Przed wami kolejna porcja P.S do P.S-a, którego publikujemy po meczach. Tutaj szerzej i pracy redakcji podczas wyjazdów i śmiesznych sytuacjach jakie nas spotykają. Miłej lektury!
Radomiak Radom – Na mecz z Radomiakiem w PP udaliśmy się w nieco zmienionym składzie gdyż w roli fotografa debiutował Dafcio. Dafcio to taki trochę „nasz Adrian Frańczak”. Jeśli kogoś brakuje do pomocy to często wskakuje do składu i wykonuje swoje nowe obowiązki. Szybko przekonał się, że w redakcji bardzo ciężko coś zaplanować. Dafcio miał ogarnąć program do wrzucania fotek na stronę, w aucie pytaliśmy go czy to ogarnął i potwierdził, że czytał, jest to proste i ….tylko musi ściągnąć program przed meczem… Efekt był taki, że przy naszym spóźnieniu Dacio nie miał czasu na to i musiał kombinować na szybko po meczu z tymi programami . Mina Kosy w tym momencie była bezcenna… W Radomiu z uwagi na małą lożę prasową i nasze spóźnienie musieliśmy pierwszy raz w historii komentować mecz na stojąco. Dobrze, że przynajmniej byliśmy w kabinie i na spokojnie mogliśmy to robić.
Chrobry Głogów – Był to pierwszy ligowy wyjazd. Jako, że były wakacje to nasz skład ograniczał się do trzech osób a do tego jechaliśmy bez Shella, co się rzadko zdarza. Na meczu byliśmy 2 godziny wcześniej i trzeba przyznać, że lubimy tak wcześniej przyjechać na mecz ( poza Kolesiem, który zawsze narzeka). Przed meczem podszedł do nas Prezes Cygan i długo rozmawialiśmy o tym jak będzie przebudowana GieKSa i co jeszcze trzeba zrobić by włączyć się do walki o awans. Sporo było również nieoficjalnych rozmów o transferach.
Stomil Olsztyn – Na Stomil pojechaliśmy kolejny raz w okrojonym nieco składzie a w roli foto debiutował Fjodor. W Olsztynie znowu byliśmy dużo wcześniej przed meczem i kolejny raz trafiliśmy na ciągłe czerwone światła na sygnalizacji skrzyżowań. Nie ma gorszego miasta pod tym względem. Sam mecz miał dziwny przebieg a najdziwniejsza była bramka dla GieKSy, którą strzelił Sobków. Najbardziej zaskoczyło to Shella, który pochylony nad wpisywaniem newsa do relacji przegapił ją całkowicie. Baliśmy się, że filmujący swój pierwszym mecz Toczmek również zaspał, ale dał radę i bramka się nagrała. Po meczu wielkie podwójne szczęście spotkało Kalinkowskiego, który miał możliwość porozmawiania z nami po swoim występie : ) ale również z rodzicami, którzy przybyli by zobaczyć jego występ. Najbardziej ucieszyła go jednak koperta imieninowa od babci/cioci ( nie pamiętamy niestety) : )
Podbeskidzie Bielsko Biała – Mecz był w piątek, co powodowało nam mały problem. Większość z nas normalnie pracuje i trzeba było dobrze poukładać wyjazd by na wszystko zdążyć. Od razu zdecydowaliśmy się jechać na dwa auta, bowiem Koleś nie mógł zerwać się wcześniej z pracy i moglibyśmy się nie wyrobić, więc pojechał sam. Błażej najpierw podrzucił fotografa Marcina na dworzec i gdy ten robił fotki i filmiki na zbiórce to odbierał Shella z Wełnowca. Potem wróciliśmy po fotografa i wyjazd na mecz. Sam wyjazd opisywaliśmy w P.S szeroko, ale jest jedna historia, której wam nie opowiedzieliśmy. Oto, bowiem wywiązała się w drodze rozmowa o dawnych meczach GieKSy i strzelcach. Shellu pochwalił się swoimi statystykami wspominając, że widział już mega dużo spotkań ( chyba z 500 czy 600 było) i podliczając strzelców to przykładowo jest 70 nazwisk, którzy strzelili jedną bramkę, gdy on oglądał mecz na żywo. Śmialiśmy się po meczu, że Foszmańczyk, który regularnie wtedy strzelał bramki szybko awansuje w rankingu Shella. Po meczu przywitaliśmy się również z prezesem Cyganem, który bardzo głęboko odetchnął po tym spotkaniu. Widać było, że chyba myślał wtedy tak jak my, że to może być przełomowy mecz w tej rundzie.
Miedź Legnica – Stadion ten jest wyjątkowo pechowy zarówno dla GieKSy jak i naszej redakcji. GieKSa zawsze rozgrywała tam dziwne spotkania- a to Kamiński strzeli dwa swojaki, a to przegramy 2:4 po dwóch czerwonych kartkach, a to jeszcze Gancarczyk się obrazi na trenera. Dla nas pechowy, bo ostatnie dwa mecze, które tam rozgrywaliśmy to wiecznie spóźnieni byliśmy. Tym razem jednak jadąc w okrojonym mocno składzie z debiutującym na meczu Stoczkiem byliśmy dwie godziny przed meczem. Zrezygnowaliśmy z robienia fotek na murawie ze względu na deszcz i w ten sposób Stoczek zadebiutował, ale na trybunach …: ) Z ciekawych historii to po meczu poszliśmy ze Stoczkiem zrobić wywiady i gdy je przeprowadzaliśmy to Damian Garbacik ciągle kursował między szatnią a autokarem ze sprzętem piłkarskim. Zawsze to młodzież go nosi, ale tym razem dziwnym trafem musiał to sam robić. Eryk Sobków długo rozmawiał z kolegami po meczu i ominęła go „przyjemność” noszenia sprzętu…. Wkurzony Garbacik szybko przekazał koledze informację, iż w Katowicach Eryk sam będzie nosił sprzęt.
GKS Tychy – Z wyjazdem na Tychy mieliśmy mały problem, bowiem długo nie umieliśmy zgrać godziny wyjazdu. Shellu chciał jechać mega wcześnie, Błażej z Marcinem z uwagi na pracę nieco później. Ostatecznie przy kompromisie pojechaliśmy jakieś 1,5 godziny wcześniej by po drodze odebrać Shella. Pod stadionem znowu spotkaliśmy brak miejsc parkingowych, ale udało się przekonać ochroniarza, że w miejscu, w którym chcemy stanąć nikomu nie przeszkodzimy. Stadion Tychów bardzo nam się podobał, jeśli chodzi o akustykę, komfort oglądania, itd. Jednak to, co na zewnątrz fajnie wygląda tak w środku już niespecjalnie. Strefa gastronomiczna przy sektorze VIP i na prasie to dwa stoliki z wystawionymi na nich produktach i coca- cola przelewana do kubka z butelki.
Sandecja Nowy Sącz – Długo nie miał kto jechać na ten wyjazd, odpadł Shellu ze względu na szkołę, odpadł Marcin ze względu na pracę. W końcu udało się zebrać ekipę, która z problemami wyjechała z Katowic, bowiem musieliśmy wracać po Kolesia, który w ostatniej chwili dostał zgodę na wyjazd. Na stadionie Sandecji byliśmy już kilka razy i dobrze wiemy gdzie najlepiej zaparkować. Na pewniaka wjechaliśmy na klubowy parking i spotkało nas zdziwienie. Parking był pełny, ale szczęśliwie ochroniarz pozwolił nam zaparkować na podjeździe przed parkingiem. Ucieszeni podeszliśmy pod trybunę i oczywiście znowu przekonaliśmy się, że na polskich stadionach nic nas nie zaskoczy….Przed trybuną znajduje się drugi parking, który był całkowicie pusty. Przed meczem chcieliśmy jeszcze odebrać akredytacje, ale był z tym problem, bowiem w pokoju dziennikarskim trwała narada sędziów z kierownikami drużyn.
MKS Kluczbork – W Kluczborku wszystko na tip-top, jeśli chodzi o prasę, więc my również sprężyliśmy się i szybko byliśmy na stadionie. Chcieliśmy też uniknąć braku miejsc z uwagi na mały sektor prasowy. To, co najlepsze wydarzyło się po meczu gdzie siedzieliśmy w salce konferencyjnej. Był tam TV i oczywiście zainteresowaliśmy się czy nie można puścić meczu jakiegoś. Szybko udało nam się uruchomić dekoder i oglądaliśmy ligę angielską i potem derby BVB-S04. Do rozmowy włączył się również stróż obiektu, który twierdził, że GieKSa nic nie grała, ale wygrała i w ogóle to GieKSa była najgorszym zespołem, jaki tu grał ostatnio….Daj boże byśmy zawsze tak kontrolowali mecz jak w Kluczborku. W Kluczborku przekonaliśmy się również, że Shellu idealnie pasowałby do serialu Narcos w roli Pabla. Podczas przygotowania newsów Shellu postanowił zrobić sobie coś do picia, wstał od biurka, westchnął niczym Escobar i udał się do stolika z napojami. A że miał na sobie ubranie niczym kolumbijski baron kokainy i zrobił to niemal identycznie jak w serialu to od razu wybuchnęliśmy śmiechem i zapytaliśmy Shella czy on udaje Pabla?
Bytovia Bytów – Po sielance, jaką mieliśmy w ostatnich wyjazdach, jeśli chodzi o kilometry tym razem czekał nas pierwszy poważny wyjazd w tym sezonie. Do Bytowa odziwo szybko dojechaliśmy dzięki remontowi A1 gdzie znacznie przyśpieszono przejazd poza Łodzią. Czasu było tyle, że postanowiliśmy zjeść coś w miejscowej knajpie. „Miejscowej” to nieco za dużo powiedziane, bowiem za wybór miejsca wziął się Koleś, który bywa w Bytowie dość regularnie. Zostaliśmy wywiezieni jakieś 20 km od miasta, potem się okazało, że to chyba jedyna knajpa w okolicy, bowiem obsługiwała wesele, spotkanie rodzinne i normalnych klientów takich jak my. Po długim oczekiwaniu otrzymaliśmy obiad i udaliśmy się na stadion. Na stadionie jakoś specjalnie nie było widać mgły, która była z nami przez całą drogę. Aż nam się przypomniał mecz we Wronkach i wygrana 1:0 po golu Bojarskiego we mgle.
Wigry Suwałki – Ostatni wyjazd w tym roku przypadł na dalekie Suwałki. Znowu pojawiły się małe braki kadrowe, ale szczęśliwie kolejny raz udało nam się załatać. Chyba wyszło nam to lepiej niż GieKSie łatanie dziur po kartkach, bowiem wszystko było na stronie na tip-top. Droga była spokojna, ale nieco się przeciągnęła ze względu na wymianę koła, która nas spotkała po drodze. Obyło się bez większych kłopotów i mogliśmy udanie zakończyć sezon wyjazdowy.
Jak widzicie kulisy naszej pracy bywają niekiedy bardzo śmieszne i ciekawe. Zapewniamy was, że ciekawiej jest na żywo przebywać z nami na wyjeździe. Wszystkich tych, którzy byliby zainteresowani pisaniem na stronie czy też podczas meczu zapraszamy do kontaktu. Nie musicie zaczynać od wielkich newsów, pomoc przyda się również przy tych malutkich takich jak opis kolejki, zapowiedź przeciwnika itd.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Zapraszamy do kolejnego tekstu o Nowej Bukowej, który przygotował dla Was Matma85. Nie zabraknie ciekawych informacji, a całość została okraszona wieloma zdjęciami. Przeczytajcie (i zobaczcie), jak wiele zmieniło się przez ostatnie trzy lata. Oddajemy głos autorowi.
W połowie października 2024 roku minęły dokładnie trzy lata od bardzo ważnego momentu w historii GKS Katowice – wbicia pierwszej łopaty pod budowę nowego domu. W uroczystości uczestniczyli: Prezydent Miasta Katowice Marcin Krupa, Prezes zarządu Grupy NDI Małgorzata Winiarek-Gajewsk oraz Prezes Zarządu Stowarzyszenia Kibiców GKS-u Katowice „SK 1964” Piotr Koszecki. Po 36 miesiącach w miejscu, które klasyfikowane było jako grunty pod wodami stojącymi, nieużytkami rolnymi, a w mniejszym stopniu pastwiskami oraz gruntami zadrzewionymi, została rozłożona pierwsza rolka murawy, co pokazuje, jak diametralnie zmieniło się to miejsce.
Ostatnie miesiące prac przy obiekcie to przede wszystkim gigantyczny wzrost zainteresowania kibiców, ciekawych jak prezentuje się nasz nowy obiekt, którego budowa już się zakończyła i który już niedługo, będzie gościł ponad 15 tysięcy fanów.
Dosyć istotne i co można podkreślić to samo miejsce, w którym powstał stadion. Lokalizacja bardzo wyraźnie nawiązuje do górniczej historii i charakteru klubu. Dlaczego? Może warto przytoczyć kilka faktów na temat tego terenu, na którym GieKSa już za moment będzie gospodarzem.
Nowy stadion znajduje się na terenie Załęskiej Hałdy, tuż przy autostradzie A4, która niewątpliwie dodaje atrakcyjności tej lokalizacji. Lokalizacji, która ma bardzo bogatą historię przemysłową. Na przełomie XIX i XX wieku w tym miejscu zlokalizowana była huta o nazwie Joanna, która eksploatowała glin ceramiczny metodą odkrywkową. Znajdowały się tu budynki huty oraz składowisko odpadów pohutniczych. W późniejszym czasie rozpoczęto w tym miejscu wieloletnią eksploatację, w pokładach na różnych głębokościach, złoża węgla kamiennego. Płytka eksploatacja prowadzona była w latach… 1865-1867 przez dawne kopalnie Charlotte i Wiktor, czyli poprzedniczki KWK „Wujek”.
Przykładowa mapa pokładu KWK Wujek z naniesionym obrysem inwestycji. GIG
Co wynika z wielu dostępnych map, część północna naszego nowego obiektu znajduje się na terenie dawnej huty, pod którym nie prowadzono eksploatacji węgla. Natomiast część południowa stadionu, w tym trybuna dopingowa Blaszok, znajduje się na terenie eksploatacji węgla w kilku pokładach. Były tutaj zarówno dukle jak i szyby wydobywcze – naliczono 16 wyrobisk o głębokości od kilku do dwudziestu kilku metrów. Można śmiało przypuszczać, że Skarbnik, który kiedyś ostrzegał górników, a teraz jest na emeryturze, będzie miał na mecze GieKSy jakieś tajemne, ukryte wejście.
Załęska Hałda, dzięki okolicznym lasom, od zawsze charakteryzowała się znacznym zazielenieniem. Pomimo tak dużej inwestycji, teren nadal pozostanie w zdecydowanej większości „zielony”. Podczas ostatnich trzech lat otoczenie diametralnie się zmieniło, co najlepiej pokażą poniższe fotografie.
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Pierwszy rok od uroczystego wbicia pierwszej łopaty to były głównie roboty ziemne, wycinka drzew, budowa zbiorników retencyjnych, odwierty, wykonanie sieci kanalizacyjnej, części fundamentów. Pod koniec 2022 roku, spod leżącego wszędzie śniegu, pojawiły się pierwsze elementy kubatury stadionu miejskiego. Konkretnie 3-kondygnacyjne klatki schodowe hali sportowej. W pierwszych cieplejszych dniach 2023 roku obiekt prezentował się następująco.
Źródło: K.Kalkowski
Od tego momentu prace nabrały prędkości, a dzięki bardzo dobremu zarządzaniu przez wykonawcę dostawami elementów żelbetowych – montaż przebiegał bardzo sprawnie. W maju pojawiły się pierwsze konstrukcje stalowych kratownic dachu nad trybunami stadionu piłkarskiego, a dokładnie 29 czerwca 2023 roku uroczyście została zawieszona wiecha na jej konstrukcji.
Jak wiele zmieniło się w krótkim czasie, pokazują kompilacje fotografii:
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
31 października 2024 roku oficjalnie wykonawca (firma NDI_ zakończył prace budowlane na obiekcie i od 1 listopada trwają odbiory. Obiekt w ostatnim dniu października posiadał już bramki, siatki, a nawet namalowane linie na murawie.
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Mamy teraz głęboką nadzieję, że odbiory odbędą się beż żadnych przeszkód i z początkiem rundy wiosennej spotkamy się przy sztucznym świetle na meczu otwarcia stadionu, na który czekaliśmy tak długo. Stadionu, który da nam wielkie perspektywy.
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Matma85
Za nami kolejny wyjazd na stadion Cracovii, tym razem na mecz z prawdziwym gospodarzem tego obiektu. Czas na tradycyjne „Post scriptum”.
Lech Poznań to rywal, z którym – z obecnego grona ekstraklasowiczów – nie graliśmy najdłużej. Od czasu spadku w 2005 roku nie było nam dane spotkać się w żadnej lidze, a w losowaniach Pucharu Polski także nie mieliśmy szczęścia. Na przebudowanym stadionie Lecha GieKSa wystąpi po raz pierwszy w spotkaniu z gospodarzami, ale wizytowaliśmy go już przy okazji spotkań z Wartą Poznań w I lidze.
#1 – Da Silva – Wiele osób pamięta mecz i bramkę, w której było coś „magicznego”. GieKSa przed sezonem sprowadziła do ataku Brazylijczyka Leonardo Da Silvę i z miejsca stał się on ulubieńcem Bukowej. Wielu miało nadzieję, że rodzi nam się wielki talent na miarę możliwości R9.
Da Silva jedną z kilku bramek, strzelił właśnie w spotkaniu z Lechem. Zimowy wieczór na Bukowej uatrakcyjnił jednym z najładniejszych goli w historii spotkań pomiędzy ekipami. Zobaczcie poniżej, jak pięknie uderzył z popularnej „kapy”.
#2 – Ecik ogrywa Mistrza – Do sezonu 1992/93 Lech Poznań przystępował jako Mistrz Polski. Spotkanie rozgrywane było w marcu w Poznaniu i GieKSa po niezłym meczu pokonała Lecha 2:1. Ozdobą były bramki Maciejewskiego oraz Ecika Janoszki, który tradycyjnie już uderzeniem głową zapewnił GieKSie punkty i wygraną w ostatniej sekundzie spotkania. Nie mielibyśmy nic przeciwko, by to GieKSa w sobotni wieczór cieszyła się z wygranej w takich okolicznościach.
#3 Wojciech Show i zielone koszulki – Końcówka sezonu 1994/95 to remis GieKSy z Lechem na Bukowej. Mecz warty zapamiętania z uwagi na bramkę Wojciechowskiego, który po raz kolejny potwierdził, że był wielkim specjalistą, jeśli chodzi o rzuty wolne. Warte zapamiętania były również wyjazdowe koszulki z tamtego okresu. U siebie graliśmy tego dnia w zielonych trykotach i trzeba przyznać, że prezentowały się one świetnie.
#4 – Gajtkowski pokarał Lecha – W sezonie 2003/2004 GieKSa była przez niektórych skazywana na spadek, a mimo to całkiem nieźle radziła sobie w lidze. W 7. kolejce graliśmy na stadionie Lecha Poznań i mecz ten był wyjątkowy dla Krzysztofa Gajtkowskiego. Zawodnik, jeszcze kilka kolejek wcześniej był zawodnikiem Lecha Poznań, ale nie spełnił pokładanych w nim nadziei i wrócił w trakcie sezonu do Katowic. Powrót był całkiem udany, choć nie aż tak bardzo, jak wszyscy sobie tego życzyli. Gajtkowski zdobył kilka bramek, w tym na Lechu, która dała nam wygraną 2:1. Był to jeden z tych momentów, w których to rywale narzekali, że „byli gracze strzelają im bramki”.
#5 – Półfinał Pucharu Polski – Sezon 2003/04 to jeden z ostatnich „sukcesów” GieKSy w Pucharze Polski. Drużyna, która w sezonie zajęła 10. miejsce z trzema punktami przewagi nad strefą spadkową, dotarła do półfinału Pucharu Polski. Biorąc pod uwagę dzisiejsze realia i nasze występy w tych rozgrywkach, to wynik ten jest abstrakcją. Abstrakcją tym większą, jeśli spojrzy się skład, którym graliśmy w tamtym okresie. Katowiczanie półfinał rozegrali z Lechem i pierwszy mecz przegraliśmy 1:2 (bramka Gajtka), a w rewanżu przegraliśmy 2:4. Nasz skład z tego drugiego mecz: Klytta – Sadzawicki, Pluta, Markowski, Adżem, Fonfara, Adamczyk, Widuch, Bała, Brożek, Gajtkowski.
***
Bilans spotkań z Lechem jest całkiem niezły – 17-13-18. Co ciekawe, mamy dodatni bilans bramkowy – 60-55. Był taki okres w historii naszej rywalizacji, w którym wygraliśmy wynikami 4:1, 3:0, 4:0. Miejmy nadzieję, że w sobotę zdobędziemy kolejne punkty w ligowej tabeli.
Najnowsze komentarze