Piłka nożna
Górak: „Życzę zawodnikom, żeby głowy były w lodówkach po takim zwycięstwie”
Po spotkaniu z Jagiellonią odbyła się tradycyjna konferencja prasowa, w której wzięli udział trenerzy obu drużyn.
Adrian Siemieniec: Rozpocznę od gratulacji za zwycięstwo oraz podziękowań dla kibiców za wsparcie. Mamy maraton, czujemy, że są z nami. Co do meczu, to chyba gorzej się nie dało zacząć. Na pewno biorąc pod uwagę to, co się działo w poprzednich spotkaniach ta bramka nie dodała nam pewności siebie delikatnie rzecz ujmując. Mimo to wróciliśmy do meczu, wyrównaliśmy i mieliśmy moment, kiedy przejęliśmy kontrolę nad spotkaniem. Biorąc pod uwagę natężenie spotkań i dzisiejsze warunki popełniliśmy błąd w zarządzaniu meczem. Narzędziami, które wprowadziliśmy, sami zabralismy sobie siły nie wydłużając gry. Druga połowa toczyła się na naszej połowie, rozmawialiśmy o tym i staraliśmy się reagować. To jest przyczyna tego, że straciliśmy bramki, które zadecydowały o naszej porażce. Tyle, wiadomo, że jest to kolejna porażka i martwią kolejne bramki. W piłce tak czasami jest, nie ma tylko dobrych momentów, są też te gorsze i musimy je jako drużyna przetrwać i patrzeć co przed nami.
Który to już raz się powtarza gol albo groźna sytuacja przy tym rozegraniu od tyłu? Wygląda to jak fetysz, skąd to się bierze? Czemu czasami po prostu nie wybiją?
Siemieniec: Zgadzam się, nie chodzi o wyciąganie wniosków, tylko zrozumieć otwarcie od bramki. Nie chodzi o granie w taki sposób, tylko wykorzystać przestrzeń za plecami, a my graliśmy cały czas krótko. To wymaga intensywności i nie masz momentu, kiedy możesz odpocząć. Ja po drugiej połowie mam wrażenie, że obrońcy GKS-u mogą ze trzy mecze zagrać, a moi wyglądali na wycieńczonych. To jest kwestia tego, że źle interpretowaliśmy momenty i zrozumienie tego, po co to robimy. Nie robimy tego po to, żeby sobie pokopać, tylko wejść za linię obrony. Wiemy o tym i rozmawiamy, dzisiaj wyszło nam to, jak wyszło. Na pewno też kwestia tego, że od 20 lipca do dzisiaj było to nasze dziesiąte spotkanie. To powoduje, że musimy wejść na wyższy poziom, jeśli chodzi o funkcjonowanie na wyższym poziomie zmęczenia. Nie chodzi o fizyczne, a zmęczenie układu nerwowego, co przekłada się na gorszą decyzyjnością. Musimy, tym bardziej na boisku beniaminka, grać bardziej rozsądnie, graliśmy praktycznie w drugiej połowie na własnej połowie praktycznie cały czas.
Znowu brak odpoczynku i podróż. Co zrobić, żeby się nie skompromitować na Ajaxie?
Siemieniec: Oczywiście, bezpośrednio po meczu w takich emocjach trudno jest odpowiedzieć rzetelnie na to pytanie. Musimy zobaczyć stan zdrowotny, w przerwie zmiana z powodu kontuzji. Pewne rzeczy sie nawarstwiają, w emocjach nikt jeszcze nic dobrego nie wymyślił. W czwartek ogromne wyzwanie, ale zaraz Widzew i wcale mecz nie będzie prostszy. Dużo się dzieje nowego, cały poprzedni sezon był pasmem sukcesów, zwycięstw i przez dłuższy czas było dobrze. Dziś mamy taki moment patrząc z perspektywy ilości spotkań jest to 5 porażka z rzędu, druga w lidze i fatalny bilans bramek. To jest przerażające, jeśli chodzi o statystykę. My możemy dziś siąść i załamać ręce, to już było, nie cofniemy czasu. Dużo przed nami i musimy się pozbierać, potem przerwa na kadrę i oddech.
Trzeba zmieniać narzędzia, jeśli są nieskuteczne. Nie ma pan na myśli, żeby odejść od pewnego stylu?
Siemieniec: Myślę, że do pewnego sposobu gry, gdzie gramy od bramki pod presją, wymaga intensywności, ale to jak każdy sposób. Przede wszystkim pewności siebie, po porażkach ta pewność maleje i to jest normalne. Ta sytuacja jest dla mnie do oceny, żeby dać zespołowi zwycięstwo i wynik. Utrzymanie stylu jest ważne, ale trzeba poszukać zwycięstwa. Trudno grać w piłkę, jeśli nie ma tej pewności. Wynik wszystko determinuje. W zeszłym sezonie grało się z polotem, bo wyniki się też zgadzały. Teraz jest moment na spójność i żeby być razem, żeby wspierać drużynę i żeby się nie poróżnić. Wiemy, co jako grupa osiągnęliśmy, nie możemy dzisiaj wieszać wiadomo czego, bardzo mocno krytykować. Nie chcę mówić, że wszystko jest dobrze, bo nie jest, ale nie chcę tylko wytykać palcem błędów i szukać winnych. Wewnętrznie w szatni porozmawiamy.
Czy decyzja o braku przełożenia spotkania była dobra?
Siemieniec: Myślę, że jakbyśmy wygrali po golu w 94. minucie to bym powiedział, że nie, a tak jak dzisiaj powiedziałbym, że tak. Dziś nic nie zmienimy, można się mądrzyć. Te mecze też trzeba zagrać, w grudniu będziemy mieli jeszcze więcej spotkań i to tak naprawdę jakbyśmy zagrali 3/4 poprzedniego sezonu i wtedy na pewno padłoby pytanie, czy lepiej było grać wtedy. Przez pryzmat wyniku będzie zawsze o to padać pytanie.
U niektórych chłopaków porażki widać mentalnie się odbijają?
Siemieniec: Nie, jeszcze bym tak tego nie diagnozował. Obserwuję zespół, na pewno trzeba brać pod uwagę, że mimo to, że mamy trochę starszych zawodników, to nie jest tak, że każdy z nich się mierzył z tym, co mamy teraz. Na pewno pewne doświadczenia i sytuacje są dla nich nowe, pewne emocje się pojawiają. Po meczu bezpośrednio wiadomo, że jest dużo negatywnych emocji, można dużo zepsuć, raczej stronię od długich rozmów z drużyną w takim momencie. Wolę dać czas, przemyśleć i wtedy porozmawiać. Słowa padają i zostają i się nie cofnie czasu.
Która ze strat letnich okazała się kluczowa?
Siemieniec: Trudne pytanie, dlatego, że moment, w którym jest zadawane sugeruje odpowiedź. Dzisiaj najłatwiej powiedzieć, że nie powinniśmy stracić nikogo. Liczyliśmy się z tym, bo mamy możliwości, jakie mamy. Też pościągaliśmy piłkarzy w to miejsce. Większą trudnością jest to, że dziś nie masz procesu, kto przychodzi, to gra, bo mamy tyle spotkań, że musimy z nich korzystać cały czas. Nie ma czasu na adaptację, gry kontrolne. Dzisiaj Marcin zaliczył dwie wyrównawcze jednostki z drużyną. To nie wymówki i narzekanie, ale tak to wygląda z mojej perspektywy. Jako trener też chcę sobie z tym poradzić, prawdopodobnie moja to też jest taka pierwsza sytuacje, biorąc pod uwagę klasę przeciwników w Europie. Jestem młodym trenerem i jest to dla mnie duże doświadczenie, muszę zrozumieć, że to ja muszę być tym silnym i wskazać kierunek. Lider ogląda zwycięstwo z tylnego siedzenia, a porażkę z pierwszego, taka jest moja dzisiaj rola.
Czy pan się budził kiedyś spocony w nocy, co będzie przed kolejnym meczem?
Siemieniec: W czwartek rano powinienem odpowiedzieć. Kiedy idziesz na szczyt musisz zrozumieć, że czasem przegrasz. Porażka jest częścią sportu i trzeba to akceptować, bo to jest droga i trzeba się na tym uczyć. Jestem przekonany, że to kształtuje charakter i osobowość. To jest ten moment kiedy mówimy o doświadczeniu. To nie jest tak, że po mnie to spływa, ale nie mówię, że jest to tragedia albo moment krytyczny. To, co powiedziałem po meczu z Ajaxem, w tym życiu zawodowym miałem gorsze momenty niż teraz. To jest chwila, która jest niekorzystna, ale patrząc szerzej bronimy Mistrza Polski i na jesień będziemy grać w pucharach.
***
Rafał Górak: Zwycięstwo niezmiernie cieszy, bo jest zasłużone i to jest dla nas bardzo ważne. Przyjęliśmy bardzo dobre zasady na ten mecz, wiedząc, że Jagiellonia jest dużo przy piłce. Chcieliśmy wysoko atakować i pressować. Pierwsza bramka jest tego wykładnikiem. Bywało u nas groźnie, zdawalismy sobie sprawę z zawodników jacy grają w Jagiellonii. Jestem bardzo zadowolony, w jaki sposób wygraliśmy to spotkanie. Ogromna radość, czwarty mecz po powrocie i czekaliśmy na to. Dziś się udało, zasłużone zwycięstwo, z dużą dawką taktycznego podejścia. Mogę zawodnikom pogratulować i życzyć, żeby głowy w lodówkach były. W sobotę gramy w Lubinie.
Pytanie: Pytanie dotyczące pressingu i intensywności przy tych warunkach.
Górak: Tak, to niewątpliwie sposób energetyczny, trzeba spójności całego zespołu. Wiadomo, że jeśli któraś formacja zostawi za dużo miejsca, to może być bardzo groźnie. Dlatego to cieszy, trzeba pracować i być cierpliwym. Zawodników też trzeba przekonywać do pewnych rzeczy, w jaki sposób chcemy grać. To się nie da zrobić jednym czy dwoma treningami albo jakąś płomienną przemową. Cieszy, że to widać. Mrówcza praca i jakość zawodników. Jestesmy z każdym dniem mocniejsi.
Co pan poczuł, kiedy plan na mecz widać, że jest dobry już na starcie.
Górak: Tak, ale jestem w piłce grube lata i wiem, że taka bramka jeszcze niczego nie załatwia. To był początek meczu. Zawsze, kiedy ma się plan, a to zdaje egzamin to satysfakcja jest i wewnętrzne uśmiechy, kiedy ten dany moment zadecyduje, kiedy zdobędzie się bramkę.
Stan zdrowotny: Alan Czerwiński oraz Mateusz Kowalczyk?
Górak: Wydaje mi się, że u Mateusza wszystko stabilnie, Alan jutro będzie diagnozowany. Po każdym meczu jest dzień prawdy, mikrourazy jutro dadzą większy obraz.
Błąd – to nazwisko cieszy?
Górak: Adrian jest już wydaje się pewnego rodzaju zapisaną historią w GieKSie i to wszystko jeszcze trwa. Mnie cieszy każda udana akcja każdego z zawodników i tutaj nie ma żadnych różnic. Adrian jest świentym facetem, który GKS kapitalnie wprowadził. Były słuchy, że wiek i ciekawe jak będzie, a widać nieco inaczej.
Porównanie tego meczu do meczu z Rakowem.
Górak: To był poziom wyżej, czy podobnie? Solą są gole, mieliśmy okazje z Rakowem, to było bardzo dobre spotkanie, ale zabrakło bramek. Dziś przyszły bramki i mamy trzy punkty. Bardzo dobre oba spotkania, po dwóch różnych wynikach.
Mały cel? Szybkie kroczki pokonuje GieKSa.
Górak: Nie no, trzeba doświadczać, nie planujmy czegoś na siłę. Mamy bardzo dobry moment, wydarzyło się coś dobrego, teraz GKS ma w eEkstraklasie zostać. Musimy stwarzać widowiska i ciężko pracować nad każdym meczu. To zwycięstwo dało 8. punkt i koniec. Kolejne spotkania będą bardzo trudne. Kolejnym celem mecz z Zagłębiem Lubin.
Pojawiła się wielokrotnie taka teza z ryzykiem grania od bramki, które w końcu zakończy się stratą bramki przez nerwowe rozgrywanie. Dzisiaj idealny moment, aby zapytać, kiedy zakończy się bramką? Mistrz Polski również próbował, ale to my tak zdobyliśmy gola, a oni nie byli nawet blisko.
Górak: Czasem tak jest, że szukamy na siłę czegoś, żeby powiedzieć po 158 meczach – a nie mówiłem. Cieszmy się tym, nie szukajmy na siłę, że coś jest złego, kiedy wychodzi nam to dobrze. Taki jest mój styl gry od bramki i tak będziemy grać.
Adrian Błąd prawie zniesiony z wycieńczenia z boiska przy aplauzie trybun to scena ikoniczna tego spotkania. Jak zespół wyglądał po meczu po takiej walce?
Górak: To jest fakt, jak jest taka lampa. Graliśmy wysoko, coś jest energetycznego jak drużyna gra wysoko, to obrońcy mogą stracić mniej sił. Byliśmy dzisiaj po prostu lepiej dysponowani i to jest fakt. Dlatego, że trener Siemieniec był zmęczony, to trzeba stwierdzić, że obłożenie meczami jest duże. Oni się zregenerują, a my się cieszmy, że przyjęliśmy dobry sposób, zamęczyliśmy ich i mamy zwycięstwo.
GieKSa po ułożonym taktycznie występie wraca z Wrocławia z trzema punktami i poprawiła sobie humory przed nadchodzącym spotkaniem z BK Hacken.
W trakcie spotkania arbiter główna spotkania miała założoną kamerę (tzw. GoPro „RefCam”), co jest czymś zupełnie nowym na boiskach Ekstraligi i jest związane z bardzo dobrym odbiorem tego typu rozwiązania w niedawnych meczach. W najbliższym czasie na kanale Łączy Nas Piłka pojawi się materiał wideo z tego spotkania.
Już w 1. minucie Kinga Seweryn musiała interweniować po zdublowaniu pozycji przez Jaszek i Kalaberovą, na szczęście nasza golkiperka nie dała się zaskoczyć. Pierwszego gola zaskakująco szybko zdobyła za to Aleksandra Nieciąg, z łatwością przepychając pilnującą ją defensorkę i mierzonym strzałem przy słupku pokonała byłą koleżankę z klubu. Napastniczka wykorzystała udane zgranie Nicoli Brzęczek wysokiej piłki posłanej przez Marcjannę Zawadzką z głębi pola. Szybko mogło paść wyrównanie po spóźnionym powrocie Kalaberovej, ale i tym razem interweniowała skutecznie Seweryn. W 11. minucie Zuzanna Błaszczyk zupełnie spanikowała pod naciskiem ze strony Aleksandry Nieciąg, szczęśliwie dla niej z odsieczą nadeszła jedna z defensorek i zablokowała uderzenie. Poza wspomnianymi dwiema akcjami ze strony wrocławianek w pierwszym kwadransie GieKSa miała wszystko pod zupełną kontrolą. W 16. minucie tylko poprzeczka uratowała Błaszczyk przed utratą kuriozalnej bramki po lobie Klaudii Maciążki zza pola karnego, a wszystko rozpoczęło się udanym przejęciem Dżesiki Jaszek w trzeciej tercji. Groźnie było w 23. minucie po kontrataku i zagraniu prostopadłym Joanny Wróblewskiej, Natalia Sitarz została jednak wzorowo powstrzymana wślizgiem przez Katarzynę Nowak. Odważniejsze poczynania Śląska w drugim kwadransie odzwierciedlał strzał Sokołowskiej z okolic 25. metra, gdy piłka minimalnie minęła bramkę katowiczanek. 35. minuta znów należała do Kingi Seweryn, tym razem wykazała się umiejętnościami po strzale Guzik z rzutu wolnego wprost w okienko. Pięć minut później oglądaliśmy dwa szybkie ataki GieKSy, każdorazowo główną postacią była Nicola Brzęczek: raz dobrze podawała, a raz zdawała się być faulowaną w szesnastce – gwizdek arbiter milczał. W 41. minucie Jagoda Cyraniak postanowiła wziąć sprawy we własne nogi, samodzielnie przedarła się flanką i oddała mocny strzał, który niemal przełamał ręce Błaszczyk. Dwie minuty później tercet Hmirova-Brzęczek-Włodarczyk popisowo stworzył sobie okazję do zdobycia bramki grą na jeden kontakt, jednak przechwyt pierwszej z listy zmarnowała Włodarczyk zbyt lekkim uderzeniem. Pierwszą połowę z hukiem zamknęła Joanna Wróblewska, wybijając futbolówkę daleko poza teren stadionu przy próbie uderzenia z dystansu.
Drugą połowę przebojowo chciała rozpocząć Marcelina Buś, jednak Jagoda Cyraniak bezproblemowo wygrała pojedynek fizyczny w polu karnym. Napór wrocławianek trwał, a w 48. minucie Martyna Guzik była o ułamek sekundy spóźniona do dośrodkowania – stanęłaby oko w oko z Kingą Seweryn. Kolejną dobrą sytuację miały pięć minut później, jednak dwie próby uderzeń skończyły się na błędach technicznych. Odpowiedziały Jaszek z Maciążką dwójkową akcją skrzydłem, ta druga posłała niestety zbyt lekkie dośrodkowanie w ostatniej fazie. Po godzinie gry mocno poturbowana z murawy zeszła Julia Włodarczyk, oby to nie było nic poważniejszego. Wejście z futryną mogła zanotować Santa Sanija Vuskane, bowiem po podniesieniu się z ławki nawet nie zdążyła się zatrzymać, a już uderzała po dośrodkowaniu z prawej flanki – niestety z minimalnej odległości mocno chybiła. W 81. minucie kontratak finalizowała Karolina Gec, na szczęście dla Kingi Seweryn na drodze stanęła Marcjanna Zawadzka. W 86. minucie Patricia Hmirova zapoczątkowała dobry kontratak podaniem do Oliwii Malesy, ta z kolei o kilka milimetrów przeceniła pozycję Aleksandry Nieciąg i na strachu się skończyło. 120 sekund później Santa Vuskane wykorzystała chwilę nieuwagi Sokołowskiej i po odbiorze piłki ruszyła na bramkę Zuzanny Błaszczyk, niestety zbyt długo musiała czekać na odsiecz swoich koleżanek. W doliczonym czasie gry czujność golkiperki z ostrego kąta sprawdziła Oliwia Malesa po rajdzie Maciążki, a dobrym odbiorem popisała się Hmirova.
Dwie połówki dominacji, mnóstwo przepychanek i niewiele klarownych sytuacji strzeleckich dla obu zespołów – GieKSa znacznie lepiej odnalazła się w meczu o takich cechach, nadrabiając dwa punkty do Czarnych Sosnowiec i Górnika Łęczna.
Śląsk Wrocław – GKS Katowice 0:1 (0:1)
Bramki: Nieciąg (2).
Śląsk Wrocław: Błaszczyk – Marcelina Buś (60. Ziemba), Martyna Buś (60. Gec), Żurek (79. Białoszewska), Piksa, Sitarz (79. Stasiak), Sokołowska, Wróblewska, Szkwarek, Jędrzejewska, Guzik.
GKS Katowice: Seweryn – Nowak, Zawadzka, Cyraniak – Jaszek (75. Malesa), Kalaberova (63. Kozarzewska), Hmirova, Włodarczyk (63. Michalczyk) – Maciążka, Nieciąg, Brzęczek (75. Vuskane).
Kartki: Martyna Buś – Jaszek, Kozarzewska.
Po meczu w Lublinie wypowiedzieli się szkoleniowcy Motoru i GKS Katowice – Mateusz Stolarski i Rafał Górak. Poniżej prezentujemy spisane główne wypowiedzi szkoleniowców, a na dole zapis audio całej konferencji prasowej.
Rafał Górak (trener GKS Katowice):
Bardzo ważny dla nas moment, bo czekaliśmy na punkty na wyjeździe, a wygraliśmy pierwszy raz w 12. Kolejce, więc moment dla nas bardzo istotny. Z punktu widzenia punktów i tabeli bardzo istotny moment okres przed nami, czyli sam proces treningu i analizy meczu, bo te punkty będą miały bardzo dobry wymiar, kiedy potwierdzimy to w kolejnym spotkaniu. To trzecie okienko po dwóch przerwach reprezentacyjnych – i chciałoby się, aby dobrze drużyna funkcjonowała. Często mówiliśmy na konferencjach o dobrej grze, ale punktów nie mieliśmy tyle, ile byśmy chcieli. Dzisiaj bardzo dobre mentalne w całości przełamanie, bardzo dobre 30 minut. Duża kontrola nad meczem i wydawało się, że jesteśmy na świetnej drodze, ale… jeszcze nie jesteśmy idealni. Niepokoi mnie te czterdzieści bramek, które padło w naszych dwunastu meczach. Mimo że szesnaście strzeliliśmy, a dwadzieścia cztery straciliśmy i dzisiaj też dwie.
W drugiej połowie byliśmy bardzo skuteczni i wykorzystaliśmy wcale niekiedy niełatwą sprawę, jeśli chodzi o przewagę jednego zawodnika, bo nie zawsze strzela się trzy bramki. Wielkie gratulacje dla zespołu za cierpliwość, przytomność i dużą rozwagę, to mnie bardzo cieszy.
Musimy budować kolejne mecze i punkty tylko w cierpliwej pracy i pokorze w tym co robimy. Nie jesteśmy krezusami ekstraklasy, która przecież idzie do przodu. Poziom rozgrywek, zainteresowanie jest czymś, co bardzo cieszy. My w Katowicach musimy wykonywać rzetelnie swoją robotę i zbierać doświadczenia. Dzisiaj dla nas bardzo ważny mecz, w tamtym sezonie nie udało mi się w naszej rywalizacji wygrać z Motorem, więc bardzo się cieszę, że to my jesteśmy do przodu, a Lublinowi życzę wszystkiego dobrego.
Mateusz Stolarski (trener Motoru Lublin):
Do straty drugiej bramki, szczególnie przez pierwsze 15 minut wyglądaliśmy, jakbyśmy grali pierwszy raz ze sobą. Wymuszone lub nie straty piłki i błędy techniczne, na które ciężko było zareagować. 0:2 i… zeszło nas całe ciśnienie. Dlatego zagraliśmy najlepsze dwadzieścia pięć minut w całym sezonie. Do bramki na 2:2 i po niej, kiedy złapaliśmy wiatr w żagle i czułem, że będzie to, co mówiłem przed meczem. Potem czerwona kartka. Na drugą połowę chcieliśmy przetrzymać do 70. minuty przy 2:2 i potem zaryzykować i zagrać o zwycięstwo. W pierwszej akcji, po pierwszym rzucie wolnym w drugiej połowie nie byliśmy w stanie kryć wszystkich zawodników, którzy dobrze grają głową lub są groźni po SFG – musieliśmy jednego zostawić i był to właśnie Zrelak. Musieliśmy poświęcić do centrum, a on schodził poza światło bramki, bo większe szanse na gola są właśnie ze światła niż na dalszym słupku. Pomyliłem się. Taką bramkę straciliśmy, nie zdołaliśmy w ostatniej strefie wyblokować. Potem miałem poczucie, że przy odrobinie szczęścia odrobimy na 3:3, bo mieliśmy dobry moment, ale nie strzeliliśmy. A potem co? Masz 2:3 i grasz w „10”, stoisz nisko i próbujesz przegrać jak najmniej lub idziesz po kolejną bramkę. Strzelał je przeciwnik, gratulacje dla GKS i trenera Góraka. Wygrali zasłużenie z przebiegu całego spotkania. Dla nas jest to bardzo ciężki czas, ciężki okres i musimy wszyscy uderzyć się w piersi, wziąć trochę więcej odpowiedzialności za to, co się w ostatnim czasie dzieje, ale pretensje mogę mieć tylko dla siebie.
Mecz z Motorem to już historia. Historia bardzo szczęśliwa dla nas, bo trzybramkowe zwycięstwo na wyjeździe nie zdarza się codziennie. Z początkiem nowego tygodnia wracamy jeszcze raz do piątkowych wydarzeń, ale za chwilę czekają nas kolejne wyzwania. Maraton z trzech meczów w ciągu tygodnia. Pierwszym akordem będzie spotkanie z Koroną Kielce. Wszyscy na Nową Bukową!
1. Wyjazd do Lublina był jednym z najdalszych w tej rundzie. Potem będziemy jeszcze mieli Białystok, a ponadto już niedalekie delegacje – do Łodzi, Niecieczy i Częstochowy.
2. Te piątki nam serwują niezwykle często. Dodatkowo mecz o osiemnastej wymagał wyjechania rano, choć nie jakoś bardzo wcześnie rano. Z Katowic wyjechaliśmy o 11.
3. Pojechaliśmy w czwórkę – ja, Misiek, Kazik i Mariusz, z którym nieraz jeździmy na wyjazdy i świadczymy sobie wzajemnie „samochodowe” przysługi. Przed nami było nieco ponad 4 godziny drogi.
4. Trasa przebiegała sprawnie. Było pochmurno, choć jeszcze nie deszczowo. Na to musieliśmy poczekać.
5. Wkrótce po odbiciu z autostrady udaliśmy się do Maka w Sokołowie Małopolskim. Mieliśmy co prawda w planie posilenie się już w Lublinie, ale chcieliśmy szybciej wziąć coś na ząb, bo Misiek nie jadł śniadania, a skoro tak – wykorzystaliśmy sytuację, by zaspokoić łakomstwo. Symbolicznie.
6. W Lublinie byliśmy około 15.30. Mogliśmy podziwiać tak nieczęste w Polsce trolejbusy. Znamy je doskonale z Tychów, ale naprawdę niewiele jest miejsc, w których one jeżdżą. Z pamięci kojarzę Grudziądz, ale mogę się mylić.
7. Z polecenia pojechaliśmy do „Bistro przy peronie”, czyli jak sama nazwa wskazuje jadłodajni przy dworcu i jednocześnie bardzo niedaleko stadionu. Tutaj czekał nas właściwy posiłek.
8. Chłopaki wzięli różnie – rybę, kurczak, schaboszczak… Ja zdecydowałem się na Zapiekaperon, czy coś takiego. Na zdjęciu ładnie wyglądało, smakowało nieźle, ale bez szału. Natomiast frytki od Miśka choć mrożone, były idealnie zrobione – co rzadko się zdarza w knajpach, więc nie omieszkałem mu kilku zwędzić.
9. Łakomstwo skutkowało tym, że wzięliśmy także zupę. Co prawda w menu było napisane, że szparagowa, ale przytomnie zapytałem pani sprzedającej, czy to rzeczywiście szparagowa czy z fasolki szparagowej. Istotnie to drugie.
10. No i na koniec byliśmy już pełni. Dobrze, że stadion był niedaleko. Wkrótce zaczęliśmy kierować się ku obiektowi Motoru.
Nie wiem, czy to nasza pamięć zawiodła, ale jakoś chyba w innym miejscu niż ostatnio były do odebrania akredytacje. Dlatego najpierw musieliśmy zaparkować samochód z jednej strony stadionu, potem go obejść (stadion, nie samochód – nie jesteśmy jeszcze tak szaleni, żeby obchodzić samochody) i wrócić do wejścia dla mediów. Przechodząc m.in. obok efektownego muralu.
11. Zazwyczaj to jest tak, że parkujemy/wjeżdżamy i już z tobołami odbieramy akredytacje. Teraz zrobiliśmy sobie trochę wycieczek. W końcu jednak odebraliśmy wejściówki.
12. Przed stadionem stały gęsiego autokary Motoru i GieKSy. Potem nasz autokar widzieliśmy jeszcze raz, w zupełnie innym miejscu.
13. Wkrótce już znaną drogą udałem się na chwilę na salę konferencyjną, gdzie pogadałem chwilę z miejscowym dziennikarzem. Potwierdzał, że pod Mateuszem Stolarskim jest gorący stołek. Dla obu klubów było to niezwykle ważne spotkanie. Kazik w tym czasie wypuścił drona i zrobił efektowne ujęcia.
14. Po zrobieniu herbaty poszedłem już na prasówkę. Zawsze lubię być zarówno na stadionie, jak i na sektorze prasowym odpowiednio wcześniej. Można się usadowić, zająć dobre miejsce i też obejrzeć jeszcze niezapełniony stadion. Jeszcze przy lekkim świetle dziennym, choć już z jupiterami.
15. Na obiekcie był pewien relikt kilkuletniej przeszłości. Otóż przy wejściu na prasówkę znajdowały się dwie kartki z hasłem do WiFi. Problem jednak polegał na tym, że jedna z nich to była kartka z… finału Pucharu Polski 2021. Ciekawe to, czy tam nikt nigdy z klubu się nie zapuścił, by ją zdjąć? A może to po prostu pamiątka?
16. Miejsca prasowe są kompletnie oddzielone od reszty. Ciekawe jest to miejsce na stadionie Motoru. Posadzka z płyt chodnikowych, ogólnie stan niemal surowy, ale przejścia wygodne. Najbardziej rozśmieszają mnie numerowane krzesełka na kółkach, których jest mniej niż stolików. Tym bardziej, trzeba wcześniej zająć.
17. Ja wybrałem miejsce nieopodal komentatorów Canal Plus, których jeszcze nie było na stanowisku. Dlatego też mogłem podejrzeć i podsłuchać na żywo wywiady z trenerami. Zawsze są one nagrywane ponad godzinę przed meczem i puszczane z odtworzenia we „Wstępie do meczu”. Tutaj już doskonale wiedziałem od razu, jakie mają nastawienie obaj szkoleniowcy.
18. Zasiadłem do swojego stanowiska. Do wyboru są dwa rzędy, jeden ze sztywnymi stolikami, drugi z rozkładanymi. Minus tych pierwszych jest taki, że są w rzędzie dolnym i mają przed sobą szybkę z pleksi. To zawsze daje takie wrażenie odgrodzenia od boiska i pewnej nienaturalności. Zająłem więc miejsce na górze.
19. Blat w porządku, minimalnie pochylony, ale nie na tyle, żeby zsuwały się rzeczy, tak jak na niektórych stadionach. Miejsca wystarczająco, kontakty są, widoczność znakomita. Nie pozostawało nic, jak czekać na rozpoczęcie spotkania.
20. Kibice powoli zaczęli się schodzić, piłkarze mieli rozgrzewkę. Pod jej koniec spiker wyczytywał składy, a w międzyczasie Arkadiusz Najemski, obrońca Motoru, został uhonorowany pamiątkową tablicą za setny mecz w Motorze. Problem w tym, że nic sobie z tego nie robił tenże spiker i czytał dalej zestawienia, więc sporo osób pewnie nie zauważyło, że taka ceremonia ma miejsce.
21. A potem mieliśmy już granie. Powiedziałbym, że przecieraliśmy oczy ze zdumienia, gdy GKS od początku atakował, gdyby to była prawda. Znamy ten schemat choćby z meczów z Legią czy Cracovią. Problem był taki, że przewaga nie była udokumentowana bramką. Tutaj była – i to dwoma trafieniami. Kibice obu drużyn od początku oglądali bardzo ciekawy mecz.
22. Co do pierwszej bramki GKS, to boisko w Lublinie najwyraźniej służy Bojrsze Galanowi. Zawodnik praktycznie nie strzela goli, ale na stadionie Motoru trafił już drugi raz. Tak to bywa w piłce.
23. Adam Zrelak strzelił bramkę ręką. Na szczęście nie swoją, więc to nie była boska ręka Jasia Furtoka. Dopomógł jednak wspomniany Arek Najemski. Tak więc, gratulacje Arek! I jeszcze raz dzięki!
24. Nadal jednak musieliśmy być czujni, bo przecież w poprzednim sezonie też w dziewiątej minucie prowadziliśmy, a to jednak Motor wygrał 3:2. Tu mieliśmy dwubramkowe prowadzenie, ale dalecy byliśmy od przypisywania sobie trzech punktów, bo… to jest GieKSa, która zawsze potrafi spłatać figla.
25. No i spłatała. Łatwo dała sobie wbić dwie bramki, bo już nie było więcej miejsca, żeby się cofnąć na boisku (dalej były już tylko trybuny). Z dobrego prowadzenia zrobił się remis, a w zamieszaniu Motor był bliski trzeciej bramki.
26. Nie jestem w stu procentach przekonany, że to Czubak strzelił pierwszego gola. Sam zawodnik mówił, że raczej nie dotknął piłki. Powtórki są bardzo mylące, bo na niektórych jest wrażenie, że dotknął, na innych całkowicie nie. Mam nadzieję, że ktoś to jeszcze z linijką sprawdzi. Ja bym zaliczył bramkę Wolskiemu.
27. Na szczęście Łabojce przepaliły się styki i sfaulował Zrelaka przy linii autowej. Choć eksperci stwierdzają, że druga żółta kartka nie była potrzebna. Bez przesady. Czyste i zasłużone żółtko. To zawodnik powinien uważać, a nie liczyć na litość sędziego.
28. Swoją drogą zaledwie dwie sekundy były potrzebne, by Marten Kuusk po swoim wejściu odmienił losy meczu. To właśnie po zmianie, w której zastąpił Czerwińskiego, Estończyk wykonywał aut do Słowaka i nastąpił ten faul.
29. Druga połowa to był już koncert GieKSy. Nasze armaty na dobre się odblokowały. Zrelak strzelił już gola nogą, a nie ręką rywala i katowiczanie szybko znów byli na prowadzeniu. To drugie trafienie Słowaka w tym sezonie.
30. A potem show dał Ilja Szkurin. Białorusin strzelił swoje pierwsze dwie bramki w lidze dla GKS, a w sumie ma już trzy trafienia, bo przecież zdobył gola także w Pucharze Polski. Jaka szkoda, że nie wykorzystał tej sytuacji sam na sam, bo drugi hat-trick zawodnika GKS w tym sezonie to byłoby coś.
31. Hat-trick asyst mógł mieć Bartosz Nowak, ale dwie właśnie były prawowite, a trzecia (pierwsza w kolejności) to była ta przy drugim golu GKS w tym meczu. Bramka była samobójcza, więc asysty nie ma.
32. Z czasem nie było już zagrożenia, że GieKSie może coś się stać. Dużo wnieśli zmiennicy, jak wspomniany Ilja, a także Sebastian Milewski czy Marcel Wędrychowski.
33. Tym samym GKS zdobył pięć goli na wyjeździe pierwszy raz od ubiegłorocznego meczu z Puszczą. Kibice natomiast zwracają uwagę, że ostatni mecz z kibicami, w którym zespół zdobył pięć bramek w delegacji to spotkanie sprzed… 20 lat, kiedy GieKSa wygrała w czwartej lidze z Czarnymi Sosnowiec 5:2. Wówczas hat-tricka zaliczył Sebastian Gielza.
34. W końcu mieliśmy odrobinę radości. Po meczu oczywiście nagrałem swoją nagrywkę, a z racji tego, że byliśmy – jak wspomniałem – nieopodal komentatorów, zaprosiłem Tomasza Wieszczyckiego do wywiadu. Były reprezentant Polski zgodził się i przeprowadziliśmy sympatyczną, krótką rozmowę. Wieszczu zapowiedział, że za tydzień będzie na meczu z Koroną.
35. Mecz skomentował także Tomasz Witas, który zadebiutował w tej roli w Canal Plus. Wyszło mu całkiem dobrze, słyszałem jego emocje na żywo, a potem przewijając sobie mecz mogłem stwierdzić, że dał radę. Może to będzie szczęśliwy komentator dla GieKSy?
36. A co do Wieszcza, to trzeba powiedzieć, że w poprzednim sezonie pamiętam, że komentował mecz z Puszczą u siebie (3:1), a w obecnym z Wisłą w Płocku (1:1). Więc też całkiem nieźle.
37. Potem oczywiście udałem się na konferencję prasową. Jak zwykle zadawałem pytania trenerowi Górakowi, ale przy pierwszym z nich tak się zamotałem, że musiałem gdzieś odkręcić, żeby w gruncie rzeczy powiedzieć, o co mi chodzi 😉
38. Mateusz Stolarski natomiast wyglądał jak cień człowieka. Taka piłkarska depresja. Mieliśmy to kiedyś w GieKSie, tak w swoim czasie wyglądał Piotr Mandrysz, a będąc uczciwym, takie wrażenie w pewnym momencie sprawiał także Rafał Górak – w czasach okrzyków o walizkach i fatalnych wyników. Trener też się na szczęście odkręcił z tej sytuacji i to dawna sprawa.
39. Ciężki czas przeżywa jednak trener Motoru. Próbował odpowiadać, ale widać było wielki żal – niewypowiedziany całkowicie żal tak naprawdę do zawodników. Szkoleniowiec chyba też wie, że prezesi różnie lubią reagować. A Zbigniew Jakubas przecież chciał pucharów…
40. GieKSa wygrywając 5:2 wyprzedziła Motor w tabeli. Brawo!
41. Po konferencji zostaliśmy jeszcze jakiś czas na sali. I znów muszę to powiedzieć. My naprawdę po 19 latach w pierwszej lidze mamy dużo pokory, nawet jeśli chodzi o ludzi zajmujących się mediami. Przy jednym stoliku siedzieli sobie ludzie z oficjalnej strony klubu, przy innym my. I u wszystkich pełen spokój, oczywiście że dobre humory, ale nie ma tego cwaniakowania, co w innych klubach, tego śmieszkowania i kumatości, tak żeby cały Lublin słyszał. Lubię to u nas. Nie robimy z siebie nie wiadomo jakich gwiazd. Za dużo wszyscy w Katowicach przeszliśmy.
42. Wkrótce udaliśmy się do samochodu, by wrócić do Katowic. Czekało nas kolejne ponad cztery godziny drogi. Pogoda była kiepska, padało lub siąpiło niemal cały czas.
43. W Brzesku jeszcze wstąpiliśmy na kurczaki z KFC, bo byliśmy po wielu godzinach już głodni – a było już po północy. To była jedyna dostępna strawa o tej porze. Od razu przypomnieliśmy sobie, że już niedługo mecz z Piastem.
44. Dla mnie to był piąty mecz w Lublinie, z czego drugi na nowym stadionie. Bilans jest bardzo zadowalający – zobaczyłem trzy zwycięstwa, jeden remis i jedną porażkę. W tych spotkaniach widziałem także aż jedenaście bramek GieKSy.
45. Na powrocie jeszcze mijaliśmy autokar GieKSy. To zdecydowanie stały fragment gry podczas powrotów z wyjazdów.
46. W Katowicach byliśmy około drugiej w nocy. W końcu, w szóstym meczu w delegacji zdobyliśmy trzy punkty!
47. Do zobaczenia w sobotę na Koronie!
Najnowsze komentarze