Hokej Piłka nożna Piłka nożna kobiet Prasówka Siatkówka
Eliminacje Ligi Mistrzyń: Anderlecht zawiesił poprzeczkę bardzo wysoko…
Zapraszamy do przeczytania doniesień mass mediów z ostatnich czterech dni, które dotyczą sekcji piłki nożnej, siatkówki oraz hokeja GieKSy. Prezentujemy, naszym zdaniem, najciekawsze z nich.
Mistrzynie Polski w piłce nożnej rozegrały dwa spotkania w ramach turnieju eliminacji Ligi Mistrzyń UEFA. Pierwsze spotkanie nasze Panie przegrały z RSC Anderlechtem Bruksela 0:5 (0:4). W drugim spotkaniu, w którym stawką było zajęcie trzeciego miejsca w turnieju zespół wygrał po rzutach karnych z Lokomotiv Stara Zagora, tym samym piłkarki odnotowały historyczny sukces. Kolejne spotkanie piłkarki rozegrają w ramach rozgrywek Orlen Ekstraligi z Medykiem Konin. Mecz zostanie rozegrany na Bukowej, w sobotę 16-tego września o godzinie 15:00. Piłkarze, korzystając z przerwy reprezentacyjnej rozegrali sparing z Rakowem Częstochowa, ulegając przeciwnikowi 2:3 (1:1). Kolejny mecz ligowy nasza drużyna rozegra 15-tego września (piątek) z Zagłębiem Sosnowiec, na Bukowej. Początek spotkania o godzinie 20:30.
Siatkarze przygotowują się do startu rozgrywek PlusLigi, w najbliższą sobotę i niedzielę zespół rozgra dwa sparingi: pierwszy z Norwidem Częstochowa, drugi z Resovią Rzeszów. Do drużyny dołączył przyjmujący Marcin Waliński.
Wystartowały rozgrywki Tauron Hokej Ligi, nasza drużyna w pierwszej kolejce pauzowała, w drugiej rundzie pokonała wicemistrzów Polski, drużynę GKS-u Tychy, po rzutach karnych 3:2. W rozpoczętym tygodniu zespół rozegra dwa spotkania: w piątek (15.09) z Unią Oświęcim (wyjazd) oraz w niedzielę (17.09) z Cracovią Kraków (dom). Mecze rozpoczną się odpowiednio o godzinie 18:00 i 17:00. David Lebek, Błażej Chodor, Mychajło Kowalczuk podpisali kontrakty z klubem. Na mocy porozumienia z Naprzodem Janów do szerokiej kadry dołączyło czterech innych zawodników.
PIŁKA NOŻNA
kobiecyfutbol.pl – Poważna kontuzja zawodniczki GKS-u Katowice!
GKS Katowice do spotkań eliminacji do Ligi Mistrzyń i kolejnych potyczek ligowych przystąpi bez Oliwii Malesy, którą w spotkaniu ze Stomilankami Olsztyn doznała zerwania więzadła krzyżowego w kolanie.
19-letnia zawodniczka do zespołu mistrzyń Polski dołączyła w letnim okienku transferowym z HydroTrucku Radom. W obecnych rozgrywkach wystąpiła w dwóch spotkaniach na poziomie Orlen Ekstraligi.
W najbliższym czasie zawodniczka przejdzie zabieg i czeka ja dłuższa rehabilitacja.
Eliminacje Ligi Mistrzyń: Anderlecht zawiesił poprzeczkę bardzo wysoko…
Historyczne pierwsze spotkanie GKS-u Katowice w ramach eliminacji do Ligi Mistrzyń rozegrane zostało przy licznie zgromadzonej publiczności i świetnej atmosferze. Oprawa z pewnością godna była Ligi Mistrzyń, wynik niestety nie może satysfakcjonować zarówno samej GieKSy, jak i wszystkich sympatyków kobiecego futbolu w Polsce.
Spotkanie bardzo dobrze rozpoczęły zawodniczki Anderlechtu, to one nadawały ton rywalizacji w pierwszych minutach po gwizdku sędzi z Armenii, Araksyi Saribekyan. W 8. minucie spotkania składną akcję Belgijek finalizowała Lara Schenk, po zwodzie do prawej nogi starała się dokręcić piłkę do dalszego słupka bramki Kingi Seweryn, pomyliła się dosyć wyraźnie. Katowiczanki otrzymały pierwsze ostrzeżenie. Trzy minuty później fantastycznie na lewym skrzydle znalazła się Sarah Wijnants, dobrze dograła piłkę wzdłuż bramki do swojej koleżanki z linii ataku. Piłkarka z Brukseli pomyliła się o kilka centymetrów… W 15. minucie gry, tym razem po akcji na prawym skrzydle, niebezpiecznie zrobiło się w polu karnym zespołu Karoliny Koch, defensywa spisała się jednak bez zarzutu. W 17. minucie meczu w końcu Anderlecht dopiął swego i zdobył bramkę otwierającą wynik tego spotkania. Bramka wisiała w powietrzu od samego początku, w końcu Kingę Seweryn rewelacyjnym strzałem w długi róg bramki pokonała Ştefania Vătafu. Jej trafienie poprzedziła dynamiczna akcja na lewym skrzydle w wykonaniu Esther Bouabadi.
W 22. minucie bardzo groźny strzał z dystansu oddała jedna z piłkarek z zespołu Dave’a Mattheusa, po drodze piłkę odbiła jednak Marlena Hajduk. Przeciwniczki wykonywały rzut rożny, bez większego zagrożenia dla GieKSy. Kolejne minuty to nieustające ataki zespołu z Belgii i bezradność katowiczanek. Dopiero w 29. minucie gry pierwszą groźną akcję stworzyły gospodynie turnieju eliminacyjnego, w dogodnej sytuacji Dżesika Jaszek przeniosła jednak piłkę nad poprzeczką. Kilkadziesiąt sekund później po cudownej akcji Anderlecht miał stuprocentową sytuację bramkową. Piłkarki z Belgii zagrały rewelacyjnie na jeden kontakt, przedostając się w pole karne GKS-u, szansę na drugą bramkę zmarnowała Ştefania Vătafu, uderzając minimalnie obok słupka z szesnastego metra. W 37. minucie meczu zespół prowadzony przez Dave’a Mattheusa rozegrał kolejną świetną akcję, piłka między zawodniczkami z Brukseli krążyła jak po sznurku i Esther Bouabadi nie pozostało nic innego jak dokonać egzekucji, uderzając skutecznie z okolic jedenastu metrów od bramki. W tym momencie sytuacja katowiczanek była już bardzo trudna…
W 39. minucie meczu rzut wolny z okolic linii środkowej boiska wykonywały podopieczne Karoliny Koch, czasami tak się niefortunnie zdarza, że piłka przejęta szybko przez przeciwniczki w takiej sytuacji, stwarza im doskonałą okazję do kontry. Podobnie było tym razem, piłkarki z Belgii błyskawicznie przedostały się pod bramkę Kingi Seweryn i choć akcja straciła tempo, potrafiły ją skutecznie wykończyć. Bardzo dobre dośrodkowanie skutecznym strzałem głową wykończyła Tine De Caigny. Na zakończenie pierwszej części rywalizacji Anderlecht dobił GKS Katowice, zdobywając bramkę na 4:0. Bardzo łatwo podopieczne Mattheus przedostały się w pole karne GieKSy, pierwsze uderzenie Kinga Seweryn obroniła, ale przy dobitce Lore Jacobs była już bez szans. Chwilę później sędzia Saribekyan zaprosiła piłkarki do szatni.
Z pewnością to będzie bardzo trudne piętnaście minut dla Karoliny Koch i jej zespołu, wynik do przerwy jest absolutnie nokautujący, wprawiający w konsternację, ale niestety jak najbardziej zasłużony. Anderlecht dominuje pod każdym względem.
Zaraz po gwizdku rozpoczynającym drugą odsłonę spotkania rzut rożny, pierwszy w dzisiejszym meczu, wykonywała katowiczanki, nie przyniósł on jednak żadnego zagrożenia pod bramką Fredu Serainy. Kolejne minuty spotkania przebiegały w dość spokojnym tempie, Anderlecht, mając bardzo korzystny wynik, nie forsował tempa. GieKSa oddała pierwszy celny strzał na bramkę Fredu Serainy w 58. minucie rywalizacji, dobrze w polu karnym odnalazła się Joanna Olszewska, błyskawicznie decydują się na uderzenie z pierwszej piłki.
Po godzinie gry na pierwszą zmianę zdecydował się Dave Mattheus, boisko, przy brawach katowickiej publiczności, opuściła fenomenalna dzisiaj Esther Bouabadi. Zastąpiła ją amerykanka Alexis Thornton. W kolejnych fragmentach dzisiejszego pojedynku Anderlecht przeprowadzał niesłabnące ataki, może mniej dynamiczne niż w pierwszej połowie, nieskuteczne, ale to piłkarki z Brukseli cały czas dyktowały warunki gry. W 72. minucie meczu nieznacznie pomyliła się jedna z piłkarek Mattheusa, uderzając niecelnie z dystansu. Kilkadziesiąt sekund później dobre, soczyste uderzenie z okolic dwudziestego metra oddała wprowadzona niedawno do gry Ľudmila Maťavková. Piłkę bez większego kłopotu złapała Kinga Seweryn. W 76. minucie meczu stuprocentową okazję miały przyjezdne, jednak nie zdołały zamienić jej na piątą bramkę – strzał głową z siódmego metra był minimalnie niecelny. Bramkę na 5:0, podsumowującą dzisiejszy rewelacyjny występ zawodniczek z Belgii, zdobyła wprowadzona w drugiej połowie na plac gry reprezentantka Maroka, Sakina Ouzraoui. Popisała się rewelacyjną techniką, opanowanie i precyzją wykorzystując prostopadłe podanie z głębi pola. Dwie minuty później spotkanie zakończyła sędzia z Armenii, Araksya Saribekyan.
Chciałbym podkreślić, że zespół z Katowic dokonał niesamowitej rzeczy, zdobywając w minionym sezonie mistrzostwo Polski, nigdy wcześniej nie stając nawet na podium. Dzięki temu rewelacyjnemu wynikowi piłkarki Karoliny Koch mogły dzisiaj stanąć naprzeciwko świetnego Anderlechtu . Choć zwycięstwo przyjezdnych 5:0 nie pozostawiło najmniejszych złudzeń, kto dzisiaj był lepszy, to gorące brawa dla GieKSy po końcowym gwizdku są w stu procentach zasłużone. Przed katowiczankami spotkanie z FK Lokomotivem Stara Zagora.
sportdziennik.com – Dopiero po karnych
Piłkarki GKS-u Katowice wygrały z Lokomotivem Stara Zagora, ale dopiero po rzutach karnych.
Po środowej porażce z Anderlechtem piłkarki GKS-u Katowice zmierzyły się z Lokomotivem Stara Zagora. Mecz ten miał już marginalne znaczenie. Odbywał się on w ramach turnieju eliminacyjnego do Ligi Mistrzyń, ale oba zespoły po pierwszych meczach odpadły z rywalizacji. Dlatego zwyciężczynie sobotniego spotkania zadowolić się mogły jedynie trzecim miejsce w turnieju, które… praktycznie nic nie daje.
Bułgarski zespół, podobnie jak katowiczanki, został zdominowany w pierwszej rundzie turnieju. To spowodowało, że pojedynek obu ekip, przynajmniej w wyobrażeniach, wydawał się wyrównany. I rzeczywiście tak było, co niekoniecznie dobrze wpłynęło na widowisko. Po 90 minutach tablica wyników wciąż pokazywała 0:0. Do rozstrzygnięcia pojedynku potrzebna była dogrywka.
GKS miał może delikatną przewagę. W praktyce Lokomotiv nie był w stanie stworzyć zagrożenia, a piłkarki z Katowic nie były w stanie zdobyć gola. To też uwidoczniło się w dogrywce, w której GieKSa powinna zdobyć co najmniej dwie bramki, a mimo wszystko wciąż był remis. Przez to stadion przy ul. Bukowej był świadkiem serii rzutów karnych.
W niej emocji nie było zbyt wiele. Przyjezdne z Bułgarii praktycznie same się wykluczyły z walki po tym, jak nie trafiły dwóch pierwszych „11”. Katowiczankom pozostało jedynie wykorzystać te błędy i tak też zrobiły. Zamieniły na bramki 3 na 4 wykonane rzuty karne i zwyciężyły.
Zwoliński strzela, Raków wygrywa
Dopiero bramka w doliczonym czasie gry zdecydowała o tym, że to mistrzowie Polski wygrali w meczu kontrolnym z GKS-em Katowice.
Sparing Rakowa z GKS-em w Częstochowie był okazją dla trenerów obu zespołów do przetestowania nowych wariantów. Obie drużyny wyszły na boisko przy Limanowskiego w nieco zmodyfikowanych składach. W składzie Rakowa znalazło się miejsce dla Kamila Pestki oraz Ante Crnaca, którzy w tym sezonie jeszcze nie zagrali w ekstraklasie. Natomiast szkoleniowiec katowiczan również chciał przetestować inne rozwiązania, dając zagrać rezerwowym bramkarzom. Ponadto dał nieco więcej minut na wykazanie się Bartoszowi Baranowiczowi, czy Shunowi Shibacie.
Gospodarze dobrze rozpoczęli to spotkanie, bo już w 12 minucie wyszli na prowadzenie, za sprawą bramki Władysława Koczergina. Ukrainiec stanął przed dogodną okazją po kombinacyjnej akcji w ofensywie i popisał się pewnym wykończeniem. Na to GKS mógł odpowiedzieć już chwilę później.
Od razu po wznowieniu gry piłka znalazła się pod polem karnym Rakowa, gdzie faulowany był piłkarz GieKSy. Wydawało się, że przewinienie było przed „16”, ale sędzia Tomasz Musiał wskazał na „wapno”. Kibice z Katowic chyba zdążyli się już przyzwyczaić do tego, że rzut karny dla ich zespołu nie oznacza bramki. W tym sezonie GKS nie wykorzystał ani jednej „jedenastki” i to samo wydarzyło się w sobotnim sparingu. Adrian Błąd nie trafił nawet w bramkę.
Mimo wszystko podopiecznym Rafała Góraka udało się wyrównać przed przerwą. Gola po dziwnym błędzie defensywy spod Jasnej Góry zdobył Arkadiusz Jędrych. Dlatego drużyny schodziły na przerwę przy wyniku remisowym.
W drugiej połowie na murawie zameldowali się nowi zawodnicy. Wśród nich był Jakub Arak, aktualnie napastnik GKS-u, w przeszłości piłkarz Rakowa. To on w 64 minucie po ładnym strzale głową wyprowadził zespół gości na prowadzenie. Jednak radość w ekipie ze stolicy województwa śląskiego nie trwała długo, bo już po minucie częstochowianie wyrównali. Tym razem perfekcyjnym uderzeniem z dystansu popisał się Srdan Plavsić.
Na koniec meczu, w doliczonym czasie gry, mistrz Polski zdołał strzelić gola na wagę zwycięstwa. Trafienie zaliczył Łukasz Zwoliński, który pewnie wykończył sytuację sam na sam.
SIATKÓWKA
siatka.org – Marcin Waliński: okres gry w Bydgoszczy ukształtował mnie jako siatkarza
W nadchodzącym sezonie PlusLigi Marcin Waliński będzie grał w GKS-ie Katowice. Przyjmujący w swojej karierze nie zdobył jeszcze medalu mistrzostw Polski, chociaż trzykrotnie zajął 4. miejsce.
[…] Marcin Waliński w swojej dotychczasowej karierze najdłużej występował w Transferze Bydgoszcz. Przez dwa sezony grał w młodzieżowej drużynie do lat 21, by przez kolejnych sześć reprezentować barwy pierwszej drużyny. – To były inne czasy niż obecnie. Żeby dostać się do składu PlusLigowej drużyny, trzeba było włożyć w to mnóstwo wysiłku. Oczywiście nie twierdzę, że teraz nie trzeba go włożyć, aby móc reprezentować barwy PlusLigowych zespołów – według mnie po prostu było ciężej. Mieliśmy okazję grać w rozgrywkach drugiej ligi jako zaplecze seniorskiej drużyny z Bydgoszczy, a następnie w Młodej Lidze. Już wtedy trener Waldemar Wspaniały ściągał wyróżniających się zawodników z młodszego zespołu do drużyny występującej w PlusLidze i zabierał na wyjazdowe obozy przygotowawcze – dziś nieco zapomniane, bo kluby mają już w swojej infrastrukturze wszystko, czego potrzebują do pracy w tym okresie – mówił 33-latek.
I dodał: – Wokół siebie mieliśmy mnóstwo znakomitych postaci i trzeba było naprawdę postarać się, by zostać zgłoszonym do szerokiego składu PlusLigi. Okres gry w Bydgoszczy ukształtował mnie jako siatkarza, mogłem patrzeć na doskonałych zawodników w akcji i czerpać z nich dla siebie jak najwięcej. Można wspomnieć chociażby Stephane’a Antigę, Marcina Wikę, Piotra Gruszkę, Grzegorza Szymańskiego, Wojtka Jurkiewicza i wielu innych graczy. Cieszę się, że miałem okazję poznać tych ludzi i pracować z nimi.
W dwóch ostatnich sezonach gry Marcina Walińskiego w Transferze Bydgoszcz pieczę nad zespołem sprawował trener Vital Heynen. – Czas pracy z Vitalem Heynenem był dla mnie trudny, przyznaję to szczerze, ale bardzo cieszę się, że spotkałem go na swojej drodze. W tamtych czasach wszystkie jego ingerencje w to, co prezentowałem na boisku, uważałem za coś niedobrego i niepotrzebnego, ale teraz, z perspektywy czasu, kiedy człowiek jest mądrzejszy, widzę, że odebrałem od niego wiele cennych lekcji i bardzo cenię sobie ten czas – kontynuował zawodnik GKS-u Katowice.
Polski przyjmujący nie ma jeszcze na swoim koncie medalu PlusLigi, chociaż trzykrotnie o niego rywalizował. – Można powiedzieć, że zaliczyłem hattricka, jeżeli chodzi o czwarte miejsca (śmiech). Raz w Bydgoszczy i dwukrotnie w Zawierciu. Nie traktuję tego jako jakiejś lekcji, myślę, że za każdym razem robiliśmy wszystko, na co było nas stać w danym sezonie. W Bydgoszczy sam fakt znalezienia się w najlepszej czwórce ligi był sporym sukcesem. Potem, kiedy grałem w Zawierciu przez dwa sezony do roku 2020, tworzyliśmy zespół złożony z solidnych ligowców, który ktoś nazwał “ligową szarzyzną”. Ta “szarzyzna” była w stanie wejść do półfinału PlusLigi, pokonać w pierwszym meczu ZAKSĘ Kędzierzyn-Koźle, a w decydującym starciu wygrywać 2:0. Byliśmy blisko, a zarazem daleko, bo wszyscy wiemy, jakim zespołem jest ZAKSA i to pokazała w decydujących momentach. W ostatnim sezonie ligowym także była szansa na brąz ligi, ale lepsza okazała się ostatecznie Resovia – stwierdził.
Marcin Waliński zapytany o to, czy odbiera tamte spotkania jako porażkę, odpowiedział następującymi słowami: – Absolutnie nie odbieram tamtych meczów jako porażki. Cieszy mnie fakt, że byłem wtedy w zespole grającym o medale, występowałem na boisku i mogłem stanowić wartość dla drużyny swoją postawą w meczach. Dla mnie osobiście jest to sukces. Te wspomnienia to dla mnie spora motywacja do dalszej dobrej pracy na treningach i meczach. Dla kogoś z zewnątrz fakt, że nie zdobyłeś medalu mimo szans na to, może oznaczać, że twoja praca nie przyniosła efektów, a ty widzisz to zupełnie inaczej. Przeszedłeś proces formowania się drużyny, towarzyszyłeś jej w okresach zwycięstw i porażek, budowałeś dobrą atmosferę, przeżyłeś wartościowy czas z ludźmi i nawiązałeś relacje. Nagrodą za dobrą pracę nie tylko jest krążek, ale też droga, która cię ukształtowała – podsumował.
HOKEJ
hokej.net – Młodzież z kontraktami w GieKSie
David Lebek, Błażej Chodor, Mychajło Kowalczuk podpisali kontrakty z GKS-em Katowice na sezon 2023/2024. Do szerokiej kadry mistrzów Polski – w ramach porozumienia z Naprzodem Janów – zostali włączeni też czterej inni zawodnicy.
Lebek to wychowanek niemieckiego Krefelder EV 1981, jednak od dwóch lat występuje w polskich klubach, mianowicie GKS Katowice oraz KS Katowice Naprzód Janów.
20-letni obrońca w minionym sezonie rozegrał 16 spotkań na taflach Polskiej Hokej Ligi, gdzie zaksięgował +1 w klasyfikacji plus/minus. Z kolei w barwach Naprzodu Janów wystąpił w 25 meczach, gdzie zdobył 5 bramek i 7 asyst oraz spędził 18 minut na ławce kar.
Chodor ostatnie dwa sezony spędził z kolei w SMS-ie PZHL Katowice na szczeblu Młodzieżowej Hokej Ligi, łącząc grę z występami w Naprzodzie Janów.
Tylko w minionym sezonie w 34 konfrontacjach dopisał do swojego dorobku punktowego 30 „oczek” za 13 bramek i 17 asyst. Katowicki obrońca na ławce kar spędził w tym czasie 67 minut.
– Bardzo się cieszę, że trenerzy widzą we mnie potencjał i że otrzymałem szanse na podpisanie kontraktu. Na pewno postaram się wykorzystać jąw stu procentach– powiedział nam Chodor.
Ostatnim zakontraktowanym hokeistą jest Mychajło Kowalczuk. Były oświęcimski snajper w poprzednim sezonie rozegrał 27 meczów w 1. lidze, gdzie zainkasował 32 punkty za 20 bramek i 12 asyst. W tym czasie spędzając 14 minut na ławce kar.
Jest też reprezentantem Ukrainy do lat 20 i na ostatnich Mistrzostwach Świata Dywizji IB U20 wystąpił w 5 spotkaniach, notując 2 bramki i 2 asysty.
Do rozgrywek zgłoszeni zostali także kolejni młodzi gracze. Na mocy porozumienia z Naprzodem Janów do dyspozycji trenera Jacka Płachty, w razie potrzeby, będą bramkarz Jakub Ciućka oraz napastnicy Jakub Musioł, Karol Moś i Eric Kaczynski.
sportdziennik.com – Ze znakiem jakości
O wygranej obrońców tytułu mistrzowskiego zadecydował karne, ale tego mogliśmy spodziewać.
Jeżeli większość meczów w ekstralidze będzie takie jak mistrza z Katowic z wicemistrzem z Tychów to na poziom ligi nie będziemy mogli narzekać. Goście do wyrównania doprowadzili na17 sek. przed zakończeniem. O wygranej „GieKSy” zadecydował jeden celny karny. A publiczność zgromadzona w „Satelicie” szalała ze szczęścia. Na inaugurację tyszanie nie mieli większego problemu ze zdobyciem kompletu punktów w „Szarotkami”.
Przed sezonem było głośno o obu zespołach z racji interesujących transferów. Tyszanie od zawsze mają wysokie aspiracje, zaś „Szarotki” w tym sezonie ich nie ukrywają. Mecz na pewno nie stał na olśniewającym poziomie, ale gospodarze prezentowali się znacznie lepiej od przyjezdnych. Już od pierwszych minut miejscowi ruszyli do ataku i Kevin Lindskoug musiał się mieć na baczności. Dwa gole Romana Raca i Pawło Padakina padły w podobnych okolicznościach z bliskiej odległości. Natomiast Oskar Jaśkiewicz posłał krążek z wysokości bulika i te trafienia były w pełni zasłużone. Goście zrewanżowali się bramką Bartłomieja Neupauera. Wyskoczył z ławki kar, przejął podanie Andreja Themara i w sytuacji sam na sam nie dał Tomasowi Fuczikowi szans. 24 sek. wcześniej Johan Lorraine nie wykorzystał rzutu karnego, po faulu Olliego Kaskinena.
Po przerwie gospodarzy szybko zostali schłodzeni po golu Damiana Kapicy. Otrzymał podanie z głębi lodowiska, zgubił obrońcę i bez większego trudu posłał krążek do siatki. Jednak gospodarze w ciągu 19 sek. przywrócili porządek na lodzie. Najpierw Rac po podaniu po Christana Mroczkowskiego zdobył gola, a po chwili akcję kolegów Filipa Komorskiego – Bartłomieja Jeziorskiego zakończył Padakin. Obaj mają instynkt strzelecki i potrafią wykorzystać podania kolegów. Temperatura meczu znacznie spadła. Goście pogodzili się z porażką. Choć Patryk Wronka po meczu przekonywał, że wynik nie odzwierciedla tego co działo się na lodzie i jest za wysoki.
Jedni i drudzy od pierwszego gwizdka sędziego nie zamierzali się oszczędzać. Obaj bramkarze szybo zostali rozgrzani i skutecznie interweniowali. W 9:17 min gospodarze przez 34 sek. grali w podwójnym osłabiebiu, bo do siedzącego w boksie kar dołączył Santeri Koponen. Goście rzucili się ze zdwojoną energią do ataku i kilka razy silnie uderzali na bramkę, ale John Murray nie dał się zaskoczyć. Gdy na ławie kar przebywał Tuan Cook wzorową akcję przeprowadził szwedzki duet Sam Marklund – Hampus Olsson i ten drugi zdołał umieścić krążek w siatce. Tomas Fuczik był bez szans. A gospodarze z pasją atakowali i dwa razy krążek po uderzeniach Olliego Iisaki oraz Joona Monto. Odsłona godna kamer telewizyjnych i polskihokej.TV przy tym był.
Ledwo zaczęła się druga odsłona i do boksu powędrował, ale długo w nim nie przebywał, bo Filip Komorski zdołal wepchnąć krążek do siatki po akcji Alana Łyszczarczyka oraz Christiana Mroczkowskiego. Gdy Radosław Galant znalazł na ławie kar gospodarze przez prawie 2 min przebywali w tercji tyszan i sporo strzelali. Jednak efektu nie było żadnego. Dopiero kolejne wykluczenie Jana Jaromersky’ego sprawiło, że Santeri Koponen wreszcie zdołał pokonać Fuczika. Prowadzenie w pełni zasłużone, bo „GieKSiarze” byli lepsi w tej tercji.
A w ostatnich 20 minutach gospodarze wydawało się kontrolują wydarzenia na lodzie. 49 sek. przed końcem Fuczik zjechał z lodu, zaś na 17 sek. przed końcową syreną Mroczkowski w potwornym zamieszaniu podbramkowym zdołał umieścić krążek w siatce. Dogrywka nie przyniosła rozstrzygnięcia, choć na niespełna przed jej zakończeniem Bartosz Fraszko miał dogodną sytuację. W karnych wszyscy tyszanie: Jasson, Padakin, Mroczkowsi, Korenczuk i Łyszczarczyk spudłowali. W pierwszej serii Ben Sokay pokonał Fuczik i zadecydował o pierwszej wygranej obrońców tytułu mistrzowskiego.
Hokej
Kompromitacja w Tychach
W 20. kolejce THL nasza drużyna wyruszyła do Tychów żeby zmierzyć się z miejscowym GKS-em.
Pierwszą tercję rozpoczęliśmy od szarpanej gry w tercji neutralnej. Dopiero w 4. minucie strzał na bramkę Fucika zdołał oddać Wronka, ale jego uderzenie nie sprawiło problemów bramkarzowi gospodarzy. W 7. minucie miejscowi wyszli na prowadzenie. W drugiej połowie pierwszej odsłony nasza drużyna stanęła przed szansą wyrównania wyniku za sprawą liczebnej przewagi. Pomimo oddania kilku groźnych strzałów, to żaden z naszych zawodników nie zdołał pokonać Fucika. W 19. minucie fantastyczną interwencją popisał się Eliasson ratując nas przed utratą drugiej bramki. Chwilę przed syreną kończącą pierwszą tercję Eliasson ponownie zachował czujność i pewnie obronił kolejne strzały gospodarzy.
Drugą tercję rozpoczęliśmy od zdecydowanego ataku na bramkę Fucika, blisko zdobycia bramki był Wronka i Varttinen. W 24. minucie gospodarze zdobyli drugą bramkę, wykorzystując liczebną przewagę. Kilkanaście sekund później gospodarze ponownie podwyższyli. W 25. minucie nastąpiła zmiana bramkarza w naszej drużynie. W 28. minucie czwartą bramkę dla drużyny gospodarzy zdobył Drabik, wykorzystując bierną postawę naszych obrońców. W 33. minucie w sytuacji sam na sam z Fucikiem znalazł się Dupuy, ale jego strzał był za lekki, by pokonać bramkarza gospodarzy. Na sam koniec drugiej odsłony gospodarze po raz piąty wbili krążek do naszej bramki.
Trzecią odsłonę rozpoczęliśmy od kilku strzałów na bramkę Fucika. Jednak to gospodarze ponownie znaleźli drogę do naszej bramki, zdobywając szóstą bramkę w tym meczu. Minutę później po raz siódmy do bramki trafił Viinikainen. Na sam koniec meczu bramkę honorową dla naszej drużyny zdobył Jonasz Hofman.
GKS Tychy – GKS Katowice 7:1 (1:0, 4:0, 2:1)
1:0 Filip Komorski (Valtteri Kakkonen, Rafał Drabik) 06:16
2:0 Alan Łyszczarczyk (Rasmus Hejlanko, Valtteri Kakkonen) 23:23, 5/4
3:0 Mark Viitianen (Dominik Paś) 24:18
4:0 Rafał Drabik (Szymon Kucharski, Mateusz Bryk) 27:48
5:0 Mateusz Gościński (Hannu Kuru, Olli Kaskinen) 38:56
6:0 Hannu Kuru (Juuso Walli, Bartłomiej Pociecha) 45:23
7:0 Olli-Petteri Viinikainen (Alan Łyszczarczyk, Rasmus Hejlanko) 47:54
7:1 Jonasz Hofman
GKS Tychy: Fucik, Lewartowski – Viinikainen, Bryk, Łyszczarczyk, Komorski, Knuutinen – Kaskinen, Kakkonen, Jeziorski, Kuru, Heljanko- Walli, Pociecha, Karkkanen, Paś, Viitanen – Bizacki, Ubowski, Drabik, Kucharski, Gościński.
GKS Katowice: Eliasson, Kieler – Maciaś, Hoffman, Wronka, Pasiut, Fraszko – Varttinen, Verveda, Anderson, Monto, Dupuy – Runesson, Lundegard, Michalski, McNulty, Hofman Jo. – Chodor, Dawid, Hofman Ja.
Felietony Piłka nożna
Komu nie zależało, by zagrać?
Gdy wyjrzałem dziś za okno z pokoju hotelowego, zobaczyłem szron na pobliskich dachach. I tyle. Śniegu nie było ani grama, jedyne, co mogło nas przyprawiać o lekkie dreszcze to przymrozek i konieczność spędzenia tego meczu w tak niskiej temperaturze. Wiadomo jednak, że podczas dobrego widowiska można się porządnie rozgrzać i emocje sportowe niwelują jakiekolwiek atmosferyczne niedogodności. Głowiłem się, jak to jest, że w różnych rejonach Polski mamy atak zimy, a przecież okolice bieguna zimna, które teoretycznie najbardziej są narażone na popularny biały puch, tym razem są wolne od tego.
Gdy jechałem autobusem na mecz i zaczęło lekko prószyć – a było to o godz. 10.30 ani przez myśl nie przeszło mi, jak to się wszystko skończy. Po prostu – śnieg zaczął sobie padać, nie był to jakiś armagedon, a i same opady śniegu, choć były wyraźne, nie przypominały tych, które znamy z przeszłości.
Po wejściu na stadion zobaczyłem taką właśnie oprószoną murawę – niezasypaną. Białawo-zieloną lub zielonkawo-białą. Typowy widok, gdy mamy pierwsze opady śniegu w roku lub też szron po mroźnej nocy. Białe gunwo (że tak zejdziemy z romantycznej wersji o puchu) ciągle jednak z białostockiego nieba spadało. I w pewnym momencie rzeczywiście murawa stała się dość biała. Nie przeszkodziło to jednak obu drużynom oraz sędziom rozgrzewać się. Kibice wypełniali stadion, zwłaszcza ci z Jagiellonii jeszcze przed meczem głośno dopingując swój zespół. Sympatycy GieKSy powoli zaczęli wchodzić na sektor gości i też dali znać o sobie. Przyznam, że nie myślałem w ogóle o tym, że mecz może się nie odbyć. Nie miałem takiego konceptu w głowie.
Za łopaty wzięło się… kilka osób. Zaczęli odśnieżać pola karne. Wyglądało to tak, że na jednym skrzydle stało trzech chłopa i sami nie wiedzieli, jak się za to zabrać. „Gdzie kucharek sześć…” – powiedziałem Miśkowi. A na drugim skrzydle szesnastki jeden jegomość odśnieżył na kilka metrów szerokość pola karnego, pokazując, że „da się”. A tamci deliberowali. Do tej pory odśnieżone były tylko linie i wspomniany kawałek. Na drugim polu karnym natomiast jakiś artysta „odśnieżał” w taki sposób, że zagarniał, wręcz zdrapywał śnieg, zamiast go nabierać na łopatę. Nie trzeba być śnieżnym omnibusem, żeby wiedzieć, że średnio efektywna jest to metoda. Po niedługim czasie wszyscy położyli na to lachę i sobie poszli czy tam przestali działać.
Dopiero kilka minut przed meczem zorientowałem się, że sędzia się dziwnie zachowuje, wychodzi i sprawdza. Załączyłem Canal+, by nasłuchiwać wieści i tam było jasne, że arbiter Wojciech Myć sugerował, iż szanse na rozegranie tego spotkania są dość marne. Potem wyszedł na boisko jeszcze raz, ze swoimi asystentami i patrzyli, jak zachowuje się piłka. W moim odczuciu ta rzucana i turlana przez nich futbolówka reagowała normalnie, z odpowiednim odbiciem czy brakiem większego oporu przy toczeniu się po ziemi. Do końca miałem nadzieję, że mecz się odbędzie.
Sędzia jednak zadecydował inaczej. W wywiadzie dla Canal+ powiedział, że ze względu na zdrowie zawodników, a także ograniczoną widoczność – podejmuje decyzję o odwołaniu meczu. Podał też argument, że do pomarańczowej piłki przykleja się śnieg i tak jej nie widać. A linie, które zostały odśnieżone i tak za chwilę zostałyby zasypane.
Mecz się nie odbył.
Odniosę się więc najpierw do słów sędziego, bo już one są dla mnie kuriozalne. Odśnieżone linie po 40 minutach (także już po odwołaniu meczu) nadal były widoczne. I nie zanosiło się specjalnie na to, że mają zostać momentalnie zasypane. Nawet jeśli – to chwila przerwy w meczu lub po prostu w przerwie między dwiema połowami – pospolite ruszenie do łopat i gotowe. A argument o piłce to już kuriozum do kwadratu. Na Boga – przecież śnieg to nie jest jakiś klej czy oleista substancja. I nawet jeśli w statycznej sytuacji klei się do piłki, to jest ona cały czas KOPANA. Dla informacji pana Mycia – to powoduje drgania w futbolówce, a to (plus odbijanie się od ziemi) z piłki przyklejony kawałek śniegu strząsa. Więc naprawdę nie mówmy takich głodnych kawałków na głos, bo tylko wzmacniamy opinię o sędziach taką, a nie inną.
Trener Siemieniec już po decyzji mówił dla Canal Plus, że z punktu widzenia logistyki w rundzie jesiennej, nie na rękę jest im nie grać, w domyśle, że ten mecz trzeba będzie jeszcze gdzieś wcisnąć. Tylko przecież WIADOMO, że tego spotkania nie da się rozegrać jesienią, bo przecież po ostatnim meczu ligowym Jaga gra dwa razy w Lidze Europy plus jeszcze w środku grudnia zaległy mecz z Motorem. Więc z GKS musieliby zagrać tuż przed świętami, a przecież nikt przy zdrowych zmysłach nie przedłuży rundy GieKSie o dwa tygodnie z powodu zaległego meczu. Niech więc trener Adrian nie robi ludziom wody z mózgu. Poza tym trener powiedział, że ze względu na stan boiska, była to jedyna i słuszna decyzja i trudno nie było odnieść wrażenia, że z powodu napiętego terminarza właśnie TERAZ, dłuższy oddech dla Jagiellonii to najlepsze, co może ich spotkać…
A Rafał Górak? Bardzo dyplomatycznie mówił, że rozumie decyzję sędziów, ale chyba trzy razy podczas wywiadu dał do zrozumienia, jakie miał zdanie… Panowie za zamkniętymi drzwiami rozmawiali, każdy dał swoje argumenty. Trener zwrócił uwagę, że ze względu na szczelnie wypełniony sektor gości mogło to wyglądać inaczej. Że białe linie widać i przy dobrej woli organizatora, boisko można byłoby doprowadzić do stanu używalności. Że taki wyjazd bez meczu to dodatkowe koszty dla klubu. Jakbym więc miał typować, to pewnie wyglądało to tak „ej Rafał, wiesz, jak jest, jaką mamy sytuację, wiem, że nie jest to wam na rękę, ale zgódź się na przełożenie meczu, odwdzięczymy się dobrym winkiem”… Być może więc ze względu na solidarność kolegów po fachu i gentelmen’s agreement, szkoleniowiec, mimo że wolałby zagrać – nie oponował.
No i właśnie. To jest pytanie – czy komuś zależało, żeby wykorzystać opady i meczu nie rozegrać? Powiem wprost – reakcja organizatora meczu na tę „zimę” jest mocno zastanawiająca i nie wiem, czy Jagiellonia nie powinna z tego tytułu ponieść konsekwencji. Powtórzę – klub nie zrobił absolutnie nic, żeby ten mecz rozegrać. Począwszy od prognoz – przecież atak zimy w Polsce był już wczoraj, więc nie można było nie zakładać, że podobna sytuacja powtórzy się w Białymstoku. A jeśli tak, to przygotowuje się zastępy ludzi – choćby na wszelki wypadek – do tego, żeby boisko odśnieżyć. Pamiętacie, co było w zeszłym sezonie w meczu Radomiaka z Zagłębiem? Momentalnie, w ciągu kilku minut płyta po nawałnicy zrobiła się biała. Tam też było ryzyko przerwania i odwołania meczu. Ale ludzie robili, co w swojej mocy, odśnieżali, jak tylko się da i spotkanie zostało dokończone. Wczoraj w Rzeszowie kompletnie zasypany stadion został odśnieżony i mecz również się odbył. A w Białymstoku? Nie było chętnych czy nie miało ich być? Mogli nawet tych żołnierzy wziąć, co to zawsze są na trybunach. Cokolwiek. A tutaj kilku ludzi z łopatą zaczęło nieskładnie machać, ale chyba ktoś im powiedział, że to bez sensu – no i przestali.
Nie będę wnikał, czy na takim boisku można grać czy nie. Jak bardzo wpływa to na zdrowie zawodników. Wiem, że w przeszłości takie mecze się odbywały i nikt nie płakał i nie zasłaniał się ani zdrowiem, ani terminarzem. GieKSa taki mecz rozgrywała z Arką Gdynia – pamiętny z niewykorzystanym karnym Adamczyka – i jakoś się dało. Nie jest to może najbardziej estetyczne widowisko, ale mecz jest rozegrany i jest z głowy.
Natomiast tu nie chodzi o to, czy na zaśnieżonym boisku można grać. Chodzi o to, że nikt nie zajął się odśnieżaniem. Dlatego cała ta sytuacja ostatecznie wydaje mi się po prostu skandaliczna. Dosłownie godzinkę śnieg poprószył – bez jakiejś większej nawałnicy – i odwołujemy mecz.
I tak – piłkarze pojechali sobie na drugi koniec polski, by pobiegać na murawie stadionu Jagiellonii. Klub zapłacił za hotel, wyżywienie, przejazd. Teraz będzie to musiał zrobić drugi raz – najpewniej na wiosnę. Kibice zrywali się o drugiej w nocy, niektórzy pewnie nawet nie poszli spać, by stawić się na zbiórkę w ciemnych Katowicach. Jechali w tak wielkiej liczbie przez cały kraj – też przecież zapłacili za bilety i przejazd. I dostali w bambuko, bo paru osobom nie chciało się wyjść i doprowadzić boisko do jako takiego stanu.
Uważam, że PZPN czy Ekstraklasa, czy kto tam zarządza tym całym grajdołkiem, nie powinien przyzwalać na taką fuszerkę. To jest kupa kasy i czas wielu ludzi, którzy zdecydowali się do Białegostoku przyjechać. To po prostu jest nie fair.
Nieraz bywały jakieś sytuacje czy to z pogodą, czy wybrykami kibiców i kapitanowie lub trenerzy obu drużyn zgodnie mówili – gramy/nie gramy. Była ta wyraźna jednogłośność. A czasem spór. Grano nawet po zapaści Christiana Eriksena – choć tam akurat uważam, że ta decyzja była fatalna (choć z drugiej strony to Euro, więc logistyka dużo trudniejsza). Tutaj zabrakło determinacji, żeby mecz rozegrać. Rozumiem trenera Góraka, że podszedł dyplomatycznie do sprawy. Ja tego protokołu dyplomatycznego trzymać nie muszę i wysuwam hipotezę, że komuś na rękę był ten niezbyt wielki opad śniegu.
Dotychczas wielokrotnie pisałem i mówiłem, że cenię Jagiellonię i Adriana Siemieńca za to, jak łączą ligę i puchary. Byłem pod wrażeniem, że rok temu Jaga nie przełożyła spotkania z GKS na jesień, gdy sama była pomiędzy meczami z Ajaxem – trener gospodarzy dzisiejszego niedoszłego pojedynku mówił, że poważna drużyna musi umieć grać co trzy dni. Tym razem jednak w obliczu meczu z KuPS i końcówki ligi, takie zdanie przestało już zobowiązywać.
Nam nie pozostaje nic innego, jak przygotować się do sobotniego spotkania z Pogonią. Oby piłkarze GKS również wykorzystali fakt, że nie będą mieli Jagi w nogach i jak najlepiej mentalnie i fizycznie przygotowali się do spotkania z Portowcami. A z Jagiellonią i tak się już niedługo zmierzymy, bo za jedenaście dni w Pucharze Polski.
Kups!
Piłka nożna
Mecz z Jagiellonią odwołany!
W związku z atakiem zimy w Białymstoku i niezdatnymi według sędziego warunkami do gry mecz Jagiellonia Białystok – GKS Katowice został odwołany.




Najnowsze komentarze