Jutro GKS rozpoczyna sezon i to od razu z grubej rury. Katowiczanom przyjdzie stanąć w szranki w meczu I rundy Pucharu Polski z Wigrami Suwałki. O tym, że po odpadnięciu w przedbiegach tych rozgrywek w ostatnich kilku latach, nabrały one znaczenia dla GKS nie trzeba nikogo przekonywać.
Przez jakiś czas Puchar Polski był traktowany bowiem nie do końca poważnie albo w meczach z przeciwnikami z niższych lig pojawiała się trudna do wytłumaczenia niemoc. Cztery lata temu w Słubicach trener Adam Nawałka wystawił skład rezerwowy, który nie poradził sobie z rywalem z zachodu Polski. Szkoleniowiec przekonywał potem, że skład był mocny, ale kontuzje i urazy (naraz kilkanaście?!) spowodowały konieczność wystawienia takiej, a nie innej ekipy. W Zdzieszowicach Dariusz Fornalak postawił na skład mocniejszy, ale tutaj katowiczanie nie potrafili – mimo kilku okazji – zdobyć choćby jednego gola. Dwa lata temu w Niepołomicach trenerem był już Rafał Górak i również zestawienie było dalekie od optymalnego – GKS przegrał w rzutach karnych, ale 120 minut meczu i dogrywki było bardzo słabe. Rok temu natomiast sytuacja była inna – GKS był po zawirowaniach przedsezonowych i w ogóle sukcesem było, że ten klub przetrwał. Do Lubonia zespół pojechał w dniu meczu, a kadra była bardzo wąska, dodatkowo osłabiona odejściem Tomasza Hołoty, który „za pięć dwunasta” zwinął manatki z GieKSy. Mimo to, porażka z trzecioligowcem nie powinna była się przydarzyć, ale nasz zespół dopuścił do utraty aż czterech goli.
Teraz zarówno trener, jak i prezes Wojciech Cygan zapowiadają poważne i rzetelne potraktowanie Pucharu Polski. Wydaje się, że nie są to puste słowa i w inauguracyjnym spotkaniu w Suwałkach możemy spodziewać się najmocniejszego składu wyjściowego. Nikt w Katowicach nie wyobraża sobie po raz piąty odpadnięcia, więc możemy być spokojni, że GieKSa będzie na polskim biegunie zimna gryzła trawę i walczyła o awans i bój (prawdopodobnie) z zespołem z ekstraklasy.
Katowiczanie przed sezonem praktycznie się nie osłabili – jedyną stratą jest odejście Denissa Rakelsa (powrót z wypożyczenia do Zagłębia Lubin). Ponadto pozostał cały trzon zespołu, a dodatkowo poczyniono kilka wzmocnień. Na już do pierwszego składu są Michał Zieliński i Tomasz Wróbel. Zielu będzie miał trudne zadanie zastąpienia Łotysza, Wróbel natomiast najprawdopodobniej z Januszem Gancarczykiem i Krzysztofem Wołkowiczem będzie rywalizował o miejsce na boku pomocy (nie przesądzamy na której stronie, bo w naszym zespole nie jest to kwestia zero-jedynkowa). Dodajmy, że nikt nie narzeka na kontuzję, także w pełnej gotowości nasz team będzie walczył jutro w Suwałkach o awans.
Wigry są już po przetarciu w postaci dwóch rund. Najpierw w przedwstępnej pokonały w rzutach karnych Cartusię na wyjeździe, potem nieoczekiwania wygrali u siebie ze Zniczem Pruszków. Warto powiedzieć, że zawodnicy Donatasa Venceviciusa nie stracili w tych dwóch meczach ani jednej bramki.
W zespole Wigier próżno szukać znanych zawodników. Uwagę jednak zwraca obecność Davida Makaradze, reprezentanta Gruzji do lat 19. Najskuteczniejszym zawodnikiem w poprzednim sezonie był Tomasz Tuttas, autor 12 bramek. Jako ciekawostkę dodajmy, że rok temu Wigry były przed meczem z Niecieczą w podobnej sytuacji jak teraz, czyli po wygranych dwóch rundach, w tym jednej w rzutach karnych. Piłkarze z Niecieczy jednak poradzili sobie w Suwałkach wygrywając 2:1.
W żadnym wypadku nie można traktować tego spotkania jako głównego przetarcia przed ligą, co niestety niektóre polskie drużyny czynią, względnie jawnie kpią sobie z rozgrywek, jak Wisła Płock. Puchar Polski i jak najdalsze zajście w tym turnieju powinno być celem samym w sobie – niezależnym od rozgrywek pierwszej ligi. Mamy nadzieję, że z tego założenia wyjdzie trener Rafał Górak i jego piłkarze i jutro około godziny 21.00 (względnie nieco później) będziemy mogli cieszyć się z pierwszego od pięciu lat wygranego meczu Pucharu Polski. Wówczas GKS wygrał w Oleśnicy z Pogonią 3:1, by po dramatycznym meczu przy Bukowej ulec w kolejnej rundzie Górnikowi Zabrze 3:4. Chyba nikomu nie trzeba przypominać, jaka wtedy była atmosfera na stadionie – atmosfera piłkarskiego święta…
Wigry Suwałki – GKS Katowice, środa 24 lipca, godz. 19.00
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Co GKS Katowice wraca na swój stadion po nieudanym wyjeździe to wygrywa. Podobnie było tym razem. Po wysokiej porażce w Szczecinie (choć zbyt wysokiej patrząc na samą grę), katowiczanie mieli zmierzyć się z walczącą o życie Puszczą Niepołomice.
W końcówce sezonu takie mecze zawsze są trudniejsze niż – po pierwsze wcześniej, a po drugie – niż wskazywałaby na to tabela. Zazwyczaj drużyny z dołu się po prostu budzą – wcześniej czy później. Nie zawsze i nie wszystkie – te które pobudki nie zrobią lub nie zrobią jej odpowiednio wcześnie – spadają z ligi. Mamy w tym sezonie aż nadto przykładów. Obudziła się Korona – na samym początku rundy wiosennej – i dziś jest praktycznie pewna utrzymania. Niedawno na wysokie obroty wskoczył Radomiak – i choć przegrał ostatnio dwa mecze – również ma niezłą pozycję w tabeli, a przecież startowali od 0:5 do przerwy w Białymstoku. Skazywane na pożarcie Zagłębie Lubin wygrało dwa mecze i znacząco poprawiło swoją sytuację. A Śląsk Wrocław? Ci to dopiero zaczęli grać. Zagrzebani na ostatnim miejscu, pod wodzą Alana Simundzy zaczęli punktować aż miło i po wielu, wielu kolejkach w końcu osiemnaste miejsce opuścili i są na styku jeśli chodzi o bezpieczną strefę!
Zamieszana w walkę o utrzymanie Puszcza również czeka na to przebudzenie. Był jeden moment, w którym wydawało się, że podopieczni Tomasza Tułacza wskoczyli na właściwe tory. Mowa o wygranej w Gdańsku 2:0. Ta wygrana z zespołem z dołu tabeli, ale też dobrze wówczas grającą Lechią, była pewna i wydawało się, że Puszcza może stać się takim Radomiakiem czy Koroną. Nic z tych rzeczy. Co prawda potem zdarzyło się jeszcze zwycięstwo z Piastem, ale poza tym było słabiutko. Sytuację mógł też trochę uratować Puchar Polski, gdzie niepołomiczanie wygrali na Konwiktorskiej, ale potem Pogoń zmiotła ich w półfinale. Tym motywacyjnym drygiem mógł być też uratowany w doliczonym czasie gry z Rakowem remis. Nie wyszło. Puszcza przegrała w Katowicach i choć jest minimalnie nad kreską, czeka ich niebywała i ciężka batalia o pozostanie w lidze. Za tydzień grają z niezłym Radomiakiem, potem mają Pogoń i Lecha, będą też bezpośrednie potyczki ze Stalą i Śląskiem. Oj, nie będzie u Żubrów nudno.
To jednak problemy naszych ligowych rywali. GieKSa z tą walczącą o życie drużyną sobie poradziła i to przegrywając do przerwy. Nawet trener Tułacz – zasadniczo nieszczędzący swoim podopiecznym słów krytyki – dziwił się, że nie było aż takiej determinacji. Za to w Lidze Plus eksperci mówili, że z Puszczą narzucającą swój styl gry, przejąć tę rolę jest trudno – a GieKSie się to udało. Nie da się ukryć, katowiczanie zdominowali rywali i w tym kontekście był to jeden z najlepszych meczów w tym sezonie – no, powiedzmy druga połowa, bo do pierwszej można się przyczepić.
To był pierwszy mecz w obecnych rozgrywkach, w którym GieKSa przegrywała i przechyliła szalę zwycięstwa na swoją korzyść. W 28. kolejce. Dla porównania powiedzmy, że w ostatnich pięciu meczach poprzedniego sezonu, taka sytuacja miała miejsce… trzy razy (z Polonią, Tychami i Wisłą). Dlatego nawet jeśli taka sytuacja zdarza się raz na jakiś czas, to jednak tyle meczów bez odwrócenia ich losów to sporo. W drugą stronę mieliśmy to trzy razy – z Legią, Koroną i Motorem. A jedynymi drużynami, które pozostają bez przechylenia szali na swoją korzyść są Piast, Puszcza, Śląsk, Lechia.
Żeby dołożyć łyżeczkę dziegciu co do wczorajszego spotkania, to trzeba przyznać, że do pewnego momentu aspirowało ono do jednego z najbardziej frustrujących w tym sezonie. Mam tu na myśli taką niemoc, pewnego rodzaju bezsilność, która – wydawało się – może mieć miejsce. Bo jak przegrywaliśmy wysoko, to GieKSa była ewidentnie słabsza. Jak przegrywaliśmy mecze, których nie powinniśmy przegrać, bo graliśmy dobrze, była irytacja i złość. Ale wczoraj to było jeszcze coś innego. GieKSa niby atakowała, niby stwarzała sytuacje, ale ostatecznie wszystko szło w ręce Komara, ewentualnie było niecelne, tak jak strzał Dawida Drachala z początku meczu. Dodatkowo było widać dużą determinację i dynamikę. To nie był chodzony mecz. Z jednej strony można było myśleć, że taka gra daje szansę na pozytywny rezultat, z drugiej te wykończenia były dość mizerne. No i przede wszystkim Puszcza prowadziła po naszym dość dużym błędzie. Więc trzeba było zdobyć nie jedną, a dwie bramki. Niewiadomą było, jak się to wszystko potoczy.
Ta łyżka dziegciu się zdematerializowała, bo ostatecznie GKS w drugiej połowie grał podobnie jak w pierwszej, a dodatkowo wzmocnił ten sposób gry i w końcu zaczęło wychodzić. Czyli wchodzić. Trzy bramki zdobyte po przerwie mają swoją wymowę. Najpierw Alan Czerwiński dosłownie wypatrzył Sebastiana Bergiera, który po prostu nie mógł tego zmarnować. Potem swoje firmowe zagranie zaliczył Bartosz Nowak i Bergi a la „Franek – łowca bramek” (skoro jesteśmy już przy wiślackich porównaniach trenera) podcinką trafił do siatki. Mało się mówi o trzecim golu, a to co zrobił Marcin Wasielewski przecież było bardzo klasowe. Minął rywala delikatnym podbiciem piłki, a potem to podbicie powtórzył nad bramkarzem, wystawiając piłkę do pustej bramki. To było doprawdy doskonałe i jeśli mówimy o Tsubasie Dawida Drachala w jego kapitalnej akcji w pierwszej połowie, to nie można tego japońskiego bohatera kreskówek nie przyrównać do Wasyla, przy czym Wasyl zrobił to błyskawicznie, a nie jak Tsubasa biegł z piłką przez boisko przez pół odcinka okrążając niemal całą kulę ziemską 😉
Swój sposób gry – to było coś, co trener powtarzał w rundzie jesiennej. Można powiedzieć, że jesienią to wychodziło w bardziej spektakularny sposób, choć nadal musimy pamiętać, że dawało to mniej punktów niż obecnie. Ale pod względem wizualnym, spotkanie z Puszczą rzeczywiście pokazało bardzo dużą dominację nad rywalem.
GieKSa jest w środku tabeli dlatego, że… nie zawsze nam wychodzi. Bartosz Nowak ma potencjał na to, by dawać jeszcze więcej. I ostatecznie coś mu w tych meczach zawsze wyjdzie – jakieś idealne podanie i asysta – bo to po prostu bardzo jakościowy zawodnik. Ale tu może być jeszcze lepiej. Sebastian Bergier nastrzelał już trochę tych bramek, ale ich też może być jeszcze więcej. Coraz lepiej prezentuje się Dawid Drachal i jakby tylko udało się wyciągnąć go z Rakowa, byłoby doskonale, bo ten zawodnik to bardzo duży talent. Naprawdę w tej drużynie drzemie spory potencjał. Na ten moment jest bardzo dobrze. A może być jeszcze lepiej. Tylko prośba do trenera – nie schodźcie z obranej drogi. Wychodźcie z założenia, że rozwój jak najbardziej, ale lepsze czasem jest wrogiem dobrego. Można i trzeba ulepszać i poprawiać, ale nie na siłę. Naprawdę jest dobrze.
Osiągnęliśmy magiczną granicę 38 punktów. Można już mieć absolutnie spokojną głowę. GieKSa w przyszłym sezonie będzie grać w ekstraklasie i dalej sławić Katowice w ligowej piłce. Nie mogliśmy sobie wymarzyć na początku sezonu – a już zwłaszcza po pierwszej kolejce z Radomiakiem – w jakim miejscu będziemy na sześć kolejek przed końcem. Pięknie.
A Dawid Abramowicz, ani żaden inny Craciun czy Atanasov nie okazali się Kojiro 😉
W dzisiejszym spotkaniu nasza drużyna pokonała 3:1 Puszczę Niepołomice. Zapraszamy na drugą galerię z tego meczu, którą przygotował dla Was Kazik.
Najbliższe spotkanie GieKSy poprowadzi Piotr Rzucidło. Jego asystentami będą Marcin Lisowski i Tomasz Niemirowski. Sędzią technicznym będzie Rafał Rokosz. Arbitrami VAR będą Szymon Marciniak i Tomasz Listkiewicz.
Piotr Rzucidło swoją sędziowską karierę rozpoczął w sezonie 2015/16 w 3. lidze i na tym poziomie pracował aż do sezonu 2021/22 kiedy to zadebiutował w 2. lidze. W kolejnych rozgrywkach poprowadził swój pierwszy mecz na zapleczu Ekstraklasy, a na najwyższym poziomie rozgrywkowym zadebiutował w bieżącym sezonie.
W sezonie 2024/25 Piotr Rzucidło poprowadził do tej pory 1 mecz towarzyski reprezentacji młodzieżowych, 1 mecz CLJ, 1 mecz w 3. lidze, 1 mecz w Pucharze Polski oraz 12 spotkań w 1. lidze. W Ekstraklasie poprowadził 2 mecze, w których pokazał 11 żółtych kartek, 1 czerwoną po dwóch żółtych i podyktował 1 rzut karny.
Mecze GieKSy, które poprowadził Piotr Rzucidło:
Sezon 2023/24
Wisła Płock – GKS Katowice 2:1 (3 żółte kartki, rzut karny wykorzystany przez Jędrycha)
Bilans: 0 zwycięstw, 0 remisów, 1 porażka. Bramki 1:2.
Raport kartkowy
Rafał Górak nie będzie mógł skorzystać z Mateusza Kowalczyka, który w Szczecinie obejrzał 4. żółtą kartkę w sezonie.
Oskar Repka – 5 ŻK
Mateusz Kowalczyk – 4 ŻK
Adrian Błąd – 3 ŻK
Borja Galán – 3 ŻK
Lukas Klemenz – 3 ŻK
Märten Kuusk – 3 ŻK
Marcin Wasielewski – 3 ŻK
Sebastian Bergier – 3 ŻK
Alan Czerwiński – 2 ŻK
Arkadiusz Jędrych – 2 ŻK
Aleksander Komor – 2 ŻK
Mateusz Mak – 2 ŻK
Adam Zreľák – 2 ŻK
Bartosz Nowak – 1 ŻK
Filip Szymczak – 1 ŻK
Dawid Kudła – 1 ŻK
Grzegorz Rogala – 1 ŻK
Pogoda
Nie przewiduje się opadów deszczu, prognozowana temperatura w trakcie meczu to 14 stopni Celsjusza przy zachmurzonym niebie.
jarek
23 lipca 2013 at 18:56
Miejmy nadzieję, że chłopaki zrobią swoje. Może Puchar Polski nie znaczy juz tyle co kiedyś, ale zawsze to jakaś okazja by o Gieksie było głośno, okazja by pograć z drużynami z ekstraklasy no i dodatkowe mecze na Bukowej. Kiedyś puchar to była nasza specjalność… oby wróciły te czasy.
Ola
23 lipca 2013 at 19:12
Jakie „miejmy nadzieje?”Cóż się martwic co nas spotka,będzie dobrze koniec kropka!!!!!!:)
EE
23 lipca 2013 at 21:21
Katowiczanie przed sezonem praktycznie się nie osłabili – jedyną stratą jest odejście Denissa Rakelsa NO WŁAŚNIE TRUDNO O WIEKSZE OSŁABIENIE
KLEOFAS_1964
23 lipca 2013 at 22:12
Puchar dla Katowic !!! i wszystko jasne….jak kiedyś bywało