Piłka nożna
Mgnienie katowickich koszmarów
To, co widzieliśmy wczoraj przy Bukowej przypominało najgorsze czasy pierwszo- i przez chwilę drugoligowej otchłani. Ktoś powie, że wcale to, co zaraz napiszę nie było najgorsze. No bo przecież, czy nie jest najbardziej dotkliwym spadek albo przynajmniej pożegnanie się z marzeniami o awansie już w środku sezonu?
Nie, to jakoś zawsze przyjmowałem łagodniej. Ot, GieKSa grała sobie w środku tabeli, czasami w dolnej połówce, gdzieś tam musiała pilnować z odległości dolnej kreski, ale zespół był bezpieczny – natomiast co do walki o wyższe cele – wiadomo było, że to trzeba odłożyć na kolejny sezon. Zwłaszcza, gdy nie było jeszcze baraży, dających iluzję, że jeszcze coś można osiągnąć. Tak się nasz GKS taplał w środku pierwszoligowej tabeli i jakoś się żyło.
Najgorsze były te momenty, w których zespół „walczył” o awans i miał na przykład szansę na wskoczenie na pozycję lidera. W sezonie 2016/17 jeśli dobrze pamiętam, od pewnego momenty mieliśmy SZEŚĆ takich okazji, wystarczyło wygrać mecz. I WSZYSTKIE z tych spotkań nie zakończyły się zwycięstwami. Można było się sfrustrować. Delikatnie mówiąc.
Podobnie w przypadkach, w których można było sobie zapewnić jakąś dobrą pozycję mentalną tak w ogóle. Sytuacja wydawała się idealna – na Bukową przyjeżdżał jakiś słaby rywal, najlepiej jeszcze z niekorzystną serią. GKS miał optyczną przewagę, niby stwarzał sytuacje, przeciwnik nie grał nic, ale jakimś trafem strzelał gola albo dwa i wygrywał. Tudzież przypadki takie, jak ze wspomnianego sezonu pod egidą Jerzego Brzęczka, kiedy to do Katowic przyjechały Miedź i Podbeskidzie i scenariusze tych spotkań były bardzo podobne – do 70. minuty GKS jest (niby) zespołem lepszym, tamci się kopią po czołach. Ale jest 0:0, goście stwierdzają – przyatakujemy sobie. I strzelają dwie bramki i wygrywają mecze.
Korona Kielce była najbardziej toporną drużyną, która przyjechała w tym sezonie na Bukową. Piłkarze Jacka Zielińskiego, który sam sugestywnie zarówno werbalnie, jak i mową ciała stwierdził, że oczy czasami krwawiły, pokazali dość konkretny antyfutbol, w drugiej połowie opierający się na grze na czas już od pierwszego gwizdka czy na wykopywaniu piłek na uwolnienie. Goście wyglądali, jakby wznosili modły, by ten mecz zakończył się szczęśliwym dla nich remisem.
W obliczu takich rywali, których Krzysztof Markowski nazwałby „gamoniami”, niczym piłkarzy Pogoni Świebodzin, stwierdzenie, że GieKSa zagrała dobry mecz jest dość kontrowersyjne. Nie wiem w takim razie, jaki to byłby słaby mecz w opinii osób głoszących to zdanie – chyba piłkarze zamiast do bramki musieli by celować w ławki rezerwowych.
Powtórzę – Korona grała w drugiej połowie na czas i modliła się o remis. To był jej szczyt marzeń. Przegrać taki mecz jest jednak trochę cringowe.
Oczywiście, że GieKSa miała przewagę w tym spotkaniu, z wyżej wymienionych powodów. Z takim przeciwnikiem trudno nie mieć przewagi, nie zbliżać się pod pole karne i nie próbować zagrywać w szesnastkę. Czasem nawet stworzyć sobie jakąś sytuację. Ale czy to wystarczy? Według Canal Plus xG po tym meczu było na poziomie 1,06. GieKSa miała kilka celnych strzałów. Jednak było ich zdecydowanie za mało, żeby być pewnym, że coś jeszcze do siatki Dziekońskiego wpadnie.
Padają też mityczne zdania o „kontrolowaniu meczu”. Jest to jedno z najbardziej wyświechtanych i absurdalnych stwierdzeń. Bo jeśli kontrolowałeś, a przeciwnikowi wyszła jedna akcja i strzelił gola, to znaczy, że… nie kontrolowałeś. Zakazałbym używania tego słowa piłkarzom, trenerom i dziennikarzom, bo jest po prostu kuriozalne.
Na ocenę jakości gry składa się więcej rzeczy niż tylko ogólny obraz. Czy można o meczu powiedzieć, że był dobry, jeśli przeciwnik nic nie gra, a strzela dwa gole po kuriozalnych błędach? Czy można powiedzieć, że mecz jest dobry, jeśli większość zagrywanych podań w pole karne nie dochodzi do adresata i nie ma wykończenia w postaci choćby celnego strzału?
Stracone dwie bramki nie miały prawa się przydarzyć, choć to też oczywiście slogan. Bo wiemy, że takie rzeczy w piłce się zdarzają. Najpierw Dziekoński wybija piłkę praktycznie ze swojej piątki i do pewnego momentu Lukas Klemenz pasywnie przygląda się sytuacji, pewnie licząc, że przetnie ją Jędrych. Tylko piłka leci kilka metrów nad kapitanem, więc gdy Klemenz rusza za rywalem jest za późno i próbujący ratować sytuację Alan Czerwiński lekko, ale jednak popycha przeciwnika. Czy w polu karnym? Zależy, jak na to patrzeć. Mimo wszystko wydaje się, że początek „pchnięcia” jest minimalnie przed szesnastką.
Drugi gol to… lepiej tego nie oglądajcie na powtórkach. GieKSa wychodzi z naprawdę świetnie zapowiadającą się kontrą, ale fatalne podanie zalicza Sebastian Milewski. Potem mamy wywrotkę dwóch naszych zawodników w polu karnym (konkretnie wślizgiem wybija Arkadiusz Jędrych, blokować próbował Bartosz Jaroszek). Pozostają oni „na glebie” zdecydowanie za długo, Czerwiński za późno się orientuje, że znów musi gasić pożar – kolejne dośrodkowanie i… piękna asysta Jaroszka na nogę Błanika. Koroniarze w euforii.
W piłce liczą się bramki – zdobyte i stracone. Sposób utraty tych goli musi wpływać na ocenę meczu.
Mówię o tym też dlatego, bo przypomniały mi się podobne narracje po podobnych meczach w przeszłości. Do niczego nas to samozadowolenie z „dobrego meczu” nie prowadziło. Wręcz przeciwnie, dawało złudzenie, że faktycznie jest dobrze, a porażka jest kwestią braku szczęścia. No nie – grając tak jak wczoraj, nie wygralibyśmy z większością drużyn z ekstraklasy. Mamy bowiem tendencję do rażących błędów w obronie niemal w każdym meczu. Czasem przeciwnik je wykorzystuje, czasem nie. A wspomniane xG jest po prostu zbyt niskie.
GieKSa najwidoczniej nie zasłużyła na zwycięstwo, skoro nawet nie potrafiła zremisować z tak słabą drużyną. No ale bądźmy sprawiedliwi, Korona absolutnie nie była lepsza, ale miała masę szczęścia i jednak – co by nie mówić – wykorzystała błędy.
Zawodnicy (i kibice) muszą sobie zdać sprawę, że awans nie został dany raz na zawsze. Piłkarze i sztab szkoleniowy muszą cały czas pracować nad rozwojem zespołu, bo może przecież dochodzić aspekt „przeczytania” naszego teamu przez rywali w całej lidze. Wywalczyli promocję w sposób spektakularny, ale na tym nie skończyła się piłka nożna. Są nowe wyzwania i nowe wymagania. Trzeba iść do przodu.
Niektórzy kibice twierdzą, że piłkarze GieKSy zagrali bez ambicji i nie walczyli wystarczająco. O ile gryzienia trawy na wyższym poziomie być może zabrakło w Skierniewicach, tak z Koroną te kwestie były na odpowiednim poziomie. Była walka, były sprinty, była chęć zwycięstwa. Nie widziałem natomiast takiego przekonania i wiary w sukces danej akcji, jak w kilku meczach w tym sezonie. To co szwankuje u niektórych piłkarzy, to że jak im nie idzie, zaczynają po prostu podejmować niezbyt zrozumiałe decyzje albo po prostu grać asekuracyjnie. Przykładem jest Oskar Repka, którego niestety ostatnio nie poznajemy. Zawodnik, który przyzwyczaił nas do rozdzielania piłek niczym profesor, ostatnio gra asekurancko, jakby bał się grać do przodu – najczęściej widzimy go odgrywającego do boku, do tyłu lub zwalniającego akcję, wręcz do całkowitego jej zatrzymania. Gdzie jest ten Oskar?
To co też wpisuje się w ten koszmar czasów minionych to euforia na stadionie, po której zaraz jest jedno wielkie rozczarowanie. To przerobiliśmy w tym meczu dwukrotnie, najpierw jak Dawid Kudła obronił karnego, ale sędzia zarządził powtórkę, a potem przy golu Adama Zrelaka, który jednak był na spalonym. Na domiar złego, po chwili trafiła Korona i nastroje obróciły się o 180 stopni.
Nie ma trener Rafał Górak szczęścia, jeśli chodzi o zdrowie zawodników. Robi nam się powoli szpital w drużynie. Już nie było w składzie Marteena Kuska, którego zastąpił Borja Galan. A podczas meczu z urazami opuścili boisko Mateusz Kowalczyk, Bartosz Nowak i Lukas Klemenz. Bardzo źle to wygląda, bo tak jak pisałem ostatnio – nie ma wartościowych zmienników. Jaroszek w tym spotkaniu pokazał, dlaczego szanse dostaje od wielkiego dzwona, Mateusz Mak natomiast dostał całą połowę i w zasadzie widzieliśmy go tylko, gdy na boisku się pojawił. Potem piłkarza po prostu nie było.
Oddajmy wspomnianemu Galanowi, co hiszpańskie. Jak go krytykowaliśmy w poprzednich spotkaniach, tak tym razem zaprezentował się z dobrej strony. Piłkarz na razie łata dziury, ale jego udział w tym meczu, zwłaszcza w drugiej połowie, na lewej stronie – mógł się podobać. Oby to była zapowiedź jego dobrych występów, a może… to będzie ta pozycja?
Bartosz Nowak znów miał moment błysku, zaliczając asystę do Klemenza, który strzelił swoją pierwszą bramkę po powrocie do GKS, a trzecią w historii dla naszego klubu.
Tak jak byliśmy zachwyceni postawą drużyny w niektórych meczach tego sezonu, tak teraz mamy trudniejszy czas. Nie ma co popadać w skrajności. Po prostu nie jesteśmy tak dobrą drużyną, żeby zwycięstwa nad Jagiellonią czy Pogonią były dla nas chlebem powszednim, ale nie jesteśmy tak słabą, by przegrywać ze słabiutką Koroną. Chodzi o to, by nie zakłamywać rzeczywistości. Wiadomo, że i my wpadamy w euforię, jak były te świetne mecze. Natomiast tutaj skupiam się na mocnej krytyce gry i narracji o „dobrym meczu”, ale nie mam absolutnie zamiaru czegokolwiek wyrokować.
Doświadczenie z poprzedniego sezonu pokazało, że można znaleźć się w totalnej d… i z niej w spektakularny sposób wyjść. Obecne rozgrywki też pokazały, że potencjał w tej drużynie jest naprawdę duży. Kwestią tylko jest, czy ekipa Rafała Góraka będzie grała tę swoją grę, którą naprawdę pokochaliśmy, czy nie. Ostatnio jej nie pokazuje i musi z całych sił pracować, by wrócić do swojego stylu. Agresywnego, pewnego, niezłomnego. Na razie mamy pewien dołek. Natomiast nikt nie powiedział, że GieKSa nie jest w stanie wygrać kolejnego meczu ligowego. Jest. Choć będzie bardzo trudno.
Na koniec dodam, że te koszmary mi mignęły we wczorajszym spotkaniu. Mam nadzieję, że to tylko mgliste mgnienie przeszłości. Ale i tak jestem szczęśliwy, że mogę je przeżywać w ekstraklasie po meczu z Koroną Kielce, a nie w pierwszej lidze po… Pogoni Siedlce.
Gdy wyjrzałem dziś za okno z pokoju hotelowego, zobaczyłem szron na pobliskich dachach. I tyle. Śniegu nie było ani grama, jedyne, co mogło nas przyprawiać o lekkie dreszcze to przymrozek i konieczność spędzenia tego meczu w tak niskiej temperaturze. Wiadomo jednak, że podczas dobrego widowiska można się porządnie rozgrzać i emocje sportowe niwelują jakiekolwiek atmosferyczne niedogodności. Głowiłem się, jak to jest, że w różnych rejonach Polski mamy atak zimy, a przecież okolice bieguna zimna, które teoretycznie najbardziej są narażone na popularny biały puch, tym razem są wolne od tego.
Gdy jechałem autobusem na mecz i zaczęło lekko prószyć – a było to o godz. 10.30 ani przez myśl nie przeszło mi, jak to się wszystko skończy. Po prostu – śnieg zaczął sobie padać, nie był to jakiś armagedon, a i same opady śniegu, choć były wyraźne, nie przypominały tych, które znamy z przeszłości.
Po wejściu na stadion zobaczyłem taką właśnie oprószoną murawę – niezasypaną. Białawo-zieloną lub zielonkawo-białą. Typowy widok, gdy mamy pierwsze opady śniegu w roku lub też szron po mroźnej nocy. Białe gunwo (że tak zejdziemy z romantycznej wersji o puchu) ciągle jednak z białostockiego nieba spadało. I w pewnym momencie rzeczywiście murawa stała się dość biała. Nie przeszkodziło to jednak obu drużynom oraz sędziom rozgrzewać się. Kibice wypełniali stadion, zwłaszcza ci z Jagiellonii jeszcze przed meczem głośno dopingując swój zespół. Sympatycy GieKSy powoli zaczęli wchodzić na sektor gości i też dali znać o sobie. Przyznam, że nie myślałem w ogóle o tym, że mecz może się nie odbyć. Nie miałem takiego konceptu w głowie.
Za łopaty wzięło się… kilka osób. Zaczęli odśnieżać pola karne. Wyglądało to tak, że na jednym skrzydle stało trzech chłopa i sami nie wiedzieli, jak się za to zabrać. „Gdzie kucharek sześć…” – powiedziałem Miśkowi. A na drugim skrzydle szesnastki jeden jegomość odśnieżył na kilka metrów szerokość pola karnego, pokazując, że „da się”. A tamci deliberowali. Do tej pory odśnieżone były tylko linie i wspomniany kawałek. Na drugim polu karnym natomiast jakiś artysta „odśnieżał” w taki sposób, że zagarniał, wręcz zdrapywał śnieg, zamiast go nabierać na łopatę. Nie trzeba być śnieżnym omnibusem, żeby wiedzieć, że średnio efektywna jest to metoda. Po niedługim czasie wszyscy położyli na to lachę i sobie poszli czy tam przestali działać.
Dopiero kilka minut przed meczem zorientowałem się, że sędzia się dziwnie zachowuje, wychodzi i sprawdza. Załączyłem Canal+, by nasłuchiwać wieści i tam było jasne, że arbiter Wojciech Myć sugerował, iż szanse na rozegranie tego spotkania są dość marne. Potem wyszedł na boisko jeszcze raz, ze swoimi asystentami i patrzyli, jak zachowuje się piłka. W moim odczuciu ta rzucana i turlana przez nich futbolówka reagowała normalnie, z odpowiednim odbiciem czy brakiem większego oporu przy toczeniu się po ziemi. Do końca miałem nadzieję, że mecz się odbędzie.
Sędzia jednak zadecydował inaczej. W wywiadzie dla Canal+ powiedział, że ze względu na zdrowie zawodników, a także ograniczoną widoczność – podejmuje decyzję o odwołaniu meczu. Podał też argument, że do pomarańczowej piłki przykleja się śnieg i tak jej nie widać. A linie, które zostały odśnieżone i tak za chwilę zostałyby zasypane.
Mecz się nie odbył.
Odniosę się więc najpierw do słów sędziego, bo już one są dla mnie kuriozalne. Odśnieżone linie po 40 minutach (także już po odwołaniu meczu) nadal były widoczne. I nie zanosiło się specjalnie na to, że mają zostać momentalnie zasypane. Nawet jeśli – to chwila przerwy w meczu lub po prostu w przerwie między dwiema połowami – pospolite ruszenie do łopat i gotowe. A argument o piłce to już kuriozum do kwadratu. Na Boga – przecież śnieg to nie jest jakiś klej czy oleista substancja. I nawet jeśli w statycznej sytuacji klei się do piłki, to jest ona cały czas KOPANA. Dla informacji pana Mycia – to powoduje drgania w futbolówce, a to (plus odbijanie się od ziemi) z piłki przyklejony kawałek śniegu strząsa. Więc naprawdę nie mówmy takich głodnych kawałków na głos, bo tylko wzmacniamy opinię o sędziach taką, a nie inną.
Trener Siemieniec już po decyzji mówił dla Canal Plus, że z punktu widzenia logistyki w rundzie jesiennej, nie na rękę jest im nie grać, w domyśle, że ten mecz trzeba będzie jeszcze gdzieś wcisnąć. Tylko przecież WIADOMO, że tego spotkania nie da się rozegrać jesienią, bo przecież po ostatnim meczu ligowym Jaga gra dwa razy w Lidze Europy plus jeszcze w środku grudnia zaległy mecz z Motorem. Więc z GKS musieliby zagrać tuż przed świętami, a przecież nikt przy zdrowych zmysłach nie przedłuży rundy GieKSie o dwa tygodnie z powodu zaległego meczu. Niech więc trener Adrian nie robi ludziom wody z mózgu. Poza tym trener powiedział, że ze względu na stan boiska, była to jedyna i słuszna decyzja i trudno nie było odnieść wrażenia, że z powodu napiętego terminarza właśnie TERAZ, dłuższy oddech dla Jagiellonii to najlepsze, co może ich spotkać…
A Rafał Górak? Bardzo dyplomatycznie mówił, że rozumie decyzję sędziów, ale chyba trzy razy podczas wywiadu dał do zrozumienia, jakie miał zdanie… Panowie za zamkniętymi drzwiami rozmawiali, każdy dał swoje argumenty. Trener zwrócił uwagę, że ze względu na szczelnie wypełniony sektor gości mogło to wyglądać inaczej. Że białe linie widać i przy dobrej woli organizatora, boisko można byłoby doprowadzić do stanu używalności. Że taki wyjazd bez meczu to dodatkowe koszty dla klubu. Jakbym więc miał typować, to pewnie wyglądało to tak „ej Rafał, wiesz, jak jest, jaką mamy sytuację, wiem, że nie jest to wam na rękę, ale zgódź się na przełożenie meczu, odwdzięczymy się dobrym winkiem”… Być może więc ze względu na solidarność kolegów po fachu i gentelmen’s agreement, szkoleniowiec, mimo że wolałby zagrać – nie oponował.
No i właśnie. To jest pytanie – czy komuś zależało, żeby wykorzystać opady i meczu nie rozegrać? Powiem wprost – reakcja organizatora meczu na tę „zimę” jest mocno zastanawiająca i nie wiem, czy Jagiellonia nie powinna z tego tytułu ponieść konsekwencji. Powtórzę – klub nie zrobił absolutnie nic, żeby ten mecz rozegrać. Począwszy od prognoz – przecież atak zimy w Polsce był już wczoraj, więc nie można było nie zakładać, że podobna sytuacja powtórzy się w Białymstoku. A jeśli tak, to przygotowuje się zastępy ludzi – choćby na wszelki wypadek – do tego, żeby boisko odśnieżyć. Pamiętacie, co było w zeszłym sezonie w meczu Radomiaka z Zagłębiem? Momentalnie, w ciągu kilku minut płyta po nawałnicy zrobiła się biała. Tam też było ryzyko przerwania i odwołania meczu. Ale ludzie robili, co w swojej mocy, odśnieżali, jak tylko się da i spotkanie zostało dokończone. Wczoraj w Rzeszowie kompletnie zasypany stadion został odśnieżony i mecz również się odbył. A w Białymstoku? Nie było chętnych czy nie miało ich być? Mogli nawet tych żołnierzy wziąć, co to zawsze są na trybunach. Cokolwiek. A tutaj kilku ludzi z łopatą zaczęło nieskładnie machać, ale chyba ktoś im powiedział, że to bez sensu – no i przestali.
Nie będę wnikał, czy na takim boisku można grać czy nie. Jak bardzo wpływa to na zdrowie zawodników. Wiem, że w przeszłości takie mecze się odbywały i nikt nie płakał i nie zasłaniał się ani zdrowiem, ani terminarzem. GieKSa taki mecz rozgrywała z Arką Gdynia – pamiętny z niewykorzystanym karnym Adamczyka – i jakoś się dało. Nie jest to może najbardziej estetyczne widowisko, ale mecz jest rozegrany i jest z głowy.
Natomiast tu nie chodzi o to, czy na zaśnieżonym boisku można grać. Chodzi o to, że nikt nie zajął się odśnieżaniem. Dlatego cała ta sytuacja ostatecznie wydaje mi się po prostu skandaliczna. Dosłownie godzinkę śnieg poprószył – bez jakiejś większej nawałnicy – i odwołujemy mecz.
I tak – piłkarze pojechali sobie na drugi koniec polski, by pobiegać na murawie stadionu Jagiellonii. Klub zapłacił za hotel, wyżywienie, przejazd. Teraz będzie to musiał zrobić drugi raz – najpewniej na wiosnę. Kibice zrywali się o drugiej w nocy, niektórzy pewnie nawet nie poszli spać, by stawić się na zbiórkę w ciemnych Katowicach. Jechali w tak wielkiej liczbie przez cały kraj – też przecież zapłacili za bilety i przejazd. I dostali w bambuko, bo paru osobom nie chciało się wyjść i doprowadzić boisko do jako takiego stanu.
Uważam, że PZPN czy Ekstraklasa, czy kto tam zarządza tym całym grajdołkiem, nie powinien przyzwalać na taką fuszerkę. To jest kupa kasy i czas wielu ludzi, którzy zdecydowali się do Białegostoku przyjechać. To po prostu jest nie fair.
Nieraz bywały jakieś sytuacje czy to z pogodą, czy wybrykami kibiców i kapitanowie lub trenerzy obu drużyn zgodnie mówili – gramy/nie gramy. Była ta wyraźna jednogłośność. A czasem spór. Grano nawet po zapaści Christiana Eriksena – choć tam akurat uważam, że ta decyzja była fatalna (choć z drugiej strony to Euro, więc logistyka dużo trudniejsza). Tutaj zabrakło determinacji, żeby mecz rozegrać. Rozumiem trenera Góraka, że podszedł dyplomatycznie do sprawy. Ja tego protokołu dyplomatycznego trzymać nie muszę i wysuwam hipotezę, że komuś na rękę był ten niezbyt wielki opad śniegu.
Dotychczas wielokrotnie pisałem i mówiłem, że cenię Jagiellonię i Adriana Siemieńca za to, jak łączą ligę i puchary. Byłem pod wrażeniem, że rok temu Jaga nie przełożyła spotkania z GKS na jesień, gdy sama była pomiędzy meczami z Ajaxem – trener gospodarzy dzisiejszego niedoszłego pojedynku mówił, że poważna drużyna musi umieć grać co trzy dni. Tym razem jednak w obliczu meczu z KuPS i końcówki ligi, takie zdanie przestało już zobowiązywać.
Nam nie pozostaje nic innego, jak przygotować się do sobotniego spotkania z Pogonią. Oby piłkarze GKS również wykorzystali fakt, że nie będą mieli Jagi w nogach i jak najlepiej mentalnie i fizycznie przygotowali się do spotkania z Portowcami. A z Jagiellonią i tak się już niedługo zmierzymy, bo za jedenaście dni w Pucharze Polski.
Kups!
W związku z atakiem zimy w Białymstoku i niezdatnymi według sędziego warunkami do gry mecz Jagiellonia Białystok – GKS Katowice został odwołany.
Wczoraj klub GKS Katowice ogłosił, że wszyscy wyjazdowicze (a było ich aż 1022!), którzy pojechali na mecz do Białegostoku, mają w systemie biletowym przypisany voucher, który można wymienić na darmowy bilet na pucharowe spotkanie z Jagiellonią.
Jak informuje na swojej stronie internetowej klub (tutaj): Wyjazdowicze na swoich profilach w Systemie Biletowym GieKSy otrzymali voucher rabatujący cenę biletu na mecz pucharowy do 0 zł. Z prezentu można skorzystać już teraz! Voucher nie obejmuje biletów parkingowych oraz VIP. Co ważne, jeśli któryś z wyjazdowiczów nabył już wcześniej bilet na mecz pucharowy, to wówczas może wykorzystać voucher przy zakupie biletu na mecz innej sekcji GKS-u w 2025 r.
To kolejny miły gest ze strony klubu w kierunku najwierniejszych kibiców GieKSy. Już w niedzielę, zaraz po decyzji o niegraniu, piłkarze GieKSy podeszli pod sektor gości, a część z nich się na nim znalazła. Tam podziękowali fanatykom za tak liczną obecność, wspomnieli, że zawsze grają w „12” i dziś też chcieli dla nas wygrać. Oprócz tego rozdali swoje koszulki najmłodszym kibicom GKS Katowice, którzy wybrali się do Białegostoku. O tej sytuacji piszą więcej sami kibice na Facebooku (tutaj).
Przypomnijmy, że mecz z Jagiellonią zostanie rozegrany w czwartek 4 grudnia o 17:00 na Arenie Katowice. Na ten mecz NIE obowiązują karnety – wszyscy kibice muszą zakupić bilety (lub wykorzystać wspomniany wcześniej voucher). Bilety dostępne są w internetowym systemie (tutaj).
Najnowsze komentarze