15 listopada w ramach 20. kolejki Polskiej Hokej Ligi GKS Katowice zmierzył się w Satelicie z LOTOSem PKH Gdańsk. Spotkanie rozpoczęło się o godzinie 18:30.
Już w drugiej minucie meczu w starciu za bramką gości ucierpiał Cimzar, po chwili był jednak w stanie zejść z lodu o własnych siłach. Długo żadna z drużyn nie potrafiła stworzyć sobie dogodnej okazji. Pierwsza nieco poważniejsza okazja na bramkę dla GKS-u pojawiła się dopiero w 7. minucie, ale nikt nie zdołał skutecznie dobić krążka, którego parkanami przyblokował Fucik. Mecz rozkręcał się bardzo powoli, ale z każdą minutą padało coraz więcej strzałów, choć mało który był groźny. W 12. minucie pojawiła się szansa na gola dla GieKSy, bo na 2 minuty na ławkę kar trafił Rozkhov. W ciągu tych 120 sekund nie zrobiliśmy jednak niczego wartego odnotowania. Sędziowie wielokrotnie zmuszani byli do odgwizdywania spalonych i uwolnień. W 17. minucie mieliśmy zdecydowanie najlepszą sytuację do tej pory, jednak Uskiemu zabrakło centymetrów, by sięgnąć krążek po podaniu Cimzara i skierować go do bramki. Pierwsza tercja zakończyła się wynikiem bezbramkowym.
Tuż po wznowieniu gry Kolusz przeprowadził ciekawą, indywidualną akcję, jednak został wypchnięty do boku i nie zdołał zaskoczyć Fucika. W 24. minucie na ławkę kar za spowodowanie upadku przeciwnika odesłany został Michalski. Choć Gdańszczanie spędzili bardzo mało czasu w naszej tercji, to oddali dwa stosunkowo groźne strzały. Po opuszczeniu boksu kar Michalski miał świetną sytuację, by otworzyć wynik spotkania, ale nie znalazł sposobu na to, by z bliska pokonać bramkarza. Końcówka pierwszej połowy tej tercji to okres dobrej gry GieKSy. Po strzale Krężołka krążek zatrzymał się tuż przed linią bramki. Mocniejszy napór GieKSy poskutkował karą dla Lehmanna. Ponownie jednak nie stworzyliśmy żadnego zagrożenia grając z przewagą zawodnika. W 34. minucie Gdańszczanie wyszli z akcją dwóch an jednego, ale ofiarną interwencją popisał się Wajda i zablokował strzał. 3 minuty później Cakajik został trafiony barkiem w głowę przez jednego z rywali, ale sędziowie nie dopatrzyli się faulu. Doświadczony Słowak po kilkunastu sekundach podniósł się z tafli i niedługo później wrócił do gry. W drugiej tercji również nie zobaczyliśmy żadnej bramki.
Od początku ostatniej tercji na lodzie zdecydowanie dominowała GieKSa, która wciąż jednak nie potrafiła pokonać Tomasa Fucika. Po około 4 minutach do głosu zaczęli dochodzić Gdańszczanie. W 45. minucie Makkonen mógł skierować krążek do odsłoniętej bramki, ale nie potrafił go odnaleźć pod swoimi nogami. 4 minuty później Michalski objechał bramkę i spróbował umieścić gumę przy słupku, lecz Fucik dobrze go pokrył parkanem. W 52. minucie ponownie na ławkę kar trafił Lehmann – tym razem za trzymanie. Prawdopodobnie tylko Michalski wie, jakim cudem nie umieścił krążka w bramce z bliska po podaniu Cimzara. 14 sekund przed końcem kary Lehmanna sędziowie zauważyli, że Gdańszczanie bronią nie w czwórkę… a w piątkę. Niemal pełne 4 minuty spędziliśmy w tercji ataku i wielokrotnie uderzaliśmy ba bramkę gości, ale żaden za strzałów nie zakończył się golem. Nikt w Satelicie nie mógł mieć wątpliwości co do tego, że GieKSa chciała wygrać za 3 punkty, jednak po 60 minutach wciąż mieliśmy wynik 0:0 i potrzebna była dogrywka.
W drugiej minucie dogrywki spotkanie mógł rozstrzygnąć Wajda, ale trafił w bark Fucika. Minutę później uczynić mógł to Franssila, lecz w idealnej sytuacji uderzył niecelnie, a po chwili strzał Turtiainena efektownie wyłapał bramkarz. Ostatnia minuta dogrywki to kolejna akcja Franssili, a tym razem krążek zatrzymał się na parkanach bramkarza. W ostatnich sekundach Starzyński oszukał bramkarza, po czym… krążek uciekł mu z łopatki kija. Nie było goli w regulaminowym czasie gry, nie było w dogrywce, ale było pewne, że ,,coś” zobaczymy w rzutach karnych. Serię najazdów rozpoczął Cimzar, który spróbował umieścić krążek z backhandu przy słupku, ale Fucik nie dał się na to nabrać. Polodna odpowiedział niecelnym strzałem. W drugiej rundzie Kolusz efektownie zdobył bramkę. Golovin nie sprawił Rahmowi żadnego problemu. Strzał Turtiainena po otarciu się o łapawicę minął bramkę. Danieluk próbował umieścić krążek między parkanami Rahma, ale ten w porę je domknął. Tego samego spróbował Lahde i jego próba również nie była skuteczna. Udało się to natomiast Yegorowi Rozhkovowi. W piątej serii krążek po strzale Franssili wpadł do łapawicy Fucika, a zwycięstwo gościom dał Yelakov, który strzelił pod poprzeczkę.
GKS Katowice – LOTOS PKH Gdańsk 0:1k. (0:0, 0:0, 0:0, 0:0d., 0:1k.)
0:1 Vladislav Yelakov 65:00 – decydujący rzut karny
Strzały: 43 – 21
GKS Katowice: Rahm (Kieler) – Franssila, Wajda, Da Costa, Michalski, Kolusz – Salmi, Tomasik, Lahde, Makkonen, Rajamaki – Cakajik, Jaśkiewicz, Turtiainen, Uski, Cimzar – Krawczyk, Mularczyk, Krężołek, Starzyński – Paszek.
LOTOS PKH Gdańsk: Fucik (Studziński) – Bilcik, Havlik, Steber, Polodna, Vitek – Tesliukevich, Krasovsky, Yelakov, Rozhkov, Golovin – Pastryk, Lehmann, Danieluk, Pesta, Marzec – Naróg, Szurowski, Stasiewicz, Mocarski, Smal.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Zapraszamy do kolejnego tekstu o Nowej Bukowej, który przygotował dla Was Matma85. Nie zabraknie ciekawych informacji, a całość została okraszona wieloma zdjęciami. Przeczytajcie (i zobaczcie), jak wiele zmieniło się przez ostatnie trzy lata. Oddajemy głos autorowi.
W połowie października 2024 roku minęły dokładnie trzy lata od bardzo ważnego momentu w historii GKS Katowice – wbicia pierwszej łopaty pod budowę nowego domu. W uroczystości uczestniczyli: Prezydent Miasta Katowice Marcin Krupa, Prezes zarządu Grupy NDI Małgorzata Winiarek-Gajewsk oraz Prezes Zarządu Stowarzyszenia Kibiców GKS-u Katowice „SK 1964” Piotr Koszecki. Po 36 miesiącach w miejscu, które klasyfikowane było jako grunty pod wodami stojącymi, nieużytkami rolnymi, a w mniejszym stopniu pastwiskami oraz gruntami zadrzewionymi, została rozłożona pierwsza rolka murawy, co pokazuje, jak diametralnie zmieniło się to miejsce.
Ostatnie miesiące prac przy obiekcie to przede wszystkim gigantyczny wzrost zainteresowania kibiców, ciekawych jak prezentuje się nasz nowy obiekt, którego budowa już się zakończyła i który już niedługo, będzie gościł ponad 15 tysięcy fanów.
Dosyć istotne i co można podkreślić to samo miejsce, w którym powstał stadion. Lokalizacja bardzo wyraźnie nawiązuje do górniczej historii i charakteru klubu. Dlaczego? Może warto przytoczyć kilka faktów na temat tego terenu, na którym GieKSa już za moment będzie gospodarzem.
Nowy stadion znajduje się na terenie Załęskiej Hałdy, tuż przy autostradzie A4, która niewątpliwie dodaje atrakcyjności tej lokalizacji. Lokalizacji, która ma bardzo bogatą historię przemysłową. Na przełomie XIX i XX wieku w tym miejscu zlokalizowana była huta o nazwie Joanna, która eksploatowała glin ceramiczny metodą odkrywkową. Znajdowały się tu budynki huty oraz składowisko odpadów pohutniczych. W późniejszym czasie rozpoczęto w tym miejscu wieloletnią eksploatację, w pokładach na różnych głębokościach, złoża węgla kamiennego. Płytka eksploatacja prowadzona była w latach… 1865-1867 przez dawne kopalnie Charlotte i Wiktor, czyli poprzedniczki KWK „Wujek”.
Przykładowa mapa pokładu KWK Wujek z naniesionym obrysem inwestycji. GIG
Co wynika z wielu dostępnych map, część północna naszego nowego obiektu znajduje się na terenie dawnej huty, pod którym nie prowadzono eksploatacji węgla. Natomiast część południowa stadionu, w tym trybuna dopingowa Blaszok, znajduje się na terenie eksploatacji węgla w kilku pokładach. Były tutaj zarówno dukle jak i szyby wydobywcze – naliczono 16 wyrobisk o głębokości od kilku do dwudziestu kilku metrów. Można śmiało przypuszczać, że Skarbnik, który kiedyś ostrzegał górników, a teraz jest na emeryturze, będzie miał na mecze GieKSy jakieś tajemne, ukryte wejście.
Załęska Hałda, dzięki okolicznym lasom, od zawsze charakteryzowała się znacznym zazielenieniem. Pomimo tak dużej inwestycji, teren nadal pozostanie w zdecydowanej większości „zielony”. Podczas ostatnich trzech lat otoczenie diametralnie się zmieniło, co najlepiej pokażą poniższe fotografie.
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Źródło: @zakaz_filmowania kanał YouTube / Matma85
Pierwszy rok od uroczystego wbicia pierwszej łopaty to były głównie roboty ziemne, wycinka drzew, budowa zbiorników retencyjnych, odwierty, wykonanie sieci kanalizacyjnej, części fundamentów. Pod koniec 2022 roku, spod leżącego wszędzie śniegu, pojawiły się pierwsze elementy kubatury stadionu miejskiego. Konkretnie 3-kondygnacyjne klatki schodowe hali sportowej. W pierwszych cieplejszych dniach 2023 roku obiekt prezentował się następująco.
Źródło: K.Kalkowski
Od tego momentu prace nabrały prędkości, a dzięki bardzo dobremu zarządzaniu przez wykonawcę dostawami elementów żelbetowych – montaż przebiegał bardzo sprawnie. W maju pojawiły się pierwsze konstrukcje stalowych kratownic dachu nad trybunami stadionu piłkarskiego, a dokładnie 29 czerwca 2023 roku uroczyście została zawieszona wiecha na jej konstrukcji.
Jak wiele zmieniło się w krótkim czasie, pokazują kompilacje fotografii:
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
Źródło: wkatowicach.eu/ Matma85
31 października 2024 roku oficjalnie wykonawca (firma NDI_ zakończył prace budowlane na obiekcie i od 1 listopada trwają odbiory. Obiekt w ostatnim dniu października posiadał już bramki, siatki, a nawet namalowane linie na murawie.
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Mamy teraz głęboką nadzieję, że odbiory odbędą się beż żadnych przeszkód i z początkiem rundy wiosennej spotkamy się przy sztucznym świetle na meczu otwarcia stadionu, na który czekaliśmy tak długo. Stadionu, który da nam wielkie perspektywy.
Foto. Matma85
Foto. Matma85
Matma85
Za nami kolejny wyjazd na stadion Cracovii, tym razem na mecz z prawdziwym gospodarzem tego obiektu. Czas na tradycyjne „Post scriptum”.
Lech Poznań to rywal, z którym – z obecnego grona ekstraklasowiczów – nie graliśmy najdłużej. Od czasu spadku w 2005 roku nie było nam dane spotkać się w żadnej lidze, a w losowaniach Pucharu Polski także nie mieliśmy szczęścia. Na przebudowanym stadionie Lecha GieKSa wystąpi po raz pierwszy w spotkaniu z gospodarzami, ale wizytowaliśmy go już przy okazji spotkań z Wartą Poznań w I lidze.
#1 – Da Silva – Wiele osób pamięta mecz i bramkę, w której było coś „magicznego”. GieKSa przed sezonem sprowadziła do ataku Brazylijczyka Leonardo Da Silvę i z miejsca stał się on ulubieńcem Bukowej. Wielu miało nadzieję, że rodzi nam się wielki talent na miarę możliwości R9.
Da Silva jedną z kilku bramek, strzelił właśnie w spotkaniu z Lechem. Zimowy wieczór na Bukowej uatrakcyjnił jednym z najładniejszych goli w historii spotkań pomiędzy ekipami. Zobaczcie poniżej, jak pięknie uderzył z popularnej „kapy”.
#2 – Ecik ogrywa Mistrza – Do sezonu 1992/93 Lech Poznań przystępował jako Mistrz Polski. Spotkanie rozgrywane było w marcu w Poznaniu i GieKSa po niezłym meczu pokonała Lecha 2:1. Ozdobą były bramki Maciejewskiego oraz Ecika Janoszki, który tradycyjnie już uderzeniem głową zapewnił GieKSie punkty i wygraną w ostatniej sekundzie spotkania. Nie mielibyśmy nic przeciwko, by to GieKSa w sobotni wieczór cieszyła się z wygranej w takich okolicznościach.
#3 Wojciech Show i zielone koszulki – Końcówka sezonu 1994/95 to remis GieKSy z Lechem na Bukowej. Mecz warty zapamiętania z uwagi na bramkę Wojciechowskiego, który po raz kolejny potwierdził, że był wielkim specjalistą, jeśli chodzi o rzuty wolne. Warte zapamiętania były również wyjazdowe koszulki z tamtego okresu. U siebie graliśmy tego dnia w zielonych trykotach i trzeba przyznać, że prezentowały się one świetnie.
#4 – Gajtkowski pokarał Lecha – W sezonie 2003/2004 GieKSa była przez niektórych skazywana na spadek, a mimo to całkiem nieźle radziła sobie w lidze. W 7. kolejce graliśmy na stadionie Lecha Poznań i mecz ten był wyjątkowy dla Krzysztofa Gajtkowskiego. Zawodnik, jeszcze kilka kolejek wcześniej był zawodnikiem Lecha Poznań, ale nie spełnił pokładanych w nim nadziei i wrócił w trakcie sezonu do Katowic. Powrót był całkiem udany, choć nie aż tak bardzo, jak wszyscy sobie tego życzyli. Gajtkowski zdobył kilka bramek, w tym na Lechu, która dała nam wygraną 2:1. Był to jeden z tych momentów, w których to rywale narzekali, że „byli gracze strzelają im bramki”.
#5 – Półfinał Pucharu Polski – Sezon 2003/04 to jeden z ostatnich „sukcesów” GieKSy w Pucharze Polski. Drużyna, która w sezonie zajęła 10. miejsce z trzema punktami przewagi nad strefą spadkową, dotarła do półfinału Pucharu Polski. Biorąc pod uwagę dzisiejsze realia i nasze występy w tych rozgrywkach, to wynik ten jest abstrakcją. Abstrakcją tym większą, jeśli spojrzy się skład, którym graliśmy w tamtym okresie. Katowiczanie półfinał rozegrali z Lechem i pierwszy mecz przegraliśmy 1:2 (bramka Gajtka), a w rewanżu przegraliśmy 2:4. Nasz skład z tego drugiego mecz: Klytta – Sadzawicki, Pluta, Markowski, Adżem, Fonfara, Adamczyk, Widuch, Bała, Brożek, Gajtkowski.
***
Bilans spotkań z Lechem jest całkiem niezły – 17-13-18. Co ciekawe, mamy dodatni bilans bramkowy – 60-55. Był taki okres w historii naszej rywalizacji, w którym wygraliśmy wynikami 4:1, 3:0, 4:0. Miejmy nadzieję, że w sobotę zdobędziemy kolejne punkty w ligowej tabeli.
Solski
16 listopada 2019 at 11:46
Z tej mąki, chleba nie będzie.