Do świetnych interwencji i bardzo skutecznej gry Łukasza Budziłka przyzwyczailiśmy się już wiosną. Przypomnijmy – golkiper puścił zaledwie 11 bramek w 17 meczach w poprzednim sezonie. Wszyscy zdawaliśmy sobie sprawę, że GieKSie trafił się nieprzeciętny torman, jednak zastanawialiśmy się, czy wysoką formę utrzyma także na początku obecnego sezonu. To, że będzie to nr 1 – to było pewne. I tak rzeczywiście było przez całą rundę, z krótkim „odpoczynkiem”, o czym zaraz napiszemy.
Kto wie, czy najlepszego występu Budziłek nie zaliczył już na samym wstępie. W meczu Pucharu Polski w Suwałkach raz po raz ratował nasz zespół przed utratą bramki. Wszelkie katastrofalne błędy obrony – które niestety miały miejsce – bramkarz ratował skutecznymi interwencjami, nawet w sytuacjach sam na sam. Miał też dużo szczęścia, tak potrzebnego bramkarzowi – gdy piłka trafiała w słupek. Na sam koniec zaliczył jeszcze… asystę, bardzo dobrym wykopem uruchamiając Arkadiusza Kowalczyka, który strzelił bramkę. W meczu z Sandecją pokazał się z innej strony, która powinni prezentować bramkarze. Czyli bycie bezrobotnym przez cały mecz, ale zachowanie gotowości przez pełne 90 minut. W końcówce spotkania Budziłek dwukrotnie w ciągu jednej minuty popisywał się świetnymi interwencjami, dzięki czemu zakończył z czystym kontem. Poważny błąd przydarzył się golkiperowi w meczu Pucharu Polski z Podbeskidziem. Wówczas po dośrodkowaniu Adama Deji bramkarz źle obliczył tor lotu piłki i dał się wyprzedzić główkującemu Błażejowi Telichowskiemu. Gol do złudzenia przypomniał kiks Andrzeja Woźniaka na Wembley w 1996 roku. Na szczęście ta interwencja nie zaważyła na wyniku i GKS awansował. Trzy dni później Budziłek, jak i cały zespół, przeżył koszmar w Bełchatowie. Po prawdzie jednak nasz bramkarz nie zawinił przy straconych bramkach, które obciążały praktycznie we wszystkich przypadkach konta obrońców. Sam golkiper obronił w tym meczu rzut karny, który sam… sprokurował.
Wkrótce na Bukowej GKS rozegrał bardzo słaby – choć zwycięski – mecz z Miedzią. To spotkanie należy oceniać w kategoriach – Budziłek dał szansę wygrać GieKSie mecz. Kilka sytuacji stworzonych przez legniczan nie kończyło się golami właśnie ze względu na interwencje Łukasza. Pod koniec katowiczanie strzelili bramkę z rzutu karnego.
Bramkarz na pewno nie wspomina miło debiutu Kazimierza Moskala w GKS, czyli meczu z Łęczną. Już na początku skapitulował po strzale jednego z rywali, a jeszcze w pierwszej połowie za wyjście poza pole karne i faul na Szałachowskim otrzymał czerwoną kartkę. Na żywo wyglądało to na ostre, a wręcz brutalne zagranie. Jak się jednak okazało – oglądając telewizyjne powtórki – nic takiego nie miało miejsca. Owszem – Budził zagrał niebezpiecznie, wysoko podniesioną nogą, ale o czymkolwiek więcej nie było mowy, a płacze „Szałacha” o urwanej nodze można było między bajki włożyć. Nasz zawodnik powinien dostać żółtą kartkę, a Łęczna mieć rzut wolny pośredni. Sędzia jednak zadecydował inaczej i całą drugą połowę bramkarz oglądał z wysokości trybun, a także musiał pauzować jeden mecz – z ROW Rybnik.
Powrócił na boisko w spotkaniu z Arką i znów zachował czyste konto, notując dwie bardzo dobre interwencje na linii po strzałach głową rywali. W meczu z Puszczą natomiast – wydawało się, że będzie miał niewiele pracy, a jednak musiał wielokrotnie interweniować – po atomowych strzałach rywali niby w środek bramki, ale wcale nie łatwych. Gola puścił po dobitce obronionego rzutu karnego. Było blisko dobrej interwencji.
GKS odpadł z Pucharu Polski z Zawiszą. Pamiętna petarda Petasza była jedynym golem w meczu. Budziłek mógł się lepiej przy tym golu zachować, ale też nie można go obarczać całkowitą winą za utratę tej bramki. Raczej należy pochwalić strzelca. Wkrótce katowiczanie rozegrali najlepsze spotkanie – z Olimpią Grudziądz. GKS wygrał 4:0, ale Budziłek też pomógł, bo zaliczył kilka dobrych interwencji. Podobnie było w spotkaniu z Niecieczą, gdzie przy stanie 2:1 dla GKS wybronił sytuację sam na sam, a był to okres, kiedy rywal bardzo mocno naciskał. Analogicznie – ale już większy ciężar gatunkowy interwencji – miała miejsce parada przy strzale Japończyka Kato przy stanie 1:0 dla Stomilu w meczu na Bukowej. Olsztynianie mogli prowadzić już dwoma golami, a tymczasem „utrzymali” jednobramkowe prowadzenie, a potem Grzegorz Gocnerz dwa razy ukłuł bramkarza gości.
Jednym z najsłabszych spotkań był derbowy pojedynek z Tychami. Co prawda Budziłek jakoś nie zawinił specjalnie przy bramkach, ale być może mógł się lepiej zachować, zwłaszcza przy trzeciej. Zdecydowanie nie wybronił tego spotkania, ale też ma prawo do słabszego występu. Czyste konto zachował w meczu z Wisłą Płock, a na koniec z Flotą puścił bramkę z najbliższej odległości (zadecydowały błędy obrońców w kryciu).
Budziłek to dzisiaj bramkarz, którym interesuje się ekstraklasa, a obserwuje nawet sztab szkoleniowy reprezentacji Polski (obecność Jarosława Tkocza na meczu z Flotą). Nie jest to przypadek, bo po bardzo dobrej rundzie wiosennej golkiper zaliczył nie mniej udaną jesień. Jego bilans 7 czystych kont w 20 meczach, co może nie jest wynikiem mega-imponującym, ale dobrym. Puścił 19 bramek, czyli niemal 1 na mecz, ale na ten obraz wpływa „piątka” w Bełchatowie. Poza tym zaledwie raz (!) puścił więcej niż jednego gola – było to w spotkaniu z Tychami. Ta statystyka już na pewno jest godna uwagi.
Nie liczby jednak, a sama postawa Budziłka wpływa na to, że już jest jednym z najlepszych bramkarzy w Polsce. Potrafi grać na linii, potrafi też wyjść daleko poza pole karne, czym ratuje – jak w meczu z Podbeskidziem – GKS od utraty bramek. Zdarzają się czasem mniej pewne interwencje, ale nie mają one konsekwencji. Wypada sobie życzyć tylko, aby bramkarz został w Katowicach na wiosnę, a potem – oby – na ekstraklasę.
Swój epizod miał w tym sezonie rezerwowy Rafał Dobroliński. Po czerwonej kartce dla Budziłka w Łęcznej zajął miejsce między słupkami i spisał się poprawnie. W drugiej połowie co prawda w ciągu kilku minut puścił dwa gole, ale nie można było mieć większych pretensji. Podobnie w meczu z ROW Rybnik, stracony gol był kunsztem Idrissy Cisse. Ponadto Dobroliński bronił dobrze i pomógł GieKSie w odniesieniu zwycięstwa.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Co GKS Katowice wraca na swój stadion po nieudanym wyjeździe to wygrywa. Podobnie było tym razem. Po wysokiej porażce w Szczecinie (choć zbyt wysokiej patrząc na samą grę), katowiczanie mieli zmierzyć się z walczącą o życie Puszczą Niepołomice.
W końcówce sezonu takie mecze zawsze są trudniejsze niż – po pierwsze wcześniej, a po drugie – niż wskazywałaby na to tabela. Zazwyczaj drużyny z dołu się po prostu budzą – wcześniej czy później. Nie zawsze i nie wszystkie – te które pobudki nie zrobią lub nie zrobią jej odpowiednio wcześnie – spadają z ligi. Mamy w tym sezonie aż nadto przykładów. Obudziła się Korona – na samym początku rundy wiosennej – i dziś jest praktycznie pewna utrzymania. Niedawno na wysokie obroty wskoczył Radomiak – i choć przegrał ostatnio dwa mecze – również ma niezłą pozycję w tabeli, a przecież startowali od 0:5 do przerwy w Białymstoku. Skazywane na pożarcie Zagłębie Lubin wygrało dwa mecze i znacząco poprawiło swoją sytuację. A Śląsk Wrocław? Ci to dopiero zaczęli grać. Zagrzebani na ostatnim miejscu, pod wodzą Alana Simundzy zaczęli punktować aż miło i po wielu, wielu kolejkach w końcu osiemnaste miejsce opuścili i są na styku jeśli chodzi o bezpieczną strefę!
Zamieszana w walkę o utrzymanie Puszcza również czeka na to przebudzenie. Był jeden moment, w którym wydawało się, że podopieczni Tomasza Tułacza wskoczyli na właściwe tory. Mowa o wygranej w Gdańsku 2:0. Ta wygrana z zespołem z dołu tabeli, ale też dobrze wówczas grającą Lechią, była pewna i wydawało się, że Puszcza może stać się takim Radomiakiem czy Koroną. Nic z tych rzeczy. Co prawda potem zdarzyło się jeszcze zwycięstwo z Piastem, ale poza tym było słabiutko. Sytuację mógł też trochę uratować Puchar Polski, gdzie niepołomiczanie wygrali na Konwiktorskiej, ale potem Pogoń zmiotła ich w półfinale. Tym motywacyjnym drygiem mógł być też uratowany w doliczonym czasie gry z Rakowem remis. Nie wyszło. Puszcza przegrała w Katowicach i choć jest minimalnie nad kreską, czeka ich niebywała i ciężka batalia o pozostanie w lidze. Za tydzień grają z niezłym Radomiakiem, potem mają Pogoń i Lecha, będą też bezpośrednie potyczki ze Stalą i Śląskiem. Oj, nie będzie u Żubrów nudno.
To jednak problemy naszych ligowych rywali. GieKSa z tą walczącą o życie drużyną sobie poradziła i to przegrywając do przerwy. Nawet trener Tułacz – zasadniczo nieszczędzący swoim podopiecznym słów krytyki – dziwił się, że nie było aż takiej determinacji. Za to w Lidze Plus eksperci mówili, że z Puszczą narzucającą swój styl gry, przejąć tę rolę jest trudno – a GieKSie się to udało. Nie da się ukryć, katowiczanie zdominowali rywali i w tym kontekście był to jeden z najlepszych meczów w tym sezonie – no, powiedzmy druga połowa, bo do pierwszej można się przyczepić.
To był pierwszy mecz w obecnych rozgrywkach, w którym GieKSa przegrywała i przechyliła szalę zwycięstwa na swoją korzyść. W 28. kolejce. Dla porównania powiedzmy, że w ostatnich pięciu meczach poprzedniego sezonu, taka sytuacja miała miejsce… trzy razy (z Polonią, Tychami i Wisłą). Dlatego nawet jeśli taka sytuacja zdarza się raz na jakiś czas, to jednak tyle meczów bez odwrócenia ich losów to sporo. W drugą stronę mieliśmy to trzy razy – z Legią, Koroną i Motorem. A jedynymi drużynami, które pozostają bez przechylenia szali na swoją korzyść są Piast, Puszcza, Śląsk, Lechia.
Żeby dołożyć łyżeczkę dziegciu co do wczorajszego spotkania, to trzeba przyznać, że do pewnego momentu aspirowało ono do jednego z najbardziej frustrujących w tym sezonie. Mam tu na myśli taką niemoc, pewnego rodzaju bezsilność, która – wydawało się – może mieć miejsce. Bo jak przegrywaliśmy wysoko, to GieKSa była ewidentnie słabsza. Jak przegrywaliśmy mecze, których nie powinniśmy przegrać, bo graliśmy dobrze, była irytacja i złość. Ale wczoraj to było jeszcze coś innego. GieKSa niby atakowała, niby stwarzała sytuacje, ale ostatecznie wszystko szło w ręce Komara, ewentualnie było niecelne, tak jak strzał Dawida Drachala z początku meczu. Dodatkowo było widać dużą determinację i dynamikę. To nie był chodzony mecz. Z jednej strony można było myśleć, że taka gra daje szansę na pozytywny rezultat, z drugiej te wykończenia były dość mizerne. No i przede wszystkim Puszcza prowadziła po naszym dość dużym błędzie. Więc trzeba było zdobyć nie jedną, a dwie bramki. Niewiadomą było, jak się to wszystko potoczy.
Ta łyżka dziegciu się zdematerializowała, bo ostatecznie GKS w drugiej połowie grał podobnie jak w pierwszej, a dodatkowo wzmocnił ten sposób gry i w końcu zaczęło wychodzić. Czyli wchodzić. Trzy bramki zdobyte po przerwie mają swoją wymowę. Najpierw Alan Czerwiński dosłownie wypatrzył Sebastiana Bergiera, który po prostu nie mógł tego zmarnować. Potem swoje firmowe zagranie zaliczył Bartosz Nowak i Bergi a la „Franek – łowca bramek” (skoro jesteśmy już przy wiślackich porównaniach trenera) podcinką trafił do siatki. Mało się mówi o trzecim golu, a to co zrobił Marcin Wasielewski przecież było bardzo klasowe. Minął rywala delikatnym podbiciem piłki, a potem to podbicie powtórzył nad bramkarzem, wystawiając piłkę do pustej bramki. To było doprawdy doskonałe i jeśli mówimy o Tsubasie Dawida Drachala w jego kapitalnej akcji w pierwszej połowie, to nie można tego japońskiego bohatera kreskówek nie przyrównać do Wasyla, przy czym Wasyl zrobił to błyskawicznie, a nie jak Tsubasa biegł z piłką przez boisko przez pół odcinka okrążając niemal całą kulę ziemską 😉
Swój sposób gry – to było coś, co trener powtarzał w rundzie jesiennej. Można powiedzieć, że jesienią to wychodziło w bardziej spektakularny sposób, choć nadal musimy pamiętać, że dawało to mniej punktów niż obecnie. Ale pod względem wizualnym, spotkanie z Puszczą rzeczywiście pokazało bardzo dużą dominację nad rywalem.
GieKSa jest w środku tabeli dlatego, że… nie zawsze nam wychodzi. Bartosz Nowak ma potencjał na to, by dawać jeszcze więcej. I ostatecznie coś mu w tych meczach zawsze wyjdzie – jakieś idealne podanie i asysta – bo to po prostu bardzo jakościowy zawodnik. Ale tu może być jeszcze lepiej. Sebastian Bergier nastrzelał już trochę tych bramek, ale ich też może być jeszcze więcej. Coraz lepiej prezentuje się Dawid Drachal i jakby tylko udało się wyciągnąć go z Rakowa, byłoby doskonale, bo ten zawodnik to bardzo duży talent. Naprawdę w tej drużynie drzemie spory potencjał. Na ten moment jest bardzo dobrze. A może być jeszcze lepiej. Tylko prośba do trenera – nie schodźcie z obranej drogi. Wychodźcie z założenia, że rozwój jak najbardziej, ale lepsze czasem jest wrogiem dobrego. Można i trzeba ulepszać i poprawiać, ale nie na siłę. Naprawdę jest dobrze.
Osiągnęliśmy magiczną granicę 38 punktów. Można już mieć absolutnie spokojną głowę. GieKSa w przyszłym sezonie będzie grać w ekstraklasie i dalej sławić Katowice w ligowej piłce. Nie mogliśmy sobie wymarzyć na początku sezonu – a już zwłaszcza po pierwszej kolejce z Radomiakiem – w jakim miejscu będziemy na sześć kolejek przed końcem. Pięknie.
A Dawid Abramowicz, ani żaden inny Craciun czy Atanasov nie okazali się Kojiro 😉
W dzisiejszym spotkaniu nasza drużyna pokonała 3:1 Puszczę Niepołomice. Zapraszamy na drugą galerię z tego meczu, którą przygotował dla Was Kazik.
Najbliższe spotkanie GieKSy poprowadzi Piotr Rzucidło. Jego asystentami będą Marcin Lisowski i Tomasz Niemirowski. Sędzią technicznym będzie Rafał Rokosz. Arbitrami VAR będą Szymon Marciniak i Tomasz Listkiewicz.
Piotr Rzucidło swoją sędziowską karierę rozpoczął w sezonie 2015/16 w 3. lidze i na tym poziomie pracował aż do sezonu 2021/22 kiedy to zadebiutował w 2. lidze. W kolejnych rozgrywkach poprowadził swój pierwszy mecz na zapleczu Ekstraklasy, a na najwyższym poziomie rozgrywkowym zadebiutował w bieżącym sezonie.
W sezonie 2024/25 Piotr Rzucidło poprowadził do tej pory 1 mecz towarzyski reprezentacji młodzieżowych, 1 mecz CLJ, 1 mecz w 3. lidze, 1 mecz w Pucharze Polski oraz 12 spotkań w 1. lidze. W Ekstraklasie poprowadził 2 mecze, w których pokazał 11 żółtych kartek, 1 czerwoną po dwóch żółtych i podyktował 1 rzut karny.
Mecze GieKSy, które poprowadził Piotr Rzucidło:
Sezon 2023/24
Wisła Płock – GKS Katowice 2:1 (3 żółte kartki, rzut karny wykorzystany przez Jędrycha)
Bilans: 0 zwycięstw, 0 remisów, 1 porażka. Bramki 1:2.
Raport kartkowy
Rafał Górak nie będzie mógł skorzystać z Mateusza Kowalczyka, który w Szczecinie obejrzał 4. żółtą kartkę w sezonie.
Oskar Repka – 5 ŻK
Mateusz Kowalczyk – 4 ŻK
Adrian Błąd – 3 ŻK
Borja Galán – 3 ŻK
Lukas Klemenz – 3 ŻK
Märten Kuusk – 3 ŻK
Marcin Wasielewski – 3 ŻK
Sebastian Bergier – 3 ŻK
Alan Czerwiński – 2 ŻK
Arkadiusz Jędrych – 2 ŻK
Aleksander Komor – 2 ŻK
Mateusz Mak – 2 ŻK
Adam Zreľák – 2 ŻK
Bartosz Nowak – 1 ŻK
Filip Szymczak – 1 ŻK
Dawid Kudła – 1 ŻK
Grzegorz Rogala – 1 ŻK
Pogoda
Nie przewiduje się opadów deszczu, prognozowana temperatura w trakcie meczu to 14 stopni Celsjusza przy zachmurzonym niebie.
kamell
5 grudnia 2013 at 20:33
Panowie jak Budziłek ma sie rozwijać dalej to niestety musiałby trafić do mocniejszego zespołu niż nasz Gieksa. Może przy okazji wpadło parę groszy do kasy klubowej. Dobroliński też jest dobrym tormanem tylko trzeba dać mu sznasę. Co do naszych tormanów to mam dobre zdanie. Panowie proszę o komentarz obiektywnym okiem. Jakby miał juz zostać w zespole to musimy się wzmocnić na ekstraklase i to porządnie a pachnie tym coraz bardziej.
andreasw1959
5 grudnia 2013 at 21:16
kamell niezgadzam sie ztwoja opiniom gdyby my niemieli Budzilka niestolibymy tak wysoko w tabeli to jest najasniejszy punkt w Gieksie mlody perspektywiczny zawodnik ,dobry refleks ,co do Dobrolinskiego duzo mu brakuje do Budzilka.W calej tej rundzie Budzilek popelnil tylko jeden blad gdzie stracili my bramka.CALE MOJE ZYCIE TO GKS KATOWICE