 2017 at 16:29
@Max, gdyby Prokic grał wszystko po 90 minut strzeliłby przynajmniej 10 bramek na wiosnę. Napastnik nowy? Każdy by piał z zachwytu jakby zimą trafił do nas Sekulski i by było och, ach Motała. Gdyby strzelił 3 bramki by było do dupy transfer. Po fakcie każdy mądry. Nie ma wolnych napastników którzy prezentują jakiś poziom umiejętności stąd opcja z Lebedyńskim ciąg dalszy. Zauważcie że jak do nas trafił zapowiadało się dobrze, zresztą jak z każdym kto wydawał się wzmocnieniem. Ja liczę na to że doświadczony trener wydobędzie z nich to co potrafią albo podniosą swoje umiejętności. Praznovskiego bym nie skreślał.
Irishman
21 czerwca 2017 at 19:00
Ale zastanówcie się – po co mielibyśmy pozyskiwać zimą napastnika?
Jesienią pozyskaliśmy Lebedyńskiego, potem jeszcze Prokić pokazał, że jak dać mu szansę w ataku to może być klasyczna 9-tka. A i tak Brzęczek uparcie zaczynał ustalanie składu od coraz bardziej bezproduktywnego Goncerza!
Ja już przeżyłem w GieKSie różnych trenerów – wuefistów i trenerskie gwiazdy, zamordystów i taktyków, gawędziarzy i praktyków. Ale kurde takiego magika jak Brzeczek to jeszcze nie!
Mecza
21 czerwca 2017 at 19:37
@Irishman, zgadzam się z Tobą że nam napastnik nie jest potrzebny tylko trzeba poukładać grę tak że za chwilę nawet Goncerz strzeli 20 bramek a Prokić z Lebedyńskim dorzucą po 10. Moskal wymyślił Goncerza w ataku i ten zaczął strzelać ale to zależy w dużej mierze od taktyki itd. a mniej od zawodnika. Kiedyś napisałem że Messi u nas byłby transferowym niewypałem. Lewandowski też u Smudy i Fornalika nie strzelał.
@Johnny, również 100% zgody jakbym był szejkiem to bym wszystkich wymienił bo mam taki kaprys bo wszyscy zawiedli, a ma dodatek dożywotni zakaz stadionowy na mecze u siebie GKS, a co!
Pisałem na jesieni że żaden piłkarz od roku nie zrobił postępu pod okiem Brzęczka, teraz z perspektywy czasu widzę że był nim Alan ale mam wątpliwości czy to zasługa trenera. Ktoś pisał że Nawałka z przeciętnych zawodników którzy nie widzieli wypłaty na czas zrobił czołówkę w 1 lidze a Ci sami zawodnicy poza opieką tego trenera od razu zjazd. To jest właśnie to. Skoro właścicielem nie jest szejk trzeba korzystać z tego co się ma zatrudniając dobrego trenera. Sandecja i Górnik kadrowo był słabsze, efekty każdy zna. Kolejna sprawa, rezerwy powinny walczyć o 2 ligę bo kadrowo często były lepsze niż pierwsza drużyna zaczynająca od 4 ligi!!! Tutaj też musi być zmiana!!! Drugi trener I zespołu trenerem rezerw !!!
Mecza
21 czerwca 2017 at 20:06
Jeszcze jedna uwaga. Przez te kilka lat w GKS zmieniał się właściciel, prezes, zarząd, trener, piłkarze i wielu innych… Co do boiska to najważniejszy wg mnie jest trener i przez te wszystkie lata na zapleczu cieszyłem się z przyjścia Góraka i teraz z Mandrysza (pierwszy zrobił swoje chociaż wymagali cudów, mam nadzieję że kolejny sprawi grę na miarę możliwości w kolejnym sezonie, już nie piszę o awansie, to jest sport) Fajnie by było gdyby Mandrysz miał 100% poparcie wśród kibiców nawet jeśli miałoby się to skończyć 14 miejscem. Jak nie on przez najbliższe 2 lata to już nam zostaje liczyć na szejka i ściągnięcie Nawałki, może Mourinho, najlepiej obu. Do tego Ronaldo i inni przyjedzie bo będziemy płacili tak samo jak w Chinach to po co z UE wyjeżdżać.
tomek
21 czerwca 2017 at 21:18
Jeżeli wy wierzycie ze z tymi kopaczami mandrysz dokona cudu to sie zdziwicie. To dobry trener ale nie cudotwórca. kwestią czasu bedzie jak zaczną gra przeciw niemu. Bedzie presja i Cygan go poswieci. Myslę też ze kluczem do osiagania rezultatow sa madre kontrakty premiujace finansowo za wynik a nie za to ze sie jest. Jeśli zawodnik nie chce takiej umowy podpisac to nie ma sensu go brac bo z gory widac co go interesuje. Wzmocnien i to powaznych wymaga kazda formacja poza bramka. Wiecej odwagi w stawianiu na młodych w mysl zasady cudzych chwalicie swego nie znacie. Zawodnicy pozyskiwani nie musza miec glosnych nazwisk tylko umiejetnosci i moga byc nawet z okregowki byle je mieli. No ale motala takich nie znajdzie to pewne. Beda brani odpaleni z innych klubow. ten wariant z reguly nie sprawdza sie. Koniecznie podziekowac Napierale to jest skandal co ten czlowiek wyprawia z rezerwami. Jeszcze wiekszym skandalem jest brak zdecydowanej reakcji Cygana na to. Obawiam sie jednak ze Cygan czlowiek bez jaj nie zmieni tej sytuacji bo cale towarzystwo wie z kim ma przyjemnosc. No jak nie ma szefa na pokladzie to i zaloga nie widzi potrzeby starania sie. Podobnie jest z pracownikami na budowie jak nie maja ostrego szefa to sie opierdalaja ile sie da i na wszystko maja wytlumaczenie. Jesli jednak trafia na zdecydowanego goscia to praca idzie ze az milo patrzec. Problem tylko w tym ze tej ciamajdy prezesa nie da sie zrobic.