Zapraszamy do przeczytania fragmentów doniesień mediów na temat wczorajszego meczu Podbeskidzie Bielsko-Biała – GKS Katowice. GieKSa przegrała 0:1 (0:0).
sportowebeskidy.pl – Rykoszet decydujący
Notujący dobry start I-ligowego sezonu GKS Katowice zawitał do Bielska-Białej. Niewdzięczna aura, w jakiej przyszło dziś drużynom się zmierzyć, czyniła przebieg meczu trudnym do przewidzenia.
Już w 2. minucie goście po raz pierwszy czyhali na gola. Uderzenie, jakie wykonał Adrian Błąd bez trudu obronił Matvei Igonen. Inicjatywa „Górali” wzrosła na krótko po upływie kwadransa. W 21. minucie Michał Janota skierował swój strzał ponad poprzeczką, zaś w minucie 23. po dograniu przywołanego pomocnika Podbeskidzia minimalnie chybił wolejem Kamil Biliński. Katowiczanie do głębszej defensywy zepchnąć się jednak nie dali, a w końcówce wyrównanej odsłony znów usiłowali zdobyć zaliczkę. I byli tego bliscy. 45. minuta została zaakcentowana dośrodkowaniem Grzegorza Rogali z lewego skrzydła, futbolówkę otrzymał Błąd, myląc się w bardzo dogodnej sytuacji.
Po powrocie drużyn na boisko kibicom Podbeskidzia przypomniał o sobie Marko Roginić. Instynktowną próbę piętką autorstwa Chorwata tyleż doskonale, co i fartownie odbił golkiper miejscowych. Odpowiedź bielszczan nastąpiła w 60. minucie. Biliński otrzymał piłkę w „16”, lecz na przeszkodzie w zdobyciu bramki stanął Dawid Kudła. Znacznie mniej groźnie zapowiadał się tymczasem w 62. minucie strzał z dystansu Romana Goku, ale to właśnie on przysporzył gospodarzom ogrom radości. Zmylony Kudła po rykoszecie od Arkadiusza Jędrycha nie zdołał zapobiec utracie gola.
Od 72. minuty, w następstwie analizy VAR, na murawie przebywało już mniej piłkarzy. Ezequiel Bonifacio i Bartosz Jaroszek wobec zagrań mających ze sportem niewiele wspólnego zostali przez sędziego obdarowani „cegłami”. Układu sił znacząco to nie zmieniło, a obraz gry był taki, jakiego należało się spodziewać. GKS nadziewał się coraz częściej na kontry, vide ta z 86. minuty, gdy Titas Milasius przegrał starcie „oko w oko” z golkiperem przyjezdnych. Rozpaczliwe próby katowickiego zespołu, aby wywieźć spod Klimczoka przynajmniej remis, zdały się na nic. Ostatnią z nich było uderzenie Dominika Kościelniaka, na które receptę znalazł Igonen.
sportdziennik.com – Górale twardsi od GieKSy
Podbeskidzie wygrało pierwszy mecz ligowy w tym roku. Okazali się bielszczanie lepsi od GKS-u Katowice.
[…] Spotkanie rozpoczęło się w strugach deszczu. Padało obficie i płynność gry zdecydowanie na tym ucierpiała. Początkowo lepiej w trudnych warunkach atmosferycznych odnaleźli się katowiczanie, którzy w pierwszych fragmentach spotkania przejęli inicjatywę. Niewiele jednak z tego wynikło, a po kilkunastu minutach mecz się wyrównał.
Warto docenić, po stronie Podbeskidzia, postawę Titasa Milasziusa. Litwin był bardzo aktywny i kilkoma akcjami narobił w strukturach defensywnych GKS-u kilku szkód. Niemniej jednak brakowało z jego strony konkretów. Bo to nie on wypracował jedyną przed przerwą klarowną sytuację dla swojej drużyny. Kreatywniejszy okazał się Michał Janota, który zagrał w tempo do Goku Romana. Hiszpańskiemu pomocnikowi zabrakło jednak nieco precyzji.
Roman poprawił się w drugiej połowie, a to, czego dokonał, śmiało można nazwać golem kolejki w I lidze. To był przepiękny strzał, który wylądował w samym okienku bramki strzeżonej przez Dawida Kudłę. Bramkarze zespołu z Katowic nie miał absolutnie nic do powiedzenia, a docenić należy to, w jaki sposób pomocnik Podbeskidzia uderzył piłkę. Roman zajrzał jedynie w miejsce, w które chciał trafić. Przygotował sobie uderzenie, a następnie kropnął znakomicie i zerwał pajęczynę. To była doprawdy świetna próba, która finalnie dała Podbeskidziu zwycięstwo.
Co wydarzyło się później? Otóż w 72. minucie spotkania doszło do zupełnie niepotrzebnej przepychanki pomiędzy Ezequielem Bonifacio, a Bartoszem Jaroszkiem. Najpierw obaj zawodnicy zobaczyli po żółtej kartce, ale sędzia główny spotkania, Sebastian Jarzębak, postanowił sprawdzić całą sytuację na wideo. Jak się okazało obaj zawodnicy przesadzili i arbiter, zupełnie słusznie, odesłał ich do szatni.
GKS pod koniec spotkania usiłował odrobić straty. Brakowało jednak piłkarzom zespołu z Katowic argumentów. Mało tego, o mało co „GieKSa” nie straciła drugiego gola. Niezwykle aktywny Milaszius przeprowadził kolejną akcję i ponownie był bliski wpisania się na listę strzelców. W 87. minucie spotkania stanął „oko w oko” z Kudłą, ale znów w przypadku Litwina nie zadziałał instynkt snajpera. Co należy podkreślić w końcówce spotkania Podbeskidzie nie dało się rywalowi zdominować. To zespół z Bielska-Białej był bliżej zdobycia drugiego gola, aniżeli GKS wyrównania.
Widowisko może nie należało do najwybitniejszych, ale gospodarze wygrali zupełnie zasłużenie. „Górale”, bez kwestii, mają się z czego cieszyć. Wygrali drugi mecz z rzędu, co za kadencji trenera Smyły jeszcze się nie zdarzyło.
beskidzka24.pl – Trzy oczka zostają pod Klimczokiem. Podbeskidzie lepsze od GKS-u!
[…] W pierwszej połowie sytuacji podbramkowych było jak na lekarstwo. Gra toczyła się głównie w środku pola. Pierwszą okazję gospodarze mieli dopiero w 12. minucie, gdy Titas Milasius wstrzelił piłkę w pole karne, ta przeszła wzdłuż linii bramkowej w odległości jednego metra, ale nikt jej nie przeciął. W 21. minucie groźny strzał z dystansu oddał Michał Janota, jednak futbolówka pofrunęła nad poprzeczkę. Dwie minuty później efektownym strzałem bramkarza rywali próbował zaskoczyć Kamil Biliński. Efektowna przewrotka nie przyniosła efektu w postaci gola, gdyż piłka minęła prawy słupek bramki katowiczan.
W końcówce pierwszej odsłony mecz nieco się ożywił i kibice obejrzeli kilka podbramkowych spięć. W 42. minucie golkipera Podbeskidzia Matvei Igonena próbował z ostrego kąta pokonać Adrian Błąd, ale z tego pojedynku zwycięsko wyszedł zawodnik “Górali”. Chwilę później bielszczanie przeprowadzili szybką kontrę, wychodząc trzy na dwa, ale podopiecznym trenera Mirosława Smyły zabrakło precyzji w jej rozegraniu. Z kolei tuż przed przerwą znakomitą szansę na otwarcie wyniku miał Adrian Błąd ale w dogodnej pozycji napastnik GKS-u przestrzelił.
Po zmianie stron na boisku działo się znacznie więcej ciekawego. Do ataku z animuszem ruszyli goście i już 49. minucie czujność Matvei Igonena sprawdził Marko Roginić, były zawodnik TSP. W 54. zrobił to z kolei Marcin Wasilewski, którego uderzenie pewnie chwycił bielski bramkarz. Odpowiedź gospodarzy na ataki katowiczan przyszła w 59. minucie. Po szybkiej akcji Podbeskidzia w znakomitej sytuacji znalazł się Kamil Biliński, ale trafił wprost w bramkarza GKS-u Dawida Kudłę.
Miejscowi kibice doczekali się w końcu trafienia swoich ulubieńców w 62. minucie gry. Wtedy to na strzał z dystansu zdecydował się Goku Roman, piłka po drodze otarła się o defensora GKS-u i po rykoszecie wpadła do siatki. Przyjezdni próbowali wyrównać, ale robili to dość nieporadnie. Do tego dali się wciągnąć w przepychankę z “Góralami”, czego efektem były… dwie czerwone kartki, jakie w 73. minucie po interwencji VAR ujrzeli Ezequiel Bonifacio i Bartosz Jarosz, którzy poszarpali się w polu karnym.
Do końca zawodów goście z Katowic starali się odwrócić niekorzystny rezultat, z czego wychodząc z kontrami próbowali skorzystać bielszczanie. Znakomitą okazję do podwyższenia prowadzenia miał w 86. minucie Titas Milasius, który znalazł się przed golkiperem GKS-u, jednak przegrał ten pojedynek. W doliczonym czasie gry przyjezdni byli bliscy wyrównującej bramki, ale po raz kolejny Matvei Igonen potwierdził swoje wysokie umiejętności i nie dopuścił do utraty gola.
sportslaski.pl – GieKSa głośniejsza, Górale skuteczniejsi. Przerwane serie pod Klimczokiem
Dobre, szybkie widowisko w deszczowe popołudnie w Bielsku-Białej. Z trzema punktami kończą je piłkarze Podbeskidzia, którzy za sprawą kapitalnej bramki Goku Romana pokonali GKS Katowice i wspięli się na czwartą pozycję w tabeli Fortuna I Ligi.
Podbeskidzie i GKS Katowice kończą serie budowane jeszcze od minionego roku. To, co cieszy miejscowych, smuci przyjezdnych. Dla „GieKSy” niedzielne spotkanie to pierwsza delegacja bez punktowej zdobyczy od 13 listopada 2021. Tylko tydzień krócej na wygraną na swoim obiekcie czekali „Górale”. Osiem razy z rzędu nie potrafili wykorzystać atutu boiska przy Rychlińskiego, które pod wodzą Mirosława Smyły odczarowali dopiero przy okazji wiktorii nad ekipą jego „krajana” z Bytomia, trenera Rafała Góraka.
[…] Najciekawszą próbą „GieKSy” przed przerwą była ta z końcówki pierwszej połowy. Marko Roginić świetnie przepuścił piłkę zagraną spod linii końcowej, a Adrian Błąd z dobrej pozycji uderzył mocno, jednak spudłował.
Goście mocno zaczęli drugą odsłonę. Najpierw po przejęciu piłki na połowie rywala piłkę z lewej strony dogrywał Marcin Wasielewski, a „piętkę” Roginicia z trudem wybronił Matvei Igonen. Po chwili z dośrodkowania korzystał wprowadzony po przerwie za Alana Bróda Daniel Dudziński, ale przeniósł piłkę tuż nad poprzeczką.
[…] Po objęciu prowadzenia przez gospodarzy i czerwonych kartkach dla Jaroszka i Bonifacio, na boisko zrobiło się więcej miejsca. Z przestrzeni lepiej korzystali goniący wynik katowiczanie, ale choć momentami doprowadzali do oblężenia pola karnego „Górali”, brakowało im konkretów. Obrońcy gospodarzy przecinali ostatnie podania, lub blokowali próby strzałów swoich rywali.
[…] Na boisku górą Górale, na trybunach GieKSa. Katowiczanie w końcu zagrali przy wsparciu swojego dwunastego zawodnika. Kibice z Katowic absolutnie zdominowali trybuny pod Klimczokiem. Do Bielska-Białej wybrało się 2 tysiące fanów, którzy ani na moment nie przerywali chóralnych śpiewów, niosących się daleko poza obiekt przy Rychlińskiego.
sport.tvp.pl – Konflikty interesów sędziów meczu Podbeskidzie – GKS Katowice
PZPN znowu naraża własnych sędziów na krytykę lub podejrzenia. Na mecz I ligi Podbeskidzie Bielsko-Biała – GKS Katowice zakończony wynikiem 1:0 wyznaczył sędziów, którzy z tego powodu mogli poczuć się bardzo niezręcznie. I nie ma większego znaczenia, czy sami to przyznają, bo konflikt interesów jest oczywisty.
Sędzią asystentem numer 2 był Wojciech Szczurek z Bielska-Białej, a sędzią technicznym, czyli zarazem sędzią rezerwowym, był Marcin Bielawski z Katowic. Samo miejsce zamieszkania jednego czy drugiego arbitra nie powinno być argumentem za ani przeciw obsadzaniu na mecze drużyny z tego samego miasta, ale osoby odpowiedzialne za obsadę sędziowską powinny uwzględniać dodatkowe aspekty związane z miejscem pracy czy funkcjonowania sędziego. PZPN niestety tego nie robi lub robi niedokładnie. Albo ewentualnie władze Kolegium Sędziów ignorują, czego ignorować nie powinny.
Wojciech Szczurek jest przewodniczącym Kolegium Sędziów Bielsko-Biała, czyli zajmuje najważniejsze stanowisko sędziowskie w regionie. Jako sędzia szczebla centralnego podlega władzom Kolegium Sędziów PZPN, jako sędzia w swoim okręgu podlega sam sobie, natomiast jako przewodniczący podlega Markowi Kubicy, prezesowi Podokręgu Bielsko-Biała Śląskiego Związku Piłki Nożnej. Każdy w regionie i nie tylko wie, że najważniejszym klubem piłkarskim dla Bielska-Białej jest właśnie Podbeskidzie – choćby dlatego, że gra w I lidze i stara się o awans do PKO Ekstraklasy. Gra lokalnego klubu w Ekstraklasie poprawiłaby sytuację Podokręgu Bielsko-Biała, zapewne również jego sytuację finansową, i mogłaby poprawić sytuację wielu mniejszych klubów w regionie. Dlatego, co zupełnie naturalne, prezesowi Kubicy bardzo zależy na awansie Podbeskidzia. Wie o tym wiele osób, również sędziowie, w tym także z pewnością wie to Wojciech Szczurek.
I tutaj jest wyraźny konflikt interesów, jakiego PZPN zawsze powinien unikać. Z jednej bowiem strony sędzia powinien, chciałby i pewnie starał się sędziować najlepiej jak potrafi, natomiast z drugiej strony w czasie meczu musiał oceniać różne sytuacje, których oczywiście nie mógł przewidzieć, i musiał w nich podejmować decyzje, które mogły zmniejszyć albo zwiększyć szanse na awans Podbeskidzia i zadowolenie prezesa Kubicy. Konflikt interesów był więc oczywisty – to wynika z przedstawionych faktów, których nie zmieniłyby nawet zwierzenia sędziego-przewodniczącego Szczurka, czy i ewentualnie co o tej sytuacji myślał przed meczem, a co w trakcie.
W podobnej sytuacji w Bielsku-Białej był Marcin Bielawski z Katowic. Z jednej strony był sędzią technicznym i rezerwowym, który w przypadku kontuzji sędziego asystenta Szczurka czy sędziego głównego Sebastiana Jarzębaka musiałby jednego z nich zastąpić, a z drugiej strony jest koordynatorem ds. organizacyjno szkoleniowych w Kolegium Sędziów Podokręgu Katowice, w którym najważniejszym lub co najmniej najwyżej notowanym klubie jest właśnie GKS Katowice. To klub od lat marzący o powrocie do Ekstraklasy. To klub, któremu zależy na pomocy katowickich władz lokalnych. Wie to prezes Podokręgu Katowice Stefan Mleczko, wie to prezes Śląskiego Związku Piłki Nożnej Henryk Kula, który jest również członkiem zarządu PZPN, a także wie to z pewnością także Marcin Bielawski.
Osobiście nic nie mam do Wojciecha Szczurka ani do Marcina Bielawskiego. Obu arbitrom życzę udanych meczów, awansów, ale o atrakcyjne mecze i awanse w hierarchii sędziowskiej będzie znacznie trudniej lub nawet staną się niemożliwe, jeśli któremuś z nich – odpukać – zdarzy się jakiś poważny błąd. Na przykład taki, który trudno będzie wytłumaczyć inaczej niż właśnie niepożądanym dla arbitra konfliktem interesów…
PZPN powinien to brać pod uwagę i troszczyć się o własnych sędziów. Tymczasem władze Kolegium Sędziów PZPN od lat popadają ze skrajności w skrajność. Kiedyś sędziowie nie mogli sędziować meczów o punkty, jeżeli mieszkali w tym samym mieście, w którym była siedziba lub stadion jednego z grających klubów. Potem, aby w sposób sztuczny zasugerować opinii publicznej, że sędziowie są uczciwi, obiektywni i super-hiper-profesjonalni, wajcha poszła w drugą stronę. Wiele razy dochodziło już do sytuacji paradoksalnych, że Legii Warszawa, Lechowi Poznań, Wiśle Kraków czy innym klubom sędziowali arbitrzy, którzy tym klubom kibicowali, lub też sędziowali arbitrzy, którzy niechęci do tego czy innego klubu zbytnio nie ukrywali. Nikt nigdy w PZPN tym się odpowiednio nie zajął i nikt nigdy nie zrobił z tym porządku.
Obsada sędziowska meczu Podbeskidzie Bielsko-Biała – GKS Katowice to przykład głębszy, bo pokazujący, że PZPN ignoruje nie tylko sędziowskie sympatie i antypatie, ale również ewidentne zależności służbowe sędziów.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
W trakcie świętowania na boisku mistrzostwa zdobytego przez uKochane zadaliśmy trenerowi Rafałowi Górakowi kilka pytań dotyczących obu piłkarskich drużyn GKS Katowice.
Chciałby pan, żeby kobieca GieKSa została na stałe na Nowej Bukowej?
Rafał Górak: Oczywiście, docelowo to także jest miejsce dla kobiecej dywizji. Cała logistyka też jest potrzebna do przygotowania drużyny na przenosiny, trzeba zabezpieczyć treningi. Nawet my jeszcze tutaj nie jesteśmy do końca przeniesieni, więc pewnie to jeszcze troszkę potrwa.
Czy zespół przejmował się plotką o wsparciu finansowym ze strony Rakowa?
Ubaw był dość dobry, zaraz mieliśmy w głowie szyderczy ton tego wszystkiego. Walka o mistrza toczyła się także na płaszczyźnie psychologicznej. My chcieliśmy zagrać jak najlepiej dla siebie, dla GKS-u.
Alan Czerwiński ma zostać docelowo na wahadle?
Alan Czerwiński to bardzo kompleksowy piłkarz i pomoże nam w każdym aspekcie. Świetnie spisywał się na środku obrony i to jest również jego pozycja. Będzie wystawiany w zależności od potrzeb.
Ma trener już jakiś plan na początek przyszłego sezonu?
Zawodnicy będą mieli zero-jedynkowe wakacje, a my z dyrektorem mamy trochę pracy związanej z kadrą i nie tylko. Trochę pracy jest, ale ten tydzień, dziesięć dni dla siebie muszę urwać, żeby się trochę zresetować.
Ósme miejsce na koniec to wynik dobry czy bardzo dobry?
Bardzo dobry.
Gdyby jakimś cudem jednak pojawił się dodatkowy milion na koncie klubu, to jakby go wykorzystać?
Milion złotych czy euro? (śmiech)
Euro, zaszalejmy.
Na pewno na zwiększanie standardu wokół zespołu, żeby w GKS-ie rósł poziom przygotowania piłkarzy do gry. Nigdy nie będę chciał powstania kominów płacowych, nie możemy otwierać się na taki kierunek. Każdy milion euro nam się przyda, żeby drużyna była coraz lepsza.
Zacznijmy od naszej ulubionej statystyki, czyli, jak radzili sobie beniaminkowie w pięciu ostatnich sezonach. Po 34 kolejkach rozgrywek ich dorobek wyniósł:
19/20 Raków 50 (u) ŁKS 21 (s)
20/21 Stal 29 (u) Podbeskidzie 25 (s) Warta 43 (u)
21/22 Radomiak 48 (u) Termalica 32 (s) Łęczna 28 (s)
22/23 Miedź 23 (s) Widzew 41 (u) Korona 41 (u)
23/24 ŁKS 24 (s) Ruch 32 (s) Puszcza 40 (u)
Proforma dodajmy, że sezon 19/20 to było 37 kolejek i tam Raków zgromadził ostatecznie 53 oczka, natomiast po 34 kolejkach miał właśnie pół setki.
To oznacza, że GKS Katowice ze swoimi 49 punktami zaprezentował się tylko o oczko gorzej niż Medaliki wówczas, a ponadto – wraz z Motorem Lublin – okazaliśmy się najlepszymi beniaminkami w ostatnich latach. Rewelacjami były Radomiak, Widzew czy Warta, ale i od nich katowiczanie okazali się lepsi. Co by nie mówić – sezon GieKSy był po prostu doskonały.
Naprawdę, pisałem to już wielokrotnie, ale w najśmielszych snach nie mogliśmy się spodziewać, że na pięć kolejek przed końcem GieKSa będzie matematycznie utrzymana (a realnie kilka tygodni wcześniej), że zakończymy sezon z 18 puntami przewagi nad strefą spadkową. Że odsadzimy wicemistrza Polski na 19 punktów. Że będziemy mieli więcej zwycięstw niż porażek. Że choć z siedmioma drużynami nie uda nam się wygrać, to na jedenaście ekip drużyna Rafała Góraka znajdzie sposób. Że pokona Raków, Jagiellonię, Pogoń, dwa razy Cracovię, Górnika czy wspomniany Śląsk. Że bilans z ekipami ze strefy spadkowej będzie „po Bożemu”, czyli 5-1-0, bramki 13-1. Że w tabeli będziemy nad Górnikiem, Piastem, Koroną, Widzewem. Że będziemy szóstą najlepszą ofensywą w lidze. Że Lech Poznań będzie w euforii po remisie na Nowej Bukowej, dającym mu w konsekwencji tydzień później tytuł Mistrza Polski.
I tych ochów i achów można by mnożyć. „Kropkę nad i” zespół postawił w Gdańsku, po raz drugi w tym sezonie odwracając losy meczu. GieKSa znów się nie poddała i dodatkowo zrewanżowała się za klęskę z poprzedniego sezonu 1:5. Z drużyną będącą, jakby nie było, pewną rewelacją wiosny, kiedy to John Carver odmienił oblicze zespołu, który zaczął grać efektownie, punktować, a przed meczem z GKS miał serię czterech zwycięstw z rzędu u siebie.
Na podsumowania przyjdzie czas, ale z tego miejsca po prostu wypada podziękować – sztabowi za świetne przygotowanie do rozgrywek, mentalne, taktyczne, fizyczne oraz piłkarzom za kapitalną realizację tego, co zostało przez ten sztab przygotowany.
Począwszy od bramkarza, Dawida Kudły, który świetnie bronił przez cały sezon i nawet ta wpadka w Gdańsku w żadnym stopniu nie zmienia tego obrazu. To tak jak Oliver Kahn po finale Mundialu w 2002 roku, który powiedział” „rozegrałem bardzo dobry turniej i żaden pieprzony jeden błąd tego nie zmieni”. Tyle że pomyłka Niemca wówczas przy golu Ronaldo zaważyła o porażce, a tutaj Dawid i tak wygrał. Świetny bramkarz i znakomity sezon.
Nie chcę tu się rozpisywać o każdym zawodniku, można więc po prostu kilku wyróżnić. Arkadiusz Jędrych jako ostoja defensywy, kapitan z krwi i kości, rozegrał wszystkie 34 mecze w pełnym wymiarze! Ewenement. Trudno dziś sobie wyobrazić drużynę bez tego zawodnika.
Marcin Wasielewski to nasze żywe srebro, zawodnik aż szalał na swoim skrzydle, a jego interwencja z meczu z Jagiellonią na Bukowej to było mistrzostwo świata.
Bartek Nowak, jakkolwiek nieraz wydający się, że mógłby dać więcej to gdy trzeba było to… dawał. Kapitalne asysty, nieoczywiste podania, niekonwencjonalne zagrania. W końcu ten gol z Lechem.
Oskar Repka – to co wyprawiał ten zawodnik na koniec sezonu, przekracza wszelkie granice. Pięć goli w sześciu meczach ofensy… przepraszam defensywnego pomocnika to coś niebywałego. Prawdziwy, skuteczny twardziel ze środka pola.
Mateusz Kowalczyk – piłkarz, którego za wszelką cenę trzeba zatrzymać w Katowicach. Wieki nie było w GKS młodego piłkarza, który tak z przytupem wszedłby do zespołu i został główną postacią. Zaczął w drugiej kolejce i… tak został. W pierwszym składzie.
Adrian Błąd – wielu kibiców zastanawiało się, czy weteran wyrobi kondycyjnie i piłkarsko. Niepotrzebnie. Zawodnik najwyraźniej stęsknił się za ekstraklasą, bo dawał GieKSie bardzo dużo, swoim doświadczeniem i liderowaniem na boisku.
Sebastian Bergier, wydawało się, że będzie grzał ławę, ale w obliczu kontuzji Adama Zrelaka wskoczył do składu i nastrzelał sporo goli, dając GieKSie wiele punktów.
To tylko kilku piłkarzy, ale tak naprawdę cała drużyna spisała się na medal. Nie było momentu w sezonie, który można by było określić mianem kryzysu. Kilka razy było blisko, ale wtedy GieKSa po prostu… wygrywała mecz albo dwa. Zastanawialiśmy się, jak katowiczanie będą spisywać się po zapewnieniu utrzymania. Choć przegrali z Legią i Koroną, to w ostatnich trzech meczach zgarnęli siedem punktów.
Naprawdę, choćbym chciał, to nie mam się do czego przyczepić. Po KAŻDYM sezonie w ostatnich dwóch dekadach o coś można było mieć pretensje do zespołu. Tutaj – no po prostu nie, już odpuszczam ten nieszczęsny Puchar Polski.
Nie obyło się natomiast bez mankamentów, dlatego GKS nie został Mistrzem Polski, ani nie awansował do pucharów. Są elementy do poprawy, przede wszystkim w defensywie i ataku. Stracenie średnio 1,38 gola na mecz to trochę za dużo. Zwłaszcza że wiele bramek było traconych w wyniku naprawdę głupich błędów, braku koncentracji, kiksów. To jest główny element do poprawy. Bo sama gra w defensywie była jako taka dobra. Tylko te indywidualne nieraz błędy…
Koniecznie trzeba też znaleźć napastnika, a najlepiej dwóch. Niestety Adam Zrelak doszedł do siebie, ale jest to piłkarz ryzykowny. Po odejściu Bergiera nie ma go kim zastąpić, więc zapewne nad dziewiątką nasi trenerzy mocno pracują.
Sezon 2024/25 się zakończył. Dokładnie rok temu GKS awansował do ekstraklasy, teraz w tej ekstraklasie się utrzymał. To naprawdę powód do świętowania, bo ile dumy nasz zespół przyniósł przed całą piłkarską Polską, jest nie do przecenienia. Po 20 latach, gdy GieKSą nie interesował się medialny pies z kulawą nogą, teraz mówią o nas wszyscy i to w superlatywach. Wraz z Nowym Stadionem mamy piękny komplet.
Dzięki drużyno – to był kapitalny sezon!
Po meczu GKS Katowice – Lech Poznań wypowiedzieli się trenerzy obu drużyn – Rafał Górak i Nils Frederiksen. Poniżej spisane główne wypowiedzi trenerów, na dole newsa natomiast cała konferencja prasował w wersji audio.
Nils Frederiksen (trener Lecha Poznań):
Jeśli jesteś w końcówce sezonu i walczysz o mistrzostwo, jest mała różnica między dwoma zespołami, takie mecze z reguły obfitują w takie nerwowe starcia i akcje. Jest dużo nerwów i napięcia na boisku i tak też było dzisiaj. Dla mnie najważniejsze jest to, że mamy punkt i zachowaliśmy pozycję lidera. Nie jest ważne, jak zagraliśmy, najważniejszy jest rezultat i miejsce w tabeli. Wiadomo, nic jeszcze nie jest przesądzone, ale mamy pole position do ataku i musimy wygrać ostatni mecz. Drużyna była regularnie krytykowana za brak umiejętności wyciągnięcia wyniku, no to dzisiaj było odwrotne i to jest tym bardziej godne podkreślenia, bo to był mecz nie tylko najważniejszy, ale i najtrudniejszy.
Rafał Górak (trener GKS Katowice):
Jesteśmy bardzo zadowoleni z postawy zespołu i sposoby gry. Postawiliśmy wysoko poprzeczkę rywalowi. W wielu spotkaniach z zespołami ze ścisłej czołówki graliśmy jak równy z równym, dzisiaj też tak było. To był bardzo dobry i równy mecz w naszym wykonaniu. To jest początek takiego podsumowania, bo dzisiaj kończymy sezon w Katowicach. Przyjdzie czas na podsumowania całościowe, po meczu w Gdańsku, by podsumować to wszystko. To był piękny rejs, ta historia. Dziś nieśliśmy trybuny, a one nas też niosły, to była fajna synergia, dziękujemy naszym fanom za to, że to w Katowicach to tak działa i będzie wyznacznikiem nowego trendu i sezonu, który już niedługo się rozpocznie. Teraz chcemy pojechać po zwycięstwo w Gdańsku.
Najnowsze komentarze