W czwartkowe popołudnie w dobrze znanej nam restauracji „Stare i Nowe” klub zorganizował spotkanie medialne w którym uczestniczyli m.in. trener Jacek Paszulewicz oraz pomocnik Adrian Błąd. Tematów do rozmowy nie brakowało, więc poczytajcie, co miał do powiedzenia trener Jacek Paszulewicz.
Przed nami mecz ze Stalą i wszystkie oczy zwrócone są na Prokica. Pan będzie z nim jeszcze rozmawiać przed tym spotkaniem?
Jacek Paszulewicz: Myślę, że Prokic jest na tyle doświadczony, że potrafi sobie radzić z taką sytuacją. Ja bym powiedział, że w podobnej sytuacji jest reszta zawodników, którym kończą się kontrakty. Można więc powiedzieć, że być może ci, którzy odejdą, będą grali przeciwko swym pracodawcom. Nie dostrzegam tutaj problemu, a Prokic musi zagrać jeszcze lepiej niż do tej pory. Jeśli tak będzie, to potwierdzi Stali, że dobrze zrobili. Jeśli zagra słabo, być może będą się zastanawiać nad jego osobą.
Kiedy pierwsze decyzje odnośnie kontraktów dla zawodników?
Temat jest szerszy, bo mam swoje przemyślenia i dziele się nimi z władzami klubu. Z częścią zawodników mamy już pierwsze rozmowy transferowe. Nie jest tak, że nic z tym nie robimy. Cały czas również przyglądamy się naszym celom transferowym na lato. Chcemy jednak, by ci zawodnicy pasowali nam do koncepcji gry, a nie ogólnie do klubu. Teraz transferów było mało, ale uważam, że jakościowo póki co się bronią. Rozmowy toczymy bardziej z managerami, bo nie chcemy zaprzątać głowy zawodnikom w tym ciężkim okresie.
Jeśli chodzi o wzmocnienia to jak na nie pan teraz patrzy? Dwutorowo pod I ligę albo Ekstraklasę, czy jednak takie transfery mogą być zbieżne?
Realia GKS-u Katowice nie pozwalają na sprowadzanie nazwisk, które będą, czy są gwiazdami ekstraklasy. Takie coś na teraz nie jest możliwe. Chcemy zawodników, którzy będą z jednej strony jednymi z lepszych na I ligę, a z drugiej, którzy poradzą sobie w ekstraklasie. Nie mam tutaj na myśli zdolnej młodzieży, której się przyglądamy. To jest osobna sprawa na transfery.
Póki co GKS goni stawkę. Czy to lepiej dla zawodników, że nie występują w roli faworytów i wygrywają?
Wiele rzeczy złożyło się na nasze wygrane. Być może nie będąc faworytem to rzeczywiście pomaga zespołowi. To na pewno pomaga w spokojnym przygotowaniu do spotkania. Pamiętajmy również, że jeszcze niczego nie osiągnęliśmy, bo dopiero jesteśmy w czołówce, a po wczorajszych zaległych spotkaniach znowu spadliśmy na dalsze pozycje. Zmiany zaszły na pewno w przygotowaniach i pokazaniu zespołowi, jak nasze założenia i praca z okresu przygotowawczego przekładają się na grę w tej rundzie. Pokazujemy zawodnikom, co robiliśmy w czasie przygotowań i jak to pomaga w meczu, dlaczego to jest lepsze i przynosi więcej korzyści. Porównujemy również jak to wyglądało wcześniej. Chcemy by zawodnicy widzieli, że to nad czym pracujemy przynosi efekty. Na ten moment mam wrażenie, że zawodnicy uwierzyli w naszą zmianę i realizują założenia niemalże bezbłędnie.
Wspomniał pan wcześniej w wypowiedzi, że wraca Cerimagic do gry. Nie jest tajemnicą, że on również brał udział w imprezie przygotowanej przez chorzowskich graczy. Jak wygląda sprawa z tym zawodnikiem w kontekście tego wydarzenia?
Temat udziału Cerimagica w imprezie był od razu wyjaśniony. Cerimagic w moim mniemaniu jest profesjonalistą, a to, że się znalazł na tej imprezie wynikało z tego, że był to czas wolny dla zawodników, okres świąteczny, a on jest sam w Polsce. Rozmawiałem z nim o tym i nie mam żadnych zastrzeżeń do niego, sprawa jest wyjaśniona. Na przyszłość nie chcielibyśmy jednak, by naszych piłkarzy łączono z takimi wydarzeniami, bo nie poprawia to wizerunku.
Chojnice – Głogów wraca drużyna do Katowic czy zostajecie w Polsce?
Zostajemy na miejscu i jedziemy prosto do Głogowa. Od wtorkowego wyjazdu z Katowic będziemy praktycznie do niedzieli przebywać poza Katowicami.
Sporo zawodników ma zagrożenie pauzą, jeśli chodzi o kartki. Pan w tym okresie zwraca im bardziej na to uwagę przed każdym meczem?
Chcemy unikać głupich kartek, przyjmuje kartkę za boiskowe wydarzenia, ale kartki za odrzucenie piłki, dyskusje to coś, co nie pomaga zespołowi zarówno na boisku, jak i potem w kolejnych spotkaniach, jeśli ktoś pauzuje. Tak jak powiedziałem kiedyś – faul jest elementem gry i czasem trzeba poświęcić własne dobro dla drużyny. Myślę, że mamy wyrównaną kadrę i różnice między zawodnikami są niewielkie. Nie chciałbym jednak, by wypadło mi na mecz hurtem kilka zawodników i nie mam tutaj obaw o zmienników, ale bardziej o funkcjonowanie całej drużyny. Jeśli coś dobrze funkcjonuje, to wiele wymuszonych zmian na pewno nie pomoże.
Wspomniał pan, że GieKSa ciągle goni, ale jednak wszystko zależy na ten moment od GieKSy. Pan jest zaskoczony, że tak szybko udało się doprowadzić do takiej sytuacji?
Wiedziałem, że na pewno włączymy się do walki o najwyższe cele, wiedziałem, że będziemy dobrze funkcjonować, bo zawodnicy dobre pracowali i łatwo przyswoili filozofię mojej gry, a i sparingi nie pokazywały siły tego zespołu. W tej chwili mamy 12 punktów, wszyscy się z tego cieszą, ale tak naprawdę nic nie wygraliśmy. Powiedziałem zespołowi, że póki co to mamy utrzymanie w tej lidze. Idziemy krok po kroku i na ten moment celem jest wygrana ze Stalą, potem będziemy myśleć co dalej.
Jak pan ocenia mecze Stali, zwłaszcza te ostatnie?
Wczoraj obserwowaliśmy mecz z Miedzią i znamy mocne, i słabe strony rywala. Zespół się mocno rozwinął na pewno pod trenerem Smółką. Każdy system ma swoje wady, nawet nasz i chodzi oto, by znaleźć słabe strony rywala. Chcemy skupić się na sobie i poszukać swojego planu na ten mecz.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
W niedzielne popołudnie piłkarze GKS-u Katowice pojechali na wyjazdowe spotkanie do Szczecina w ramach 27. kolejki PKO BP Ekstraklasy. W wyjściowej jedenastce doszło do czterech zmian i od pierwszej minuty zagrali Szymczak, Kuusk, Drachal i Gruszkowski.
Pierwszą połowę zaczęli zawodnicy GieKSy, ale nie stworzyli realnego zagrożenia. W trzeciej minucie Filip Szymczak wyszedł sam na sam z bramkarzem i mimo tego, że i tak był na spalonym, to nie zdołał pokonać Cojocaru. Chwilę później Alan Czerwiński ruszył prawą stroną boiska aż do linii końcowej i wrzucił piłkę w pole karne. Obrońca gospodarzy strącił futbolówkę wprost pod nogi Oskara Repki, który pokusił się o strzał zza pola karnego, ale został on zablokowany. Pierwszy kwadrans spotkania nie porwał piłkarsko, ale GieKSa częściej zapędzała się pod bramkę Pogoni i dłużej utrzymywała się przy piłce. W 15. minucie Kudła źle wybił piłkę i zrobiło się groźnie pod bramką GieKSy, na szczęście nasz bramkarz zdołał się zrehabilitować i wybronił strzał Kolourisa. Chwilę później znów Pogoń była bliska zdobycia bramki, ale zawodnik gospodarzy uderzył niecelnie. W 19. minucie zrobiło się sporo zamieszania w polu karnym Cojocaru, gdy Mateusz Kowalczyk delikatnie trącił piłkę głowa, zmieniając jej tor lotu, ale nic z tego nie wyszło. W kolejnych minutach gra przeniosła się głównie w środkową strefę boiska i żadna drużyna nie była w stanie skonstruować składnej akcji. W 33. minucie Koutris przeniósł piłkę nad bramką Kudły, uderzając lewą nogą. Chwilę później Drachal był bliski zdobycia bramki, ale w ostatnim momencie piłka mu odskoczyła. W 42. minucie Loncar uderzył głową z bliskiej odległości, ale Kudła zdołał ją wybić końcówkami palców. Po wznowieniu z rzutu rożnego Dawid Drachal chciał oddalić zagrożenie i w momenciem gdy wybijał piłkę, to podbiegł Kurzawa, który dostał prosto w skroń i potrzebował pomocy medycznej. W doliczonym czasie pierwszej połowy Gruszkowski rzucił się, aby zablokować strzał Koutrisa i piłka niefortunnie odbiła mu się od ręki. Po długiej przerwie i analizie VAR sędzia wskazał na jedenastkę, którą pewnie wykorzystał Koulouris. Po tej bramce arbiter zakończył pierwszą połowę.
Na drugą połowę GieKSa wyszła w takim samym składzie, natomiast w drużynie Pogoni doszło do jednej zmiany. Po czterech minutach drugiej połowy Koulouris znów wpisał się na listę strzelców – tym razem pokonał Kudłę z bardzo bliskiej odległości, a piłkę wrzucił Kamil Grosicki, który przepchał i objechał bezradnego Alana Czerwińskiego. W kolejnych minutach GieKSa, chcąc odrabiać straty, odsłoniła się jeszcze bardziej, co próbował wykorzystać Wahlqvist, ale uderzył bardzo niecelnie. Po upływie godziny gry trener Rafał Górak pokusił się o potrójną zmianę. Na boisko weszli Błąd, Bergier i Galan. Chwilę późnej Arkadiusz Jędrych wpuścił swojego bramkarza na minę. Źle obliczył odległość do Kudły i zagrał zbyt lekko i niedokładnie do tyłu. Kudła musiał opuścić bramkę, aby ratować sytuację i po serii niefortunnych podań piłka trafiła pod nogi Grosickiego, jednak jego strzał został zablokowany przez naszego bramkarza. W 68. minucie Sebastian Bergier wyszedł sam na sam z bramkarzem, ale nie trafił w światło bramki, była to idealna okazja na złapanie kontaktu. Chwilę później Loncar został sfaulowany przez Kuuska, ale sędzia puścił akcję i do piłki dobiegł Sebastian Bergier, który zaliczył… soczysty upadek. W kolejnych minutach gra zrobiła się bardzo rwana i było dużo niedokładności w obu zespołach. W 82. minucie Kacper Łukasiak pokonał Dawida Kudłę strzałem na dalszy słupek. Warto zaznaczyć, że ten zawodnik wszedł na boisko… minutę wcześniej. Pięć minut później Koulouris trzeci raz wpisał się na listę strzelców, pokonując Kudłę strzałem na długi róg. Chwilę później sędzia zakończył spotkanie.
6.04.2025, Szczecin
Pogoń Szczecin – GKS Katowice 4:0 (1:0)
Bramki: Koulouris (45-k, 49, 87), Łukasiak (82).
Pogoń Szczecin: Cojocaru – Wahlqvist, Loncar, Borges, Koutris (86. Lis), Gamboa, Ulvestad, Kurzawa (80. Smoliński), Przyborek (46. Wędrychowski), Grosicki (81. Łukasiak), Kolouris (88. Paryzek).
GKS Katowice: Kudła – Gruszkowski (62. Galan), Czerwiński, Jędrych, Kuusk (80. Komor), Wasielewski – Drachal (62. Błąd), Kowalczyk, Repka, Nowak (88. Marzec) – Szymczak (62. Bergier).
Żółte kartki: Kowalczyk.
Sędzia: Paweł Raczkowski (Warszawa).
Widzów: 19 938.
Co GKS Katowice wraca na swój stadion po nieudanym wyjeździe to wygrywa. Podobnie było tym razem. Po wysokiej porażce w Szczecinie (choć zbyt wysokiej patrząc na samą grę), katowiczanie mieli zmierzyć się z walczącą o życie Puszczą Niepołomice.
W końcówce sezonu takie mecze zawsze są trudniejsze niż – po pierwsze wcześniej, a po drugie – niż wskazywałaby na to tabela. Zazwyczaj drużyny z dołu się po prostu budzą – wcześniej czy później. Nie zawsze i nie wszystkie – te które pobudki nie zrobią lub nie zrobią jej odpowiednio wcześnie – spadają z ligi. Mamy w tym sezonie aż nadto przykładów. Obudziła się Korona – na samym początku rundy wiosennej – i dziś jest praktycznie pewna utrzymania. Niedawno na wysokie obroty wskoczył Radomiak – i choć przegrał ostatnio dwa mecze – również ma niezłą pozycję w tabeli, a przecież startowali od 0:5 do przerwy w Białymstoku. Skazywane na pożarcie Zagłębie Lubin wygrało dwa mecze i znacząco poprawiło swoją sytuację. A Śląsk Wrocław? Ci to dopiero zaczęli grać. Zagrzebani na ostatnim miejscu, pod wodzą Alana Simundzy zaczęli punktować aż miło i po wielu, wielu kolejkach w końcu osiemnaste miejsce opuścili i są na styku jeśli chodzi o bezpieczną strefę!
Zamieszana w walkę o utrzymanie Puszcza również czeka na to przebudzenie. Był jeden moment, w którym wydawało się, że podopieczni Tomasza Tułacza wskoczyli na właściwe tory. Mowa o wygranej w Gdańsku 2:0. Ta wygrana z zespołem z dołu tabeli, ale też dobrze wówczas grającą Lechią, była pewna i wydawało się, że Puszcza może stać się takim Radomiakiem czy Koroną. Nic z tych rzeczy. Co prawda potem zdarzyło się jeszcze zwycięstwo z Piastem, ale poza tym było słabiutko. Sytuację mógł też trochę uratować Puchar Polski, gdzie niepołomiczanie wygrali na Konwiktorskiej, ale potem Pogoń zmiotła ich w półfinale. Tym motywacyjnym drygiem mógł być też uratowany w doliczonym czasie gry z Rakowem remis. Nie wyszło. Puszcza przegrała w Katowicach i choć jest minimalnie nad kreską, czeka ich niebywała i ciężka batalia o pozostanie w lidze. Za tydzień grają z niezłym Radomiakiem, potem mają Pogoń i Lecha, będą też bezpośrednie potyczki ze Stalą i Śląskiem. Oj, nie będzie u Żubrów nudno.
To jednak problemy naszych ligowych rywali. GieKSa z tą walczącą o życie drużyną sobie poradziła i to przegrywając do przerwy. Nawet trener Tułacz – zasadniczo nieszczędzący swoim podopiecznym słów krytyki – dziwił się, że nie było aż takiej determinacji. Za to w Lidze Plus eksperci mówili, że z Puszczą narzucającą swój styl gry, przejąć tę rolę jest trudno – a GieKSie się to udało. Nie da się ukryć, katowiczanie zdominowali rywali i w tym kontekście był to jeden z najlepszych meczów w tym sezonie – no, powiedzmy druga połowa, bo do pierwszej można się przyczepić.
To był pierwszy mecz w obecnych rozgrywkach, w którym GieKSa przegrywała i przechyliła szalę zwycięstwa na swoją korzyść. W 28. kolejce. Dla porównania powiedzmy, że w ostatnich pięciu meczach poprzedniego sezonu, taka sytuacja miała miejsce… trzy razy (z Polonią, Tychami i Wisłą). Dlatego nawet jeśli taka sytuacja zdarza się raz na jakiś czas, to jednak tyle meczów bez odwrócenia ich losów to sporo. W drugą stronę mieliśmy to trzy razy – z Legią, Koroną i Motorem. A jedynymi drużynami, które pozostają bez przechylenia szali na swoją korzyść są Piast, Puszcza, Śląsk, Lechia.
Żeby dołożyć łyżeczkę dziegciu co do wczorajszego spotkania, to trzeba przyznać, że do pewnego momentu aspirowało ono do jednego z najbardziej frustrujących w tym sezonie. Mam tu na myśli taką niemoc, pewnego rodzaju bezsilność, która – wydawało się – może mieć miejsce. Bo jak przegrywaliśmy wysoko, to GieKSa była ewidentnie słabsza. Jak przegrywaliśmy mecze, których nie powinniśmy przegrać, bo graliśmy dobrze, była irytacja i złość. Ale wczoraj to było jeszcze coś innego. GieKSa niby atakowała, niby stwarzała sytuacje, ale ostatecznie wszystko szło w ręce Komara, ewentualnie było niecelne, tak jak strzał Dawida Drachala z początku meczu. Dodatkowo było widać dużą determinację i dynamikę. To nie był chodzony mecz. Z jednej strony można było myśleć, że taka gra daje szansę na pozytywny rezultat, z drugiej te wykończenia były dość mizerne. No i przede wszystkim Puszcza prowadziła po naszym dość dużym błędzie. Więc trzeba było zdobyć nie jedną, a dwie bramki. Niewiadomą było, jak się to wszystko potoczy.
Ta łyżka dziegciu się zdematerializowała, bo ostatecznie GKS w drugiej połowie grał podobnie jak w pierwszej, a dodatkowo wzmocnił ten sposób gry i w końcu zaczęło wychodzić. Czyli wchodzić. Trzy bramki zdobyte po przerwie mają swoją wymowę. Najpierw Alan Czerwiński dosłownie wypatrzył Sebastiana Bergiera, który po prostu nie mógł tego zmarnować. Potem swoje firmowe zagranie zaliczył Bartosz Nowak i Bergi a la „Franek – łowca bramek” (skoro jesteśmy już przy wiślackich porównaniach trenera) podcinką trafił do siatki. Mało się mówi o trzecim golu, a to co zrobił Marcin Wasielewski przecież było bardzo klasowe. Minął rywala delikatnym podbiciem piłki, a potem to podbicie powtórzył nad bramkarzem, wystawiając piłkę do pustej bramki. To było doprawdy doskonałe i jeśli mówimy o Tsubasie Dawida Drachala w jego kapitalnej akcji w pierwszej połowie, to nie można tego japońskiego bohatera kreskówek nie przyrównać do Wasyla, przy czym Wasyl zrobił to błyskawicznie, a nie jak Tsubasa biegł z piłką przez boisko przez pół odcinka okrążając niemal całą kulę ziemską 😉
Swój sposób gry – to było coś, co trener powtarzał w rundzie jesiennej. Można powiedzieć, że jesienią to wychodziło w bardziej spektakularny sposób, choć nadal musimy pamiętać, że dawało to mniej punktów niż obecnie. Ale pod względem wizualnym, spotkanie z Puszczą rzeczywiście pokazało bardzo dużą dominację nad rywalem.
GieKSa jest w środku tabeli dlatego, że… nie zawsze nam wychodzi. Bartosz Nowak ma potencjał na to, by dawać jeszcze więcej. I ostatecznie coś mu w tych meczach zawsze wyjdzie – jakieś idealne podanie i asysta – bo to po prostu bardzo jakościowy zawodnik. Ale tu może być jeszcze lepiej. Sebastian Bergier nastrzelał już trochę tych bramek, ale ich też może być jeszcze więcej. Coraz lepiej prezentuje się Dawid Drachal i jakby tylko udało się wyciągnąć go z Rakowa, byłoby doskonale, bo ten zawodnik to bardzo duży talent. Naprawdę w tej drużynie drzemie spory potencjał. Na ten moment jest bardzo dobrze. A może być jeszcze lepiej. Tylko prośba do trenera – nie schodźcie z obranej drogi. Wychodźcie z założenia, że rozwój jak najbardziej, ale lepsze czasem jest wrogiem dobrego. Można i trzeba ulepszać i poprawiać, ale nie na siłę. Naprawdę jest dobrze.
Osiągnęliśmy magiczną granicę 38 punktów. Można już mieć absolutnie spokojną głowę. GieKSa w przyszłym sezonie będzie grać w ekstraklasie i dalej sławić Katowice w ligowej piłce. Nie mogliśmy sobie wymarzyć na początku sezonu – a już zwłaszcza po pierwszej kolejce z Radomiakiem – w jakim miejscu będziemy na sześć kolejek przed końcem. Pięknie.
A Dawid Abramowicz, ani żaden inny Craciun czy Atanasov nie okazali się Kojiro 😉
W dzisiejszym spotkaniu nasza drużyna pokonała 3:1 Puszczę Niepołomice. Zapraszamy na drugą galerię z tego meczu, którą przygotował dla Was Kazik.
chorzowska Gieksa
12 kwietnia 2018 at 17:21
Sir Paszulewicz nasz Ferguson!