„To jest ta GieKSa Panowie” – niosły się echem po parkingu klubowym słowa Tomasza Wróbla skierowane do zawodników GieKSy. Takim oto zwrotem przywitał się z naszymi piłkarzami były zawodnik naszego klubu.
Czy to była ta GieKSa? Na pewno pod kilkoma względami tak. Szybki atak perfekcyjnie wykończony przez Prokica dwukrotnie, szczypta finezji przy drugiej bramce – proszę bardzo, dobra gra obronna? Długimi fragmentami dobra i szczelna obrona. Walka, zaangażowanie i brak odpuszczania co najlepiej pokazał Frańczak- w drugiej minucie spotkania gdzie rywal miał piłkę wyłożoną ja na tacy a jednak nasz obrońca zdołał go uprzedzić. Do tego odrobina szczęścia i zasłużona wygrana GieKSy.
Wielu kibiców GieKSy przed spotkaniem z Rakowem z umiarkowanym optymizmem podchodziło do tego spotkania. Fatalny start w sezonie, chaos transferowy przypieczętowany odejściem dyrektora Motały, do tego ciężkie brzemię poprzedniego sezonu. To wszystko nie ułatwiało sprawy GieKSie, ale z pierwszego testu udało się wyjść zwycięsko. Co o tym zadecydowało?
Na pewno mądrość trenera Mandrysza oraz fakt, że nie boi się on robić zmian w zespole. Apelowaliśmy o powrót do bramki Mateusza Abramowicza i o tym samym pomyślał trener. Powrót do bramki popularnego „Abrama” wypadł bardzo dobrze. Patrząc na jego grę widać pewność w bronieniu, widać, że każda kolejna sytuacja nakręca go w bramce jeszcze bardziej, a przez to zyskuje zespół. Gdy już piłka przejdzie przez obrońców – to on dokłada swoje cegiełki do wyniku broniąc w kapitalny sposób.
Trener dokonał również zmian na boku obrony. Do gry wszedł Frańczak i była to dobra zmiana. Przy regularnej grze Frańczak może dać więcej niż Mokwa. Szczególnie jeśli chodzi o ofensywną grę obrońców. A ta we wczorajszym meczu była już dużo lepsza. Mógł się podobać Mączyński ze swoimi wejściami i dośrodkowaniami, po których swoje szanse mieli pomocnicy i napastnicy. Swoją cegiełkę dołożyli również środkowi pomocnicy. Momentami gra Zejdlera i Kalinkowskiego to było to co prezentowali na jesień 2016. Spokój w środku pola, odbiór piłki i szybkie podania do przodu. Zejdler, który w końcu zalicza większą ilość podań do przodu, przyśpieszając akcję zagrał dobry mecz.
Z tego przyśpieszenia najbardziej korzystał Prokic. Serb w tym roku strzela jak na zawołanie, wykorzystuje swoją szybkość oraz spryt. Ten mecz pokazał, że Prokic może grać na skrzydle, ale pełnić funkcję takiego „Fałszywego skrzydłowego”, który wchodzi do ataku i tam szuka swojej szansy na bramkę. Akcja na 2:0 kapitalnie pokazuje jak można wykorzystać taką pozycję. Trener Mandrysz podkreśla, że Prokic rozwija się w swojej grze. Również mamy takie wrażenie, że Prokic na dobre zaaklimatyzował się w klubie i zwiększa swoją rolę w zespole dobrą postawą na boisku. Nie mielibyśmy nic przeciwko by sam wykreował swoją osobę – na prawdziwego lidera w ofensywie, który ciągnie naszą grę, gdy nie idzie.
Wygrana oczywiście cieszy i w końcu wszyscy odetchnęli z ulgą mogąc cieszyć się z dobrego weekendu. W poniedziałek jednak czas zejść na ziemię i powiedzieć sobie jasno. W środę trzeba poprawić niektóre elementy i pokazać, że jedna wygrana nie była przypadkiem. Niezwykle ważne jest, by znowu złapać rytm, jeśli chodzi o punktowanie i wygrywanie spotkań. Potraciliśmy trochę punktów i trzeba gonić czołówkę. Wygrany mecz z Rakowem pokazał, że ta drużyna potrafi dobrze grać i wygrywać spotkanie. Pokazał również, że przed nami sporo pracy i musimy z pokorą podejść do tego co prezentowaliśmy na boisku. Jeśli nie zapomnimy o tym, by poprawić krycie na bokach obrony (Mączyński ciągle jest za daleko od rywali na skrzydle), by poprawić wyjście z obrony (wykop Kamińskiego mógł się skończyć fatalnie) to powinno być już lepiej.
Nie zapominajmy jednak, że tej drużynie dużo brakuje, by wygrywać seriami, mamy swoje problemy i wielkiego huraoptymizmu po jednym meczu być nie może. Dajmy im spokojnie popracować i zaufajmy trenerowi, że poukłada ten zespół tak byśmy mogli cieszyć się z kolejnych wygranych. Czy będzie łatwiej? Na pewno pod jednym względem tak – wygrana zawsze napędza zespół przed kolejnym meczem. Z drugiej strony będąca na fali Chojniczanka będzie dużo cięższym przeciwnikiem. Czas jednak odczarować nasz stadion i zagrać dobry mecz u siebie. My ze swej strony możemy pomóc głośnym dopingiem – tak więc w środę wieczór – widzimy się na B1.
P.S jak bardzo wyczekiwana była wygrana GieKSy niech świadczy ten screen z FB. Komentarz chyba zbędny.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Zapraszamy do kolejnego tekstu o Nowej Bukowej, który przygotował dla Was Matma85. Nie zabraknie ciekawych informacji, a całość została okraszona wieloma zdjęciami. Przeczytajcie (i zobaczcie), jak wiele zmieniło się przez ostatnie trzy lata. Oddajemy głos autorowi.
W połowie października 2024 roku minęły dokładnie trzy lata od bardzo ważnego momentu w historii GKS Katowice – wbicia pierwszej łopaty pod budowę nowego domu. W uroczystości uczestniczyli: Prezydent Miasta Katowice Marcin Krupa, Prezes zarządu Grupy NDI Małgorzata Winiarek-Gajewsk oraz Prezes Zarządu Stowarzyszenia Kibiców GKS-u Katowice „SK 1964” Piotr Koszecki. Po 36 miesiącach w miejscu, które klasyfikowane było jako grunty pod wodami stojącymi, nieużytkami rolnymi, a w mniejszym stopniu pastwiskami oraz gruntami zadrzewionymi, została rozłożona pierwsza rolka murawy, co pokazuje, jak diametralnie zmieniło się to miejsce.
Ostatnie miesiące prac przy obiekcie to przede wszystkim gigantyczny wzrost zainteresowania kibiców, ciekawych jak prezentuje się nasz nowy obiekt, którego budowa już się zakończyła i który już niedługo, będzie gościł ponad 15 tysięcy fanów.
Dosyć istotne i co można podkreślić to samo miejsce, w którym powstał stadion. Lokalizacja bardzo wyraźnie nawiązuje do górniczej historii i charakteru klubu. Dlaczego? Może warto przytoczyć kilka faktów na temat tego terenu, na którym GieKSa już za moment będzie gospodarzem.
Nowy stadion znajduje się na terenie Załęskiej Hałdy, tuż przy autostradzie A4, która niewątpliwie dodaje atrakcyjności tej lokalizacji. Lokalizacji, która ma bardzo bogatą historię przemysłową. Na przełomie XIX i XX wieku w tym miejscu zlokalizowana była huta o nazwie Joanna, która eksploatowała glin ceramiczny metodą odkrywkową. Znajdowały się tu budynki huty oraz składowisko odpadów pohutniczych. W późniejszym czasie rozpoczęto w tym miejscu wieloletnią eksploatację, w pokładach na różnych głębokościach, złoża węgla kamiennego. Płytka eksploatacja prowadzona była w latach… 1865-1867 przez dawne kopalnie Charlotte i Wiktor, czyli poprzedniczki KWK „Wujek”.
Przykładowa mapa pokładu KWK Wujek z naniesionym obrysem inwestycji. GIG
Co wynika z wielu dostępnych map, część północna naszego nowego obiektu znajduje się na terenie dawnej huty, pod którym nie prowadzono eksploatacji węgla. Natomiast część południowa stadionu, w tym trybuna dopingowa Blaszok, znajduje się na terenie eksploatacji węgla w kilku pokładach. Były tutaj zarówno dukle jak i szyby wydobywcze – naliczono 16 wyrobisk o głębokości od kilku do dwudziestu kilku metrów. Można śmiało przypuszczać, że Skarbnik, który kiedyś ostrzegał górników, a teraz jest na emeryturze, będzie miał na mecze GieKSy jakieś tajemne, ukryte wejście.
Załęska Hałda, dzięki okolicznym lasom, od zawsze charakteryzowała się znacznym zazielenieniem. Pomimo tak dużej inwestycji, teren nadal pozostanie w zdecydowanej większości „zielony”. Podczas ostatnich trzech lat otoczenie diametralnie się zmieniło, co najlepiej pokażą poniższe fotografie.
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Pierwszy rok od uroczystego wbicia pierwszej łopaty to były głównie roboty ziemne, wycinka drzew, budowa zbiorników retencyjnych, odwierty, wykonanie sieci kanalizacyjnej, części fundamentów. Pod koniec 2022 roku, spod leżącego wszędzie śniegu, pojawiły się pierwsze elementy kubatury stadionu miejskiego. Konkretnie 3-kondygnacyjne klatki schodowe hali sportowej. W pierwszych cieplejszych dniach 2023 roku obiekt prezentował się następująco.
Źródło: K.Kalkowski
Od tego momentu prace nabrały prędkości, a dzięki bardzo dobremu zarządzaniu przez wykonawcę dostawami elementów żelbetowych – montaż przebiegał bardzo sprawnie. W maju pojawiły się pierwsze konstrukcje stalowych kratownic dachu nad trybunami stadionu piłkarskiego, a dokładnie 29 czerwca 2023 roku uroczyście została zawieszona wiecha na jej konstrukcji.
Jak wiele zmieniło się w krótkim czasie, pokazują kompilacje fotografii:
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
31 października 2024 roku oficjalnie wykonawca (firma NDI_ zakończył prace budowlane na obiekcie i od 1 listopada trwają odbiory. Obiekt w ostatnim dniu października posiadał już bramki, siatki, a nawet namalowane linie na murawie.
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Mamy teraz głęboką nadzieję, że odbiory odbędą się beż żadnych przeszkód i z początkiem rundy wiosennej spotkamy się przy sztucznym świetle na meczu otwarcia stadionu, na który czekaliśmy tak długo. Stadionu, który da nam wielkie perspektywy.
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Matma85
Za nami kolejny wyjazd na stadion Cracovii, tym razem na mecz z prawdziwym gospodarzem tego obiektu. Czas na tradycyjne „Post scriptum”.
Lech Poznań to rywal, z którym – z obecnego grona ekstraklasowiczów – nie graliśmy najdłużej. Od czasu spadku w 2005 roku nie było nam dane spotkać się w żadnej lidze, a w losowaniach Pucharu Polski także nie mieliśmy szczęścia. Na przebudowanym stadionie Lecha GieKSa wystąpi po raz pierwszy w spotkaniu z gospodarzami, ale wizytowaliśmy go już przy okazji spotkań z Wartą Poznań w I lidze.
#1 – Da Silva – Wiele osób pamięta mecz i bramkę, w której było coś „magicznego”. GieKSa przed sezonem sprowadziła do ataku Brazylijczyka Leonardo Da Silvę i z miejsca stał się on ulubieńcem Bukowej. Wielu miało nadzieję, że rodzi nam się wielki talent na miarę możliwości R9.
Da Silva jedną z kilku bramek, strzelił właśnie w spotkaniu z Lechem. Zimowy wieczór na Bukowej uatrakcyjnił jednym z najładniejszych goli w historii spotkań pomiędzy ekipami. Zobaczcie poniżej, jak pięknie uderzył z popularnej „kapy”.
#2 – Ecik ogrywa Mistrza – Do sezonu 1992/93 Lech Poznań przystępował jako Mistrz Polski. Spotkanie rozgrywane było w marcu w Poznaniu i GieKSa po niezłym meczu pokonała Lecha 2:1. Ozdobą były bramki Maciejewskiego oraz Ecika Janoszki, który tradycyjnie już uderzeniem głową zapewnił GieKSie punkty i wygraną w ostatniej sekundzie spotkania. Nie mielibyśmy nic przeciwko, by to GieKSa w sobotni wieczór cieszyła się z wygranej w takich okolicznościach.
#3 Wojciech Show i zielone koszulki – Końcówka sezonu 1994/95 to remis GieKSy z Lechem na Bukowej. Mecz warty zapamiętania z uwagi na bramkę Wojciechowskiego, który po raz kolejny potwierdził, że był wielkim specjalistą, jeśli chodzi o rzuty wolne. Warte zapamiętania były również wyjazdowe koszulki z tamtego okresu. U siebie graliśmy tego dnia w zielonych trykotach i trzeba przyznać, że prezentowały się one świetnie.
#4 – Gajtkowski pokarał Lecha – W sezonie 2003/2004 GieKSa była przez niektórych skazywana na spadek, a mimo to całkiem nieźle radziła sobie w lidze. W 7. kolejce graliśmy na stadionie Lecha Poznań i mecz ten był wyjątkowy dla Krzysztofa Gajtkowskiego. Zawodnik, jeszcze kilka kolejek wcześniej był zawodnikiem Lecha Poznań, ale nie spełnił pokładanych w nim nadziei i wrócił w trakcie sezonu do Katowic. Powrót był całkiem udany, choć nie aż tak bardzo, jak wszyscy sobie tego życzyli. Gajtkowski zdobył kilka bramek, w tym na Lechu, która dała nam wygraną 2:1. Był to jeden z tych momentów, w których to rywale narzekali, że „byli gracze strzelają im bramki”.
#5 – Półfinał Pucharu Polski – Sezon 2003/04 to jeden z ostatnich „sukcesów” GieKSy w Pucharze Polski. Drużyna, która w sezonie zajęła 10. miejsce z trzema punktami przewagi nad strefą spadkową, dotarła do półfinału Pucharu Polski. Biorąc pod uwagę dzisiejsze realia i nasze występy w tych rozgrywkach, to wynik ten jest abstrakcją. Abstrakcją tym większą, jeśli spojrzy się skład, którym graliśmy w tamtym okresie. Katowiczanie półfinał rozegrali z Lechem i pierwszy mecz przegraliśmy 1:2 (bramka Gajtka), a w rewanżu przegraliśmy 2:4. Nasz skład z tego drugiego mecz: Klytta – Sadzawicki, Pluta, Markowski, Adżem, Fonfara, Adamczyk, Widuch, Bała, Brożek, Gajtkowski.
***
Bilans spotkań z Lechem jest całkiem niezły – 17-13-18. Co ciekawe, mamy dodatni bilans bramkowy – 60-55. Był taki okres w historii naszej rywalizacji, w którym wygraliśmy wynikami 4:1, 3:0, 4:0. Miejmy nadzieję, że w sobotę zdobędziemy kolejne punkty w ligowej tabeli.
tyta
21 sierpnia 2017 at 11:32
… cieszy zwycięstwo, gratulacje dla piłkarzy i trenera. Trzeba jednak przyznać, że szału w grze nie było i „zobaczymy” jak to będzie po dwóch nabliższych kolejkach na tle Chojnic i Odry – mam obawy. Oby piłkarze je rozwiali i udowodnili jak bardzo myliny się co do ich oceny m.in. na tej stronie. A przy okazji Shellu na urlopie czy zastyg widząc ostatni wynik GieKSy ? ☺ ☺ ☺
Błażej
21 sierpnia 2017 at 13:27
Shellu odstawiony przez trenera Mandrysza ale wraca na Chojnice 🙂