Było beznadziejnie, tragicznie i bez wyrazu. GKS przegrał w Grudziądzu 0:1 i trudno zrozumieć, czemu tak nisko. Zawodnicy z Grudziądza pokazali naszym piłkarzom, na czym polega gra w piłkę, czysto sportowo i jeśli chodzi o ambicje. Stracona bramka była skandalem, nawet nie tyle w kontekście nieudanej interwencji Pietrzaka, co zachowania trójki pozostałych obrońców, którzy wszyscy wbiegli niemal do bramki, a także pozostałych zawodników, którzy powrót w swoje pole karne mieli w dupie i spacerkiem lub na stojąco obserwowali, jak rywal posyła piłkę do pustej bramki. W ofensywie było zero – zero celnych strzałów, zero dobrych akcji. Za to multum śmieszych błędów. Słowem – żenada.
Łukasz Budziłek – 6
Kilka dobrych interwencji zaliczył, zwłaszcza jedną w pierwszej połowie, po strzale z bliska głową jednego z rywali. Nie mógł liczyć na pomoc kolegów z obrony, którzy grali fatalnie. Miał trochę szczęście, gdy piłka trafiła w słupek, a także gdy rywale strzelali tuż obok bramki. Przy golu bez szans. Zdarzały się też lekko niepewne momenty, ale bez konsekwencji.
Alan Czerwiński – 4,5
Zawodnik nie potrafi dośrodkować w pełnym biegu, ustawia sobie piłkę długi czas, ale w tym meczu przynajmniej „coś” próbował, w przeciwieństwie do innych spotkań. Nie było też aż tylu asekuranckich podań do stoperów. Nadal duże problemy w pojedynkach 1 na 1. Przeciętne zawody, Alan miał dużo słabszych meczów w GieKSie.
Mateusz Kamiński – 3
Nie radził sobie z zawodnikami rywali, w pierwszej połowie mieli oni mnóstwo sytuacji. Zagubiony przy straconej bramce. Błędy w kryciu. Miał szansę na zdobycie gola, ale z bliska strzelił głową nad poprzeczką. W końcówce grał z przodu, jak kiedyś Adrian Napierała. Bez efektu.
Adrian Jurkowski – 3
Niepewny w defensywie, ale też duży problem w wyprowadzaniu piłki. Raz w niegroźnej sytuacji podał piłkę prosto do przeciwnika i była z tego bardzo groźna akcja. Piłkarz przeplata lepsze mecze z gorszymi, ale te gorsze są naprawdę słabe. Nie radzi sobie z grą pod pressingiem przeciwnika.
Rafał Pietrzak – 5,5
Jeden (jedyny?) o którym można powiedzieć, że pokazał cień ambicji. Biegał szybciej i żwawiej od swoich kolegów. Miał jedną bardzo fajną akcję, kiedy najpierw odebrał piłkę rywalowi, przebiegł 30-40 metrów i dobrze rozprowadził piłkę. Przy straconym golu interweniował niefortunnie, bo zamiast wybić piłkę na róg, odbił ją prosto do przeciwnika. Powinien mecz skończyć z dwiema żółtymi kartkami, ale sędzie się zlitował i nie pokazał mu ewidentnej drugiej.
Tomasz Wróbel – 1
Poziom okręgówki. Ten piłkarz kiedyś był wiodącą postacią w swoim klubie w ekstraklasie? To chyba musiał być ktoś inny, tak samo jak ktoś inny rozgrywał świetne mecze jesienią w GieKSie. Zawodnik z takimi umiejętnościami – a wiemy, że je ma – gra taką padlinę, że szkoda gadać. Proste, niewymuszone straty, zero w ofensywie, przejście obok meczu. I tak wygląda cała runda…
Grzegorz Goncerz – 3
Zawodnik ofensywny gra na pozycji defensywnej i widać, że nie jest stworzony do tego typu akcji. Jego atutem – w dobrej formie – jest szybkość, pojedynki 1 na 1, zwłaszcza na skrzydle. Tutaj musi grać w destrukcji i ta gra jest chaotyczno-szarpana. Do tego brakuje mu pewności, gdy dostał bezpańską piłkę tuż przed polem karnym – idealną do strzału – i fatalnie ją przyjął. Cały czas czekamy na Grzegorza na prawym skrzydle.
Rafał Figiel – 2
Zawodnik sam przyznaje, że najlepiej się czuje na pozycji ofensywnego pomocnika, więc trener robi mu krzywdę wystawiając do zadań destrukcyjnych. Wyglądało na to, że piłkarz nie wie jak tam grać, jak się zachowywać i pamiętamy go głównie z gonienia przeciwnika i… faulowania go. Jeśli Figiel – to tylko w ofensywie.
Przemysław Pitry – 2
Powoli można tracić cierpliwość, gdy patrzy się na kapitana zespołu, który spaceruje, człapie po boisku i w ciągu 90 minut przebiega pewnie ze 2 kilometry. Masa błędów i niedokładnych podań, niewymuszone straty, podania do przeciwnika. Nie widać, żeby przykładał się do pojedynczego zagrania. Gdy może rozprowadzić piłkę, wdaje się w niepotrzebne dryblingi. Bardzo słaby mecz.
Krzysztof Wołkowicz – 1
Nie wiedzieć czemu trener zaczął na niego stawiać, bo ten zawodnik z każdym występem na boisku pokazuje, że pierwsza liga to za wysokie progi dla niego. Czwarta, piąta – i owszem, ale nie zaplecze ekstraklasy. W meczu z Olimpią nie udała mu się ani jedna akcja, zagubiony na boisku, brak techniki, szybkości, brak wiary w siebie. Rozumiemy trenera, że szuka nowych rozwiązań, ale Wołek nie będzie lekiem na całe zło.
Michał Zieliński – 2
Nieobecny. Nie miał wsparcia od kolegów z pomocy, nie dostawał podań. A jak już miał piłkę do oddawał strzały w stylu futbolu amerykańskiego, czyli 10 metrów nad bramką. Słabiutko.
Grzegorz Fonfara (grał od 57. minuty) – 4
Nawet coś tam się starał po wejściu, ale efektów z tego nie było żadnych. Nic więcej nie da się powiedzieć.
Janusz Gancarczyk (grał od 57. minuty) – 4,5
Swoją obecność zaznaczył w ostatniej minucie, kiedy klasycznie się machnął i… wyszedł mu strzał w poprzeczkę. Próbował grać na skrzydle, współpracować z Alanem Czerwińskim. Brakowało jednak szybkości i zdecydowania, a raz podał wszerz boiska na kontrę.
Paweł Szołtys (grał od 74. minuty) – niesklas.
Młodzian został wpuszczony na boisko w trudnym momencie, ale nie udało mu się nic wnieść w poczynania drużyny. Do niego pretensji nie mamy, natomiast duża rola Kazimierza Moskala, aby nie dopuścił do tego, aby młody zawodnik nabrał beznadziejnych nawyków starszych kolegów czyli odpuszczania i niechlujstwa na boisku.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
GKS Katowice nie jest już ponownie „debiutantem” w Ekstraklasie. Zespół zaliczył chrzest bojowy z Radomiakiem – to było prawdziwe święto dla całego klubu i wszystkich kibiców. Jeszcze pewnie przez jakiś czas będziemy czuć zapach tej nowości, ale już wkrótce liga stanie się ligą – miejscem, gdzie trzeba wykonać solidną cotygodniową pracę (plus oczywiście w ciągu tygodnia na treningach) i walczyć o ligowe punkty.
Drugim rywalem będzie Stal Mielec. Terminarz ułożył nam się tak, że – przynajmniej na papierze – oszczędził nam rywali z najwyższej półki. Że jednak do tego wagi przykładać za bardzo nie ma co, przekonaliśmy się w ostatnią sobotę, kiedy to Radomiak pokonał nas ekstraklasowym wyrachowaniem.
To nie jest jednak tak, że GKS nie miał w tym meczu nic do powiedzenia. W drugiej połowie, gdy piłkarze Rafała Góraka nie mieli już nic do stracenia, przycisnęli rywala, który decydował się grać na czas. Widać było u zawodników Bruno Baltazara obawę przed utratą tego prowadzenia. Można więc powiedzieć, że doświadczyliśmy w jednym meczu tego, że nie taka ta liga straszna, ale też, że gdy przeciwnik włączy ekstraklasowe doświadczenie – możemy mocno się pogubić.
GieKSa w ostatnich latach bardzo dobrze spisywała się na wyjazdach. Teraz jest okazja przypomnieć się szerszej publiczności na stadionach w najwyższej klasie rozgrywkowej. W pierwszej lidze w ostatniej dekadzie w Mielcu nie wiodło nam się zbyt dobrze. Potem drogi obu klubów się rozeszły, a Stal budowała swoją markę właśnie w Ekstraklasie.
W ciągu tygodnia doszło w Katowicach do kilku wzmocnień, z wyczekanym niczym legendarny Artur Siemaszko – Bartoszem Nowakiem na czele. Trzeba przyznać, że przyjście tego zawodnika do GieKSy wydaje się być tym, czego ten zespół naprawdę może potrzebować. Zawodnik bowiem ostatecznie nie został chyba doceniony w Rakowie, jak należy, a przecież i tak miał swój wkład i w mistrzostwo i inne osiągnięcia częstochowian.
Na ile zawodnik po tych perturbacjach transferowych jest gotowy do gry? Miejmy nadzieję, że w pełni, bo intuicja podpowiada, że może to być gracz odnotowujący dwucyfrowe liczby w sezonie.
Czekamy na dobry futbol piłkarzy z Katowic, niech to będzie w tym sezonie wizytówka naszego klubu i miasta, a pewne powiedzenie o naszym rywalu niech zostanie sparafrazowane tak, jak w tytule tego artykułu.
Wprowadzamy w felietonie małą modyfikację w porównaniu do tego, co było sygnalizowane przed rozgrywkami. Ciekawostki o karierach rywali pozostawiamy na mecze domowe, kiedy to dani zawodnicy po prostu przyjadą na Bukową. Dzięki temu moduł ten będzie obowiązywał przez cały sezon, a ci, którzy lubią takie smaczki na Bukowej, będą mogli ich doświadczać w większej ilości.
Ma na imię Steven i jest fanatykiem szkockiego Motherwell. Klub powstał dawno temu, bo w… 1886 roku. Zasłużony dla szkockiej piłki, ale przez dwóch hegemonów z Glasgow: Celtic i Rangers, ma bardzo ciężko triumfować w jakichkolwiek rozgrywkach na szkockiej ziemi.
Klub z Motherwell na swoim koncie ma jeden tytuł Mistrza Szkocji z 1932 roku oraz Puchar Szkocji wywalczony w 1952 i 1991 roku. I właśnie ten 1991 rok jest bardzo ważny nie tylko dla klubu, ale i kibiców z „The Well”. Bursztynowo–bordowi w Pucharze Zdobywców Pucharu wylosowali GKS Katowice, który wówczas zdobył swój drugi Puchar Polski, wygrywając 1:0 z Legią Warszawa w Piotrkowie Trybunalskim.
Pierwszy mecz został rozegrany 18 września w Katowicach, a na pierwszy europejski wyjazd w swojej historii wyruszyło 500 kibiców Motherwell, którzy podróżowali na dwie grupy. Jedni samolotem i ci mieli więcej szczęścia, bo zobaczyli całe spotkanie. Druga ekipa, podróżująca autokarem, zobaczyła ostatnie 10 minut meczu, w którym GieKSa pewnie wygrała 2:0. Wśród tych wiernych fanów znalazł się bohater naszego tekstu – Steven, który miał wówczas 17 lat.
Będąc świadomym, że stadion GieKSy niedługo przejdzie do historii, zabrał swojego syna w nostalgiczną podróż na stadion GKS-u (na portalu X krótka relacja ze zdjęciami), aby pokazać mu swój pierwszy historyczny wyjazd w europejskich pucharach. Jak sam napisał – jego syn nie miał jeszcze okazji zaliczyć wyjazdu w Europie za swoim klubem, któremu wspólnie kibicują, bo ciężko jest przebić się przez dwie potężne drużyny z Glasgow. Szacunek dla Ojca!
Ciekawostką dla fanów GieKSy, którzy spoglądają na zdjęcia Blaszoka z tego meczu. W tym dniu pod jednym dachem siedziały 3 GKS-y… Mieliśmy w tym czasie równolegle zgodę z GKS-em Jastrzębie i GKS-em Tychy, których flagi wisiały tego dnia na płocie.
Zapraszamy do pierwszej ekstraklasowej galerii z wyjazdu. GieKSa pokonała na wyjeździe Stal Mielec 1:0. Zdjęcia przygotowała dla Was Madziara.
gobert
18 maja 2014 at 17:20
Nota Fonfarze za grę wystawił ,, Fan Club’ za wrażenie.
kibic
18 maja 2014 at 17:40
Nota dla Wołkowicza i tak za wysoka!!!Az sie dziwie ze nie został zmieniony!!!
mario
19 maja 2014 at 09:54
Panie trenerze raz jeszcze prosze nie czekajcie na nowy sezon juz wpuszczajcie mlodych zawodnikow a tym starym lebrom podziekujemy i tak nie musza byc w tym momencie nawet na stadionie. Samymi mlodymi sie nie wygra ale my w tym sezonie nie czekamy juz niestety na wygrane ale na mocne pokazanie ambicji checi gry i checi godnego noszenia naszych barw. walka u nich to to co bedzie na pewno bo im zalezy a zgranie zespolu przyjdzie z czasem, MY NADAL MAMY WIARE