Piłka nożna
Opinie z social mediów #27 – Warszawa
GieKSa wygrywa w Warszawie, po bramce Jakuba Araka w doliczonym czasie gry! Wybrane opinie i komentarze kibiców poniżej, zapraszam!
X (dawniej Twitter)
Esther @Ester_Now
„Ludzie kochani, toż to szok… Dzieło przypadku, szczerze.”
Mody Jason @ModyKoza
„Jest kurwa!!! Chociaż powinniśmy wrócić do Katowic z zerowym dorobkiem punktowym po takiej grze! Nie zależało nam się nic.. Czarnym Koszulą życzę utrzymania bo grać w piłkę umia. Gol POTĘŻNEGO JAKUBA ARAKA DAJE NAM ZWYCIĘSTWO.”
Yaro @OldTrafford1964
„Jakim cudem to wygraliśmy to nie wiem ale mega ważne 3 punkty!”
Acid @OlegKostoglotow
„Dołek fizyczny, krótka ławka i mieliśmy dziś sporo kłopotów. Na szczęście udało się przepchnąć ten mecz. Ufff …”
Dawid Laska
„Więcej farta niż rozumu”
Łukasz Bogacki
„Brawo GIEKSA,za walkę do końca”
Adam Maksel
„Gra dramat. Ważne 3pkt”
Michał Lasoń
„Przepchane do zapomnienia. Brawa za walkę i jedziemy dalej!!”
Forum
przemol
„Zaczyna to wyglądać tak, że piłkarze są przeciążeni. Trzeba przemyśleć obciążenia treningowe przy meczach co trzy dni. Niemożliwe jest to, że w meczach z Sosnowcem, Podbeskidziem i dzisiaj grali praktycznie ci sami ludzie. Przez większą cześć meczu wyglądaliśmy jakby nie było motywacji, natomiast było to mylne wrażenie, co potwierdziła końcówka. Przyczyną jest brak świeżości. Widać to też było po Komorze, który wrócił po przerwie i wszędzie go było pełno hah. Uzasadnia to również fakt ostatnich kontuzji mięśniowych. No i kolejna kwestia, którą powtarzam praktycznie co mecz. Wybór składu. Jeżeli przed meczem wypadają wahadłowi i nie mamy ich kim zastąpić to powinna nastąpić zmiana systemu gry , a nie wystawianie Jaroszka na wahadle. Co to był w ogóle za pomysł. Chłop bez techniki, szybkości i w warunkach fizycznych w ogóle nie przystosowanych do tej pozycji. Z tego poszedł pierwszy gol i na wahadłach Polonia robiła przewagi. Dzisiaj Polonia była silna naszą słabością. Nie pamiętam już meczu, który by się w taki sposób przeobraził. Zazwyczaj to było w drugą stronę. Ten moment jest istotny w kontekście reszty sezonu, bo takie sytuacje budują. Pomysł z Pietrzykiem na boku to chyba jest jedyna droga dla niego. W ataku był bylejaki , nie wyróżniał się niczym, a tutaj przynajmniej parę razy był pod grą to znaczy, że jakiś potencjał tam może być. Recepta na resztę sezonu :
– dostosowanie obciążeń treningowych do sytuacji gry co trzy dni, być może większe odpuszczenie dla Beigera , Błąda, Kozubala żeby złapali świeżośc
– włączenie myślenia przy ustalaniu taktyki i składu.”
Fuhrer
„Wygrana w takich okolicznościach i w takim momencie sezonu, to mocny dopalacz mentalny na finiszu rozgrywek. Pomimo wszystkich zastrzeżeń do Araka, muszę z satysfakcją przyznać, że gdy zobaczyłem, że zmienia Bergiera, to pomyślałem, że w tym szaleństwie może być metoda. Jak wiemy, Arak gra fatalnie ale stać go na jakieś sporadyczne przebłyski i pomyślałem, że to może być właśnie dla niego TEN mecz – co na szczęście się stało. Sam mecz oczywiście słaby: Janiszewski w swoim stylu był zamieszany w bramkę dla Polonii, prawie sprokurował karnego i jego osławiona elektryczność biła po oczach. Jaroszek na wahadle to żart, Baranowicz słabiutko itp., itd. Widać było u nas te ogromne braki kadrowe, gdzie połowa zawodników z pola to byli młodzieżowcy, dublerzy lub zawodnicy zupełnie bez formy (Mak). Pomimo tego mamy niesamowicie ważne 3 pkt. Uważam, że ważne było wejście w końcówce Komora za Janiszewskiego. Co prawda tuż przed końcowym gwizdkiem prawie sprokurował bramkę dla Polonii (na szczęście nie została uznana) ale z drugiej strony był o włos od strzelenia bramki wyrównującej. Całościowo jednak z Komorem z tyłu w końcówce mogliśmy się poczuć bezpieczniej, a wtedy i z przodu gra się lepiej. Oprócz mega ważnych 3 pkt. dobrą wiadomością jest to, że za tydzień na Bukowej w meczu ze Stalą powinien już wybiec na boisko nasz dream team: z Kuuskiem, Komorem i Jędrychem na obronie, Repką i Kozubalem w środku i Wasielewskim na wahadle. Pod znakiem zapytanie jest tylko występ Rogali. Panowie zróbcie to!!!”
blazej
„Odrzućmy na chwilę podejrzenia o sprzedanie meczy przez Jędrycha jak to pisał Oskarek, bukmacherkę jak ocenia Skalpel oraz nieczystość sędziego. Załóżmy, że pod tym względem było wszystko ok. WIec co zostaje…. dokładnie to co napisał Koleś plus jeszcze…Zawodnicy kompletnie nie na swoich pozycjach, słabe wejście w mecz, do tego kontuzje, zmęczenie i przede wszystkim kadra, która jest maks na 8-10 miejsce. Wszyscy to widzą i tak jest, nie ma się co czarować. Ale gadaliśmy i pisaliście, że w tej lidze wystarczy zapierdalać. No to zapierdalają i wygrali ważne spotkanie. Brzękol, Paszul, Moskal – oni nie wygrywali takich spotkań. Ci wygrywają i utrzymują się w grze o baraże co jest na ten moment maksem tej ekipy i mnie to tam cieszy, ba nawet cieszy mnie to, że Górak może sobie dorabiać ideologię, żę jest z tą drużyną wiele czasu i te kryzysy już miał i wie jak z nich wychodzić. I jeśli tak powie to prawda jest taka, że na ten moment można mu przyznać rację. ZObaczymy co będzie dalej bo nie zdziwi mnie równie dobrze jak w tych barażach jednak nie zagramy, ale szansę mamy wielką.”
Arkan
„Liczą się 3punkty .Liczy się że Jakub Atak wraca do formy na koniec sezonu.I to może być kluczowe w osiągnięciu Ekstraklasy.”
W 20. kolejce THL nasza drużyna wyruszyła do Tychów żeby zmierzyć się z miejscowym GKS-em.
Pierwszą tercję rozpoczęliśmy od szarpanej gry w tercji neutralnej. Dopiero w 4. minucie strzał na bramkę Fucika zdołał oddać Wronka, ale jego uderzenie nie sprawiło problemów bramkarzowi gospodarzy. W 7. minucie miejscowi wyszli na prowadzenie. W drugiej połowie pierwszej odsłony nasza drużyna stanęła przed szansą wyrównania wyniku za sprawą liczebnej przewagi. Pomimo oddania kilku groźnych strzałów, to żaden z naszych zawodników nie zdołał pokonać Fucika. W 19. minucie fantastyczną interwencją popisał się Eliasson ratując nas przed utratą drugiej bramki. Chwilę przed syreną kończącą pierwszą tercję Eliasson ponownie zachował czujność i pewnie obronił kolejne strzały gospodarzy.
Drugą tercję rozpoczęliśmy od zdecydowanego ataku na bramkę Fucika, blisko zdobycia bramki był Wronka i Varttinen. W 24. minucie gospodarze zdobyli drugą bramkę, wykorzystując liczebną przewagę. Kilkanaście sekund później gospodarze ponownie podwyższyli. W 25. minucie nastąpiła zmiana bramkarza w naszej drużynie. W 28. minucie czwartą bramkę dla drużyny gospodarzy zdobył Drabik, wykorzystując bierną postawę naszych obrońców. W 33. minucie w sytuacji sam na sam z Fucikiem znalazł się Dupuy, ale jego strzał był za lekki, by pokonać bramkarza gospodarzy. Na sam koniec drugiej odsłony gospodarze po raz piąty wbili krążek do naszej bramki.
Trzecią odsłonę rozpoczęliśmy od kilku strzałów na bramkę Fucika. Jednak to gospodarze ponownie znaleźli drogę do naszej bramki, zdobywając szóstą bramkę w tym meczu. Minutę później po raz siódmy do bramki trafił Viinikainen. Na sam koniec meczu bramkę honorową dla naszej drużyny zdobył Jonasz Hofman.
GKS Tychy – GKS Katowice 7:1 (1:0, 4:0, 2:1)
1:0 Filip Komorski (Valtteri Kakkonen, Rafał Drabik) 06:16
2:0 Alan Łyszczarczyk (Rasmus Hejlanko, Valtteri Kakkonen) 23:23, 5/4
3:0 Mark Viitianen (Dominik Paś) 24:18
4:0 Rafał Drabik (Szymon Kucharski, Mateusz Bryk) 27:48
5:0 Mateusz Gościński (Hannu Kuru, Olli Kaskinen) 38:56
6:0 Hannu Kuru (Juuso Walli, Bartłomiej Pociecha) 45:23
7:0 Olli-Petteri Viinikainen (Alan Łyszczarczyk, Rasmus Hejlanko) 47:54
7:1 Jonasz Hofman
GKS Tychy: Fucik, Lewartowski – Viinikainen, Bryk, Łyszczarczyk, Komorski, Knuutinen – Kaskinen, Kakkonen, Jeziorski, Kuru, Heljanko- Walli, Pociecha, Karkkanen, Paś, Viitanen – Bizacki, Ubowski, Drabik, Kucharski, Gościński.
GKS Katowice: Eliasson, Kieler – Maciaś, Hoffman, Wronka, Pasiut, Fraszko – Varttinen, Verveda, Anderson, Monto, Dupuy – Runesson, Lundegard, Michalski, McNulty, Hofman Jo. – Chodor, Dawid, Hofman Ja.
Zapraszamy do drugiej fotorelacji z wczorajszego wieczoru. GieKSa przegrała z Piastem Gliwice 1:3.
No i po raz kolejny potwierdziło się, jak dziwna bywa piłka. Przynajmniej jeśli przekładamy matematykę na boisko. I punkty oraz miejsca w tabeli. Matematycznie Piast nie miał prawa z nami wygrać, statystycznie niby też, choć patrząc na rachunek prawdopodobieństwa, kiedyś musieli to drugie zwycięstwo osiągnąć. Stało się i nikt w Katowicach nie jest z tego powodu zadowolony. Faktem jest, że Piast na to zwycięstwo zasłużył, choćby dlatego, że był bardziej zdeterminowany. Jednak czy był lepszy na tyle, aby dokonać takiej deklasacji?
Śmiem twierdzić, że jakby taki mecz powtórzyć, to wcale nie byłoby oczywiste, że goście znów by wygrali. Zwycięstwo odnieśli zasłużone, jednak splot różnego rodzaju okoliczności – tak nieszczęśliwych dla GKS, a fortunnych dla gliwiczan spowodował, że wykorzystując sposobność z zimną krwią, zainkasowali trzy punkty. Ale tę sposobność najpierw musieli mieć.
Zaczęło się od kontuzji Mateusza Kowalczyka. Zawodnik jeszcze próbował po obiciu okolic nerki pozostać na boisku, ale sam po chwili poprosił o zmianę. Kontuzja niepiłkarska, więc w tej chwili najważniejsze jest po prostu jego zdrowie i miejmy nadzieję, że ostatecznie nie będzie to nic poważnego. Potem w kilka minut katowiczanie stracili dwie bramki. Najpierw fatalnie zachowali się w obronie, bo Drapiński był kompletnie niepilnowany i wystarczyło mu tylko dołożyć stopę do piłki, aby pokonać Rafała Strączka. No a potem Lukas Klemenz też jakoś intuicyjnie chciał wybić piłkę, ale pokonał własnego bramkarza. Mieliśmy nadzieję na ten rzut karny, ale po analizie VAR sędzia Raczkowski podyktowaną jedenastkę anulował – słusznie, bo faulu nie było. I tak mieliśmy jeszcze szczęście, bo tych plag mogło być więcej – w początkowej fazie meczu na boisku opatrywany był Bartosz Nowak, interwencja medyczna była też przez chwilę potrzebna Wasylowi. Mimo wszystko za dużo tych nieszczęść, jak na jeden mecz.
Problem jest taki, że po pierwszej połowie, gdy GKS przegrywał 0:2 i nie miał nic do stracenia, myśleliśmy, że nasz zespół rzuci się na przeciwnika i wybije im z głowy myśl o punktach. Miało być tak, że goście będą żałowali, że te dwa gole strzelili. Nic takiego nie miało miejsca. Druga połowa była równie zła jak pierwsza albo nawet gorsza. GieKSa biła głową w mur, kompletnie nie potrafiąc zagrozić bramce Placha. Piast wyprowadzał kontry, z czego jedną wykorzystał i gliwicki Di Maria zamknął spotkanie. A mogło być jeszcze wyżej, bo nasz zespół tak się odkrył, że rekordowa porażka na Nowej Bukowej stawała się coraz bardziej realna. Bramka Lukasa Klemenza na koniec tylko dała drobną korektę na wyniku. Osobliwe jest to, że Lukas strzelił w tym meczu do właściwej i niewłaściwej siatki, jeszcze bardziej osobliwe, że powtórzył tego typu wyczyn Arkadiusza Jędrycha sprzed… dwóch meczów.
Trzeba przyznać, że Piast zagrał kapitalnie w defensywie. Zneutralizował nasz zespół kompletnie, dodatkowo nie bronił się jakoś bardzo głęboko, GKS skutecznie był wypychany, a wszelkie próby licznych prostopadłych podań ze strony piłkarzy Góraka kończyły się „sukcesem” Piasta. No i właśnie to mam na myśli, pisząc, że mecz mógł się potoczyć inaczej. Bo trzeba przyznać, że pomysł na mecz z podaniami za plecy – czy to długimi w powietrzu, czy bardziej po ziemi, wyglądał na całkiem niezły i nawet próby nie były najgorsze. Czujność obrońców Piasta była jednak na wysokim poziomie. Gdy już taka piłka przeszła, to albo Adam Zrelak został wzięty w kleszcze (sytuacja z odwołanym karnym), albo Ilja Szkurin był na spalonym po podaniu Wędrychowskiego (ale i tak Białorusin trafił w Placha).
Problem widzę inny. GieKSa chyba za bardzo postawił na tę kwestię czysto piłkarską. Chcieliśmy ten mecz wygrać umiejętnościami i kunsztem, a zabrakło walki wręcz. Piast tę „grę w piłkę” od początku meczu próbował nam wybić z głowy i zrobił to skutecznie. Nie mieliśmy więc – tak jak na wiosnę – łupanki, którą trudno było nazwać meczem piłkarskim. Mieliśmy GieKSę, która w piłkę chciała grać i Piasta, który był jednak dużo bardziej zdeterminowany do walki. Nie odbieram oczywiście Piastowi tego, że w kluczowych momentach też pokazał umiejętności, bo to jest oczywiste. Poziom agresji jednak zdecydowanie był po stronie zawodników Myśliwca i teraz to oni okazali się „zakapiorami”. Trochę to wyglądało tak, jak na szkolnym korytarzu, kiedy z klasowym łobuzem kujon chce rozmawiać na argumenty. I ma je sensowne, logiczne, tylko co z tego, skoro łobuz wyprowadził szybki cios i kujonowi tylko spadły okulary z nosa…
Ogólnie nie chcę jakoś specjalnie krytykować tego sposobu naszej gry, natomiast wygląda na to, że sztab trenerski się przeliczył, a przez to, że do przerwy było już 0:2, trudno było to skorygować. Osobiście chciałbym, żeby GKS dążył do gry w piłkę i generalnie nie będę o to miał pretensji. Czasem jednak być może trzeba postawić na proste i bardziej… prymitywne środki. To tak jak z tym rozgrywaniem od tyłu, kiedy różne drużyny nieraz tak bardzo chcą ten schemat utrzymywać, że czasem, zamiast po prostu wywalić piłkę w oczywistej sytuacji, klepią ją sobie trzy metry od bramki i za chwilę dostają gonga.
A już nie bawiąc się w porównania, metafory i piękne słowa. Piast po prostu od początku meczu zaczął dosłownie spuszczać wpierdol naszym piłkarzom, a ci nie potrafili odpowiedzieć tym samym. I też dlatego przegraliśmy. Z Koroną GieKSa potrafiła pójść na noże. W meczu derbowym – zupełnie nie.
Wracając do tematu bramek samobójczych – to niesłychane, że GKS ma ich w tym sezonie już pięć. I solidarni są ze sobą środkowi obrońcy, bo już każdy z nich ma po jednym takim trafieniu. Piątego samobója zaliczył Kowal w Łodzi. Wiadomo, że jest to często pech, ale skoro sytuacja się powtarza – to jest jakiś defekt, nad którym pewnie trzeba popracować. Jest to jakaś niefrasobliwość naszych zawodników, może czasami wręcz lekka niechlujność.
Nie ma co płakać. Już nie będę się rozpisywał na temat opinii niektórych kibiców, bo poświęciłem na to poprzednie felietony i… straciłem sporo nerwów. Teraz nawet nie czytałem (jeszcze) wielu komentarzy, ale jeśli natknąłem się po tej porażce znów na zdanie jednego ancymona, że mamy fatalnego trenera, fatalnych piłkarzy i zespół na co najwyżej pierwszą ligę, to wiem po prostu, że mam do czynienia z osobą niezbyt lotną. Tyle.
Sam nie wierzyłem, że możemy ten mecz przegrać. Nie sądziłem natomiast, że zwycięstwo będzie formalnością. A już na pewno nie spodziewałem się, że Piast nas tak rozjedzie. Ten mecz ostatecznie był fatalny. Nie wychodziło nam nic. Piastowi wyszło wszystko. Powtórzę – wykorzystali wszystkie swoje sposobności otwierające im drogę do zwycięstwa. To oni byli wyrachowani. Ale matrycą była agresja.
Październikowo-listopadowy piękny sen z serią czterech zwycięstw się skończył, przyszła szara jesienna rzeczywistość. Jednak dziś jest kolejny dzień, a wkrótce następne. GieKSa to nie jest drużyna perfekcyjna i jeszcze nie jest na tyle dobra, żeby takie mecze jak z Piastem zdecydowanie wygrywać. Absolutnie jednak nie jesteśmy tak słabi, żeby znów mówić, że zlecimy z hukiem z ekstraklasy. Mogliśmy stworzyć sobie ultra-komfortową sytuację przed końcem rundy jesiennej. Nie udało się. Nadal musimy punktować, żeby zadomowić się mocniej w środku tabeli.
Przed nami przerwa reprezentacyjna, a po niej piekielnie ciężkie spotkania. Tak jak pisałem, o punkty będzie niebywale trudno, ale musimy grać swoje. Może z większą różnorodnością środków, w zależności od rywala. Skoro jednak Piast wygrał z GKS, to dlaczego GieKSa ma nie móc wygrać z Jagiellonią? W tej lidze wszystko jest możliwe. I katowiczan stać na punktowanie nawet z Jagą, Pogonią i Rakowem.
Także GieKSiarze nie ma co się załamywać i wchodzić w jakieś smuty. Zostawmy to ludziom, dla których frustracja jest życiowym paliwem. Niech dla nas paliwem będzie nieustający optymizm – oparty na faktach i doświadczeniu. Doświadczeniu takim, że GieKSa jeszcze dopiero co potrafiła bardzo dobrze grać w piłkę, być lepsza od przeciwników i wygrywać mecz za meczem.
Najnowsze komentarze