Po spotkaniu z Jagiellonią odbyła się tradycyjna konferencja prasowa, w której wzięli udział trenerzy obu drużyn.
Adrian Siemieniec: Rozpocznę od gratulacji za zwycięstwo oraz podziękowań dla kibiców za wsparcie. Mamy maraton, czujemy, że są z nami. Co do meczu, to chyba gorzej się nie dało zacząć. Na pewno biorąc pod uwagę to, co się działo w poprzednich spotkaniach ta bramka nie dodała nam pewności siebie delikatnie rzecz ujmując. Mimo to wróciliśmy do meczu, wyrównaliśmy i mieliśmy moment, kiedy przejęliśmy kontrolę nad spotkaniem. Biorąc pod uwagę natężenie spotkań i dzisiejsze warunki popełniliśmy błąd w zarządzaniu meczem. Narzędziami, które wprowadziliśmy, sami zabralismy sobie siły nie wydłużając gry. Druga połowa toczyła się na naszej połowie, rozmawialiśmy o tym i staraliśmy się reagować. To jest przyczyna tego, że straciliśmy bramki, które zadecydowały o naszej porażce. Tyle, wiadomo, że jest to kolejna porażka i martwią kolejne bramki. W piłce tak czasami jest, nie ma tylko dobrych momentów, są też te gorsze i musimy je jako drużyna przetrwać i patrzeć co przed nami.
Który to już raz się powtarza gol albo groźna sytuacja przy tym rozegraniu od tyłu? Wygląda to jak fetysz, skąd to się bierze? Czemu czasami po prostu nie wybiją?
Siemieniec: Zgadzam się, nie chodzi o wyciąganie wniosków, tylko zrozumieć otwarcie od bramki. Nie chodzi o granie w taki sposób, tylko wykorzystać przestrzeń za plecami, a my graliśmy cały czas krótko. To wymaga intensywności i nie masz momentu, kiedy możesz odpocząć. Ja po drugiej połowie mam wrażenie, że obrońcy GKS-u mogą ze trzy mecze zagrać, a moi wyglądali na wycieńczonych. To jest kwestia tego, że źle interpretowaliśmy momenty i zrozumienie tego, po co to robimy. Nie robimy tego po to, żeby sobie pokopać, tylko wejść za linię obrony. Wiemy o tym i rozmawiamy, dzisiaj wyszło nam to, jak wyszło. Na pewno też kwestia tego, że od 20 lipca do dzisiaj było to nasze dziesiąte spotkanie. To powoduje, że musimy wejść na wyższy poziom, jeśli chodzi o funkcjonowanie na wyższym poziomie zmęczenia. Nie chodzi o fizyczne, a zmęczenie układu nerwowego, co przekłada się na gorszą decyzyjnością. Musimy, tym bardziej na boisku beniaminka, grać bardziej rozsądnie, graliśmy praktycznie w drugiej połowie na własnej połowie praktycznie cały czas.
Znowu brak odpoczynku i podróż. Co zrobić, żeby się nie skompromitować na Ajaxie?
Siemieniec: Oczywiście, bezpośrednio po meczu w takich emocjach trudno jest odpowiedzieć rzetelnie na to pytanie. Musimy zobaczyć stan zdrowotny, w przerwie zmiana z powodu kontuzji. Pewne rzeczy sie nawarstwiają, w emocjach nikt jeszcze nic dobrego nie wymyślił. W czwartek ogromne wyzwanie, ale zaraz Widzew i wcale mecz nie będzie prostszy. Dużo się dzieje nowego, cały poprzedni sezon był pasmem sukcesów, zwycięstw i przez dłuższy czas było dobrze. Dziś mamy taki moment patrząc z perspektywy ilości spotkań jest to 5 porażka z rzędu, druga w lidze i fatalny bilans bramek. To jest przerażające, jeśli chodzi o statystykę. My możemy dziś siąść i załamać ręce, to już było, nie cofniemy czasu. Dużo przed nami i musimy się pozbierać, potem przerwa na kadrę i oddech.
Trzeba zmieniać narzędzia, jeśli są nieskuteczne. Nie ma pan na myśli, żeby odejść od pewnego stylu?
Siemieniec: Myślę, że do pewnego sposobu gry, gdzie gramy od bramki pod presją, wymaga intensywności, ale to jak każdy sposób. Przede wszystkim pewności siebie, po porażkach ta pewność maleje i to jest normalne. Ta sytuacja jest dla mnie do oceny, żeby dać zespołowi zwycięstwo i wynik. Utrzymanie stylu jest ważne, ale trzeba poszukać zwycięstwa. Trudno grać w piłkę, jeśli nie ma tej pewności. Wynik wszystko determinuje. W zeszłym sezonie grało się z polotem, bo wyniki się też zgadzały. Teraz jest moment na spójność i żeby być razem, żeby wspierać drużynę i żeby się nie poróżnić. Wiemy, co jako grupa osiągnęliśmy, nie możemy dzisiaj wieszać wiadomo czego, bardzo mocno krytykować. Nie chcę mówić, że wszystko jest dobrze, bo nie jest, ale nie chcę tylko wytykać palcem błędów i szukać winnych. Wewnętrznie w szatni porozmawiamy.
Czy decyzja o braku przełożenia spotkania była dobra?
Siemieniec: Myślę, że jakbyśmy wygrali po golu w 94. minucie to bym powiedział, że nie, a tak jak dzisiaj powiedziałbym, że tak. Dziś nic nie zmienimy, można się mądrzyć. Te mecze też trzeba zagrać, w grudniu będziemy mieli jeszcze więcej spotkań i to tak naprawdę jakbyśmy zagrali 3/4 poprzedniego sezonu i wtedy na pewno padłoby pytanie, czy lepiej było grać wtedy. Przez pryzmat wyniku będzie zawsze o to padać pytanie.
U niektórych chłopaków porażki widać mentalnie się odbijają?
Siemieniec: Nie, jeszcze bym tak tego nie diagnozował. Obserwuję zespół, na pewno trzeba brać pod uwagę, że mimo to, że mamy trochę starszych zawodników, to nie jest tak, że każdy z nich się mierzył z tym, co mamy teraz. Na pewno pewne doświadczenia i sytuacje są dla nich nowe, pewne emocje się pojawiają. Po meczu bezpośrednio wiadomo, że jest dużo negatywnych emocji, można dużo zepsuć, raczej stronię od długich rozmów z drużyną w takim momencie. Wolę dać czas, przemyśleć i wtedy porozmawiać. Słowa padają i zostają i się nie cofnie czasu.
Która ze strat letnich okazała się kluczowa?
Siemieniec: Trudne pytanie, dlatego, że moment, w którym jest zadawane sugeruje odpowiedź. Dzisiaj najłatwiej powiedzieć, że nie powinniśmy stracić nikogo. Liczyliśmy się z tym, bo mamy możliwości, jakie mamy. Też pościągaliśmy piłkarzy w to miejsce. Większą trudnością jest to, że dziś nie masz procesu, kto przychodzi, to gra, bo mamy tyle spotkań, że musimy z nich korzystać cały czas. Nie ma czasu na adaptację, gry kontrolne. Dzisiaj Marcin zaliczył dwie wyrównawcze jednostki z drużyną. To nie wymówki i narzekanie, ale tak to wygląda z mojej perspektywy. Jako trener też chcę sobie z tym poradzić, prawdopodobnie moja to też jest taka pierwsza sytuacje, biorąc pod uwagę klasę przeciwników w Europie. Jestem młodym trenerem i jest to dla mnie duże doświadczenie, muszę zrozumieć, że to ja muszę być tym silnym i wskazać kierunek. Lider ogląda zwycięstwo z tylnego siedzenia, a porażkę z pierwszego, taka jest moja dzisiaj rola.
Czy pan się budził kiedyś spocony w nocy, co będzie przed kolejnym meczem?
Siemieniec: W czwartek rano powinienem odpowiedzieć. Kiedy idziesz na szczyt musisz zrozumieć, że czasem przegrasz. Porażka jest częścią sportu i trzeba to akceptować, bo to jest droga i trzeba się na tym uczyć. Jestem przekonany, że to kształtuje charakter i osobowość. To jest ten moment kiedy mówimy o doświadczeniu. To nie jest tak, że po mnie to spływa, ale nie mówię, że jest to tragedia albo moment krytyczny. To, co powiedziałem po meczu z Ajaxem, w tym życiu zawodowym miałem gorsze momenty niż teraz. To jest chwila, która jest niekorzystna, ale patrząc szerzej bronimy Mistrza Polski i na jesień będziemy grać w pucharach.
***
Rafał Górak: Zwycięstwo niezmiernie cieszy, bo jest zasłużone i to jest dla nas bardzo ważne. Przyjęliśmy bardzo dobre zasady na ten mecz, wiedząc, że Jagiellonia jest dużo przy piłce. Chcieliśmy wysoko atakować i pressować. Pierwsza bramka jest tego wykładnikiem. Bywało u nas groźnie, zdawalismy sobie sprawę z zawodników jacy grają w Jagiellonii. Jestem bardzo zadowolony, w jaki sposób wygraliśmy to spotkanie. Ogromna radość, czwarty mecz po powrocie i czekaliśmy na to. Dziś się udało, zasłużone zwycięstwo, z dużą dawką taktycznego podejścia. Mogę zawodnikom pogratulować i życzyć, żeby głowy w lodówkach były. W sobotę gramy w Lubinie.
Pytanie: Pytanie dotyczące pressingu i intensywności przy tych warunkach.
Górak: Tak, to niewątpliwie sposób energetyczny, trzeba spójności całego zespołu. Wiadomo, że jeśli któraś formacja zostawi za dużo miejsca, to może być bardzo groźnie. Dlatego to cieszy, trzeba pracować i być cierpliwym. Zawodników też trzeba przekonywać do pewnych rzeczy, w jaki sposób chcemy grać. To się nie da zrobić jednym czy dwoma treningami albo jakąś płomienną przemową. Cieszy, że to widać. Mrówcza praca i jakość zawodników. Jestesmy z każdym dniem mocniejsi.
Co pan poczuł, kiedy plan na mecz widać, że jest dobry już na starcie.
Górak: Tak, ale jestem w piłce grube lata i wiem, że taka bramka jeszcze niczego nie załatwia. To był początek meczu. Zawsze, kiedy ma się plan, a to zdaje egzamin to satysfakcja jest i wewnętrzne uśmiechy, kiedy ten dany moment zadecyduje, kiedy zdobędzie się bramkę.
Stan zdrowotny: Alan Czerwiński oraz Mateusz Kowalczyk?
Górak: Wydaje mi się, że u Mateusza wszystko stabilnie, Alan jutro będzie diagnozowany. Po każdym meczu jest dzień prawdy, mikrourazy jutro dadzą większy obraz.
Błąd – to nazwisko cieszy?
Górak: Adrian jest już wydaje się pewnego rodzaju zapisaną historią w GieKSie i to wszystko jeszcze trwa. Mnie cieszy każda udana akcja każdego z zawodników i tutaj nie ma żadnych różnic. Adrian jest świentym facetem, który GKS kapitalnie wprowadził. Były słuchy, że wiek i ciekawe jak będzie, a widać nieco inaczej.
Porównanie tego meczu do meczu z Rakowem.
Górak: To był poziom wyżej, czy podobnie? Solą są gole, mieliśmy okazje z Rakowem, to było bardzo dobre spotkanie, ale zabrakło bramek. Dziś przyszły bramki i mamy trzy punkty. Bardzo dobre oba spotkania, po dwóch różnych wynikach.
Mały cel? Szybkie kroczki pokonuje GieKSa.
Górak: Nie no, trzeba doświadczać, nie planujmy czegoś na siłę. Mamy bardzo dobry moment, wydarzyło się coś dobrego, teraz GKS ma w eEkstraklasie zostać. Musimy stwarzać widowiska i ciężko pracować nad każdym meczu. To zwycięstwo dało 8. punkt i koniec. Kolejne spotkania będą bardzo trudne. Kolejnym celem mecz z Zagłębiem Lubin.
Pojawiła się wielokrotnie taka teza z ryzykiem grania od bramki, które w końcu zakończy się stratą bramki przez nerwowe rozgrywanie. Dzisiaj idealny moment, aby zapytać, kiedy zakończy się bramką? Mistrz Polski również próbował, ale to my tak zdobyliśmy gola, a oni nie byli nawet blisko.
Górak: Czasem tak jest, że szukamy na siłę czegoś, żeby powiedzieć po 158 meczach – a nie mówiłem. Cieszmy się tym, nie szukajmy na siłę, że coś jest złego, kiedy wychodzi nam to dobrze. Taki jest mój styl gry od bramki i tak będziemy grać.
Adrian Błąd prawie zniesiony z wycieńczenia z boiska przy aplauzie trybun to scena ikoniczna tego spotkania. Jak zespół wyglądał po meczu po takiej walce?
Górak: To jest fakt, jak jest taka lampa. Graliśmy wysoko, coś jest energetycznego jak drużyna gra wysoko, to obrońcy mogą stracić mniej sił. Byliśmy dzisiaj po prostu lepiej dysponowani i to jest fakt. Dlatego, że trener Siemieniec był zmęczony, to trzeba stwierdzić, że obłożenie meczami jest duże. Oni się zregenerują, a my się cieszmy, że przyjęliśmy dobry sposób, zamęczyliśmy ich i mamy zwycięstwo.
Portal GieKSa.pl tworzony jest od kibiców, dla kibiców, dlatego zwracamy się do Ciebie z prośbą o wsparcie poprzez:
a/ przelew na konto bankowe:
SK 1964
87 1090 1186 0000 0001 2146 9533
b/ wpłatę na PayPal:
E-mail: [email protected]
c/ rejestrację w Superbet z naszych banerów.
Dziękujemy!
Kibice GKS Katowice prowadzą zapisy na derbowy mecz z Górnikiem, który zostanie rozegrany we wrześniu w Zabrzu. Przedstawiamy najważniejsze informacje organizacyjne.
Przypomnijmy, że „Śląski klasyk” w rundzie jesiennej tego sezonu będzie miał miejsce na Roosevelta, a dokładna data to sobota 21 września. Spotkanie rozpocznie się o godzinie 20:15. Górnik udostępnił kibicom GieKSy 4200 biletów, a dziś rozpoczęły się zapisy.
Koszt biletu to 30 złotych dla małolatów (rocznik 2008 i młodsi) oraz 60 złotych dla całej reszty. Jest to „wyjazd” masowy – zapraszamy całe rodziny. Mogą na niego jechać również kobiety.
Zapisy prowadzone są u przedstawicieli dzielnic i FC, w Stowarzyszeniu Kibiców GKS-u Katowice „SK 1964” (dołącz do nas) oraz w oficjalnym sklepie kibiców GieKSy „Blaszok” (ul. Św. Stanisława w Katowicach). Uwaga! Płatność za wyjazd w „Blaszoku” TYLKO gotówką!
Na sektory przeznaczone dla kibiców GKS Katowice wpuszczane będą jedynie osoby posiadające żółtą koszulkę oraz szal.
Takie mecze zapisują się złotymi zgłoskami w historii klubu, jak i na trwałe wchodzą do pamięci kibiców. Sam choć mam bardzo pamięć do meczów (choć ostatnio złapałem się na tym, że nieco słabszą niż kiedyś – wiek robi swoje), to na palcach jednej lub dwóch rąk policzyłbym te naprawdę spektakularne, do których mam największy sentyment, do meczów, po których cała Ziemia się zatrzęsła, niepokojąc okolicznych kosmitów.
Wspomniana w przedmeczowym felietonie Legia 1:0 po golu Yahai. Wisła 1:0 po golu Adamczyka. Słynna remontada w Szczecinie 4:3. Wielkosobotnia potyczka z Wojskowymi i 3:3. Z ostatnich czasów na pewno do tego grona wejdzie mecz z Wisłą i Arką z poprzedniego sezonu. Ale naprawdę tego jest niewiele.
Starsi niż ja kibice dokładają oczywiście 4:1 z Górnikiem w finale Pucharu Polski, mecze z Benfiką i Bordeaux (niektórzy także z Rangersami) czy ligowy triumf z Legią 3:1 w 1994 roku.
Wydaje się, że spotkanie z Jagiellonią również będzie miało swoje miejsce w tym „panteonie” wielkich meczów. Nie tylko z powodu wyniku, ale z powodu… wszystkiego. Dla nas kibiców to był mecz idealny.
Ostatni mecz z urzędującym Mistrzem Polski, GKS rozegrał 12 marca 2005 (przegrana z Wisłą w Krakowie 0:1), a ostatnie spotkanie u siebie z broniącym tytułu zespołem – dosłownie 20 lat temu (+5 dni), czyli 21 sierpnia 2004 – z Białą Gwiazdą ulegliśmy przy Bukowej 0:3.
Gdy poszukamy ostatniego zwycięstwa z aktualnym w danym czasie Mistrzem Polski musimy sięgnąć jeszcze głębiej. 14 maja 1997 katowiczanie w półfinale Pucharu Polski wygrali 2:0 z wielkim Widzewem śp. Franciszka Smudy, uhonorowanego minutą ciszy na polskich stadionach.
Swoją drogą w tym miejscu mały wtręt – oczywiście pamiętając, że minuta ciszy była także dla śp. Mariana, legendarnego kibica GieKSy, szacunek za to, że zarówno kibice, jak i… sędzia stanęli wczoraj na wysokości zadania, nie robiąc z tej „minuty” jakichś żałosnych 10 sekund, tylko rzeczywiście dając solidny moment zadumy. Jak również to była rzeczywista cisza, a nie tak jak na Widzewie, kiedy to miejscowy zapiewajło zaczął się drzeć „jedziemy, cały stadion śpiewa z nami” po czym rzeczywiście skandowane było nazwisko Franciszka Smudy. No fajna inicjatywa, ale… to nie jest ten moment. Dokładnie to samo można czy nawet należy zrobić, ale zaraz po zakończeniu minuty ciszy.
Ostatnie zwycięstwo ligowe z urzędującym Mistrzem Polski, to wspomniana wygrana z Legią Warszawa 3:1, a miało to miejsce 28 sierpnia 1994, czyli niemal dokładnie 30 lat temu.
Przy okazji natomiast wspomnianego meczu z Widzewem przypomniała mi się taka anegdotka. Moja klasa miała wówczas wycieczkę szkolną do Rycerki i ubolewałem bardzo, że nie mogę być na meczu. Nie mieliśmy jak się dowiedzieć wyniku (internet dopiero raczkował), więc czekaliśmy z niecierpliwością na serwis sportowy po wiadomościach i całą grupą… oglądaliśmy te wiadomości, które ciągnęły się w nieskończoność. Mieliśmy iść z panem od WF-u, który zgodził się z nami jechać na wycieczkę (wychowawczyni nie chciała), pograć w kosza i tenże pan Gnieźniński (pozdro Błażej) już zdenerwowany nas ciągle popędzał. W końcu nastał ten serwis sportowy i dowiedzieliśmy się wyniku oraz zobaczyliśmy bramki – wpadliśmy w euforię – GieKSa znów zagra w finale Pucharu Polski.
A wspomniana anegdotka, to sytuacja, gdy już w tego kosza grać poszliśmy. Kręcił się tam jakiś miejscowy pijaczek, z którego – jako gówniarze – robiliśmy sobie podśmiechujki. Mówiliśmy mu:
– A wie pan, że GKS wygrał z Widzewem?
On na to zdziwiony i zszokowany:
– Wygrał z Widzewem?! Mistrzem Polski?!
I nie byłoby w tym nic dziwnego, gdybyśmy po kilku minutach znów do niego nie podeszli z pytaniem:
– A wie pan co? GKS Katowice wygrał z Widzewem.
Jego reakcja znów była bezcenna:
– Serio?! Wygrał z Widzewem?! Mistrzem Polski?!
Sytuacja powtórzyła się 4-5 razy. Nie wiem czy to my go trollowaliśmy czy on nas. W każdym razie nie muszę nigdzie sprawdzać, bo wystarczy, że przypomnę sobie tę sytuację i wiem, że Widzew był wtedy Mistrzem Polski.
Cóż to było za spotkanie! (Z Jagą, a nie z pijaczkiem z Rycerki).
Katowiczanie „wymęczyli rywala” (cytat z trenera Góraka) i wypunktowali go jak rasowy pięściarz. GKS – zespół na dorobku w ekstraklasie – pokonał Jagiellonię jej własną bronią. Plus zaangażowaniem i czynnikami typowo piłkarskimi. Widać, że szkoleniowiec jest dumny z tego, że obrana taktyka okazała się słuszna i skuteczna. I nie ma się co dziwić.
A Adrian Siemieniec? Od swojej własnej broni poległ. Z jednej strony należy szanować młodych trenerów, którzy chcą wprowadzić coś nowego, grać po europejsku czy światowemu, ale trzeba mierzyć siły na zamiary, być elastycznym i przede wszystkim nie doprowadzać do przesady. Oczywiście od zmiany przepisów pozwalających bardziej swobodnie rozgrywać piłkę od „piątki” wiele drużyn zaczęło sobie klepać kilka metrów przed swoją bramką – i nawet wielkie drużyny, chyba nawet City – straciły z tego jakieś gole.
Problem w tym, że Jagiellonia najchętniej rozgrywałaby piłkę na swojej linii bramkowej i nawet jak się ją trzepnie w głowę, nie zmienia schematu. Przed oczami mam bramkarza Abramowicza, który stoi nieruchomo z piłką na swoim 4-6 metrze i się patrzy. Totalnie statyczna sytuacja. Przez chwilę piłkarze GKS nie podchodzą tylko czekają, potem nieśmiało ruszają i dopiero golkiper coś robi z piłką.
Powiedziałbym, że GKS w trakcie meczu zorientował się, że coś można na tym ugrać. Ale nie! Katowiczanie wiedzieli o tym od samego początku, dlatego od razu zaangażowali 2-3 zawodników do pressingu i przyniosło to bramkę już na samym początku. Potem za każdym razem, kiedy Jagiellonia sobie rozgrywała piłkę może na szerokości boiska, ale max 10 metrów od linii końcowej – pachniało to naszym przechwytem. Drugi gol padł również po przejęciu piłki rozgrywanej europejsko przez obrońców.
W magazynie Liga+ Extra Tomasz Wieszczycki zażartował, że Jagiellonia grała w czwartek z Ajaxem Amsterdam, a teraz zagrała z Ajaxem Katowice. Zresztą opinie w środowisku dziennikarskim są zgodne, GKS zasłużył na to zwycięstwo i zwłaszcza w drugiej połowie – był zespołem lepszym.
Nie byłoby jednak aktywów po naszej stronie właśnie bez obrania pewnej polityki na ten mecz. Mogliśmy się po prostu cofnąć i czekać beznamiętnie na rywala. Wtedy prawdopodobnie mielibyśmy flaki z olejem lub ewentualnie jakieś ataki pozycyjne Jagielloni, które w końcu zakończyłyby się wciśnięciem jednej lub dwóch bramek.
Na szczęście potwierdziło się to, co pisałem po meczu z Motorem, że taki mecz raz na jakiś czas się zdarza, ale potem jest lepiej. I teraz spotkanie z Jagą przypominało bardziej to z Rakowem, ale jeszcze dwa stopnie wyżej. Katowiczanie nie wygrali fuksem. W drugiej połowie Mistrz Polski na Bukowej nie istniał. GieKSa stwarzała sobie sytuacje, może nie super klarowne, ale niezłe. I gdyby w końcówce wykorzystać lepiej swoje kontry – mecz można było zamknąć wcześniej.
Kilku zawodników zapunktowało mocno u kibiców, jak i trenera Rafała Góraka. Może na chwilę odsapnie od krytyki Dawid Kudła, który wtedy kiedy miał wybronić – wybronił bardzo dobrze. Obrona nie dała za bardzo pograć Jagiellonii, a interwencja w powietrzu Marcina Wasielewskiego, ta jego akrobacja, to był defensywny majstersztyk. Czekamy na więcej, jeśli chodzi o Bartosza Nowaka, ale przecież wypracował bramkę na 1:0. Oskar Repka w tym sezonie spisuje się momentami świetnie, ale do kompletu jeszcze powinien wyeliminować proste błędy, jak ten po którym padła bramka na 1:1 (nie bezpośrednio po stracie, ale konsekwencja po kilkudziesięciu sekundach). Zawodnik jednak znalazł się tam, gdzie powinien przy golu na 3:1.
Adrian Błąd – wiadomo, kapitalne wejście w mecz i dobra gra w środku pola, tutaj należy natomiast zdecydowanie poprawić strzały z dystansu. Borja Galan, wszedł powalczył i strzelił Kowalczykiem bramkę. A wspomniany Mateusz Kowalczyk – rewelacja. W końcu mamy młodego zawodnika, niebojącego się grać w piłkę, agresywnego, pewnego, przebojowego. Kapitalne wzmocnienie GieKSy i teraz 1) oby mu sodówka nie uderzyła, 2) oby wykupić go z Brondby. Fantastyczne spotkanie.
Adam Zrelak to dzik, który swoją siłą, zastawianiem się również daje bardzo dużo. A że strzelać umie, pokazał to w Gliwicach.
Jak GKS Katowice wytrzymał to spotkanie, w tych warunkach, pozostaje tajemnicą. Fizycznie nasz zespół prezentuje się bardzo dobrze i gdy rywale oddychali rękawami, nasi piłkarze nie zatrzymali się, tylko dalej żwawo hasali po boisku. Niesamowite jest to, że nie musieliśmy za bardzo drżeć w końcówce o wynik meczu, bo Jagiellonia nie potrafiła zaatakować. A gdy – za przeproszeniem – zaczęła się palić dupka – Abramowicz nagle zaczął grać lagi na aferę. Można wręcz było zaśpiewać „Lagiellonia, laga, laga, laga!”. Może tak bardzo nie chcą tego przydomku, że grają tak kombinacyjnie od bramki?
Co by nie gadać – to było piękne niedzielne, piłkarskie popołudnie przy Bukowej. Kibice w końcu mogą cieszyć się z gier z najlepszymi i cieszyć się ze zwycięstw. Na rozkładzie mamy zdobywcę Pucharu Polski i Mistrza Polski. Czy to oznacza, że teraz powinniśmy zagrać z Realem czy choćby Atalantą? (taki żart)
Jesteśmy w euforii, ale na dłuższą metę nie ma się co podniecać. Mecz meczowi nierówny i możemy zagrać taki paździerz jak z Motorem, wyrachowany mecz jak ze Stalą, skuteczny jak z Piastem czy po prostu taktycznie-piłkarsko niemal idealny, jak z Jagą. Mimo wszystko na duży plus.
Teraz czeka nas mecz z niemrawym, bezbarwnym Zagłębiem Lubin i na tym tle również musimy umieć się pokazać i zagrać dobrze. Jagiellonia gra specyficznie i na tę specyfikę trener znalazł sposób. Czy na toporność lubinian też znajdzie? Paradoksalnie to zadanie może okazać się trudniejsze. Hegemonem nie jesteśmy. Natomiast wczorajszy mecz pokazał, że potencjał w tym zespole tkwi ogromny.
W 30 godzin wykupiliście wszystkie 4200 biletów na sektory GKS Katowice na mecz derbowy z Górnikiem w Zabrzu.
Tym samym zapisy na dzielnicach, FC, stowarzyszeniu kibiców oraz w oficjalnym sklepie kibiców GieKSy „Blaszok” zostały zamknięte.
Przypominamy, że do Zabrza wszyscy jedziemy na żółto i z szalami.
Najnowsze komentarze