24 godziny minęły od pierwszego meczu GieKSy w tym sezonie, więc jest to dobry czas, by na spokojnie spisać swoje przemyślenia na temat tego spotkania. Najważniejszą rzeczą jest wygrana 2:1 na inaugurację wiosny, pierwsza od czasów Rafała Góraka, kiedy to w Łodzi pokonaliśmy 1:0 ŁKS Łódź po golu Sławka Dudy. Drugą ważną informacją jest oczywiście fakt, że na pokonanym polu zostawiliśmy Raków Częstochowa, czyli zespół, który w opinii (prawie) wszystkich ma walczyć o ekstraklasę w tym sezonie.
Przyznam szczerze, że z lekkim niepokojem podchodziłem do tego spotkania. Sparingi w Turcji były dobre, ale po spotkaniach sparingowych w Katowicach ten optymizm nieco został stonowany wobec słabych występów naszych piłkarzy. Powróciły nasze koszmary, czyli fatalne bramki tracone po stałych fragmentach gry, czy też straty bramek w momencie gdy mecz był pod kontrolą. Do tego oczywiście dochodziła fatalna statystyka GieKSy w meczach ważnych i z rywalami z górnej połowy tabeli.
Ten sezon jest jednak nieco inny – paradoksalnie GieKSa ma całkiem niezłe wyniki z górą tabeli, ba jeśli uda się wygrać za tydzień w Chojnicach, to wyobraźcie sobie, że zaliczymy trzy wygrane z rzędu z rywalami – UWAGA: Miedź, Raków, Chojnice. Coś, co nie udawało się przez ponad dwa lata, teraz ma szanse wyjść z rywalami z absolutnej czołówki ligowej w tym sezonie.
Liga od początku układa się tak, że jest mało niespodzianek. Słabe wyniki Odry Opole póki co nie dziwią skoro sam prezes w wywiadzie dla Weszło podkreślał, że nie są gotowi na awans. Mecz z Rakowem był z gatunku tych, które pokażą, czy nasz sezon praktycznie się zakończy, czy jeszcze będziemy mogli żyć nadzieją. Stało się to drugie i możemy nieco spokojniej patrzeć na najbliższy mecz w Chojnicach. Na pewno nie pojedziemy tam z nożem na gardle, wydaje się nawet, że pojedziemy tam pewniejsi siebie, gdyż zagraliśmy bardzo solidne zawody. Co było kluczem?
Nie mam wątpliwości, że kluczem do sukcesu była taktyka. Plan został nakreślony i to GieKSa miała spokojnie przesuwać się w obronie, skrzydłowi Skrzecz i Błąd mieli schodzić do obrony, a Poczobut pracować w środku pola i naprawiać dziury. By wygrać to spotkanie postawiono na szybki atak. Można powiedzieć w końcu, gdyż wiele razy prosiło się oto by tak grać, ale jakoś trenerzy nie chcieli takiego planu wprowadzać. Przez 60 minut plan był wykonywany bardzo dobrze, Raków poza jedną sytuacją nie miał praktycznie okazji na zdobycie bramki, owszem prowadzili grę, wymieniali dużo podań, ale brakowało im pomysłu na naszą defensywę. Będąc na stadionie miałem wrażenie, że przez te 60 minut zbyt desperacko się bronimy, że bramka wisi w powietrzu, że to zła taktyka. Wiadomo na stadionie różne są emocje i postrzeganie, więc obejrzałem ten mecz jeszcze raz i co mnie zdziwiło na plus to duży spokój w obronie i wykonywaniu planu. Nie było tutaj paniki, znając wynik na spokojnie oglądałem kapitalne przesuwanie w obronie, asekurację. Dawno nie było widać tak dobrze broniącej GieKSy jednocześnie mającej plan na kontry i szybki atak. Potem przy 30 minutach grania w 10-tkę swoje dołożył Sebastian Nowak. Bramkarz często krytykowany, często zarzucano mu, że niby broni, ale nie pomaga drużynie. Tym razem było inaczej, bo Nowak wybronił w dobrym stylu kilka groźnych strzałów.
Na słowa uznania zasługuje również Wojciech Kędziora. Jego seria trwa i aktualnie jest to 6 bramek w 5 ostatnich spotkaniach. By znaleźć podobną serię trzeba się mocno cofnąć w pamięci, a i tak jest ją bardzo ciężko znaleźć. Kędziora zaimponował instynktem strzeleckim przy drugiej bramce i spokojem przy karnym. Jego gra nie jest efektowna, ale jest skuteczna. Można Wojtka krytykować za uciszanie kibiców, ale nie można nie dostrzegać, że dzięki jego bramkom GieKSa zawsze punktuje.
Była mowa o taktyce, ale trzeba wspomnieć o jeszcze jednej rzeczy. Trener Paszulewicz często podkreślał, że chce mieć na boisku charakternych zawodników, umiejętności może zabraknąć, ale nie odpuszczania i braku ambicji. Wszyscy kibice podkreślali, że słowa słowami, ale trzeba pokazać to na boisku, już nie raz takie zapowiedzi były i nie kończyło się to dobrze. Nie będziemy oceniać tego po jednym spotkaniu, ale wierzymy, że początek został zrobiony, że za trenerem ta szatnia pójdzie i styl jak został im zaproponowany, będzie wszystkim pasować. Taką GieKSę jak wczoraj chcemy oglądać, na takie spotkania czekamy. Wierzymy, że kolejna wygrana przyjdzie w piątek! Do boju GKS!
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
W niedzielne popołudnie piłkarze GKS-u Katowice pojechali na wyjazdowe spotkanie do Szczecina w ramach 27. kolejki PKO BP Ekstraklasy. W wyjściowej jedenastce doszło do czterech zmian i od pierwszej minuty zagrali Szymczak, Kuusk, Drachal i Gruszkowski.
Pierwszą połowę zaczęli zawodnicy GieKSy, ale nie stworzyli realnego zagrożenia. W trzeciej minucie Filip Szymczak wyszedł sam na sam z bramkarzem i mimo tego, że i tak był na spalonym, to nie zdołał pokonać Cojocaru. Chwilę później Alan Czerwiński ruszył prawą stroną boiska aż do linii końcowej i wrzucił piłkę w pole karne. Obrońca gospodarzy strącił futbolówkę wprost pod nogi Oskara Repki, który pokusił się o strzał zza pola karnego, ale został on zablokowany. Pierwszy kwadrans spotkania nie porwał piłkarsko, ale GieKSa częściej zapędzała się pod bramkę Pogoni i dłużej utrzymywała się przy piłce. W 15. minucie Kudła źle wybił piłkę i zrobiło się groźnie pod bramką GieKSy, na szczęście nasz bramkarz zdołał się zrehabilitować i wybronił strzał Kolourisa. Chwilę później znów Pogoń była bliska zdobycia bramki, ale zawodnik gospodarzy uderzył niecelnie. W 19. minucie zrobiło się sporo zamieszania w polu karnym Cojocaru, gdy Mateusz Kowalczyk delikatnie trącił piłkę głowa, zmieniając jej tor lotu, ale nic z tego nie wyszło. W kolejnych minutach gra przeniosła się głównie w środkową strefę boiska i żadna drużyna nie była w stanie skonstruować składnej akcji. W 33. minucie Koutris przeniósł piłkę nad bramką Kudły, uderzając lewą nogą. Chwilę później Drachal był bliski zdobycia bramki, ale w ostatnim momencie piłka mu odskoczyła. W 42. minucie Loncar uderzył głową z bliskiej odległości, ale Kudła zdołał ją wybić końcówkami palców. Po wznowieniu z rzutu rożnego Dawid Drachal chciał oddalić zagrożenie i w momenciem gdy wybijał piłkę, to podbiegł Kurzawa, który dostał prosto w skroń i potrzebował pomocy medycznej. W doliczonym czasie pierwszej połowy Gruszkowski rzucił się, aby zablokować strzał Koutrisa i piłka niefortunnie odbiła mu się od ręki. Po długiej przerwie i analizie VAR sędzia wskazał na jedenastkę, którą pewnie wykorzystał Koulouris. Po tej bramce arbiter zakończył pierwszą połowę.
Na drugą połowę GieKSa wyszła w takim samym składzie, natomiast w drużynie Pogoni doszło do jednej zmiany. Po czterech minutach drugiej połowy Koulouris znów wpisał się na listę strzelców – tym razem pokonał Kudłę z bardzo bliskiej odległości, a piłkę wrzucił Kamil Grosicki, który przepchał i objechał bezradnego Alana Czerwińskiego. W kolejnych minutach GieKSa, chcąc odrabiać straty, odsłoniła się jeszcze bardziej, co próbował wykorzystać Wahlqvist, ale uderzył bardzo niecelnie. Po upływie godziny gry trener Rafał Górak pokusił się o potrójną zmianę. Na boisko weszli Błąd, Bergier i Galan. Chwilę późnej Arkadiusz Jędrych wpuścił swojego bramkarza na minę. Źle obliczył odległość do Kudły i zagrał zbyt lekko i niedokładnie do tyłu. Kudła musiał opuścić bramkę, aby ratować sytuację i po serii niefortunnych podań piłka trafiła pod nogi Grosickiego, jednak jego strzał został zablokowany przez naszego bramkarza. W 68. minucie Sebastian Bergier wyszedł sam na sam z bramkarzem, ale nie trafił w światło bramki, była to idealna okazja na złapanie kontaktu. Chwilę później Loncar został sfaulowany przez Kuuska, ale sędzia puścił akcję i do piłki dobiegł Sebastian Bergier, który zaliczył… soczysty upadek. W kolejnych minutach gra zrobiła się bardzo rwana i było dużo niedokładności w obu zespołach. W 82. minucie Kacper Łukasiak pokonał Dawida Kudłę strzałem na dalszy słupek. Warto zaznaczyć, że ten zawodnik wszedł na boisko… minutę wcześniej. Pięć minut później Koulouris trzeci raz wpisał się na listę strzelców, pokonując Kudłę strzałem na długi róg. Chwilę później sędzia zakończył spotkanie.
6.04.2025, Szczecin
Pogoń Szczecin – GKS Katowice 4:0 (1:0)
Bramki: Koulouris (45-k, 49, 87), Łukasiak (82).
Pogoń Szczecin: Cojocaru – Wahlqvist, Loncar, Borges, Koutris (86. Lis), Gamboa, Ulvestad, Kurzawa (80. Smoliński), Przyborek (46. Wędrychowski), Grosicki (81. Łukasiak), Kolouris (88. Paryzek).
GKS Katowice: Kudła – Gruszkowski (62. Galan), Czerwiński, Jędrych, Kuusk (80. Komor), Wasielewski – Drachal (62. Błąd), Kowalczyk, Repka, Nowak (88. Marzec) – Szymczak (62. Bergier).
Żółte kartki: Kowalczyk.
Sędzia: Paweł Raczkowski (Warszawa).
Widzów: 19 938.
Co GKS Katowice wraca na swój stadion po nieudanym wyjeździe to wygrywa. Podobnie było tym razem. Po wysokiej porażce w Szczecinie (choć zbyt wysokiej patrząc na samą grę), katowiczanie mieli zmierzyć się z walczącą o życie Puszczą Niepołomice.
W końcówce sezonu takie mecze zawsze są trudniejsze niż – po pierwsze wcześniej, a po drugie – niż wskazywałaby na to tabela. Zazwyczaj drużyny z dołu się po prostu budzą – wcześniej czy później. Nie zawsze i nie wszystkie – te które pobudki nie zrobią lub nie zrobią jej odpowiednio wcześnie – spadają z ligi. Mamy w tym sezonie aż nadto przykładów. Obudziła się Korona – na samym początku rundy wiosennej – i dziś jest praktycznie pewna utrzymania. Niedawno na wysokie obroty wskoczył Radomiak – i choć przegrał ostatnio dwa mecze – również ma niezłą pozycję w tabeli, a przecież startowali od 0:5 do przerwy w Białymstoku. Skazywane na pożarcie Zagłębie Lubin wygrało dwa mecze i znacząco poprawiło swoją sytuację. A Śląsk Wrocław? Ci to dopiero zaczęli grać. Zagrzebani na ostatnim miejscu, pod wodzą Alana Simundzy zaczęli punktować aż miło i po wielu, wielu kolejkach w końcu osiemnaste miejsce opuścili i są na styku jeśli chodzi o bezpieczną strefę!
Zamieszana w walkę o utrzymanie Puszcza również czeka na to przebudzenie. Był jeden moment, w którym wydawało się, że podopieczni Tomasza Tułacza wskoczyli na właściwe tory. Mowa o wygranej w Gdańsku 2:0. Ta wygrana z zespołem z dołu tabeli, ale też dobrze wówczas grającą Lechią, była pewna i wydawało się, że Puszcza może stać się takim Radomiakiem czy Koroną. Nic z tych rzeczy. Co prawda potem zdarzyło się jeszcze zwycięstwo z Piastem, ale poza tym było słabiutko. Sytuację mógł też trochę uratować Puchar Polski, gdzie niepołomiczanie wygrali na Konwiktorskiej, ale potem Pogoń zmiotła ich w półfinale. Tym motywacyjnym drygiem mógł być też uratowany w doliczonym czasie gry z Rakowem remis. Nie wyszło. Puszcza przegrała w Katowicach i choć jest minimalnie nad kreską, czeka ich niebywała i ciężka batalia o pozostanie w lidze. Za tydzień grają z niezłym Radomiakiem, potem mają Pogoń i Lecha, będą też bezpośrednie potyczki ze Stalą i Śląskiem. Oj, nie będzie u Żubrów nudno.
To jednak problemy naszych ligowych rywali. GieKSa z tą walczącą o życie drużyną sobie poradziła i to przegrywając do przerwy. Nawet trener Tułacz – zasadniczo nieszczędzący swoim podopiecznym słów krytyki – dziwił się, że nie było aż takiej determinacji. Za to w Lidze Plus eksperci mówili, że z Puszczą narzucającą swój styl gry, przejąć tę rolę jest trudno – a GieKSie się to udało. Nie da się ukryć, katowiczanie zdominowali rywali i w tym kontekście był to jeden z najlepszych meczów w tym sezonie – no, powiedzmy druga połowa, bo do pierwszej można się przyczepić.
To był pierwszy mecz w obecnych rozgrywkach, w którym GieKSa przegrywała i przechyliła szalę zwycięstwa na swoją korzyść. W 28. kolejce. Dla porównania powiedzmy, że w ostatnich pięciu meczach poprzedniego sezonu, taka sytuacja miała miejsce… trzy razy (z Polonią, Tychami i Wisłą). Dlatego nawet jeśli taka sytuacja zdarza się raz na jakiś czas, to jednak tyle meczów bez odwrócenia ich losów to sporo. W drugą stronę mieliśmy to trzy razy – z Legią, Koroną i Motorem. A jedynymi drużynami, które pozostają bez przechylenia szali na swoją korzyść są Piast, Puszcza, Śląsk, Lechia.
Żeby dołożyć łyżeczkę dziegciu co do wczorajszego spotkania, to trzeba przyznać, że do pewnego momentu aspirowało ono do jednego z najbardziej frustrujących w tym sezonie. Mam tu na myśli taką niemoc, pewnego rodzaju bezsilność, która – wydawało się – może mieć miejsce. Bo jak przegrywaliśmy wysoko, to GieKSa była ewidentnie słabsza. Jak przegrywaliśmy mecze, których nie powinniśmy przegrać, bo graliśmy dobrze, była irytacja i złość. Ale wczoraj to było jeszcze coś innego. GieKSa niby atakowała, niby stwarzała sytuacje, ale ostatecznie wszystko szło w ręce Komara, ewentualnie było niecelne, tak jak strzał Dawida Drachala z początku meczu. Dodatkowo było widać dużą determinację i dynamikę. To nie był chodzony mecz. Z jednej strony można było myśleć, że taka gra daje szansę na pozytywny rezultat, z drugiej te wykończenia były dość mizerne. No i przede wszystkim Puszcza prowadziła po naszym dość dużym błędzie. Więc trzeba było zdobyć nie jedną, a dwie bramki. Niewiadomą było, jak się to wszystko potoczy.
Ta łyżka dziegciu się zdematerializowała, bo ostatecznie GKS w drugiej połowie grał podobnie jak w pierwszej, a dodatkowo wzmocnił ten sposób gry i w końcu zaczęło wychodzić. Czyli wchodzić. Trzy bramki zdobyte po przerwie mają swoją wymowę. Najpierw Alan Czerwiński dosłownie wypatrzył Sebastiana Bergiera, który po prostu nie mógł tego zmarnować. Potem swoje firmowe zagranie zaliczył Bartosz Nowak i Bergi a la „Franek – łowca bramek” (skoro jesteśmy już przy wiślackich porównaniach trenera) podcinką trafił do siatki. Mało się mówi o trzecim golu, a to co zrobił Marcin Wasielewski przecież było bardzo klasowe. Minął rywala delikatnym podbiciem piłki, a potem to podbicie powtórzył nad bramkarzem, wystawiając piłkę do pustej bramki. To było doprawdy doskonałe i jeśli mówimy o Tsubasie Dawida Drachala w jego kapitalnej akcji w pierwszej połowie, to nie można tego japońskiego bohatera kreskówek nie przyrównać do Wasyla, przy czym Wasyl zrobił to błyskawicznie, a nie jak Tsubasa biegł z piłką przez boisko przez pół odcinka okrążając niemal całą kulę ziemską 😉
Swój sposób gry – to było coś, co trener powtarzał w rundzie jesiennej. Można powiedzieć, że jesienią to wychodziło w bardziej spektakularny sposób, choć nadal musimy pamiętać, że dawało to mniej punktów niż obecnie. Ale pod względem wizualnym, spotkanie z Puszczą rzeczywiście pokazało bardzo dużą dominację nad rywalem.
GieKSa jest w środku tabeli dlatego, że… nie zawsze nam wychodzi. Bartosz Nowak ma potencjał na to, by dawać jeszcze więcej. I ostatecznie coś mu w tych meczach zawsze wyjdzie – jakieś idealne podanie i asysta – bo to po prostu bardzo jakościowy zawodnik. Ale tu może być jeszcze lepiej. Sebastian Bergier nastrzelał już trochę tych bramek, ale ich też może być jeszcze więcej. Coraz lepiej prezentuje się Dawid Drachal i jakby tylko udało się wyciągnąć go z Rakowa, byłoby doskonale, bo ten zawodnik to bardzo duży talent. Naprawdę w tej drużynie drzemie spory potencjał. Na ten moment jest bardzo dobrze. A może być jeszcze lepiej. Tylko prośba do trenera – nie schodźcie z obranej drogi. Wychodźcie z założenia, że rozwój jak najbardziej, ale lepsze czasem jest wrogiem dobrego. Można i trzeba ulepszać i poprawiać, ale nie na siłę. Naprawdę jest dobrze.
Osiągnęliśmy magiczną granicę 38 punktów. Można już mieć absolutnie spokojną głowę. GieKSa w przyszłym sezonie będzie grać w ekstraklasie i dalej sławić Katowice w ligowej piłce. Nie mogliśmy sobie wymarzyć na początku sezonu – a już zwłaszcza po pierwszej kolejce z Radomiakiem – w jakim miejscu będziemy na sześć kolejek przed końcem. Pięknie.
A Dawid Abramowicz, ani żaden inny Craciun czy Atanasov nie okazali się Kojiro 😉
W dzisiejszym spotkaniu nasza drużyna pokonała 3:1 Puszczę Niepołomice. Zapraszamy na drugą galerię z tego meczu, którą przygotował dla Was Kazik.
Dziadek
12 marca 2018 at 08:38
Dobrze powiedziane. Na plus Kędziora, Skrzecz, Poczobut, Błąd. Ogólnie dobre decyzje personalne. Na pewno teraz zacznie się dziwne zachowanie niektórych drużyn, które organizacyjnie nie są gotowe na awans. Będą „gubić” pkt, ale my musimy robić swoje i punktować, mam nadzieję, że nie będzie tak jak w zeszłym sezonie, gdy pkt „gubiliśmy” w dziwnych okolicznościach my. Oby tylko nie przegrywali z drużynami z dołu tabeli (tak jak jesienią). Najbliższe kolejki jasno pokażą na co ich stać i czego chcą od tej wiosny (mam nadzieję, że nie należymy do tej grupy klubów, które kwestię awansu odkładają w czasie jak Odra)…
Irishman
12 marca 2018 at 10:39
Taktyka faktycznie była fajna! Świetne, szybkie wyjścia, a nie jakieś „granie w dziada” z przeciwnikami! To się podoba!!!
Ale uważam, że kluczem był właśnie charakter jaki nasi piłkarze pokazali na boisku.
I wierzę, ze tak już zostanie! No bo chyba samym piłkarzom też jest przyjemniej być chwalonym, a nie wyzywanym od pozorantów itp.
Jak będą walczyć w każdym meczu, to bez względu na wynik dostaną brawa. A zresztą jak będzie zaangażowanie to jestem raczej spokojny o wyniki, bo umiejętności to oni maja wysokie.