…gdzieś zmierzamy, ale nie bardzo wiadomo gdzie. Oby nie w stronę niższej ligi. Tak się składa, że melodia jednej z naszych przyśpiewek zaczerpnięta jest z „marszu tryumfalnego” skomponowanego przez Giuseppe Verdiego. Tym razem jej wykonanie przypadło na końcówkę meczu, kiedy GKS nie za bardzo umiał zaatakować, choć przegrywał 1:2. Nieco groteskowo. Dobrze, że padł gol wyrównujący, choć zachowanie naszych zawodników po jego zdobyciu było niezrozumiałe…

Panowie, my zaraz możemy spaść z ligi. Przed rozegraniem tego meczu mieliśmy 4 punkty straty do bezpiecznego miejsca. Nie można cieszyć się z gola dającego remis; po jego strzeleniu trzeba wziąć piłkę, zanieść ją na środek boiska i domagać się od rywala by ten jak najszybciej wznowił grę. Jeden punkt nie daje nam absolutnie nic. Ręce mi opadły i nie miałem już nawet siły skandować podziękowań za walkę wraz z pozostałymi obecnymi na Blaszoku kibicami. Dobrze, że zaraz po podziękowaniach padło przypomnienie, że w niedzielę już musi być zwycięstwo.

Był to mecz bez większej historii, typowe środowe spotkanie, na którym nie każdy z pracujących kibiców mógł się pojawić. Frekwencja wyniosła prawie dwa tysiące osób co oznacza, że tragedii nie było. Doping niezły i — co w poprzedniej rundzie nie było przecież tak oczywiste — do samego końca. Na najbliższy mecz pójdziemy z pozytywnym nastawieniem. Siedem punktów zdobytych w trzech ostatnich meczach i perspektywa grania o coś może też zachęcić niektórych uśpionych kibiców do tego, żeby jednak po rodzinnym obiedzie skierować swe kroki na stadion. 

Podsumowanie:
Oprawa: brak
Frekwencja: 1930
Goście: 0
Wydarzenia: brak